Podstawa wymiaru zasiłku – jakich składników wynagrodzenia nie należy w niej uwzględniać

Podstawa wymiaru zasiłków z ubezpieczenia społecznego przysługujących w razie choroby i macierzyństwa (w tym wynagrodzenia chorobowego) jest ustalana z uwzględnieniem 2 zasadniczych warunków. Po pierwsze, składnik wynagrodzenia musi stanowić podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe, a po drugie, w okresie pobierania ww. zasiłków pracownik nie może zachowywać prawa do tego składnika (w całości lub części). W przeciwnym wypadku składnik wynagrodzenia należy wyłączyć w całości z podstawy wymiaru świadczenia należnego z powodu choroby lub macierzyństwa.

Z podstawy wymiaru zasiłku należy też wyłączyć składnik wynagrodzenia, który co prawda został prawidłowo do niej włączony, ale przysługuje tylko do określonego terminu. A zatem zasiłek przysługujący za okres po zaprzestaniu wypłaty tego składnika nie może go zawierać.

Składniki wynagrodzenia wynikające z postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego zasiłku (art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej). W zakresie stosowania tego przepisu Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 24 czerwca 2008 r. (SK 16/06) wskazał na 3 możliwe sytuacje: