KATEGORIE AKTYWÓW

Kategoria

Opis najważniejszych cech

1. Gotówka w kasie

Środki w banknotach i monetach wyrażonych w euro i walutach obcych znajdujące się w obiegu, powszechnie używane do dokonywania płatności

2. Kredyty i pożyczki z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do pięciu lat włącznie/powyżej pięciu lat

Aktywa finansowe tworzone, gdy wierzyciele pożyczają fundusze dłużnikom, niepotwierdzone w formie dokumentów lub potwierdzone niezbywalnymi dokumentami. Pozycja ta obejmuje również aktywa w formie depozytów złożonych przez podmioty sprawozdające. KBC mogą wymagać dla tej kategorii również pełnego podziału sektorowego.

1. Kategoria ta obejmuje:

a) kredyty i pożyczki udzielone gospodarstwom domowym i instytucjom niekomercyjnym działającym na rzecz gospodarstw domowych w podziale na:

(i) kredyty i pożyczki na cele konsumpcyjne (kredyty i pożyczki udzielane głównie na użytek własny w zakresie konsumpcji towarów i usług). Kategoria ta obejmuje kredyty i pożyczki na cele konsumpcyjne udzielone przedsiębiorcom indywidualnym, jeżeli sprawozdająca MIF posiada informacje, że takie kredyty i pożyczki są wykorzystywane przede wszystkim na własne cele konsumpcyjne;

(ii) kredyty i pożyczki na nieruchomości mieszkaniowe (kredyty i pożyczki udzielone na inwestycje w nieruchomości mieszkaniowe na własny użytek lub na wynajem, w tym na budowę i remonty). Pozycja obejmuje kredyty i pożyczki z zabezpieczeniem na nieruchomości mieszkaniowej, wykorzystywane na zakup nieruchomości mieszkaniowej oraz inne kredyty i pożyczki na nieruchomości mieszkaniowe udzielone za poręczeniem lub zabezpieczone na innych aktywach. Kategoria ta obejmuje kredyty i pożyczki na nieruchomości mieszkaniowe udzielone przedsiębiorcom indywidualnym w przypadku, gdy sprawozdająca MIF nie posiada informacji, że nieruchomość jest wykorzystywana przede wszystkim do celów prowadzonej działalności gospodarczej; wówczas takie kredyty i pożyczki wykazywane są w kategorii „pozostałe kredyty i pożyczki, w tym: przedsiębiorcy indywidualni”;

(iii) pozostałe kredyty i pożyczki (kredyty i pożyczki udzielone na cele inne niż konsumpcja i zakup nieruchomości mieszkaniowej, takie jak prowadzenie działalności gospodarczej, konsolidacja zadłużenia, edukacja itp.). Kategoria ta może obejmować kredyty i pożyczki na cele konsumpcyjne udzielone przedsiębiorcom indywidualnym (zob. załącznik II część 3), jeżeli takie kredyty i pożyczki nie są wykazywane w kategorii „kredyty i pożyczki na cele konsumpcyjne” . Jeżeli nie mają zastosowania warunki dla przekazywania sprawozdawczości uproszczonej, przekazywana jest pozycja „w tym” identyfikująca kredyty i pożyczki udzielone przedsiębiorcom indywidualnym (zob. załącznik II część 3);

b) kredyty i pożyczki z tytułu karty kredytowej

Na potrzeby niniejszego rozporządzenia kategoria ta obejmuje kredyty i pożyczki udzielone gospodarstwom domowym lub przedsiębiorstwom niefinansowym na kartach debetowych, tj. kartach z opcją kredytu nieoprocentowanego zgodnie z poniższą definicją, lub na kartach kredytowych, tj. kartach z opcją kredytu nieoprocentowanego i oprocentowanego. Obciążenie karty kredytowej jest zapisywane na koncie przypisanym do karty kredytowej i tym samym nie jest wykazywane na rachunku bieżącym. Kredyt nieoprocentowany oznacza kredyt udzielony przy oprocentowaniu wynoszącym 0 % na okres między transakcjami zapłaty kartą kredytową przeprowadzonymi w trakcie trwania cyklu rozliczeniowego a datą wymagalności zadłużenia zaciągniętego w danym cyklu rozliczeniowym. Kredyt oprocentowany oznacza kredyt udzielony po upływie terminu poprzednich cykli rozliczeniowych, tj. zadłużenie na rachunku karty kredytowej nie zostało spłacone w pierwszym wymaganym terminie. Oprocentowanie lub stawki odsetkowe dla takiego kredytu są zazwyczaj wyższe niż 0 %. Zachodzi konieczność ustalenia minimalnych rat miesięcznych, co pozwala na przynajmniej częściową spłatę udzielonego kredytu.

Partnerem transakcji dla tych form kredytu/pożyczki jest jednostka zobowiązana do ostatecznej spłaty kwot należnych wynikających z umowy, która jest tożsama z posiadaczem karty w przypadku kart prywatnych, ale nie w przypadku kart firmowych;

c) kredyty i pożyczki odnawialne i w rachunku bieżącym

Kredyty i pożyczki odnawialne oznaczają kredyty i pożyczki posiadające następujące właściwości: (i) kredytobiorca może bez uprzedniego powiadamiania kredytodawcy wykorzystać lub wypłacić środki do wysokości uprzednio ustalonego limitu; (ii) wysokość dostępnego kredytu może się zwiększać lub zmniejszać w miarę zaciągania i spłacania kredytu; (iii) kredyt może być wykorzystany wielokrotnie; (iv) nie ma obowiązku regularnej spłaty środków.

Kredyty i pożyczki odnawialne obejmują kwoty otrzymane z linii kredytowej i dotychczas niespłacone (stany). Linia kredytowa jest umową między kredytodawcą a kredytobiorcą, pozwalającą kredytobiorcy na pobieranie zaliczek w trakcie ustalonego okresu do określonej wysokości oraz spłatę tych zaliczek według jego uznania przed upływem ustalonego terminu. Środki dostępne z linii kredytowej, które nie zostały wypłacone lub zostały już spłacone, nie są wykazywane w żadnej z kategorii pozycji bilansowych. Kredyty i pożyczki w rachunku bieżącym to salda debetowe w rachunku bieżącym. Kredyty i pożyczki z tytułu kart kredytowych nie są zaliczane do kredytów i pożyczek odnawialnych ani do kredytów i pożyczek w rachunku bieżącym. Wykazywana jest cała kwota należna od kredytobiorcy bez względu na to, czy mieści się ona w limicie wartości lub maksymalnego okresu kredytowania ustalonych z wyprzedzeniem przez kredytodawcę i kredytobiorcę, czy też wykracza poza ten limit;

d) kredyty konsorcjalne (umowy kredytowe, w których występuje kilka instytucji w roli kredytodawców)

Kredyty konsorcjalne obejmują tylko te przypadki, w których z umowy kredytowej wynika, ze kredyt został udzielony przez kilku kredytodawców. Na potrzeby statystyki za kredyty konsorcjalne uważa się wyłącznie kwoty faktyczne udostępnione przez kredytodawców (zamiast całych linii kredytowych). Kredyt konsorcjalny jest zazwyczaj organizowany i koordynowany przez jedną instytucję (często zwaną „bankiem wiodącym”), ale faktycznie jest udzielany przez różnych członków konsorcjum. Członkowie konsorcjum, w tym bank wiodący, wykazują, po stronie aktywnej bilansu, swój udział w kredycie udzielonym kredytobiorcy, a nie bankowi wiodącemu;

e) depozyty, zgodnie z definicją kategorii pasywów 9;

f) leasing finansowy na rzecz stron trzecich

Leasing finansowy jest umową, na mocy której prawny właściciel towaru trwałego użytku (dalej zwany „leasingodawcą”) przekazuje ten towar stronie trzeciej (dalej zwanej „leasingobiorcą”) na większość okresu jego ekonomicznej użyteczności lub na cały ten okres, w zamian za płatności ratalne pokrywające koszt danego towaru plus naliczone odsetki. Z założenia leasingobiorca czerpie wszelkie korzyści wynikające z użytkowania danego towaru oraz ponosi koszty i ryzyko wynikające z jego własności. Dla celów statystycznych leasing finansowy wykazywany jest jako kredyt udzielony leasingobiorcy przez leasingodawcę umożliwiający leasingobiorcy nabycie towaru trwałego użytku. Aktywa (towary trwałego użytku) przekazane leasingobiorcy nie są ujmowane w bilansie;

g) kredyty i pożyczki zagrożone, które nie zostały jeszcze spłacone lub spisane w ciężar rezerw

