Jak uzupełniać wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru świadczeń chorobowych

Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń chorobowych może się zdarzyć, że w okresie uwzględnianym w podstawie wymiaru tych świadczeń (12 miesięcy poprzedzających niezdolność do pracy lub krótszym, obejmującym pełne miesiące ubezpieczenia) pracownik był nieobecny w pracy. Z tego powodu jego wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych może być niepełne. W takiej sytuacji należy sprawdzić, jaką część miesiąca przepracował, jakiego rodzaju otrzymuje wynagrodzenie oraz czy ta absencja była usprawiedliwiona. Od tych okoliczności zależy bowiem, czy wynagrodzenie za dany miesiąc zostanie uwzględnione przy obliczaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zasiłku w kwocie uzupełnionej czy faktycznie wypłaconej. Dotyczy to szczególnie dodatkowych składników wynagrodzenia, takich jak premie, dodatki, prowizje i nagrody.

Wynagrodzeniem uwzględnianym w podstawie wymiaru świadczeń za czas niezdolności do pracy jest przychód, od którego są odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne, po odliczeniu części odpowiadającej wysokości tych składek, finansowanych ze środków ubezpieczonego (łącznie 13,71% podstawy wymiaru).

Wpływ nieobecności na ustalanie podstawy wymiaru zasiłku

Zasadniczo do podstawy zasiłkowej przyjmuje się składniki wynagrodzenia:

• podlegające oskładkowaniu, a więc od których są należne składki na ubezpieczenia społeczne, w tym na ubezpieczenie chorobowe, oraz
• do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłków, zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, i gdy nie są one wypłacane za okres pobierania tych świadczeń.