KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 43 lit. a), d), f) i j), art. 47 ust. 2, art. 134, art. 143 lit. b), art. 148, art. 161 ust. 3, art. 171 i art. 172 ust. 2,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (²), w szczególności jego art. 37 i 38,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1216/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiające zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych (³), w szczególności art. 4 ust. 4, art. 6 ust. 4, art. 7 ust. 3 i art. 11 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 247/2006 z dnia 30 stycznia 2006 r. w sprawie szczególnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów peryferyjnych Unii Europejskiej (⁴), w szczególności jego art. 25,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (⁵), w szczególności jego art. 142 lit. c),

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2799/98 z dnia 15 grudnia 1998 r. ustanawiające agromonetarne porozumienia dotyczące euro (⁶), w szczególności jego art. 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (⁷) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (⁸). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.

(2) Wiele przepisów zawartych w rozporządzeniach Unii z dziedziny rolnictwa wymaga złożenia zabezpieczenia, aby zagwarantować płatność należnej sumy w przypadku, gdy zobowiązanie nie zostanie dotrzymane. Doświadczenie jednakże wykazało, iż wymóg ten w praktyce jest interpretowany w bardzo rozmaity sposób. Dlatego w celu uniknięcia nierównych warunków konkurencji należy zdefiniować ten wymóg.

(3) W szczególności należy zdefiniować formę zabezpieczenia.

(4) Wiele przepisów zawartych w rozporządzeniach Unii z dziedziny rolnictwa przewiduje, że złożone zabezpieczenie przepada w przypadku, gdy zagwarantowane zobowiązanie nie jest dotrzymane, nie rozróżniając naruszenia zobowiązania pierwotnego od naruszenia zobowiązań wtórnych lub podporządkowanych. W interesie sprawiedliwości należy dokonać rozróżnienia między konsekwencjami naruszenia zobowiązania pierwotnego i konsekwencjami naruszenia zobowiązania wtórnego lub podporządkowanego. Zwłaszcza że, o ile jest to dopuszczalne, należy podjąć postanowienie o przepadku tylko części zabezpieczenia, gdy zobowiązanie pierwotne zostało w rzeczywistości spełnione, ale nieprzekraczalny termin tego zobowiązania został nieznacznie przekroczony, lub nie zostały dotrzymane zobowiązania wtórne lub podporządkowane.

(5) Nie należy w żadnym razie różnicować konsekwencji niedotrzymania zobowiązania na podstawie wypłacenia lub niewypłacenia zaliczki. Stosownie do powyższego, zabezpieczenia składane z tytułu zaliczek należy objąć oddzielnymi zasadami.

(6) Koszty związane ze złożeniem zabezpieczenia poniesione przez stronę składającą i przez właściwe władze mogą być nieproporcjonalne w stosunku do sumy, której płatność gwarantuje zabezpieczenie, jeżeli suma ta kształtuje się poniżej pewnego limitu. Właściwe władze powinny mieć prawo do odstąpienia od wymogu składania zabezpieczenia z tytułu sumy poniżej tego limitu. Właściwe władze powinny być upoważnione do odstąpienia od wymogu zabezpieczenia, gdy w związku z rodzajem osoby, od której wymagane jest wywiązanie się ze zobowiązań, wymóg ten nie jest konieczny.

(7) Właściwe władze powinny mieć prawo odmowy przyjęcia proponowanego zabezpieczenia, gdy uznają je za niewystarczające.

(8) Należy ustalić termin dostarczenia dokumentu potrzebnego do zwrotu zabezpieczonej sumy w przypadkach, w których taki termin nie został ustalony w innym miejscu.

(9) W związku z kursem, jaki ma być zastosowany do przeliczania zabezpieczonej kwoty wyrażonej w euro na walutę krajową, należy określić, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1913/2006 (⁹), termin operacyjny, o którym mowa w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2799/98.

(10) Należy ustanowić procedurę, której należy przestrzegać przy przepadku zabezpieczenia.

(11) Komisja powinna mieć możliwość monitorowania wprowadzania w życie przepisów dotyczących zabezpieczeń.

