Interpretacja indywidualna z dnia 16 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.279.2022.4.OK

Wydanie interpretacji w zakresie ustalenia, czy płatności za świadczenie usług informatycznych ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów będą objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy płatności za świadczenie usług informatycznych ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów będących osobami prawnymi są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 lutego 2023 r. (data wpływu 11 lutego 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca X. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest podmiotem mającym siedzibę na terytorium Polski i podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka należy do grupy kapitałowej, która świadczy specjalistyczne usługi informatyczne w zakresie tworzenia i integracji systemów IT wraz ze świadczeniem związanych z tym usług doradztwa biznesowego.

Celem sprostania rosnącym wymaganiom rynku IT Spółka nabywa usługi informatyczne od zagranicznych kontrahentów (dalej: Kontrahenci). Usługi informatyczne polegają m.in. na: wdrożeniu i rozwoju oprogramowania, testowaniu oprogramowania, utrzymaniu/wsparciu oprogramowania tzw. maintenance.

Kontrahenci są osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą opodatkowanymi podatkiem dochodowym od osób fizycznych w kraju zamieszkania lub osobami prawnymi opodatkowanymi podatkiem dochodowym od osób prawnych w kraju swojej siedziby, które nie mają polskiej rezydencji podatkowej i tym samym podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka współpracuje z Kontrahentami na zasadach uregulowanych w umowach o świadczenie usług (dalej: Umowy). Przedmiot Umów obejmuje świadczenie usług rozwoju i wsparcia oprogramowania oraz inne usługi towarzyszące. Szczegółowy zakres prac jest każdorazowo określany w formie zlecenia określającego opis projektu i zakres prac do wykonania, termin realizacji oraz zasady kalkulacji wynagrodzenia.

Kontrahenci zobowiązują się do wykonywania czynności objętych przedmiotem Umów zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, z najwyższą starannością oraz lojalnością wobec Spółki, a także w zgodzie z zasadami etyki oraz dbając o interesy Spółki. Ponadto, Kontrahenci zobowiązani są do samodzielnego i osobistego wykonywania zleconych im usług. Kontrahenci mogą powierzyć wykonywanie usług objętych Umowami osobom trzecim jedynie za uprzednią pisemną zgodą Spółki. W razie wykonywania usług przez osobę trzecią, Kontrahenci odpowiadają wobec Spółki za działania i zaniechania tych osób jak za działania i zaniechania własne. Ponadto, Kontrahenci zobowiązani są do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji poufnych.

Jednocześnie, w Umowach z Kontrahentami została zawarta tzw. klauzula zabezpieczająca Spółkę i dotycząca hipotetycznych praw autorskich. Została ona ujęta w celu uregulowania przeniesienia ewentualnych autorskich praw majątkowych do utworów, jeśli takie utwory powstałyby w toku współpracy. Jeśli taki utwór powstałby, wówczas zgodnie z Umową wynagrodzenie za świadczone usługi informatyczne należne Kontrahentowi uznawane jest za pokrywające ten aspekt, aczkolwiek wynagrodzenie za usługi informatyczne nie wyodrębnia tego elementu. Należy jednak podkreślić, że wynagrodzenie jest należne Kontrahentom za świadczone usługi informatyczne, niezależnie od uzyskanego efektu, a nie za wykonanie utworu i przeniesienie do niego praw autorskich na rzecz Spółki - ponieważ takie utwory nie zostały określone w Umowach ani zleceniach. Kwestia zawarcia w umowie klauzuli poufności oraz klauzuli dotyczącej praw autorskich stanowi rodzaj zabezpieczenia przed możliwymi roszczeniami Kontrahentów o prawa autorskie oraz ochronę Spółki przed naruszeniem tajemnicy informacji poufnych. Klauzula ta stanowi rodzaj zastrzeżenia w umowie, że ewentualne prawa autorskie do powstałych w toku współpracy utworów przysługują Spółce.

