Interpretacja indywidualna z dnia 10 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.762.2022.2.IO

Czy Zainteresowanych w ramach zbycia Nieruchomości uznać należy za podatników podatku od towarów i usług, a w konsekwencji, czy zbycie Nieruchomości powinno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

5 października 2022 r. wpłynął Pani wniosek wspólny z 26 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii czy Zainteresowanych w ramach zbycia Nieruchomości uznać należy za podatników podatku od towarów i usług, a w konsekwencji, czy zbycie Nieruchomości powinno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 grudnia 2022 r. (data wpływu – 28 grudnia 2022 r.).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania: Pani M.K.C.

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania: Pan M.C.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem (wskazanym w załączniku ORD-WS/B, zwani dalej łącznie jako: „Zainteresowani”) na zasadach wspólności ustawowej są właścicielami działki o numerze (…), o powierzchni łącznej (…) ha, położonej w województwie (…), powiat (…), gmina (…), obręb (…), KW nr (…) (dalej jako: „Nieruchomość”). Zainteresowani nabyli Nieruchomość do majątku wspólnego od osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej. Nabycie nastąpiło bez zapłaty podatku VAT, natomiast zakup opodatkowany był podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zainteresowani są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Nie są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku VAT. Zainteresowani nigdy nie prowadzili i nie prowadzą działalności związanej z obrotem i zarządzaniem nieruchomościami, ani też żadnej pokrewnej działalności.

Zainteresowani planują zbyć Nieruchomość (dalej jako : „zbycie’’ oraz „transakcja’’) na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka”), której są współudziałowcami.

W okresie pięciu lat przed planowanym zbyciem Nieruchomości Zainteresowani nie dokonywali zbycia innych nieruchomości. Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana przez Zainteresowanych w prowadzonej działalności gospodarczej, w szczególności nie była ona udostępniana podmiotom trzecim na podstawie umowy dzierżawy, najmu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto Nieruchomość nie została nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży. Wnioskodawcy zamierzali osiedlić się na terenie nieruchomości, wobec czego na ich wniosek została wydana decyzja o warunkach zabudowy nieruchomości, na mocy której ustalono zabudowę mieszkaniową jednorodzinną - budowa budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą techniczną, ogrodzenia, zbiornika szczelnego na nieczystości ciekłe, murów oporowych i zbiornika wodnego rekreacyjnego Jednakże plan zrealizowania przedmiotowej inwestycji został przez Zainteresowanych porzucony.

Przed planowaną transakcją Zainteresowani, z wyjątkiem prac polegających na usuwaniu ziemi z Nieruchomości, nie ponosili i nie planują ponosić jakichkolwiek nakładów w celu zwiększenia jej wartości bądź atrakcyjności, w tym np. uzbrojenia terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub/i elektrycznej, wykonania ogrodzenia itp. Nieruchomość nie była również przedmiotem podziału na mniejsze działki. Zainteresowani nie prowadzili żadnych działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności działek.

Spółka zostanie utworzona, jako spółka celowa, tj. w celu zrealizowania inwestycji deweloperskiej. Spółka w momencie nabycia Nieruchomości będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka będzie wykonywała czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, a głównym przedmiotem jej działalności będzie szeroko rozumiana działalność deweloperska. Zainteresowani udzielą Spółce, jako wspólnicy, pożyczki na zakup Nieruchomości.

W uzupełnieniu z 21 grudnia 2022 r. wskazała Pani, że:

  a) Działka o numerze (…), o powierzchni łącznej (…), położonej w województwie (…), powiat (…), gmina (…), obręb (…), KW nr (…) (dalej jako: „Działka"), nie była wykorzystywana przez Zainteresowanych. Zainteresowani zamierzali osiedlić się na terenie nieruchomości, wobec czego został w tym celu wymieniony grunt na Działce, jak również na ich wniosek została wydana decyzja o warunkach zabudowy nieruchomości, na mocy której ustalono zabudowę mieszkaniową jednorodzinną - budowa budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą techniczną, ogrodzenia, zbiornika szczelnego na nieczystości ciekłe, murów oporowych i zbiornika wodnego rekreacyjnego. Jednakże plan zrealizowania przedmiotowej inwestycji został przez Zainteresowanych porzucony na rzecz innej lokalizacji (ad. 1).

  b) Zainteresowani nie zawarli oraz nie zamierzają zawrzeć umowy przedwstępnej z planowanym nabywcą Działki, dalej jako: „Kupujący" (ad. 2).

