KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (¹), w szczególności jego art. 5 ust. 4 akapit pierwszy i drugi, art. 12 ust. 7 akapit pierwszy, art. 16 ust. 2, art. 19 ust. 2 akapit pierwszy, art. 23 ust. 4 akapit pierwszy, art. 25 ust. 3, art. 49 ust. 7 akapit pierwszy, art. 51 ust. 6 akapit pierwszy, art. 53 ust. 3 akapit pierwszy oraz art. 54 ust. 2 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012 uchylono i zastąpiono rozporządzenia Rady (WE) nr 509/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie produktów rolnych i środków spożywczych będących gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami (²) oraz (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych oraz nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (³). W rozporządzeniu (WE) nr 1151/2012 powierzono Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych i wykonawczych. Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie systemów jakości dotyczących produktów rolnych i środków spożywczych w nowych ramach prawnych, niektóre przepisy należy przyjąć w drodze takich aktów prawnych. Nowe przepisy powinny zastąpić przepisy wykonawcze rozporządzeń (WE) nr 509/2006 i (WE) 510/2006 określone odpowiednio w rozporządzeniach Komisji (WE) nr 1898/2006 z dnia 14 grudnia 2006 r. określającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (⁴) oraz (WE) nr 1216/2007 z dnia 18 października 2007 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 509/2006 w sprawie produktów rolnych i środków spożywczych będących gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami (⁵).

(2) Aby uwzględnić szczególny charakter, a w szczególności ograniczenia fizyczne i surowcowe produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego, których nazwa jest zarejestrowana jako chroniona nazwa pochodzenia, w specyfikacji takich produktów należy dopuścić odstępstwa w odniesieniu do pochodzenia paszy. Odstępstwa te nie powinny w żaden sposób wpływać na związek między środowiskiem geograficznym a szczególnymi cechami jakościowymi lub innymi cechami, które produkt zasadniczo lub wyłącznie zawdzięcza temu środowisku.

(3) Aby uwzględnić szczególny charakter niektórych produktów, których nazwa powinna być zarejestrowana jako chronione oznaczenie geograficzne, należy w specyfikacji takich produktów dopuścić ograniczenia dotyczące pochodzenia surowców. Ograniczenia te należy uzasadnić na podstawie obiektywnych kryteriów, które są zgodne z ogólnymi zasadami systemu chronionych oznaczeń geograficznych oraz które przyczyniają się dodatkowo do poprawy spójności produktów z celami systemu.

(4) Aby zapewnić przekazywanie konsumentowi właściwych informacji, należy ustanowić symbole unijne zaprojektowane w celu popularyzacji chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności.

(5) Aby zapewnić występowanie w specyfikacjach produktów dotyczących gwarantowanych tradycyjnych specjalności jedynie istotnych i konkretnych informacji oraz uniknąć przesadnie dużych objętościowo wniosków o rejestrację i wniosków w sprawie zatwierdzenia zmian w specyfikacji produktu w przypadku gwarantowanej tradycyjnej specjalności, należy ustanowić maksymalną dopuszczalną długość specyfikacji produktu.

(6) Aby ułatwić proces składania wniosków, należy ustanowić dodatkowe przepisy w zakresie krajowych procedur sprzeciwu w przypadku wspólnych wniosków dotyczących terytorium więcej niż jednego państwa. Ponieważ prawo sprzeciwu należy zagwarantować na całym terytorium Unii, należy wprowadzić obowiązek przeprowadzenia krajowych procedur sprzeciwu we wszystkich państwach członkowskich, których dotyczą wspólne wnioski.

(7) Aby procedura sprzeciwu obejmowała wyraźnie określone etapy, należy określić obowiązki proceduralne wnioskodawcy w przypadku, w którym stosowne konsultacje przeprowadzane w następstwie złożenia uzasadnionego oświadczenia o sprzeciwie doprowadzają do porozumienia.

(8) Aby ułatwić rozpatrywanie wniosków w sprawie zmian w specyfikacji produktu, należy ustanowić przepisy uzupełniające dotyczące badania wniosków w sprawie zmian oraz przedkładania i oceny nieznacznych zmian. Zmiany tymczasowe, ze względu na ich pilny charakter, należy wyłączyć ze zwykłej procedury oraz nie należy obejmować ich wymogiem formalnego zatwierdzenia przez Komisję. Komisja powinna jednak być w pełni informowana o treści i motywach takich zmian.

