Interpretacja indywidualna z dnia 2 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.496.2018.9.KW

1. Zwolnienie od opodatkowania odszkodowań za wywłaszczenie uzyskanych na skutek zawarcia umów cesji wierzytelności. 2. Brak uznania wydatków na nabycie wierzytelności, podatku od czynności cywilnoprawnych zapłaconego w związku z zawarciem umowy cesji wierzytelności oraz wydatków poniesionych w związku z nabyciem usług obsługi prawnej związanej z cesją wierzytelności oraz ich dochodzeniem za koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia innego rodzaju działalności niż nabywanie wierzytelności dotyczących odszkodowania za wywłaszczenie.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 2 listopada 2018 r., uzupełnionego pismem z 4 stycznia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 29 sierpnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 404/19 i

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od opodatkowania odszkodowań za wywłaszczenie uzyskanych na skutek zawarcia opisanych we wniosku umów cesji wierzytelności i nieprawidłowe w części dotyczącej uznania wydatków na nabycie wierzytelności, podatku od czynności cywilnoprawnych zapłaconego w związku z zawarciem umowy cesji wierzytelności oraz wydatków poniesionych w związku z nabyciem usług obsługi prawnej związanej z cesją wierzytelności oraz ich dochodzeniem za koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia innego rodzaju działalności niż nabywanie wierzytelności dotyczących odszkodowania za wywłaszczenie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2018 r. wpłynął Pana wniosek z 2 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych cesji wierzytelności. Wniosek został uzupełniony pismem z 4 stycznia 2019 r., które wpłynęło 9 stycznia 2019 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będzie polegać m.in. na kupowaniu we własnym imieniu, na własny rachunek i ryzyko, roszczeń odszkodowawczych przysługujących za szeroko rozumiane wywłaszczenie wobec Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

Kupno tych roszczeń dokonywane będzie w dwojaki sposób:

a)Zawieranie umów sprzedaży wierzytelności z odroczonym terminem płatności, który następował będzie w określonym terminie od dnia uprawomocnienia się decyzji ustalającej wysokość odszkodowania. Cenę sprzedaży stanowić będzie natomiast określony procent ustalonego odszkodowania, mniejszy od jego ostatecznej wysokości.

b)Zawieranie umów sprzedaży wierzytelności polegające na zapłacie ceny określonej kwotowo co do jej wysokości, której zapłata następować będzie w chwili zawierania umowy cesji.

Poprzez nabycie wierzytelności na własny rachunek i na własne ryzyko, cesjonariusz będzie wchodził w sytuację prawną cedenta.

Niniejszy wniosek dotyczy umów sprzedaży, których przedmiotem świadczenia będzie zapłata przez Wnioskodawcę określonej ceny na rzecz zbywającego wierzytelność z jednej strony, a także przeniesienie praw do odszkodowania za szeroko pojęte wywłaszczenie przez tę osobę na Wnioskodawcę z drugiej strony. Pod pojęciem wywłaszczenia sensu largo, do którego nawiązuje art. 21 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mieści się przejęcie przez podmiot publiczny określonego prawa rzeczowego do nieruchomości zarówno w drodze decyzji administracyjnej, jak również z mocy samego prawa. Wniosek niniejszy dotyczy wszystkich tych form przymusowego wyzucia przez podmiot publiczny z praw do nieruchomości. Następnie, wskazać trzeba, że cesja opisanych powyżej wierzytelności jest dopuszczalna przez prawo (tak NSA w wyroku z dnia 14 listopada 2007 r., Sygn. akt I OSK1485/06; WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 27 kwietnia 2016 r., Sygn. akt IV SA/Po 132/16; WSA w Warszawie w wyroku z dnia 17 kwietnia 2007 r., Sygn. akt I SA/Wa 1881/06 - dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl - dalej powoływanej jako „CBOSA”). Zakresem zastosowania ustanowionego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienia przedmiotowego, objęte zostały wszelkie formy wywłaszczenia dokonane na jakiejkolwiek podstawie prawnej, gdyż, jak wskazuje się w orzecznictwie oraz literaturze przedmiotu „Użyte w tym przepisie pojęcie postępowania wywłaszczeniowego nie zostało zawężone tylko i wyłącznie do rozumienia go w ujęciu ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wywłaszczenie, w szerokim znaczeniu tego słowa, oznacza wszelkie formy ingerencji państwa w prawa własności przysługujące innym podmiotom. Przedmiotem wywłaszczenia jest prawo rzeczowe, a skutkiem przejście prawa na rzecz Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego albo wygaśnięcie prawa bądź ograniczenie wykonywania prawa (zob. Ewa Bończak- Kucharczyk, Komentarz do art. 112 ustawy o gospodarce nieruchomościami, Lex 2011)" (por. wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1117/11" - CBOSA).

