KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (¹), w szczególności jego art. 6 ust. 5, art. 7 ust. 5, art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 5, art. 14 ust. 10, art. 15 ust. 9, art. 16 ust. 2, art. 21 ust. 7, art. 22 ust. 7, art. 23 ust. 5, art. 24 ust. 8, art. 25 ust. 2, art. 32, art. 37 ust. 4, art. 40 ust. 6, art. 55 ust. 5, art. 58 ust. 9, art. 60 ust. 7, art. 61, art. 64 ust. 2, art. 72 ust. 5, art. 73 ust. 9, art. 74 ust. 6, art. 75 ust. 2, art. 76 ust. 4, art. 78 ust. 2, art. 79 ust. 7, art. 92 ust. 5, art. 103 ust. 8, art. 105 ust. 6, art. 106 ust. 4, art. 107 ust. 4, art. 111 ust. 3, art. 116 ust. 6, art. 117 ust. 4 oraz art. 118 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W rozporządzeniu (WE) nr 1224/2009 (zwanym dalej „rozporządzeniem w sprawie kontroli”) przewidziano przyjęcie szczegółowych przepisów i środków w celu wykonania określonych przepisów wspomnianego rozporządzenia.

(2) W celu zapewnienia spójnego stosowania powyższych szczegółowych przepisów należy ustanowić pewne definicje.

(3) W art. 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że unijny statek rybacki może być wykorzystywany do komercyjnej eksploatacji żywych zasobów wodnych tylko pod warunkiem posiadania przez niego ważnej licencji połowowej. W art. 7 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że unijny statek rybacki jest upoważniony do prowadzenia konkretnego rodzaju działalności połowowej tylko wtedy, gdy jest ona wskazana na ważnym upoważnieniu do połowów. Należy ustanowić wspólne przepisy dotyczące wydawania takich licencji połowowych i upoważnień do połowów oraz zarządzania nimi, aby zapewnić wspólny standard dla zawartych w nich informacji.

(4) W art. 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że kapitan statku rybackiego musi przestrzegać warunków i ograniczeń związanych z oznakowaniem i identyfikacją statków rybackich i ich narzędzi połowowych. Jako że takie warunki i ograniczenia mają zastosowanie do wód Unii, należy ustanowić je na szczeblu Unii Europejskiej.

(5) Zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli państwa członkowskie stosują satelitarny system monitorowania statków w celu skutecznego monitorowania działalności połowowej swoich statków rybackich, gdziekolwiek te statki się znajdują, oraz działalności połowowej prowadzonej na wodach państw członkowskich. Należy ustanowić na szczeblu Unii Europejskiej wspólne specyfikacje dla takiego systemu. Takie specyfikacje powinny w szczególności określać cechy satelitarnych urządzeń lokacyjnych, szczegółowe kWestie dotyczące przekazywania danych o pozycji, a także przepisy dotyczące postępowania w przypadku awarii technicznej lub niedziałania satelitarnych urządzeń lokacyjnych.

(6) W art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że kapitanowie unijnych statków rybackich o długości całkowitej wynoszącej co najmniej 10 metrów muszą prowadzić dziennik połowowy swoich operacji. Należy określić informacje, które muszą być wprowadzane do dzienników połowowych, oraz ich format.

(7) W art. 14 ust. 7 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że w celu przeliczenia wagi zatrzymanych lub przetworzonych ryb na wagę ryb w relacji pełnej kapitanowie unijnych statków rybackich muszą stosować współczynnik przeliczeniowy ustalony na szczeblu UE. Należy zatem ustanowić takie współczynniki przeliczeniowe.

(8) W art. 15 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że kapitanowie unijnych statków rybackich o długości całkowitej wynoszącej co najmniej 12 metrów muszą zapisywać informacje wprowadzane do dziennika połowowego w formie elektronicznej. Należy ustanowić wymogi dotyczące elektronicznego wypełniania i przekazywania wspomnianych informacji oraz określić ich format.

(9) W art. 21 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że kapitanowie unijnych statków rybackich o długości całkowitej wynoszącej co najmniej 10 metrów muszą wypełniać i przedkładać deklaracje przeładunkowe i wyładunkowe. Należy określić informacje, które muszą znajdować się na tych deklaracjach, oraz szczegółowe zasady ich przedkładania.

(10) W art. 22 ust. 1 oraz art. 24 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano elektroniczne wypełnianie deklaracji przeładunkowych i wyładunkowych oraz ich przekazywanie w formie elektronicznej. Należy ustanowić wymogi dotyczące elektronicznego wypełniania i przekazywania wspomnianych danych oraz określić ich format.

(11) W art. 16 ust. 1 oraz art. 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że każde państwo członkowskie musi monitorować na zasadzie kontroli wyrywkowej działalność statków rybackich, które nie podlegają wymogom wypełniania dziennika połowowego i deklaracji wyładunkowych. Aby zapewnić wspólne standardy kontroli wyrywkowych, należy ustanowić odpowiednie przepisy szczegółowe na szczeblu Unii Europejskiej.

(12) W art. 37 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że Komisja podejmuje konieczne działania naprawcze, jeżeli zakazała połowów z uwagi na domniemane wyczerpanie uprawnień do połowów przysługujących danemu państwu członkowskiemu, grupie państw członkowskich lub Unii Europejskiej, a okaże się, że państwo członkowskie w rzeczywistości nie wyczerpało swoich uprawnień do połowów. Należy przyjąć odpowiednie przepisy dotyczące ponownego rozdziału takich uprawnień do połowów, uwzględniające przypadki, w których całkowity dopuszczalny połów (TAC) dla UE jest dostępny lub niedostępny, lub w których z powodu corocznego ustanawiania uprawnień do połowów okoliczności nie pozwalają na taki ponowny rozdział.

(13) W art. 39– 41 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano przepisy, dzięki którym moc silników statków rybackich nie jest przekraczana. Należy ustanowić przepisy techniczne dotyczące odpowiedniej certyfikacji oraz kontroli, które należy prowadzić w tej dziedzinie.

(14) W art. 55 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że państwa członkowskie powinny dbać o to, aby połowy rekreacyjne były prowadzone w sposób zgodny z celami wspólnej polityki rybołówstwa Dla stad objętych planem odbudowy państwa członkowskie powinny zbierać dane dotyczące połowów odnoszące się do połowów rekreacyjnych. W przypadkach gdy takie połowy wywierają znaczący wpływ na zasoby, Rada może zadecydować o podjęciu konkretnych środków zarządzania. Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące opracowywania planów kontroli wyrywkowych, aby umożliwić państwom członkowskim monitorowanie połowów stad objętych planami odbudowy prowadzonych w ramach połowów rekreacyjnych ze statków tych państw na wodach podlegających ich suwerenności lub jurysdykcji.

(15) W celu ustanowienia kompleksowego systemu kontroli należy objąć nim cały łańcuch produkcji i wprowadzania do obrotu. W art. 58 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano spójny system identyfikowalności, aby wszystkie partie produktów rybołówstwa i akwakultury były identyfikowalne na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji – od złowienia lub pozyskania do etapu sprzedaży detalicznej. Należy ustanowić wspólne przepisy dotyczące procedur identyfikacji danego produktu.

(16) W art. 60 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że wszystkie produkty rybołówstwa muszą być ważone z wykorzystaniem systemów zatwierdzonych przez właściwe organy, chyba że przyjęły one plan kontroli wyrywkowych zatwierdzony przez Komisję. Należy ustanowić wspólne przepisy obowiązujące we wszystkich państwach członkowskich dotyczące ważenia świeżych i mrożonych produktów rybołówstwa, jak również ważenia przeładowywanych produktów rybołówstwa oraz ważenia produktów rybołówstwa po przewiezieniu z miejsca wyładunku.

(17) W art. 61 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano możliwość ważenia produktów rybołówstwa po przewiezieniu z miejsca wyładunku pod warunkiem, że państwo członkowskie przyjęło plan kontroli lub – jeżeli produkty rybołówstwa są przewożone do innego państwa członkowskiego – że zainteresowane państwo członkowskie przyjęło wspólny program kontroli, przy czym zarówno plan jak i program został zatwierdzony przez Komisję i opracowany zgodnie z metodami opartymi na ryzyku przyjętymi przez Komisję. Należy określić wspomniane metody oparte na ryzyku.

(18) Połowy śledzia, makreli i ostroboka mają specyficzny charakter. Z tego względu należy ustanowić przepisy szczególne dotyczące ważenia i związanych z nim kWestii, aby uwzględnić ten specyficzny charakter.

(19) W art. 64 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano przyjęcie szczegółowych przepisów dotyczących treści dokumentów sprzedaży. W niniejszym rozporządzeniu należy uwzględnić takie przepisy.

(20) W art. 71 oraz 72 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że państwa członkowskie sprawują nadzór na wodach Unii i podejmują konieczne środki, jeżeli informacje uzyskane w wyniku obserwacji nie są zgodne z informacjami, którymi dysponuje państwo członkowskie. Należy ustanowić wspólne przepisy dotyczące treści sprawozdania z nadzoru oraz sposobu jego przekazywania.

(21) W art. 73 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano możliwość ustanawiania przez Radę programów obecności obserwatorów kontroli oraz określono ogólny profil i zadania obserwatorów kontroli na statkach rybackich. Należy zatem opracować przepisy szczegółowe dotyczące rozmieszczania i obowiązków obserwatorów kontroli.

(22) Zgodnie z tytułem VII rozdział I rozporządzenia w sprawie kontroli należy ustanowić przepisy dotyczące przeprowadzania inspekcji w celu wsparcia znormalizowanego podejścia do działań kontrolnych prowadzonych przez państwa członkowskie. Należy ustanowić zasady postępowania urzędników odpowiedzialnych za inspekcje oraz określić obowiązki państw członkowskich dotyczące postępowania ich urzędników, których upoważniono do przeprowadzania takich inspekcji. Jednocześnie należy uściślić obowiązki operatorów podczas inspekcji. Należy również ustanowić wspólne zasady dotyczące procedur inspekcji na morzu, w porcie, podczas transportu i na targowiskach, a także dotyczące sprawozdań z inspekcji oraz ich przekazywania.

(23) W art. 79 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że inspektorzy unijni mogą przeprowadzać inspekcje na wodach Unii i na unijnych statkach rybackich poza wodami Unii. Należy opracować przepisy dotyczące mianowania inspektorów unijnych, ich zadań i obowiązków, a także rodzaju działań następczych, które należy podjąć w związku z ich sprawozdaniami.

(24) W art. 92 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano ustanowienie systemu punktów za poważne naruszenia przepisów, co ma na celu zapewnienie przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa oraz równych warunków konkurencji na wszystkich wodach Unii. Aby zrealizować ten cel, należy ustanowić wspólne przepisy na szczeblu Unii Europejskiej dotyczące stosowania takiego systemu punktów, w tym wykaz punktów, które należy przyznać za każde poważne naruszenie przepisów.

(25) Zgodnie z art. 5 ust. 6 oraz art. 103 rozporządzenia w sprawie kontroli pomoc finansowa w ramach rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego (²) oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 861/2006 z dnia 22 maja 2006 r. ustanawiającego wspólnotowe środki finansowe na rzecz wdrażania wspólnej polityki rybołówstwa oraz w obszarze prawa morza (³) jest uzależniona od wypełniania przez państwa członkowskie obowiązków w dziedzinie ochrony zasobów rybołówstwa i kontroli, jako że Komisja może zawiesić i anulować taką pomoc finansową w określonych warunkach. Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące stosowania powyższych środków.

(26) W art. 107 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że Komisja dokonuje odliczeń z kWot, jeżeli państwa członkowskie nie przestrzegają przepisów dotyczących stad objętych planami wieloletnimi, z czego może wynikać poważne zagrożenie dla ochrony tych stad. Należy zatem opracować przepisy dotyczące wielkości odliczenia, uwzględniając charakter nieprzestrzegania przepisów, zakres jego skutków, a także stopień zagrożenia zasobów.

(27) W tytule XII rozdział I rozporządzenia w sprawie kontroli ustanowiono przepisy dotyczące traktowania danych rejestrowanych do celu wspomnianego rozporządzenia, w tym obowiązku państw członkowskich, który polega na utworzeniu komputerowej bazy danych i systemu zatwierdzania, a także przepisy dotyczące dostępu do takich danych i ich wymiany. Należy ustanowić wspólne przepisy dotyczące procedur przetwarzania takich danych i zapewniania Komisji dostępu do nich oraz określić wymogi w zakresie wymiany danych.

(28) Artykuł 110 rozporządzenia w sprawie kontroli dotyczy zdalnego dostępu Komisji lub wyznaczonego przez nią organu do plików komputerowych zawierających dane zarejestrowane przez ośrodki monitorowania rybołówstwa w państwach członkowskich. Aby zapewnić taki dostęp, należy ustanowić przejrzyste przepisy dotyczące warunków i procedur, których należy przestrzegać.

(29) W art. 114–116 rozporządzenia w sprawie kontroli przewidziano, że państwa członkowskie muszą utworzyć oficjalne strony internetowe. Aby zapewnić taką samą dostępność tych stron we wszystkich państwach członkowskich, należy ustanowić na szczeblu UE przepisy dotyczące tych stron internetowych.

(30) Zgodnie z art. 117 rozporządzenia w sprawie kontroli ustanawia się system wzajemnej pomocy, aby zapewnić współpracę administracyjną między państwami członkowskimi oraz Komisją. Taka współpraca administracyjna jest niezbędna, aby zapewnić równe warunki konkurencji w UE oraz odpowiednio wykrywać i karać nielegalne działania. Należy zatem opracować przepisy dotyczące systematycznej wymiany informacji inicjowanej na żądanie lub spontanicznie oraz przepisy przewidujące możliwość wnioskowania o środki egzekucyjne i o powiadomienie administracyjne przez inne państwo członkowskie.

(31) kWestię ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez państwa członkowskie reguluje dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (⁴). kWestie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez Komisję reguluje rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (⁵), w szczególności w odniesieniu do wymogów dotyczących poufności i bezpieczeństwa przetwarzania danych, przekazywania danych osobowych z krajowych systemów państw członkowskich na rzecz Komisji, legalności przetwarzania danych i prawa osób, których dane te dotyczą, do informacji na temat ich danych osobowych, dostępu do nich i do ich sprostowywania.