Suma kredytów i pożyczek, których spłata jest przeterminowana lub które w jakikolwiek inny sposób zostały uznane za zagrożone w całości lub części, zgodnie z definicją niewykonania zobowiązania przez dłużnika określoną w art. 178 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

h) niezbywalne papiery wartościowe

Dłużne papiery wartościowe, które nie są zbywalne i nie mogą być przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych;

i) kredyty i pożyczki w obrocie

Kredyty i pożyczki, które de facto stały się zbywalne, wykazuje się w pozycji „kredyty i pożyczki”, pod warunkiem że nie istnieje żadne potwierdzenie, iż są one przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych. W przeciwnym razie powinny one być klasyfikowane jako dłużne papiery wartościowe (kategoria 3);

j) zadłużenie podporządkowane w formie depozytów lub kredytów

Instrumenty zadłużenia podporządkowanego stanowią drugorzędną należność od emitenta, która może być zrealizowana dopiero po zaspokojeniu wszystkich roszczeń wyższej rangi (np. depozytów/kredytów). Posiadają one pewne właściwości udziałów kapitałowych. Na potrzeby statystyki zadłużenie podporządkowane wykazuje się, zgodnie z właściwościami danego instrumentu finansowego, jako „kredyty i pożyczki” lub jako „dłużne papiery wartościowe” . Jeżeli na potrzeby statystyki wszelkie formy zadłużenia podporządkowanego w posiadaniu MIF są wyrażone jedną liczbą, wówczas należy ją wykazać w pozycji „dłużne papiery wartościowe”, ponieważ zadłużenie podporządkowane przyjmuje głównie formę papierów wartościowych, rzadziej kredytów;

k) należności z tytułu operacji z przyrzeczeniem odkupu lub pożyczania papierów wartościowych pod zastaw gotówki

Zapis przeciwstawny do gotówki wypłaconej w zamian za papiery wartościowe nabyte przez podmioty sprawozdające po określonej cenie przy zobowiązaniu do odsprzedaży tych samych lub podobnych papierów wartościowych po określonej cenie i w wyznaczonym terminie w przyszłości lub pożyczanie papierów wartościowych pod zastaw gotówki (zob. kategoria pasywów 9.4).

Na potrzeby niniejszych wymogów sprawozdawczych pozycja „kredyty z zabezpieczeniem hipotecznym” wydzielona z pozycji „kredyty i pożyczki” obejmuje wartość kredytów i pożyczek ogółem, które zostały zabezpieczone zgodnie z art. 199 ust. 2–4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dla których współczynnik wartości kredytu do wartości zabezpieczenia jest równy 1 lub mniejszy od 1. Jeżeli te zasady nie są stosowane przez podmiot sprawozdający, określenie, które kredyty i pożyczki zostaną zaliczone do tej pozycji, jest uzależnione od metody stosowanej przy wypełnianiu wymogów kapitałowych.

2. Poniższa pozycja nie jest wykazywana w kategorii „ kredyty i pożyczki”:

Kredyty udzielone na zasadzie powiernictwa

Kredyty udzielone na zasadzie powiernictwa oznaczają kredyty udzielone w imieniu jednej strony (dalej zwanej „powiernikiem”) na rzecz strony trzeciej (dalej zwanej „beneficjentem”). Na potrzeby statystyczne kredytów powierniczych nie wykazuje się w bilansie powiernika, jeżeli to beneficjent ponosi ryzyko i korzyści wynikające z prawa własności aktywów. Ryzyko i korzyści wynikające z prawa własności pozostają po stronie beneficjenta, jeżeli: a) beneficjent ponosi ryzyko kredytowe (tj. powiernik jest odpowiedzialny jedynie za administrowanie kredytem); lub b) inwestycja dokonana przez beneficjenta jest zabezpieczona przed ryzykiem straty, na wypadek gdyby przedsiębiorstwo powiernika znalazło się w stanie likwidacji (tj. kredyt powierniczy nie jest częścią aktywów powiernika, które podlegają podziałowi w przypadku upadłości).

3. Dłużne papiery wartościowe

Dłużne papiery wartościowe, które są zbywalnymi instrumentami finansowymi, służącymi jako dowód zaciągnięcia długu, są zwykle przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych lub mogą być rozliczane na rynku i nie dają posiadaczowi żadnych praw własności w stosunku do instytucji emitującej.

Pozycja ta obejmuje:

a) papiery wartościowe dające ich posiadaczowi bezwarunkowe prawo do stałego lub umownie ustalonego dochodu w postaci płatności kuponowych lub określonej stałej kwoty w określonym terminie lub terminach albo począwszy od daty wskazanej w momencie emisji;

b) kredyty i pożyczki, które stały się zbywalne na zorganizowanym rynku, tj. kredyty i pożyczki w obrocie, pod warunkiem że istnieje potwierdzenie, iż są one przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych, w tym istnienie twórców rynku (market makers) oraz częstych notowań aktywa finansowego, np. w formie widełek cen kupna i sprzedaży (bid-offer spreads). W przeciwnym razie powinny one być klasyfikowane jako „kredyty i pożyczki” (zob. również „kredyty i pożyczki w obrocie” w kategorii 2i);

c) zadłużenie podporządkowane w formie dłużnych papierów wartościowych (zob. również „zadłużenie podporządkowane w formie depozytów lub kredytów” w kategorii 2j).

Papiery wartościowe pożyczane w ramach operacji pożyczania papierów wartościowych lub sprzedane w ramach operacji z przyrzeczeniem odkupu pozostają w bilansie pierwotnego właściciela (i nie należy ich wykazywać w bilansie tymczasowego nabywcy) w sytuacji, w której transakcja odwrotna została wyraźnie przyrzeczona (a nie jest tylko możliwą do zrealizowania opcją). Jeżeli tymczasowy nabywca sprzedaje otrzymane papiery wartościowe, sprzedaż taka musi być wykazana jako transakcja bezpośrednia w papierach wartościowych w bilansie tymczasowego nabywcy ze znakiem ujemnym w portfelu papierów wartościowych.

3a/3b/3c Dłużne papiery wartościowe z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat

Pozycje te obejmują:

a) zbywalne dłużne papiery wartościowe z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat;

b) kredyty i pożyczki, które stały się zbywalne na zorganizowanym rynku, tj. kredyty i pożyczki w obrocie klasyfikowane jako dłużne papiery wartościowe, z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat;

c) zadłużenie podporządkowane w formie dłużnych papierów wartościowych z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat

4. Udziały kapitałowe

Udziały kapitałowe reprezentują prawa własności w przedsiębiorstwach lub jednostkach typu przedsiębiorstwo; stanowią one należności z tytułu rezydualnej wartości przedsiębiorstwa po zaspokojeniu należności wszystkich wierzycieli.

Pozycja ta obejmuje notowane i nienotowane akcje i pozostałe udziały kapitałowe.

5. Udziały/jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych

Udziały/jednostki uczestnictwa wyemitowane przez fundusze inwestycyjne będące przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, w których inwestorzy gromadzą środki na inwestycje w aktywa finansowe lub niefinansowe.

Pozycja ta obejmuje udziały/jednostki uczestnictwa wyemitowane przez FRP zgodnie z art. 2 niniejszego rozporządzenia oraz udziały/jednostki uczestnictwa wyemitowane przez fundusze inwestycyjne niebędące FRP (zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1073/2013] (ECB/2013/38).

6. Aktywa niefinansowe (w tym aktywa trwałe)

Aktywa rzeczowe oraz wartości niematerialne i prawne inne niż aktywa finansowe. Pozycja ta obejmuje budynki mieszkalne, inne budynki i struktury, maszyny i sprzęt, kosztowności oraz produkty własności intelektualnej, takie jak oprogramowanie komputerowe i bazy danych.