(12) Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady, które mają być ogólnie stosowane, o ile przepisy szczególne Unii nie przewidują innych zasad.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych oraz zostały przedłożone do wiadomości pozostałych właściwych komitetów,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady dotyczące zabezpieczeń, które mają być złożone, albo na podstawie poniższych rozporządzeń albo innych rozporządzeń przyjętych na podstawie tych rozporządzeń, o ile rozporządzenia te nie ustanawiają innych zasad:

a) rozporządzenia ustanawiające wspólną organizację rynków niektórych produktów rolnych:

– rozporządzenie (WE) nr 104/2000 (produkty rybołówstwa i akwakultury),

– rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku);

b) rozporządzenie (WE) nr 73/2009 (system wsparcia bezpośredniego);

c) rozporządzenie (WE) nr 1216/2009 (zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych).

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie we wszystkich przypadkach, w których rozporządzenia, o których mowa w art. 1, przewidują zabezpieczenie w rozumieniu art. 3 bez względu na to, czy użyto w nich konkretnego określenia „zabezpieczenie”.

Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do zabezpieczeń złożonych w celu zapewnienia płatności ceł przywozowych i wywozowych, o których mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 (¹⁰).

Artykuł 3

Do celów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają następujące definicje:

a) „zabezpieczenie” oznacza zastaw, który daje gwarancję, że pewna kwota pieniędzy zostanie wypłacona lub ulegnie przepadkowi na rzecz właściwych władz, jeżeli dane zobowiązanie nie zostanie spełnione;

b) „zabezpieczenie zbiorcze” oznacza zabezpieczenie udostępnione właściwym władzom w celu zapewnienia, że spełnione zostanie więcej niż jedno zobowiązanie;

c) „zobowiązanie” oznacza wymóg lub zestaw wymogów nałożonych rozporządzeniem, nakazujących wykonanie lub zaniechanie jakiejś czynności;

d) „właściwe władze” oznaczają stronę upoważnioną do przyjęcia zabezpieczenia lub stronę upoważnioną do podjęcia decyzji w myśl odpowiedniego rozporządzenia, czy zabezpieczenie ma być zwolnione, czy też ma ulec przepadkowi.

ROZDZIAŁ II

WYMÓG ZABEZPIECZENIA

Artykuł 4

Zabezpieczenie jest przekazywane przez stronę lub w imieniu strony odpowiedzialnej za wypłacenie należnej kwoty pieniężnej, w przypadku gdy zobowiązanie nie zostanie spełnione.

Artykuł 5

1. Właściwe władze mogą odstąpić od wymogu zabezpieczenia, gdy wartość zabezpieczanej sumy jest mniejsza niż 500 EUR.

2. W przypadku wykorzystania możliwości, jaką stwarza ust. 1, zainteresowana strona składa pisemne zobowiązanie, że uiści kwotę równą tej, której wpłacenie byłoby wymagane, gdyby złożyła zabezpieczenie i gdyby zabezpieczenie uległo następnie przepadkowi w całości lub w części.

Artykuł 6

Właściwe władze mogą odstąpić od wymogu złożenia zabezpieczenia, gdy strona odpowiedzialna za spełnienie zobowiązania jest:

a) instytucją publiczną odpowiedzialną za wykonywanie obowiązków władz publicznych; lub

b) instytucją prywatną pełniącą obowiązki, o których mowa w lit. a), pod nadzorem państwa.

ROZDZIAŁ III

FORMA ZABEZPIECZENIA

Artykuł 7

1. Zabezpieczenie może być złożone:

a) w postaci depozytu gotówkowego, o którym mowa w art. 12 i 13; lub

b) przez wskazanie poręczyciela w myśl art. 15 ust. 1.

2. Za zgodą właściwych władz zabezpieczenie może być złożone:

a) w postaci zastawu hipotecznego; lub

b) w postaci depozytów gotówkowych w banku; lub

c) w postaci zastawu uznanych roszczeń wobec organu publicznego lub funduszy publicznych, które są wymagalne i płatne oraz wobec których nie było wcześniej żadnych innych roszczeń; lub

d) w postaci zastawu papierów wartościowych w obrocie na rynku zainteresowanego państwa członkowskiego, pod warunkiem że zostały wyemitowane i zagwarantowane przez to państwo członkowskie; lub

e) w postaci zastawu obligacji wyemitowanych przez towarzystwa kredytów hipotecznych, dopuszczone do obrotu na giełdzie papierów wartościowych i przeznaczone do sprzedaży na otwartym rynku, pod warunkiem że ich wartość kredytowa jest taka sama jak obligacji państwowych.