(32) Aby ułatwić wdrażanie systemu kontroli rybołówstwa, szczegółowe przepisy należy ująć w jednym rozporządzeniu. Należy zatem uchylić następujące rozporządzenia Komisji:

– rozporządzenie (EWG) nr 2807/83 (⁶) ustanawiające szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez państwa członkowskie,

– rozporządzenie (EWG) nr 3561/85 (⁷) dotyczące informacji o inspekcjach działalności połowowej przeprowadzanych przez krajowe organy kontroli,

– rozporządzenie (EWG) nr 493/87 (⁸) ustanawiające szczegółowe zasady naprawienia szkody spowodowanej wstrzymaniem niektórych połowów,

– rozporządzenie (EWG) nr 1381/87 (⁹) ustanawiające szczegółowe zasady dotyczące oznakowania i dokumentacji statków rybackich,

– rozporządzenie (EWG) nr 1382/87 (¹⁰) ustanawiające szczegółowe zasady dotyczące inspekcji statków rybackich,

– rozporządzenie (WE) nr 2943/95 (¹¹) ustalające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1627/94 ustanawiającego ogólne przepisy dotyczące specjalnych zezwoleń połowowych,

– rozporządzenie (WE) nr 1449/98 (¹²) ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2847/93 w odniesieniu do raportów połowowych,

– rozporządzenie (WE) nr 356/2005 (¹³) określające szczegółowe zasady oznakowania i identyfikacji biernego sprzętu połowowego i włoków ramowych,

– rozporządzenie (WE) nr 2244/2003 (¹⁴) ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące satelitarnych systemów monitorowania statków,

– rozporządzenie (WE) nr 1281/2005 (¹⁵) w sprawie zarządzania licencjami połowowymi oraz minimum informacji, jakie mają być w nich zawarte,

– rozporządzenie (WE) nr 1042/2006 (¹⁶) ustanawiające szczegółowe zasady wykonania art. 28 ust. 3 i 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa,

– rozporządzenie (WE) nr 1542/2007 (¹⁷) w sprawie procedur wyładunku i ważenia śledzia, makreli oraz ostroboka,

– rozporządzenie (WE) nr 1077/2008 (¹⁸) ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1966/2006 w sprawie elektronicznej rejestracji i raportowania działalności połowowej oraz w sprawie środków teledetekcji i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1566/2007, oraz

– rozporządzenie (WE) nr 409/2009 (¹⁹) ustalające wspólnotowe współczynniki przeliczeniowe i kody postaci stosowane do przeliczania masy ryb przetworzonych na masę ryb w relacji pełnej oraz zmieniające rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2807/83.

(33) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

ZAKRES

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się szczegółowe przepisy dotyczące stosowania systemu kontroli Unii Europejskiej ustanowionego rozporządzeniem w sprawie kontroli.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „unijny statek rybacki” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego i zarejestrowany w Unii;

2) „wody Unii” oznaczają wody zdefiniowane w art. 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 (²⁰);

3) „ właściciel licencji połowowej” oznacza osobę fizyczną lub prawną, której wydano licencję połowową, o której mowa w art. 6 rozporządzenia w sprawie kontroli;

4) „inspektorzy unijni” oznaczają inspektorów, o których mowa w art. 4 ust. 7 rozporządzenia w sprawie kontroli;

5) „urządzenie do sztucznej koncentracji ryb” oznacza każde pływające na powierzchni wody lub zakotwiczone urządzenie służące do wabienia ryb;

6) „narzędzie bierne” oznacza każde narzędzie połowowe, które nie wymaga czynnego ruchu podczas prowadzenia połowu, w tym:

a) sieci skrzelowe, sieci oplatające, drygawice, pułapki sieciowe;

b) pławnice oraz drygawice dryfujące, z których wszystkie mogą być wyposażone w osprzęt kotwiczący, uspławniający i nawigacyjny;

c) takle, liny i narzędzia pułapkowe;

7) „włok rozprzowy” oznacza dowolny włok holowany, w którym rozprze lub podobne urządzenie utrzymuje rozwarcie wlotu sieci, niezależnie od tego, czy rozwarcie jest wspierane podczas ciągnięcia po dnie morza;

8) „system monitorowania statków” (VMS), o którym mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, oznacza satelitarny system monitorowania statków rybackich regularnie przekazujący organom do spraw rybołówstwa dane o pozycji, kursie i prędkości statków;

9) „satelitarne urządzenie lokacyjne”, o którym mowa w art. 4 ust. 12 rozporządzenia w sprawie kontroli, oznacza urządzenie zainstalowane na statku rybackim, które automatycznie przekazuje dane o pozycji i inne związane z tym dane do ośrodka monitorowania rybołówstwa zgodnie z wymogami prawnymi oraz umożliwia wykrycie i identyfikację statku rybackiego o każdej porze;

10) „rejs połowowy” oznacza każdy rejs statku rybackiego, podczas którego prowadzone są działania połowowe i który zaczyna się w chwili opuszczenia portu przez statek rybacki i kończy się w momencie jego przybycia do portu;

11) „operacja połowowa” oznacza wszelkie działania związane z poszukiwaniem ryb, wydawaniem, holowaniem i wybieraniem narzędzi czynnych, wystawianiem, pozostawaniem w wodzie, wybieraniem lub przestawianiem narzędzi biernych oraz usuwaniem jakiegokolwiek połowu z narzędzia połowowego czy sieci do przechowywania lub przemieszczaniem z sadza wykorzystywanego w transporcie do sadzów, w których odbywa się tucz i hodowla;

12) „elektroniczny dziennik połowowy” oznacza komputerowy zapis informacji dotyczących operacji połowowych, prowadzony przez kapitana statku rybackiego i przekazywany organom państwa członkowskiego;

13) „postać produktu” oznacza opis przetworzonej formy produktu rybołówstwa lub jego części zgodnie z kodami i opisami w załączniku I;

14) „Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa” oznacza agencję, o której mowa w art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 768/2005 (²¹);

15) „obserwacja” oznacza każde stwierdzenie obecności statku rybackiego przez dowolny właściwy organ państwa członkowskiego;

16) „wrażliwe informacje handlowe” oznaczają informacje, których ujawnienie może naruszyć interesy handlowe operatora;

17) „komputerowy system zatwierdzania” oznacza system sprawdzający, czy wszystkie dane zapisywane w bazach danych państw członkowskich są dokładne, pełne i przesłane w terminie;

18) „usługa sieciowa” oznacza niezależny element oprogramowania służący do interoperacyjnej interakcji między maszynami w ramach sieci.

TYTUŁ II

OGÓLNE WARUNKI DOSTĘPU DO WÓD I ZASOBÓW

ROZDZIAŁ I

Licencje połowowe

Artykuł 3

Wydawanie licencji połowowych i zarządzanie nimi

1. Licencja połowowa, o której mowa w art. 6 rozporządzenia w sprawie kontroli, jest ważna wyłącznie dla jednego unijnego statku rybackiego.

2. Państwa członkowskie wydają i cofają licencje połowowe, o których mowa w art. 6 rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz zarządzają nimi w odniesieniu do swoich statków rybackich zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

3. Licencje połowowe, o których mowa w art. 6 rozporządzenia w sprawie kontroli, zawierają co najmniej informacje określone w załączniku II.

4. Licencje połowowe wydane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1281/2005 uważa się za licencje połowowe wydane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, jeżeli zawierają minimalną ilość informacji wymaganych w ust. 3 niniejszego artykułu.

5. Licencja połowowa jest ważna wyłącznie, jeżeli warunki, na podstawie których ją wydano, są nadal spełniane.

6. Jeżeli licencję połowową tymczasowo zawieszono lub cofnięto na stałe, organy państwa członkowskiego bandery bezzwłocznie informują właściciela licencji połowowej.

7. Zdolność całkowita odpowiadająca wydanym przez państwo członkowskie licencjom połowowym, wyrażona w GT lub w kW, w żadnym momencie nie jest większa niż maksymalny poziom zdolności ustanowiony dla tego państwa członkowskiego zgodnie z art. 22 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

ROZDZIAŁ II

Upoważnienia do połowów

Artykuł 4

Upoważnienia do połowów

1. Upoważnienie do połowów, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia w sprawie kontroli, jest ważne wyłącznie dla jednego unijnego statku rybackiego.

2. Upoważnienia do połowów, o których mowa w art. 7 rozporządzenia w sprawie kontroli, zawierają co najmniej informacje określone w załączniku III. Państwo członkowskie bandery dopilnowuje, aby informacje zawarte w upoważnieniu do połowów były dokładne i zgodne z przepisami wspólnej polityki rybołówstwa.

3. Specjalne zezwolenia połowowe wydane zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1627/94 (²²) uważa się za upoważnienia do połowów wydane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, jeżeli zawierają minimalną ilość informacji wymaganych w ust. 2 niniejszego artykułu.

4. Upoważnienie do połowów, o którym mowa w ust. 2, oraz licencja połowowa, o której mowa w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, mogą być zawarte w tym samym dokumencie.

5. Nie naruszając przepisów szczególnych, unijne statki rybackie o długości całkowitej poniżej 10 metrów, które poławiają wyłącznie w wodach terytorialnych swoich państw członkowskich bandery, są wyłączone z obowiązku posiadania upoważnienia do połowów.

6. Stosuje się odpowiednio art. 3 ust. 2 i 5 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 5

Wykaz upoważnień do połowów

1. Nie naruszając przepisów szczególnych, po uruchomieniu stron internetowych, o których mowa w art. 114 rozporządzenia w sprawie kontroli, i nie później niż dnia 1 stycznia 2012 r. państwa członkowskie udostępniają w zabezpieczonej części swoich oficjalnych stron internetowych wykaz statków rybackich, które otrzymały upoważnienia do połowów, o których mowa w art. 7 rozporządzenia w sprawie kontroli, zanim te upoważnienia do połowów staną się ważne. Państwa członkowskie aktualizują swoje wykazy w przypadku wszelkich zmian, zanim wejdą one w życie.

2. W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. państwa członkowskie udostępniają Komisji na jej prośbę wykaz statków rybackich, które otrzymały upoważnienia do połowów na 2011 r. Państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich zmianach w wykazie zanim wejdą one w życie.

ROZDZIAŁ III

Oznakowanie i identyfikacja unijnych statków rybackich oraz ich narzędzi

Sekcja 1

Oznakowanie i identyfikacja statków rybackich

Artykuł 6

Oznakowanie statków rybackich

Unijny statek rybacki oznakowuje się w następujący sposób:

a) litera(-y) portu lub okręgu, w którym unijny statek rybacki jest zarejestrowany, i numer(-y) rejestracyjny(-e) są namalowane lub umieszczone z obydwu stron dziobu statku możliwie jak najwyżej nad poziomem wody w taki sposób, aby były dobrze widoczne z morza i z powietrza, w kolorach kontrastujących z tłem, na którym są namalowane;

b) w przypadku unijnych statków rybackich o długości całkowitej powyżej 10 metrów i do 17 metrów wysokość liter i cyfr musi wynosić co najmniej 25 centymetrów przy grubości linii wynoszącej co najmniej 4 centymetry. W przypadku unijnych statków rybackich, których długość całkowita wynosi co najmniej 17 metrów, wysokość liter i cyfr nie może być mniejsza niż 45 centymetrów przy grubości linii wynoszącej co najmniej 6 centymetrów;

c) państwo członkowskie bandery może nałożyć wymóg, aby międzynarodowy radiowy sygnał wywoławczy (IRCS) lub oznaka rybacka były namalowane na dachu sterówki w taki sposób, aby były dobrze widoczne z powietrza, w kolorze kontrastującym z tłem, na którym są namalowane;

d) kolory kontrastujące to biały i czarny;

e) oznaka rybacka namalowana lub umieszczona na kadłubie unijnego statku rybackiego nie jest usuwalna, zamazywana, zmieniana, nieczytelna, przykrywana ani zasłaniana.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. system numerów identyfikacyjnych statków Międzynarodowej Organizacji Morskiej, przyjęty rezolucją A.1078 (28) w dniu 4 grudnia 2013 r. oraz określony w rozdziale XI-1 prawidło 3 konwencji SOLAS 1974, ma zastosowanie do:

a) unijnych statków rybackich lub statków rybackich kontrolowanych przez unijne podmioty na podstawie umów czarterowych o pojemności brutto 100 ton lub 100 ton rejestrowych brutto i powyżej bądź o długości całkowitej 24 metrów i powyżej, działających wyłącznie w obrębie wód Unii;

b) unijnych statków rybackich lub statków rybackich kontrolowanych przez unijne podmioty na podstawie umów czarterowych o długości całkowitej co najmniej 15 metrów, działających poza wodami Unii;

c) wszystkich statków rybackich państw trzecich upoważnionych do prowadzenia działalności połowowej na wodach Unii.

Artykuł 7

Dokumenty przechowywane na unijnym statku rybackim

1. Kapitan unijnego statku rybackiego o długości całkowitej wynoszącej co najmniej 10 metrów przechowuje dokumenty wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym statek jest zarejestrowany, zawierające przynajmniej następujące elementy dotyczące statku:

a) nazwę, jeżeli została nadana;

b) litery portu lub okręgu, w którym statek jest zarejestrowany, i numer(-y) rejestracyjny(-e);

c) międzynarodowy radiowy sygnał wywoławczy, jeżeli został nadany;

d) imię i nazwisko oraz adres właściciela(-i) i w odpowiednim przypadku osoby (osób) czarterującej(-ych);

e) długość całkowitą, moc silnika napędowego, pojemność brutto oraz – w przypadku unijnych statków rybackich, które wprowadzono do użytku po dniu 1 stycznia 1987 r. – datę wprowadzenia do użytku.

2. Na unijnych statkach rybackich o długości całkowitej wynoszącej co najmniej 17 metrów i posiadających ładownie przeznaczone do przechowywania produktów rybołówstwa kapitan przechowuje dokładne plany z opisem ładowni przeznaczonych do przechowywania produktów rybołówstwa, włącznie ze wskazaniem wszystkich możliwości dostępu do nich oraz ich pojemności magazynowej w metrach sześciennych.

3. Kapitan statku UE posiadającego zbiorniki ze schłodzoną wodą morską przechowuje aktualny dokument określający wymiary tych zbiorników w metrach sześciennych zaokrąglane do 10 cm.

4. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 3, są poświadczane przez właściwy organ państwa członkowskiego bandery. Wszelkie zmiany danych zawartych w dokumentach, o których mowa w ust. 1 i 3, są poświadczane przez właściwy organ państwa członkowskiego bandery.