Usługi informatyczne świadczone przez Kontrahentów nie obejmują również udzielania licencji na oprogramowanie. Efekty prac powstające w związku z realizacją usług informatycznych nabywanych od Kontrahentów są w każdym przypadku wykorzystywane wyłącznie przez klientów Spółki, tj. Spółka w żadnym wypadku nie użytkuje rozwijanego przez Kontrahenta oprogramowania na własne potrzeby. Należy również podkreślić, że Spółka nie sprzedaje własnego oprogramowania na rzecz swoich klientów, a jedynie świadczy usługi informatyczne w zakresie tworzenia, rozwijania i utrzymywania oprogramowania na zlecenie i potrzeby konkretnych klientów. Tym samym, Spółka nie nabywa takiego oprogramowania od swoich Kontrahentów

Z tytułu realizacji usług informatycznych objętych Umowami Kontrahenci otrzymują wynagrodzenie, którego wysokość jest każdorazowo ustalana w zleceniu. Wynagrodzenie jest zazwyczaj kalkulowane wg. stawki dniowej lub godzinowej oraz ilości czasu poświęconego na realizację danego zlecenia. Wypłata wynagrodzenia następuje na wskazany przez Kontrahenta rachunek bankowy na podstawie wystawionej faktury.

W praktyce, usługi informatyczne świadczone przez Kontrahentów obejmują następujące czynności dla poszczególnych stanowisk:

Deweloper:

‒projektowanie i tworzenie kodów w związku z rozwijaniem, rozszerzaniem i uaktualnianiem aplikacji

‒testowanie i sprawdzanie jakości kodów

‒tworzenie dokumentacji technicznej aplikacji

‒dokumentowanie szczegółów wdrożenia aplikacji

Specjalista IT:

‒wsparcie techniczne w projektowaniu, rozwijaniu, rozszerzaniu i uaktualnianiu aplikacji

‒wsparcie wdrożeniowe

‒integracja aplikacji z istniejącą infrastrukturą

‒przygotowanie koncepcji projektu rozwiązania technicznego

‒dostosowanie aplikacji do wymagań klienta

‒instalacja, konfiguracja i bieżące monitorowanie aplikacji

‒definiowanie i przekazywanie wymagań projektowych

‒wsparcie w przypadku zakłóceń w działaniu aplikacji

Analityk techniczny:

‒rozwiązywanie problemów zgłaszanych przez użytkowników aplikacji

‒zapewnienie wsparcia technicznego dla aplikacji

‒rozwiązywanie problemów technicznych związanych z funkcjonowaniem aplikacji

‒współpraca z zespołami zajmującymi się tworzeniem aplikacji, wdrażaniem i testowaniem aplikacji

Tester:

‒planowanie działań testowych

‒opracowanie przypadków testowych i zaprojektowanie środowiska testowego

‒przeprowadzanie testów

‒interpretacja wyników testów oraz opracowanie raportów z postępów testów i zidentyfikowanych nieprawidłowości

‒dokumentowanie przeprowadzonych testów

Administrator:

‒instalacja, konfigurowanie i wdrażanie aplikacji

‒opracowanie koncepcji tworzenia kopii zapasowych i archiwizacji

‒bieżące administrowanie aplikacjami

‒administrowanie wydajnością aplikacji

‒rozwiązywanie bieżących incydentów w funkcjonowaniu aplikacji

Inżynier IT:

‒wykonywanie integracji kodu i wdrożeń aplikacji

‒administrowanie usługami w chmurze wykorzystywanymi do aplikacji

‒wdrażanie monitoringu aplikacji i ich użytkowników

‒administrowanie aplikacją w oparciu o rozwiązania monitorujące

‒wsparcie techniczne

Architekt IT:

‒ustalanie standardów w zakresie projektowania, rozwoju, jakości i testowania

‒projektowanie architektury systemu w oparciu o wymogi klientów

‒współpraca z zespołami programistów

‒administrowanie architekturą w cyklu życia systemu

‒określanie zakresu prac związanych z rozwojem systemów

‒przygotowywanie dokumentacji systemowej

‒optymalizowanie systemów z punktu widzenia wydajności, bezpieczeństwa i jakości.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Zapytanie dotyczy 2022 roku i lat kolejnych.

Umowy podpisane z przedsiębiorcami zagranicznymi (Kontrahentami) dotyczą świadczenia usług informatycznych, niezależnie od uzyskanego efektu, polegających m.in. na: tworzeniu i testowaniu kodów dla aplikacji, opracowywaniu dokumentacji technicznej, wdrożeniu aplikacji, monitorowaniu funkcjonowania aplikacji, wsparciu technicznym itp. Zarówno Umowy jak i zlecenia zawarte z Kontrahentami nie zawierają zapisów określających utwory jakie powinien wytworzyć Kontrahent. Na bazie umów Kontrahenci nie są zobowiązani do wykonania jakichkolwiek utworów i przeniesienia na Spółkę praw autorskich z tego tytułu.

