KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (¹), w szczególności jego art. 103za i art. 158a ust. 4 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 4 i 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 555/2008 (²) zawierają kryteria kwalifikowalności dla działań mających na celu promowanie win na rynkach państw trzecich włączonych do krajowych programów wsparcia oraz procedury wyboru takich operacji.

(2) Ze względu na szczególny charakter środka wspierania promocji wina na rynkach państw trzecich oraz w świetle doświadczenia zdobytego w trakcie realizacji krajowych programów wsparcia należy ustanowić przepisy dotyczące kwalifikowalności kosztów personelu i kosztów ogólnych, poniesionych przez beneficjenta w związku z realizacją takich środków.

(3) W art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 555/2008 przewiduje się zarządzanie finansami na cele inwestycyjne. W celu ułatwienia realizacji projektów inwestycyjnych w kontekście trwającej realizacji okresu programowania 2014–2018, w latach 2014 i 2015 należy podnieść maksymalny pułap dla płatności zaliczkowych. Takie samo podejście należy stosować w odniesieniu do realizacji projektów inwestycyjnych w kontekście zakończenia pierwszego okresu programowania 2009–2013. Należy zatem również podnieść maksymalny pułap dla płatności zaliczkowych w odniesieniu do 2013 r.

(4) Właściwe jest wprowadzenie środków gwarantujących należyte zarządzanie finansami i poprawiających kontrolę finansowania unijnego wypłacanego zaliczkowo beneficjentom w ramach krajowych programów wsparcia. Biorąc pod uwagę czas potrzebny na wprowadzenie przez państwa członkowskie tych środków, ich stosowanie powinno rozpocząć się od 2014 r., z wyjątkiem przypadku gdy państwa członkowskie zdecydują się udzielić w 2013 r. kwoty zaliczki zwiększonej do maksymalnych pułapów, które mają zostać wprowadzone w art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 555/2008.

(5) W sekcji 2 rozdział II tytuł III rozporządzenia (WE) nr 555/2008 ustanawia się wymogi, które muszą zostać spełnione przy przywozie wina, soku winogronowego oraz moszczu winogronowego w Unii. Przewiduje się w szczególności obowiązek przedłożenia dokumentu V I 1, sporządzonego na formularzu V I 1 odpowiadającym wzorowi określonemu w załączniku IX do tego rozporządzenia, podpisanego przez urzędnika organu urzędowego oraz przez urzędnika uznanego laboratorium, lub uproszczonego dokumentu papierowego V I 1 dla produktów winiarskich przywożonych do Unii. Biorąc pod uwagę rozwój systemów komputerowych w tym sektorze oraz w celu ułatwienia monitorowania przemieszczania i kontroli produktów winorośli należy zezwolić również na wykorzystanie skomputeryzowanych systemów i w związku z tym dokumentów w formie elektronicznej. Niemniej jednak wykorzystanie skomputeryzowanych systemów powinno być uzależnione od przestrzegania pewnych warunków i uznania przez Unię, że system kontroli ustanowiony w państwie trzecim zapewnia wystarczające gwarancje co do charakteru, pochodzenia oraz identyfikowalności produktów sektora wina przywożonych do Unii z tego państwa trzeciego. Konieczne jest zatem ustanowienie minimalnych warunków wymaganych dla urzędowego zatwierdzenia przez Unię równoważności systemu kontroli obowiązującego w danym państwie trzecim z systemem obowiązującym w Unii.

(6) Dla zachowania jasności i spójności państwa trzecie, w których ustanowiono system kontroli uznany za równoważny przez Unię, należy włączyć do wykazu.

(7) Po zbadaniu wniosku złożonego przez właściwe organy Chile dotyczącego korzystania z procedury uproszczonej, o której mowa w art. 45 rozporządzenia (WE) nr 555/2008, i uznania przez Unię, że system kontroli obowiązujący w chilijskim sektorze wina zapewnia specjalne gwarancje dotyczące kontroli i identyfikowalności win produkowanych w Chile, dokumenty V I 1 sporządzone przez producentów wina w Chile, którzy zostali indywidualnie zatwierdzeni przez swoje właściwe organy i którzy byli przedmiotem inspekcji dokonywanych przez te organy, należy traktować jako świadectwa i sprawozdania z analizy sporządzone przez agencje i laboratoria włączone do wykazu, o którym mowa w art. 48 tego rozporządzenia. Wykaz państw trzecich, o którym mowa w art. 43 ust. 2 i art. 45 rozporządzenia (WE) nr 555/2008, określony w załączniku XII do tego rozporządzenia, powinien zostać odpowiednio uzupełniony.

(8) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 555/2008.

(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 555/2008 wprowadza się następujące zmiany:

1) w tytule II rozdział II sekcja 1 wprowadza się artykuł 5a w brzmieniu:

„Artykuł 5a

Koszty kwalifikowalne

1. Koszty personelu poniesione przez beneficjenta, o których mowa w art. 4, uznaje się za kwalifikowalne, jeśli są one ponoszone w związku z przygotowaniem, wdrażaniem i monitorowaniem konkretnego, objętego wsparciem projektu promocji, w tym oceny. Obejmuje to koszty personelu poniesione przez beneficjenta w szczególności przy okazji promowania projektu oraz koszty odpowiadające udziałowi godzin pracy włożonych w promocję projektu przez personel zatrudniony na stałe przez beneficjenta.

Państwa członkowskie zatwierdzają koszty personelu jako kwalifikowalne, wyłącznie jeżeli beneficjenci przedstawią stosowne dokumenty określające w sposób szczegółowy działania faktycznie zrealizowane, związane z konkretnym objętym wsparciem projektem promocji.