5. Dokumenty, o których mowa w niniejszym artykule, są okazywane w celu kontroli i inspekcji na wniosek urzędników.

Sekcja 2

Oznakowanie i identyfikacja narzędzi połowowych i jednostek

Artykuł 8

Oznakowanie jednostek oraz urządzeń do sztucznej koncentracji ryb

Wszystkie jednostki znajdujące się na unijnych statkach rybackich oraz urządzenia do sztucznej koncentracji ryb są oznakowane oznakami rybackimi unijnych statkach rybackich, które je wykorzystują.

Artykuł 9

Przepisy ogólne dotyczące narzędzi biernych oraz włoków rozprzowych

1. Przepisy zawarte w art. 9–12 niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do unijnych statków rybackich, które prowadzą połowy we wszystkich wodach Unii, a przepisy zawarte w art. 13–17 niniejszego rozporządzenia – do wód Unii leżących w odległości większej niż 12 mil morskich, mierząc od linii podstawowych nadbrzeżnych państw członkowskich.

2. Na wodach Unii, o których mowa w ust. 1, zakazuje się prowadzenia działań połowowych przy użyciu narzędzi biernych, boi i włoków rozprzowych, które nie są oznakowane i których nie można zidentyfikować zgodnie z przepisami art. 10–17 niniejszego rozporządzenia.

3. Na wodach Unii, o których mowa w ust. 1, zakazuje się posiadania na statku

a) rozprzy włoka rozprzowego, których nie oznakowano oznaką rybacką zgodnie z art. 10 niniejszego rozporządzenia;

b) narzędzi biernych, na których nie umieszczono tabliczek zgodnie z art. 11 ust. 2 niniejszego rozporządzenia;

c) boi, które nie są oznakowane zgodnie z art. 13 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 10

Przepisy dotyczące włoków rozprzowych

Kapitan unijnego statku rybackiego lub jego przedstawiciel dopilnowuje, aby każdy zmontowany włok rozprzowy znajdujący się na pokładzie lub wykorzystywany do połowów był wyraźnie oznakowany oznaką rybacką tego statku rybackiego, umieszczoną na rozprzu każdego zestawu włoka rozprzowego.

Artykuł 11

Przepisy dotyczące narzędzi biernych

1. Kapitan unijnego statku rybackiego lub jego przedstawiciel dopilnowuje, aby każde narzędzie bierne znajdujące się na statku lub wykorzystywane do połowów było wyraźnie oznakowane i identyfikowalne zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

2. Na każdym narzędziu biernym wykorzystywanym do połowów umieszcza się w trwały sposób oznakę rybacką widniejącą na kadłubie statku rybackiego, do którego należy:

a) w przypadku sieci – w formie tabliczki przymocowanej do najwyższego rzędu oczek;

b) w przypadku lin i takli – w formie tabliczki w miejscu połączenia z boją kotwiczną;

c) w przypadku narzędzi pułapkowych – w formie tabliczki przymocowanej do podbory;

d) w przypadku narzędzia biernego o długości przekraczającej jedną milę morską – w formie tabliczek przymocowanych zgodnie z lit. a), b) oraz c) w regularnych odstępach nie dłuższych niż jedna mila morska, tak aby każda część narzędzia biernego o długości przekraczającej jedną milę morską była oznakowana.

Artykuł 12

Przepisy dotyczące tabliczek

1. Każda tabliczka jest:

a) wykonane z materiału o dużej trwałości;

b) solidnie przymocowana do narzędzia;

c) szeroka na co najmniej 65 milimetrów;

d) długa na co najmniej 75 milimetrów.

2. Tabliczka jest przymocowana na stałe i nie jest zamazywana, zmieniana, nieczytelna, przykrywana ani zasłaniana.

Artykuł 13

Przepisy dotyczące boi

1. Kapitan unijnego statku rybackiego lub jego przedstawiciel dopilnowuje, aby dwie końcowe boje znakowe oraz pośrednie boje znakowe, wyposażone zgodnie z załącznikiem IV, były przymocowane do każdego narzędzia biernego wykorzystywanego do połowów i rozmieszczone zgodnie z przepisami niniejszej sekcji.

2. Każda końcowa boja znakowa i pośrednia boja znakowa jest trwale oznakowana oznaką rybacką widniejącą na kadłubie unijnego statku rybackiego, do którego należy i który rozmieszczał takie boje, w następujący sposób:

a) litery i cyfry są umieszczone jak najwyżej nad poziomem wody, tak aby były wyraźnie widoczne;

b) litery i cyfry kontrastują kolorem z tłem, na którym są umieszczone.

3. Litery i cyfry umieszczone na boi znakowej nie są zamazywane, zmieniane ani nieczytelne.

Artykuł 14

Przepisy dotyczące linek

1. Linki łączące boje z narzędziem biernym są wykonane z materiału samotonącego lub są obciążone.

2. Linki łączące końcowe boje znakowe z narzędziem biernym są przymocowane do końców tego narzędzia.

Artykuł 15

Przepisy dotyczące końcowych boi znakowych

1. Końcowe boje znakowe są rozmieszczane w taki sposób, aby w każdej chwili możliwe było ustalenie położenia każdego końca narzędzia.

2. Wysokość masztu każdej końcowej boi znakowej wynosi co najmniej 1 metr nad poziomem wody, mierząc od górnej krawędzi boi do dolnej krawędzi najniżej położonej chorągiewki.

3. Końcowe boje znakowe są kolorowe, ale nie mogą być czerwone ani zielone.

4. Każda końcowa boja znakowa jest wyposażona w:

a) jedną chorągiewkę prostokątną lub dwie chorągiewki prostokątne; jeżeli na tej samej boi wymagane są dwie chorągiewki, to odległość pomiędzy nimi wynosi co najmniej 20 centymetrów; chorągiewki wskazujące krańce tego samego narzędzia są takiego samego koloru, przy czym nie może to być kolor biały, i mają taką samą wielkość;

b) jedną latarnię, emitującą jeden błysk światła koloru żółtego co pięć sekund (F1 Y 5s) i widoczną z odległości co najmniej dwóch mil morskich, lub dwie takie latarnie.

5. Każda końcowa boja znakowa może obejmować znak topowy umieszczony na czubku boi, na którym umieszczono jeden pas taśmy odblaskowej o kolorze innym niż czerwony i zielony oraz o szerokości nie mniejszej niż 6 centymetrów lub dwa takie pasy.

Artykuł 16

Przepisy dotyczące mocowania końcowych boi znakowych

1. Końcowe boje znakowe są mocowane do narzędzia biernego w następujący sposób:

a) boja w sektorze zachodnim (rozumianym jako połowa okręgu kompasowego od południa przez zachód do północy włącznie) jest wyposażona w dwie chorągiewki, dwa pasy taśmy odblaskowej, dwie latarnie oraz tabliczkę zgodną z art. 12 niniejszego rozporządzenia;

b) boja w sektorze wschodnim (rozumianym jako połowa okręgu kompasowego od północy przez wschód do południa włącznie) jest wyposażona w jedną chorągiewkę, jeden pas taśmy odblaskowej, jedną latarnię oraz tabliczkę zgodną z art. 12 niniejszego rozporządzenia.

2. Tabliczka zawiera informacje określone w art. 13 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 17

Pośrednie boje znakowe

1. Do narzędzia biernego o długości przekraczającej pięć mil morskich mocuje się pośrednie boje znakowe w następujący sposób:

a) pośrednie boje znakowe rozmieszczane są w odstępach nie dłuższych niż pięć mil morskich, tak aby każda część narzędzia biernego o długości przekraczającej pięć mil morskich była oznakowana;

b) pośrednie boje znakowe są wyposażone w latarnię, emitującą jeden błysk światła koloru żółtego co pięć sekund (F1 Y 5s) i widoczną z odległości co najmniej dwóch mil morskich. Pośrednie boje znakowe mają takie same cechy jak końcowe boje znakowe w sektorze wschodnim, z wyjątkiem tego, że chorągiewka jest biała.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 na Morzu Bałtyckim do narzędzia biernego o długości przekraczającej jedną milę morską przymocowuje się pośrednie boje znakowe. Pośrednie boje znakowe rozmieszczane są w odstępach nie dłuższych niż jedna mila morska, tak aby każda część narzędzia biernego o długości przekraczającej jedną milę morską była oznakowana.

Pośrednie boje znakowe mają takie same cechy jak końcowe boje znakowe w sektorze wschodnim, z następującymi wyjątkami:

a) chorągiewki są białe;

b) co piąta pośrednia boja znakowa jest wyposażona w reflektor radarowy wysyłający echo o zasięgu co najmniej dwóch mil morskich.

ROZDZIAŁ IV

System monitorowania statków

Artykuł 18

Wymóg dotyczący instalacji satelitarnych urządzeń lokacyjnych na unijnych statkach rybackich

1. Nie naruszając przepisów art. 25 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, unijny statek rybacki objęty VMS nie może opuścić portu bez zainstalowanego na nim sprawnie działającego satelitarnego urządzenia lokacyjnego.

2. Jeżeli unijny statek rybacki przebywa w porcie, satelitarne urządzenie lokacyjne może być wyłączone tylko wtedy, gdy:

a) przesłano uprzednie powiadomienie do ośrodka monitorowania rybołówstwa (FMC) państwa członkowskiego bandery oraz do FMC nadbrzeżnego państwa członkowskiego; oraz

b) następny raport wykaże, iż unijny statek rybacki nie zmienił swojej pozycji w stosunku do poprzedniego raportu.

Właściwe organy państwa członkowskiego bandery mogą zezwolić na zastąpienie uprzedniego powiadomienia, o którym mowa w lit. a), automatycznym komunikatem VMS lub alarmem aktywowanym przez system, który wskazuje, że unijny statek rybacki znajduje się w określonym wcześniej obszarze geograficznym portu.

3. Niniejszy rozdział nie ma zastosowania do unijnych statków rybackich wykorzystywanych wyłącznie do eksploatacji zasobów akwakultury.

Artykuł 19

Właściwości satelitarnego urządzenia lokacyjnego

1. Satelitarne urządzenie lokacyjne zainstalowane na unijnych statkach rybackich zapewnia automatyczne przekazywanie do FMC państwa członkowskiego bandery, w regularnych odstępach, danych dotyczących:

a) identyfikacji statku rybackiego;

b) ostatniej pozycji geograficznej statku rybackiego z marginesem błędu pozycji poniżej 500 metrów i przedziałem ufności wynoszącym 99 %;

c) daty i godziny ustalenia wspomnianej pozycji statku rybackiego (zgodnie z uniwersalnym czasem koordynowanym (UTC)); oraz

d) aktualnej prędkości i kursu statku rybackiego.

2. Państwa członkowskie dopilnowują, aby satelitarne urządzenia lokacyjne były zabezpieczone przed wprowadzaniem lub wysyłaniem nieprawdziwych informacji dotyczących pozycji i uniemożliwiały ręczną zmianę informacji.

Artykuł 20

Obowiązki kapitanów dotyczące satelitarnych urządzeń lokacyjnych

1. Kapitanowie unijnego statku rybackiego dopilnowują, aby satelitarne urządzenia lokacyjne były zawsze w pełni sprawne oraz aby dane, o których mowa w art. 19 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, były przekazywane.

2. Nie naruszając przepisów art. 26 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, kapitan unijnego statku rybackiego dopilnowuje w szczególności, aby:

a) dane nie zostały w żaden sposób zmienione;

b) anteny podłączone do satelitarnych urządzeń lokacyjnych nie były w żaden sposób zakłócane, odłączone ani zablokowane;

c) zasilanie satelitarnych urządzeń lokacyjnych nie było w żaden sposób przerywane; oraz

d) satelitarnego urządzenia lokacyjnego nie usunięto ze statku rybackiego.

3. Zakazuje się niszczenia, uszkadzania i unieruchamiania satelitarnego urządzenia lokacyjnego lub innej ingerencji w to urządzenie, chyba że właściwe organy państwa członkowskiego bandery zezwoliły na jego naprawę lub wymianę.

Artykuł 21

Środki kontroli przyjmowane przez państwa członkowskie bandery

Każde państwo członkowskie bandery zapewnia stałe i regularne monitorowanie oraz kontrolę dokładności danych, o których mowa w art. 19 niniejszego rozporządzenia, i bezzwłocznie reaguje w przypadku gdy okazuje się, iż dane są niedokładne lub niepełne.

Artykuł 22

Częstotliwość przekazywania danych

1. Każde państwo członkowskie dopilnowuje, aby jego FMC otrzymywał za pośrednictwem VMS – co najmniej raz na dwie godziny – informacje, o których mowa w art. 19 niniejszego rozporządzenia, dotyczące jego statków rybackich. FMC może zwrócić się o częstsze otrzymywania wspomnianych informacji.

2. FMC ma możliwość wywoływania faktycznej pozycji każdego swojego statku rybackiego.

Artykuł 23

Monitorowanie wejść na określone obszary oraz wyjść z nich

Każde państwo członkowskie dopilnowuje, aby jego FMC monitorował za pośrednictwem danych VMS daty i godziny wejść oraz wyjść jego statków rybackich w odniesieniu do:

a) wszelkich obszarów morskich, w przypadku których stosuje się przepisy szczegółowe dotyczące dostępu do wód i zasobów;

b) obszarów ograniczonych połowów, o których mowa w art. 50 rozporządzenia w sprawie kontroli;

c) obszarów podlegających regulacji regionalnych organizacji ds. rybołówstwa, których stroną jest Unia Europejska lub określone państwa członkowskie;

d) wód podlegających suwerenności lub jurysdykcji państwa trzeciego.

Artykuł 24

Przekazywanie danych do nadbrzeżnego państwa członkowskiego

1. Ośrodek monitorowania rybołówstwa każdego państwa członkowskiego bandery zapewnia automatyczne przekazywanie do ośrodka monitorowania rybołówstwa nadbrzeżnego państwa członkowskiego danych dostarczonych zgodnie z art. 19 niniejszego rozporządzenia, dotyczących statków rybackich pływających pod jego banderą w czasie, gdy znajdują się one na wodach nadbrzeżnego państwa członkowskiego. Dane te przesyła się do FMC państwa nadbrzeżnego bezpośrednio po odebraniu ich przez FMC państwa członkowskiego bandery.

