Wyrok Sądu Rejonowego dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie z dnia 12 października 2015 r., sygn. VII P 873/13

Dnia 12 października 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy w W., VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodnicząca: M. S. (1)

Ławnicy: Z. N., H. Ł.,

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2015 roku, w W., na rozprawie,

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, odprawę pieniężną, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe,

orzeka:

1) powództwo oddala,

2) zasądza od powódki A. K. na rzecz pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.817 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Uzasadnienie

Pozwem z dnia 2 maja 2013 r. (data nadania), sprecyzowanym pismem procesowym z dnia 3 czerwca 2013 r. (data nadania) powódka wniosła o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.:

- kwoty 20.692,50 zł brutto tytułem odszkodowania za wadliwe wypowiedzenie umowy o pracę;

- kwoty 13.795,00 zł brutto tytułem odprawy pieniężnej z tytułu likwidacji stanowiska pracy,

- kwoty 8.245,98 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

Niezależnie od powyższego powódka wniosła o uznanie umowy zlecenia zawartej z (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. za wypełniającą warunki umowy o pracę z pozwanym pracodawcą (...) S.A.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że wskazana przez pracodawcę przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę jest bezzasadna, gdyż prawdziwą przyczyną złożonego jej wypowiedzenia była likwidacja stanowiska pracy. Wskazała również, że w okresie zatrudnienia pozwany pracodawca nie wypłacił jej wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Ponadto podała, że pracując na umowie zlecenia od dnia 1 września 2011 r. do dnia 30 listopada 2012 r. była zmuszona działać pod takim samym kierownictwem, na podstawie tego samego regulaminu i wykonując te same obowiązki, które wykonywała na podstawie umowy o pracę (pozew, k. 2-4, pismo procesowe, k. 39-40).