Postanowienie TK z dnia 21 czerwca 2022 r., sygn. P 3/21

Rozpoznawanie odwołań od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez sądy powszechne

POSTANOWIENIE

z dnia 21 czerwca 2022 r.

Sygn. akt P 3/21

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Bartłomiej Sochański – przewodniczący

Krystyna Pawłowicz – sprawozdawca

Justyn Piskorski

Wojciech Sych

Michał Warciński,

po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 czerwca 2022 r., pytania prawnego Sądu Rejonowego w Koninie,

czy art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266, ze zm.) oraz art. 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575, ze zm.) są zgodne z art. 184 Konstytucji i zasadą domniemanej właściwości sądów administracyjnych w sprawach kontroli działalności administracji publicznej oraz zasadą prawa do sądu w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji,

postanawia:

umorzyć postępowanie.

Orzeczenie zapadło jednogłośnie.

Uzasadnienie

I

1. W postanowieniu z 7 stycznia 2021 r. Sąd Rejonowy w Koninie (dalej: SR lub pytający sąd) przedstawił Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne, czy art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266, ze zm.; dalej: u.s.u.s.) oraz art. 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1575, ze zm.; dalej: k.p.c., kodeks postępowania cywilnego) jest zgodny z art. 184 Konstytucji i zasadą domniemanej właściwości sądów administracyjnych w sprawach kontroli działalności administracji publicznej oraz zasadą prawa do sądu w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji.

1.1. Pytanie zostało przedstawione w związku z postępowaniem zainicjonowanym odwołaniem ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS) w sprawie świadczenia rehabilitacyjnego. Sąd drugiej instancji uchylił wydane orzeczenie sądu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji. Podczas ponownego rozpoznania sąd pierwszej instancji (pytający sąd) doszedł do przekonania o niezgodności z Konstytucją norm prawnych wyrażonych w art. 83 ust. 2 u.s.u.s. oraz w art. 1 k.p.c.