Interpretacja indywidualna z dnia 3 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.835.2022.2.IR

Opodatkowanie dochodu uzyskiwanego od pracodawcy w Polsce i od pracodawcy w Szwajcarii.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 3 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodu z tytułu umowy o pracę od pracodawcy ze Szwajcarii i z Polski. Wniosek uzupełnił Pan pismem złożonym 28 stycznia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan zatrudniony od 2008 r. w Polsce przez X. Sp. z o.o. i osiąga dochody z umowy o pracę. X. płaci za Pana podatki, składki zdrowotne i ZUS w Polsce. Jednocześnie, od 11 lipca 2022 r. jest Pan też zatrudniony w Szwajcarii na umowie o pracę przez szwajcarską spółkę w … i osiąga dochody z tej drugiej umowy o pracę w Szwajcarii. Spółka wynajmuje Panu mieszkanie w …, ma Pan kartę rezydenta i adres pocztowy. Spółka odprowadza za Pana podatek w … – od dochodów z umowy o pracę.

W uzupełnieniu wniosku udzielił Pan następujących wyjaśnień.

Wniosek dotyczy 2022 r. od 11 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.

Potwierdził Pan, że w roku, którego dotyczy wniosek posiadał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Przebywał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W 2022 r. (od 11 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.), którego dotyczy wniosek posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Szwajcarii w … i Pana pracodawca w Szwajcarii odprowadzał za Pana podatki.

W 2022 r. (od 11 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.), posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Szwajcarii w … i Pana pracodawca w Szwajcarii odprowadzał za Pana podatki – płacił podatek PIT w Szwajcarii (jako płatnik).

W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek nie posiadał Pan certyfikatu rezydencji dokumentującego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Szwajcarii. Miał Pan mieszkanie w Szwajcarii, wynajmował Panu pracodawca. Ma Pan tylko listy ze swoim nazwiskiem, które przychodziły na Pana adres, zdjęcie skrzynki na listy z Jego nazwiskiem.

Nie przebywa/nie będzie Pan przebywał na terytorium Szwajcarii przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym?

Zamierza Pan zostać w Polsce. Pierwotnie (w lipcu 2022 r.) planował Pan się przesiedlić do Szwajcarii, ale zakończył Pan kontrakt ze szwajcarskim pracodawcą, bo nie wyszło (z tą pracą).

Posiada Pan tylko polskie obywatelstwo od urodzenia. Nie ma Pan innego obywatelstwa i nigdy nie miał i raczej nie będzie miał innego w życiu.

W Polsce umiejscowiona jest Pana:

·aktywność społeczna – bardzo wspiera Pan charytatywne organizacje,

·polityczna – nie jest Pan aktywny w 2022 r. (i w ogóle),

·kulturalna – chodzi Pan z żoną do teatru w Polsce,

·obywatelska – nie jest Pan aktywny obywatelsko w 2022 r. (i w ogóle).

W 2022 r. ma Pan konto, dom, ubezpieczenia i auto w Polsce.

W Szwajcarii tylko miał Pan wynajmowane mieszkanie i dostał pozwolenie na rezydencję.

W 2022 r. ma Pan żonę i syna 6 lat w Polsce na utrzymaniu.

Potwierdził Pan, że wynagrodzenie z pracy dla szwajcarskiej spółki ponoszone jest przez szwajcarskiego pracodawcę, który posiada siedzibę w Szwajcarii, a wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w Polsce przez polskiego pracodawcę, który ma siedzibę w Polsce.

Świadczenie przez Pana pracy na terytorium Szwajcarii lub pracy na terytorium Polski nie będzie miało miejsca na zasadach oddelegowania.

W 2022 r. otrzymywał Pan jedynie:

-wynagrodzenie z pracy dla szwajcarskiej spółki od pracodawcy, który posiada siedzibę w Szwajcarii,

-wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w Polsce od pracodawcy, który ma siedzibę w Polsce.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym, opodatkowuje Pan swoje przychody te z Szwajcarii w Szwajcarii, w Polsce te polskie, przy czym ma obowiązek zastosować metodę wyłączenia z progresją w rozliczeniu rocznym w rozumieniu art. 27 ust. 8 ustawy, podatek dochodowy od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Jako polski rezydent podatkowy osiąga Pan dochody z tzw. pracy najemnej (art. 15 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania PL-Szwajcaria). Na tej podstawie ma Pan obowiązek zastosować metodę wyłączenia z progresją w rozliczeniu rocznym. Oznacza to, iż opodatkowuje Pan swoje przychody te ze Szwajcarii w Szwajcarii, w Polsce te polskie.

Na koniec roku powinien Pan złożyć zeznanie PIT-36 wraz załącznikiem PIT-ZG, gdzie wskazuje Pan swoje przychody ze Szwajcarii. Spółka w Szwajcarii winna wydać Panu dokument, który stanowi odpowiednik naszego PIT-11 (na tej podstawie składa Pan swoje zeznanie w Polsce).

Na czym polega metoda wyłączenia z progresją: metoda wyłączenia z progresją oznacza, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty za granicą, zwolniony z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak dla ustalenia stawki podatku od pozostałego dochodu – podlegającego opodatkowaniu w Polsce – stosuje się stawkę podatku właściwą dla całego dochodu, tzn. łącznie z dochodem osiągniętym za granicą.

Przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją podatnik ma obowiązek składania zeznania rocznego, jeżeli:

1)osiągnie inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej,

2)będzie chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, tzn. złożyć zeznanie łącznie z małżonkiem lub opodatkować dochody w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy, podatek dochodowy od osób fizycznych: jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1)do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;

2)ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;

3)ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z regulacją zawartą art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do art. 3 ust. 1a powołanej ustawy:

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Jak stanowi art. 4a cytowanej ustawy:

Skutki podatkowe uzyskiwanego przez Pana wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę w Szwajcarii należy rozpatrywać w kontekście art. 15 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22 poz. 92), zmienionej Protokołem sporządzonym w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 255 poz. 1533).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Konwencji:

Powyższy przepis jednoznacznie wskazuje, że co do zasady dochody z pracy podlegają opodatkowaniu w kraju zamieszkania oraz w kraju, w którym praca jest wykonywana, za wyjątkiem przypadku opisanego szczegółowo w treści art. 15 ust. 2 cytowanej Konwencji.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. Konwencji:

Powyższe uregulowanie stanowi wyjątek od reguły zawartej w art. 15 ust. 1 Konwencji polsko-szwajcarskiej i wskazuje, że wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule trzy warunki. Niespełnienie któregokolwiek z wymienionych warunków powoduje, że wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji, czyli zarówno w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Szwajcarii), jak i w państwie miejsca zamieszkania pracowników (w Polsce).

Należy w tym miejscu podkreślić, że zasada ta jest zgodna z zasadami obowiązującymi w świetle Modelowej Konwencji OECD.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy więc sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Szwajcarią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD dochód z tytułu pracy najemnej, tj. z umowy o pracę, podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizyczna przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Konsekwencją ww. faktów jest to, że osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie i otrzymująca wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej ze źródeł pochodzących z drugiego państwa, nie może być opodatkowana w tym drugim państwie tylko z tej przyczyny, że wyniki jej pracy są tam wykorzystywane.

Przechodząc do analizy treści przepisu art. 15 ust. 2 Konwencji polsko-szwajcarskiej wskazać należy, że skoro okres Pana pobytu w Szwajcarii, w związku z wykonywaną na terytorium Szwajcarii pracą, nie przekroczył łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, zatem został spełniony pierwszy warunek.

Oceniając, czy został spełniony drugi i trzeci warunek określony w ww. przepisie należy ustalić podmiot, który wypłaca wynagrodzenie pracownikowi wykonującemu pracę w Szwajcarii.

Drugi warunek określony w art. 15 ust. 2 lit. b) analizowanej Konwencji wskazuje, że wynagrodzenie musi być wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwajcarii. Z kolei, zgodnie z trzecim warunkiem wymienionym w lit. c tego przepisu, wynagrodzenie nie może być ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą podmiot posiada w Szwajcarii.

Zatem, przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 2 ww. Konwencji, w odniesieniu do uzyskiwanych przez Pana dochodów nie zostały łącznie spełnione, co oznacza, że dochody osiągnięte w 2022 r. z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Szwajcarii podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ww. Konwencji, czyli w państwie miejsca Pana zamieszkania, tj. w Polsce oraz w państwie, w którym praca była wykonywana, tj. w Szwajcarii.

Jednocześnie w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu znajdzie zastosowanie określona w art. 23 ust. 1 lit. a) Konwencji polsko-szwajcarskiej metoda unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

Zgodnie z tym przepisem:

Wobec powyższego, wynagrodzenie otrzymywane od pracodawcy szwajcarskiego z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Szwajcarii, będzie zwolnione w Polsce z opodatkowania, jednakże dochody te podlegają uwzględnieniu przy opodatkowywaniu pozostałych dochodów, stosownie do przepisu art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazanych postanowień Konwencji.

Stosownie do treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ww. ustawy, stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego.

Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, jak wynika z polsko-szwajcarskiej Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, wynagrodzenie, jakie Pan otrzymał w 2022 r. ze Szwajcarii  jest opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Szwajcarii.

Jednakże na mocy postanowień art. 23 ust. 1 lit. a) Konwencji, Polska takie wynagrodzenie wyłączy od opodatkowania zachowując jednakże prawo do uwzględnienia dochodu z tego wynagrodzenia przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu, czyli do zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania zwanej metodą wyłączenia z progresją. Zgodnie z jej treścią, dochody uzyskane za granicą, które są na podstawie umowy zwolnione z opodatkowania w Polsce mają wpływ na podatek od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce.

W sytuacji zatem, gdy w 2022 r. uzyskał Pan w Polsce dochody z tytułu umowy o pracę podlegające opodatkowaniu i jednocześnie w tym samym roku uzyskał Pan dochody z tytułu umowy o pracę w Szwajcarii, występuje obowiązek wykazania w zeznaniu podatkowym za 2022 r. dochodów uzyskanych w Szwajcarii łącznie z dochodami uzyskanymi na terytorium Polski. Zagraniczne dochody należy uwzględnić tylko do ustalenia stopy procentowej, według której – składając roczne zeznanie podatkowe – winien Pan obliczyć podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce.

Zatem, Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej jest sam przepis prawa. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).