Łączna kwota wypłat dokonanych na rzecz tego samego Kontrahenta nie przekraczała w 2022 r. i nie będzie przekraczać w latach kolejnych kwoty 2.000.000 zł.

Podmioty zagraniczne, od których nabywane były w 2022 r. i w latach kolejnych będą nabywane usługi informatyczne nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej poprzez położony na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dane identyfikacyjne Kontrahentów, od których nabywane były usługi informatyczne w 2022 r. oraz w 2023 r. do dnia sporządzenia niniejszej odpowiedzi na Wezwanie zawarte są w załączniku nr 1 do niniejszego pisma. Po dniu sporządzenia niniejszej odpowiedzi i w latach kolejnych mogą to być inni Kontrahenci.

Podmioty zagraniczne, od których nabywane były w 2022 r. i w latach kolejnych będą nabywane usługi informatyczne są/będą rzeczywistymi właścicielami należności odpowiednio w rozumieniu art. 5a pkt 33d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytania

1.Czy płatności za świadczenie usług informatycznych ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów będących osobami fizycznymi są objęte zakresem stosowania art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu?

2.Czy płatności za świadczenie usług informatycznych ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów będących osobami prawnymi są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, płatności za świadczenie usług informatycznych ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów będących osobami prawnymi nie są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji na Spółce nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnika z tego tytułu.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT , podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei w myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się m.in. dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się m.in. przychody wymienione w art. 21 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Na podstawie art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT cyt.:

„1. Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.”

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

W związku z powyższym kluczowe jest potwierdzenie, czy należności wypłacane przez Spółkę na rzecz Kontrahentów będących osobami prawnymi za nabywane dla celów dalszej odprzedaży usługi informatyczne stanowią tytuł, o którym jest mowa w ww. art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT.

Przede wszystkim należy zauważyć, że przychody z tytułu opisanych w stanie faktycznym usług informatycznych nie zostały wymienione art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT jako podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła. Według Spółki, nie można ich także uznać za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do jednej z usług zawartych w katalogu usług wymienionych w tym przepisie. W tym zakresie Spółka wskazuje na poniższe:

Usługi informatyczne a usługi doradcze

Zdaniem Spółki usług informatycznych świadczonych przez Kontrahentów nie można uznać za usługi doradcze. Zgodnie z internetowym słownikiem PWN (https://sjp pwn.pl) pojęcie „doradztwo” oznacza „udzielanie fachowych porad”. Przedmiotem usług informatycznych nie jest natomiast udzielanie Spółce ani klientom Spółki jakichkolwiek porad. Kontrahenci wykorzystują w ramach świadczenia przedmiotowych usług jedynie swoją wiedzę dla zapewnienia prawidłowego wdrożenia, rozwoju i utrzymania oprogramowania. Efektem usług informatycznych nie jest więc doradztwo w zakresie możliwych sposobów postępowania, jest nim natomiast wsparcie operacyjne we wdrożeniu, rozwoju i utrzymania oprogramowania.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 3 lipca 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.247.2019.1.BSA, za prawidłowe uznano, że cyt.:

„usług IT nie można uznać również za usługę o charakterze doradczym. Istotą usługi doradczej jest bowiem zaproponowanie najbardziej korzystnego sposobu postępowania w danym przypadku. Jak wskazano wyżej, istotą Usług IT jest przede wszystkim zapewnienie prawidłowego funkcjonowania wykorzystywanego przez Wnioskodawcę Oprogramowania”.

Stanowisko takie zostało również zaprezentowane w przytoczonej w uzasadnieniu do pytania nr 1 interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 2 grudnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.416.2019.1.AK.

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Spółki usługi informatyczne świadczone przez Kontrahentów nie mogą być uznane za usługi doradcze warunkujące obowiązek poboru podatku u źródła.