7. Pozostałe aktywa

Pozycja „ pozostałe aktywa” jest pozycją rezydualną po stronie aktywnej bilansu, definiowaną jako „aktywa nieuwzględnione w innych pozycjach” . KBC mogą wymagać odrębnego przekazywania określonych pozycji zaliczanych do tej kategorii. Pozostałe aktywa mogą obejmować:

a) finansowe instrumenty pochodne o dodatniej wartości rynkowej w ujęciu brutto

Na potrzeby statystycznych uwzględnia się tutaj wykazywane w bilansie finansowe instrumenty pochodne i wykazuje jako odrębną pozycję „w tym” w podziale według sektorów (MIF/instytucje niemonetarne) oraz struktury geograficznej (instytucje krajowe/inne niż krajowe instytucje strefy euro/zagranica);

b) należności brutto z tytułu pozycji rozliczeniowych

Pozycje rozliczeniowe to salda aktywów wykazane w bilansie MIF, które nie są przypisane do klientów, ale które jednak dotyczą środków klientów, np. środki przeznaczone na inwestycje, przelewy lub rozliczenia;

c) należności brutto z tytułu pozycji przejściowych

Pozycje przejściowe to środki, zazwyczaj będące własnością klientów, które są w trakcie przekazywania pomiędzy MIF. Pozycja ta obejmuje czeki i inne formy płatności przesłane innej MIF do zrealizowania;

d) odsetki należne od kredytów i pożyczek

Zgodnie z ogólną zasadą rachunkowości memoriałowej odsetki należne od kredytów i pożyczek należy wykazywać w bilansie w miarę ich narastania, tj. na bazie memoriałowej, a nie w momencie ich otrzymania, tj. na bazie kasowej. Odsetki należne od kredytów i pożyczek są wykazywane w ujęciu brutto w pozycji „pozostałe aktywa”. Odsetki należne nie są zaliczane do kredytów i pożyczek, których dotyczą, i są wykazywane odrębnie jako pozycja „ w tym”;

e) odsetki od dłużnych papierów wartościowych;

f) dywidendy do otrzymania;

g) należności niezwiązane z podstawową działalnością MIF;

h) zapis przeciwstawny dla monet bitych przez państwo (tylko w bilansach KBC).

„ Pozostałe aktywa” nie obejmują instrumentów finansowych przyjmujących formę aktywów finansowych (ujętych w innych pozycjach bilansu), niektórych instrumentów finansowych nieposiadających formy aktywów finansowych, takich jak gwarancje, zobowiązania, kredyty administrowane i powiernicze (księgowane pozabilansowo), oraz aktywów niefinansowych (wykazywanych w kategorii 6).

KATEGORIE PASYWÓW

Kategoria

Opis najważniejszych cech

8. Gotówka w obiegu

Kategoria pasywów „gotówka w obiegu” obejmuje banknoty i monety w obiegu emitowane lub autoryzowane przez instytucje monetarne. Kategoria ta obejmuje banknoty emitowane przez EBC i KBC. Monety w obiegu nie są zobowiązaniem MIF państw członkowskich strefy euro, ale zobowiązaniem instytucji rządowych na szczeblu centralnym. Monety są jednak składnikiem agregatów monetarnych, więc wykazuje się je w kategorii „gotówka w obiegu”. Zapis przeciwstawny dla tego zobowiązania znajduje się w pozycji „pozostałe aktywa”.

9. Depozyty

Kwoty (udziały, depozyty lub inne), należne wierzycielom od podmiotów sprawozdających, których cechy zgodne są z cechami wskazanymi w załączniku I część 1 pkt 1, z wyłączeniem kwot wynikających z emisji zbywalnych papierów wartościowych lub udziałów/jednostek uczestnictwa w FRP. Na potrzeby sprawozdawczości kategoria ta podzielona została na depozyty bieżące, depozyty terminowe, depozyty z terminem wypowiedzenia oraz operacje z przyrzeczeniem odkupu

a) depozyty oraz kredyty i pożyczki

„ Depozyty” obejmują również „kredyty i pożyczki” będące zobowiązaniami MIF. Z metodologicznego punktu widzenia kredyty i pożyczki stanowią kwoty otrzymane przez MIF, które nie mają formy „depozytów” . ESA 2010 rozróżnia „kredyty i pożyczki” i „depozyty” na podstawie identyfikacji inicjatora operacji, tj. jeżeli jest nim kredytobiorca, wówczas operacja jest kredytem, a jeżeli jest nim kredytodawca, wówczas operacja jest depozytem. W systemie sprawozdawczym „kredyty i pożyczki” nie są wykazywane jako odrębna kategoria pasywnej strony bilansu. Salda uznane za „kredyty i pożyczki” klasyfikowane są do pozycji „depozyty”, chyba że są one instrumentami zbywalnymi. Jest to zgodne z powyższą definicją „depozytów”. Kredyty i pożyczki udzielone MIF i zaliczone do „depozytów” wykazuje się w podziale zgodnym z wymogami systemu sprawozdawczego, tj. według sektorów, instrumentów, walut oraz terminów. Kredyty konsorcjalne otrzymane przez podmioty sprawozdające są również zaliczane do niniejszej kategorii.

b) niezbywalne instrumenty dłużne

Niezbywalne instrumenty dłużne emitowane przez podmioty sprawozdające zazwyczaj klasyfikowane są jako „depozyty”. Niezbywalne instrumenty emitowane przez podmioty sprawozdające, które następnie stały się zbywalne i mogą być przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych, należy przenieść do kategorii „dłużne papiery wartościowe”.

c) depozyty zabezpieczające

Depozyty zabezpieczające złożone w ramach kontraktów na instrumenty pochodne należy klasyfikować jako „depozyty”, jeżeli stanowią one zabezpieczenie gotówkowe złożone w MIF oraz pozostają własnością deponenta i podlegają zwrotowi na rzecz deponenta po zamknięciu kontraktu. W zasadzie depozyty zabezpieczające otrzymane przez podmiot sprawozdający powinny być klasyfikowane jako „ depozyty” jedynie w zakresie, w jakim MIF otrzymuje środki, które są łatwo dostępne dla akcji kredytowej. Jeżeli część depozytu zabezpieczającego otrzymanego przez MIF musi zostać przekazana innemu uczestnikowi rynku instrumentów pochodnych (np. izbie rozliczeniowej), w kategorii „ depozyty” należy w zasadzie wykazać jedynie część pozostałą do dyspozycji MIF. Złożoność obecnej praktyki rynkowej może powodować trudności w identyfikacji depozytów zabezpieczających realnie podlegających zwrotowi, ponieważ różne rodzaje zabezpieczeń umieszcza się na tym samym rachunku bez ich identyfikacji, lub w identyfikacji tych depozytów zabezpieczających, które zapewniają MIF środki do akcji kredytowej. W takich przypadkach dopuszcza się wykazywanie depozytów zabezpieczających w pozycji „pozostałe pasywa” lub „depozyty”;

d) środki wydzielone

Zgodnie z praktyką krajową „środki wydzielone” związane np. z umowami leasingowymi, zalicza się do depozytów i wykazuje w kategorii „depozyty terminowe” lub „depozyty z terminem wypowiedzenia” w zależności od terminów/postanowień określonych w umowie bazowej.

e) akcje wyemitowane przez MIF

Akcje wyemitowane przez MIF klasyfikowane są jako depozyty, a nie jako kapitał i rezerwy, gdy: (i) zachodzi ekonomiczna zależność dłużnik-wierzyciel między emitującym MIF a podmiotem posiadającym akcje, niezależnie od praw własności do tych akcji; oraz (ii) akcje mogą zostać zamienione na gotówkę lub umorzone bez znaczących ograniczeń lub kar. Wymóg uprzedniego wypowiedzenia nie jest uznawany za znaczące ograniczenie. Ponadto akcje takie powinny spełniać następujące warunki:

– właściwe przepisy krajowe nie przyznają emitującej MIF bezwarunkowego prawa odmowy umorzenia jej akcji,

– akcje mają „pewną wartość”, tj. w zwykłych okolicznościach zostaną one wykupione po wartości nominalnej w przypadku umorzenia,

– w przypadku niewypłacalności MIF posiadacze akcji nie mają prawnego obowiązku pokrycia zobowiązań przekraczających nominalną wartość akcji (tj. partycypacji udziałowców w kapitale zakładowym) ani też nie ponoszą żadnych innych dodatkowych obciążających zobowiązań. Podporządkowanie praw z akcji prawom wynikającym z jakiegokolwiek innego instrumentu wyemitowanego przez MIF nie jest uznawane za dodatkowe obciążające zobowiązanie.