3. Właściwe władze mogą nałożyć dodatkowe warunki przyjmowania zabezpieczeń wymienionych w ust. 2.

Artykuł 8

Właściwe władze nie przyjmują lub wymagają zamiany zabezpieczenia, które uważają za nieodpowiednie, niewystarczające albo niezapewniające pokrycia na dostatecznie długi okres.

Artykuł 9

1. Aktywa zastawione zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a) lub papiery wartościowe, lub obligacje zastawione zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. d) i e) posiadają w momencie składania zabezpieczenia wartość rozporządzalną równą co najmniej 115 % wartości wymaganego zabezpieczenia.

Właściwe władze mogą zaakceptować zabezpieczenia zgodne z art. 7 ust. 2 lit. a), d) lub e) tylko wówczas, jeśli strona oferująca je złoży pisemne oświadczenie, że dostarczy dodatkowe zabezpieczenie lub wymieni zabezpieczenie pierwotne, gdyby rozporządzalna wartość wspomnianego majątku, papierów wartościowych lub obligacji kształtowała się przez okres trzech miesięcy poniżej 105 % wartości wymaganego zabezpieczenia. Takie pisemne zobowiązanie nie jest konieczne, w przypadku gdy krajowe prawo już tak stanowi. Właściwe władze regularnie badają wartości tych zabezpieczeń.

2. Rozporządzalna wartość zabezpieczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 2 lit. a), d) i e) jest oceniana przez właściwe władze z uwzględnieniem wszelkich kosztów zbycia.

Rozporządzalna wartość papierów wartościowych lub obligacji jest szacowana na podstawie ostatniego dostępnego notowania.

Strona składająca zabezpieczenie dostarcza na żądanie właściwych władz dowód jego rozporządzalnej wartości.

Artykuł 10

1. Każde zabezpieczenie może być zastąpione innym.

Jednakże w poniższych przypadkach wymagana jest zgoda właściwych władz:

a) gdy pierwotne zabezpieczenie uległo przepadkowi, ale nie zostało jeszcze zrealizowane; lub

b) gdy zamiana zabezpieczenia ma charakter wymieniony w art. 7 ust. 2.

2. Zabezpieczenie zbiorcze może być zastąpione innym zabezpieczeniem zbiorczym, pod warunkiem że nowe zabezpieczenie zbiorcze pokrywa co najmniej tę część pierwotnego zabezpieczenia zwrotnego, która w momencie zamiany została wyznaczona w celu zagwarantowania realizacji nieuregulowanego zobowiązania lub zobowiązań.

Artykuł 11

1. Kwota zabezpieczenia, o którym mowa w art. 1, wyrażona jest w euro.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli zabezpieczenie zostanie zatwierdzone w państwie członkowskim nie należącym do strefy euro w walucie krajowej, kwota zabezpieczenia wyrażona w euro zostaje przeliczona na tę walutę krajową zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1913/2006. Zobowiązanie odpowiadające zabezpieczeniu i kwota, która mogłaby ewentualnie zostać zatrzymana w przypadku nieprawidłowości lub naruszenia zostają ustalone w euro.

Artykuł 12

W przypadku zdeponowania gotówki drogą transferu nie jest ona traktowana jako zabezpieczenie, dopóki właściwe władze nie upewnią się, że kwota ta znajduje się w ich dyspozycji.

Artykuł 13

1. Czek na kwotę, której płatność jest zagwarantowana przez instytucję finansową uznaną w tym celu przez państwo członkowskie odpowiednie dla właściwych władz, jest traktowany jak depozyt gotówkowy. Właściwe władze nie muszą składać takiego czeku do realizacji, dopóki nie nadejdzie ostateczny termin jego realizacji.

2. Czek innego rodzaju niż ten, o którym mowa w ust. 1 stanowi zabezpieczenie jedynie wówczas, gdy właściwe władze stwierdzą, że dysponują kwotą podaną na czeku.

3. Wszelkie koszty naliczane przez instytucję finansową są ponoszone przez stronę składającą zabezpieczenie

Artykuł 14

Strona składająca zabezpieczenie w postaci depozytu gotówkowego nie otrzymuje żadnych odsetek.