Jak już wyżej wskazano, przedmiotem świadczenia umów cesji będzie również przelew na rzecz Wnioskodawcy wierzytelności przysługującej z tytułu wywłaszczenia rozumianego jako nabycie ex lege przez podmiot publiczny określonych praw rzeczowych do nieruchomości, np. na podstawie art. 98 ust. 1, czy art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. 2018 r. poz. 121 ze zm.).

Wskazać więc należy, że ustanowione w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie przedmiotowe obejmuje swoim zakresem zastosowania również podmioty, które nabyły w drodze cesji wierzytelność przysługującą z tytułu wywłaszczenia (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 listopada 2016 r., Sygn. akt I SA/Po 969/16 - CBOSA).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że odnośnie podstawy prawnej powstania roszczeń Wnioskodawca wskazuje, że będą one powstawały na podstawie ustawy z 1997 r. o gospodarce nieruchomościami lub na podstawie innych ustaw zawierających podstawę prawną wywłaszczenia sensu largo, a które to ustawy odsyłają do zastosowania ustawy o gospodarce nieruchomościami w zakresie wypłaty odszkodowania. Pierwotnie roszczenia te będą przysługiwały podmiotom wywłaszczonym. Do umów sprzedaży dojdzie na podstawie art. 509 Kodeksu Cywilnego. Przesłanki i zasady dokonywania wywłaszczenia, sposobu postępowania w tym przedmiocie, zasady ustalania i otrzymania odszkodowania będą wynikać z ustawy o gospodarce nieruchomościami lub z ustaw, które zawierają odesłania do jej przepisów we wskazanym wyżej zakresie. Wnioskodawca będzie ponosił następujące wydatki: zapłata ceny, podatek od czynności cywilnoprawnych oraz nabywanie usług obsługi prawnej związanej z cesją wierzytelności oraz ich dochodzeniem. Są one związane z osiągnięciem przychodów, gdyż bez ich poniesienia, Wnioskodawca nie uzyskałby przychodu z odszkodowania za wywłaszczenie, do którego prawo przysługiwać będzie mu właśnie z tytułu umowy cesji. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w następującym zakresie: 68.31 .Z, 64.99.Z, 68.10.Z, 68.20.Z, 68.32.Z, 69.10.Z, 70.22.Z.

Pytania

1.Czy przychody z tytułu odszkodowania za wywłaszczenie uzyskane na skutek zawarcia opisanych w punkcie a) i b) umów sprzedaży wierzytelności objęte są zakresem zwolnienia przedmiotowego ustanowionego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2018 r. poz. 1509 ze zm.)?

2.Czy wydatki poniesione na nabycie wierzytelności dotyczącej odszkodowania za wywłaszczenie w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego oraz uzupełnieniu wniosku, kwota zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z zawarciem umowy cesji wierzytelności oraz wydatki poniesione w związku z nabyciem usług obsługi prawnej związanej z cesją wierzytelności oraz ich dochodzeniem, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy uzyskanego z tytułu prowadzenia innego rodzaju działalności niż nabywanie wierzytelności dotyczących odszkodowania za wywłaszczenie?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu odszkodowania za wywłaszczenie uzyskane na skutek zawarcia opisanych w punkcie a) i b) umów sprzedaży wierzytelności objęte są zakresem zwolnienia przedmiotowego ustanowionego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2018 r. poz. 1509 ze zm.).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na nabycie wierzytelności dotyczącej odszkodowania za wywłaszczenie w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego oraz uzupełnieniu wniosku, kwota zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z zawarciem umowy cesji wierzytelności oraz wydatki poniesione w związku z nabyciem usług obsługi prawnej związanej z cesją wierzytelności oraz ich dochodzeniem, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy uzyskanego z tytułu prowadzenia innego rodzaju działalności niż nabywanie wierzytelności dotyczących odszkodowania za wywłaszczenie.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 25 stycznia 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0115-KDIT3.4011.496.2018.2.MR, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 18 lutego 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 19 marca 2019 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Skarga wpłynęła do mnie 25 marca 2019 r.