Klasyfikacja akcji w ramach kategorii „depozyty” według terminów wypowiedzenia odbywa się na podstawie terminów wypowiedzenia związanych z zamianą akcji na gotówkę. Te terminy wypowiedzenia są również używane dla określenia wysokości rezerwy obowiązkowej, zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9). Wszelkie akcje oznaczone, dotyczące kredytów i pożyczek udzielonych przez MIF, powinny być klasyfikowane jako depozyty z takimi samymi terminami pierwotnymi jak kredyty i pożyczki, z którymi są powiązane, tj. jako „depozyty terminowe” lub „ depozyty z terminem wypowiedzenia”, zgodnie z postanowieniami właściwej umowy kredytowej.

Jeżeli akcje tego typu wyemitowane przez MIF i zaklasyfikowane jako depozyty, a nie kapitał i rezerwy, znajdują się w posiadaniu MIF, wówczas są one klasyfikowane jako kredyty i pożyczki po stronie aktywnej bilansu MIF będącej posiadaczem;

f) zobowiązania z tytułu sekurytyzacji

Zapis przeciwstawny dla kredytów i pożyczek lub innych aktywów zbytych w procesie sekurytyzacji, ale nadal wykazywanych w bilansie statystycznym.

Poniższa pozycja nie jest uznawana za depozyt:

Środki (depozyty) otrzymane na zasadzie powiernictwa nie są wykazywane w bilansie statystycznym MIF (zob. „kredyty udzielone na zasadzie powiernictwa” w kategorii 2)

9.1. Depozyty bieżące

Depozyty, która mogą być zamienione na gotówkę lub wykorzystane do regulowania płatności za pomocą czeku, polecenia przelewu, polecenia zapłaty lub w podobny sposób bez znaczącej zwłoki, ograniczeń czy kar. Pozycja ta obejmuje:

a) salda (oprocentowane lub nieoprocentowane), które mogą być niezwłocznie zamienione na gotówkę, na żądanie lub do końca następnego dnia roboczego po zgłoszeniu żądania, bez znaczących kar lub ograniczeń, ale które nie są rozliczeniowe;

b) salda (oprocentowane lub nieoprocentowane) będące kwotami przedpłaconymi w kontekście pieniądza elektronicznego „opartego na urządzeniu technicznym” lub „opartego na oprogramowaniu”, np. karty przedpłacone;

c) kredyty i pożyczki, których termin spłaty przypada na koniec następnego dnia roboczego po ich udzieleniu.

9.1a. Depozyty bieżące rozliczeniowe

Depozyty rozliczeniowe to te depozyty w kategorii „depozyty bieżące” , które są bezpośrednio wykorzystywane na żądanie do regulowania płatności na rzecz innych podmiotów gospodarczych za pomocą powszechnie stosowanych środków płatniczych, takich jak polecenie przelewu i polecenie zapłaty, również za pośrednictwem karty kredytowej lub debetowej, transakcji pieniądza elektronicznego, czeków lub podobnych środków, bez znaczącej zwłoki, ograniczeń lub kar. Depozyty rozliczeniowe nie obejmują depozytów, które służą wyłącznie do podejmowania gotówki lub środków, które mogą zostać wypłacone lub przeniesione za pośrednictwem innego rachunku tego samego posiadacza.

9.2. Depozyty terminowe

Depozyty nierozliczeniowe, które nie mogą być zamienione na gotówkę przed upływem uzgodnionego terminu lub które mogą być zamienione na gotówkę przed upływem tego uzgodnionego terminu jedynie pod warunkiem że posiadacz zapłaci określoną karę. Pozycja ta zawiera także administracyjnie regulowane depozyty oszczędnościowe, w przypadku gdy kryterium terminu nie ma znaczenia; należy je klasyfikować w przedziale terminowym „powyżej dwóch lat”. Produkty finansowe z możliwością rolowania muszą być klasyfikowane zgodnie z najkrótszym terminem. Mimo że depozyty terminowe mogą być wycofane przed terminem po uprzednim powiadomieniu lub mogą być wypłacone na żądanie z zastrzeżeniem pewnych kar, nie uznaje się tych właściwości za istotne na potrzeby klasyfikacji.

9.2a/9.2b/9.2c Depozyty z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat

Pozycje te obejmują dla każdego przedziału terminowego:

a) salda z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat, które nie są rozliczeniowe i nie mogą zostać zamienione na gotówkę przed upływem tego terminu;

b) salda z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat, które nie są rozliczeniowe, ale mogą być wycofane przed upływem tego terminu po uprzednim powiadomieniu; w przypadku wypowiedzenia salda takie należy klasyfikować odpowiednio do kategorii 9.3a lub 9.3b;

c) salda z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat, które nie są rozliczeniowe, ale mogą być wycofane na żądanie z zastrzeżeniem określonych kar;

d) płatności zabezpieczające w ramach kontraktów na instrumenty pochodne, które zostaną zamknięte w terminie do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat, stanowiące zabezpieczenie gotówkowe złożone dla zabezpieczenia przed ryzykiem kredytowym, lecz pozostające we własności deponenta i podlegające zwrotowi na rzecz deponenta po zamknięciu kontraktu;

e) kredyty i pożyczki, potwierdzone dokumentami niezbywalnymi lub niepotwierdzone dokumentami, z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat;

f) niezbywalne dłużne papiery wartościowe wyemitowane przez MIF z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat;

g) zadłużenie podporządkowane wyemitowane przez MIF w formie depozytów lub kredytów i pożyczek z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat;

h) zobowiązania z tytułu sekurytyzacji

Zapis przeciwstawny dla kredytów i pożyczek lub innych aktywów zbytych w procesie sekurytyzacji, ale nadal wykazywanych w bilansie statystycznym. Umownie zobowiązania te przypisywane są do przedziału terminowego „powyżej dwóch lat”.

Dodatkowo do kategorii „depozyty z terminem pierwotnym powyżej dwóch lat” zalicza się:

Salda (bez względu na termin), których oprocentowanie lub warunki określane są w prawie krajowym i które są przeznaczone na cele specjalne, np. finansowanie nieruchomości mieszkaniowych, realizowane po upływie dwóch lat, nawet jeśli z technicznego punktu widzenia są one wypłacane na żądanie.

9.3. Depozyty z terminem wypowiedzenia

Depozyty nierozliczeniowe bez uzgodnionego terminu, które nie mogą być zamienione na gotówkę bez uprzedniego wypowiedzenia, i przed upływem którego zamiana na gotówkę nie jest możliwa lub jest możliwa jedynie z zastrzeżeniem określonej kary. Obejmują one depozyty, które mimo że zgodnie z prawem mogą być wypłacone na żądanie, to podlegają karom i ograniczeniom zgodnie z praktyką krajową (klasyfikowane w przedziale terminowym „do trzech miesięcy włącznie” ), oraz rachunki inwestycyjne bez okresu wypowiedzenia lub uzgodnionego terminu, z ograniczoną możliwością podejmowania środków (klasyfikowane w przedziale terminowym „powyżej trzech miesięcy”).

9.3a/9.3b Depozyty z terminem wypowiedzenia do trzech miesięcy włącznie/powyżej trzech miesięcy, w tym: powyżej dwóch lat

Pozycje te obejmują:

a) salda bez określonego terminu, które mogą być wycofane jedynie za uprzednim wypowiedzeniem z terminem do trzech miesięcy włącznie/powyżej trzech miesięcy, w tym: powyżej dwóch lat; jeżeli wycofanie jest możliwe przed upływem tego terminu wypowiedzenia (lub nawet na żądanie), wiąże się ono z koniecznością zapłaty kary; oraz

b) salda z określonym terminem, które nie są rozliczeniowe, ale które mogą być wycofane przed upływem tego terminu za wypowiedzeniem złożonym z terminem do trzech miesięcy włącznie/powyżej trzech miesięcy, w tym: powyżej dwóch lat.