Artykuł 15

1. Poręczyciel posiada zwykłe miejsce zamieszkania lub prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Unii i zgodnie z postanowieniami Traktatu dotyczącymi swobody świadczenia usług jest zatwierdzany przez właściwe władze państwa członkowskiego, w którym zabezpieczenie jest składane. Poręczyciel jest związany gwarancją wystawioną na piśmie.

2. Pisemna gwarancja zawiera co najmniej następujące informacje:

a) zobowiązanie lub, w przypadku zabezpieczenia zbiorczego, rodzaje zobowiązań, wypełnienie których gwarantuje ona płatnością odpowiedniej kwoty pieniędzy;

b) maksymalne zobowiązanie finansowe, które poręczyciel akceptuje;

c) potwierdzenie, że poręczyciel podejmuje się solidarnie ze stroną odpowiedzialną za wywiązanie się ze zobowiązań zapłacić, w ciągu 30 dni od żądania ze strony właściwych władz, dowolną kwotę w ramach gwarancji należnej z chwilą powiadomienia o przepadku gwarancji.

3. Właściwe władze mogą akceptować w charakterze pisemnej gwarancji pisemną informację przekazaną przez poręczyciela drogą telekomunikacyjną. Jeżeli właściwe władze akceptują taką formę, są one zobowiązane do podjęcia wszelkich kroków wymaganych w celu upewnienia się, czy ta przekazana informacja jest prawdziwa.

4. W przypadku gdy udzielona została już pisemna gwarancja zbiorcza, właściwe władze ustalają odpowiednią procedurę, na podstawie której cała gwarancja lub jej część jest przypisana określonemu zobowiązaniu.

Artykuł 16

Gdy tylko część zabezpieczenia zbiorczego zostaje przypisana określonemu zobowiązaniu, informuje się o saldzie pozostałego zabezpieczenia zbiorczego.

ROZDZIAŁ IV

ZALICZKI

Artykuł 17

Przepisy niniejszego rozdziału obowiązują we wszystkich przypadkach, w których szczególne przepisy Unii przewidują, że pewna kwota może być wypłacona zaliczkowo przed wypełnieniem zobowiązania.

Artykuł 18

1. Zabezpieczenie jest zwracane wówczas, gdy:

a) ustalone zostało ostateczne nabycie praw do kwoty przyznanej jako zaliczka;

b) przyznana kwota zwiększona o dodatek przewidziany w przepisach szczególnych Unii została spłacona.

2. Gdy upłynie termin okazania ostatecznego nabycia praw do przyznanej kwoty i dowód nabycia praw nie został przedstawiony, właściwe władze niezwłocznie przystępują do procedury według art. 28.

Termin może zostać odroczony w przypadku siły wyższej.

Jeżeli jednak prawodawstwo Unii przewiduje taką możliwość, dowód może być jeszcze przedstawiony po upływie tego terminu w zamian za częściową wypłatę zabezpieczenia.

3. Jeżeli przepisy dotyczące siły wyższej ujęte w prawodawstwie Unii zezwalają na spłatę samej zaliczki, obowiązują następujące dodatkowe warunki:

a) właściwe władze są powiadamiane o warunkach określanych jako siła wyższa nie później niż 30 dni, licząc od dnia, w którym do zainteresowanej strony dotarła informacja, że wystąpiły okoliczności wskazujące na ewentualny przypadek siły wyższej; oraz

b) zainteresowana strona spłaca zaliczkową kwotę lub jej stosowną część w ciągu 30 dni, licząc od daty wystąpienia właściwych władz z wnioskiem o spłatę.

Jeżeli warunki ustanowione w lit. a) i b) nie są spełnione, warunki spłaty są takie same jak gdyby przypadek siły wyższej nie miał miejsca.

ROZDZIAŁ V

ZWROT I PRZEPADEK ZABEZPIECZEŃ INNYCH NIŻ TE, O KTÓRYCH MOWA W ROZDZIALE IV

Artykuł 19

1. Zobowiązanie może obejmować zobowiązania pierwotne, wtórne lub podporządkowane.

2. Zobowiązanie pierwotne jest to zobowiązanie, podstawowe dla celów rozporządzenia, które je nakłada, do wykonania lub zaniechania jakiejś czynności.

3. Zobowiązanie wtórne jest to wymóg przestrzegania terminu wywiązania się ze zobowiązania pierwotnego.

4. Zobowiązanie podporządkowane jest to jakiekolwiek inne zobowiązanie nałożone rozporządzeniem.

5. Niniejszy rozdział nie ma zastosowania w przypadkach, w których przepisy szczególne Unii nie określają zobowiązań pierwotnych.

