Interpretacja indywidualna z dnia 3 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.815.2022.2.ICZ

Prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu pojazdów samochodowych użytkowanych wyłącznie do działalności polegającej na wynajmie na rzecz pracowników oraz podstawa opodatkowania w przypadku świadczenia usług wynajmu pojazdów samochodowych na rzecz pracowników w ramach Programu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii ustalenia :

-     czy Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu pojazdów samochodowych użytkowanych wyłącznie do działalności polegającej na wynajmie na rzecz pracowników i późniejszej ich sprzedaży oraz będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (dot. pytania nr 1);

-     co będzie podstawą opodatkowania w przypadku świadczenia usług wynajmu pojazdów samochodowych na rzecz pracowników w ramach Programu opisanego w stanie faktycznym (dot. pytania nr 2).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 stycznia 2023 r. (wpływ 17 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się sprzedażą pojazdów samochodowych za pośrednictwem salonów samochodowych jak również wynajmem samochodów.

Wnioskodawca planuje wdrożyć program najmu pojazdów samochodów dla swoich pracowników. W ramach Programu odpłatnie będą udostępniane samochody pracownikom, którzy będą je wykorzystywali jedynie do celów prywatnych. Program będzie organizowany we współpracy z importerem marki samochodów sprzedawanych przez Wnioskodawcę. Importer określa warunki najmu samochodów tj. wysokość czynszu za wynajem płatnego przez pracowników, okres najmu (11-12 miesięcy), grono osób, które mogą uczestniczyć w tym Programie (pracownicy Wnioskodawcy dedykowani obsłudze sprzedaży pojazdów przedmiotowej marki). Pojazdy samochodowe będą kupowane od importera, ujmowane przez Wnioskodawcę jako środki trwałe i wynajmowane na rzecz pracowników Wnioskodawcy.

Następnie po zakończeniu okresu najmu tj. 11-12 miesiącach pojazdy samochodowe będą sprzedawane na rzecz klientów Wnioskodawcy.

Pojazdy samochodowe określone we wniosku nie należą do grupy pojazdów samochodowych, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. W odniesieniu do pojazdów samochodowych określonych we wniosku, Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, o których mowa w art. 86a ust. 10 ustawy o VAT, potwierdzających spełnienie wymagań określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT. Pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku nie są pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, a z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie wynika takie przeznaczenie.

W związku z najmem samochodu pracownik będzie dokonywał tankowania paliwa we własnym zakresie. Spółka będzie również ponosić wszelkie koszty związane z użytkowaniem tych samochodów takie jak: ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, przeglądy okresowe oraz wymiana eksploatacyjnie zużywających się części w wyniku zwykłego korzystania z pojazdu. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu dla pojazdów samochodowych uczestniczących w Programie.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 11 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.815.2022.1.ICZ 1) udzielili Państwo następujących informacji:

1)Czy są Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług? Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2)Czy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonują Państwo tylko i wyłącznie czynności opodatkowane (jakie są to czynności)?

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykonuje czynności opodatkowane VAT jak i czynności zwolnione z VAT. W związku z tym, że Spółka jest autoryzowanym dealerem marek samochodowych to przedmiotem działalności Spółki jest przede wszystkim sprzedaż samochodów nowych i używanych, usługi serwisowe, wynajem pojazdów (opodatkowane VAT) jak również pośrednictwo w sprzedaży ubezpieczeń oraz usług finansowych (leasing/pożyczka/kredyt).

3)Jaka jest dopuszczalna masa całkowita pojazdów przeznaczonych na najem pracownikom w szczególności proszę wskazać, czy wynosi ona powyżej czy poniżej 3,5 tony? Dopuszczalna masa całkowita pojazdów przeznaczonych na najem pracownikom wynosi poniżej 3,5 tony.

4)Czy ustalą Państwo regulamin używania samochodów przeznaczonych na wynajem dla pracowników, co do sposobu wykorzystywania tych samochodów, wykluczający ich użycie do celów prywatnych, należy wskazać jakie to będą zasady i jakie zostaną podjęte działania zabezpieczające ich wykonanie (w okresie pomiędzy wykonywaniem umów najmu)?