  c) Zainteresowani nie udzielili i nie planują udzielić pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) Kupującemu (ad. 3).

  d) Zainteresowani nie prowadzą działalności gospodarczej. Zainteresowani są wspólnikami:

- (…) sp. z o.o. (NIP: (…), KRS: (…), REGON: (…));

- (…) sp. z o.o. sp. k., (NIP: (…), KRS: (…), REGON: (…) (ad. 4).

  e) Działka nie była wykorzystywana do działalności rolniczej, opodatkowanej podatkiem VAT (ad. 5).

   f) Zainteresowani nie dokonywali sprzedaży płodów rolnych z w/w Działki, pochodzących z własnej działalności rolniczej (ad. 6).

  g) Zainteresowani są właścicielami działki i wybudowanego na niej budynku, położonego przy ul. (…) w (…), gdzie znajduje się siedziba (…) sp. z o.o. oraz (…) sp. z o.o. sp. k, jak również działki przy ul. (…) w (…), gdzie obecnie mieszkają Zainteresowani. Na chwilę obecną żadnej z w/w nieruchomości Zainteresowani nie planują sprzedawać (ad. 7).

  h) Zainteresowani planują uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne przeznaczyć (ulokować) na giełdzie w celach inwestycyjnych lub wykorzystać do sfinansowania dalszej budowy domu na ul. (…) (ad. 8).

Pytanie

  1. Czy Zainteresowanych w ramach zbycia Nieruchomości uznać należy za podatników podatku od towarów i usług, a w konsekwencji, czy zbycie Nieruchomości powinno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

W ocenie Zainteresowanych umowa sprzedaży Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a samych Zainteresowanych w ramach tej transakcji nie można uznać za podatników tego podatku w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez ,,towary’’ rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez ,,sprzedaż’’ rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT, bowiem aby była objęta tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. Stosownie zaś do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy więc ustalić, czy planowana dostawa Nieruchomości stanowi przejaw działalności gospodarczej wskazującej na występowanie Zainteresowanych w charakterze podatników VAT, czy też nie mieści się w zakresie "działalności gospodarczej" i jest zwykłym zarządzaniem majątkiem prywatnym, niepodlegającym opodatkowaniu VAT.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej zawartą w ustawie o VAT, dla uznania określonych działań podejmowanych przez konkretny podmiot za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter.

Dodatkowo, działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, ponieważ związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Na wstępie należy zauważyć, co jest również potwierdzane w licznym orzecznictwie sądów administracyjnych, że dla oceny czy dana czynność wykonywana jest w ramach działalności gospodarczej należy wziąć pod uwagę całokształt okoliczności oraz aktywności stron transakcji.

W opinii Zainteresowanych, okoliczności planowanej transakcji wskazują, że jest ona wykonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Nieruchomość będąca przedmiotem transakcji nie jest wykorzystywana przez Zainteresowanych w ramach działalności gospodarczej (z uwagi na fakt, że Zainteresowani nie prowadzą takiej działalności). Nieruchomość została nabyta przez nich od osoby fizycznej do ich majątku prywatnego, objętego wspólnością majątkową małżeńską w celach mieszkaniowych. Nie dokonywali oni również w przeciągu 5 lat sprzedaży innych nieruchomości, ani nie planują dokonywać takich sprzedaży w przyszłości. Podjęte przez Zainteresowanych czynności nie wykraczają poza zwykłe czynności właściwe dla zarządu majątkiem prywatnym, bowiem przed planowanym zbyciem Wnioskodawcy:

  a) z wyjątkiem prac polegających na usuwaniu ziemi z Nieruchomości, nie ponosili i nie planują ponosić jakichkolwiek nakładów w celu zwiększenia wartości bądź atrakcyjności nieruchomości w postaci np. uzbrojenia terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub/i elektrycznej, wykonania ogrodzenia itp.

  b) nie prowadzili żadnych działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności Nieruchomości

 c) nie wynajmowali, ani nie wydzierżawiali Nieruchomości innym podmiotom, bądź osobom,

 d) nie podzielili Nieruchomości na mniejsze działki.

Należy więc uznać, że Zainteresowani nie podejmowali działań charakterystycznych dla podmiotów prowadzących profesjonalną działalność gospodarczą, a okoliczności transakcji odbiegają zdecydowanie od występujących w profesjonalnym obrocie nieruchomościami. W szczególności Zainteresowani nie dokonali nabycia Nieruchomości celem jej odsprzedaży, więc jej zbycie należy oceniać w ramach zwykłego wykorzystywania majątku prywatnego, a nie zorganizowanej działalności gospodarczej nastawionej na generowanie zysków, która miałyby podlegać opodatkowaniu VAT.