6. Dla celów niniejszego rozdziału „odpowiednia część kwoty zabezpieczonej” oznacza część sumy zabezpieczonej odpowiadającą ilości, dla której naruszono zobowiązanie.

Artykuł 20

Zabezpieczenie jest zwracane z chwilą dostarczenia określonego w przepisach szczególnych Unii dowodu, że zobowiązania pierwotne, wtórne i podporządkowane zostały spełnione.

Artykuł 21

1. Zabezpieczenie ulega w całości przepadkowi w ilości, która stanowiła przedmiot niespełnienia warunków zobowiązania pierwotnego, chyba że spełnienie tego zobowiązania zostało uniemożliwione działaniem siły wyższej.

2. Uznaje się, że nastąpiło naruszenie warunków zobowiązania pierwotnego, jeżeli nie został przedstawiony stosowny dowód w terminie wyznaczonym do jego dostarczenia, chyba że przedstawienie takiego dowodu w tym terminie zostało uniemożliwione działaniem siły wyższej. Niezwłocznie uruchamiana jest procedura opisana w art. 28 w celu odzyskania kwoty, która uległa przepadkowi.

3. W przypadku gdy dowód wypełnienia wszystkich zobowiązań pierwotnych jest przedstawiony w ciągu 18 miesięcy, licząc od terminu podanego w ust. 2, wypłacane jest 85 % przepadłej kwoty.

W przypadku gdy dowód, że wszystkie pierwotne zobowiązania są spełnione, zostaje przedstawiony w ciągu 18 miesięcy od tego terminu, w sytuacji gdy nie zostało spełnione stosowne zobowiązanie wtórne, kwota przeznaczona do wypłaty jest to kwota, jaka byłaby wypłacona na mocy art. 22 ust. 2, obniżona o 15 % odpowiedniej części kwoty zabezpieczonej.

4. Wypłata nie jest dokonywana w przypadku, gdy dowód, że wszystkie zobowiązania pierwotne są wypełnione, zostaje dostarczony po upływie okresu 18 miesięcy, o którym mowa w ust. 3, chyba że przedstawienie tego dowodu w tym terminie zostało uniemożliwione działaniem siły wyższej.

Artykuł 22

1. Jeżeli w oznaczonym terminie dostarczony jest wymagany przez przepisy szczególne Unii dowód, że wszystkie pierwotne wymogi zostały spełnione, a równocześnie naruszone zostało zobowiązanie wtórne, wówczas zwracana jest część zabezpieczenia, a pozostała część zabezpieczonej kwoty ulega przepadkowi. Uruchamiana jest procedura określona w art. 28 dotycząca odzyskania zatrzymanej kwoty.

2. Wielkość zwolnionego zabezpieczenia wynosi: zabezpieczenie obejmujące daną część kwoty pomniejszone o 15 %; oraz

a) 10 % kwoty pozostałej po odjęciu 15 % za każdy dzień, o który:

(i) przekroczony został maksymalny termin 40 lub mniej dni;

(ii) nie został zachowany minimalny termin 40 lub mniej dni;

b) 5 % kwoty pozostającej po odjęciu 15 % za każdy dzień, o który:

(i) przekroczony został maksymalny termin 41–80 dni;

(ii) nie został zachowany minimalny termin 41–80 dni;

c) 2 % kwoty pozostającej po odjęciu 15 % za każdy dzień, o który:

(i) przekroczony został maksymalny termin 81 lub więcej dni;

(ii) nie został zachowany minimalny termin 81 lub więcej dni.

3. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w odniesieniu do okresów ubiegania się lub korzystania ze świadectw przywozowych i wywozowych oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu zwrotu ani do okresów odnoszących się do wyznaczania opłat wywozowych i przywozowych oraz refundacji wywozowych w drodze przetargu.

Artykuł 23

1. Niespełnienie warunków jednego lub kilku zobowiązań podporządkowanych prowadzi do przepadku 15 % odpowiedniej części kwoty zabezpieczonej, chyba że spełnienie tych warunków zostało uniemożliwione działaniem siły wyższej.

2. Uruchamiana jest niezwłocznie procedura ustanowiona w art. 28 celem odzyskania przepadłej kwoty.

3. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w sytuacji, gdy stosuje się art. 21 ust. 3.