Co do zasady wynajem pracowniczy będzie polegać na tym, że pracownicy będą mogli skorzystać z prawa do najmu na swoje prywatne potrzeby samochodu osobowego, a Zarząd Spółki na podstawie wniosków (zapotrzebowania) oraz możliwości producenta (dostawcy) określi grupę docelową ograniczając ilość samochodów w programie do np. 35-40 sztuk rocznie (możemy oświadczyć, że przygotowujemy dla tych potrzeb „regulamin uczestnictwa”). Najem samochodu w programie pracowniczym będzie polegać na odpłatnym (za wynagrodzeniem) przekazaniu na okres od 9 do 12 miesięcy pojazdu nowo zakupionego i zarejestrowanego na B. z opłaconym OC i AC. Pojazd w dacie rejestracji staje się środkiem trwałym i jest księgowany tylko do celów najmu z odliczeniem VAT 100%. Pracownik który chce skorzystać z najmu podpisuje umowę na okres 9-12 miesięcy i płacić będzie B. miesięcznie czynsz w wysokości ustalonej przez Strony, a zależny od modelu (wartości pojazdu bazowego). Przez cały okres obowiązywania umowy najmu pojazd służy tylko i wyłącznie pracownikowi do jego celów prywatnych. Po zakończeniu umowy najmu (wyjściu z programu pracowniczego) w zależności od decyzji o dalszym przeznaczeniu pojazd: - trafia do działu sprzedaży samochodów używanych - może być przedmiotem przedłużenia istniejącej umowy najmu w programie pracowniczym (np. braki ciągłości dostaw pojazdów nowych).

5)Czy samochody (przeznaczone na najem dla pracowników) będą wykorzystywane przez Państwa w innych celach niż najem (sprzedaż), choćby przejściowo (np. w okresie po zakończeniu umowy najmu a przed zawarciem nowej umowy najmu)?, jeśli tak to przez kogo i w jaki sposób?

Samochód po zakończeniu umowy najmu na rzecz pracownika stanie się środkiem trwałym przeznaczonym do sprzedaży.

6)Czy mają Państwo podpisane umowy najmu samochodów z innymi osobami lub podmiotami czy też najem ograniczają Państwo tylko do własnych pracowników?

Program najmu pracowniczego będzie ograniczony tylko i wyłącznie do pracowników zgodnie z nazwą programu i naszym zapytaniem. Natomiast Spółka wynajmuje samochody osobom trzecim tj. osobom innym niż pracownicy ponieważ do przedmiotu działalności Spółki zgodnie z umową Spółki oraz odpisem z KRS należy 77, 11, Z, WYNAJEM I DZIERŻAWA SAMOCHODÓW OSOBOWYCH I FURGONETEK. Wnioskodawca wynajmuje pojazdy Klientom krótkoterminowo jako auto zastępcze na czas naprawy ich samochodu ale Wnioskodawca ma również umowy krótko terminowe wynajmu na kilka czy kilkanaście dni jak również długoterminowe na okresy powyżej roku czasu zawierane z Klientami salonu.

7)Czy cena wynajmu samochodów dla pracowników będzie stanowić realne wynagrodzenie (rzeczywistą równowartość) za świadczenie tego typu usług na rynku, czy będą Państwo dokumentować tę usługę fakturami VAT?