Wniósł Pan o uchylenie zaskarżonej interpretacji, rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym oraz o zasądzenie kosztów postepowania wg norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 29 sierpnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 404/19 uchylił interpretację indywidualną w części odnoszącej się do pytania nr 1. Sąd uznał za zasadny zarzut naruszenia art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zobowiązał organ do uwzględnienia oceny prawnej, dokonanej w wyroku, przy ponownym rozpoznaniu sprawy.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 9 września 2022 r. sygn. akt II FSK 3239/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 9 września 2022 r. Prawomocny wyrok wpłynął do mnie 30 listopada 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w ww. wyroku;

•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.):

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca dokonał klasyfikacji źródeł przychodu. Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in. wskazane w pkt 3 i 7 tego przepisu:

–pozarolnicza działalność gospodarcza,

–kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Na podstawie art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

a)wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,

b)polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odnosi się w sposób bezpośredni do cesji wierzytelności.

Cesja wierzytelności uregulowana została w przepisach art. 509-518 ustawy – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.). Stosownie do przepisu art. 509 § 1 ww. ustawy:

wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 509 § 2 ww. ustawy:

wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 510 § 1 powyższej ustawy:

umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W świetle powyższych przepisów, przeniesienie wierzytelności polega na tym, że prawa przysługujące zbywcy (dotychczasowemu wierzycielowi) przechodzą na nabywcę wierzytelności. Właściwość zobowiązania, uprawnienia wierzyciela i zobowiązania dłużnika pozostają bez zmian, gdyż w wyniku umowy cesji wierzytelności zmienia się tylko wierzyciel.

W wyniku przeniesienia (przelewu, cesji) wierzytelności wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem) a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

Treść powyższych przepisów wskazuje zatem, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Zatem, przeniesienie wierzytelności rodzi skutki podatkowe, również w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu wierzytelnościami, we własnym imieniu i na własny rachunek, w sposób zorganizowany i ciągły kupuje wierzytelności, celem ich wyegzekwowania lub odsprzedaży, to przychody uzyskane z tytułu wyegzekwowania zakupionej wcześniej wierzytelności lub jej zbycia, są przychodami ze źródła przychodów, jakim jest wskazana w art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą m.in. na kupowaniu we własnym imieniu, na własny rachunek i ryzyko, roszczeń odszkodowawczych przysługujących za szeroko rozumiane wywłaszczenie wobec Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Roszczenia będą powstawały na podstawie ustawy z 1997 r. o gospodarce nieruchomościami lub na podstawie innych ustaw zawierających podstawę prawną wywłaszczenia sensu largo, a które to ustawy odsyłają do zastosowania ustawy o gospodarce nieruchomościami w zakresie wypłaty odszkodowania. Pierwotnie roszczenia te będą przysługiwały podmiotom wywłaszczonym. Do umów sprzedaży dojdzie na podstawie art. 509 Kodeksu Cywilnego. Przesłanki i zasady dokonywania wywłaszczenia, sposobu postępowania w tym przedmiocie, zasady ustalania i otrzymania odszkodowania będą wynikać z ustawy o gospodarce nieruchomościami lub z ustaw, które zawierają odesłania do jej przepisów we wskazanym wyżej zakresie.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że zakup i dochodzenie wierzytelności następuje w wykonywaniu prowadzonej przez Wnioskodawcę w tym zakresie pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem, uzyskane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu zakupu i realizacji wierzytelności stanowią przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Powyższe zwolnienie ma charakter wyłącznie przedmiotowy. Nie ma zatem znaczenia jaki podmiot i na podstawie jakiego zdarzenia otrzymał w rzeczywistości odszkodowanie. Może to być również osoba, która nigdy nie była właścicielem nieruchomości (vide: wyrok NSA z 27 lutego 2019 r., sygn. akt II FSK 693/17, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej: CBOSA).