Dodatkowo depozyty z terminem wypowiedzenia do trzech miesięcy włącznie obejmują nierozliczeniowe depozyty oszczędnościowe na żądanie oraz inne rodzaje depozytów detalicznych, które, mimo że zgodnie z prawem mogą być wypłacone na żądanie, to wypłata taka wiąże się ze znaczącymi karami.

Dodatkowo depozyty z terminem wypowiedzenia powyżej trzech miesięcy, w tym: powyżej dwóch lat (tam gdzie to właściwe), obejmują rachunki inwestycyjne bez terminu wypowiedzenia lub bez ustalonego terminu, z ograniczoną możliwością podejmowania środków.

9.4. Operacje z przyrzeczeniem odkupu

Zapis przeciwstawny do gotówki otrzymanej w zamian za papiery wartościowe sprzedane przez podmioty sprawozdające po określonej cenie przy zobowiązaniu do odkupu tych samych lub podobnych papierów wartościowych po określonej cenie i w wyznaczonym terminie w przyszłości. Kwoty otrzymane przez podmioty sprawozdające w zamian za papiery wartościowe przeniesione na stronę trzecią, tj. tymczasowego nabywcę, wykazywane są w pozycji „operacje z przyrzeczeniem odkupu”, jeżeli transakcja odwrotna została wyraźnie przyrzeczona, a nie jest tylko możliwą do zrealizowania opcją. Oznacza to, że podmioty sprawozdające ponoszą wszelkie ryzyka i zachowują wszelkie korzyści wynikające z posiadania papierów wartościowych stanowiących podstawę tej operacji.

Do niniejszej kategorii zaliczane są poniższe warianty operacji z przyrzeczeniem odkupu:

a) kwoty otrzymane w zamian za papiery wartościowe tymczasowo przeniesione na stronę trzecią w formie pożyczki papierów wartościowych pod zastaw gotówki; oraz

b) kwoty otrzymane w zamian za papiery wartościowe tymczasowo przeniesione na stronę trzecią w formie operacji sale/buy-back.

Papiery wartościowe będące podstawą operacji z przyrzeczeniem odkupu wykazywane są zgodnie z zasadami określonymi w kategorii 3 aktywów „dłużne papiery wartościowe”. Operacje wiążące się z tymczasowym przeniesieniem złota pod zastaw gotówki są również wykazywane w tej kategorii.

10. Udziały/jednostki uczestnictwa w FRP

Udziały lub jednostki uczestnictwa wyemitowane przez FRP. Zob. definicja w załączniku I część 1 sekcja 2.

11. Emisja dłużnych papierów wartościowych

Papiery wartościowe, niebędące udziałami kapitałowymi, wyemitowane przez podmioty sprawozdające, zwykle zbywalne i będące przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych lub rozliczane na rynku, które nie dają posiadaczowi praw własności w stosunku do instytucji emitującej. Kategoria ta obejmuje:

a) papiery wartościowe dające posiadaczowi bezwarunkowe prawo do stałego lub umownie ustalonego dochodu w formie płatności kuponowych lub określonej stałej kwoty w określonym terminie (lub terminach) lub począwszy od daty wskazanej w momencie emisji;

b) niezbywalne instrumenty wyemitowane przez podmioty sprawozdające, które następnie stały się zbywalne, należy przenieść do kategorii „dłużne papiery wartościowe” (zob. również kategoria 9);

c) w statystyce monetarnej i finansowej zadłużenie podporządkowane wyemitowane przez MIF traktowane jest tak samo jak inne zobowiązania MIF. Dlatego zadłużenie podporządkowane wyemitowane w formie papierów wartościowych klasyfikuje się jako „emisję dłużnych papierów wartościowych” , podczas gdy zadłużenie podporządkowane wyemitowane przez MIF w formie depozytów lub kredytów i pożyczek klasyfikuje się jako „depozyty” . W przypadku gdy całość zadłużenia podporządkowanego wyemitowanego przez MIF jest wyrażona jedną kwotą, należy ją wykazać w pozycji „emisja dłużnych papierów wartościowych”, ponieważ zadłużenie podporządkowane przyjmuje głównie formę papierów wartościowych, rzadziej kredytów. Zadłużenia podporządkowanego nie należy klasyfikować w pozycji pasywów „kapitał i rezerwy”;

d) instrumenty hybrydowe. Instrumenty zbywalne będące kombinacją instrumentów dłużnych i pochodnych, w tym:

(i) zbywalne instrumenty dłużne z wbudowanymi instrumentami pochodnymi;

(ii) instrumenty zbywalne, dla których wartość umorzenia lub kupon są powiązane ze zmianami aktywa bazowego, ceny aktywa lub innych wskaźników referencyjnych w trakcie życia instrumentu.

11a/11b/11c Emisja dłużnych papierów wartościowych z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat

Pozycje te obejmują dla każdego przedziału terminowego:

a) zbywalne dłużne papiery wartościowe wyemitowane przez MIF z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat; oraz

b) zadłużenie podporządkowane wyemitowane przez MIF w formie dłużnych papierów wartościowych z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie/powyżej dwóch lat.

11d W tym: dłużne papiery wartościowe z terminem pierwotnym do dwóch lat włącznie i z gwarancją kapitału poniżej 100 %

Instrumenty hybrydowe wyemitowane przez MIF z terminem pierwotnym do dwóch lat włącznie, dla których określona w umowie wartość wykupu w terminie zapadalności wyrażona w walucie emisji może być niższa niż kwota pierwotnie zainwestowana z uwagi na to, że łączą one cechy instrumentu dłużnego i pochodnego.

12. Kapitał i rezerwy

Na potrzeby systemu sprawozdawczego kategoria ta obejmuje środki pochodzące z emisji kapitału własnego przez podmioty sprawozdające na rzecz udziałowców lub innych właścicieli, nadające posiadaczom prawa własności w MIF, a ogólnie dające im uprawnienie do udziału w jego zyskach i w funduszach własnych w przypadku likwidacji. Pozycja ta obejmuje również zyski (lub straty) w wysokości wykazanej w rachunku zysków i strat, środki pochodzące z dochodu niepodzielonego pomiędzy udziałowców lub środki zarezerwowane przez podmioty sprawozdające na możliwe przyszłe płatności i zobowiązania. Kategoria ta obejmuje w szczególności:

a) kapitał własny, w tym premia emisyjna;

b) zyski (lub straty) w wysokości wykazanej w rachunku zysków i strat;

c) przychody i wydatki przypisane bezpośrednio do kapitału;

d) przychody nie rozdzielone między udziałowców;

e) rezerwy celowe i ogólne na utratę wartości kredytów i pożyczek, papierów wartościowych oraz innych rodzajów aktywów, np. odpisy na utratę wartości kredytów i pożyczek (mogą być wykazywane zgodnie z zasadami rachunkowości).