Usługi informatyczne a przetwarzanie danych

W opinii Spółki w ramach usług informatycznych świadczonych przez Kontrahentów nie dochodzi także do „przetwarzania danych". Zgodnie z definicją słownikową (słownik PWN (https://sjp.pwn.pl)) „przetwarzanie” oznacza „opracowywanie zebranych danych”. Przedmiotem usług świadczonych przez Kontrahentów nie jest natomiast opracowywanie danych. Celem opracowania danych byłoby bowiem uzyskanie z danych dostępnych po ich zebraniu i zestawieniu lub matematycznemu przekształceniu, ich zbiorczego przedstawienia w formie wyniku matematycznego lub ukazania ich całościowego wpływu na, przykładowo, zjawiska gospodarcze w prowadzonej działalności. Dane w przypadku usług informatycznych są jedynie wtórnie wykorzystywane w toku realizowanych prac i służą opracowaniu oraz zabezpieczeniu właściwego funkcjonowania aplikacji/systemów. Należy również podkreślić, że po stronie Kontrahenta nie tylko nie dochodzi do świadczenia usługi polegającej na przetwarzaniu danych. Kontrahent może jedynie stworzyć aplikację/system, za pomocą którego to klient Spółki ma możliwość przetwarzania danych na własne potrzeby.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 17 marca 2017 r. (Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.1021.2016.3.APO) zaakceptowano prawidłowość argumentacji Wnioskodawcy wykluczającej uznanie świadczenia usług informatycznych za przetwarzanie danych. Wnioskodawca w złożonym wniosku zaznaczył, że „zakres przedmiotowy wskazywanych w stanie faktycznym usług wykracza jednak poza dokonywanie prac nad analizą danych i ich obróbkę, przekształcanie ich treści i postaci. Zamówione przez Spółki usługi sprowadzały się do udzielania pomocy technicznej w związku z wykorzystaniem niektórych narzędzi i programów komputerowych. Dokonywanie operacji na danych komputerowych stanowi jedynie jedną z pomocniczych funkcji używanych programów.”

Analogiczne stanowisko znajduje się także m.in. w przywołanej powyżej interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 2 grudnia 2019 r. sygn. 0111-KDIBI-2.4010.416.2019.1.AK cyt.:

„Pojęcie "przetwarzania danych" dotyczy natomiast czynności mających charakter odtwórczy i obejmuje elementy takie jak porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczanie oraz udostępnianie zbiorów danych. "Przetwarzać" zatem to przykładowo "opracować zebrane dane". Wobec powyższego, zdaniem Spółki, nabywane Usługi informatyczne nie są podobne do usług przetwarzania danych bowiem ich celem jest realne wsparcie techniczne o charakterze wykonawczym, a nie przetwarzanie/opracowywanie istniejących zbiorów danych.”

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Spółki usługi informatyczne świadczone przez Kontrahentów nie mogą być uznane za usługi przetwarzania danych warunkujące obowiązek poboru podatku u źródła.

Usługi informatyczne a usługi zarządzania i kontroli

W opinii Spółki, nabyte od Kontrahentów usługi informatyczne nie posiadają również cech pozwalających na zakwalifikowanie ich jako usługi zarządzania i kontroli. W celu ustalenia cech charakterystycznych dla usług zarządzania i kontroli należy również odwołać się do definicji pojęcia "zarządzać" zawartej w słowniku języka polskiego (słownik PWN (https://sjp.pwn.pl)). Według definicji słownikowej zarządzać to nic innego jak "wydać polecenie"; "sprawować nad czymś zarząd", z kolei "kontrola" to "sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym"; "nadzór nad kimś lub nad czymś"; "instytucja lub osoba sprawująca nad czymś nadzór".

Jednocześnie usługi zarządzania i kontroli zostały potraktowane przez ustawodawcę jako jedno świadczenie, zatem aby można było uznać usługi informatyczne za takie świadczenie lub świadczenie o podobnym charakterze powinno ono polegać zarówno na jednoczesnym pełnieniu nad kimś lub nad czymś nadzoru / kontroli, jak i zarządzaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres usług informatycznych świadczonych przez Kontrahentów jest inny od samego sprawowania zarządu i kontroli, gdyż obejmuje czynności o charakterze wykonawczym, a ich zasadniczym celem jest zapewnienie prawidłowego wdrożenia i działania systemów u klientów Spółki. Tym samym, nie można twierdzić, że Usługi IT świadczone na rzecz Wnioskodawcy są usługami zarządzania i kontroli bądź świadczeniami o podobnym charakterze, bowiem ich cel oraz charakter są odmienne.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie także wskazać, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntował się pogląd, iż dla kwalifikacji podatkowej świadczenia nie ma znaczenia użyte nazewnictwo, a faktyczny charakter usług np. wyrok WSA w Poznaniu z 13 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Po 991/18.

