Wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2019 r., sygn. I UK 138/18

Art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach nie jest wyraźnie adresowany do osób objętych ubezpieczeniem społecznym z tytułu pracy w gospodarstwie rolnym (domowników) ani do osób zatrudnionych w gospodarstwie rolnym na podstawie umowy o pracę (pracowników); reguluje kwestie stażu emerytalnego wymaganego od innych ubezpieczonych niż rolnicy, w którym okres pracy w gospodarstwie rolnym jest okresem zaliczanym wprost, niezależnie od uregulowań z ustawy o ubezpieczeniu społecznym, i traktowanym jak okres składkowy (por. art. 10 ust. 1 ustawy). Implikuje to stwierdzenie niedopuszczalności stosowania (przez analogię) wobec osoby, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach, kryteriów objęcia ubezpieczeniem domowników rolnika na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz art. 2 pkt 2 poprzedzającej ją ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin. W szczególności chodzi o warunek pozostawania we wspólnocie gospodarczej z rolnikiem i stałości wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Andrzej Wróbel (przewodniczący, sprawozdawca) ‎

SSN Halina Kiryło ‎

SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z odwołania J. D. ‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R. ‎o prawo do emerytury, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 sierpnia 2019 r., ‎skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] ‎z dnia 7 grudnia 2017 r., sygn. akt III AUa [...],

1. oddala skargę kasacyjną

2. zasądza od organu rentowego na rzecz J. D. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. decyzją z dnia 12 grudnia 2016 r. odmówił J. D. prawa do emerytury, bowiem ubezpieczony udowodnił na dzień 1 stycznia 1999 r. 23 lata, 2 miesiące, 27 dni okresów składkowych i 27 dni okresów nieskładkowych. Wykazał łączny staż pracy wynoszący 23 lata, 3 miesięcy, 24 dni. Do stażu pracy w warunkach szczególnych zaliczono okres zatrudnienia w wymiarze 17 lat, 8 miesięcy, 7 dni. Przyczyną odmowy przyznania prawa do świadczenia było niewykazanie ogólnego stażu pracy w wymiarze 25 lat.