13. Pozostałe pasywa

Pozycja „ pozostałe pasywa” jest pozycją rezydualną po pasywnej stronie bilansu, określaną jako „pasywa nieuwzględnione w innych pozycjach”. KBC mogą wymagać odrębnego przekazywania określonych pozycji zaliczanych do tej kategorii. Pozostałe pasywa mogą obejmować:

a) finansowe instrumenty pochodne o ujemnej wartości rynkowej w ujęciu brutto

Na potrzeby statystycznych uwzględnia się tutaj wykazywane w bilansie finansowe instrumenty pochodne i wykazuje jako odrębną pozycję „w tym” w podziale według sektorów (MIF/instytucje niemonetarne) oraz struktury geograficznej (instytucje krajowe/inne, niż krajowe instytucje strefy euro/zagranica);

b) zobowiązania brutto z tytułu pozycji rozliczeniowych

Pozycje rozliczeniowe to salda wykazane w bilansie MIF, które nie są przypisane do klientów, ale które jednak dotyczą środków klientów, np. środki przeznaczone na inwestycje, przelewy lub rozliczenia;

c) zobowiązania brutto z tytułu pozycji przejściowych

Pozycje przejściowe to środki, zazwyczaj będące własnością klientów, które są w trakcie przekazywania pomiędzy MIF. Pozycja ta obejmuje przelewy, którymi obciążono rachunki klientów oraz inne pozycje, z tytułu których podmiot sprawozdający nie dokonał jeszcze płatności;

d) odsetki do zapłacenia od depozytów

Zgodnie z ogólną zasadą rachunkowości memoriałowej, odsetki do zapłacenia od depozytów należy wykazywać w bilansie w miarę ich narastania, tj. na bazie memoriałowej, a nie w chwili kiedy są faktycznie płacone, tj. na bazie kasowej. Odsetki do zapłacenia od depozytów są wykazywane w ujęciu brutto w pozycji „pozostałe pasywa”. Narosłe odsetki nie są zaliczane do depozytów, których dotyczą, i są wykazywane odrębnie jako pozycja „w tym”;

e) odsetki od wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych;

f) dywidendy do zapłacenia;

kwoty do zapłacenia niezwiązane z podstawową działalnością MIF, np. kwoty należne dostawcom, podatki, wynagrodzenia, składki na ubezpieczenie społeczne;

g) rezerwy na zobowiązania wobec stron trzecich, np. emerytury i dywidendy;

h) płatności zabezpieczające złożone w ramach kontraktów na instrumenty pochodne

Płatności zabezpieczające złożone w ramach kontraktów na instrumenty pochodne są zazwyczaj klasyfikowane jako „depozyty” (zob. kategoria 9). Złożoność obecnej praktyki rynkowej może powodować trudności w identyfikacji płatności zabezpieczających realnie podlegających zwrotowi, ponieważ różne rodzaje zabezpieczeń umieszcza się na tym samym rachunku bez ich identyfikacji, lub w identyfikacji tych depozytów zabezpieczających, które zapewniają MIF środki do akcji kredytowej. W takich przypadkach dopuszcza się wykazywanie depozytów zabezpieczających w pozycji „pozostałe pasywa” lub „depozyty”;

i) kwoty netto do zapłacenia z tytułu przyszłych rozliczeń transakcji na papierach wartościowych lub operacji walutowych

„Pozostałe pasywa” mogą nie obejmować prawie wszystkich instrumentów finansowych przyjmujących formę zobowiązań finansowych (ujętych w innych pozycjach bilansu), instrumentów finansowych nieposiadających formy zobowiązań finansowych, takich jak gwarancje, zobowiązania, kredyty administrowane i powiernicze (księgowane pozabilansowo) oraz zobowiązań niefinansowych, takich jak pozycje kapitałowe ze strony pasywnej (wykazywanych w kategorii „kapitał i rezerwy”).

Sektor

Definicja

MIF

Zob. art. 1

Sektor instytucji rządowych i samorządowych

Sektor instytucji rządowych i samorządowych (S.13) składa się z jednostek instytucjonalnych będących producentami nierynkowymi, których produkcja globalna przeznaczona jest na spożycie indywidualne i ogólnospołeczne, finansowanych z obowiązkowych płatności dokonywanych przez jednostki należące do pozostałych sektorów, a także z jednostek instytucjonalnych, których podstawową działalnością jest redystrybucja dochodu i bogactwa narodowego (ESA 2010, par. 2.111– 2.113)

Instytucje rządowe na szczeblu centralnym

Podsektor ten (S.1311) obejmuje wszystkie ministerstwa i inne instytucje centralne, których kompetencje obejmują zwykle całe terytorium ekonomiczne, z wyjątkiem zarządzania funduszami zabezpieczenia społecznego (ESA 2010, par. 2.114)

Instytucje rządowe i samorządowe na szczeblu regionalnym

Podsektor ten (S.1312) obejmuje te rodzaje administracji publicznej, które są odrębnymi jednostkami instytucjonalnymi, spełniającymi pewne funkcje instytucji rządowych i samorządowych, z wyjątkiem zarządzania funduszami zabezpieczenia społecznego, na poziomie poniżej szczebla centralnego, a powyżej jednostek instytucjonalnych istniejących na szczeblu lokalnym (ESA 2010, par. 2.115)

Instytucje samorządowe na szczeblu lokalnym

Podsektor ten (S.1313) obejmuje te rodzaje administracji publicznej, których kompetencje rozciągają się tylko na lokalne części terytorium ekonomicznego, z wyjątkiem lokalnych oddziałów funduszy zabezpieczenia społecznego (ESA 2010, par. 2.116)

Fundusze zabezpieczenia społecznego

Podsektor funduszy zabezpieczenia społecznego (S.1314) obejmuje centralne, regionalne i lokalne jednostki instytucjonalne, których podstawową działalnością jest zabezpieczenie świadczeń społecznych i które spełniają oba z wymienionych poniżej kryteriów: a) z mocy prawa lub na podstawie odpowiednich regulacji, określone grupy ludności są zobowiązane do uczestnictwa w systemie lub do opłaty składek; oraz b) sektor instytucji rządowych i samorządowych jest odpowiedzialny za zarządzanie instytucją w odniesieniu do rozliczania lub zatwierdzania składek i świadczeń, niezależnie od jego roli jako ciała nadzorującego lub pracodawcy (ESA 2010, par. 2.117)

Fundusze inwestycyjne niebędące FRP

FI określone w rozporządzeniu (UE) nr [1073] (EBC/2013/38). Podsektor ten składa się z wszystkich systemów zbiorowego inwestowania, z wyjątkiem FRP, które inwestują w aktywa finansowe lub niefinansowe, pod warunkiem że celem jest inwestowanie kapitału zebranego od ludności

Pozostałe instytucje pośrednictwa finansowego, z wyjątkiem instytucji ubezpieczeniowych i funduszy emerytalno-rentowych + pomocnicze instytucje finansowe + instytucje finansowe typu captive i udzielające pożyczek

Pozostałe instytucje pośrednictwa finansowego, z wyjątkiem instytucji ubezpieczeniowych i funduszy emerytalno-rentowych (S.125) obejmują wszystkie finansowe instytucje i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe realizowane poprzez zaciąganie zobowiązań w formach innych niż gotówka, depozyty (lub bliskie substytuty depozytów), udziały/jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, bądź związanych z ubezpieczeniami, emeryturami i rentami oraz standaryzowanymi programami gwarancyjnymi od jednostek instytucjonalnych (ESA 2010, par. 2.86–2.94)

Podsektor pomocniczych instytucji finansowych (S.126) obejmuje wszystkie finansowe instytucje i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawowa działalność jest ściśle związana z pośrednictwem finansowym, ale same nie są instytucjami pośrednictwa finansowego. Podsektor ten obejmuje również centrale, których wszystkie lub większość jednostek zależnych są przedsiębiorstwami niefinansowymi (ESA 2010, par. 2.95–2.97)

Podsektor instytucji finansowych typu captive i udzielających pożyczek (S.127) składa się ze wszystkich finansowych instytucji i jednostek typu przedsiębiorstwo, których działalność nie polega ani na pośrednictwie finansowym, ani na pomocniczych usługach finansowych, a większość ich aktywów i zobowiązań nie jest przedmiotem transakcji na otwartych rynkach. Podsektor ten obejmuje spółki holdingowe, które mają pakiety kontrolne grupy jednostek zależnych, a ich główną działalnością jest posiadanie tej grupy bez świadczenia innych usług na rzecz przedsiębiorstw, w których posiadają udziały, tzn. jednostki te nie administrują innymi jednostkami ani nimi nie zarządzają (ESA 2010, par. 2.98–2.99)

Instytucje ubezpieczeniowe

Podsektor instytucji ubezpieczeniowych (S. 128) obejmuje wszystkie finansowe instytucje i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe jako konsekwencja gromadzenia funduszy dla ochrony przed ryzykiem przede wszystkim w formie ubezpieczenia bezpośredniego lub reasekuracji (ESA 2010, par. 2.100– 2.104)

