PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(¹),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza(³) ustanawia krajowe poziomy emisji niektórych czynników zanieczyszczających środowisko, w tym lotnych związków organicznych (zwanych dalej „LZO”), przewidzianych do osiągnięcia w roku 2010 jako część zintegrowanej strategii Wspólnoty zwalczania zakwaszeń i ozonu w warstwie przyziemnej, ale nie obejmuje dopuszczalnych wartości emisji tych zanieczyszczeń z określonych źródeł.

(2) W celu spełnienia wymagań na krajowy pułap emisji LZO, Państwa Członkowskie muszą zwrócić uwagę na kategorie źródeł tych emisji.

(3) Niniejsza dyrektywa uzupełnia środki podejmowane na poziomach krajowych dla zapewnienia zgodności z pułapami emisji LZO.

(4) W przypadku braku przepisów wspólnotowych, ustawodawstwa Państw Członkowskich nakładające wartości dopuszczalne LZO w określonych kategoriach produktów mogą się różnić. Przy braku odpowiednich praw w niektórych Państwach Członkowskich różnice te mogłyby stwarzać niepotrzebne przeszkody dla handlu i zakłócać konkurencję na rynku wewnętrznym.

(5) Krajowe prawa i przepisy, które w celu zwalczania ozonu w warstwie przyziemnej ustanawiają wartości dopuszczalne zawartości LZO w produktach objętych niniejszą dyrektywą, wymagają z tego powodu harmonizacji zapewniającej brak ograniczeń w swobodnym przepływie tych produktów.

(6) Ponieważ cel proponowanego działania, czyli redukcja emisji LZO, nie może zostać w stopniu wystarczającym osiągnięty przez Państwa Członkowskie, jako że emisja LZO w jednym z Państw Członkowskich wpływa na jakość powietrza w innym Państwie Członkowskim, w związku z tym oraz z uwagi na rozmiar i efekty proponowanego działania, redukcję LZO można lepiej osiągnąć na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości jak określono w art. 5 Traktatu. Zgodnie z określoną w tym artykule zasadą proporcjonalności, niniejsze rozporządzenie nie wychodzi poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu.

(7) LZO zawarte w farbach, lakierach i produktach do odnawiania pojazdów powodują znaczną emisję LZO do powietrza, co przyczynia się do lokalnego i transgranicznego tworzenia się utleniaczy fotochemicznych w granicznej warstwie troposfery.

(8) Z tego powodu zawartość LZO w niektórych farbach i lakierach oraz produktach do odnawiania pojazdów wymaga zmniejszenia w stopniu realizowalnym technicznie i ekonomicznie, przy uwzględnieniu warunków klimatycznych.

(9) Wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego wymaga ustanowienia i osiągnięcia dopuszczalnych zawartości LZO stosowanych w produktach objętych niniejszą dyrektywą.

(10) Należy przewidzieć środki przejściowe dla produktów wytworzonych przed wejściem w życie wymagań niniejszej dyrektywy.

(11) Państwa Członkowskie powinny móc udzielać indywidualnych koncesji na sprzedaż i zakup na cele szczególne ściśle ograniczonych ilości produktów, nie spełniających ustanowionych niniejszą dyrektywą wymagań dopuszczalnych zawartości rozpuszczalników.

(12) Niniejsza dyrektywa uzupełnia wspólnotowe przepisy dotyczące etykietowania substancji i preparatów chemicznych.

(13) Ochrona zdrowia konsumentów i/lub pracowników oraz ochrona środowiska pracy nie powinna wchodzić w zakres niniejszej dyrektywy a niniejsza dyrektywa nie powinna mieć skutków dla środków podejmowanych w tych celach przez Państwa Członkowskie.

(14) Ustalanie, czy stężenia masowe LZO określone dla każdej objętej niniejszą dyrektywą kategorii farb, lakierów oraz produktów do odnawiania pojazdów leżą w zakresie dozwolonych wartości dopuszczalnych, wymaga ich monitoringu.

