Interpretacja indywidualna z dnia 20 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.73.2023.1.AKR

Wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 stycznia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 29 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani osobą fizyczną, obywatelką Polski, podlegającą obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy), zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT).

Od 2006 r. prowadziła Pani jednoosobową działalność gospodarczą, którą zamknęła z dniem 31 grudnia 2022 r. Wniosek Pani nie dotyczy jednak prowadzonej działalności gospodarczej.

W 1992 r. zawarła Pani związek małżeński. Do 10 grudnia 2020 r. przez cały okres trwania małżeństwa łączyła Panią z mężem wspólność majątkowa (tzw. wspólność ustawowa), zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

W trakcie trwania małżeństwa, wspólnie z mężem zakupiła Pani nieruchomość gruntową (w 2007 r.), na której następnie, również w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, wybudowany został dom, oddany do użytkowania w 2010 r. (dalej: „Nieruchomość”).

W wyniku zawartej Umowy majątkowej małżeńskiej w dniu 10 grudnia 2020 r. stała się Pani wyłącznym właścicielem Nieruchomości, która wcześniej należała do majątku wspólnego małżonków. Zgodnie z Umową majątkową małżeńską Pani małżonkowi przysługiwało ograniczone prawo rzeczowe - nieodpłatna, dożywotnia, osobista służebność mieszkania (domu) należącego do Nieruchomości domu, polegająca na korzystaniu przez męża z jego całej części mieszkalnej. Dodatkowo w Umowie majątkowej małżeńskiej wskazano, że małżonkowi przysługuje również ograniczone prawo rzeczowe - nieodpłatne, dożywotnie użytkowanie Nieruchomości stanowiącej działki, polegające na korzystaniu przez męża z gruntu według jego uznania.

Strony uznały, że ww. umowa wyczerpuje wszelkie roszczenia stron związane z częściowym podziałem majątku dorobkowego w zakresie nią objętym i z tego tytułu nie dokonane zostały żadne spłaty lub dopłaty pomiędzy Panią i Pani mężem w wyniku podziału majątku wspólnego.

W dniu 29 września 2022 r. sprzedała Pani Nieruchomość. Sprzedana Nieruchomość należała do Pani majątku prywatnego i nie była związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, jej zbycie nie nastąpiło więc w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (na Nieruchomości zarejestrowana była tylko Pani jednoosobowa działalność gospodarcza, adres Nieruchomości służył wyłącznie jako adres korespondencyjny do zarejestrowanej działalności gospodarczej). Na moment sprzedaży Nieruchomości Pani działalność była już jednak zarejestrowana w innym miejscu, oraz wymeldowana razem z mężem spod adresu właściwego Nieruchomości.

Na moment składania wniosku o interpretację nie zamierza Pani rozdysponować środków uzyskanych ze sprzedaży majątku prywatnego, tj. z Nieruchomości na wydatki związane z własnymi celami mieszkaniowymi, a tym samym, nie zamierza skorzystać z tzw. ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT.

Pytanie

Czy odpłatne zbycie przez Panią Nieruchomości w 2022 r. będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (podatkiem PIT), tj. czy ciąży na Pani obowiązek zapłaty podatku i złożenia deklaracji PIT-39?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, dokonane odpłatne zbycie Nieruchomości nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a), w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2022 r. poz. 2647 ze zm.; dalej „ustawa o PIT”), gdyż zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie Nieruchomości.

W związku z tym, według Pani, należy uznać, że nie ciąży na Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o PIT, jak również z tytułu tej sprzedaży nie jest Pani zobowiązana do składania deklaracji PIT-39.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą, nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu i rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Z uwagi na fakt, że ustawa o PIT nie zawiera definicji nieruchomości, należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1-3 powołanej ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego). Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym i w takim przypadku istotne znaczenie będzie miała data jego wybudowania.

Z powyższego wynika, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego.

Przepis ustawy o PIT formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Zatem, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 6 ww. ustawy o PIT, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Przepis ten dodany został przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159).

Powyższa zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. i ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od tego dnia. W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i wymienionych praw istotne znaczenie ma więc ustalenie daty zbycia nieruchomości.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. W myśl art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Na podstawie art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Stosownie natomiast do art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49- 50¹ (art. 48 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu powyższych przepisów są wszelkie prawa majątkowe - zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Ponadto, wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, stwierdza Pani, że skoro nabycie opisanej we wniosku Nieruchomości przez Panią i małżonka nastąpiło do majątku wspólnego małżonków, to pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a), w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy o PIT, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia Nieruchomości do majątku wspólnego małżeńskiego, czyli najpóźniej od momentu wybudowania domu w 2010 r.

W konsekwencji, dokonane przez Panią odpłatne zbycie Nieruchomości nie stanowi dla Pani źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy o PIT, gdyż zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

W związku z tym, według Pani, należy uznać, że nie ciąży na Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o PIT, jak również z tytułu tej sprzedaży nie jest zobowiązana Pani do składania deklaracji PIT-39.

Co ważne, sposób wykładni powyżej opisanych regulacji znajduje również potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych innych podatników. Tytułem przykładu można wskazać na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 29 grudnia 2022 r. (nr 0114-KDIP3-2.4011.1103.2022.1.JK3), gdzie w podobnym stanie faktycznym organ potwierdził, że nabycie nieruchomości następuje do majątku wspólnego małżonków i w przypadku ustania wspólności majątkowej małżeńskiej, nie następuje nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o PIT, przez małżonka, któremu przypadła ta nieruchomość, jeżeli nieruchomość w momencie jej nabycia/wybudowania objęta była już wspólnością majątkową małżeńską.

Podobne podejście wynika również z innych interpretacji podatkowych, przykładowo:

·interpretacja indywidualna z dnia 13 stycznia 2023r., nr 0115-KDIT2.4011.710.2022.2.AK,

·interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2022r., nr 0115-KDIT2.4011.568.2022.1.MD,

·interpretacja indywidualna z dnia 27 października 2022 r., nr 0113-KDIPT2- 2.4011.721.2022.2.KR,

·interpretacja indywidualna z dnia 26 października 2022 r., nr 0114-KDIP3- 2.4011.833.2022.1.MG.

Pomimo, że niektóre z powołanych interpretacji indywidualnych dotyczą podziału majątku w wyniku rozwodu małżonków, to uznać należy, że konkluzje z nich płynące dotyczące braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości nabytych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej po jej ustaniu, są takie same. Tym samym, stoi Pani na stanowisku, że dokonana z majątku prywatnego sprzedaż w 2022 r. Nieruchomości (działki z domem) nabytej na wyłączną własność w 2020 r. w wyniku wprowadzenia ustroju rozdzielności majątkowej małżeńskiej oraz podziału wspólnego majątku małżonków, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy o PIT, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej Nieruchomości do wspólnego majątku Pani i Pani małżonka.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wskazać również należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.