2. Nadbrzeżne państwa członkowskie wspólnie monitorujące dany obszar mogą określić wspólne miejsce przeznaczenia do celów przekazywania danych, które należy zapewniać zgodnie z art. 19 niniejszego rozporządzenia. Powiadamiają o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

3. Każde państwo członkowskie przekazuje do pozostałych państw członkowskich i Komisji wyczerpujący wykaz współrzędnych szerokości i długości geograficznej, które wyznaczają jego wyłączną strefę ekonomiczną lub wyłączną strefę połowów, w – jeśli to możliwe: elektronicznym – formacie zgodnym z globalnym geocentrycznym układem odniesienia 1984 (WGS 84). Ponadto informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję o wszelkich zmianach tych współrzędnych. Alternatywnie, państwa członkowskie mogą opublikować powyższy wykaz na stronie internetowej, o której mowa w art. 115 rozporządzenia w sprawie kontroli.

4. Państwa członkowskie zapewniają skuteczną koordynację między swoimi właściwymi organami w odniesieniu do przekazywania danych VMS zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli, w tym poprzez ustanowienie w tym celu przejrzystych i udokumentowanych procedur.

Artykuł 25

Awaria techniczna lub niedziałanie satelitarnego urządzenia lokacyjnego

1. W przypadku awarii technicznej lub niedziałania satelitarnego urządzenia lokacyjnego zainstalowanego na unijnym statku rybackim kapitan lub jego przedstawiciel co cztery godziny – począwszy od momentu wykrycia zdarzenia lub uzyskania informacji o nim zgodnie z ust. 4 lub art. 26 ust. 1 niniejszego rozporządzenia – informuje FMC państwa członkowskiego bandery o aktualnych współrzędnych geograficznych statku rybackiego za pomocą odpowiednich środków telekomunikacyjnych. Państwa członkowskie podejmują decyzję o środkach telekomunikacyjnych, jakie należy stosować, i podają je na stronie internetowej, o której mowa w art. 115 rozporządzenia w sprawie kontroli.

2. FMC państwa członkowskiego bandery niezwłocznie wprowadza otrzymane pozycje geograficzne, o których mowa w ust. 1, do bazy danych VMS. Dane VMS wprowadzone ręcznie wyraźnie różnią się od komunikatów automatycznych w bazie danych. W odpowiednich przypadkach dane VMS wprowadzone ręcznie niezwłocznie przekazuje się nadbrzeżnym państwom członkowskim.

3. W przypadku awarii technicznej lub niedziałania satelitarnego urządzenia lokacyjnego unijny statek rybacki może opuścić port dopiero wtedy, gdy zdaniem właściwych organów państwa bandery satelitarne urządzenie lokacyjne zainstalowane na statku sprawnie działa. W drodze odstępstwa FMC państwa członkowskiego bandery może zezwolić swoim statkom rybackim na opuszczenie portu z niedziałającym satelitarnym urządzeniem lokacyjnym w celu jego naprawy lub wymiany.

4. Właściwe organy państwa członkowskiego bandery lub – w odpowiednich przypadkach – nadbrzeżnego państwa członkowskiego starają się powiadomić kapitana lub osobę odpowiedzialną za statek lub ich przedstawiciela, jeżeli satelitarne urządzenie lokacyjne zainstalowane unijnym statku rybackim jest uszkodzone lub nie działa sprawnie.

5. Usunięcie satelitarnego urządzenia lokacyjnego w celu jego naprawy lub wymiany wymaga zgody właściwych organów państwa członkowskiego bandery.

Artykuł 26

Brak odbioru danych

1. Jeżeli w ciągu dwunastu następujących po sobie godzin FMC państwa członkowskiego bandery nie otrzymało transmisji danych zgodnie z art. 22 lub art. 25 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, możliwie najszybciej powiadamia o tym kapitana lub operatora unijnego statku rybackiego lub ich przedstawiciela(-i). Jeżeli w ciągu jednego roku kalendarzowego sytuacja taka powtarza się więcej niż trzy razy w odniesieniu do danego unijnego statku rybackiego, państwo członkowskie bandery dopilnowuje, aby satelitarne urządzenie lokacyjne przedmiotowego statku rybackiego zostało dokładnie sprawdzone. Państwo członkowskie bandery podejmuje działania wyjaśniające w tej sprawie w celu ustalenia, czy przy sprzęcie nie manipulowano. Na zasadzie odstępstwa od art. 20 ust. 2 lit. d) niniejszego rozporządzenia powyższe działania wyjaśniające mogą wiązać się z koniecznością zdemontowania takiego sprzętu w celu jego sprawdzenia.

2. Jeżeli w ciągu dwunastu godzin FMC państwa członkowskiego bandery nie otrzymało transmisji danych zgodnie z art. 22 lub art. 25 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, a ostatnią otrzymaną pozycją była pozycja na wodach innego państwa członkowskiego, możliwie najszybciej powiadamia o tym FMC tego nadbrzeżnego państwa członkowskiego.

3. Jeżeli właściwe organy nadbrzeżnego państwa członkowskiego wykryją unijny statek rybacki na swoich wodach, a nie otrzymały danych zgodnych z art. 24 ust. 1 lub art. 25 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, powiadamiają o tym kapitana statku rybackiego oraz FMC państwa członkowskiego bandery.

Artykuł 27

Monitorowanie i raportowanie działań połowowych

1. Państwa członkowskie wykorzystują dane otrzymane na mocy art. 22, art. 24 ust. 1 i art. 25 niniejszego rozporządzenia do skutecznego monitorowania działań połowowych statków rybackich.

2. Państwa członkowskie bandery:

a) zapewniają rejestrację danych otrzymanych zgodnie z niniejszym rozdziałem w formie danych komputerowych i bezpieczne przechowywanie w skomputeryzowanych bazach danych przez co najmniej trzy lata;

b) podejmują wszystkie niezbędne środki, aby zapewnić ich wykorzystywanie wyłącznie do celów urzędowych; oraz

c) podejmują wszelkie niezbędne środki techniczne w celu ochrony takich danych przed przypadkowym lub nielegalnym zniszczeniem, przypadkową utratą, pogorszeniem jakości, rozpowszechnieniem lub dostępem do nich osób niepowołanych.

Artykuł 28

Dostęp Komisji do danych

Komisja może zwrócić się do państw członkowskich zgodnie z art. 111 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie kontroli o zapewnienie automatycznego przekazywania do Komisji lub wyznaczonego przez nią organu danych dostarczonych zgodnie z art. 19 niniejszego rozporządzenia, dotyczących określonej grupy statków rybackich i określonego przedziału czasowego. Dane te przesyłane są do Komisji lub wyznaczonego przez nią podmiotu bezpośrednio po odebraniu ich przez FMC państwa członkowskiego bandery.

TYTUŁ III

KONTROLA POŁOWÓW

ROZDZIAŁ I

Dziennik połowowy, deklaracja przeładunkowa i deklaracja wyładunkowa w formie papierowej

Sekcja 1

Wypełnianie i przedkładanie dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej i deklaracji wyładunkowej w formie papierowej

Artykuł 29

Unijne statki rybackie objęte wymogiem wypełniania i przedkładania dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej i deklaracji wyładunkowej w formie papierowej

1. Nie naruszając przepisów szczegółowych zawartych w planach wieloletnich, kapitan unijnego statku rybackiego o długości całkowitej wynoszącej co najmniej 10 metrów, który nie jest objęty wymogiem elektronicznego wypełniania i przekazywania danych z dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowych i deklaracji wyładunkowych, wypełnia i przedkłada dane z dziennika połowowego, deklaracje przeładunkowe i deklaracje wyładunkowe, o których mowa w art. 14, 21 i 23 rozporządzenia w sprawie kontroli, w formie papierowej. Powyższe deklaracje przeładunkowe i deklaracje wyładunkowe może również wypełniać i przedkładać przedstawiciel kapitana w jego imieniu.

2. Wymóg wypełniania i przedkładania danych z dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowych i deklaracji wyładunkowych w formie papierowej ma również zastosowanie do unijnych statków rybackich o długości całkowitej poniżej 10 metrów, jeżeli państwo członkowskie bandery wymaga, aby prowadziły one dziennik połowowy i przedkładały deklaracje przeładunkowe lub deklaracje wyładunkowe zgodnie z art. 16 ust. 3 i art. 25 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli.

Artykuł 30

Wzory dzienników połowowych, deklaracji przeładunkowych i deklaracji wyładunkowych w formie papierowej

1. Na wodach Unii kapitanowie unijnych statków rybackich wypełniają i przedkładają dziennik połowowy, deklarację przeładunkową i deklarację wyładunkową w formie papierowej zgodnie ze wzorem zamieszczonym w załączniku VI.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w odniesieniu do unijnych statków rybackich prowadzących dzienne rejsy połowowe po Morzu Śródziemnym, kapitanowie unijnych statków rybackich mogą wypełniać i przedkładać dziennik połowowy, deklarację przeładunkową i deklarację wyładunkową w formie papierowej zgodnie ze wzorem zamieszczonym w załączniku VII.

3. Jeżeli unijne statki rybackie prowadzą działania połowowe na wodach państwa trzeciego, wodach podlegających regulacji regionalnych organizacji zarządzania rybołówstwem lub w wodach poza wodami Unii niepodlegających regulacji regionalnej organizacji zarządzania rybołówstwem, kapitanowie unijnych statków rybackich wypełniają i przedkładają dziennik połowowy, deklarację przeładunkową i deklarację wyładunkową w formie papierowej zgodnie z art. 31 niniejszego rozporządzenia oraz ze wzorami w załącznikach VI i VII, chyba że to państwo trzecie lub przepisy odpowiedniej regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem wymagają zastosowania innego rodzaju dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej lub deklaracji wyładunkowej. Jeżeli państwo trzecie nie określa konkretnego dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej lub deklaracji wyładunkowej, ale wymaga innych elementów danych niż Unia Europejska, takie elementy danych są zapisywane.

4. Kapitanowie unijnych statków rybackich nieobjętych przepisami art. 15 rozporządzenia w sprawie kontroli mogą nadal stosować do dnia 31 grudnia 2017 r. dzienniki połowowe, deklaracje przeładunkowe i deklaracje wyładunkowe w formie papierowej wydrukowane przed dniem 1 stycznia 2016 r.

Artykuł 31

Instrukcje dotyczące wypełniania i przedkładania dzienników połowowych, deklaracji przeładunkowych i deklaracji wyładunkowych w formie papierowej

1. Dziennik połowowy, deklarację przeładunkową i deklarację wyładunkową w formie papierowej wypełnia się i przedkłada zgodnie z instrukcjami określonymi w załączniku X.

2. Jeżeli instrukcje określone w załączniku X wskazują, że stosowanie danego przepisu jest fakultatywne, państwo członkowskie bandery może nałożyć obowiązek jego stosowania.

3. Wszystkie wpisy do dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej lub deklaracji wyładunkowej są czytelne i nieścieralne. Żaden wpis nie ulega wymazaniu ani zmianie. Jeżeli popełniono błąd, błędny wpis przekreśla się jedną linią, a kapitan wpisuje i parafuje nowy, poprawny wpis. Kapitan parafuje każdy wiersz.

4. Kapitan unijnego statku rybackiego lub – w przypadku deklaracji przeładunkowych i deklaracji wyładunkowych – jego przedstawiciel poświadcza swoimi inicjałami lub swoim podpisem, że wpisy do dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej i deklaracji wyładunkowej są poprawne.

Artykuł 32

Terminy przedkładania dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej i deklaracji wyładunkowej w formie papierowej

1. Jeżeli unijny statek rybacki dokonał wyładunku w porcie lub przeładunku w porcie lub w miejscu znajdującym się blisko brzegu państwa członkowskiego bandery, kapitan tego statku możliwie najszybciej i nie później niż 48 godzin po zakończeniu przeładunku lub wyładunku przedkłada właściwym organom odnośnego państwa członkowskiego oryginał(y) dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej i deklaracji wyładunkowej. Oryginał(y) powyższych deklaracji przeładunkowych i deklaracji wyładunkowych może również przedkładać przedstawiciel kapitana w jego imieniu.

2. Jeżeli po rejsie połowowym nie wyładowuje się połowów, kapitan tego statku możliwie najszybciej i nie później niż 48 godzin po przybyciu do portu przedkłada oryginał(y) dziennika połowowego i deklaracji przeładunkowej. Oryginał(y) powyższej deklaracji wyładunkowej może również przedkładać przedstawiciel kapitana w jego imieniu.

3. Jeżeli unijny statek rybacki dokonał przeładunku w porcie lub w miejscu znajdującym się blisko brzegu lub wyładunku w porcie państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie bandery, możliwie najszybciej i nie później niż 48 godzin po zakończeniu przeładunku lub wyładunku przedkłada właściwym organom państwa członkowskiego, w którym dokonano przeładunku lub wyładunku, pierwszą kopię (kopie) dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej i deklaracji wyładunkowej. Oryginał(-y) dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej i deklaracji wyładunkowej wysyła się właściwym organom państwa członkowskiego bandery możliwie najszybciej i nie później niż 48 godzin po zakończeniu przeładunku lub wyładunku.

4. Jeżeli unijny statek rybacki dokonał przeładunku w porcie lub na wodach państwa trzeciego lub na pełnym morzu lub dokonał wyładunku w porcie państwa trzeciego, możliwie najszybciej i nie później niż 48 godzin po zakończeniu przeładunku lub wyładunku przesyła właściwym organom państwa członkowskiego bandery oryginał(-y) dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej i deklaracji wyładunkowej.

5. Jeżeli państwo trzecie lub przepisy regionalnej organizacji ds. rybołówstwa wymagają innego rodzaju dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej lub deklaracji wyładunkowej niż określono w załączniku VI, możliwie najszybciej i nie później niż 48 godzin po zakończeniu przeładunku lub wyładunku kapitan unijnego statku rybackiego przedkłada kopię tego dokumentu swoim właściwym organom.

Sekcja 2

Przepisy szczegółowe dotyczące dziennika połowowego w formie papierowej

Artykuł 33

Wypełnianie dziennika połowowego w formie papierowej

1. Do papierowego dziennika połowowego wpisuje się wszystkie obowiązkowe informacje, nawet jeżeli nie dokonano żadnych połowów:

a) codziennie nie później niż o godz. 24.00 i przed wejściem do portu;

b) w czasie każdej inspekcji na morzu;

c) w czasie wydarzeń określonych w prawodawstwie wspólnotowym lub przez państwo członkowskie bandery.