(15) Ponieważ zawartość LZO w produktach stosowanych do określonych prac przy odnawianiu pojazdów jest obecnie regulowana niniejszą dyrektywą, odpowiedniej zmiany wymaga dyrektywa Rady 1999/13/WE z dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych spowodowanej użyciem organicznych rozpuszczalników podczas niektórych czynności i w niektórych urządzeniach(⁴).

(16) Państwa Członkowskie powinny jednak móc utrzymać lub wprowadzić krajowe środki kontroli emisji powstającej przy odnawianiu pojazdów, obejmujących pokrywanie pojazdów drogowych jak określono w dyrektywie Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep(⁵), albo części tych prac, wykonywanych jako część naprawy, konserwacji lub dekoracji pojazdu poza instalacjami produkcyjnymi.

(17) Niniejsza dyrektywa nie stosuje się do produktów sprzedawanych do wyłącznego użytkowania w instalacjach zatwierdzonych zgodnie z dyrektywą 1999/13/WE, gdzie alternatywą osiągania przynajmniej równoważnej redukcji emisji LZO są środki ograniczające emisję.

(18) Państwa Członkowskie powinny ustanowić reguły w sprawie kar mających zastosowanie w razie naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia i zapewniać ich wykonanie. Kary te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(19) Państwa Członkowskie powinny zawiadamiać Komisję o doświadczeniach, uzyskanych przy stosowaniu niniejszej dyrektywy.

(20) Należy dokonać przeglądu zarówno zakresu redukcji zawartości LZO w produktach znajdujących się poza zakresem zastosowania niniejszej dyrektywy, jak i możliwości dalszej redukcji już ustanowionych wartości dopuszczalnych LZO.

(21) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy wymagają przyjęcia zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(⁶),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Cel i zakres

1. Celem niniejszej dyrektywy jest ograniczenie ogólnej zawartości LZO w niektórych farbach, lakierach i produktach do odnawiania pojazdów, a to w celu zapobiegania lub redukcji zanieczyszczeń powietrza wynikających z udziału LZO w tworzeniu ozonu troposferycznego.

2. Aby osiągnąć cel wymieniony w ust. 1, niniejsza dyrektywa przybliża specyfikacje techniczne niektórych farb i lakierów oraz produktów do odnawiania pojazdów.

3. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do produktów zdefiniowanych w załączniku I.

4. Niniejsza dyrektywa nie stwarza uszczerbku ani nie ma wpływu na środki oraz na wymagania w zakresie etykietowania, podjęte na poziomie Wspólnoty lub krajowym w celu ochrony zdrowia konsumentów i pracowników oraz ich środowiska pracy.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy będą stosowane następujące definicje:

1. „właściwe władze” oznaczają organ, organy lub ciała, które na mocy przepisów prawa Państw Członkowskich są odpowiedzialne za realizację zobowiązań wynikających z niniejszej dyrektywy;

2. „substancje” oznaczają każdy pierwiastek chemiczny lub jego związki, występujące w stanie naturalnym lub wyprodukowane przez przemysł, w stanie stałym, ciekłym lub gazowym;

3. „mieszaniny” oznaczają mieszaniny lub roztwory składające się z dwóch lub więcej substancji chemicznych;

4. „związek organiczny” oznacza każdy związek zawierający co najmniej pierwiastek węgiel i jeden lub większą liczbę pierwiastków: wodoru, halogenów, tlenu, siarki, fosforu, krzemu lub azotu, za wyjątkiem tlenków węgla i węglanów lub dwuwęglanów nieorganicznych;

5. „lotny związek organiczny (LZO)” oznacza jakikolwiek związek organiczny o początkowej temperaturze wrzenia mniejszej lub równej 250 °C mierzonej pod standardowym ciśnieniem 101,3 kPa;

6. „zawartość LZO” oznacza masę lotnych związków organicznych, wyrażoną w gramach na litr (g/l) użytkowej formy produktu gotowego do użycia. Za część zawartości LZO nie jest uważana masa lotnych związków organicznych w danym produkcie, reagująca chemicznie podczas wysychania w celu utworzenia pokrycia;