(9) Aby zapewnić wszystkim stronom możliwość obrony ich praw i uzasadnionych interesów, należy ustanowić przepisy uzupełniające dotyczące procesu cofnięcia rejestracji. Proces cofnięcia rejestracji należy dostosować do zwykłej procedury rejestracji określonej w art. 49–52 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012. Należy również wyjaśnić, że państwa członkowskie należą do osób prawnych, które mogą mieć uzasadniony interes w złożeniu wniosku o cofnięcie rejestracji na podstawie art. 54 ust. 1 akapit pierwszy wspomnianego rozporządzenia.

(10) W celu ochrony uzasadnionych interesów producentów i zainteresowanych stron należy umożliwić publikację, na wniosek zainteresowanych państw członkowskich, jednolitych dokumentów dotyczących chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych zarejestrowanych przed dniem 31 marca 2006 r., w odniesieniu do których nie opublikowano jednolitego dokumentu.

(11) Art. 12 ust. 3 i art. 23 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 stanowią, że w przypadku produktów pochodzących z Unii, które wprowadzane są na rynek pod chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym lub jako gwarantowane tradycyjne specjalności, na etykietach muszą znajdować się związane z nimi symbole unijne oraz mogą znajdować się odpowiednie oznaczenia lub skróty. Art. 23 ust. 3 akapit drugi stanowi, że w przypadku gwarantowanych tradycyjnych specjalności produkowanych poza Unią umieszczenie symbolu na etykiecie jest fakultatywne. Powyższe przepisy będą miały zastosowanie dopiero od dnia 4 stycznia 2016 r. Rozporządzenia (WE) nr 509/2006 i (WE) nr 510/2006, które zostały uchylone rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012, przewidywały obowiązek umieszczania na etykiecie produktów pochodzących z Unii symbolu lub pełnych oznaczeń i dawały możliwość stosowania oznaczenia „gwarantowana tradycyjna specjalność” na etykietach gwarantowanych tradycyjnych specjalności produkowanych poza Unią. W celu zapewnienia ciągłości pomiędzy dwoma uchylonymi rozporządzeniami a rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012 należy uznać, że obowiązek umieszczania na etykietach produktów pochodzących z Unii symbolu unijnego lub odpowiednich oznaczeń oraz możliwość stosowania oznaczenia „gwarantowana tradycyjna specjalność” na etykietach gwarantowanych tradycyjnych specjalności produkowanych poza Unią wynikają z rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 i są już stosowane. W celu zapewnienia pewności prawa oraz ochrony praw i uzasadnionych interesów producentów i zainteresowanych stron warunki stosowania symboli i oznaczeń na etykietach określone w rozporządzeniach (WE) nr 509/2006 i (WE) nr 510/2006 powinny być nadal stosowane do dnia 3 stycznia 2016 r.

(12) W celu zapewnienia przejrzystości oraz pewności prawa należy uchylić rozporządzenia (WE) nr 1898/2006 i (WE) nr 1216/2007,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Szczegółowe przepisy dotyczące pochodzenia paszy i surowców

1. Do celów art. 5 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 pasza pochodzi w całości z określonego obszaru geograficznego powiązanego z produktami pochodzenia zwierzęcego, których nazwa jest zarejestrowana jako chroniona nazwa pochodzenia.

W zakresie, w jakim zapewnienie pochodzenia paszy w całości z określonego obszaru geograficznego nie jest technicznie wykonalne, można dodać paszę pochodzącą spoza tego obszaru, pod warunkiem że nie ma to wpływu na jakość produktu lub jego cechy charakterystyczne wynikające zasadniczo ze związku ze środowiskiem geograficznym. Udział paszy pochodzącej spoza określonego obszaru geograficznego w żadnym przypadku nie przekracza w danym roku 50 % suchej masy.