2. Nowy wiersz w papierowym dzienniku połowowym wypełnia się:

a) dla każdego dnia na morzu;

b) w przypadku połowów w nowym rejonie ICES lub innym obszarze połowowym w ciągu tego samego dnia;

c) w przypadku wprowadzania danych dotyczących nakładu połowowego.

3. Nową stronę w papierowym dzienniku połowowym wypełnia się:

a) w przypadku stosowania innego narzędzia lub sieci o innym zakresie wielkości oczek w stosunku do narzędzia stosowanego wcześniej;

b) dla wszelkich połowów prowadzonych po przeładunku lub częściowym wyładunku;

c) jeżeli liczba kolumn jest niewystarczająca;

d) przy opuszczaniu portu, jeżeli nie dokonano wyładunku.

4. Przy opuszczaniu portu lub po zakończeniu przeładunku oraz jeżeli połowy pozostawia się na burcie, ilości każdego gatunku wskazuje się na nowej stronie dziennika połowowego.

5. Do wskazywania wykorzystywanych narzędzi połowowych w odpowiednich pozycjach dziennika połowowego w formie papierowej stosuje się kody podane w załączniku XI.

Sekcja 3

Przepisy szczegółowe dotyczące deklaracji przeładunkowej i deklaracji wyładunkowej w formie papierowej

Artykuł 34

Przekazywanie deklaracji przeładunkowej w formie papierowej

1. W przypadku operacji przeładunku między dwoma unijnymi statkami rybackimi po zakończeniu operacji przeładunku kapitan statku rybackiego przekazującego lub jego przedstawiciel przekazuje kopię papierowej deklaracji przeładunkowej swojego statku kapitanowi statku odbierającego lub jego przedstawicielowi. Kapitan statku odbierającego lub jego przedstawiciel po zakończeniu operacji przeładunku również przekazuje kopię papierowej deklaracji przeładunkowej swojego statku kapitanowi statku przekazującego lub jego przedstawicielowi.

2. Kopie, o których mowa w ust. 1, są okazywane w celu kontroli i inspekcji na wniosek urzędnika.

Artykuł 35

Podpisanie deklaracji wyładunkowej

Przed przedłożeniem deklaracji wyładunkowej każda jej strona jest podpisywana przez kapitana lub jego przedstawiciela.

ROZDZIAŁ II

Dziennik połowowy, deklaracja wyładunkowa i deklaracja przeładunkowa w formie elektronicznej

Sekcja 1

Wypełnianie i przekazywanie danych z dziennika połowowego, deklaracji wyładunkowej i deklaracji przeładunkowej w formie elektronicznej

Artykuł 36

Wymóg posiadania na unijnych statkach rybackich systemu elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania

1. Nie naruszając przepisów art. 39 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, unijny statek rybacki objęty wymogiem elektronicznego wypełniania i przekazywania dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej i deklaracji wyładunkowej zgodnie z art. 15, 21 i 24 rozporządzenia w sprawie kontroli nie otrzymuje pozwolenia na opuszczenie portu bez zainstalowanego na nim sprawnie działającego systemu elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania.

2. Niniejszy rozdział nie ma zastosowania do unijnych statkach rybackich wykorzystywanych wyłącznie do eksploatacji zasobów akwakultury.

Artykuł 37

Format przekazywania danych z unijnego statku rybackiego właściwemu organowi państwa bandery

Państwa członkowskie określają format stosowany między unijnymi statkami rybackimi pływającymi pod ich banderą a właściwymi organami tych państw w celu wypełniania i przekazywania dziennika połowowego, deklaracji wyładunkowej i deklaracji przeładunkowej, o których mowa w art. 15, 21 i 24 rozporządzenia w sprawie kontroli.

Dziennik połowowy, deklarację przeładunkową i deklarację wyładunkową w formacie elektronicznym wypełnia się zgodnie z instrukcjami określonymi w załączniku X.

Artykuł 38

Komunikaty zwrotne

1. W przypadku każdego przekazywania danych z dziennika połowowego oraz danych dotyczących przeładunku, uprzedniego powiadomienia i wyładunku wysyła się do unijnych statków rybackich komunikaty zwrotne. Komunikat zwrotny zawiera potwierdzenie odbioru.

2. Kapitan unijnego statku rybackiego zachowuje komunikat zwrotny do końca rejsu połowowego.

Artykuł 39

Przepisy w przypadku awarii technicznej lub niedziałania systemów elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania

1. W przypadku awarii technicznej lub niedziałania systemu elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania zainstalowanego na unijnym statku rybackim kapitan statku rybackiego lub jego przedstawiciel przekazuje – począwszy od momentu wykrycia zdarzenia lub uzyskania informacji o nim zgodnie z art. 40 ust. 1 niniejszego rozporządzenia – dane z dziennika połowowego, deklaracji wyładunkowej i deklaracji przeładunkowej właściwym organom państwa członkowskiego bandery za pomocą odpowiednich środków telekomunikacyjnych, codziennie i nie później niż do godziny 24.00, nawet jeżeli nie dokonano żadnego połowu. Państwa członkowskie podejmują decyzję o środkach telekomunikacyjnych, jakie należy stosować, i podają je na stronie internetowej, o której mowa w art. 115 rozporządzenia w sprawie kontroli.

2. W przypadku awarii technicznej lub niedziałania systemu elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania dane z dziennika połowowego i deklaracji przeładunkowej przesyła się również:

a) na wniosek właściwych organów państwa bandery;

b) niezwłocznie po zakończeniu ostatniej operacji połowowej lub przeładunku;

c) przed wejściem do portu;

d) w czasie każdej inspekcji na morzu;

e) w czasie wydarzeń określonych w prawodawstwie wspólnotowym lub przez państwo bandery.

W przypadkach, o których mowa w lit. a) oraz e), przesyła się również dane dotyczące uprzedniego powiadomienia i deklaracji wyładunkowej.

3. Właściwe organy państwa członkowskiego bandery niezwłocznie wprowadzają otrzymane dane, o których mowa w ust. 1, do elektronicznej bazy danych.

4. W przypadku awarii technicznej lub niedziałania systemu elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania unijny statek rybacki może opuścić port dopiero wtedy, gdy zdaniem właściwych organów państwa bandery system elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania zainstalowany na statku sprawnie działa lub po uzyskaniu zgody właściwych organów państwa członkowskiego bandery na opuszczenie portu. Państwo członkowskie bandery niezwłocznie powiadamia nadbrzeżne państwo członkowskie o wydaniu zezwolenia na opuszczenie portu nadbrzeżnego państwa członkowskiego swojemu statkowi rybackiemu z systemem elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania, który nie działa.

5. Usunięcie systemu elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania w celu jego naprawy lub wymiany wymaga zgody właściwych organów państwa członkowskiego bandery.

Artykuł 40

Brak odbioru danych

1. Jeżeli właściwe organy państwa członkowskiego bandery nie otrzymały transmisji danych zgodnie z art. 15, 22 i 24 rozporządzenia w sprawie kontroli, możliwie najszybciej powiadamiają o tym kapitana lub operatora unijnego statku rybackiego lub ich przedstawiciela (przedstawicieli). Jeżeli w ciągu jednego roku kalendarzowego sytuacja taka powtarza się więcej niż trzy razy w odniesieniu do danego unijnego statku rybackiego, państwo członkowskie bandery dopilnowuje, aby system elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania przedmiotowego statku rybackiego został dokładnie sprawdzony. Państwo członkowskie bandery podejmuje działania wyjaśniające w tej sprawie w celu ustalenia przyczyn, dla których dane nie zostały otrzymane, i podejmuje odpowiednie środki.

2. Jeżeli właściwe organy państwa członkowskiego bandery nie otrzymały transmisji danych zgodnie z art. 15, 22 i 24 rozporządzenia w sprawie kontroli, a ostatnią pozycją otrzymaną za pośrednictwem systemu monitorowania statków była pozycja na wodach nadbrzeżnego państwa członkowskiego, możliwie najszybciej powiadamiają o powyższym właściwe organy tego nadbrzeżnego państwa członkowskiego.

3. Kapitan lub operator unijnego statku rybackiego lub ich przedstawiciel przesyła właściwym organom państwa członkowskiego bandery wszystkie dane, których jeszcze nie przekazano i co do których otrzymano powiadomienia zgodnie z ust. 1, niezwłocznie po odbiorze takiego powiadomienia.

Artykuł 41

Brak dostępu do danych

1. Jeżeli właściwe organy nadbrzeżnego państwa członkowskiego wykryją na swoich wodach unijny statek rybacki pływający pod banderą innego państwa członkowskiego i nie mogą uzyskać dostępu do danych z dziennika połowowego lub danych dotyczących przeładunku zgodnie z art. 44 niniejszego rozporządzenia, występują do właściwych organów państwa członkowskiego bandery o zapewnienie dostępu do tych danych.

2. Jeżeli dostęp, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie zapewniony w ciągu czterech godzin od złożenia tego wniosku, nadbrzeżne państwo członkowskie powiadamia państwo członkowskie bandery. Po odbiorze powiadomienia państwo członkowskie bandery niezwłocznie przesyła dane nadbrzeżnemu państwu członkowskiemu dowolną dostępną drogą elektroniczną.

3. Jeżeli nadbrzeżne państwo członkowskie nie otrzyma danych, o których mowa w ust. 2, kapitan lub operator unijnego statku rybackiego lub ich przedstawiciel przesyła dane oraz kopię komunikatu zwrotnego, o którym mowa w art. 38 niniejszego rozporządzenia, właściwym organom nadbrzeżnego państwa członkowskiego dowolnymi dostępnymi środkami – jeżeli to możliwe: elektronicznymi – na ich wniosek. Państwa członkowskie podejmują decyzję o środkach, jakie należy stosować, i podają je na stronie internetowej, o której mowa w art. 115 rozporządzenia w sprawie kontroli.

4. Jeżeli kapitan lub operator unijnego statku rybackiego lub ich przedstawiciel nie może przedstawić właściwym organom nadbrzeżnego państwa członkowskiego kopii komunikatu zwrotnego, o którym mowa w art. 38 niniejszego rozporządzenia, działania połowowe danego statku rybackiego na wodach nadbrzeżnego państwa członkowskiego zostają zabronione, dopóki kapitan lub operator statku rybackiego lub ich przedstawiciel nie przedstawi wspomnianym organom kopii komunikatu zwrotnego lub informacji, o których mowa w art. 14 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli.

Artykuł 42

Dane dotyczące działania systemu elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania

1. Państwa członkowskie prowadzą bazy danych dotyczące działania ich systemu elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania. Bazy danych zawierają przynajmniej następujące informacje, które mogą automatycznie wygenerować:

a) wykaz ich statków rybackich, których systemy elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania uległy awarii technicznej lub przestały działać;

b) liczba statków, które nie dokonały dziennych transmisji danych z elektronicznego dziennika połowowego na dzień oraz średnia liczba otrzymanych transmisji danych z elektronicznego dziennika połowowego na statek rybacki, w podziale na państwa członkowskie bandery;

c) liczba otrzymanych transmisji danych dotyczących deklaracji przeładunkowych, deklaracji wyładunkowych, deklaracji przejęcia i dokumentów sprzedaży, w podziale na państwa członkowskie bandery.

2. Podsumowanie informacji wygenerowanych zgodnie z ust. 1 jest przesyłane Komisji na jej wniosek. Alternatywnie informacje te można również udostępniać na bezpiecznej stronie internetowej w formacie i w odstępach czasu, które określa Komisja po konsultacjach z państwami członkowskimi.

Artykuł 43

Dane obowiązkowe w wymianie informacji pomiędzy państwami członkowskimi

Elementy danych, które muszą być rejestrowane przez kapitanów unijnych statków rybackich w dzienniku połowowym, deklaracji przeładunkowej, uprzednich powiadomieniach i deklaracji wyładunkowej zgodnie z przepisami unijnymi, są również obowiązkowe w przypadku wymian między państwami członkowskimi.

Artykuł 44

Dostęp do danych

1. Jeżeli statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego prowadzi połowy w wodach Unii należących do nadbrzeżnego państwa członkowskiego, państwo bandery przekazuje temu państwu nadbrzeżnemu niezwłocznie po otrzymaniu obowiązkowe dane z elektronicznego dziennika połowowego bieżącego rejsu połowowego, począwszy od ostatniego wyjścia z portu.

2. Jak długo statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego prowadzi połowy w wodach Unii należących do innego nadbrzeżnego państwa członkowskiego, państwo bandery przekazuje temu państwu nadbrzeżnemu niezwłocznie po otrzymaniu obowiązkowe dane z elektronicznego dziennika połowowego bieżącego rejsu połowowego. Państwo członkowskie bandery przekazuje również korekty związane z bieżącym rejsem połowowym, o których mowa w art. 47 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

3. Jeśli operacja wyładunku lub przeładunku odbywa się w porcie innego nadbrzeżnego państwa członkowskiego niż państwo członkowskie bandery, państwo członkowskie bandery przekazuje temu państwu nadbrzeżnemu niezwłocznie po otrzymaniu wszystkie obowiązkowe dane z elektronicznej deklaracji wyładunkowej lub przeładunkowej.

4. Jeżeli państwo członkowskie bandery zostanie powiadomione, że statek rybacki pływający pod jego banderą zamierza wejść do portu innego nadbrzeżnego państwa członkowskiego, państwo członkowskie bandery przekazuje temu państwu nadbrzeżnemu niezwłocznie po otrzymaniu elektroniczne uprzednie powiadomienie.

5. Jeżeli podczas rejsu połowowego statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego wpływa na wody Unii należące do innego państwa członkowskiego lub gdy którekolwiek z danych, o których mowa w ust. 3 i 4, odnoszących się do konkretnego rejsu połowowego, zostały przekazane nadbrzeżnemu państwu członkowskiemu, państwo członkowskie bandery umożliwia dostęp do wszystkich elektronicznych danych dotyczących działalności połowowej, o których mowa w art. 111 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, począwszy od wyruszenia w ten rejs połowowy do czasu zakończenia wyładunku i na żądanie przekazuje dane temu nadbrzeżnemu państwu członkowskiemu. Dostęp pozostaje zapewniony przez co najmniej 36 miesięcy od rozpoczęcia rejsu połowowego.

