ZAŁĄCZNIK

RAMY

KRYTERIA OZNAKOWANIA EKOLOGICZNEGO UE

Kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE meblom:

1. Opis produktu

2. Wymogi ogólne dotyczące substancji i mieszanin stwarzających zagrożenie

3. Drewno, korek, bambus i rattan

4. Tworzywa sztuczne

5. Metale

6. Tapicerskie materiały pokryciowe

7. Tapicerskie materiały wyściełające

8. Szkło: stosowanie metali ciężkich

9. Wymogi dotyczące produktu końcowego

10. Informacje dla konsumentów

11. Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE

WYMOGI W ZAKRESIE OCENY I WERYFIKACJI

W ramach każdego kryterium wskazano szczegółowe wymogi w zakresie oceny i weryfikacji.

W przypadku gdy wnioskodawca jest zobowiązany do przedstawienia deklaracji, dokumentacji, analiz, sprawozdań z badań lub innych dowodów wykazujących zgodność z kryteriami, dokumenty te mogą pochodzić, stosownie do przypadku, od wnioskodawcy lub jego dostawców lub ich poddostawców itd.

Właściwe organy uznają na zasadzie preferencyjnej zaświadczenia wydane przez organy akredytowane zgodnie z odpowiednią normą zharmonizowaną dla laboratoriów badawczych i wzorcujących, a także weryfikacje przeprowadzone przez organy akredytowane zgodnie z odpowiednią normą zharmonizowaną dla organów certyfikujących produkty, procesy i usługi.

W stosownych przypadkach można stosować metody badania inne niż te wskazane dla każdego z kryteriów, jeżeli właściwy organ oceniający wniosek uzna je za metody równoważne.

W stosownych przypadkach właściwe organy mogą wymagać odpowiedniej dokumentacji uzupełniającej i mogą przeprowadzać niezależne weryfikacje.

Warunkiem wstępnym jest spełnienie przez produkt wszystkich odpowiednich wymogów prawnych państwa (państw), w którym(-ych) produkt ma zostać wprowadzony do obrotu. Wnioskodawca oświadcza, że produkt jest zgodny z tymi wymogami.

Kryteria oznakowania ekologicznego UE odzwierciedlają produkty o najlepszym wskaźniku efektywności środowiskowej na rynku meblarskim. Dla ułatwienia oceny kryteria dotyczą głównie poszczególnych materiałów, zważywszy że wiele wyrobów meblarskich zawiera tylko jeden lub dwa spośród wymienionych wyżej materiałów.

Chociaż stosowanie chemikaliów i uwalnianie zanieczyszczeń stanowi część procesu produkcyjnego, substancje stwarzające zagrożenie są wyłączone ze stosowania na tyle, na ile jest to możliwe, albo ich stosowanie jest ograniczane do minimum niezbędnego do zapewnienia odpowiedniego funkcjonowania, a jednocześnie do przestrzegania rygorystycznych norm jakości i bezpieczeństwa w odniesieniu do wyrobów meblarskich. W tym celu warunki odstępstwa dla określonych substancji lub grup substancji przyznaje się w wyjątkowych okolicznościach, aby nie przenosić obciążeń środowiska naturalnego na inne etapy cyklu życia produktów lub rodzaje oddziaływania, i tylko wówczas, gdy na rynku nie są dostępne możliwe do zastosowania rozwiązania alternatywne.

Kryterium 1 – Opis produktu

Właściwemu organowi przedstawia się rysunki techniczne ilustrujące montaż części/materiałów składowych i elementów części/materiałów składowych tworzących końcowy wyrób meblarski oraz jego wymiary wraz z wykazem podstawowych materiałów dotyczącym danego wyrobu, gdzie podana jest całkowita waga samego wyrobu z podziałem na wagi poszczególnych materiałów wchodzących w skład końcowego wyrobu: drewna litego, płyt drewnopochodnych, korka, bambusu, rattanu, tworzyw sztucznych, metali, skóry, tkanin powlekanych, materiałów włókienniczych, szkła oraz materiałów wyściełających/wypełniających.

Wszelkie pozostałe rodzaje materiałów, które nie są objęte zakresem wskazanych powyżej kategorii, wymienia się jako „inne” materiały.

Łączna zawartość „innych” materiałów nie może przekraczać 5 % całkowitej masy wyrobu.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi dokumentację obejmującą:

(i) rysunki techniczne ilustrujące różne części/materiały składowe i elementy części/materiałów składowych stosowane do montażu danego wyrobu meblarskiego;

(ii) ogólny wykaz podstawowych materiałów, w którym przedstawia się całkowitą wagę jednostkową wyrobu z podziałem na wagi poszczególnych materiałów wchodzących w skład końcowego wyrobu: drewna litego, płyt drewnopochodnych, korka, bambusu, rattanu, tworzyw sztucznych, metali, skóry, tkanin powlekanych, materiałów włókienniczych, szkła, materiałów wyściełających/wypełniających oraz „innych” materiałów. Waga poszczególnych materiałów jest wyrażona w gramach lub kilogramach oraz jako procent całkowitej wagi jednostkowej wyrobu.

Kryterium 2 – Wymogi ogólne dotyczące substancji i mieszanin stwarzających zagrożenie

Obecność w danym wyrobie i w jego poszczególnych częściach/materiałach składowych substancji określonych zgodnie z art. 59 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 jako substancje wzbudzające szczególnie duże obawy (SVHC) lub substancje i mieszaniny spełniające kryteria klasyfikacji, oznakowania i pakowania (CLP) zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (¹) w odniesieniu do zagrożeń wymienionych w tabeli 1 podlega ograniczeniu w ramach kryteriów 2.1, 2.2 a) i 2.2 b).

Do celów tego kryterium lista kandydacka SVHC i klasyfikacja według zagrożeń CLP zostały zgrupowane w tabeli 1 zgodnie z ich właściwościami niebezpiecznymi.

Tabela 1

Grupy zagrożeń substancji objętych ograniczeniem

2.1. Ograniczenie stosowania SVHC

Produkt i jego wszystkie części/materiały składowe nie mogą zawierać substancji SVHC w stężeniach wyższych niż 0,10 % (wagowo).

Nie przewiduje się odstępstw od tego wymogu w stosunku do substancji uwzględnionych na liście kandydackiej SVHC, które są obecne w produkcie lub w jakichkolwiek jego częściach/materiałach składowych w stężeniu powyżej 0,10 % (wagowo).

Materiały włókiennicze, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE na podstawie kryteriów ekologicznych ustanowionych w decyzji Komisji 2014/3 50/UE (²), uznaje się za spełniające kryterium 2.1.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przygotowuje deklaracje potwierdzające, że żadne części składowe/materiały składowe wykorzystane do montażu produktu nie zawierają substancji SVHC w podanych stężeniach granicznych lub wyższych. Deklaracje muszą odnosić się do najnowszej wersji listy kandydackiej opublikowanej przez ECHA (³).

W przypadku materiałów włókienniczych, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE zgodnie z decyzją 2014/350/UE, jako dowód zgodności należy przedstawić kopię certyfikatu oznakowania ekologicznego UE.

2.2. Ograniczenie stosowania w wyrobach meblarskich substancji i mieszanin sklasyfikowanych zgodnie z CLP

Wymogi podzielono na dwie części stosownie do etapu produkcji danego wyrobu meblarskiego. Część a) dotyczy substancji i mieszanin stosowanych podczas wszelkich czynności wykończeniowych lub montażowych przeprowadzanych bezpośrednio przez producenta mebli. Część b) dotyczy substancji i mieszanin stosowanych podczas produkcji dostarczanych części/materiałów składowych.

Materiały włókiennicze, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE na podstawie kryteriów ekologicznych ustanowionych w decyzji 2014/350/UE, uznaje się za spełniające kryteria 2.2 a) i 2.2 b).

2.2 a) Substancje i mieszaniny stosowane przez producenta mebli

Żadne z klejów, lakierów, farb, podkładów, bejc, produktów biobójczych (takich jak środki do konserwacji i impregnacji drewna), środków zmniejszających palność, wypełniaczy, wosków, olejów, wypełniaczy szczelin, szczeliw, barwników, żywic lub olejów smarowych stosowanych bezpośrednio przez producenta mebli nie mogą być sklasyfikowane zwrotami określającymi zagrożenie według CLP, wyszczególnionymi w tabeli 1, chyba że ich stosowanie jest objęte specjalnym odstępstwem zgodnie z tabelą 2.

2.2 b) Substancje i mieszaniny stosowane przez dostawców określonych części/materiałów składowych

Kryterium to nie ma zastosowania do poszczególnych dostarczonych od dostawców części/materiałów składowych, (i) których waga jest niższa niż 25 g oraz (ii) które nie mają bezpośredniego kontaktu z użytkownikami podczas normalnego użytkowania.

Żadne ze stosowanych przez dostawców substancji lub mieszanin określonych poniższym zakresem nie mogą być klasyfikowane zwrotami określającymi zagrożenie wg CLP wymienionymi w tabeli 1, chyba że ich stosowanie podlega specjalnemu odstępstwu według tabeli 2.

– Drewno lite i płyty drewnopochodne: stosowane kleje, lakiery, farby, bejce, produkty biobójcze (takie jak środki do konserwacji i impregnacji drewna), podkłady, środki zmniejszające palność, wypełniacze, woski, oleje, wypełniacze szczelin, szczeliwa i żywice.

– Tworzywa sztuczne: pigmenty, plastyfikatory, produkty biobójcze i środki zmniejszające palność wykorzystywane jako dodatki.

– Metale: farby, podkłady lub lakiery stosowane na powierzchni metalowej.

– Tapicerki wykonane z materiałów włókienniczych, skóry i tkanin powlekanych: stosowane barwniki, lakiery, wybielacze optyczne, stabilizatory, związki pomocnicze, środki zmniejszające palność, plastyfikatory, produkty biobójcze lub środki uodparniające na wodę/brud/plamy.

– Tapicerskie materiały wyściełające produkty biobójcze, środki zmniejszające palność lub plastyfikatory stosowane w materiałach.