W kontekście powyższego należy zauważyć, że usługi związane z wdrożeniem, testowaniem, rozwojem i utrzymaniem systemów informatycznych są czynnościami przede wszystkim o charakterze technicznym związanym z obsługą systemów i sieci komputerowych, a ich zasadniczym celem jest utrzymanie oraz zapewnienie prawidłowego działania. Z powyższych względów nie należy tych usług interpretować w sposób szeroki sprowadzając ich do tzw. funkcji zarządczych i kontrolnych.

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Spółki usługi informatyczne świadczone przez Kontrahentów nie mogą być uznane za usługi zarządzania i kontroli warunkujące obowiązek poboru podatku u źródła.

Usługi informatyczne a usługi o podobnym charakterze

Ponadto, w ocenie Spółki, usługi informatyczne świadczone przez Kontrahentów nie są także „podobne” do pozostałych usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Zgodnie z ugruntowanym podejściem, aby usługi nabywane od nierezydentów mogły zostać uznane za "świadczenia o podobnym charakterze" powinny posiadać cechy wskazujące na podobieństwo pod względem prawnym do świadczeń enumeratywnie wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT.

Podkreśla się także, że „świadczenia o podobnym charakterze” powinny być równorzędne, a zatem powinny spełniać takie same przesłanki albo powinny z nich wynikać takie same prawa i obowiązki dla stron.

Zdaniem Spółki w świetle powyższych analiz, usługi informatyczne świadczone przez Kontrahentów nie sposób uznać za „świadczenia o podobnym charakterze” do żadnych z usług wymienionych enumeratywnie w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT. Nie są one bowiem podobne pod względem prawnym, nie wykazują licznych cech wspólnych ani nie spełniają takich samych przesłanek co świadczenia doradcze, przetwarzania danych, zarządzania i kontroli oraz inne, enumeratywnie wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT.

Analogiczne stanowisko znalazło się w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 3 lipca 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.247.2019.1.BSA, w której wskazano, że cyt.:

„nie sposób również uznać usług IT za usługi o podobnym charakterze. Aby można było uznać te usługi za usługi o podobnym charakterze powinny one posiadać cechy, które wskazywałyby na podobieństwo pod względem prawnym do świadczeń wymienionych w art. 21 ustawy o p. d. o. p. W ocenie Wnioskodawcy, również poszczególne elementy Usług IT, jako związane z utrzymaniem, konserwacją, a także obsługą i stałym rozwojem wykorzystywanego w działalności Spółki Oprogramowania.”

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Spółki usługi informatyczne świadczone przez Kontrahentów nie mogą być uznane za świadczenia o podobnym charakterze warunkujące obowiązek poboru podatku u źródła.

Reasumując powyższe, zdaniem Spółki, płatności za świadczenie usług informatycznych ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów będących osobami prawnymi nie są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT, a w konsekwencji na Spółce nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnika z tego tytułu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zakres podmiotowy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „ustawa CIT”) jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy CIT:

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy CIT:

Na podkreślenie zasługuje również fakt, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w art. 3 ust. 3 ww. ustawy, nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie „źródła”. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczypospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 5 ustawy CIT:

W art. 21 ustawy CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy CIT:

Przepis art. 21 ust. 2 ustawy CIT, stanowi, że:

Zasady ustalania podatku, wynikające z art. 21 ustawy CIT, będą miały zatem zastosowanie w przypadku braku takich umów, albo wtedy, gdy umowa w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, której Polska jest stroną, zawarta z krajem, na którego terytorium podatnik ma siedzibę, nie stanowi inaczej niż polska ustawa.

Obowiązki płatników podatku dochodowego określone zostały w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy CIT,

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy CIT,

Przy czym, jak wynika z art. 26 ust. 7 ustawy o CIT,

Z kolei art. 26 ust. 7a ustawy o CIT stanowi, że:

Jednocześnie szczegółowe reguły składnia tego rodzaju oświadczenia określają przepisy art. 26 ust. 7b-7c i art. 26 ust. 1f ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 9 ustawy o CIT,

Wątpliwość Państwa budzi kwestia czy płatności za świadczenie usług informatycznych ponoszone przez Państwa na rzecz Kontrahentów będących osobami prawnymi są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy na Państwu będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że o tym, czy dane świadczenie należy zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo polską spółką, która świadczy specjalistyczne usługi informatyczne w zakresie tworzenia i integracji systemów IT wraz ze świadczeniem związanych z tym usług doradztwa biznesowego. Nabywają Państwo usługi informatyczne od zagranicznych kontrahentów. Usługi informatyczne polegają m.in. na: wdrożeniu i rozwoju oprogramowania, testowaniu oprogramowania, utrzymaniu/wsparciu oprogramowania tzw. maintenance.