Wynajem samochodów na rzecz pracowników będzie dokumentowany fakturą VAT. Cena wynajmu samochodów dla pracowników będzie niższa od ceny rynkowej. Wynika to z tego, że program najmu samochodów danej marki samochodowej dla pracowników będzie mieć charakter programu motywacyjnego pracowników obsługujących w Spółce sprzedaż samochodów tej marki samochodowej oraz poprzez umożliwienie tym osobom korzystania z tych samochodów na preferencyjnych warunkach uwiarygodnienie ich jako osoby rekomendujące potencjalnym klientom nabycie samochodów przedmiotowej marki. Ponadto, korzystanie z samochodów marki, które Wnioskodawca oferuje klientom, pozwala im posiąść praktyczną wiedzę na temat użytkowania samochodów tej marki w różnych okolicznościach dzięki czemu zwiększa się fachowość i wszechstronność obsługi klienta. Wynajem samochodów przedmiotowej marki na preferencyjnych warunkach służy celom działalności gospodarczej Spółki, gdyż, poprzez zwiększenie motywacji pracowników oraz ich wiarygodności wobec klientów jako osób rekomendujących zakup samochodów przedmiotowej marki, ma prowadzić do zwiększenia sprzedaży. Z punktu widzenia Spółki uczestnictwo w organizowanym przez markę samochodów programie najmu samochodów pracownikom będzie korzystny, gdyż poza motywacją pracowników, dystrybutor marki samochodów udzieli na te samochody specjalnego rabatu - dzięki czemu nawet sprzedając je po okresie najmu Spółka uzyskuje na ich sprzedaży marżę procentową wyższą od marży uzyskiwanej na sprzedaży nowych samochodów, które nie będą uczestniczyć w ww. programie (wskazać należy, że to dystrybutor marki zatwierdzi ostatecznie osoby uczestniczące w programie najmu samochodów tej marki weryfikując ich udział w procesie sprzedaży samochodów tej marki w ramach Spółki).

8)Czy samochody będą wynajmowane przez pracowników z tzw., „pełnym bakiem”, czy koszt „uzupełniania baku do pełna” będzie wkalkulowany do wartości usługi najmu pojazdu samochodowego? Umowa najmu dla pracowników dotyczyć będzie pojazdów, które po zarejestrowaniu i ubezpieczeniu nie są przekazywane pracownikom z tzw. „pełnym bakiem”. Koszt „uzupełniania baku do pełna” nie będzie wkalkulowany do wartości usługi najmu pojazdu samochodowego, lecz będzie pokrywany przez pracownika, który jest Stroną umowy najmu. Pracownik (czyli najemca) podczas całej umowy najmu pokrywa wszystkie koszty bieżącego utrzymania np. paliwo, płyn do spryskiwacza, opłaty parkingowe oraz ewentualne kary za niewłaściwe używanie pojazdu (np. mandaty)

9)Gdzie będą garażowane samochody (przeznaczone na najem dla pracowników) w okresie po zakończeniu umowy najmu a przed zawarciem nowej umowy najmu, czy w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej Spółki, czy będzie możliwość ich pobrania po godzinach funkcjonowania firmy? W okresie po zakończeniu umowy najmu a przed zawarciem nowej umowy najmu momencie wyjścia z programu najmu pracowniczego samochody będą garażowane w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej Spółki. W szczególności, w zależności od decyzji co do dalszego przeznaczenia pojazd trafia do działu : - samochodów używanych i jest przedmiotem sprzedaży (stoi na placu parkingowym przez salonie czekając na Klienta który okazjonalnie wraz z handlowcem może wykonać jazdę próbną).

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie pytań jak we wniosku)

1.Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu pojazdów samochodowych użytkowanych wyłącznie do działalności polegającej na wynajmie na rzecz pracowników i późniejszej ich sprzedaży oraz będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu?

2.Co będzie podstawą opodatkowania w przypadku świadczenia usług wynajmu pojazdów samochodowych na rzecz pracowników w ramach Programu opisanego w stanie faktycznym?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

Ad. 1

Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu pojazdów samochodowych użytkowanych wyłącznie do działalności polegającej na wynajmie na rzecz pracowników i późniejszej ich sprzedaży oraz nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w odniesieniu do tych pojazdów samochodowych.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) [dalej ustawa VAT], zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W oparciu o art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy VAT zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy VAT.

