Interpretacja indywidualna z dnia 17 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDWP.4011.47.2022.3.PP

Sprzedaż nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 listopada 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W marcu 2018 r. będąc w związku małżeńskim otrzymała Pani w darowiźnie od rodziców działkę (…) położoną w obrębie (...)., dla której Sąd Rejonowy prowadzi KW nr (…). Darowizna powiększająca Pani majątek wyłączny potwierdzona została aktem notarialnym (…) spisanym w Kancelarii Notarialnej. Razem z mężem P.B. postanowiła Pani, że na działce zbudują dom. Po analizach banku ustalono, że nie posiada Pani zdolności bankowej, jednocześnie wskazano, że Pani mąż mając zdolność kredytową indywidualnie nie może zawrzeć umowy kredytu hipotecznego nie będąc właścicielem nieruchomości. I tak kierując się zasadą równego wkładu w małżeństwo oraz wspólnego ponoszenia obciążeń związanych z jego istnieniem, a także koniecznością stworzenia domu dla tworzonej rodziny w dniu 30 kwietnia 2018 r. Pani zawarła umowę majątkową małżeńską, na podstawie której rozszerzyła wspólność majątkową o ww. nieruchomość, gdzie dokonała przysporzenia na rzecz męża. Następnie w dniu 8 maja 2018 r. rozwiązała Pani z mężem wcześniejszą umowę małżeńską oraz zawarta umowa majątkową małżeńską ustanawiającą rozdzielność majątkową, co pozwoliło dodatkowo zwiększyć zdolność kredytową małżonka. Odtąd właścicielami działki była Pani oraz P.B. (formalnie, wniosku wieczystoksięgowego złożonego przez notariusz nie skorygowano).

Na budowę domu został zaciągnięty kredyt hipoteczny w kwocie 244.849,06 zł  przez Pani męża P.B.. Pani nie była stroną umowy kredytu.

W trakcie budowy doszło do sytuacji, które w efekcie doprowadziły do rozwodu. Z różnych przyczyn w trakcie budowy domu postanowiła Pani się rozstać i tak konieczna stała się sprzedaż domu i przede wszystkim spłata obciążeń w postaci zaciągniętego kredytu, tak by Panią i męża nie obciążał.

Umowę sprzedaży domu wraz z nieruchomością gruntową zawarliście Państwo w dniu 29 października 2020 r. Dom z gruntem został sprzedany za kwotę 340.000 zł z czego kwota 244.849,06 zł została od razu przeznaczona na spłatę kredytu, kwota 45.150,94 zł dla P.B. i kwota 50.000 zł dla Pani na pokrycie poniesionych bezpośrednio kosztów budowy domu oraz rekompensatę za włożony w małżeństwo grunt otrzymany od rodziców.

Wbrew podanej w akcie notarialnym okoliczności, że P.B. dokonał na Pani majątek nakładu w kwocie 120.000 zł co było koniecznością zapisania jak wskazywał Pani notariusz, a w istocie było fikcją prawną, to jednak Pani nigdy takich pieniędzy nie otrzymała. Wkład w małżeństwo wnosiła Pani wspólnie stosownie do możliwości finansowych i czasu prowadzenia spraw domu. Wspólne życie nie podlega wycenie względem drugiego małżonka i nie powinno być jako takie wyceniane w akcie notarialnym, tak dla celów bankowych jak i podatkowych. Kwota uzyskana ze sprzedaży została przeznaczona głównie na spłatę kredytu, który został zaciągnięty przez P.B. Jak wskazuje analiza aktu notarialnego (…) z 29.10.2020 r. spisanego w Kancelarii Notarialnej na spłatę kredytu bezpośrednio nabywca przekazała na wskazany rachunek bankowy 244.849,06 zł. Kwota ta zwolniła również Panią z długu względem banku, bowiem wskutek otrzymania przez bank całości swoich należności możliwe było zwolnienie hipoteki obciążającej nieruchomość.