Artykuł 24

Jeżeli dostarczony zostanie dowód, że spełnione zostały wszystkie zobowiązania pierwotne, ale naruszone zostały warunki zobowiązań wtórnego i podporządkowanego, zastosowanie mają art. 22 i 23, a cała suma podlegająca utracie stanowi równowartość kwoty przepadłej, zgodnie z art. 22, zwiększonej o 15 % odpowiedniej części kwoty zabezpieczonej.

Artykuł 25

Łączna kwota podlegająca przepadkowi nie przekracza 100 % odpowiedniej części zabezpieczonej kwoty.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 26

1. Na żądanie zabezpieczenie jest częściowo zwalniane w przypadku dostarczenia stosownego dowodu dotyczącego części ilości produktu, pod warunkiem że część ta nie jest mniejsza niż jakakolwiek minimalna ilość podana w rozporządzeniu wymagającym zabezpieczenia.

W przypadku gdy przepisy szczególne Unii nie ustalają ilości minimalnej, właściwe władze mogą we własnym zakresie ograniczyć liczbę częściowych zwrotów zabezpieczenia i mogą wyznaczyć minimalną kwotę dla każdego zwrotu tego rodzaju.

2. Przed zwolnieniem całości lub części zabezpieczenia właściwe władze mogą żądać złożenia pisemnego wniosku o zwolnienie.

3. W przypadku zabezpieczeń pokrywających, zgodnie z art. 9 ust. 1, ponad 100 % sumy wymagającej zabezpieczenia, część zabezpieczenia powyżej 100 % jest zwracana wówczas, gdy reszta zabezpieczonej kwoty zostanie ostatecznie zwolniona lub przepada.

Artykuł 27

1. W przypadku gdy nie został ustalony termin dla przedstawienia dowodu potrzebnego dla zwrotu zabezpieczenia, termin ten wynosi:

a) 12 miesięcy, licząc od terminu ustalonego dla wypełnienia wszystkich zobowiązań pierwotnych; lub

b) w przypadku nieustalenia terminu, o którym mowa w lit. a), 12 miesięcy, licząc od dnia, do którego wypełnione zostały wszystkie zobowiązania pierwotne.

2. Termin ustanowiony w ust. 1 nie przekracza trzech lat, licząc od momentu przypisania zabezpieczenia do określonego zobowiązania, z wyjątkiem przypadków siły wyższej.

Artykuł 28

1. Z chwilą gdy właściwe władze zostają powiadomione o okolicznościach, które stanowią podstawę do zatrzymania zabezpieczenia w całości lub w części, niezwłocznie zwracają się do strony, od której wymagane jest wywiązanie się ze zobowiązania, z żądaniem zapłacenia zatrzymanej kwoty w terminie 30 dni, licząc od zgłoszenia żądania zapłaty.

Jeżeli płatność nie zostanie dokonana w tym terminie, właściwe władze:

a) niezwłocznie przelewają każde zabezpieczenie opisane w art. 7 ust. 1 lit. a) na odpowiedni rachunek;

b) niezwłocznie występują do poręczyciela opisanego w art. 7 ust. 1 lit. b) z żądaniem dokonania płatności w terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania zapłaty;

c) niezwłocznie podejmują kroki w celu:

(i) zamiany zabezpieczeń opisanych w art. 7 ust. 2 lit. a), c), d) i e) na pieniądze w kwocie wystarczającej do odzyskania należnej kwoty;

(ii) przelania zastawionych depozytów gotówkowych, o których mowa w art. 7 ust. 2 lit. b) na własny rachunek.

Właściwe władze mogą niezwłocznie przelać każde zabezpieczenie rodzaju opisanego w art. 7 ust. 1 lit. a) na właściwy rachunek nie żądając przedtem dokonania płatności przez osobę zainteresowaną.

2. Właściwa władza może zaniechać wymogu przepadku kwoty o wartości niższej niż 60 EUR, pod warunkiem że dla porównywalnych przypadków istnieją podobne krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne.

3. Bez uszczerbku dla przepisów ust. 1, w przypadku podjęcia decyzji o przepadku zabezpieczenia, ale w wyniku odwołania jest on następnie odroczony zgodnie z prawem krajowym, zainteresowane strony płacą odsetki od kwoty rzeczywiście uległej przepadkowi przez okres trzydziestu dni, zaczynającego się od dnia otrzymania żądania zapłaty, o której mowa w ust. 1 akapit pierwszy, i kończącego się jeden dzień przed zapłatą kwoty rzeczywiście uległej przepadkowi.