Stosownie do art. 86a ust. 1 ustawy VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 VAT, stanowi 50% kwoty podatku: 1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika; 2) należnego z tytułu: a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca, b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; 3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a; 4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 oraz art. 34. Przez pojazdy samochodowe - według art. 2 pkt 34 ustawy VAT - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na mocy art. 86a ust. 2 ustawy VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące: 1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych; 2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3; 3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. Jak wynika z ww. regulacji, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”. Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

Na mocy art. 86a ust. 3 ustawy VAT, przepis ust. 1 nie ma zastosowania: 1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są: a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie; 2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Jak wynika z art. 86a ust. 4 ustawy VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: 1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub 2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z art. 86a ust. 5 ustawy VAT, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych: 1) przeznaczonych wyłącznie do: a) odprzedaży, b) sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika, c) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika; 2) w odniesieniu do których: a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych. Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy VAT wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do odprzedaży lub oddania w najem, ale przed ich dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako np. pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji.

Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane przepisami elementy. Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego. Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy VAT.

Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie warunku: - wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) lub - pojazdy samochodowe są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (pkt 1 lit. b); - przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2). Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe).

W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp. Drugi z warunków należy z kolei odnieść do pojazdów samochodowych, których konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Te pojazdy zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zakup samochodów osobowych, ich wynajem oraz późniejsza sprzedaż. Czynności do jakich wykorzystywane są pojazdy samochodowe (samochody osobowe) są czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu pojazdów samochodowych użytkowanych wyłącznie do działalności polegającej na wynajmie na rzecz pracowników i późniejszej ich sprzedaży. Z treści regulacji prawnych wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Zatem dla dokonania pełnego odliczenia musi zostać spełniony warunek dotyczący sposobu wykorzystania tych pojazdów przez podatnika wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Sposób wykorzystania musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych w przypadku podatnika prowadzącego działalność w zakresie odsprzedaży i wynajmu pojazdów. Podatnik ten powinien zapewnić, aby odsprzedawane i wynajmowane pojazdy nie mogły być wykorzystywane na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Drugim warunkiem jest obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z tym przepisem, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych m.in. przeznaczonych wyłącznie do odsprzedaży i/lub oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnych charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma m.in. zastosowanie, jeżeli odsprzedaż i/lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika. Zatem w analizowanej sprawie z uwagi na fakt, że przedmiotem wniosku są samochody osobowe użytkowane wyłącznie do działalności polegającej na wynajmie i późniejszej ich sprzedaży (co stanowi przedmiot działalności Wnioskodawcy) to zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a i c ustawy. Wobec tego - biorąc pod uwagę, że czynności do jakich wykorzystywane są samochody osobowe są czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT - Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu tych pojazdów. Ponadto z uwagi na powyższe Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu ww. pojazdów.

Ad. 2 Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29a ustawy VAT, będzie kwota czynszu należna od pracownika z tytułu umowy najmu pojazdu samochodowego.