Informacyjnie wskazuje Pani, że od kwoty rzeczywiście otrzymanej w wysokości 50.000 zł, a więc niższej aniżeli kwota wartości samej ziemi będącej Pani własnością dokonała rozliczenia podatkowego i uregulowała zobowiązanie.

Pytania

1. Czy określając obowiązek podatkowy prawidłowym jest przyjęcie dochodu z transakcji zbycia nieruchomości jako różnicy pomiędzy przychodami faktycznie uzyskanymi z transakcji, tj. 50.000 zł, a kosztami wynikającymi z przedłożonych faktur i dowodów zakupu oraz wartości działki stanowiącej wraz z budynkiem przedmiot sprzedaży?
2. Czy określając dochód z transakcji prawidłowym jest nieuwzględnianie (pominięcie) w kalkulacji "nakładu" na Pani majątek w kwocie 120.000 zł jedynie formalnie wskazanego w par. 4.1 aktu notarialnego dla celów kredytowych?
3. Czy prawidłowym jest przyjęcie jako kosztu podatkowego transakcji nieruchomości w wartości określonej w akcie notarialnym przenoszącej na Panią w drodze darowizny własność gruntu?

Niniejsza interpretacja indywidualna została wydana w zakresie pytania nr 1 i nr 3. W zakresie pytania nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1. Pani zdaniem określając obowiązek podatkowy wynikający z przedmiotowej transakcji należy wyjść od określenia sytuacji majątkowej pomiędzy Panią a P.B. Ustalenie stanu faktycznego uwzględniającego zaangażowanie po stronie sprzedawców jest bazą do określenia właściwej podstawy opodatkowania transakcji i należy tu szczególnie uwzględniać normy wynikające z art. 122 Ordynacji podatkowej (zasada prawdy obiektywnej) i art. 2a (wątpliwości na korzyść podatnika).

Pani zdaniem przychód związany ze sprzedażą nieruchomości powinien być określony w wysokości kwoty przekazanej na Pani rachunek bankowy przez nabywcę nieruchomości, tj. w kwocie  50.000 zł (zgodnie z aktem notarialnym) jako jedyna korzyść majątkowa ze zbycia nieruchomości.

Pani zdaniem przyjęcie założenia, że dom należał w całości do P.B. i w związku z tym powstała konieczność ujęcia w podstawie opodatkowania kwoty 120.000 zł określonej w umowie przeniesienia prawa własności nieruchomości z 29 października 2020 r. jako nakłady na Jej majątek w związku z pobudowaniem domu na wspólnej nieruchomości gruntowej jest wewnętrznie niespójne. Jeśli bowiem dom należał w całości do P.B. pomiędzy którym a Panią obowiązywała małżeńska umowa majątkowa o rozdzielności majątkowej i finansowany był głównie z kredytu zaciągniętego przez niego, to nie można mówić o jakimkolwiek przysporzeniu po Pani stronie, a co najwyżej obciążeniu drugiej osoby ryzykiem transakcji. Określając własność domu po stronie jednego z małżonków, który przyjmuje na siebie podatkowe rozliczenie transakcji sprzedaży nieruchomości uwzględniając wartość nakładów na wybudowanie domu oraz ewentualnie inne wydatki niesfinansowane kredytem, korygując uzyskany z transakcji przychód (wartość umowna, transakcji i kwotę przekazaną  w rozliczeniu, wyraźnie potwierdza, iż nie było dodatkowego przysporzona po Pani stronie. Inaczej wyglądałaby sytuacja, gdyby P.B. np. przekazał mi w gotówce lub przelewem bankowym wspomnianą kwotę. Taka transakcja jednak nie miała miejsca, a wspólnego zamieszkiwania, a i zajmowania się sprawami gospodarstwa domowego nie można wyceniać pomiędzy małżonkami, na których mimo rozdzielności majątkowej i podatkowej nadal ciąży wspólnie prawo i obowiązek wnoszenia równego wkładu w małżeństwo. Dlatego też niewłaściwym byłoby także ewentualne rozpatrywanie przysporzenia w kwocie 120.000,00 zł jako inne przychody, czy przychody z innych źródeł. W związku z powyższym przychód z tytułu sprzedaży nieruchomości zgodnie z art. 19 UPDOF powinien być określony wyłącznie w wartości wyrażonej w cenie określonej w umowie (par 4.1 c) przypadającej dla Pani, tj. 50.000 zł.