Tabela 2

Wykaz odstępstw w odniesieniu do ograniczeń dotyczących zagrożeń wymienionych w tabeli 1 i warunki ich stosowania

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedkłada deklarację zgodności z kryterium 2.2 a) i 2.2 b) w stosownych przypadkach popartą deklaracjami dostawców. Do deklaracji należy załączyć wykazy stosowanych mieszanin lub substancji wraz z informacjami dotyczącymi zaklasyfikowania lub niezaklasyfikowania do określonego zwrotu zagrożenia.

W celu uzupełnienia deklaracji dotyczącej klasyfikacji lub braku klasyfikacji poszczególnych substancji lub mieszanin należy przedstawić następujące informacje:

(i) numer CAS, WE lub numer z wykazu (w stosownych przypadkach w odniesieniu do mieszanin);

(ii) postać fizyczną i stan, w jakich dana substancja lub mieszanina jest stosowana;

(iii) zharmonizowane klasyfikacje zagrożeń CLP w odniesieniu do substancji;

(iv) wpisy z dokonanej samoklasyfikacji w bazie danych substancji zarejestrowanych REACH prowadzonej przez ECHA (⁴) (jeżeli klasyfikacja zharmonizowana nie jest dostępna);

(v) klasyfikacje mieszanin zgodnie z kryteriami określonymi w rozporządzeniu CLP.

Przy uwzględnianiu wpisów samoklasyfikacji w bazie danych substancji zarejestrowanych REACH pierwszeństwo mają wpisy będące przedmiotem wspólnych wniosków.

W przypadku gdy klasyfikacja została zarejestrowana jako „zawierająca niekompletne dane” lub „niejednoznaczna” według zapisu w bazie danych substancji zarejestrowanych REACH lub gdy substancja nie została jeszcze zarejestrowana w systemie REACH, należy przedstawić takie dane toksykologiczne zgodne z wymogami określonymi w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, które umożliwią dokonanie jednoznacznej samoklasyfikacji zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 oraz wytycznymi ECHA. W przypadku zawierających „niekompletne dane” lub „niejednoznacznych” zapisów w bazie danych samoklasyfikacja wymaga weryfikacji, przy czym akceptuje się następujące źródła informacji:

(i) badania toksykologiczne i oceny zagrożenia przeprowadzone przez partnerskie agencje regulacyjne ECHA (⁵), organy regulacyjne państw członkowskich lub organy międzyrządowe;

(ii) karta charakterystyki (SDS) w pełni uzupełniona zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006;

(iii) udokumentowana ekspertyza dostarczona przez specjalistę toksykologa. Opiera się ona na przeglądzie literatury naukowej i danych badawczych oraz, w razie potrzeby, na wynikach nowych badań przeprowadzonych przez niezależne laboratoria stosujące metody zatwierdzone przez ECHA;

(iv) zaświadczanie, w stosownych przypadkach oparte na ekspertyzie, wydane przez akredytowaną jednostkę oceniającą zgodność, która przeprowadza oceny zagrożeń zgodnie z Globalnie Zharmonizowanym Systemem Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów (GHS) lub systemami klasyfikacji zagrożeń CLP.

Informacje o niebezpiecznych właściwościach substancji lub mieszanin zgodnie z załącznikiem XI do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 mogą być generowane w inny sposób niż na podstawie badań, np. za pomocą alternatywnych metod, takich jak metody in vitro, ilościowe modele zależności struktura-aktywność lub też grupowanie substancji lub korzystanie z danych dla innych substancji.

W odniesieniu do podlegających odstępstwu substancji i mieszanin wymienionych w tabeli 2 wnioskodawca przedstawia dowód potwierdzający, że spełnione są wszystkie warunki dotyczące odstępstwa.

Uznaje się, że materiały włókiennicze, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE zgodnie z decyzją 2014/350/UE, są zgodne z tym kryteriami 2.2 a) i 2.2 b), jednakże należy dostarczyć kopię certyfikatu oznakowania ekologicznego UE.

Kryterium 3 – Drewno, korek, bambus i rattan

Termin „drewno” stosuje się nie tylko do drewna litego, lecz również do zrębków i włókien drzewnych. Jeżeli kryteria dotyczą wyłącznie płyt drewnopochodnych, jest to wskazane w tytułach tych kryteriów.

W żadnej części wyrobu meblarskiego nie stosuje się folii z tworzywa sztucznego wyprodukowanych z wykorzystaniem chlorku winylu.

3.1. Zrównoważone wykorzystanie drewna, korka, bambusu i rattanu

Kryterium to ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy zawartość drewna lub płyt drewnopochodnych przekracza 5 % w/w wagi produktu końcowego (bez opakowania).

Wszelkie rodzaje drewna, korka, bambusu i rattanu muszą być objęte certyfikatami kontroli pochodzenia produktu wydawanymi w ramach niezależnego systemu certyfikacji prowadzonego przez osoby trzecie, takie jak rada ds. zrównoważonej gospodarki leśnej (ang. Forest Stewardship Council, FSC), program uznawania systemów certyfikacji lasów (Programme for the Endorsement of Forest Certification, PEFC) lub równoważne.

Drewno, korek, bambus i rattan nie pochodzą od gatunków modyfikowanych genetycznie i muszą być objęte ważnymi certyfikatami zrównoważonej gospodarki leśnej wydawanymi w ramach niezależnego systemu certyfikacji prowadzonego przez osoby trzecie, takie jak FSC, PEFC lub równoważne.

Jeżeli system certyfikacji dopuszcza mieszanie materiałów niecertyfikowanych z materiałami posiadającymi certyfikaty lub pochodzącymi z recyklingu w produkcie lub linii produkcyjnej, wówczas co najmniej 70 % materiału z drewna, korka, bambusu lub rattanu, stosownie do przypadku, musi stanowić certyfikowany materiał pierwotny lub materiał pochodzący z recyklingu.

Materiały niecertyfikowane podlegają systemowi weryfikacji, który zapewnia ich legalne pozyskanie oraz ich zgodność z wszelkimi pozostałymi wymogami systemu certyfikacji w odniesieniu do materiałów niecertyfikowanych.

Jednostki certyfikujące wydające certyfikaty zrównoważonej gospodarki leśnej lub certyfikaty kontroli pochodzenia produktu są akredytowane lub uznawane w ramach tego systemu certyfikacji.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca lub dostawca materiału, stosownie do przypadku, dostarcza deklarację zgodności popartą ważnym(-i) certyfikatem(-ami) kontroli pochodzenia produktu wydanym(-i) przez niezależną jednostkę w odniesieniu do wszystkich rodzajów materiału z drewna, korka, bambusu lub rattanu wykorzystywanego w produkcie lub na linii produkcyjnej oraz wykazuje, że co najmniej 70 % tego materiału pochodzi z lasów lub obszarów zarządzanych zgodnie z zasadami zrównoważonej gospodarki leśnej lub ze źródeł wtórnych spełniających wymogi określone w ramach właściwego niezależnego systemu kontroli pochodzenia produktu. Jako niezależne systemy certyfikacji prowadzone przez strony trzecie przyjmuje się FSC, PEFC lub systemy równoważne. W przypadku gdy dany system nie wymaga jednoznacznie, aby cały materiał pierwotny pochodził od gatunków niemodyfikowanych genetycznie, należy to wykazać za pomocą dodatkowych dowodów. Jeżeli w produkcie lub na linii produkcyjnej znajduje się niecertyfikowany materiał pierwotny, należy przedstawić dowód potwierdzający, że zawartość niecertyfikowanego materiału pierwotnego nie przekracza 30 % oraz że podlega on systemowi weryfikacji gwarantującemu jego legalne pochodzenie oraz zgodność z wszelkimi pozostałymi wymogami systemu certyfikacji w odniesieniu do materiałów niecertyfikowanych.

3.2. Substancje objęte ograniczeniami

Oprócz warunków ogólnych dotyczących substancji stwarzających zagrożenie określonych w ramach kryterium 2 poniższe warunki mają szczególne zastosowanie do wszelkich części składowych wyrobów meblarskich wykonanych z drewna, korka, bambusu lub ratanu lub w szczególności wyłącznie do płyt drewnopochodnych, w przypadku gdy termin „płyty drewnopochodne” pojawia się w tytule danego kryterium:

3.2 a) Zanieczyszczenia obecne w drewnie pochodzącym z recyklingu wykorzystanym w płytach drewnopochodnych

Wszelkie włókna lub zrębki drzewne pochodzące z recyklingu wykorzystywane w produkcji płyt drewnopochodnych poddaje się badaniom zgodnie z normą Europejskiej Federacji Producentów Paneli (ang. European Panel Federation, EPF) dotyczącą warunków dostaw drewna pochodzącego z recyklingu (⁶) i muszą one odpowiadać wartościom granicznym dotyczącym zanieczyszczeń wskazanym w tabeli 3.

Tabela 3

Wartości graniczne dotyczące zanieczyszczeń w drewnie pochodzącym z recyklingu

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza:

(i) deklarację producenta płyt drewnopochodnych, że do produkcji płyt nie zostały wykorzystane żadne włókna drzewne pochodzące z recyklingu; lub

(ii) deklarację producenta płyt drewnopochodnych, że wszelkie wykorzystane włókna drzewne z recyklingu zostały poddane badaniom na reprezentatywnych próbkach zgodnie z normą EPF z 2002 r. dotyczącą warunków dostaw drewna pochodzącego z recyklingu, popartą odpowiednimi sprawozdaniami z badań potwierdzającymi zgodność próbek drewna pochodzącego z recyklingu z wartościami granicznymi określonymi w tabeli 3;

(iii) deklarację producenta płyt drewnopochodnych, że wszelkie wykorzystane włókna drzewne z recyklingu zostały poddane badaniom na reprezentatywnych próbkach zgodnie z innymi równoważnymi normami, w których określono równoważne lub bardziej restrykcyjne wartości graniczne wobec normy EPF z 2002 r. dotyczącej warunków dostaw drewna pochodzącego z recyklingu, popartą odpowiednimi sprawozdaniami z badań potwierdzającymi zgodność próbek drewna pochodzącego z recyklingu z wartościami granicznymi określonymi w tabeli 3.