Kontrahenci są m.in. osobami prawnymi opodatkowanymi podatkiem dochodowym od osób prawnych w kraju swojej siedziby, które nie mają polskiej rezydencji podatkowej i tym samym podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka współpracuje z Kontrahentami na zasadach uregulowanych w umowach o świadczenie usług. Przedmiot Umów obejmuje świadczenie usług rozwoju i wsparcia oprogramowania oraz inne usługi towarzyszące.

Kontrahenci zobowiązują się do wykonywania czynności objętych przedmiotem Umów zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, z najwyższą starannością oraz lojalnością wobec Państwa, a także w zgodzie z zasadami etyki oraz dbając o Państwa interesy. Ponadto, Kontrahenci zobowiązani są do samodzielnego i osobistego wykonywania zleconych im usług. Kontrahenci mogą powierzyć wykonywanie usług objętych Umowami osobom trzecim jedynie za uprzednią Państwa pisemną zgodą. W razie wykonywania usług przez osobę trzecią, Kontrahenci odpowiadają wobec Państwa za działania i zaniechania tych osób jak za działania i zaniechania własne. Ponadto, Kontrahenci zobowiązani są do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji poufnych. Usługi informatyczne świadczone przez Kontrahentów nie obejmują również udzielania licencji na oprogramowanie. Efekty prac powstające w związku z realizacją usług informatycznych nabywanych od Kontrahentów są w każdym przypadku wykorzystywane wyłącznie przez Państwa klientów, tj. Państwo w żadnym wypadku nie użytkuje rozwijanego przez Kontrahenta oprogramowania na własne potrzeby. Nie sprzedajecie Państwo własnego oprogramowania na rzecz swoich klientów, a jedynie świadczą usługi informatyczne w zakresie tworzenia, rozwijania i utrzymywania oprogramowania na zlecenie i potrzeby konkretnych klientów. Tym samym, nie nabywacie Państwo takiego oprogramowania od swoich Kontrahentów.

Z tytułu realizacji usług informatycznych objętych Umowami Kontrahenci otrzymują wynagrodzenie, którego wysokość jest każdorazowo ustalana w zleceniu.

Łączna kwota wypłat dokonanych na rzecz tego samego Kontrahenta nie przekraczała w 2022 r. i nie będzie przekraczać w latach kolejnych kwoty 2.000.000 zł.

Podmioty zagraniczne, od których nabywane były w 2022 r. i w latach kolejnych będą nabywane usługi informatyczne nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej poprzez położony na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podmioty zagraniczne, od których nabywane były w 2022 r. i w latach kolejnych będą nabywane usługi informatyczne są/będą rzeczywistymi właścicielami należności odpowiednio w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

A zatem w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższy przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawiera otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem „u źródła”, czyli w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia o podobnym zakresie działań w ramach świadczonych usług. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane, przy czym decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale dodatkowo posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

Zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęte są usługi: doradcze, księgowe, badania rynku, prawne, reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Pojęcia ww. usług nie zostały zdefiniowane w powołanej ustawie. Wobec braku w ustawie powyższych definicji należy, zdaniem Organu podatkowego, posiłkowo odwołać się przede wszystkim do wykładni językowej tych pojęć.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Potwierdza to jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych, według którego termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych np. podatkowe, prawne, finansowe i inne (zob. wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1567/12, wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1441/13, wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1530/13, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1202/14, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 168/13).

Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza prawnych, ekonomicznych czy finansowych. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten kto udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze, uznając, że doradztwo, w bardzo ogólnym znaczeniu, jest usługą świadczoną przez jedną osobę/instytucje na rzecz drugiej osoby/instytucji, która zleca wykonanie tej usługi. W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:

‒przejęcie zadań,

‒pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,

‒pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,

‒pomoc w rozwiązywaniu problemów,

‒pomoc w podejmowaniu decyzji,

‒przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,

‒przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,

‒przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,

‒identyfikacja i rozwiązywanie problemów,

‒przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,

‒dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp. Biorąc powyższe pod uwagę, można przyjąć, że usługi doradztwa stanowią usługi zlecone przez daną organizację (klienta) i wykonane przez odpowiednio przygotowane i wykwalifikowane osoby (doradców), które pomagają zidentyfikować występujące problemy organizacyjne, zanalizować istniejące trudności, sformułować rozwiązanie badanych problemów, oraz które – w przypadku wyrażenia takiego życzenia przez klienta – pomagają we wdrożeniu rozwiązania. Działalność doradcza może dotyczyć różnych dziedzin, obszarów i obiektów, a zatem może być rozpatrywana w wielu aspektach.

Pod pojęciem „księgowość” internetowy Słownik języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) rozumie „prowadzenie ksiąg, w które wpisuje się wpływy, wydatki, transakcje i inne zmiany stanu majątkowego przedsiębiorstwa lub instytucji”.

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”.

Z kolei kontrola, to:

1)porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami,

2)nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Zarządzanie zatem jest to celowe podejmowanie, przez odpowiednie osoby (kadrę), decyzji i działań prowadzących – dzięki wykorzystaniu posiadanych zasobów – do osiągnięcia złożonych celów w sposób skuteczny i sprawny (racjonalny), lub celowe dysponowanie tymi zasobami.

Pojęcie „zarządzania”, musi być rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania. Jest to zestaw metod i technik opartych na akceptowanych zasadach zarządzania (administrowania) używanych do planowania, oceny i kontrolowania pożądanych rezultatów.

Usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu to usługi związane z pozyskiwaniem ofert pracy, wyszukiwaniem pracowników oraz kierowaniem ich do pracy.

Powyższa definicja „zarządzania” zyskała aprobatę w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dla przykładu można wymienić wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 czerwca 2015 r. (sygn. akt III SA/Wa 491/15), wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 875/16) oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 lipca 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2118/16).

Pojęcie „zarządzania i kontroli”, musi być zatem rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania i kontroli.

Usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu to usługi związane z pozyskiwaniem ofert pracy, wyszukiwaniem pracowników oraz kierowaniem ich do pracy.

W odniesieniu do definicji obejmującej przetwarzanie danych wskazać należy, że zgodnie ze SJP „przetworzyć” oznacza «przekształcić coś twórczo»; «opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową»; przetwarzanie danych polega zatem na przekształcaniu treści i postaci danych wejściowych; usługi przetwarzania danych mają zatem charakter odtwórczy i obejmują elementy takie jak: porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych.

Przetwarzanie danych związane jest zatem z opracowywaniem określonych danych przy wykorzystywaniu mocy obliczeniowej i zasobów pamięci infrastruktury komputerowej (hardware i software).

Zauważyć należy, że o tym, czy dane świadczenie ma np. charakter usług doradczych, usług przetwarzania danych, usług zarządzania i kontroli, usług nie decyduje sposób, w jaki strony nazwały to świadczenie w umowie, lecz jego rzeczywisty charakter. Innymi słowy, nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter, gdyż ocena prawnego charakteru danego świadczenia powinna nastąpić na podstawie obiektywnej analizy całokształtu okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji.

Przypomnieć należy, że o możliwości zaklasyfikowania usługi do świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT wystarczające jest stwierdzenie, że usługa jest świadczeniem o podobnym charakterze do świadczeń wymienionych przez ustawodawcę w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że usługi informatyczne opisane przez Państwa nie mieszczą się w kategorii przychodów (dochodów) wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a. Z tytułu wypłaty powyższych należności obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego nie wystąpi, ponieważ ten rodzaj usługi nie jest objęty zakresem art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli umowa nie przenosi na Państwa żadnych praw autorskich do oprogramowania ani nie obejmuje również udzielania licencji na oprogramowanie to nie stanowi ona żadnej z należności, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt i pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a przez to jej wypłata nie podlega tzw. podatkowi u źródła i na Państwu nie ciążą/nie będzie ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika.

W związku z powyższym, stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych stwierdzamy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Ponadto tut. Organ wskazuje, iż niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne tylko w stosunku do usług nabywanych od kontrahentów wskazanych w uzupełnieniu wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).