Z kolei po stronie kosztów uzyskania przychodu Pani zdaniem powinny być przyjęte wystawione na Jej nazwisko faktury i dowody zakupu związane z powstaniem budynku na kwotę 41.186,59 zł oraz wartość nieruchomości gruntowej 10.000 zł. Tym samym powinna być określona strata z odpłatnego zbycia nieruchomości na poziomie 1.186.59 zł, a zobowiązane podatkowe nie wystąpiło.

Uznanie jako kosztu podatkowego transakcji wartości gruntu potwierdza to m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2017 r. nr 0461-ITPB1.4511.118.2017.1.PSZ. Co prawda dotyczy ona sprzedaży przekazanej w darowiźnie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jednakże wskazuje na możliwość rozpoznania kosztów podatkowych transakcji sprzedaży ze składników majątkowych otrzymanych nieodpłatnie. Biorąc bowiem pod uwagę że jeśli sprzedawana jest część majątku, w której tworzeniu brało się udział (w Pani przypadku w tworzeniu gospodarstwa domowego rodziców, choćby poprzez wykonywanie zwykłych czynności jak gotowanie. pranie, sprzątanie, czy robienie zakupów domowych) to jest to nakład faktyczny, poniesiony koszt. Określany on jest w dokumentach związanych z przeniesieniem ich własności, wobec której dodatkowo zrealizowano już obowiązek podatkowy.

Ad. 3. Pani zdaniem, przy określeniu dochodu ze sprzedaży prawidłowym jest przyjęcie jako kosztu podatkowego wartości określonej w dokumencie źródłowym, tj. akcie notarialnym przenoszącym na Panią własność gruntu. Jeśli przyjmuje się, że jako podatniczka ponosi Pani konsekwencje sprzedaży majątku, w którego wypracowaniu brałam udział jako najbliższa rodzina darczyńców (córka). Potwierdza to ustawa o podatku od spadków i darowizn określając najtęższą rodzinę jako grupę „0” i przyznaje zwolnienie podatkowe osobom wpływającym na powstanie darowanych rzeczy. W związku z powyższym oczywista wydaje się możliwość rozpoznania kosztu podatkowego w wysokości określonej w akcie notarialnym, który jakoby określa Pani własny wkład w powstanie majątku rodziców w wartości poniesionych przez nich kosztów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1  ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Powołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest ono źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w marcu 2018 r. otrzymała Pani w drodze darowizny nieruchomość gruntową. W dniu 30 kwietnia 2018 r. zawarła Pani umowę małżeńską, na podstawie której rozszerzyła wspólność małżeńską o ww. nieruchomość. Następnie 8 maja 2018 r. rozwiązała Pani z mężem wcześniejszą umowę małżeńską oraz zawarta umowa majątkową małżeńską ustanawiającą rozdzielność majątkową, co pozwoliło dodatkowo zwiększyć zdolność kredytową małżonka. Dnia 29 października 2020 r. dokonała Pani wraz z mężem sprzedaży domu wraz z nieruchomością gruntową.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360):

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności, powinna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje.

Mając na uwadze powyższy opis wskazać należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeks rodzinnego i opiekuńczego:

Jak wynika z art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Należy podkreślić, że przedmioty, o których mowa w art. 33 Kodeksu, tj. należące do majątku osobistego danego małżonka, pomimo istnienia wspólnoty majątkowej między małżonkami nie stanowią ich majątku wspólnego. Przedmioty takie stanowią majątek odrębny danego małżonka. Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich.

Zatem zgodnie z przepisami prawa rodzinnego o zaliczeniu przedmiotów majątkowych do wspólnego czy też odrębnego majątku decyduje przede wszystkim moment oraz sposób ich nabycia. Nieruchomości nabyte w drodze darowizny – zgodnie z art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – stanowią wyłączną własność małżonka, którą może on swobodnie rozporządzać bez zgody drugiego z nich.