3.2 b) Metale ciężkie w farbach, podkładach i lakierach

Farby, podkłady i lakiery stosowane na powierzchni drewna lub materiałów drewnopochodnych nie mogą zawierać substancji na bazie kadmu, ołowiu, chromu (VI), rtęci, arsenu lub selenu w stężeniach przekraczających 0,010 % w/w w odniesieniu do poszczególnych metali zawartych w puszce farby, w preparacie podkładowym lub lakierniczym.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca lub dostawca materiału, stosownie do przypadku, przedkłada deklarację zgodności z niniejszym kryterium i przedstawia odpowiednie karty charakterystyki przekazane przez dostawców stosowanych farb, podkładów lub lakierów.

3.2 c) Zawartość LZO w farbach, podkładach i lakierach

Niniejsze kryterium nie ma zastosowania do surowych powierzchni drewnianych lub do naturalnych powierzchni drewnianych pokrytych mydłem, woskiem lub olejem.

Niniejsze kryterium ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy zawartość drewna lub płyt drewnopochodnych z nałożoną powłoką (z wyłączeniem surowych powierzchni drewnianych lub naturalnych powierzchni drewnianych pokrytych mydłem, woskiem lub olejem) przekracza 5 % w/w końcowego wyrobu meblarskiego (z wyłączeniem opakowania).

Spełnienie wymogów niniejszego kryterium nie jest konieczne, jeżeli można wykazać zgodność z wymogami kryterium 9.5.

Zawartość LZO we wszelkich farbach, podkładach lub lakierach wykorzystywanych do powlekania drewna lub płyt drewnopochodnych stosowanych w danym wyrobie meblarskim nie może przekraczać 5 % (stężenie w puszce).

Powłoki o wyższej zawartości LZO mogą być jednak stosowane, jeżeli można wykazać, że:

– całkowita ilość LZO w farbie, podkładzie lub lakierze stosowanych podczas nakładania powłoki wynosi mniej niż 30 g/m² pokrywanej powierzchni; albo

– całkowita ilość LZO w farbie, podkładzie lub lakierze stosowanych podczas nakładania powłoki wynosi 30–60 g/m² pokrywanej powierzchni, a jakość wykończenia powierzchni spełnia wszystkie wymogi określone w tabeli 4.

Tabela 4

Wymogi w zakresie jakości wykończenia powierzchni, w przypadku gdy stosowana ilość LZO wynosi 30–60 g/m²

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedkłada deklarację zgodności określającą, czy zgodność została osiągnięta, ponieważ dany wyrób meblarski podlega zwolnieniu z obowiązku spełnienia tego kryterium, bądź też czy została osiągnięta poprzez kontrolowane stosowanie LZO podczas nakładania powłoki.

W tym drugim przypadku deklaracja wnioskodawcy musi zostać poparta dostarczonymi przez dostawcę farby, podkładu lub lakieru informacjami o zawartości LZO i gęstości farby, podkładu lub lakieru (obie wartości podaje się w g/L) oraz wyliczeniem faktycznej zawartości procentowej LZO.

Jeżeli zawartość LZO w farbie, podkładzie lub lakierze przekracza 5 % (stężenie w puszce), wówczas wnioskodawca:

(i) przedstawia obliczenia wykazujące, że faktyczna ilość LZO w powłoce nałożonej na powierzchnię końcowego wyrobu meblarskiego po montażu wynosi mniej niż 30 g/m², zgodnie z wytycznymi przedstawionymi w dodatku I;

(ii) przedstawia obliczenia wykazujące, że faktyczna ilość LZO w powłoce nałożonej na powierzchnię końcowego wyrobu meblarskiego po montażu wynosi mniej niż 60 g/m², zgodnie z wytycznymi przedstawionymi w dodatku I, oraz dostarcza sprawozdania z badań potwierdzające zgodność wykończeń powierzchni z wymogami określonymi w tabeli 4.

3.3. Emisje formaldehydu z płyt drewnopochodnych

Niniejsze kryterium ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy zawartość płyt drewnopochodnych w końcowym wyrobie meblarskim (z wyłączeniem opakowania) przekracza 5 % w/w.

Emisje formaldehydu ze wszystkich dostarczonych płyt drewnopochodnych w formie, w jakiej są wykorzystane w wyrobie meblarskim (innymi słowy, niepowlekane, powlekane, licowane, fornirowane), i które zostały wyprodukowane z wykorzystaniem żywic na bazie formaldehydu:

– nie przekraczają 50 % wartości progowej, która pozawala na zaklasyfikowanie ich do klasy El, albo

– w przypadku płyt pilśniowych o średniej gęstości (płyt MDF), nie przekraczają 65 % wartości progowej, która pozwala na zaklasyfikowanie ich do klasy El, albo

– są niższe od wartości progowych dla etapu II określonych przez CARB lub wartości granicznych określonych w japońskich normach F-3 star lub F-4 star.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium, która potwierdza, że wnioskodawca nie zastosował żadnej dalszej obróbki płyt ani nie poddał ich modyfikacji, które doprowadziłyby do naruszenia zgodności z dopuszczalnymi wartościami emisji formaldehydu z dostarczonych płyt. Ocena i weryfikacja płyt o niskiej emisji formaldehydu zależą od systemu certyfikacji, jakim podlegają. Dokumenty weryfikacyjne wymagane w przypadku poszczególnych systemów opisano w tabeli 5.

Tabela 5

Ocena i weryfikacja płyt o niskiej emisji formaldehydu

Kryterium 4 – Tworzywa sztuczne

W żadnej części wyrobu meblarskiego nie stosuje się tworzyw sztucznych wyprodukowanych z wykorzystaniem chlorku winylu.

4.1. Znakowanie części składowych wykonanych z tworzywa sztucznego

Części wykonane z tworzywa sztucznego o wadze większej niż 100 g znakuje się zgodnie z normami EN ISO 11469 i EN ISO 1043 (części 1–4). Wysokość liter stosowanych w oznakowaniach wynosi co najmniej 2,5 mm.

Jeżeli do danego tworzywa sztucznego celowo dodane są jakiekolwiek wypełniacze, środki zmniejszające palność lub plastyfikatory w proporcjach przekraczających 1 % w/w, ich obecność uwzględnia się na oznakowaniu zgodnie z częściami 2-4 normy EN ISO 1043.

W wyjątkowych przypadkach części wykonane z tworzywa sztucznego o wadze większej niż 100 g mogą pozostać nieoznakowane, jeżeli:

– oznakowanie wpłynęłoby na parametry lub funkcjonalność danej części z tworzywa sztucznego,

– oznakowanie jest technicznie niemożliwe ze względu na metodę produkcji,

– części nie można oznakować, ponieważ nie mają wystarczającej powierzchni umożliwiającej umieszczenie czytelnego oznakowania, które może być odczytane przez podmiot prowadzący recykling.

W powyższych przypadkach, jeżeli dopuszcza się nieznakowanie, dalsze informacje na temat rodzaju polimerów i wszelkich dodatków zgodnie z wymogami normy EN ISO 11469 lub EN ISO 1043 (części 1–4) podaje się w informacjach dla konsumentów, o których mowa w kryterium 10.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedkłada deklarację zgodności z niniejszym kryterium zawierającą wykaz wszystkich części składowych wyrobu meblarskiego wykonanych z tworzywa sztucznego, których waga przekracza 100 g, oraz określającą, czy części te zostały oznakowane zgodnie z wymogami normy EN ISO 11469 i EN ISO 1043 (części 1–4).

Oznakowanie poszczególnych części składowych wykonanych z tworzywa sztucznego musi być wyraźnie widoczne w trakcie oględzin danej części składowej wykonanej z tworzywa sztucznego. Oznakowanie niekoniecznie musi być wyraźnie widoczne na końcowym zmontowanym wyrobie meblarskim.

Jeżeli którekolwiek części wykonane z tworzywa sztucznego o wadze powyżej 100 g nie są oznakowane, wnioskodawca przedstawia uzasadnienie braku takiego oznakowania i wskazuje, gdzie w informacjach dla konsumentów podano odpowiednie informacje.

W razie wątpliwości co do charakteru tworzywa sztucznego użytego w produkcji części składowych o wadze powyżej 100 g oraz w przypadku gdy dostawcy nie zapewnią wymaganych informacji, jako dowody potwierdzające znakowanie na podstawie normy EN ISO 11469 i EN ISO 1043 przedstawia się dane z badań laboratoryjnych wykonanych w podczerwieni lub za pomocą spektroskopii Ramana lub przy użyciu dowolnych innych odpowiednich technik analitycznych w celu zidentyfikowania charakteru polimeru w tworzywie sztucznym oraz ilości wypełniaczy lub innych dodatków.

4.2. Substancje objęte ograniczeniami

Oprócz ogólnych wymogów dotyczących substancji stwarzających zagrożenie ustalonych w kryterium 2, do części składowych wykonanych z tworzywa sztucznego mają zastosowanie poniższe warunki.

4.2 a) Metale ciężkie w dodatkach do tworzyw sztucznych

Części składowe i warstwy powierzchniowe wykonane z tworzywa sztucznego nie mogą być produkowane przy zastosowaniu dodatków zawierających związki kadmu (Cd), chromu (VI) (CrVI), ołowiu (Pb), rtęci (Hg) lub cyny (Sn).Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium.

W przypadku stosowania wyłącznie pierwotnego tworzywa sztucznego akceptuje się deklarację dostawcy pierwotnego tworzywa sztucznego poświadczającą, że nie wykorzystano żadnych dodatków zawierających kadm (Cd), chrom (VI) (CrVI), ołów (Pb), rtęć (Hg) lub cynę (Sn).