6. Państwo członkowskie bandery statku rybackiego, kontrolowanego przez inne państwo członkowskie zgodnie z art. 80 rozporządzenia w sprawie kontroli, przekazuje na wniosek państwa członkowskiego dokonującego kontroli elektroniczne dane dotyczące działalności połowowej, o których mowa w art. 111 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, w odniesieniu do bieżącego rejsu połowowego danego statku od wyruszenia w ten rejs połowowy do momentu wystąpienia z wnioskiem.

7. Wnioski, o których mowa w ust. 5 i 6, muszą być w formie elektronicznej oraz muszą wskazywać, czy należy dostarczyć oryginalne dane z korektami, czy jedynie dane skonsolidowane. Odpowiedź na wniosek zostanie wygenerowana automatycznie i przekazana bezzwłocznie przez wezwane państwo członkowskie.

8. Państwa członkowskie umożliwiają dostęp do satelitarnego systemu monitorowania statków, dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowej, uprzednich powiadomień i deklaracji wyładunkowej na wniosek innych państw członkowskich dokonujących kontroli na morzu w ramach wspólnego planu rozmieszczenia lub innych uzgodnionych wspólnych działań kontrolnych.

9. Kapitanowie unijnych statków rybackich mają zawsze bezpieczny dostęp do informacji z własnego elektronicznego dziennika połowowego, danych z deklaracji przeładunkowych, danych z uprzednich powiadomień i danych z deklaracji wyładunkowych przechowywanych w bazie danych państwa członkowskiego bandery.

Artykuł 45

Wymiana danych pomiędzy państwami członkowskimi

Państwa członkowskie:

a) zapewniają, aby dane otrzymane zgodnie z niniejszym rozdziałem w postaci dostępnej do odczytu komputerowego były zapisywane i bezpieczne przechowywanie w skomputeryzowanych bazach danych przez co najmniej trzy lata;

b) podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, aby dane były wykorzystywane tylko do celów określonych w niniejszym rozporządzeniu; oraz

c) stosują wszelkie niezbędne środki techniczne w celu ochrony takich danych przed ich przypadkowym lub nielegalnym zniszczeniem, przypadkową utratą, pogorszeniem jakości, rozpowszechnieniem lub dostępem do nich osób niepowołanych.

Artykuł 46

Jeden organ

1. W każdym z państw członkowskich jeden organ, o którym mowa w art. 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, jest odpowiedzialny za przekazywanie, odbieranie, organizację i przetwarzanie wszelkich danych objętych niniejszym rozdziałem.

2. Państwa członkowskie dokonują wymiany danych adresowych organów, o których mowa w ust. 1, jak również podają te dane Komisji i wyznaczonemu przez nią organowi w ciągu trzech miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

3. Wszelkie zmiany informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane Komisji, wyznaczonemu przez nią organowi i innym państwom członkowskim zanim staną się one skuteczne.

Sekcja 2

Przepisy szczegółowe dotyczące dziennika połowowego w formie elektronicznej

Artykuł 47

Częstotliwość przekazywania danych

1. Przebywając na morzu, kapitan unijnego statku rybackiego przekazuje informacje z elektronicznego dziennika połowowego właściwym organom państwa członkowskiego bandery przynajmniej raz dziennie i nie później niż o godzinie 24.00, nawet jeżeli nie dokonano żadnych połowów. Kapitan wysyła takie dane również:

a) na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego bandery;

b) niezwłocznie po zakończeniu ostatniej operacji połowowej;

c) przed wejściem do portu;

d) w czasie każdej inspekcji na morzu;

e) w czasie wydarzeń określonych w prawodawstwie UE lub przez państwo bandery.

Jeżeli ostatnia operacja połowowa miała miejsce godzinę przed wejściem do portu lub później, transmisje, o których mowa w lit. b) oraz c), można przesyłać w jednym komunikacie.

1a. Kapitan unijnego statku rybackiego przesyła elektroniczną wiadomość o wyjściu z portu do właściwych organów państwa członkowskiego bandery przed opuszczeniem portu oraz przed rozpoczęciem przekazywania jakichkolwiek innych transmisji danych dotyczących rejsu połowowego.

2. Kapitan może przekazywać korekty danych z elektronicznego dziennika połowowego oraz deklaracji przeładunkowych do czasu ostatniej transmisji, o której mowa w ust. 1 lit. c). Korekty powinny być łatwe do zidentyfikowania. Wszelkie oryginalne dane z elektronicznego dziennika połowowego oraz korekty tych danych są przechowywane przez właściwe organy państwa członkowskiego bandery.

3. Kapitan zatrzymuje na statku rybackim kopię informacji, o których mowa w ust. 1, przez cały okres przebywania statku poza portem do czasu przedłożenia deklaracji wyładunkowej.

4. Gdy unijny statek rybacki przebywa w porcie i nie znajdują się na nim produkty rybołówstwa, a kapitan statku przedłożył deklarację wyładunkową dotyczącą wszystkich operacji połowowych dokonanych w trakcie ostatniego rejsu połowowego, dozwolone jest zawieszenie przekazywania zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, pod warunkiem że FMC państwa członkowskiego bandery otrzyma uprzednie powiadomienie. Przekazywanie wznawia się z chwilą opuszczenia portu przez unijny statek rybacki. Wymóg dotyczący uprzedniego powiadomienia nie dotyczy unijnych statków rybackich, które są wyposażone w VMS i przekazują dane za pomocą tego systemu.

ROZDZIAŁ III

Wspólne przepisy dotyczące dzienników połowowych, deklaracji przeładunkowych i deklaracji wyładunkowych w formie papierowej lub elektronicznej

Sekcja 1

Wspólne przepisy dotyczące określania wagi w relacji pełnej

Artykuł 48

Definicje

Do celów niniejszego rozdziału stosuje się następujące definicje:

1) „postać” oznacza formę obróbki, jakiej została poddana ryba na statku rybackim i przed wyładunkiem, zgodnie z opisem zawartym w załączniku I;

2) „postać wieloczęściowa” oznacza postać składającą się z co najmniej dwóch części pochodzących z tej samej ryby.

Artykuł 49

Współczynniki przeliczeniowe

1. W celu wypełniania i przedkładania dzienników połowowych, o których mowa w art. 14 i 15 rozporządzenia w sprawie kontroli, do przeliczenia masy ryb przechowywanych lub przetworzonych na wagę ryb w relacji pełnej stosuje się unijne współczynniki przeliczeniowe określone w załącznikach XIII, XIV oraz XV. Mają one zastosowanie do produktów rybołówstwa znajdujących się na unijnych statkach rybackich lub przeładowywanych lub wyładowywanych przez unijne statki rybackie.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, jeżeli regionalne organizacje ds. rybołówstwa, których Unia Europejska jest umawiającą się stroną lub współpracującym podmiotem niebędącym stroną, ustaliły współczynniki przeliczeniowe dla obszaru podlegającego regulacji, lub państwo trzecie, z którym Unia Europejska zawarła umowę w sprawie połowów, ustaliło współczynniki przeliczeniowe dla wód podlegających jego suwerenności lub jurysdykcji, stosuje się takie współczynniki.

3. W przypadku gdy dla danego gatunku lub postaci nie istnieją współczynniki przeliczeniowe, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się współczynnik przeliczeniowy przyjęty przez państwo członkowskie bandery.

4. Nie naruszając przepisów ust. 2, właściwe organy państw członkowskich stosują unijne współczynniki przeliczeniowe, o których mowa w ust. 1, przy obliczaniu wagi przeładunków i wyładunków w relacji pełnej w celu monitorowania wykorzystania kWoty.

Artykuł 50

Metoda obliczeniowa

1. Wagę ryb w relacji pełnej otrzymuje się mnożąc masę ryb przetworzonych przez współczynnik przeliczeniowy, o którym mowa w art. 49 niniejszego rozporządzenia, dla każdego gatunku i postaci.

2. W przypadku postaci wieloczęściowej stosuje się tylko jeden współczynnik przeliczeniowy, odnoszący się do jednej części składowej postaci wieloczęściowej ryby.

Sekcja 2

Wspólne przepisy dotyczące wypełniania i przedkładania dziennika połowowego

Artykuł 51

Przepisy ogólne dotyczące dzienników połowowych

1. W celu oszacowania ilości w kilogramach wagi w relacji pełnej dla każdego gatunku zatrzymanego na burcie margines tolerancji, o którym mowa w art. 14 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli, wyraża się jako odsetek danych liczbowych z dziennika połowowego.

2. W przypadku połowów wyładowywanych bez sortowania margines tolerancji można obliczyć na podstawie jednej reprezentatywnej próbki całkowitych ilości zatrzymanych na burcie lub większej ich liczby.

3. Do celów stosowania art. 14 rozporządzenia w sprawie kontroli gatunek złowiony w celu wykorzystania jako żywa przynęta uznaje się za gatunek złowiony i zatrzymany na burcie.

4. Kapitan unijnego statku rybackiego przepływający przez strefę nakładu połowowego, w którym może poławiać, zapisuje i zgłasza mające zastosowanie informacje, o których mowa w art. 14 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, nawet jeżeli nie prowadzi na tym obszarze żadnych działań połowowych.

Sekcja 3

Wspólne przepisy dotyczące wypełniania i przedkładania deklaracji przeładunkowych i deklaracji wyładunkowych

Artykuł 52

Margines tolerancji w deklaracji przeładunkowej

W celu oszacowania ilości w kilogramach wagi w relacji pełnej dla każdego gatunku przeładowywanego lub przyjętego margines tolerancji, o którym mowa w art. 21 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli, wyraża się jako odsetek danych liczbowych z deklaracji przeładunkowej.

Artykuł 53

Różnica w przeładowanych połowach

Jeżeli pomiędzy ilościami połowów przeładowanymi ze statku przekazującego a ilościami przyjętymi na statek odbierający występuje różnica, za przeładowaną uznaje się większą z tych ilości. Państwa członkowskie dopilnowują, aby podjęto działania następcze w celu ustalenia faktycznej masy produktów rybołówstwa przeładowanych ze statku przekazującego na statek odbierający.

Artykuł 54

Zakończenie operacji przeładunku

Jeżeli zgodnie z art. 61 rozporządzenia w sprawie kontroli produkty rybołówstwa są przewożone z miejsca wyładunku przed zważeniem, operację wyładunku uznaje się za zakończoną do celów stosowania art. 23 ust. 3 i art. 24 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli po zważeniu produktów rybołówstwa.

Artykuł 55

Operacje połowowe z udziałem co najmniej dwóch unijnych statków rybackich

Nie naruszając przepisów szczególnych, w przypadku operacji połowowych z udziałem co najmniej dwóch unijnych statków rybackich:

– z różnych państw członkowskich lub

– z tego samego państwa członkowskiego, gdy połowy wyładowywane są w państwie członkowskim niebędącym państwem bandery tych statków,

wyładowany połów przypisuje się unijnemu statkowi rybackiemu, który wyładowuje produkty rybołówstwa.

ROZDZIAŁ IV

Plany kontroli wyrywkowych i zbieranie danych w przypadku unijnych statków rybackich nieobjętych wymogiem wypełniania dziennika połowowego i deklaracji wyładunkowej

Artykuł 56

Opracowywanie planów kontroli wyrywkowych

W celu monitorowania unijnych statków rybackich nieobjętych wymogiem wypełniania dziennika połowowego i deklaracji wyładunkowej państwa członkowskie opracowują zgodnie z niniejszym rozdziałem plany kontroli wyrywkowych, o których mowa w art. 16 ust. 2 i art. 25 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, aby określić wyładunki ryb z danego stada lub grupy stad dokonywane przez takie statki rybackie oraz w odpowiednich przypadkach – ich nakład połowowy. Powyższe dane stosuje się do zapisu połowów oraz w odpowiednich przypadkach – nakładu połowowego, o którym mowa w art. 33 rozporządzenia w sprawie kontroli.

Artykuł 57

Metodyka doboru próby

1. Plany kontroli wyrywkowych, o których mowa w art. 56 niniejszego rozporządzenia, sporządza się zgodnie z załącznikiem XVI.

2. Wielkość próby objętej inspekcją określa się na podstawie wielkości ryzyka:

a) „bardzo niskie” ryzyko: 3 % próby;

b) „niskie” ryzyko: 5 % próby;

c) „średnie” ryzyko: 10 % próby;

d) „wysokie” ryzyko: 15 % próby;

e) „bardzo wysokie” ryzyko: 20 % próby.

3. Połowy dzienne danego sektora floty w odniesieniu do danego stada szacuje się, mnożąc całkowitą liczbę aktywnych unijnych statków rybackich danego sektora floty przez średni połów dzienny na dane stado na unijny statek rybacki ustalony na podstawie próby unijnych statków rybackich objętej inspekcją.

4. Wymóg dotyczący planu kontroli wyrywkowych, o którym mowa w art. 56 niniejszego rozporządzenia, uznaje się za spełniony przez państwa członkowskie, jeżeli zbierają one systematycznie, co najmniej raz w miesiącu dla każdego ze statków rybackich, które nie podlegają wymogom wypełniania dziennika połowowego i deklaracji wyładunkowej, dane:

a) dotyczące wszystkich wyładunków połowów wszystkich gatunków w kilogramach, w tym braku wyładunków;

b) dotyczące prostokątów statystycznych, w których dokonano połowów.

ROZDZIAŁ V

Kontrola nakładu połowowego

Artykuł 58

Sprawozdanie dotyczące nakładu połowowego

1. Sprawozdanie dotyczące nakładu połowowego, o którym mowa w art. 28 rozporządzenia w sprawie kontroli, przesyła się zgodnie z załącznikiem XVII.

2. Jeżeli kapitan unijnego statku rybackiego przekazuje właściwym organom komunikat drogą radiową zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, państwa członkowskie decydują, jakie radiostacje są wykorzystywane, i informują o nich na stronie internetowej, o której mowa w art. 115 rozporządzenia w sprawie kontroli.

ROZDZIAŁ VI

Środki naprawcze

Artykuł 59

Zasady ogólne

Aby skorzystać ze środków naprawczych, o których mowa w art. 37 rozporządzenia w sprawie kontroli, państwa członkowskie powiadamiają Komisję możliwie najszybciej, jednak nie później niż w ciągu miesiąca od daty ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym zamknięcia łowiska zgodnie z art. 36 rozporządzenia w sprawie kontroli, o zakresie poniesionej szkody.

Artykuł 60

Przydział dostępnych uprawnień do połowów

1. Jeżeli w wyniku działań zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 nie naprawiono szkody w całości lub w części, Komisja podejmuje – możliwie najszybciej po otrzymaniu informacji, o których mowa w art. 59 niniejszego rozporządzenia – niezbędne środki w celu naprawienia spowodowanej szkody.