Podstawą opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy VAT jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z przepisu tego wynika jednoznacznie, że podstawę opodatkowania stanowi zapłata należna od świadczeniobiorcy.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, podstawą opodatkowania podatkiem VAT w zakresie świadczenia usług najmu na rzecz pracowników jest kwota, jaką płacą oni za te świadczenia - czyli czynsz należny z tytułu umowy najmu. W tym miejscu Spółka pragnie zastrzec, że w omawianej sytuacji na gruncie ustawy o VAT nie mamy do czynienia ze świadczeniami nieodpłatnymi, ani ze świadczeniami częściowo odpłatnymi. Przekazywane pracownikom świadczenia nie będą nieodpłatną dostawą towarów zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy VAT albo nieodpłatnym świadczeniem usług w myśl art. 8 ust. 2 ustawy VAT. Wyraźnie bowiem wskazano, że przekazanie następuje za wynagrodzeniem. Tym samym nie należy określać podstawy opodatkowania jak dla świadczeń nieodpłatnych (zgodnie z art. 29a ust. 2 lub ust. 5 ustawy VAT). Nie można także mówić o częściowo odpłatnym świadczeniu usług albo dostawie towarów. Przepisy ustawy o VAT nie znają pojęcia świadczeń częściowo odpłatnych. Na gruncie przepisów ustawy o VAT świadczenie usług lub dostawa towarów mogą być albo odpłatne albo nieodpłatne. Powyższy pogląd potwierdzają znane Spółce interpretacje.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. ILPP2/443-1202/11-2/AK stwierdził, że na gruncie ustawy o VAT "czynność może być odpłatna albo nieodpłatna, nie występują natomiast czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane po kosztach ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Wobec powyższego nie można uznać, że czynności wykonywane za wynagrodzeniem, które to wynagrodzenie jest niższe od kosztów świadczenia tych czynności, są nieodpłatne w części". Powyższą tezę potwierdza także wyrok TSUE w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket, w którym Trybunał wskazał, że zgodnie z zapisami VI Dyrektywy dostawa jest odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza, w ocenie TSUE, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo odpłatny. Ponadto jak stwierdził TSUE dla uznania transakcji za dokonaną za wynagrodzeniem konieczne i wystarczające jest wyłącznie istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a wynagrodzeniem rzeczywiście otrzymywanym przez podatnika”.

Zatem dla opodatkowania czynności podatkiem VAT nie ma znaczenia czy przez dostawcę towaru lub świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za dostarczony towar lub wykonaną usługę zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz dostawcy. TSUE zauważył przede wszystkim, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 11 A (a) VI Dyrektywy VAT, podstawą opodatkowania w odniesieniu do dostaw towarów i usług jest wartość wzajemnego świadczenia rzeczywiście otrzymanego przez podatnika w związku z tymi dostawami. Wynagrodzenie to stanowi zatem kategorię subiektywną, obejmującą świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane przez podatnika, a nie ustalone według obiektywnych kryteriów.

W konsekwencji TSUE odrzucił stanowisko władz szwedzkich stwierdzając, iż akta sprawy w żaden sposób nie wskazują, by cena uiszczana przez pracowników Spółki za otrzymywane posiłki była wyłącznie symboliczna. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 14 lutego 2011 r., sygn. ITPP1/443-1187/10/DM potwierdza, że „przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych) ani nie mają wpływu na ich treść. Wysokość podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikać powinna wyłącznie z zawartej umowy. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy stronami, chyba, że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe (...). Jeżeli zatem pracownik uiszcza określoną kwotę pieniężną za przeprowadzone rozmowy prywatne ponad ustalony limit przez pracodawcę (Starostwo) rozmów służbowych, to w istocie kwota ta stanowi kwotę należną z tytułu odpłatnego świadczenia usług przez Starostę na rzecz pracownika”. W opinii Wnioskodawcy z analizy wskazanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że na potrzeby opodatkowania podatkiem VAT, dla określenia podstawy opodatkowania świadczenia usług istotna jest kwota należna ustalona przez strony. Jak wynika ze stanu faktycznego, kwota należna z tytułu wynajmu pojazdów samochodowych zostanie ustalona w umowie zawartej pomiędzy pracownikiem a Wnioskodawcą. Jak wynika z interpretacji z dnia 5 kwietnia 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-121/13-2/SJ, " (...) przedmiotowa czynność podlega opodatkowaniu do wysokości świadczenia wnoszonego przez pracownika, według stawek obowiązujących dla danego świadczenia. (...) określając podstawę opodatkowania, Spółka powinna jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę należną z tytułu sprzedaży, tj. kwotę faktycznie należną od nabywcy (pracownika Wnioskodawcy) pomniejszoną o należny podatek’.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego podstawą opodatkowania usług najmu pojazdów samochodowych na rzecz pracowników Wnioskodawcy w ramach Programu będzie wartość czynszu uzyskanego przez Wnioskodawcę od pracownika na podstawie umowy najmu zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT,

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy,

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Podatnik posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy,

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy,

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Jednakże od wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy zasady przewidziano wyjątki.