W przypadku połączenia pierwotnego tworzywa sztucznego z przedkosumenckimi recyklatami tworzyw sztucznych pochodzącymi ze znanych źródeł lub z pokonsumenckim politereftalanem etylenu (PET), polistyrenu (PS), polietylenu (PE) lub polipropylenu (PP) pochodzącymi z miejskich systemów zbiórki, akceptuje się deklarację dostawcy tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu poświadczającą, że nie zostały celowo dodane żadne związki zawierające kadm, chrom (VI), ołów, rtęć lub cynę.

W przypadku niedostarczenia przez dostawcę odpowiednich deklaracji lub jeżeli pierwotne tworzywo sztuczne jest połączone z przedkosumenckimi recyklatami pochodzącymi ze źródeł mieszanych lub nieznanych, w drodze badań na reprezentatywnych próbkach części składowych z tworzywa sztucznego należy wykazać zgodność z warunkami określonymi w tabeli 6.

Tabela 6

Ocena i weryfikacja zanieczyszczeń tworzyw sztucznych metalami ciężkimi

4.3. Zawartość tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu

Niniejsze kryterium ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy całkowita zawartość tworzywa sztucznego w wyrobie meblarskim przekracza 20 % całkowitej wagi wyrobu (z wyłączeniem opakowania).

Średnia zawartość materiałów pochodzących z recyklingu w częściach wykonanych z tworzyw sztucznych (nie uwzględniając opakowania) wynosi co najmniej 30 % w/w.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację dostawcy(-ów) tworzyw sztucznych, w której podana jest średnia zawartość materiałów pochodzących z recyklingu w końcowym wyrobie meblarskim. Jeżeli części składowe wykonane z tworzywa sztucznego pochodzą z różnych źródeł lub od różnych dostawców, średnią zawartość materiałów pochodzących z recyklingu oblicza się w odniesieniu do każdego źródła pochodzenia danego tworzywa sztucznego i podaje się ogólną zawartość tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu w końcowym wyrobie meblarskim.

Do deklaracji producenta(-ów) tworzyw sztucznych poświadczającej zawartość materiałów pochodzących z recyklingu dołącza się dokumentację identyfikowalności recyklatów tworzyw sztucznych. Ewentualnie można dostarczyć informacje na temat partii dostawy zgodnie z ramami określonymi w tabeli 1 w normie EN 1 5343.

Kryterium 5 – Metale

Oprócz ogólnych wymogów dotyczących substancji stwarzających zagrożenie określonych w ramach kryterium 2, do metalowych części składowych wyrobu meblarskiego mają zastosowanie poniższe warunki.

5.1. Ograniczenia dotyczące powlekania elektrolitycznego

Nie wykorzystuje się chromu (VI) ani kadmu do celów powlekania elektrolitycznego metalowych części składowych stosowanych w końcowym wyrobie meblarskim. Nikiel dopuszcza się do celów powlekania elektrolitycznego jedynie w przypadku gdy tempo uwalniania niklu z powleczonej elektrolitycznie części składowej jest niższe niż 0,5 µg/cm²/tydzień zgodnie z normą EN 1811.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację dostawcy metalowych części składowych, w której dostawca stwierdza, że w odniesieniu do żadnej części składowej nie zastosowano procesu powlekania galwanicznego z wykorzystaniem substancji zawierających chrom (VI) lub kadm.

W przypadku zastosowania niklu do powlekania elektrolitycznego wnioskodawca dostarcza deklarację od dostawcy metalowej (-ych) części składowej (-ych) popartą sprawozdaniem z badań zgodnych z normą EN 1811, których wyniki potwierdzają, że tempo uwalniania niklu jest niższe niż 0,5 µg/cm²/tydzień.

5.2. Metale ciężkie w farbach, podkładach i lakierach

Farby, podkłady i lakiery stosowane do powlekania metalowych części składowych nie mogą zawierać dodatków na bazie kadmu, ołowiu, chromu (VI), rtęci, arsenu lub selenu w stężeniach przekraczających 0,010 % w/w w odniesieniu do poszczególnych metali zawartych w puszce farby, w preparacie podkładowym lub lakierniczym.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium i przedstawia odpowiednie karty charakterystyki otrzymane od dostawców wykorzystywanych farb, podkładów lub lakierów.

5.3. Zawartość LZO w farbach, podkładach i lakierach

Niniejsze podkryterium ma zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy zawartość pokrytych metalowych części składowych przekracza 5 % w/w w końcowym wyrobie meblarskim (z wyłączeniem opakowania).

Spełnienie wymogów niniejszego podkryterium nie jest konieczne, jeżeli można wykazać zgodność z wymogami kryterium 9.5.

Zawartość LZO we wszelkich farbach, podkładach lub lakierach wykorzystywanych do pokrywania jakichkolwiek metalowych części składowych stosowanych w danym wyrobie meblarskim nie może przekraczać 5 % (stężenie w puszce).

Powłoki o wyższej zawartości LZO mogą być jednak stosowane, jeżeli można wykazać, że:

– całkowita ilość LZO w farbie, podkładzie lub lakierze stosowanych podczas nakładania powłoki wynosi mniej niż 30 g/m² pokrywanej powierzchni, albo

– całkowita ilość LZO w objętości farby, podkładu lub lakieru stosowanych podczas nakładania powłoki wynosi 30–60 g/m² pokrywanej powierzchni, a jakość wykończenia powierzchni spełnia wszystkie wymogi określone w tabeli 7.

Tabela 7

Wymogi w zakresie jakości wykończenia powierzchni, w przypadku gdy stosowana ilość LZO wynosi 30–60 g/m²

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedkłada deklarację zgodności określającą, czy zgodność została osiągnięta, ponieważ dany wyrób meblarski podlega zwolnieniu z obowiązku spełnienia tego kryterium, bądź też czy została osiągnięta poprzez kontrolowane stosowanie LZO podczas nakładania powłoki.

W drugim przypadku deklaracja wnioskodawcy musi zostać poparta przekazanymi przez dostawcę farby, podkładu lub lakieru informacjami o zawartości LZO i gęstości farby, podkładu lub lakieru (obie wartości podaje się w g/L) oraz faktycznej zawartości procentowej LZO.

Jeżeli zawartość LZO w farbie, podkładzie lub lakierze przekracza 5 % (stężenie w puszce), wówczas wnioskodawca:

– przedstawia obliczenia wykazujące, że faktyczna ilość LZO w powłoce nałożonej na powierzchnię końcowego wyrobu meblarskiego po montażu wynosi mniej niż 30 g/m², zgodnie z wytycznymi przedstawionymi w dodatku I,

– przedstawia obliczenia wykazujące, że faktyczna ilość LZO w powłoce nałożonej na powierzchnię końcowego wyrobu meblarskiego po montażu wynosi mniej niż 60 g/m², zgodnie z wytycznymi przedstawionymi w dodatku I, oraz dostarcza sprawozdania z badań potwierdzające zgodność wykończenia powierzchni z wymogami określonymi w tabeli 7.

Kryterium 6 – Tapicerskie materiały pokryciowe

W żadnej części wyrobu meblarskiego nie stosuje się tapicerskich materiałów pokryciowych wyprodukowanych z wykorzystaniem chlorku winylu.

6.1. Wymogi dotyczące właściwości fizycznych

Wszelkie rodzaje skóry wykorzystywane jako tapicerski materiał pokryciowy muszą być zgodne z wymogami dotyczącymi właściwości fizycznych przedstawionymi w dodatku II.

Wszelkie materiały włókiennicze wykorzystywane jako tapicerski materiał pokryciowy muszą być zgodne z wymogami dotyczącymi właściwości fizycznych przedstawionymi w tabeli 8.

Wszelkie tkaniny powlekane wykorzystywane jako tapicerski materiał pokryciowy muszą być zgodne z wymogami dotyczącymi właściwości fizycznych przedstawionymi w tabeli 9.

Tabela 8

Wymogi dotyczące właściwości fizycznych materiałów włókienniczych wykorzystywanych jako tapicerski materiał pokryciowy w wyrobach meblarskich

Tabela 9

Wymogi dotyczące właściwości fizycznych tapicerskich materiałów pokryciowych z tkanin powlekanych

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza w stosownych przypadkach oświadczenia dostawcy skóry, materiałów włókienniczych lub tkanin powlekanych, poparte właściwymi sprawozdaniami z badań, w których dostawcy stwierdzają, że materiał tapicerski spełnia wymogi dotyczące właściwości fizycznych skóry, materiałów włókienniczych lub tkanin powlekanych określone odpowiednio w dodatku II, tabela 8 lub 9.

Uznaje się, że materiały włókiennicze, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE zgodnie z decyzją Komisji 2014/350/UE, są zgodne z tym kryterium, jednakże należy dostarczyć kopię certyfikatu oznakowania ekologicznego UE.

6.2. Wymogi dotyczące badań chemicznych

Niniejsze kryterium ma zastosowanie do tapicerskich materiałów pokryciowych w końcowej przetworzonej formie, w jakiej mają zostać wykorzystane w danym wyrobie meblarskim. Oprócz ogólnych warunków dotyczących substancji stwarzających zagrożenie określonych w ramach kryterium 2, do materiałów tapicerskich mają w szczególności zastosowanie ograniczenia wymienione w tabeli 10:

Tabela 10

Wymogi dotyczące badań chemicznych materiałów pokryciowych wykonanych ze skóry, materiałów włókienniczych i tkanin powlekanych

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację, w której potwierdza, że tapicerski materiał pokryciowy wykonany ze skóry, materiału włókienniczego lub tkaniny powlekanej jest zgodny z wartościami określonymi w tabeli 10; deklaracja ta musi być poparta sprawozdaniami z badań.

Uznaje się, że materiały włókiennicze, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE zgodnie z decyzją 2014/350/UE, są zgodne z tym kryterium, jednakże należy dostarczyć kopię certyfikatu oznakowania ekologicznego UE.

6.3. Ograniczenia podczas procesu produkcyjnego

Jeżeli tapicerskie materiały pokryciowe stanowią więcej niż 1,0 % w/w całkowitej wagi wyrobu meblarskiego (z wyłączeniem opakowania), dostawca materiału musi zapewnić zgodność z ograniczeniami określonymi w tabeli 11 dotyczącymi stosowania substancji stwarzających zagrożenie podczas produkcji.