2. Środki, o których mowa w ust. 1, określają:

a) które państwa członkowskie poniosły szkodę („poszkodowane państwa członkowskie”) oraz wielkość szkody (pomniejszona o wszelkie wymiany kWot);

b) w stosownych przypadkach – które państwa członkowskie przekroczyły swoje uprawnienia do połowów („państwa członkowskie, które przekroczyły uprawnienia do połowów”) oraz wysokość przekroczenia uprawnień do połowów (pomniejszoną o wszelkie wymiany zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013);

c) w odpowiednich przypadkach – odliczenia, których należy dokonać względem uprawnień do połowów państw członkowskich, które je przekroczyły, proporcjonalnie do przekroczonych uprawnień do połowów;

d) w odpowiednich przypadkach – dodatkowe ilości, które należy dodać do uprawnień do połowów poszkodowanych państw członkowskich, proporcjonalnie do poniesionej szkody;

e) w odpowiednich przypadkach – datę bądź daty, kiedy dodatkowe ilości oraz odliczenia staną się skuteczne;

f) w odpowiednich przypadkach – wszelkie inne środki konieczne do naprawienia poniesionej szkody.

ROZDZIAŁ VII

Moc silnika

Artykuł 61

Certyfikacja mocy silnika napędowego

1. Certyfikacja maksymalnej ciągłej mocy nowego silnika napędowego, zastępczego silnika napędowego i zmodyfikowanego technicznie silnika napędowego, o której mowa w art. 40 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, jest dokonywana zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2930/86 (²³).

2. Silnik napędowy uznaje się za zmodyfikowany technicznie, o czym mowa w ust. 1, jeżeli dowolny z jego głównych elementów (części) – w tym na przykład układ wtryskowy, zawory, turbosprężarka, tłoki, tuleje cylindrowe, korbowody, głowice cylindrów – został zmodyfikowany lub zastąpiony nowymi częściami o innych specyfikacjach technicznych, co spowodowało zmianę mocy znamionowej, lub jeżeli zmodyfikowano ustawienia silnika, takie jak ustawienia wtrysku, konfiguracja turbosprężarki lub ustawienia rozrządu. Charakter modyfikacji technicznej jasno określa się w procedurze certyfikacji, o której mowa w ust. 1.

3. Właściciel licencji połowowej informuje właściwe organy przed instalacją nowego silnika napędowego lub przed wymianą bądź modyfikacją techniczną istniejącego silnika napędowego.

4. W przypadku statków rybackich podlegających systemowi zarządzania nakładem połowowym niniejszy artykuł stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r. W przypadku innych statków rybackich niniejszy artykuł stosuje się od dnia 1 stycznia 2013 r. W przypadku statków rybackich, w których zainstalowano nowe silniki napędowe, lub w których wymieniono lub zmodyfikowano technicznie istniejące silniki napędowe, niniejszy artykuł stosuje się dopiero po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie.

Artykuł 62

Weryfikacja i plan kontroli wyrywkowych

1. W celu weryfikacji mocy silnika zgodnie z art. 41 rozporządzenia w sprawie kontroli państwa członkowskie opracowują plan kontroli wyrywkowych w celu identyfikacji tych statków rybackich lub grup statków rybackich w ich flocie, z którymi może wiązać się ryzyko deklarowania niższej mocy silnika napędowego niż moc faktyczna. Plan kontroli wyrywkowej opiera się przynajmniej na następujących kryteriach wysokiego ryzyka:

a) statki rybackie prowadzące działania na łowiskach, które objęto systemami zarządzania nakładem połowowym, zwłaszcza te statki rybackie, którym przyznano indywidualny przydział nakładu połowowego w kilowatodniach;

b) statki rybackie objęte ograniczeniami mocy statku wynikającymi z prawa krajowego lub unijnego;

c) statki rybackie, w przypadku których stosunek mocy statku (kW) do pojemności statku (GT) jest 50 % niższy od średniego stosunku tych wartości dla tego samego rodzaju statku rybackiego, rodzaju narzędzi i gatunków docelowych. Do celów tej analizy państwa członkowskie mogą podzielić flotę zgodnie z jednym z następujących kryteriów lub większą ich liczbą:

(i) segmentacja floty lub jednostki zarządzania zgodnie z prawem krajowym;

(ii) kategorie związane z długością;

(iii) kategorie związane z pojemnością;

(iv) stosowane narzędzia;

(v) gatunki docelowe.

2. Państwa członkowskie mogą uwzględnić dodatkowe kryteria ryzyka wedle własnego uznania.

3. Państwa członkowskie sporządzają wykaz swoich statków rybackich, które spełniają jedno z kryteriów ryzyka, o których mowa w ust. 1, lub większą ich liczbę oraz – w odpowiednich przypadkach – kryteria ryzyka, o których mowa w ust. 2.

4. Z każdej grupy statków rybackich odpowiadającej jednemu z kryteriów ryzyka, o których mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie wybierają losowo próbę statków rybackich. Wielkość próby jest równa pierwiastkowi kWadratowemu z liczby statków rybackich w odnośnej grupie zaokrąglonemu do najbliższej liczby całkowitej.

5. W przypadku każdego statku rybackiego w wybranej losowo próbie państwa członkowskie sprawdzają wszystkie posiadane przez nie dokumenty techniczne, o których mowa w art. 41 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli. W odniesieniu do innych dokumentów, o których mowa w art. 41 ust. 1 lit. g) rozporządzenia w sprawie kontroli, państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na specyfikacje w katalogu producenta silnika, jeżeli jest on dostępny.

6. Niniejszy artykuł stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r. W przypadku bezpośrednich weryfikacji, o których mowa w art. 41 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, priorytet stanowią trawlery prowadzące działania na łowisku objętym systemem zarządzania nakładem połowowym.

Artykuł 63

Bezpośrednia weryfikacja

1. Jeżeli pomiary mocy napędowej wykonuje się na statku rybackim w ramach bezpośredniej weryfikacji mocy silnika napędowego, o której mowa w art. 41 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, moc silnika napędowego można mierzyć w najlepiej dostępnym punkcie między śrubą napędową a silnikiem.

2. Jeżeli moc silnika napędowego mierzy się za przekładnią redukcyjną, stosuje się odpowiednią korektę pomiaru w celu obliczenia mocy silnika napędowego na kołnierzu wyjściowym silnika zgodnie z definicją w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2930/86. Korekta ta uwzględnia straty mocy powodowane przez przekładnię na podstawie oficjalnych danych technicznych przedstawionych przez producenta przekładni.

ROZDZIAŁ VIII

Kontrola połowów rekreacyjnych

Artykuł 64

Opracowywanie planów kontroli wyrywkowych

1. Bez uszczerbku dla wykorzystywania danych, o którym mowa w ust. 5, w planach kontroli wyrywkowych, które państwa członkowskie opracowują zgodnie z art. 55 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli w celu monitorowania połowów stad objętych planami odbudowy prowadzonych w ramach połowów rekreacyjnych, przewiduje się zbieranie danych co dwa lata.

2. Metody stosowane w planach kontroli wyrywkowych są jasno określone i – o ile to możliwe:

a) pozostają niezmienne w czasie;

b) są jednolite w poszczególnych regionach;

c) są zgodne z normami jakości ustanowionymi przez odpowiednie międzynarodowe organy naukowe oraz w odpowiednich przypadkach – przez odpowiednie organizacje ds. zarządzania rybołówstwem, w których Unia Europejska jest umawiającą się stroną lub obserwatorem.

3. Plan kontroli wyrywkowych obejmuje plan pobierania prób w celu określenia połowów ze stad objętych planami odbudowy, stosowanych narzędzi oraz odnośnego obszaru geograficznego danego planu odbudowy, w którym dokonano połowów.

4. Państwa członkowskie systematycznie szacują dokładność zebranych danych.

5. Do celów planów kontroli wyrywkowych, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą stosować dane zebrane zgodnie z wieloletnim programem wspólnotowym określonym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 199/2008 (²⁴) w zakresie, w jakim dane takie są dostępne.

6. Niniejszy przepis nie ma zastosowania, jeżeli państwo członkowskie zakazało połowów rekreacyjnych w odniesieniu do stad objętych planem odbudowy.

Artykuł 65

Zgłaszanie i ocena planów kontroli wyrywkowych

1. Państwa członkowskie zgłaszają Komisji swoje plany kontroli wyrywkowych dwanaście miesięcy po wejściu w życie planu odbudowy. W przypadku planów odbudowy, które już obowiązują w momencie wejścia niniejszego rozporządzenia w życie, plan kontroli wyrywkowych zgłasza się w ciągu dwunastu miesięcy po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie. Zmiany w planach kontroli wyrywkowych zgłasza się, zanim staną się one skuteczne.

2. Poza oceną, o której mowa w art. 55 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli, Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa ocenia również:

a) po zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, a następnie co pięć lat – zgodność zgłoszonych planów kontroli wyrywkowych z kryteriami i wymogami określonymi w art. 64 ust. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia;

b) zgodność wszelkich zmian w planie kontroli wyrywkowych, o którym mowa w ust. 1, z kryteriami i wymogami określonymi w art. 64 ust. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia.

3. Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa w odpowiednich przypadkach wydaje zalecenia w celu ulepszenia planów kontroli wyrywkowych.

TYTUŁ IV

KONTROLA WPROWADZANIA DO OBROTU

ROZDZIAŁ I

Identyfikowalność

Artykuł 66

Definicja

Do celów niniejszego rozdziału stosuje się następującą definicję:

„Produkty rybołówstwa i akwakultury” oznaczają wszelkie produkty objęte rozdziałem 3 i pozycją 1212 21 00 rozdziału 12 oraz pozycjami 1604 oraz 1605 rozdziału 16 Nomenklatury scalonej wprowadzonej rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 (²⁵).

Artykuł 67

Informacje dotyczące partii

1. Operatorzy przedstawiają informacje dotyczące produktów rybołówstwa i akwakultury, o których mowa w art. 58 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, w momencie, kiedy produkty rybołówstwa i akwakultury dzieli się na partie i nie później niż przy pierwszej sprzedaży.

2. W uzupełnieniu ust. 1 operatorzy aktualizują odpowiednie informacje, o których mowa w art. 58 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, które wynikają z połączenia lub rozdzielenia partii produktów rybołówstwa i akwakultury po pierwszej sprzedaży, na etapie udostępnienia tych informacji.

3. W przypadkach gdy – w wyniku połączenia lub rozdzielenia partii po pierwszej sprzedaży – produkty rybołówstwa i akwakultury z kilku statków rybackich lub jednostek produkcji akwakultury ulegają wymieszaniu, operatorzy muszą być w stanie zidentyfikować każdą partię pochodzenia przynajmniej za pomocą jej numeru identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 58 ust. 5 lit. a) rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz umożliwiają identyfikację partii wstecz do etapu złowienia lub pozyskania, zgodnie z art. 58 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli.

4. Systemy i procedury, o których mowa w art. 58 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli, umożliwiają operatorom identyfikację bezpośrednich dostawców oraz – chyba że są oni konsumentami końcowymi – bezpośrednich nabywców produktów rybołówstwa i akwakultury.

5. Informacje dotyczące produktów rybołówstwa i akwakultury, o których mowa w art. 58 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, przedstawia się za pomocą oznakowania lub opakowania partii lub za pomocą dokumentu handlowego dołączonego fizycznie do partii. Informacje można umieścić na partii w formie narzędzia identyfikacji np. kodu, kodu paskowego, chipu elektronicznego lub podobnego urządzenia lub systemu oznakowania. Informacje umieszczone na partii są dostępne na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w taki sposób, aby właściwe organy państw członkowskich miały do nich zawsze dostęp.

6. Operatorzy umieszczają informacje dotyczące produktów rybołówstwa i akwakultury, o których mowa w art. 58 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, w formie narzędzia identyfikacji np. kodu, kodu paskowego, chipu elektronicznego lub podobnego urządzenia lub systemu oznakowania:

a) od dnia 1 stycznia 2013 r. – na produktach rybołówstwa pochodzących ze stad objętych planem wieloletnim;

b) od dnia 1 stycznia 2015 r. – na innych produktach rybołówstwa i akwakultury.

7. Jeżeli informacje dotyczące produktów rybołówstwa i akwakultury, o których mowa w art. 58 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, przedstawia się za pomocą dokumentu handlowego dołączonego fizycznie do partii, na odpowiedniej partii umieszcza się przynajmniej numer identyfikacyjny.

8. Państwa członkowskie współpracują ze sobą, aby zapewnić właściwym organom innego państwa członkowskiego niż państwo członkowskie, w którym produkty rybołówstwa lub akwakultury podzielono na partie, dostęp do informacji umieszczonych na partii lub fizycznie dołączonych do partii, w szczególności jeżeli informacje umieszczono na partii w formie narzędzia identyfikacji np. kodu, kodu paskowego, chipu elektronicznego lub podobnego urządzenia. Operatorzy stosujący takie narzędzia dopilnowują, aby opracowywano je na podstawie uznanych międzynarodowo norm i specyfikacji.

9. Informacja dotycząca daty połowów, o której mowa w art. 58 ust. 5 lit. d) rozporządzenia w sprawie kontroli, może obejmować kilka dni kalendarzowych lub okres odpowiadający kilku datom połowów.

10. Informacje dotyczące dostawców, o których mowa w art. 58 ust. 5 lit. f) rozporządzenia w sprawie kontroli, odnoszą się do bezpośrednich dostawców operatora, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu. Informacje te można w odpowiednich przypadkach umieszczać za pomocą znaku identyfikacyjnego, o którym mowa w sekcji I załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kWietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (²⁶).

11. Informacje wymienione w art. 58 ust. 5 lit. a)–f) rozporządzenia w sprawie kontroli nie mają zastosowania do:

a) przywiezionych produktów rybołówstwa i akwakultury, które wyłączono z zakresu stosowania świadectwa połowowego zgodnie z art. 12 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 (²⁷);

b) produktów rybołówstwa i akwakultury złowionych lub hodowanych w wodach słodkich; oraz

c) ryb ozdobnych, skorupiaków i mięczaków.

12. Informacje wymienione w art. 58 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli nie mają zastosowania do produktów rybołówstwa i akwakultury objętych pozycjami taryfowymi 1604 i 1605 rozdziału 16 Nomenklatury scalonej.