2. Wszelkie ograniczenia dotyczące pochodzenia surowców określone w specyfikacji produktu w przypadku produktu, którego nazwa jest zarejestrowana jako chronione oznaczenie geograficzne, muszą być uzasadnione w odniesieniu do związku, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. f) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

Artykuł 2

Symbole unijne

Symbole unijne, o których mowa w art. 12 ust. 2 i art. 23 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, ustanawia się, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Ograniczenia specyfikacji produktów w przypadku gwarantowanych tradycyjnych specjalności

Specyfikacja produktu, o której mowa w art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, jest zwięzła i nie przekracza 5 000 słów, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków.

Artykuł 4

Zasady przeprowadzania krajowych procedur sprzeciwu w odniesieniu do wspólnych wniosków

W przypadku wspólnych wniosków, o których mowa w art. 49 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, odpowiednie krajowe procedury sprzeciwu przeprowadza się we wszystkich zainteresowanych państwach członkowskich.

Artykuł 5

Obowiązek zawiadomienia o porozumieniu w ramach procedury sprzeciwu

Gdy w następstwie konsultacji, o których mowa w art. 51 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, zainteresowane strony osiągają porozumienie, organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, z którego pochodzi wniosek, zawiadamiają Komisję o wszystkich czynnikach, które umożliwiły osiągnięcie tego porozumienia, w tym o opiniach wnioskodawcy i organów państwa członkowskiego lub państwa trzeciego lub innych osób fizycznych lub prawnych, które wniosły sprzeciw.

Artykuł 6

Wnioski o zmiany na poziomie Unii w specyfikacji produktu

[1] Do celów art. 53 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek o zatwierdzenie zmiany na poziomie Unii w specyfikacji produktu zawiera wyłącznie zmiany na poziomie Unii. Jeżeli wniosek o zatwierdzenie zmiany na poziomie Unii obejmuje również zmiany standardowe lub tymczasowe, procedura dotycząca zmiany na poziomie Unii ma zastosowanie jedynie do zmiany na poziomie Unii. Uwzględnione we wniosku zmiany standardowe lub tymczasowe uznaje się za niezgłoszone.

Artykuł 6a

Dopuszczalność wniosków o zatwierdzenie zmian na poziomie Unii

[2] 1. Wnioski o zatwierdzenie zmiany na poziomie Unii w specyfikacji produktu uznaje się za dopuszczalne, jeżeli są one składane zgodnie z art. 53 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 i przekazywane Komisji zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 668/2014[3] 1. Do celów art. 53 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wnioski o zatwierdzenie zmiany standardowej w specyfikacji produktu składa się do organów państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się obszar geograficzny danego produktu. Jeżeli wniosek o zatwierdzenie zmiany standardowej w specyfikacji produktu nie pochodzi od grupy składającej wniosek, która złożyła wniosek o objęcie ochroną nazwy lub nazw, do których odnosi się specyfikacja produktu, państwo członkowskie umożliwia tej grupie składającej wniosek przedstawienie uwag na temat wniosku, o ile dana grupa składająca wniosek nadal istnieje.

Wniosek o zatwierdzenie zmiany standardowej zawiera opis zmian standardowych i wykazuje, że proponowane zmiany kwalifikują się jako standardowe zgodnie z art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012. Należy również przedstawić streszczenie powodów, które sprawiają, że dane zmiany są konieczne.

2. Jeżeli państwo członkowskie uznaje, że spełniono wymagania określone w rozporządzeniu (UE) nr 1151/2012 i w przepisach przyjętych na podstawie tego rozporządzenia, może ono zatwierdzić zmianę standardową. Decyzja o zatwierdzeniu zawiera zmienioną skonsolidowaną specyfikację produktu oraz, w stosownych przypadkach, zmieniony skonsolidowany jednolity dokument lub zawiera elektroniczne odesłanie do opublikowanej wersji skonsolidowanej specyfikacji produktu oraz, w stosownych przypadkach, jednolitego dokumentu.

Decyzję o zatwierdzeniu podaje się do wiadomości publicznej. Zatwierdzona zmiana standardowa ma zastosowanie w danym państwie członkowskim od dnia, w którym decyzja o zatwierdzeniu została podana do wiadomości publicznej. Państwo członkowskie powiadamia Komisję o zatwierdzonych zmianach standardowych nie później niż w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym podano do wiadomości publicznej krajową decyzję o ich zatwierdzeniu. Państwo członkowskie bez zbędnej zwłoki powiadamia Komisję o wszelkich prawomocnych orzeczeniach krajowych unieważniających decyzję zatwierdzającą zmianę standardową.