Tabela 11

Substancje objęte ograniczeniami stosowane na etapach produkcji skóry, materiałów włókienniczych i tkanin powlekanych

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca gromadzi wszystkie odpowiednie deklaracje, karty charakterystyki i sprawozdania z badań uzyskane od producentów skór, materiałów włókienniczych lub tkanin powlekanych, albo od ich dostawców, które pozwolą wykazać zgodność z wymaganiami o niestosowaniu substancji stwarzających zagrożenie wymienionych w tabeli 11.

Uznaje się, że tapicerskie materiały pokryciowe wykonane z materiałów włókienniczych, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE zgodnie z decyzją 2014/350/UE, są zgodne z przedmiotowym kryterium dotyczącym niestosowania w procesach produkcji wymienionych substancji stwarzających zagrożenie, należy jednak dostarczyć kopię certyfikatu oznakowania ekologicznego UE.

6.4. Bawełna i inne naturalne celulozowe włókna nasienne

Kryterium 6.4 nie ma zastosowania, jeżeli 70 % (w/w) lub więcej zawartości bawełny to materiały pochodzące z recyklingu.

Bawełna i inne naturalne celulozowe włókna nasienne (zwane dalej bawełną), które nie są włóknami pochodzącymi z recyklingu, muszą zawierać minimalną ilość bawełny ekologicznej (zob. kryterium 6.4 a)) albo bawełny wyprodukowanej zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin (zob. kryterium 6.4 b)).

Materiały włókiennicze, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE na podstawie kryteriów ekologicznych ustanowionych w decyzji 2014/350/UE, uznaje się za spełniające kryterium 6.4.

Ocena i weryfikacja: stosownie do przypadku, wnioskodawca lub dostawca materiałów przedstawia deklarację zgodności.

W przypadku gdy wykorzystywane są materiały włókiennicze, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE, wnioskodawca przedstawia kopię certyfikatu oznakowania ekologicznego UE potwierdzającą, że został on przyznany zgodnie z decyzją 2014/350/UE.

W stosownych przypadkach materiały pochodzące z recyklingu są identyfikowalne, począwszy od etapu ponownego przerobu surowca. Taką identyfikowalność potwierdza się na podstawie certyfikatu kontroli pochodzenia wydanego przez niezależny podmiot lub dokumentacji przekazanej przez dostawców i podmioty zajmujące się ponownym przerobem.

6.4 a) Norma dotycząca produkcji ekologicznej

Co najmniej 10 % (w/w) włókien bawełnianych niepochodzących z recyklingu wykorzystywanych w materiałach tapicerskich jest uprawiane zgodnie z wymogami określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 (⁷), w krajowym programie ekologicznym Stanów Zjednoczonych (ang. US National Organie Programme, NOP) lub równoważnych zobowiązaniach prawnych ustanowionych przez partnerów handlowych UE. W skład bawełny ekologicznej może wchodzić bawełna pochodząca z uprawy ekologicznej i bawełna pochodząca z upraw w okresie przejściowym.

W przypadkach gdy bawełna ekologiczna ma być zmieszana z bawełną konwencjonalną lub bawełną wyprodukowaną zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin, bawełna musi pochodzić z odmian niemodyfikowanych genetycznie.

Oświadczenia o zawartości bawełny ekologicznej są dopuszczalne tylko w przypadku gdy zawartość bawełny ekologicznej wynosi co najmniej 95 %.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca lub dostawca materiałów, stosownie do przypadku, przedstawia deklarację zgodności w odniesieniu do zawartości bawełny ekologicznej popartą certyfikowanymi przez niezależny organ kontrolny dowodami, że bawełna ta została wyprodukowana zgodnie z wymogami dotyczącymi produkcji i inspekcji określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007, w krajowym programie ekologicznym Stanów Zjednoczonych lub określonymi przez innych partnerów handlowych. Weryfikacja jest prowadzona w odniesieniu do każdego państwa pochodzenia.

Wnioskodawca lub dostawca materiału, stosownie do przypadku, wykazuje zgodność z wymaganiem dotyczącym minimalnej zawartości bawełny ekologicznej na podstawie rocznej ilości bawełny zakupionej w celu wyprodukowania produktu(-ów) końcowego(-ych) oraz na potrzeby poszczególnych linii produkcyjnych. Należy dostarczyć zapisy z transakcji i/lub faktury, potwierdzające ilość zakupionej certyfikowanej bawełny.

W odniesieniu do bawełny konwencjonalnej lub bawełny wyprodukowanej zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin, którą stosuje się w mieszankach z bawełną ekologiczną, jako dowód na zgodność z wymogiem dotyczącym odmiany bawełny przyjmuje się badanie przesiewowe na obecność najczęstszych modyfikacji genetycznych.

6.4 b) Produkcja bawełny zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin oraz zgodnie z ograniczeniami dotyczącymi pestycydów

Co najmniej 20 % (w/w) włókien bawełnianych niepochodzących z recyklingu wykorzystywanych w materiałach tapicerskich musi być uprawiane zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin, określonymi w programie integrowanej ochrony roślin Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) lub systemami zintegrowanego zarządzania uprawami obejmującymi zasady integrowanej ochrony roślin.

Bawełnę uprawianą zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin, która ma zostać wykorzystana w produkcie końcowym, uprawia się bez stosowania żadnej z następujących substancji: aldikarb, aldryna, chlordan, chlordimeform, cypermetryna, DDT, dieldryna, dinoseb i jego sole, endosulfan, endryna, heptachlor, heksachlorobenzen, heksachlorocykloheksan (suma izomerów), kamfechlor (toksafen), kaptafol, kwas 2,4,5-trichlorofenoksyoctowy, metamidofos, metyloparation, monokrotofos, neonikotynoidy (chlotianidyna, imidachlopryd, tiametoksam), paration, pentachlorofenol.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca lub dostawca materiałów, stosownie do przypadku, przedstawia deklarację zgodności z kryterium 6.4 b), dołączając dowód na to, że co najmniej 20 % (w/w) bawełny niepochodzącej z recyklingu zawartej w produkcie było uprawiane przez rolników, którzy uczestniczyli w formalnych programach szkoleniowych organizowanych przez FAO lub w rządowych programach integrowanej ochrony roślin lub zintegrowanego zarządzania uprawami lub którzy zostali poddani kontroli w ramach programów integrowanej ochrony roślin, certyfikowanych przez osoby trzecie. Weryfikację należy przeprowadzać raz do roku w każdym państwie pochodzenia albo na podstawie certyfikacji całej bawełny uprawianej zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin zakupionej w celu wyprodukowania produktu.

Wnioskodawca lub dostawca materiałów, stosownie do przypadku, deklaruje również, że bawełna uprawiana zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin nie była uprawiana z zastosowaniem żadnej z substancji wymienionych w kryterium 6.4 b). Systemy certyfikacji integrowanej ochrony roślin wykluczające stosowanie wymienionych substancji przyjmuje się jako dowód zgodności.

Kryterium 7 – Tapicerskie materiały wyściełające

7.1. Pianka lateksowa

7.1 a) Substancje objęte ograniczeniami

Pianka lateksowa nie może zawierać wymienionych poniżej substancji w stężeniach przekraczających wartości graniczne podane w tabeli 12.

Tabela 12

Substancje objęte ograniczeniami zawarte w piankach lateksowych wykorzystywanych tapicerskich materiałach wyściełających do wyrobów meblarskich

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z kryterium 7.1 a) oraz w stosownych przypadkach, sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z następującymi metodami:

A. W odniesieniu do chlorofenoli wnioskodawca dostarcza sprawozdanie z badań zawierające wyniki następującej procedury badawczej. Próbkę 5 g zmielić i wyekstrahować z niej chlorofenole w formie fenolu (PCP), soli sodowej (SPP) lub estrów. Ekstrakty analizuje się metodą chromatografii gazowej (GC). Wykrywanie przeprowadza się spektrometrem masowym lub detektorem wychwytu elektronów (ECD).

B. W odniesieniu do metali ciężkich wnioskodawca dostarcza sprawozdanie z badań zawierające wyniki następującej procedury badawczej. Zmieloną próbkę materiału eluować zgodnie z DIN 38414-S4 lub równoważną metodą w stosunku 1:10. Uzyskany w ten sposób filtrat przepuścić przez filtr membranowy 0,45 firn (w razie konieczności filtracja pod ciśnieniem). Otrzymany roztwór poddać badaniu na zawartość metali ciężkich przy zastosowaniu optycznej spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-OES), znanej także jako atomowa spektrometria emisyjna ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-AES) lub atomowej spektrometrii absorpcyjnej przy użyciu techniki wodorkowej lub zimnych par.

C. W odniesieniu do pestycydów wnioskodawca dostarcza sprawozdanie z badań zawierające wyniki następującej procedury badawczej. 2 g próbki ekstrahować w łaźni ultradźwiękowej w mieszaninie heksan/ dichlorometan (85/15). Ekstrakt oczyścić poprzez wstrząsanie acetonitrylu lub przez chromatografię adsorpcyjną na kolumnie z florisilem. Pomiar i kwantyfikacja są dokonywane metodą chromatografii gazowej z wykrywaniem za pomocą detektora wychwytu elektronów lub metodą połączonej chromatografii gazowej/spektrometrii mas. Badania dotyczące pestycydów są wymagane dla pianki lateksowej składającej się w co najmniej 20 % z lateksu naturalnego.

D. W odniesieniu do butadienu wnioskodawca dostarcza sprawozdanie z badań zawierające wyniki następującej procedury badawczej. Po zmieleniu i zważeniu pianki lateksowej należy pobrać próbkę z fazy gazowej. Zawartość butadienu należy oznaczyć chromatografią gazową przy użyciu detektora płomieniowo-jonizacyjnego.

7.1 b) Emisje LZO po upływie 24 godzin

Po upływie 24 godzin stężenia LZO, oznaczone metodą komory badawczej, nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli 13.