Ogół przedstawionych powyżej przesłanek wskazuje, że dokonanie zbycia Nieruchomości przez Zainteresowanych nastąpi w ramach zarządzania przez nich majątkiem prywatnym oraz nie będzie stanowiło działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT i w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, a co za tym idzie, biorąc pod uwagę przedstawione powyżej przepisy, będzie podlegać opodatkowaniu p.c.c.

Powyższej konkluzji, nie zmienia fakt, że nabywcą Nieruchomości jest Spółka, której wspólnikami są Zainteresowani. Co prawda, Spółka będzie czynnym podatnikiem VAT i będzie wykonywała czynności podlegające opodatkowaniu w stosunku do Nieruchomości, jednakże Zainteresowani dokonując zbycia Nieruchomości na rzecz tego podmiotu, będą korzystać z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, że umowa sprzedaży Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a samych Zainteresowanych w ramach tej transakcji nie można uznać za podatników tego podatku w rozumieniu ustawy o VAT jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ,,ustawą’’ lub ,,ustawą o VAT’’,

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy,

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy,

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady,

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że,

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady,

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży niezabudowanych działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjęli Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców lub usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Państwa za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w stosunku do sprzedaży nieruchomości brak jest przesłanek pozwalających uznać Państwa za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z zaprezentowanego opisu sprawy nie wynika taka Państwa aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z okoliczności sprawy wynika, że nabyli Państwo Nieruchomość do majątku wspólnego od osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej. Nabycie nastąpiło bez zapłaty podatku VAT. W okresie pięciu lat przed planowanym zbyciem Nieruchomości nie dokonywali Państwo zbycia innych nieruchomości. Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana przez Państwa w prowadzonej działalności gospodarczej, w szczególności nie była ona udostępniana podmiotom trzecim na podstawie umowy dzierżawy, najmu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto Nieruchomość nie została nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży. Zamierzali Państwo, osiedlić się na terenie nieruchomości, wobec czego na ich wniosek została wydana decyzja o warunkach zabudowy nieruchomości, na mocy której ustalono zabudowę mieszkaniową jednorodzinną - budowa budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą techniczną, ogrodzenia, zbiornika szczelnego na nieczystości ciekłe, murów oporowych i zbiornika wodnego rekreacyjnego. Jednakże plan zrealizowania przedmiotowej inwestycji został przez Państwa porzucony. Nie prowadzili Państwo żadnych działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności działek. Nie zawarli Państwo oraz nie zamierzają zawrzeć umowy przedwstępnej z planowanym nabywcą Działki. Nie udzielili Państwo i nie planują Państwo udzielić pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) Kupującemu. Działka nie była wykorzystywana do działalności rolniczej, opodatkowanej podatkiem VAT. Nie dokonywali Państwo sprzedaży płodów rolnych z w/w Działki, pochodzących z własnej działalności rolniczej. Państwo są również właścicielami 2 innych działek zabudowanych, ale na chwilę obecną żadnej z tych nieruchomości nie planują Państwo sprzedawać. Planują Państwo uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne przeznaczyć (ulokować) na giełdzie w celach inwestycyjnych lub wykorzystać do sfinansowania dalszej budowy domu.

Tym samym w niniejszej sprawie, w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości (działki o numerze (…)) nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęli Państwo takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Państwa stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

Należy zatem uznać, że dokonując sprzedaży niezabudowanej działki korzystali Państwo z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Państwa cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie sprzedaży działek, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W konsekwencji, dokonana sprzedaż nieruchomości nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Państwo w związku z tą sprzedażą nie mają obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym Pani stanowisko, że umowa sprzedaży Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a samych Zainteresowanych w ramach tej transakcji nie można uznać za podatników tego podatku w rozumieniu ustawy o VAT należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że granice interpretacji nakreśla Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym i tylko w tych granicach Organ może się poruszać. Stąd też interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie objętym pytaniem tj. dotyczącym uznania Zainteresowanych za podatników podatku od towarów i usług oraz opodatkowania zbycia Nieruchomości podatkiem od towarów i usług. Dlatego wszystkie kwestie zawarte w opisie sprawy, jak też we własnym stanowisku, nieobjęte zakresem pytania, nie są przedmiotem oceny wyrażonej w tej interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej - ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).