W przypadku gdy w wyniku procedury odwoławczej zainteresowana strona jest wezwana do zapłacenia w terminie 30 dni sumy podlegającej przepadkowi, państwo członkowskie może w celu obliczenia odsetek uznać dokonanie wpłaty 20. dnia następującego po dacie tego żądania.

Stosowana stopa procentowa wyliczana jest zgodnie z przepisami prawa krajowego, ale nie może być w żadnym przypadku niższa niż stopa procentowa stosowana w przypadku odzyskiwania kwot krajowych.

Agencje płatnicze odliczają zapłacone odsetki z wydatków Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) lub Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78 (¹¹).

Państwa członkowskie mogą okresowo składać wnioski o uzupełnienie zabezpieczenia pod względem odpowiednich odsetek.

W przypadku gdy zabezpieczenie uległo przepadkowi, a należna kwota została już przyznana EFRG lub EFRROW i, w następstwie wyniku procedury odwoławczej, kwota podlegająca przepadkowi w całości lub części, włączając odsetki według stopy procentowej zgodnej z prawem krajowym, ma być zwrócona, kwota zwrotu pokrywana jest przez EFRG lub EFRROW, chyba że zwrot zabezpieczenia można przypisać niedbalstwu lub poważnym błędom władz administracyjnych albo innych organów państwa członkowskiego.

Artykuł 29

Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i w odpowiednich artykułach innych właściwych rozporządzeń Komisja może wprowadzić odstępstwa od powyższych przepisów.

ROZDZIAŁ VII

INFORMACJE

Artykuł 30

1. Państwa członkowskie przechowują do dyspozycji Komisji, za każdy rok, informację o łącznej ilości oraz kwocie zabezpieczeń, które uległy przepadkowi, niezależnie od etapu procedury z art. 28, odróżniając w każdym przypadku zabezpieczenia przeznaczone dla budżetów krajowych od zabezpieczeń przeznaczonych dla budżetu Unii.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1 powinny odnosić się do wszystkich przepadłych zabezpieczeń na kwotę większą niż 1 000 EUR oraz do wszystkich przepisów Unii wymagających złożenia zabezpieczenia.

3. Informacje obejmują kwoty wpłacane bezpośrednio przez zainteresowane strony i kwoty odzyskiwane poprzez zrealizowanie zabezpieczenia.

Artykuł 31

Państwa członkowskie przechowują do dyspozycji Komisji następujące informacje:

a) wszystkie rodzaje instytucji uprawnionych do występowania w roli poręczyciela oraz ustanowione wymagania;

b) przyjęte typy zabezpieczeń na podstawie art. 7 ust. 2 oraz ustanowione zobowiązania.

Artykuł 32

Rozporządzenie (EWG) nr 2220/85 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 33

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 28 marca 2012 r.

ZAŁĄCZNIK I

Uchylone rozporządzenie i wykaz jego kolejnych zmian

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2220/85 (Dz.U. L 205 z 3.8.1985, s. 5)
Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1181/87 (Dz.U. L 113 z 30.4.1987, s. 31)
Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3745/89 (Dz.U. L 364 z 14.12.1989, s. 54)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 3403/93 (Dz.U. L 310 z 14.12.1993, s. 4)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1932/1999 (Dz.U. L 240 z 10.9.1999, s. 11)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 673/2004 (Dz.U. L 105 z 14.4.2004, s. 17)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1713/2006 (Dz.U. L 321 z 21.11.2006, s. 11)	Tylko art. 3
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1913/2006 (Dz.U. L 365 z 21.12.2006, s. 52)	Tylko art. 12