Tabela 13

Dopuszczalne wartości emisji LZO dla pianek lateksowych

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z kryterium 7.1 b), która w stosownych przypadkach jest uzupełniona sprawozdaniami z badań zawierającymi wyniki uzyskane według badania metodą komorową zgodnie z normą ISO 16000-9.Owiniętą próbkę należy przechowywać w temperaturze pokojowej przez co najmniej 24 godziny. Po upływie tego czasu próbkę należy rozpakować i natychmiast przenieść do komory badawczej. Próbkę umieszcza się w uchwycie na próbki, który umożliwia swobodny dostęp powietrza ze wszystkich stron. Dostosować do czynników klimatycznych zgodnie z normą ISO 16000-9. W celu zagwarantowania porównywalności wyników badań współczynnik wentylacji dla danego miejsca (q = n/l) wynosi 1. Współczynnik wentylacji wynosi od 0,5 do 1. Pobieranie próbek powietrza prowadzić w ciągu 24 ± 1 godz. po zapełnieniu komory przez 1 godzinę w przypadku badania stężenia formaldehydu i innych aldehydów wkładami DNPH (DNPH cartridges) oraz w przypadku badania stężenia innych lotnych związków organicznych przy użyciu Tenax TA. Czas pobierania próbek innych związków może być dłuższy, ale nie powinien przekroczyć 30 godzin.

Analiza stężenia formaldehydu i innych aldehydów musi być zgodna z normą ISO 16000-3. O ile nie zostało to określone inaczej, analiza innych lotnych związków organicznych musi być zgodna z normą ISO 16000-6.

Badanie zgodne z normą CEN/TS 16516 uznaje się za równoważne badaniom zgodnym z normami serii ISO 16000.

Analiza nitrozoamin dokonywana jest metodą chromatografii gazowej w połączeniu z analizą przy użyciu detektora energii cieplnej (GC-TEA), zgodnie z metodą BGI 505-23 (dawniej: ZH 1/120.23) lub równoważną.

7.2. Pianka poliuretanowa (PUR)

7.2 a) Substancje i mieszaniny objęte ograniczeniami

Stężenia wymienionych poniżej substancji i mieszanin w piance poliuretanowej nie przekraczają wartości podanych w tabeli 14.

Tabela 14

Wykaz substancji i mieszanin podlegających ograniczeniom zawartych w PUR

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z kryterium 7.2 a). Jeżeli wymagane jest przeprowadzenie badań, wnioskodawca przedstawia wyniki z badań i wykazuje zgodność z wartościami podanymi w tabeli 14. W przypadku metod B, C, D i E, w których wymaga się przeprowadzenia analizy, pobiera się sześć próbek zbiorczych spod powierzchni materiału przesłanego do odpowiedniego laboratorium (maksymalnie 2 cm od powierzchni).

A. W odniesieniu do produktów biobójczych, ftalanów i innych określonych substancji objętych ograniczeniami wnioskodawca przedstawia deklarację wraz z deklaracjami dostawców pianki, potwierdzającą, że substancje te nie zostały w sposób zamierzony dodane do składu pianki.

B. W odniesieniu do metali ciężkich wnioskodawca dostarcza sprawozdanie z badań zawierające wyniki opisanej niżej procedury badawczej. Zmieloną próbkę materiału eluować zgodnie z DIN 38414-S4 lub równoważną metodą w stosunku 1:10. Uzyskany w ten sposób filtrat przepuścić przez filtr membranowy 0,45 urn (w razie konieczności filtracja pod ciśnieniem). Otrzymany roztwór poddać badaniu na oznaczenie zawartości metali ciężkich metodą atomowej spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-AES lub ICP-OES) lub atomowej spektrometrii absorpcyjnej przy użyciu techniki wodorkowej lub zimnych par.

C. W odniesieniu do całkowitej ilości plastyfikatorów wnioskodawca dostarcza sprawozdanie z badań zawierające wyniki opisanej poniżej procedury badawczej. Wykonać ekstrakcję przy użyciu zatwierdzonej metody analitycznej, takiej jak ekstrakcja poddźwiękowa próbki o masie 0,3 g w fiolce zawierającej 9 ml eteru tert-butylowo-metylowego przez jedną godzinę, po czym oznaczyć ftalany metodą chromatografii gazowej z wykorzystaniem selektywnego detektora masowego w trybie monitorowania wybranych jonów (tryb SIM).

D. W odniesieniu do TDA i MDA wnioskodawca dostarcza sprawozdanie z badań zawierające wyniki opisanej poniżej procedury badawczej. Ekstrakcję próbki zbiorczej o masie 0,5 g w strzykawce o pojemności 5 ml przeprowadzić przy użyciu 2,5 ml 1-procentowego wodnego roztworu kwasu octowego. Opróżnić strzykawkę, a następnie pobrać ponownie płyn do strzykawki. Czynność powtórzyć 20 razy. Ekstrakt końcowy zachować do analizy. Następnie do strzykawki dodać 2,5 ml czystego 1-procentowego roztworu kwasu octowego i czynność tę powtórzyć 20 razy. Otrzymany ekstrakt połączyć z pierwszym ekstraktem i rozcieńczyć kwasem octowym w kolbie miarowej do objętości 10 ml. Ekstrakty poddać analizie metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC-UV) lub HPLC-MS. Jeżeli przeprowadza się analizę metodą HPLC-UV i występuje podejrzenie interferencji, przeprowadzić kolejną analizę metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej – spektrometrii mas (HPLC-MS).

E. W odniesieniu do substancji organicznych zawierających cynę wnioskodawca dostarcza sprawozdanie z badań zawierające wyniki opisanej poniżej procedury badawczej. Próbkę zbiorczą o masie 1-2 g mieszać z co najmniej 30 ml odczynnika ekstrahującego przez 1 godzinę w łaźni ultradźwiękowej w temperaturze pokojowej. Odczynnikiem ekstrahującym jest mieszanina o następującym składzie: 1 750 ml metanolu + 300 ml kwasu octowego + 250 ml roztworu buforowego (pH 4,5). Roztwór buforowy to roztwór 164 g octanu sodu w 1 200 ml wody i 165 ml kwasu octowego, który należy rozcieńczyć wodą do objętości 2 000 ml. Po ekstrakcji cząsteczki alkilocyny poddać derywatyzacji, dodając 100 ul tetraetyloboranu sodu w tetrahydrofuranie (THF) (200 mg/ml THF). Produkt pochodny ekstrahować n-heksanem, a próbkę poddać kolejnej ekstrakcji. Połączyć oba ekstrakty heksanu, a następnie użyć do związków cynoorganicznych metodą chromatografii gazowej z użyciem detektora selektywnego masy w trybie SIM.

7.2 b) Emisje LZO po upływie 72 godzin

Po upływie 72 godzin stężenia wymienionych poniżej substancji, oznaczone metodą komory badawczej, nie mogą przekraczać wartości granicznych podanych w tabeli 1 5.

Tabela 15

Dopuszczalne wartości emisji LZO dla pianek PUR po upływie 72 godzin

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z kryterium 7.2 b). W stosownych przypadkach deklarację należy uzupełnić wynikami badań, które wykazują zgodność z wartościami podanymi w tabeli 15. Kombinacja próbka badawcza/komora badawcza jest następująca:

1 próbkę o wymiarach 25 x 20 x 15 cm umieszcza się w komorze badawczej o objętości 0,5 m³ albo

2 próbki o wymiarach 25 x 20 x 1 5 cm umieszcza się w komorze badawczej o objętości 1,0 m³.

Próbkę pianki umieścić na dnie komory badawczej i kondycjonować przez 3 dni w temperaturze 23 °C oraz przy wilgotności względnej 50 %, stosując częstotliwość wymiany powietrza n wynoszącą 0,5 na godzinę i zapełnienie komory L wynoszące 0,4 m²/m³ (= całkowita odsłonięta powierzchnia próbki w odniesieniu do wymiarów komory badawczej bez krawędzi zamykających i tyłu) zgodnie z normami ISO 16000-9 i ISO 16000-11.

Pobieranie próbek odbywa się po upływie 72 ± 2 godz. po zapełnieniu komory przez 1 godzinę wkładami Tenax TA i DNPH odpowiednio dla badania pod kątem LZO i formaldehydu. Emisje LZO są wychwytywane przez rurki sorbentowe Tenax TA, a następnie analizowane za pomocą termodesorpcji-GC-MS zgodnie z normą ISO 16000-6.

Wyniki są półilościowo wyrażone jako ekwiwalenty toluenu. Wszystkie wymienione poszczególne anality są zapisywane od stężenia granicznego ≥ 1 µg/m³. Całkowita ilość LZO stanowi sumę wszystkich analitów o stężeniu ≥ 1 µg/m³ i eluujących w oknie czasu retencji od n-heksanu (C6) do n-heksadekanu (C16) (włączając oba te związki). Suma wszystkich wykrywalnych związków zaklasyfikowanych do kategorii Cl A lub C1B zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 jest sumą wszystkich tych substancji o stężeniu ≥ 1 µg/m³. W przypadku gdy wyniki badań przekraczają wartości dopuszczalne określone w normach, należy przeprowadzić kwantyfikację w odniesieniu do konkretnych substancji. Obecność formaldehydu może zostać stwierdzona poprzez pobranie próbki powietrza wkładem DNPH i dalszą analizę metodą HPLC/UV zgodnie z normą ISO 16000-3.

Badanie zgodne z normą CEN/TS 16516 uznaje się za równoważne badaniom zgodnym z normami serii ISO 16000.

7.2 c) Środki porotwórcze

Nie dopuszcza się stosowania fluorowcowanych związków organicznych jako środków porotwórczych lub pomocniczych środków porotwórczych.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację producenta pianki o niestosowaniu.