I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania,

Według art. 86a ust. 4 ustawy,

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych,

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy,

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy,

W art. 86a ust. 12 ustawy wskazano, że

Mając na uwadze treść cytowanych przepisów, należy stwierdzić, że z regulacji art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Co do zasady, w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Zgodnie z tym przepisem (art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a i c ), warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży oraz oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a i c ustawy ma zastosowanie, jeżeli odprzedaż i najem tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Trzeba jednak tu zauważyć, że użycie wyrazu „wyłącznie” w wyżej cytowanych przepisach wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów.

Z opisu sprawy wynika, że planują Państwo wdrożyć program najmu pojazdów samochodów dla swoich pracowników. W ramach Programu odpłatnie będą udostępniane samochody pracownikom, którzy będą je wykorzystywali jedynie do celów prywatnych. Program będzie organizowany we współpracy z importerem marki samochodów sprzedawanych przez Państwa. Importer określa warunki najmu samochodów tj. wysokość czynszu za wynajem płatnego przez pracowników, okres najmu (11-12 miesięcy), grono osób, które mogą uczestniczyć w tym Programie (pracownicy Wnioskodawcy dedykowani obsłudze sprzedaży pojazdów przedmiotowej marki). Pojazdy samochodowe będą kupowane od importera, ujmowane przez Państwa jako środki trwałe i wynajmowane na rzecz pracowników.

Następnie po zakończeniu okresu najmu tj. 11-12 miesiącach pojazdy samochodowe będą sprzedawane na rzecz Państwa klientów.

Państwa wątpliwości, objęte zakresem pytania 1, dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach zakupu pojazdów samochodowych użytkowanych wyłącznie do działalności polegającej na wynajmie na rzecz pracowników i późniejszej ich sprzedaży oraz obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przedmiotowej sprawie istotne są zwłaszcza przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, umożliwiający dokonanie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup przedmiotowych pojazdów samochodowych. Jednakże mogą Państwo skorzystać z tego prawa wyłącznie, jeżeli wypełnią wskazane wcześniej warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy.

Powołany przepis art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W przedmiotowej sprawie należy wskazać na pkt 1 lit. c tej regulacji. Zgodnie z tymi przepisami, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Wyjaśnili Państwo, że wynajem pracowniczy będzie polegać na tym, że pracownicy będą mogli skorzystać z prawa do najmu na swoje prywatne potrzeby samochodu osobowego, a Zarząd Spółki na podstawie wniosków (zapotrzebowania) oraz możliwości producenta (dostawcy) określi grupę docelową ograniczając ilość samochodów w programie do

np. 35-40 sztuk rocznie (będzie przygotowany dla tych potrzeb „regulamin uczestnictwa”). Najem samochodu w programie pracowniczym będzie polegać na odpłatnym (za wynagrodzeniem) przekazaniu na okres od 9 do 12 miesięcy pojazdu nowo zakupionego i zarejestrowanego na Państwa z opłaconym OC i AC. Pojazd w dacie rejestracji staje się środkiem trwałym i jest księgowany tylko do celów najmu z odliczeniem VAT 100%. Pracownik który będzie chciał skorzystać z najmu podpisuje umowę na okres 9-12 miesięcy i będzie Państwu płacić  miesięcznie czynsz w wysokości ustalonej przez Strony, a zależny od modelu (wartości pojazdu bazowego). Przez cały okres obowiązywania umowy najmu pojazd służy tylko i wyłącznie pracownikowi do jego celów prywatnych. Po zakończeniu umowy najmu w zależności od decyzji o dalszym przeznaczeniu pojazd: - trafia do działu sprzedaży samochodów używanych - może być przedmiotem przedłużenia istniejącej umowy najmu w programie pracowniczym (np. braki ciągłości dostaw pojazdów nowych).

Samochód po zakończeniu umowy najmu na rzecz pracownika stanie się środkiem trwałym przeznaczonym do sprzedaży.

Wyjaśnili Państwo, ze do przedmiotu Państwa działalności należy - wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek oraz sprzedaż pojazdów samochodowych.