ZAŁĄCZNIK II

Tabela korelacji

Rozporządzenie (EWG) nr 2220/85	Niniejsze rozporządzenie
Tytuł I	Rozdział I
Artykuł 1 cześć wprowadzająca	Artykuł 1 cześć wprowadzająca
Artykuł 1 lit. a)	Artykuł 1 lit. a)
Artykuł 1 lit. b)	Artykuł 1 lit. b)
Artykuł 1 lit. c)	–
Artykuł 1 lit. d)	–
Artykuł 1 lit. e)	–
Artykuł 1 lit. f)	Artykuł 1 lit. c)
Artykuł 2	Artykuł 2 akapit drugi
Artykuł 3 wyrażenie wprowadzające	Artykuł 3 wyrażenie wprowadzające
Artykuł 3 lit. a) akapit pierwszy	Artykuł 3 lit. a)
Artykuł 3 lit. a) akapit drugi	Artykuł 2 akapit pierwszy
Artykuł 3 lit. b), c) oraz d)	Artykuł 3 lit. b), c) oraz d)
Tytuł II	Rozdział II
Artykuły 4, 5 oraz 6	Artykuły 4, 5 oraz 6
Tytuł III	Rozdział III
Artykuł 8	Artykuł 7
Artykuł 9	Artykuł 8
Artykuł 10 ust. 1 lit. a)	Artykuł 9 ust. 1 akapit pierwszy
Artykuł 10 ust. 1 lit. b)	Artykuł 9 ust. 2 akapit drugi
Artykuł 10 ust. 1 lit. c)	Artykuł 9 ust. 1 akapit drugi
Artykuł 10 ust. 2 lit. a)	Artykuł 9 ust. 2 akapit pierwszy
Artykuł 10 ust. 2 lit. b)	Artykuł 9 ust. 2 akapit trzeci
Artykuł 11	Artykuł 10
Artykuł 12	Artykuł 11
Artykuł 13	Artykuł 12
Artykuł 14	Artykuł 13
Artykuł 15	Artykuł 14
Artykuł 16	Artykuł 15
Artykuł 17	Artykuł 16
Tytuł IV	Rozdział IV
Artykuł 18 wyrażenie wprowadzające oraz tiret	Artykuł 17
Artykuł 19	Artykuł 18
Tytuł V	Rozdział V
Artykuł 20	Artykuł 19
Artykuł 21	Artykuł 20
Artykuł 22	Artykuł 21
Artykuł 23 ust. 1	Artykuł 22 ust. 1
Artykuł 23 ust. 2 wyrażenie wprowadzające	Artykuł 22 ust. 2 wyrażenie wprowadzające
Artykuł 23 ust. 2 lit. a)	Artykuł 22 ust. 2 wyrażenie wprowadzające
Artykuł 23 ust. 2 lit. b) tiret pierwsze wyrażenie wprowadzające	Artykuł 22 ust. 2 lit. a) wyrażenie wprowadzające
Artykuł 23 ust. 2 lit. b) tiret pierwsze podtiret pierwsze	Artykuł 22 ust. 2 lit. a) ppkt (i)
Artykuł 23 ust. 2 lit. b) tiret pierwsze podtiret drugie	Artykuł 22 ust. 2 lit. a) ppkt (ii)
Artykuł 23 ust. 2 lit. b) tiret drugie wyrażenie wprowadzające	Artykuł 22 ust. 2 lit. b) wyrażenie wprowadzające
Artykuł 23 ust. 2 lit. b) tiret drugie podtiret pierwsze	Artykuł 22 ust. 2 lit. b) ppkt (i)
Artykuł 23 ust. 2 lit. b) tiret drugie podtiret drugie	Artykuł 22 ust. 2 lit. b) ppkt (ii)
Artykuł 23 ust. 2 lit. b) tiret trzecie wyrażenie wprowadzające	Artykuł 22 ust. 2 lit. c) wyrażenie wprowadzające
Artykuł 23 ust. 2 lit. b) tiret trzecie podtiret pierwsze	Artykuł 22 ust. 2 lit. c) ppkt (i)
Artykuł 23 ust. 2 lit. b) tiret trzecie podtiret drugie	Artykuł 22 ust. 2 lit. c) ppkt (ii)
Artykuł 23 ust. 3	Artykuł 22 ust. 3
Artykuł 24	Artykuł 23
Artykuł 25	Artykuł 24
Artykuł 26	Artykuł 25
Tytuł VI	Rozdział VI
Artykuł 27	Artykuł 26
Artykuł 28	Artykuł 27
Artykuł 29	Artykuł 28
Artykuł 30	Artykuł 29
Tytuł VII	Rozdział VII
Artykuł 31	Artykuł 30
Artykuł 32	Artykuł 31
–	Artykuł 32
Artykuł 33	Artykuł 33
–	Załącznik I
–	Załącznik II