7.3. Inne materiały wyściełające

Stosowanie innych materiałów tapicerskich do wyściełania wyrobów meblarskich może być dozwolone, jeżeli spełnione są następujące warunki:

– przestrzegane są ogólne wymogi dotyczące substancji stwarzających zagrożenie, o których mowa w kryterium 2,

– fluorowcowane związki organiczne nie są stosowane jako środki porotwórcze lub pomocnicze środki porotwórcze,

– pióra lub puch, same lub w mieszankach, nie są stosowane jako materiał do wyściełania/wypełniania,

– jeżeli w materiale do wyściełania/wypełniania zastosowano włókno kokosowe gumowane przy użyciu lateksu, wykazana została zgodność z kryteriami 7.1 a) i 7.1 b).

Ocena i weryfikacja:: wnioskodawca przedkłada deklarację zgodności, poświadczającą:

(i) charakter materiału stosowanego do wyściełania/wypełniania oraz wszelkich innych materiałów mieszanych;

(ii) że materiał nie zawiera żadnych substancji SVHC ani innych substancji stwarzających zagrożenie, których stosowanie nie jest objęte specjalnym odstępstwem wskazanym w tabeli 2;

(iii) że nie zastosowano fluorowcowanych związków organicznych w charakterze środków porotwórczych lub pomocniczych środków porotwórczych;

(iv) że puch lub pióra zwierzęce, same ani w mieszankach, nie zostały zastosowane w materiale do wypełniania/ wyściełania;

(v) jeżeli włókno kokosowe gumowano przy użyciu lateksu, wykazuje się zgodność z kryterium 7.1 dotyczącym substancji objętych ograniczeniami i emisji LZO.

Kryterium 8 – Szkło: stosowanie metali ciężkich

Niniejsze kryterium ma zastosowanie do wszystkich materiałów szklanych wchodzących w skład końcowego wyrobu meblarskiego, bez względu na to, jaki udział w nim stanowią ( % w/w).

Jakiekolwiek szkło stosowane w wyrobach meblarskich musi spełniać poniższe warunki:

– nie może zawierać szkła ołowiowego,

– nie może być zanieczyszczone ołowiem, rtęcią lub kadmem w ilościach większych niż 100 mg/kg w odniesieniu do każdego metalu,

– w przypadku szkła lustrzanego zawartość ołowiu we wszelkich farbach, podkładach lub lakierach stosowanych na odwrocie lustra musi być mniejsza niż 2 000 mg/kg substancji w opakowaniach zamkniętych. Powłoki nakłada się z zastosowaniem „procesu cynowania”, a nie „procesu miedziowania”.

Ocena i weryfikacja:

(i) Wnioskodawca dostarcza deklarację od dostawcy szkła, w której potwierdza on, że końcowy wyrób meblarski nie zawiera szkła ołowiowego. W przypadku braku odpowiedniej deklaracji właściwy organ może zwrócić się o przeprowadzenie analizy szkła znajdującego się w końcowym wyrobie meblarskim za pomocą nieniszczącej metody wykorzystującej przenośne urządzenie do fluorescencji rentgenowskiej.

(ii) Wnioskodawca dostarcza deklarację od dostawcy szkła, w której potwierdza on, że szkło znajdujące się w wyrobie meblarskim nie jest zanieczyszczone ołowiem, rtęcią lub kadmem w ilościach większych niż 100 mg/kg (0,01 % w/ w). W przypadku braku odpowiedniej deklaracji właściwy organ może zwrócić się o przeprowadzenie badań na obecność tych metali w szkle poprzez zastosowanie fluorescencji rentgenowskiej zgodnie z zasadami określonymi w normie ASTM F2853-10 lub równoważnej.

(iii) Wnioskodawca dostarcza deklarację od dostawcy luster, w której potwierdza on, że wszystkie postaci użytkowe farb, podkładów i lakierów stosowane na odwrocie wszelkich luster zawierają mniej niż 2 000 mg/kg ołowiu (0,2 % w/w). Do deklaracji należy dołączyć odpowiednią kartę charakterystyki lub podobną dokumentacją. Należy przedstawić dodatkową deklarację dostawcy szkła lustrzanego, potwierdzającą, że warstwę znajdującą się na odwrocie lustra nałożono przy zastosowaniu „procesu cynowania”, a nie „procesu miedziowania”.

Kryterium 9 – Wymogi dotyczące produktu końcowego

9.1. Przydatność do użycia

Meble, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE uznaje się za nadające się do użytku, jeżeli spełniają one wymogi określone w najnowszych wersjach norm EN wymienionych w dodatku IV, w zakresie trwałości, wymiarów, bezpieczeństwa i wytrzymałości produktu.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację, wskazując, które (jeśli w ogóle) normy wymienione w dodatku IV mają zastosowanie do danego produktu, a następnie przedstawia deklarację zgodności z normami EN, załączając sprawozdania z badań otrzymane, stosownie do przypadku, od producenta mebli albo od dostawców części/materiałów składowych.

9.2. Przedłużona gwarancja na produkt

Wnioskodawca udziela, bez żadnych dodatkowych kosztów, gwarancji na okres co najmniej pięciu lat, która obowiązuje od daty dostawy produktu. Gwarancja zostaje udzielona bez naruszenia prawnych zobowiązań producenta i sprzedawcy na mocy prawa krajowego.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności oraz wskazuje warunki przedłużonej gwarancji na produkt, które znajdują się w dokumentacji zawierającej informacje dla konsumentów i spełniają minimalne wymogi określone w niniejszym kryterium.

9.3. Dostarczanie części zamiennych

Producent mebli zapewnia klientom części zamienne przez okres co najmniej 5 lat od daty dostawy produktu. Koszt (ewentualny) części zamiennych jest proporcjonalny do całkowitego kosztu wyrobu meblarskiego. Należy udostępnić dane kontaktowe, z których można korzystać w celu uzgodnienia dostawy części zamiennych.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację, w której potwierdza, że części zamienne będą dostępne przez okres co najmniej 5 lat od daty dostawy produktu. Części te są dostępne bezpłatnie przez okres obowiązywania gwarancji w przypadku uznania towarów za wadliwe podczas ich zwykłej eksploatacji lub po koszcie proporcjonalnym w przypadku uszkodzenia towarów w wyniku ich nieprawidłowego użytkowania. Do informacji dla konsumentów należy dołączyć informacje kontaktowe.

9.4. Konstrukcja umożliwiająca demontaż

W przypadku mebli składających się z wielu części/materiałów składowych konstrukcja produktu musi umożliwiać jego demontaż w celu ułatwienia naprawy, ponownego użycia i recyklingu. Należy udostępnić proste, ilustrowane instrukcje dotyczące demontażu i wymiany uszkodzonych części/materiałów składowych. Wykonanie czynności związanych z demontażem i wymianą części musi być możliwe przy wykorzystaniu podstawowych narzędzi ręcznych oraz niewykwalifikowanej siły roboczej.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza rysunki techniczne przedstawiające sposób montażu/demontażu mebla z wykorzystaniem podstawowych narzędzi ręcznych oraz niewykwalifikowanej siły roboczej. W przypadku tapicerki taki demontaż może obejmować wykorzystanie zamków błyskawicznych lub rzepów w celu połączenia lub rozłączenia poduszek sofy i ramy oraz wewnętrznych wyściółek i tapicerskich materiałów pokryciowych. W razie potrzeby należy zapewnić mocowania śrubowe łączone bezpośrednio z płytą drewnopochodną, tak aby śruba mogła zostać ponownie wkręcona podczas ponownego montażu w innym miejscu niż miejsce, z którego została usunięta podczas demontażu.

9.5. Emisje LZO

Jeżeli mebel zawiera jakiekolwiek z wymienionych poniżej części/materiałów składowych, wymagane jest przeprowadzenie badań emisji LZO:

– materiały tapicerskie ze skóry,

– materiały tapicerskie z tkanin powlekanych,

– wszelkie części składowe, które stanowią więcej niż 5 % całkowitej wagi wyrobu meblarskiego (z wyłączeniem opakowania) oraz które mogły zostać poddane obróbce z wykorzystaniem preparatów powlekających o wysokiej zawartości LZO (większej niż 5 %) nałożonych w ilościach większych niż 30 g/m² powlekanej powierzchni lub których zastosowanych ilości nie da się obliczyć.

Pakowanie i dostawa próbek przesłanych do badania, ich przenoszenie oraz kondycjonowanie, wymogi dotyczące komory badawczej oraz metody przeprowadzania analizy gazu muszą być zgodne z procedurami opisanymi w zestawie norm ISO 16000.

Badanie można przeprowadzić w odniesieniu do całego wyrobu meblarskiego (zob. warunki i wartości graniczne określone w tabeli 16) lub w mniejszych komorach badawczych w odniesieniu do poszczególnych części/ materiałów składowych wymienionych powyżej (zob. warunki i wartości graniczne określone w tabeli 17).

Emisje LZO nie mogą przekraczać wartości dopuszczalnych podanych w tabelach 16 i 17.

Tabela 16

Dopuszczalne wartości emisji LZO dla poszczególnych wyrobów meblarskich

Tabela 17

Dopuszczalne wartości emisji LZO dla określonych materiałów stosowanych w częściach/materiałach składowych wyrobów meblarskich

Ocena i weryfikacja: w przypadku gdy uznaje się, że wyrób meblarski wymaga przeprowadzenia badania emisji LZO z produktu końcowego, wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności uzupełnioną sprawozdaniem z badań przeprowadzonych metodą komory badawczej według ISO 16000. Badania przeprowadzone zgodnie z normą CEN/TS 16516 uznaje się za równoważne normie ISO 16000. Jeżeli stężenia dopuszczalne komory badawczej określone w ciągu 28 dni można osiągnąć w okresie 3 dni od umieszczenia próbki w komorze lub w dowolnym okresie trwającym 3–27 dni od umieszczenia próbki w komorze, można stwierdzić zgodność z wymogami i zakończyć badanie wcześniej.

Dane dotyczące produktów lub części/materiałów składowych uzyskane w wyniku badań przeprowadzonych w okresie do 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o przyznanie oznakowania ekologicznego UE są ważne do czasu wprowadzenia zmian do stosowanego procesu produkcji lub składu chemicznego, które zostałyby uznane za zwiększające emisje LZO z produktu końcowego lub odpowiednich części/materiałów składowych.