Jak stanowi art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego,

Wskazać należy, że małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa (art. 47 § 1 ww. ustawy). Zatem na podstawie powyższego przepisu stwierdzić należy, że małżonkowie poprzez zawarcie stosownej umowy (np. rozszerzającej lub ograniczającej wspólność ustawową bądź ustanawiającej rozdzielność majątkową) mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny. Ponadto w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takim jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego. Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.

W związku z powyższym odpłatne zbycie 29 października 2020 r. nieruchomości, którą otrzymała Pani w 2018 r. w darowiźnie, stanowi źródło przychodu w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu, bowiem zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie przepisu art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Każdy z małżonków jest zatem samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, dla którego odrębnie określa się przychód, koszty uzyskania przychodów, dochód oraz podatek dochodowy.

Zasada ta ma zastosowanie także w odniesieniu do dochodów uzyskanych przez małżonków z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wchodzących w skład ich majątków osobistych.

Takie uregulowanie opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oznacza, że obowiązek podatkowy z tego tytułu obciąża każdego z małżonków z osobna do wysokości posiadanego przez każdego z małżonków udziału w tej nieruchomości.

W konsekwencji każdemu z małżonków należy przypisać 50% uzyskanych przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych.

Każdy z małżonków ma także prawo do odliczenia 50% kosztów uzyskania przychodów na zasadach przewidzianych w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: 

Na podstawie art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 19 ust. 1 ustawy:

Wskazany art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi jeden z wyjątków od ogólnej zasady przewidzianej w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą – jak wskazano wyżej – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10   w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych nie stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne, lecz – jak wyżej wskazano – jest nimi wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Stanowisko Organu potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3171/14, Sąd w odniesieniu do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdził: „Ta specyficzna konstrukcja powstania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych nie uzależnia powstania przychodu od jego otrzymania lub pozostawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy czy wartości pieniężnych. Przepis ten jest przepisem szczególnym, wprowadza on w stosunku do przychodów ze źródeł przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. zasadę memoriałową, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy podatnik faktycznie otrzymał do dyspozycji pieniądze lub inne wartości, a zatem czy cena została faktycznie zapłacona (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2016 r. sygn. akt II FSK 162/14). Dla wystąpienia przychodu wystarczy zatem samo zawarcie umowy sprzedaży, która musi określać cenę (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2189/10, z dnia 5 września 2008 r. sygn. akt II FSK 758/07)”.

W konsekwencji za nieprawidłowe należy uznać Pani stanowisko, zgodnie z którym przychód związany ze sprzedażą nieruchomości powinien być określony w wysokości kwoty przekazanej na Pani rachunek bankowy przez nabywcę nieruchomości, tj. w kwocie  50.000 zł (zgodnie z aktem notarialnym) jako jedyna korzyść majątkowa ze zbycia nieruchomości

Pani przychodem z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości jest kwota za jaką faktycznie sprzedała Pani tę nieruchomości, tj. 170.000 zł (1/2 udziału w nieruchomości).

Cena, którą osiągnęła Pani ze sprzedaży nieruchomości jest przychodem, który może być pomniejszony o koszty uzyskania przychodu oraz koszty odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe itp. Pomiędzy tymi wydatkami dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

W związku z powyższym, w przedstawionym stanie faktycznym Pani przychodem z odpłatnego zbycia jest wartość wyrażona w cenie określonej akcie notarialnym sprzedaży proporcjonalnie do posiadanego przez Panią udziału w nieruchomości pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia poniesione przez Panią.

Jako koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ma Pani prawo zakwalifikować udokumentowane nakłady zwiększające wartość nieruchomości. Natomiast nakładem zwiększającym wartość nieruchomości nie są świadczenia, które spełniła Pani na rzecz darczyńców. Ponadto kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej uprzednio w drodze darowizny nie jest również wartość nieruchomości wynikająca z aktu notarialnego przenoszącego własność tej nieruchomości.

Zatem stanowisko Pani jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒  Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

 ‒   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA)

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).