Fundusze emerytalno-rentowe

Podsektor funduszy emerytalno-rentowych (S. 129) obejmuje wszystkie finansowe instytucje i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe jako konsekwencja gromadzenia funduszy dla ochrony przed ryzykiem społecznym i dla zaspokojenia potrzeb osób ubezpieczonych (ubezpieczenia społeczne). Fundusze emerytalno-rentowe w formie systemów ubezpieczeń społecznych zapewniają dochody po zakończeniu aktywności zawodowej, a często także świadczenia z tytułu śmierci i niepełnosprawności (ESA 2010, par. 2.105–2.110)

Przedsiębiorstwa niefinansowe

Sektor przedsiębiorstw niefinansowych (S.11) obejmuje samodzielne jednostki instytucjonalne posiadające osobowość prawną i będące producentami rynkowymi, których podstawową działalnością jest produkcja wyrobów i usług niefinansowych. Do sektora przedsiębiorstw niefinansowych należą także niefinansowe jednostki typu przedsiębiorstwo (ESA 2010, par. 2.45–2.54)

Gospodarstwa domowe + instytucje niekomercyjne działające na rzecz gospodarstw domowych

Sektor gospodarstw domowych (S.14) składa się z osób lub grup osób będących konsumentami oraz przedsiębiorcami produkującymi rynkowe wyroby oraz usługi niefinansowe i finansowe (producenci rynkowi), pod warunkiem że produkcja wyrobów i usług nie odbywa się w ramach odrębnych podmiotów traktowanych jako jednostki typu przedsiębiorstwo. Sektor ten obejmuje również osoby lub grupy osób, które są producentami wyrobów i usług niefinansowych przeznaczonych wyłącznie na własne cele finalne (ESA 2010, par. 2.118–2.128)

Sektor instytucji niekomercyjnych działających na rzecz gospodarstw domowych (S.15) obejmuje odrębne instytucje niekomercyjne posiadające osobowość prawną, działające na rzecz gospodarstw domowych i będące prywatnymi producentami nierynkowymi. Ich podstawowe przychody pochodzą z dobrowolnych wpłat pieniężnych lub wkładów w naturze od gospodarstw domowych jako konsumentów, z płatności dokonywanych przez sektor instytucji rządowych i samorządowych oraz z dochodów z tytułu własności (ESA 2010, par. 2.129–2.130)

Przedsiębiorcy indywidualni (podkategoria „ gospodarstw domowych”)

Przedsiębiorcy indywidualni nie posiadający odrębnego statusu prawnego, inni niż utworzeni jako jednostki typu przedsiębiorstwo, będący producentami rynkowymi (ESA 2010, par. 2.119d)

Wariant

Rodzaj połączenia

Przyjęte zobowiązania

1

Połączenie, w ramach którego podmiot przekazujący pełną sprawozdawczość (instytucja przejmująca) przejmuje jeden lub więcej podmiotów przekazujących pełną sprawozdawczość (instytucje łączące się), które wchodzi w życie po wyznaczonym przez właściwy KBC terminie przekazywania miesięcznych informacji statystycznych dotyczących poprzedniego miesiąca.

Dla okresu utrzymywania rezerwy następującego po połączeniu podstawa rezerwy instytucji przejmującej jest naliczana w oparciu o zagregowane podstawy rezerwy instytucji przejmującej i instytucji łączących się. Agregacji podlegają te podstawy rezerwy, które obowiązywałyby w danym okresie utrzymywania rezerwy, gdyby nie doszło do połączenia. Przyznaje się tylko jedno odliczenie ryczałtowe.

2

Połączenie, w ramach którego podmiot przekazujący pełną sprawozdawczość (instytucja przejmująca) przejmuje jedną lub więcej instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego oraz ewentualnie jeden lub więcej podmiotów przekazujących pełną sprawozdawczość (instytucje łączące się), które wchodzi w życie po wyznaczonym przez właściwy KBC terminie przekazywania informacji statystycznych dotyczących poprzedniego kwartału.

Dla okresu utrzymywania rezerwy następującego po połączeniu podstawa rezerwy instytucji przejmującej jest naliczana w oparciu o zagregowane podstawy rezerwy instytucji przejmującej i instytucji łączących się. Agreguje się te podstawy rezerwy, które obowiązywałyby w danym okresie utrzymywania rezerwy, gdyby nie doszło do połączenia. Przyznaje się tylko jedno odliczenie ryczałtowe.

3

Połączenie, w ramach którego podmiot przekazujący pełną sprawozdawczość (instytucja przejmująca) przejmuje jeden lub więcej podmiotów przekazujących pełną sprawozdawczość (instytucje łączące się), które wchodzi w życie między końcem miesiąca a wyznaczonym przez właściwy KBC terminem przekazywania miesięcznych informacji statystycznych dotyczących poprzedniego miesiąca.

Dla okresu utrzymywania rezerwy następującego po połączeniu podstawa rezerwy instytucji przejmującej jest naliczana w oparciu o zagregowane podstawy rezerwy instytucji przejmującej i instytucji łączących się. Agreguje się te podstawy rezerwy, które obowiązywałyby w danym okresie utrzymywania rezerwy, gdyby nie doszło do połączenia. Przyznaje się tylko jedno odliczenie ryczałtowe. Dodatkowo instytucja przejmująca przyjmuje na siebie obowiązki sprawozdawcze instytucji łączących się w zakresie informacji statystycznych dotyczących miesiąca poprzedzającego połączenie.

4

Połączenie, w ramach którego podmiot przekazujący pełną sprawozdawczość (instytucja przejmująca) przejmuje jedną lub więcej instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego, jak również jeden lub więcej podmiotów przekazujących pełną sprawozdawczość (instytucje łączące się), które wchodzi w życie między końcem kwartału a wyznaczonym przez właściwy KBC terminem przekazywania informacji statystycznych dotyczących poprzedniego kwartału.

Dla okresu utrzymywania rezerwy następującego po połączeniu podstawa rezerwy instytucji przejmującej jest naliczana w oparciu o zagregowane podstawy rezerwy instytucji przejmującej i instytucji łączących się. Agreguje się te podstawy rezerwy, które obowiązywałyby w danym okresie utrzymywania rezerwy, gdyby nie doszło do połączenia. Przyznaje się tylko jedno odliczenie ryczałtowe. Dodatkowo instytucja przejmująca przyjmuje na siebie obowiązki sprawozdawcze instytucji łączących się w zakresie informacji statystycznych dotyczących miesiąca lub kwartału poprzedzającego połączenie, w zależności od rodzaju instytucji.

5

Połączenie, w ramach którego instytucja zwolniona z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucja przejmująca) przejmuje jedną lub więcej instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego oraz, ewentualnie, jeden lub więcej podmiotów przekazujących pełną sprawozdawczość (instytucje łączące się), które wchodzi w życie po wyznaczonym przez właściwy KBC terminie dla przekazywania informacji statystycznych dotyczących poprzedniego miesiąca.

Obowiązująca procedura jest analogiczna do wariantu 1 powyżej.

6

Połączenie, w ramach którego instytucja zwolniona z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucja przejmująca) przejmuje jedną lub więcej instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucje łączące się), które wchodzi w życie po wyznaczonym przez właściwy KBC terminie dla przekazywania informacji statystycznych dotyczących poprzedniego kwartału.

W okresie między okresem utrzymywania rezerwy obowiązkowej przypadającym po dokonaniu połączenia a pierwszym sprawozdaniem kwartalnym przekazanym przez instytucję przejmującą po połączeniu zgodnie z ograniczonym wymogiem sprawozdawczości statystycznej obowiązującym instytucje zwolnione z pełnego obowiązku sprawozdawczego na podstawie załącznika III do niniejszego rozporządzenia, rezerwa obowiązkowa naliczana jest poprzez agregację podstaw rezerwy instytucji przejmującej i instytucji łączących się. Agreguje się te podstawy rezerwy, które obowiązywałyby w danym okresie utrzymywania rezerwy, gdyby nie doszło do połączenia. Przyznaje się tylko jedno odliczenie ryczałtowe.