3. Powiadomienie o decyzjach zatwierdzających zmiany standardowe dotyczące produktów pochodzących z państw trzecich przekazuje Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem organów danego państwa trzeciego, grupa składająca wniosek mająca uzasadniony interes, nie później niż w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym odpowiednia decyzja została podana do wiadomości publicznej.

4. Powiadomienie Komisji o zatwierdzonej zmianie standardowej uznaje się za należyte, jeżeli jest zgodne z art. 10a rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 668/2014.

5. W przypadku gdy zmiana standardowa pociąga za sobą zmianę jednolitego dokumentu, Komisja publikuje opis zmiany standardowej oraz zmieniony jednolity dokument w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C, w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym otrzymała powiadomienie o tej zmianie standardowej.

W przypadku gdy zmiana standardowa nie pociąga za sobą zmiany jednolitego dokumentu, Komisja podaje do wiadomości publicznej opis zmiany standardowej za pośrednictwem systemów cyfrowych, o których mowa w art. 12 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 668/2014, w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym otrzymała powiadomienie o danej zmianie standardowej.

Za treść powiadomienia o zmianie standardowej odpowiedzialny jest organ krajowy, o którym mowa w ust. 2 i 3, lub grupa składająca wniosek, o której mowa w ust. 3, która powiadomiła Komisję o zmianie standardowej.

6. Zmiany standardowe mają zastosowanie na terytorium Unii od dnia, w którym zostały opublikowane zgodnie z ust. 5 akapit pierwszy lub od dnia, w którym zostały podane do wiadomości publicznej zgodnie z ust. 5 akapit drugi.

7. Jeżeli obszar geograficzny obejmuje więcej niż jedno państwo członkowskie, dane państwa członkowskie stosują procedurę dotyczącą zmiany standardowej oddzielnie. Zmiana standardowa ma zastosowanie na terytorium zainteresowanych państw członkowskich dopiero po wejściu w życie ostatniej krajowej decyzji zatwierdzającej. Państwo członkowskie, które jako ostatnie zatwierdza zmianę standardową, przesyła Komisji odpowiednie powiadomienie nie później niż w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym jego decyzja o zatwierdzeniu została podana do wiadomości publicznej.

Jeżeli co najmniej jedno z państw członkowskich nie przyjmie krajowej decyzji o zatwierdzeniu, o której mowa w akapicie pierwszym, każde z zainteresowanych państw członkowskich może złożyć dany wniosek w ramach procedury dotyczącej zmiany na poziomie Unii.

8. Ust. 7 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy część danego obszaru geograficznego znajduje się na terytorium państwa trzeciego.

Artykuł 6c

Związek między zmianą na poziomie Unii a zmianą standardową

[4] 1. Jeżeli zmiana standardowa pociągająca za sobą zmianę jednolitego dokumentu zostaje zatwierdzona w trakcie rozpatrywania przez Komisję wniosku o zatwierdzenie zmiany na poziomie Unii, dane państwo członkowskie odpowiednio aktualizuje jednolity dokument zawarty we wniosku o zatwierdzenie zmiany na poziomie Unii. Jeżeli rozpatrywana zmiana na poziomie Unii została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, w celu zgłoszenia sprzeciwu, zaktualizowaną wersję jednolitego dokumentu należy opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria L, jako załącznik do rozporządzenia wykonawczego w sprawie zatwierdzenia zmiany na poziomie Unii.