Z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie dotyczy przychodów z odszkodowań wypłaconych (tj. uzyskanych) stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Powyższy przepis nie odnosi się zatem wyłącznie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ma bowiem szersze znaczenie i oznacza, że każde odszkodowanie za odjęcie prawa własności na cel publiczny, umożliwia skorzystanie ze zwolnienia (vide: wyrok WSA w Kielcach z 10 lutego 2011 r., sygn. akt: I SA/Ke 618/10 i akceptujący go wyrok NSA z 24 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1117/11, oba odstępne w CBOSA). Ponadto, analizując zwrot „przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami” należy stwierdzić, iż odnosi się on do wszystkich przypadków tj. zdarzeń prawnych, w których następuje wypłata odszkodowania. Roszczenie z tytułu odszkodowania może z kolei stanowić przedmiot cesji o której mowa w art. 509 i następnych Kodeksu cywilnego. Skutkiem zawarcia umowy, której przedmiotem jest odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości jest przejście na nabywcę wszelkich związanych z nim praw a zatem również tych, które zostały uregulowane na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwolnienie wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 29 tej ustawy). Obrót tego rodzaju wierzytelnościami jest jednym z wymiarów prawa własności podmiotu, który ma prawo decydować o przeznaczeniu odszkodowania uzyskanego w zamian za wywłaszczenie szczególnie, iż umowa przenosząca szeroko pojęte prawa do tego rodzaju odszkodowania - jak wskazał Wnioskodawca - jest odpłatna. Fakt, że odszkodowanie wypłacone jest stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami (co do zasady podmiotom wywłaszczanym), w ogóle nie wyłącza możliwości przeniesienia roszczenia odszkodowawczego na inny podmiot. Dodatkowo, gdyby w istocie wolą ustawodawcy było zawężenie kręgu podmiotów wyłącznie do właścicieli nieruchomości, redakcja ww. przepisu uwzględniałaby stosowny w tym zakresie zwrot. Jednakże ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 ust. 1 pkt 29 nie wprowadza kryterium podmiotowego zwolnienia. Zatem podmiot, który na podstawie umowy cesji wszedł w prawa do odszkodowania za wywłaszczenie również ma prawo do zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy. Powyższe zwolnienie ma charakter przedmiotowy i obejmuje m.in. przychody uzyskane z tytułu wypłaconego odszkodowania stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Wobec powyższego, uwzględniając treść wydanych w sprawie orzeczeń, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W związku z tym ponownej oceny wymaga Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, dotyczącego kosztów uzyskania przychodów.

Na mocy art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zatem podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

•poniesienia wydatku,

•istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

•braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy.

Przy czym obowiązek wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Ponadto, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego.

We wniosku wskazał Pan, że będzie ponosił następujące wydatki: zapłata ceny za wierzytelność, podatek od czynności cywilnoprawnych oraz nabywanie usług obsługi prawnej związanej z cesją wierzytelności oraz ich dochodzeniem. Podkreślił Pan, że bez ich poniesienia, nie uzyskałby przychodu z odszkodowania za wywłaszczenie, do którego prawo przysługiwać będzie mu właśnie z tytułu umowy cesji.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że celem poniesienia wymienionych we wniosku jest uzyskanie odszkodowań, które – jak wyżej wskazano – są zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, wydatki te są objęte dyspozycją cytowanego powyżej art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki, o których mowa we wniosku nie stanowią więc kosztów uzyskania przychodu, gdyż celem ich poniesienia było uzyskanie przychodu zwolnionego od opodatkowania.

Nie można przy tym uznać za prawidłowe Pana stanowiska, według którego ww. wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu z tytułu innego rodzaju działalności niż nabywanie wierzytelności dotyczących odszkodowania za wywłaszczenie. Wydatki te nie zostały bowiem poniesione w związku z jakimikolwiek innymi przychodami ani nie są kosztami ogólnymi działalności.

Zatem, w konsekwencji zmiany – zgodnie z wytycznymi Sądu – rozstrzygnięcia w zakresie zwolnienia przychodów (odszkodowań) od opodatkowania, Pana stanowisko w zakresie kosztów uzyskania tych przychodów należało ocenić jako nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).