7

Połączenie, w ramach którego instytucja zwolniona z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucja przejmująca) przejmuje jedną lub więcej instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucje łączące się), które wchodzi w życie po wyznaczonym przez właściwy KBC terminie dla przekazywania informacji statystycznych dotyczących poprzedniego kwartału i w rezultacie której instytucja zwolniona z pełnego obowiązku sprawozdawczego staje się podmiotem przekazującym pełną sprawozdawczość.

Obowiązująca procedura jest analogiczna do wariantu 2 powyżej.

8

Połączenie, w ramach którego instytucja zwolniona z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucja przejmująca) przejmuje jedną lub więcej instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucje łączące się), które wchodzi w życie między końcem kwartału a wyznaczonym przez właściwy KBC terminem przekazywania informacji statystycznych dotyczących poprzedniego kwartału.

W okresie między okresem utrzymywania rezerwy obowiązkowej przypadającym po dokonaniu połączenia a pierwszym sprawozdaniem kwartalnym przekazanym przez instytucję przejmującą po połączeniu, zgodnie z ograniczonym wymogiem sprawozdawczości statystycznej obowiązującym instytucje zwolnione z pełnego obowiązku sprawozdawczego na podstawie załącznika III do niniejszego rozporządzenia, rezerwa obowiązkowa naliczana jest poprzez agregację podstaw rezerwy instytucji przejmującej i instytucji łączących się. Agreguje się te podstawy rezerwy, które obowiązywałyby w danym okresie utrzymywania rezerwy, gdyby nie doszło do połączenia. Przyznaje się tylko jedno odliczenie ryczałtowe. Dodatkowo instytucja przejmująca przyjmuje na siebie obowiązki sprawozdawcze instytucji łączących się w zakresie informacji statystycznych dotyczących kwartału poprzedzającego połączenie.

9

Połączenie, w ramach którego instytucja zwolniona z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucja przejmująca) przejmuje jedną lub więcej instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucje łączące się), które wchodzi w życie między końcem miesiąca a wyznaczonym przez właściwy KBC terminem przekazywania miesięcznych informacji statystycznych dotyczących poprzedniego miesiąca.

Obowiązująca procedura jest analogiczna do wariantu 3 powyżej.

10

Połączenie, w ramach którego instytucja zwolniona z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucja przejmująca) przejmuje jedną lub więcej instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucje łączące się), które wchodzi w życie po wyznaczonym przez właściwy KBC terminie dla przekazywania informacji statystycznych dotyczących poprzedniego kwartału i w rezultacie której instytucja zwolniona z pełnego obowiązku sprawozdawczego staje się podmiotem przekazującym pełną sprawozdawczość.

Obowiązująca procedura jest analogiczna do wariantu 4 powyżej.

11

Połączenie, w ramach którego podmiot przekazujący pełną sprawozdawczość (instytucja przejmująca) utworzona jest z podmiotów przekazujących pełną sprawozdawczość (instytucje łączące się), które wchodzi w życie między końcem miesiąca a wyznaczonym przez właściwy KBC terminem przekazywania miesięcznych informacji statystycznych dotyczących poprzedniego miesiąca.

Dla okresu utrzymywania rezerwy następującego po połączeniu podstawa rezerwy instytucji przejmującej jest naliczana w oparciu o zagregowane podstawy rezerwy instytucji łączących się. Agreguje się te podstawy rezerwy, które obowiązywałyby w danym okresie utrzymywania rezerwy, gdyby nie doszło do połączenia. Przyznaje się tylko jedno odliczenie ryczałtowe. Instytucja przejmująca przyjmuje na siebie obowiązek sprawozdawczy instytucji łączących się w zakresie informacji statystycznych dotyczących miesiąca poprzedzającego połączenie.

12

Połączenie, w ramach którego podmiot przekazujący pełną sprawozdawczość (instytucja przejmująca) przejmuje jedną lub więcej instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego, jak również, ewentualnie, jeden lub więcej podmiotów przekazujących pełną sprawozdawczość (instytucje łączące się), które wchodzi w życie między końcem kwartału a wyznaczonym przez właściwy KBC terminem przekazywania informacji statystycznych dotyczących poprzedniego kwartału.

Dla okresu utrzymywania rezerwy następującego po połączeniu podstawa rezerwy instytucji przejmującej jest naliczana w oparciu o zagregowane podstawy rezerwy instytucji łączących się. Agreguje się te podstawy rezerwy, które obowiązywałyby w danym okresie utrzymywania rezerwy, gdyby nie doszło do połączenia. Przyznaje się tylko jedno odliczenie ryczałtowe. Instytucja przejmująca przyjmuje na siebie obowiązki sprawozdawcze instytucji łączących się w zakresie informacji statystycznych dotyczących miesiąca lub kwartału poprzedzającego połączenie, w zależności od instytucji.

13

Połączenie, w ramach którego instytucja zwolniona z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucja przejmująca) utworzona jest z jednej lub więcej instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego (instytucje łączące się), które wchodzi w życie między końcem kwartału a wyznaczonym przez właściwy KBC terminem przekazywania miesięcznych informacji statystycznych dotyczących poprzedniego kwartału.

W okresie między okresem utrzymywania rezerwy obowiązkowej przypadającym po dokonaniu połączenia a pierwszym sprawozdaniem kwartalnym przekazanym przez instytucję przejmującą po połączeniu zgodnie z ograniczonym wymogiem sprawozdawczości statystycznej obowiązującym instytucje zwolnione z pełnego obowiązku sprawozdawczego na podstawie załącznika III do niniejszego rozporządzenia rezerwa obowiązkowa naliczana jest poprzez agregację podstaw rezerwy instytucji łączących się. Agreguje się te podstawy rezerwy, które obowiązywałyby w danym okresie utrzymywania rezerwy, gdyby nie doszło do połączenia. Przyznaje się tylko jedno odliczenie ryczałtowe. Instytucja przejmująca przyjmuje na siebie obowiązki sprawozdawcze instytucji łączących się w zakresie danych dotyczących kwartału poprzedzającego połączenie.

(¹) Niniejsza tabela przedstawia szczegóły bardziej skomplikowanych procedur stosowanych w konkretnych przypadkach. W przypadkach nieprzedstawionych w tabeli stosuje się standardowe zasady sprawozdawczości statystycznej oraz naliczania rezerwy obowiązkowej określonych w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9).

Rozporządzenie (WE) nr 25/2009 (EBC/2008/32)

Niniejsze rozporządzenie

Artykuł 1a

Artykuł 2

Artykuł 2

Artykuł 3

Artykuł 3

Artykuł 4

Artykuł 4

Artykuł 5

Artykuł 5

Artykuł 6

Artykuł 6

Artykuł 7

Artykuł 7

Artykuł 8

Artykuł 8

Artykuł 9

Artykuł 9

Artykuł 10

Artykuł 10

Artykuł 11

Artykuł 11

Artykuł 12

Artykuł 12

Artykuł 13

Artykuł 13

Artykuł 14

Artykuł 14

Artykuł 15

Artykuł 15

Artykuł 16

Załącznik I, część 2, sekcja 5.2a

Załącznik I, część 2, sekcja 5.3

Załącznik I, część 2, sekcja 5.2b

Załącznik I, część 2, sekcja 5.4

Załącznik I, część 2, sekcja 5.3

Załącznik I, część 2, sekcja 5.5

Załącznik I, część 2, sekcja 5.4

Załącznik I, część 2, sekcja 5.6

Załącznik I, część 2, sekcja 5.5

Załącznik I, część 2, sekcja 5.7

–

Załącznik I, część 3, sekcja 4

Załącznik I, część 3, sekcja 4

Załącznik I, część 3, sekcja 5

Załącznik I, część 3, sekcja 5

Załącznik I, część 3, sekcja 6

Załącznik I, część 3, sekcja 6

Załącznik I, część 3, sekcja 7

Załącznik I, część 4

–

Załącznik I, część 5

Załącznik I, część 4

Załącznik I, część 6

Załącznik I, część 7

Załącznik I, część 8

Załącznik I, część 5

Załącznik I, część 6

Załącznik I, część 7