7. „rozpuszczalnik organiczny” oznacza każdy LZO stosowany, oddzielnie bądź w połączeniu z innymi czynnikami, do rozpuszczania lub rozcieńczania surowców, produktów lub odpadów, albo jako środek czyszczący do rozpuszczania zanieczyszczeń, środek rozcieńczający, regulator lepkości, regulator napięcia powierzchniowego, plastyfikator lub środek konserwujący;

8. „powłoka” oznacza każdą mieszaninę, łącznie ze wszystkimi rozpuszczalnikami organicznymi lub mieszaninami zawierającymi rozpuszczalniki organiczne niezbędne do jej właściwego zastosowania, który nakłada się na powierzchnię w celu nadania jej efektu dekoracyjnego, ochronnego lub innego efektu funkcjonalnego;

9. „film” oznacza warstwę ciągłą powstającą w wyniku nałożenia na podłoże jednego lub więcej pokryć;

10. „powłoka na bazie wody (PW)” oznacza powłokę, której lepkość jest regulowana przy użyciu wody;

11. „powłoki na bazie rozpuszczalnika (PR)” oznaczają powłoki, których lepkość jest regulowana przy użyciu rozpuszczalnika organicznego;

12. „wprowadzenie do obrotu” oznacza odpłatne lub wolne od opłat udostępnienie osobom trzecim. Do celów niniejszej dyrektywy, przywóz na wspólnotowy obszar celny uważa się za wprowadzenie do obrotu.

Artykuł 3

Wymagania

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że produkty określone w załączniku I są wprowadzane do obrotu na ich terytorium po datach ustanowionych w załączniku II tylko wtedy, kiedy zawartość LZO nie przekracza w nich dopuszczalnych wartości określonych w załączniku II oraz spełniają wymagania art. 4.

Do określania zgodności z dopuszczalnymi zawartościami LZO wymienionymi w załączniku II stosuje się metody analityczne określone w załączniku III.

Dla produktów określonych w załączniku I które dla uzyskania produktu gotowego do użytku wymagają dodania rozpuszczalników lub innych składników zawierających rozpuszczalniki, wartości dopuszczalne z załącznika II odnoszą się do zawartości LZO w produkcie gotowym do użytku.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, Państwa Członkowskie uwalniają od wymagania zgodności z powyższymi wymaganiami produkty sprzedawane do wyłącznego stosowania w działalności objętej dyrektywą 1999/13/WE i realizowanej w instalacjach zarejestrowanych bądź uprawnionych zgodnie z art. 3 i 4 tej dyrektywy.

3. Do celów odnawiania i konserwacji budynków i pojazdów historycznych uznanych przez właściwe władze za posiadające szczególną wartość historyczną i kulturalną, Państwa Członkowskie mogą udzielać indywidualnych licencji na sprzedaż i zakup ściśle ograniczonych ilości produktów nie spełniających dopuszczalnych wartości LZO ustanowionych w załączniku II.

4. Produkty objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy a wyprodukowane przed datami ustanowionymi w załączniku II i nie spełniające wymagań ust. 1 mogą być wprowadzane do obrotu w ciągu 12 miesięcy od daty wejścia w życie wymagań dotyczących przedmiotowego produktu.

Artykuł 4

Etykietowanie

Państwa Członkowskie zapewniają wyposażenie produktów wymienionych w załączniku I w etykietę w chwili wprowadzenia ich do obrotu. Na etykiecie powinny znajdować się:

a) podkategoria produktu i odpowiednie dopuszczalne wartości LZO w g/l, określone w załączniku II;

b) maksymalna zawartość LZO (g/l) w produkcie gotowym do użytku.

Artykuł 5

Właściwa władza

Państwa Członkowskie wyznaczają właściwe władze odpowiedzialne za realizację zobowiązań ustanowionych w niniejszej dyrektywie i powiadamiają o tym Komisję najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2005 r.