Dane z badań stanowiące dowód na przestrzeganie wartości dopuszczalnych określonych w tabeli 17 w odniesieniu do odpowiednich części/materiałów składowych, przekazane bezpośrednio od dostawcy, również są akceptowane, jeżeli dołączono do nich deklarację od tego dostawcy.

Kryterium 10 – Informacje dla konsumentów

Do produktu należy dołączyć jeden dokument z informacjami dla konsumentów zawierający informacje w języku państwa, w którym dany produkt zostaje wprowadzony do obrotu, zawierające:

– opis produktu zgodny z wymogami kryterium 1,

– przeznaczony dla konsumenta szczegółowy opis najlepszego sposobu pozbycia się produktu (tj. ponownego wykorzystania, wtórnego przyjęcia przez wnioskodawcę, recyklingu, odzysku energii) z uszeregowaniem tych sposobów według wpływu na środowisko,

– informacje dotyczące rodzajów polimerów znajdujących się w częściach składowych o masie większej niż 100 g, które nie zostały oznaczone zgodnie z wymogami kryterium 4.1,

– deklarację, że nazwa, opis, oznaczenie lub oznakowanie skóry są stosowane zgodnie z wymogami określonymi w normach EN 15987 i EN 16223,

– wyraźne określenie warunków, w jakich należy używać wyrobu meblarskiego (np. czy należy używać produktu wewnątrz, na zewnątrz, w jakich zakresach temperatur, z jakimi obciążeniami oraz w jaki sposób odpowiednio czyścić produkt),

– informacje dotyczące rodzaju zastosowanego szkła, wszelkie informacje dotyczące bezpieczeństwa, tego, czy produkt nadaje się do kontaktu z materiałami twardymi, takimi jak szkło, metal lub kamień, oraz informacje dotyczące odpowiedniego usuwania szkła, na przykład jego kompatybilność z poużytkowym szkłem opakowaniowym lub jej brak,

– deklarację zgodności z odpowiednimi przepisami przeciwpożarowymi dotyczącymi mebli tapicerowanych obowiązującymi w państwie, w którym produkt jest sprzedawany, zawierającą informacje dotyczące ewentualnych użytych środków zmniejszających palność oraz materiałów, w których je zastosowano,

– deklarację o niestosowaniu produktów biobójczych do zapewnienia końcowego efektu dezynfekującego w żadnych wyrobach meblarskich, które są jednoznacznie przeznaczone do zastosowania wewnętrznego, a w przypadku wyrobów meblarskich przeznaczonych do użytku zewnętrznego – deklarację dotyczącą ewentualnych zastosowanych produktów biobójczych oraz materiałów, w których je zastosowano,

– deklarację zgodności z odpowiednimi normami EN, o których mowa w kryterium 9.1 oraz dodatku IV,

– istotne informacje dotyczące warunków gwarancji na produkt zgodnie z wymogami kryterium 9.2,

– istotne informacje kontaktowe dotyczące udostępniania części zamiennych zgodnie z wymogami kryterium 9.3,

– dobrze zilustrowane instrukcje montażu i demontażu zgodnie z wymogami kryterium 9.4.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza kopię dokumentu z informacjami dla konsumentów, który ma zostać udostępniony razem z produktem, wykazującego zgodność z każdym z punktów wymienionych w kryterium, stosowanie do przypadku.

Kryterium 11 – Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE

Jeśli stosowana jest nieobowiązkowa etykieta z polem tekstowym, w stosownych przypadkach zawiera ona trzy spośród następujących stwierdzeń:

– Drewno, korek, bambus i rattan pochodzące z lasów, w których prowadzona jest zrównoważona gospodarka leśna

– Materiały pochodzące z recyklingu (w stosownych przypadkach drewno lub tworzywo sztuczne)

– Objęte ograniczeniami substancje stwarzające zagrożenie– Nie poddano działaniu produktów biobójczych (w stosownych przypadkach)

– Nie poddano działaniu środków zmniejszających palność (w stosownych przypadkach)

– Produkt o niskiej emisji formaldehydu

– Produkt o niskiej emisji LZO

– Produkt zaprojektowany w sposób umożliwiający demontaż i ułatwiający naprawę

– W przypadku stosowania materiałów włókienniczych na bazie bawełny w tapicerkach wyrobów meblarskich, w których wykorzystywana jest bawełna ekologiczna lub uprawiana zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin, poniższe informacje można umieścić w ramce 2 oznakowania ekologicznego UE:

Tabela 18

Informacje dotyczące bawełny w materiałach włókienniczych, które można umieścić przy oznakowaniu ekologicznym UE

Wytyczne dotyczące stosowania nieobowiązkowego oznakowania zawierającego pole tekstowe można znaleźć w dokumencie pt. „Wytyczne dotyczące stosowania logo oznakowania ekologicznego UE” zamieszczonym na stronie internetowej:

http://ec.europa.eu/environment/ecolabel/documents/logo_guidelines.pdf

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium.

(¹) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1).

(²) Decyzja Komisji 2014/350/UE z dnia 5 czerwca 2014 r. ustalająca kryteria ekologiczne przyznawania oznakowania ekologicznego UE dla wyrobów włókienniczych (Dz.U. L 174 z 13.6.2014, s. 45).

(³) ECHA, Candidate List of substances of very high concern for Authorisation (Lista kandydacka substancji stanowiących bardzo duże zagrożenie, oczekujących na pozwolenie), http://www.echa.europa.eu/pl/web/guest/candidate-list-table.

(⁴) ECHA, baza danych substancji zarejestrowanych REACH: http://www.echa.europa.eu/information-on-chemicals/registered-substances.

(⁵) ECHA, Współpraca z agencjami regulacyjnymi, http://echa.europa.eu/about-us/partners-and-networks/international-cooperation/ cooperation-with-peer-regulatory-agencies.

(⁶) „EPF Standard for delivery conditions of recycled wood” (Norma EPF dotycząca warunków dostaw drewna pochodzącego z recyklingu), październik 2002 r. Dostępna pod adresem: http://www.europanels.org/upload/EPF-Standard-for-recycled-wood-use.pdf.

(⁷) Rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 (Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1).

Dodatek I

WYTYCZNE DOTYCZĄCE OBLICZANIA LZO STOSOWANYCH DO POWLEKANIA POWIERZCHNI

Aby zastosować metodę obliczania, potrzebne są następujące informacje:

– całkowita powleczona powierzchnia końcowego zmontowanego produktu,

– zawartość LZO w preparacie do powlekania (w g/l),

– objętość preparatu do powlekania przed rozpoczęciem powlekania,

– liczba identycznych elementów poddanych obróbce podczas powlekania,

– objętość preparatu do powlekania pozostającego po zakończeniu powlekania.

Przykładowe obliczenie wyglądają następująco:

całkowita powleczona powierzchnia końcowego zmontowanego produktu = 1,5m²

zawartość LZO w preparacie do powlekania (w g/l) = 120 g/l

objętość (¹) preparatu do powlekania przed rozpoczęciem powlekania = 18,5 l

liczba identycznych elementów poddanych obróbce podczas powlekania = 4

Objętość (¹) preparatu do powlekania pozostającego po zakończeniu powlekania = 12,5 l

Całkowita powleczona powierzchnia = 4 x 1,5 m² = 6 m²

Łączna objętość wykorzystanego preparatu do powlekania = 18,5 – 12,5 = 6 l

Całkowita ilość LZO zastosowana na powierzchni = 3.9 l x 120 g/l = 468g

Całkowita ilość LZO zastosowana w przeliczeniu na m² = 468 g/6 m² = 78 g/m²

W przypadku stosowania większej liczby preparatów do powlekania, takich jak podkłady lub powłoki wykończeniowe, również oblicza się zużycie objętościowe oraz zawartość LZO, które następnie się sumuje.

Jedną z możliwości obniżenia całkowitej zawartości LZO w związkach stosowanych do powlekania jest użycie bardziej wydajnych technik. Poniżej przedstawiono orientacyjną wydajność różnych metod powlekania.

Tabela

Orientacyjne współczynniki wydajności technik powlekania:

Dodatek II

WYMAGANIA EN 13336 W ZAKRESIE SKÓR TAPICERSKICH

Tabela

Wymagania fizyczne dotyczące skóry wykorzystywanej w wyrobach meblarskich, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE (zgodnie z EN 13336)

Dodatek III

ZAKAZANE ZWIĄZKI ARYLOAMINY W KOŃCOWYCH MATERIAŁACH SKÓRZANYCH, WŁÓKIENNICZYCH I TKANINACH POWLEKANYCH

W niniejszym dodatku przedstawiono substancje wymienione w pkt 43 załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, pod kątem których należy zbadać wszelkie barwione skóry (stosując normę EN 17234) lub materiały włókiennicze (stosując normę EN 14362-1 lub EN 14362-3).

Tabela 1

Rakotwórcze aryloaminy, które należy poddać badaniu w materiałach włókienniczych lub skórze

Wiadomo, że szereg innych związków barwiących, których stosowanie nie zostało bezpośrednio ograniczone w pkt 43 załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, w trakcie przetwarzania ulega rozpadowi, tworząc niektóre substancje zakazane wymienione w tabeli 1. W celu znacznego ograniczenia niepewności związanej z przestrzeganiem ustalonych wartości granicznych dotyczących zawartości substancji wymienionych w tabeli 1, które wynoszą 30 mg/kg, zaleca się, choć nie jest to obowiązkowe, aby producenci unikali stosowania barwników wymienionych w tabeli 2.

Tabela 2

Orientacyjny wykaz barwników, które mogą ulegać rozpadowi na rakotwórcze aryloaminy

Dodatek IV

TRWAŁOŚĆ I WYTRZYMAŁOŚĆ WYROBÓW MEBLARSKICH ORAZ ZWIĄZANE Z NIMI NORMY ERGONOMICZNE

Tabela

Orientacyjny wykaz norm EN dotyczących wyrobów meblarskich (opracowany przez Komitet Techniczny w dokumencie CEN/TC 207 pt. „Wyroby meblarskie”) odnoszący się do kryterium 9.1