W okresie po zakończeniu umowy najmu a przed zawarciem nowej umowy najmu momencie wyjścia z programu najmu pracowniczego samochody będą garażowane w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej Spółki.

W przedmiotowej sprawie warunki określone ww. przepisach będą spełnione, ponieważ przedmiotem Państwa działalności jest sprzedaż oraz wynajem i dzierżawa samochodów osobowych, a pojazdy samochodowe będą użytkowane wyłącznie do działalności polegającej na wynajmie na rzecz pracowników i późniejszej ich sprzedaży.

Będą zatem przeznaczone tylko do czynności opodatkowanych podatkiem VAT tj. na wynajem a następnie sprzedaż.

Tym samym, skoro samochody, których dotyczy wniosek, będą użytkowane tylko i wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu a Państwo wykluczą ich używanie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą tj. do celów innych niż najem pracowniczy a następnie zakwalifikują te samochody jako towar handlowy przeznaczony do sprzedaży, to zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z zakupem tych samochodów bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Wobec powyższego Państwa stanowisko, w kwestii objętej pytaniem nr 1, jest prawidłowe.

Ponadto Państwa wątpliwości, objęte zakresem pytania nr 2, dotyczą podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług wynajmu pojazdów samochodowych na rzecz pracowników w ramach Programu opisanego w stanie faktycznym.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy wskazać przepis art. 29a ust. 1 ustawy,

Z powyższego przepisu wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego,

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą.

Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 2 pkt 27b ustawy,

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy,

Art. 32 ust. 5 ustawy stanowi,

Powołany powyżej art. 32 ustawy, stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 80 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Do celów akapitu pierwszego powiązania prawne mogą obejmować relacje między pracodawcą a pracownikiem lub członkami rodziny pracownika lub wszelkimi innymi blisko z nim związanymi osobami.

Czyniąc użytek z możliwości przewidzianej w art. 80 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić kategorie dostawców, usługodawców nabywców lub usługobiorców do których wspomniane środki mają zastosowanie.

Odnosząc się zatem do ustalania podstawy opodatkowania należy wskazać jaki był cel zaimplementowania do polskiego porządku prawnego przytoczonego powyżej art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE.

Z treści tego artykułu wynika, że „w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki”. Przepis ten został zatem wprowadzony przez ustawodawcę wspólnotowego w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania. Przy czym ustawodawca wspólnotowy szczegółowo zdefiniował przypadki, w których do takiego uchylania się od opodatkowania lub unikania może dojść.

Korzystając z możliwości przewidzianej w art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie nie mają potrzeby powoływania się w przyjmowanym ustawodawstwie krajowym na cel wprowadzenia przepisu przez ustawodawcę wspólnotowego. Państwa członkowskie mogą wprowadzić ten przepis właśnie w celu zapobieżenia unikania i uchylania się od opodatkowania w konkretnych przypadkach wymienionych w Dyrektywie 2006/112/WE. Wystarczającym jest aby zaistniały przypadki wymienione w przepisie Dyrektywy 2006/112/WE (i implementującym go przepisie krajowym), aby w takich sytuacjach podstawą opodatkowania była wartość rynkowa.

Zawartego w przepisie Dyrektywy 2006/112/WE określenia „w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania” nie należy traktować jako kolejnego warunku jaki powinien być spełniony aby podstawę opodatkowania określić w oparciu o wartość rynkową. Badanie zamiaru stron i udowadnianie w jakim celu stosują ceny odbiegające od cen rynkowych w praktyce byłoby niemożliwe.