Artykuł 6

[1] (uchylony)

Artykuł 7

[2] (uchylony)

Artykuł 8

Swobodny obrót

Ze względów, o których mówi niniejsza dyrektywa, Państwa Członkowskie nie mogą zakazywać, ograniczać lub zapobiegać wprowadzaniu do obrotu produktów objętych zakresem zastosowania niniejszej dyrektywy i które w stanie gotowym do stosowania spełniają wymagania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 9

Przegląd

Komisja przekaże Parlamentowi Europejskiemu i Radzie:

1. najpóźniej do roku 2008 sprawozdanie z wyników przeglądu określonego w art. 10 dyrektywy 2001/81/WE. Sprawozdanie to ma obejmować:

a) zakres i potencjalne możliwości redukcji zawartości LZO w produktach nie objętych zakresem stosowania niniejszej dyrektywy, w tym również w aerozolach do farb i lakierów;

b) możliwość wprowadzenia następnej (faza II) redukcji zawartości LZO w produktach do odnawiania pojazdów;

c) wszelkie nowe elementy odnoszące się do socjoekonomicznych skutków zastosowania fazy II w jej przewidywanej formie do farb i lakierów;

2. najpóźniej w 30 miesięcy po dacie wdrożenia dopuszczalnych zawartości LZO zawartych w załączniku II do fazy II – sprawozdanie uwzględniające zwłaszcza sprawozdania określonego w art. 7 oraz wszelki postęp technologiczny w wytwarzaniu farb, lakierów oraz produktów do odnawiania pojazdów. Sprawozdanie to ma zbadać zakres i potencjalne możliwości dalszych redukcji zawartości LZO w produktach objętych zakresem zastosowania niniejszej dyrektywy, w tym również wprowadzenia rozróżnienia farb wnętrzowych i zewnętrznych w podkategoriach d) i e) załącznika I, ppkt. 1.1. oraz sekcji A załącznika II.

Do sprawozdań tych mają być dołączone, jeśli będzie to właściwe, propozycje zmian niniejszej dyrektywy.

Artykuł 10

Kary

Państwa Członkowskie ustanawiają system sankcji stosowanych w razie naruszeń przepisów krajowych, przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą i podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia stosowania tych sankcji. Kary te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. O ustanowionych przepisach Państwa Członkowskie powiadomią Komisję najpóźniej do dnia 30 października 2005 r., a o wszystkich późniejszych zmianach będą ją powiadamiać niezwłocznie.

Artykuł 11

Dostosowanie do postępu technicznego

[3] Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 11a, aktów delegowanych zmieniających załącznik III w celu dostosowania go do postępu technicznego.

Artykuł 11a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

[4] 1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 11, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 26 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 11, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (⁷).

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 11 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 12

Komitet

1. Komisję wspomaga komitet ustanowiony na podstawie art. 13 dyrektywy Rady 1999/13/WE, zwany dalej „Komitetem”.

2. W każdym przypadku, gdy dokonane jest odniesienie do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. [5] (uchylony).

Artykuł 13

Zmiana dyrektywy 1999/13/WE

1. W dyrektywie 1999/13/WE wprowadza się następujące zmiany:

W załączniku I, w sekcji zatytułowanej „Odnawianie pojazdu” , skreśla się następujące tiret:

„- pierwotne powlekanie pojazdów drogowych określonych w dyrektywie 70/156/EWG, lub ich części, materiałami typu wykończeniowego, wykonywane na zewnątrz oryginalnych linii produkcyjnej, lub”.

2. Niezależnie od ust. 1, Państwa Członkowskie mogą utrzymać lub wprowadzić krajowe środki kontroli emisji powstających przy wyłączonym z zakresu działania dyrektywy 1999/13/WE odnawianiu pojazdów.

Artykuł 14

Transpozycja

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie, najpóźniej do dnia 30 października 2005 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy oraz niezwłocznie informują o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty przepisów prawa krajowego przyjmowanego w zakresie objętym niniejszą dyrektywą, wraz z tablicą pokazującą jak postanowienia niniejszej dyrektywy mają się do przyjętych przepisów krajowych.

Artykuł 15

Wejście dyrektywy w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 16

Skierowanie

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 21 kwietnia 2004 r.