2. Jeżeli zmieniona wersja jednolitego dokumentu zawarta we wniosku o wprowadzenie zmiany standardowej zatwierdzonym na poziomie krajowym nie uwzględnia najnowszych zmian na poziomie Unii, które zostały zatwierdzone, zmiana standardowa nie jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Państwo członkowskie, które zatwierdziło tę zmianę standardową, przesyła Komisji skonsolidowaną wersję jednolitego dokumentu uwzględniającą zarówno zmiany na poziomie Unii, jak i zmiany standardowe, w celu publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 6d

Zmiana tymczasowa w specyfikacji produktu objętego chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym

[5] 1. Zmiany tymczasowe w specyfikacji produktu są zatwierdzane i podawane do wiadomości publicznej przez państwo członkowskie, na którego terytorium znajduje się obszar geograficzny danego produktu. Powiadomienie o zmianach tymczasowych przekazuje się Komisji wraz z powodami uzasadniającymi te zmiany nie później niż w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym podano do wiadomości publicznej krajową decyzję o ich zatwierdzeniu. Zmiana tymczasowa ma zastosowanie w danym państwie członkowskim od dnia, w którym decyzja o zatwierdzeniu została podana do wiadomości publicznej.

2. Jeżeli obszar geograficzny obejmuje więcej niż jedno państwo członkowskie, dane państwa członkowskie stosują procedurę dotyczącą zmiany tymczasowej, o której mowa w ust. 1, oddzielnie.

3. Powiadomienie o zmianach tymczasowych dotyczących produktów pochodzących z państw trzecich, wraz z powodami je uzasadniającymi, przekazuje Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem organów danego państwa trzeciego, grupa składająca wniosek mająca uzasadniony interes, nie później niż w terminie jednego miesiąca od zatwierdzenia tych zmian tymczasowych.

4. Powiadomienie Komisji o zatwierdzonej zmianie tymczasowej uznaje się za należyte, jeżeli jest ono zgodne z art. 10b rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 668/2014.

5. Komisja podaje do wiadomości publicznej powiadomienie o zmianach tymczasowych za pośrednictwem systemów cyfrowych, o których mowa w art. 12 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 668/2014, w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym otrzymała powiadomienie o danej zmianie tymczasowej. Zmiana tymczasowa ma zastosowanie na terytorium Unii od dnia, w którym została podana do wiadomości publicznej przez Komisję.

Za treść powiadomienia o zmianie tymczasowej odpowiedzialny jest organ krajowy, o którym mowa w ust. 1 i 3, lub grupa składająca wniosek, o której mowa w ust. 3, która powiadomiła Komisję o zmianie tymczasowej.

Artykuł 7

Cofnięcie rejestracji

1. Procedurę ustanowioną w art. 49–52 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 stosuje się odpowiednio do cofnięcia rejestracji, o którym mowa w art. 54 ust. 1 akapit pierwszy i drugi tego rozporządzenia.

2. Państwom członkowskim zezwala się na złożenie wniosku o cofnięcie rejestracji z ich własnej inicjatywy na podstawie art. 54 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

3. Wniosek o cofnięcie rejestracji podaje się do wiadomości publicznej na podstawie art. 50 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

4. Uzasadnione oświadczenia o sprzeciwie w odniesieniu do cofnięcia rejestracji są dopuszczalne jedynie, jeżeli jest w nich wykazana ciągła zależność handlowa zainteresowanej osoby od zarejestrowanej nazwy.

Artykuł 8

Przepisy przejściowe

1. W odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych zarejestrowanych przed dniem 31 marca 2006 r. Komisja na wniosek państwa członkowskiego publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej jednolity dokument przedłożony przez to państwo członkowskie. Publikacji tej towarzyszy odesłanie do publikacji specyfikacji produktu.

2. Do dnia 3 stycznia 2016 r. stosuje się następujące zasady:

a) w przypadku produktów pochodzących z Unii, jeżeli na etykiecie zastosowana jest zarejestrowana nazwa, nazwie tej towarzyszy odpowiedni symbol unijny lub odpowiednie oznaczenie, o których mowa w art. 12 ust. 3 lub art. 23 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012;

b) w przypadku produktów produkowanych poza Unią oznaczenie na etykiecie gwarantowanych tradycyjnych specjalności, o którym mowa w art. 23 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, stosuje się fakultatywnie.

Artykuł 9

Uchylenie

Rozporządzenia (WE) nr 1898/2006 i (WE) nr 1216/2007 tracą moc.

Artykuł 10

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Art. 5 stosuje się jedynie do procedur sprzeciwu, w przypadku których w dniu wejścia w życia niniejszego rozporządzenia nie upłynął trzymiesięczny okres ustanowiony w art. 51 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 grudnia 2013 r.