Powyższe potwierdza wyrok TSUE z dnia 26 kwietnia 2012 r. w sprawach połączonych C-621/10 i C-129/11 Balkan and Sea Properties ADSIC i C-129/11 Provadinvest OOD, ECLI:EU:C:2012:248, w którym to wyroku Trybunał wskazał: „Należy przypomnieć, że zgodnie z brzmieniem motywu 26 Dyrektywy VAT jej art. 80 ust. 1 ma na celu zapobieganie oszustwom i unikaniu opodatkowania.” (pkt 46). Następnie stwierdził, że „Zatem tylko gdy osoba zaangażowana w transakcję nie korzysta z pełnego prawa do odliczenia, istnieje ryzyko oszustw lub unikania opodatkowania, któremu zapobieganie umożliwia państwom członkowskim art. 80 ust. 1 tej dyrektywy”(pkt 48).

Z cytowanego powyżej wyroku jednoznacznie wynika, że sam przepis art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE ma na celu zapobieganie oszustwom i unikaniu opodatkowania i państwa członkowskie mają możliwości wprowadzenia tego uregulowania właśnie w celu zapobiegania unikaniu opodatkowania lub nadużyciom.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danego towaru, czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy, ta swoboda ulega wyłączeniu właśnie ze względu na te powiązania.

Z opisu sprawy wynika, że wynajem samochodów na rzecz pracowników będzie dokumentowany fakturą VAT. Cena wynajmu samochodów dla pracowników będzie niższa od ceny rynkowej.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalenia ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danej usługi.

Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami istnieją powiązania w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; wynikające ze stosunku pracy; wynikające z tytułu przysposobienia (o których mowa w art. 32 ustawy), organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Z opisu sprawy wynika, że pomiędzy Państwem a pracownikami istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Wprowadzenie Programu argumentują Państwo tym, że program najmu samochodów danej marki samochodowej dla pracowników będzie mieć charakter programu motywacyjnego pracowników obsługujących w Spółce sprzedaż samochodów tej marki samochodowej oraz poprzez umożliwienie tym osobom korzystania z tych samochodów na preferencyjnych warunkach uwiarygodnienie ich jako osoby rekomendujące potencjalnym klientom nabycie samochodów przedmiotowej marki. Ponadto, korzystanie z samochodów marki, którą oferują klientom, pozwala im posiąść praktyczną wiedzę na temat użytkowania samochodów tej marki w różnych okolicznościach dzięki czemu zwiększa się fachowość i wszechstronność obsługi klienta. Wynajem samochodów przedmiotowej marki na preferencyjnych warunkach służy celom działalności gospodarczej Spółki, gdyż, poprzez zwiększenie motywacji pracowników oraz ich wiarygodności wobec klientów jako osób rekomendujących zakup samochodów przedmiotowej marki, ma prowadzić do zwiększenia sprzedaży. Z punktu widzenia Spółki uczestnictwo w organizowanym programie najmu samochodów pracownikom będzie korzystny, gdyż poza motywacją pracowników, dystrybutor marki samochodów udzieli na te samochody specjalnego rabatu - dzięki czemu nawet sprzedając je po okresie najmu Spółka uzyskuje na ich sprzedaży marżę procentową wyższą od marży uzyskiwanej na sprzedaży nowych samochodów, które nie będą uczestniczyć w ww. programie (wskazać należy, że to dystrybutor marki zatwierdzi ostatecznie osoby uczestniczące w programie najmu samochodów tej marki weryfikując ich udział w procesie sprzedaży samochodów tej marki w ramach Spółki.

Dokonując oceny opisanego przez Państwa Programu dot. najmu samochodów na rzecz pracowników należy uznać, że opisany Program jest uzasadniony ekonomicznie i prowadzić będzie do osiągnięcia celu, jaki został wytyczony do działalności gospodarczej, tj. osiągnięcia zysku. Zatem istniejące powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT nie będą miały wpływu na ustalenie ceny najmu na rzecz pracowników.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że podstawa opodatkowania w przypadku świadczenia usługi najmu na rzecz pracowników – zgodnie z art. 29a ust 1 ustawy – będzie obejmować wartość czynszu uzyskanego przez Państwa od pracownika, pomniejszona o kwotę podatku VAT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko, w zakresie pytania nr 2, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Ponadto, tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w  sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w  dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we  wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do  interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co  do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.