2. Koszty ogólne poniesione przez beneficjenta są uznawane za kwalifikowalne, jedynie wtedy gdy:

a) są związane z przygotowaniem, wdrażaniem i monitorowaniem projektu; oraz

b) nie przekraczają 4 % faktycznych kosztów realizacji projektu.

Państwa członkowskie mogą zdecydować, czy te koszty ogólne są kwalifikowalne na podstawie stawki ryczałtowej lub na podstawie okazania dokumentów potwierdzających. W tym ostatnim przypadku obliczanie tych kosztów odbywa się na podstawie zasad, przepisów i metod księgowych stosowanych w kraju beneficjenta.”;

2) art. 19 ust. 2 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„ Kwota zaliczek nie może przekraczać 20 % pomocy publicznej dotyczącej inwestycji, a płatność tej kwoty jest uzależniona od ustanowienia gwarancji bankowej lub analogicznej gwarancji odpowiadającej 110 % kwoty zaliczki. Jednak w przypadku inwestycji, dla której pomoc przyznano na podstawie indywidualnej decyzji podjętej w roku budżetowym 2013, 2014 lub 2015, kwota zaliczek może zostać podniesiona do 50 % pomocy publicznej związanej z tą inwestycją. Do celów rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 282/2012 (*) łączną kwotę zaliczki należy przeznaczyć na realizację danej operacji w ciągu dwóch lat od dnia jej wypłaty.

_ ________

(*) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 282/2012 z dnia 28 marca 2012 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (Dz.U. L 92 z 30.3.2012, s. 4).”;

3) w tytule II rozdział III dodaje się art. 37b w brzmieniu:

„ Artykuł 37b

Informacje dotyczące zaliczek

1. W przypadku gdy zaliczki przyznaje się zgodnie z art. 5 ust. 7, art. 9 ust. 2, art. 19 ust. 2 i art. 24 ust. 3, beneficjenci powinni przedstawić corocznie agencjom płatniczym, w odniesieniu do każdego projektu, następujące informacje:

a) zestawienia kosztów uzasadniające, z podziałem na każde działanie, stosowanie zaliczek do dnia 15 października; oraz

b) potwierdzenie, z podziałem na każde działanie, salda niewykorzystanych zaliczek pozostających na dzień 15 października.

Państwa członkowskie określają w swoich przepisach krajowych datę przekazania tych informacji, aby mogły być one uwzględnione w bieżących rocznych sprawozdaniach finansowych agencji płatniczych, o których mowa w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 885/2006, w terminie określonym w art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia.

2. Ustępu 1 nie stosuje się w odniesieniu do rocznych sprawozdań finansowych za 2013 r., z wyjątkiem przypadku gdy płatności zaliczkowe wynoszące ponad 20 % do 50 % pomocy publicznej związanej z inwestycjami są przyznawane zgodnie z art. 19 ust. 2 akapit drugi.

3. Do celów art. 18 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 282/2012 dowód ostatecznego nabycia praw, który należy przedstawić, powinno stanowić ostatnie roczne zestawienie kosztów oraz potwierdzenie salda rocznego, o którym mowa w ust. 1.

W odniesieniu do zaliczek udzielonych na podstawie art. 9 ust. 2 i art. 19 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, ostatnie zestawienie kosztów i potwierdzenie salda rocznego, o których mowa w ust. 1 i 2, są przedstawiane do końca drugiego roku budżetowego po ich płatności.”;

4) w tytule III rozdział II dodaje się art. 45a w brzmieniu:

„ Artykuł 45a

Dokument elektroniczny

1. Dokumenty V I 1 sporządzone zgodnie z art. 43 i 45 można zastąpić dokumentami elektronicznymi, jeśli chodzi o przywóz do Unii produktów sektora wina pochodzących z państw trzecich, które posiadają system kontroli uznany przez Unię za równoważny z systemem ustanowionym dla takich samych produktów w prawodawstwie unijnym.

System kontroli w państwie trzecim może zostać uznany za równoważny z systemem ustanowionym dla takich samych produktów przez Unię, jeżeli spełnia co najmniej następujące warunki:

a) zapewnia wystarczające gwarancje co do charakteru, pochodzenia oraz identyfikowalności produktów sektora wina wyprodukowanych lub będących przedmiotem obrotu na terytorium danego państwa trzeciego;

b) gwarantuje dostęp do danych znajdujących się w wykorzystywanym systemie elektronicznym, w szczególności w zakresie rejestracji i identyfikacji podmiotów gospodarczych, organów kontroli i laboratoriów analizy;

c) gwarantuje możliwość sprawdzenia danych, o których mowa w lit. b), w ramach wzajemnej współpracy administracyjnej.

Państwa trzecie, w których obowiązuje system kontroli uznany przez Unię za równoważny zgodnie z akapitem drugim, zostają włączone do wykazu znajdującego się w części C załącznika XII.

2. Dokument elektroniczny, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej informacje konieczne do sporządzenia dokumentu V I 1.

Niepowtarzalny numer ewidencyjny zostaje przydzielony dokumentowi elektronicznemu przez właściwe organy państwa trzeciego wywozu lub pod ich nadzorem. Numer ten jest zawarty w dokumentach handlowych wymaganych przy przywozie na terytorium Unii.

3. Dostępu do elektronicznego dokumentu lub danych niezbędnych do jego sporządzenia udziela się na każde żądanie właściwych organów państwa członkowskiego przeznaczenia.

Dane, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą być wymagane w formie papierowej, w której przedstawia się je w formie elementów danych wyrażonych w ten sam sposób jak w elektronicznym dokumencie administracyjnym.”;

5) załącznik XII zastępuje się tekstem załącznika do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 lipca 2013 r.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK XII

Wykaz państw, o których mowa w art. 43 ust. 2, art. 45 i 45a