13. Do celów art. 58 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli informacje dotyczące obszaru geograficznego, w którym dany produkt został złowiony, są następujące:

a) w przypadku połowów stad lub grup stad objętych kWotą lub minimalnym rozmiarem w unijnych przepisach prawnych: odpowiedni obszar geograficzny, zgodnie z definicją w art. 4 ust. 30 rozporządzenia w sprawie kontroli;

b) w przypadku innych stad lub grup stad, produktów rybołówstwa złowionych w wodach słodkich i produktów akwakultury: nazwa obszaru połowu lub produkcji zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1379/2013 (²⁸).

14. Wartość małych ilości produktów rybołówstwa i akwakultury, o których mowa w art. 58 ust. 8 rozporządzenia w sprawie kontroli, ma zastosowanie do sprzedaży bezpośredniej ze statków rybackich, w podziale na dzień kalendarzowy i na konsumenta końcowego.

Artykuł 68

(skreślony)

ROZDZIAŁ II

Ważenie produktów rybołówstwa

Sekcja 1

Przepisy ogólne dotyczące ważenia

Artykuł 69

Zakres

Nie naruszając przepisów art. 78– 89 niniejszego rozporządzenia, przepisy zawarte w niniejszym rozdziale mają zastosowanie do wyładunków z unijnych statków rybackich dokonywanych w państwie członkowskim oraz przeładunków z udziałem unijnych statków rybackich dokonywanych w portach lub miejscach niedaleko wybrzeża państwa członkowskiego, a także do ważenia produktów rybołówstwa na unijnych statkach rybackich na wodach Unii.

Artykuł 70

Rejestry ważenia

1. Zarejestrowani nabywcy, zarejestrowane aukcje lub inne podmioty bądź osoby, które są odpowiedzialne za pierwsze wprowadzenie do obrotu lub przechowywanie przed pierwszym wprowadzeniem do obrotu produktów rybołówstwa, lub – w odpowiednich przypadkach – kapitan unijnego statku rybackiego rejestrują ważenie przeprowadzane zgodnie z art. 60 i 61 rozporządzenia w sprawie kontroli, podając następujące informacje:

a) kody alfa-3 FAO zważonych gatunków;

b) wynik ważenia każdej ilości każdego gatunku w kilogramach wyrażony w kilogramach wagi produktu;

c) oznakę rybacką i nazwę statku rybackiego, z którego pochodzi zważona ilość;

d) postać zważonych produktów rybołówstwa;

e) data ważenia (RRRR-MM-DD).

2. Zarejestrowani nabywcy, zarejestrowane aukcje lub inne podmioty bądź osoby, które są odpowiedzialne za pierwsze wprowadzenie do obrotu lub przechowywanie przed pierwszym wprowadzeniem do obrotu produktów rybołówstwa, lub – w odpowiednich przypadkach – kapitan unijnego statku rybackiego przechowują rejestry, o których mowa w ust. 1, przez trzy lata.

Artykuł 71

Czas ważenia

1. Jeżeli produkty rybołówstwa są przeładowywane między unijnymi statkami rybackimi, a pierwszy wyładunek przeładowanych produktów rybołówstwa zaplanowano w porcie poza Unią Europejską, produkty rybołówstwa waży się przed wywiezieniem ich z portu lub miejsca przeładunku.

2. Jeżeli produkty rybołówstwa są ważone na unijnym statku rybackim zgodnie z art. 60 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli oraz są ponownie ważone na lądzie po wyładowaniu, do celów art. 60 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli stosuje się liczbę będącą wynikiem ważenia na lądzie.

3. Nie naruszając przepisów szczególnych dotyczących unijnych statków rybackich nieobjętych wymogiem elektronicznego wypełniania i przekazywania danych z dziennika połowowego, o którym mowa w art. 15 rozporządzenia w sprawie kontroli, państwa członkowskie mogą nałożyć wymóg, aby kapitan przekazywał kopię strony dziennika połowowego właściwym organom państwa członkowskiego wyładunku przed ważeniem.

Artykuł 72

Urządzenia ważące

1. Wszystkie urządzenia ważące są skalibrowane i zaplombowane zgodnie z systemami krajowymi przez właściwe organy państwa członkowskiego.

2. Osoba fizyczna lub prawna odpowiedzialna za urządzenie ważące prowadzi rejestr kalibracji.

3. Jeżeli ważenie odbywa się na przenośniku taśmowym, należy zainstalować dobrze widoczny licznik, który rejestruje łączną masę. Rejestruje się odczyt z licznika na początku ważenia, jak również łączną masę. Osoba fizyczna lub prawna odpowiedzialna za ważenie rejestruje wszystkie przypadki stosowania urządzenia w dzienniku ważenia.

Artykuł 73

Ważenie mrożonych produktów rybołówstwa

1. Nie naruszając przepisów szczególnych, a zwłaszcza art. 70 i 74 niniejszego rozporządzenia, jeżeli waży się wyładowane ilości mrożonych produktów rybołówstwa, masę mrożonych produktów rybołówstwa wyładowanych w skrzynkach lub blokach można określać w podziale na gatunki oraz – w odpowiednich przypadkach – postać poprzez pomnożenie całkowitej liczby skrzynek lub bloków przez średnią masę netto skrzynki lub bloku obliczoną zgodnie z metodą określoną w załączniku XVIII.

2. Osoby fizyczne lub prawne ważące produkty rybołówstwa prowadzą rejestr dla każdego wyładunku, w którym podają:

a) nazwę i oznakę rybacką statku, z którego wyładowano produkty rybołówstwa;

b) gatunki oraz – w odpowiednich przypadkach – postać wyładowanych ryb;

c) wielkość partii i próbę palet w podziale na gatunki oraz – w odpowiednich przypadkach – postać zgodnie z przepisami załącznika XVIII pkt 1;

d) masę każdej palety w próbie i średnią masę palet;

e) liczbę skrzynek lub bloków na każdej palecie w próbie;

f) masę tara skrzynki, jeżeli różni się od masy tara określonej w załączniku XVIII pkt 4;

g) średnią masę pustej palety zgodnie z przepisami załącznika XVIII pkt 3 lit. b);

h) średnią masę skrzynki lub bloku produktów rybołówstwa w podziale na gatunki oraz – w odpowiednich przypadkach – postać.

Artykuł 74

Lód i woda

1. Przed ważeniem zarejestrowany nabywca, zarejestrowana aukcja lub inne podmioty bądź osoby, które są odpowiedzialne za pierwsze wprowadzenie do obrotu produktów rybołówstwa, dopilnowuje, aby produkty rybołówstwa zostały oczyszczone z lodu tak jak to możliwe bez uszkodzenia produktów i obniżenia ich jakości.

2. Nie naruszając przepisów szczególnych dotyczących gatunków pelagicznych, o których mowa w art. 78–89 niniejszego rozporządzenia, które wyładowuje się luzem w celu przewiezienia do punktu pierwszego wprowadzenia do obrotu, przechowywania lub przetworzenia, odliczenie wody i lodu od łącznej masy nie przekracza 2 %. We wszystkich przypadkach odsetek dotyczący odliczenia wody i lodu odnotowuje się na dowodzie ważenia wraz z wpisem dotyczącym masy. Nie stosuje się odliczenia wody ani lodu w przypadku wyładunków do celów przemysłowych lub w odniesieniu do gatunków innych niż pelagiczne.

Artykuł 75

Dostęp właściwych organów

Właściwe organy mają zawsze pełny dostęp do urządzeń ważących, rejestrów ważenia, deklaracji pisemnych i wszystkich obiektów, w których ryby są przechowywane i przetwarzane.

Artykuł 76

Plany kontroli wyrywkowych

1. Państwa członkowskie przyjmują plan kontroli wyrywkowych, o którym mowa w art. 60 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz wszelkie znaczące zmiany w nim zgodnie z metodami opartymi na ryzyku opisanymi w załączniku XIX.

2. Państwa członkowskie przyjmują plan kontroli wyrywkowych, o którym mowa w art. 60 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz wszelkie znaczące zmiany w nim zgodnie z metodami opartymi na ryzyku opisanymi w załączniku XX. Jeżeli połowy waży się na statku, margines tolerancji, o którym mowa w art. 14 ust. 3 i art. 21 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli, nie ma zastosowania, jeśli liczba będąca wynikiem ważenia po wyładunku jest większa niż odpowiadająca jej liczba będąca wynikiem ważenia na statku.

3. Jeżeli państwa członkowskie zamierzają przyjąć plany kontroli wyrywkowych, o których mowa w art. 60 ust. 1 i 3 rozporządzenia w sprawie kontroli, w ciągu sześciu miesięcy po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie przedkładają najlepiej jeden plan kontroli wyrywkowych obejmujący wszystkie odnośne procedury ważenia na trzy lata. Powyższy plan kontroli wyrywkowych może składać się z różnych części dotyczących różnych rodzajów połowów.

4. Nowe plany kontroli wyrywkowych, które mają być przyjęte po terminie, o którym mowa w ust. 3, lub wszelkie zmiany w takich planach przedkłada się do zatwierdzenia trzy miesiące przed końcem danego roku.

Artykuł 77

Plany i programy kontroli dotyczące ważenia produktów rybołówstwa po przewiezieniu z miejsca wyładunku

1. Państwa członkowskie przyjmują plan kontroli, o którym mowa w art. 61 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz wszelkie znaczące zmiany w nim zgodnie z metodami opartymi na ryzyku opisanymi w załączniku XXI.

2. Jeżeli państwa członkowskie zamierzają przyjąć plany kontroli, o których mowa w art. 61 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, przedkładają jeden plan kontroli na państwo członkowskie obejmujący wszystkie przewozy produktów rybołówstwa, które należy zważyć po przewiezieniu. Taki plan kontroli przedkłada się w ciągu sześciu miesięcy po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie. Powyższy jeden plan kontroli może składać się z różnych części dotyczących różnych rodzajów połowów.

3. Państwa członkowskie przyjmują wspólny program kontroli, o którym mowa w art. 61 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz wszelkie znaczące zmiany w nim zgodnie z metodami opartymi na ryzyku opisanymi w załączniku XXII.

4. Jeżeli państwa członkowskie zamierzają przyjąć wspólne programy kontroli, o których mowa w art. 61 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, przedkładają je w ciągu sześciu miesięcy po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie.

5. Każdy nowy plan kontroli, o którym mowa w ust. 2, lub wszelkie wspólne programy kontroli, o których mowa w ust. 4, przyjmowane po terminie, o którym mowa w ust. 2 i 4, lub wszelkie zmiany w takich planach lub programach przedkłada się trzy miesiące przed końcem roku poprzedzającego datę wejścia tego planu lub programu w życie.

Sekcja 2

Przepisy szczególne dotyczące ważenia określonych gatunków pelagicznych

Artykuł 78

Zakres procedur ważenia dotyczących połowów śledzia, makreli, ostroboka i błękitka

Przepisy określone w niniejszej sekcji mają zastosowanie do ważenia połowów śledzia (Clupea harengus), makreli (Scomber scombrus), ostroboka (Trachurus spp.) i błękitka (Micromesistius poutassou) lub ich kombinacji, wyładowywanych w Unii Europejskiej lub przez unijne statki rybackie w państwach trzecich, złowionych:

a) w przypadku śledzia w obszarach ICES: I, II, IIIa, IV, Vb, VI oraz VII;

b) w przypadku makreli w obszarach ICES: IIa, IIIa, IV, Vb, VI, VII, VIII, IX, XII, XIV oraz wodach Unii objętych regulacjami CECAF;

c) w przypadku ostroboka: w obszarach ICES IIa, IV, Vb, VI, VII, VIII, IX, X, XII, XIV i wodach Unii objętych regulacjami CECAF;

d) w przypadku błękitka: w obszarach ICES IIa, IV, Vb, VI, VII, VIII, IX, X, XII, XIV i wodach UE objętych regulacjami CECAF;

jeżeli ilości na wyładunek przekraczają 10 ton.

Artykuł 79

Porty ważenia połowów śledzia, makreli, ostroboka i błękitka

1. Połowy gatunków, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia, waży się natychmiast przy wyładunku. Jednak połowy tych gatunków można ważyć po przewiezieniu, jeżeli:

– w odniesieniu do miejsca przeznaczenia w danym państwie członkowskim to państwo członkowskie przyjęło plan kontroli, o którym mowa w art. 61 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, zgodnie z metodami opartymi na ryzyku opisanymi w załączniku XXI,

– w odniesieniu do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim dane państwo członkowskie przyjęło wspólny program kontroli, o którym mowa w art. 61 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, zgodnie z metodami opartymi na ryzyku opisanymi w załączniku XXII,

przy czym powyższy plan kontroli lub wspólny program kontroli został zatwierdzony przez Komisję.

2. Każde zainteresowane państwo członkowskie określa, w których z jego portów prowadzi się ważenie gatunków, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia, oraz dopilnowują, aby wszystkich wyładunków takich gatunków dokonywano w tych portach. Takie porty:

a) ustaliły pory wyładunków i przeładunków;

b) ustaliły miejsca wyładunku i przeładunku;

c) ustaliły procedury inspekcji i nadzoru.

3. Zainteresowane państwa członkowskie przekazują Komisji wykaz takich portów oraz procedury inspekcji i nadzoru obowiązujące w tych portach, w tym warunki dotyczące rejestracji oraz przekazywania danych w odniesieniu do ilości każdego z przedmiotowych gatunków w ramach każdego wyładunku.

4. Wszelkie zmiany w wykazach portów i procedurach inspekcji i nadzoru, o których mowa w ust. 3, przekazuje się Komisji co najmniej 15 dni przed ich wejściem w życie.

5. Państwa członkowskie dopilnowują, aby wszystkie wyładunki gatunków, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia, dokonywane przez ich statki poza Unią Europejską były prowadzone w portach specjalnie wybranych w celu ważenia przez państwa trzecie, które zawarły z Unią Europejską umowy dotyczące takich gatunków.

6. Komisja przekazuje informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, jak również wykaz portów wybranych przez państwa trzecie, wszystkim zainteresowanym państwom członkowskim.

7. Komisja i zainteresowane państwa członkowskie publikują wykaz portów i zmiany do niego na swoich oficjalnych stronach internetowych.

Artykuł 80

Wejście do portu państwa członkowskiego

1. Do celów ważenia kapitan statku rybackiego lub jego przedstawiciel zgłasza właściwym organom państwa członkowskiego, w którym ma zostać dokonany wyładunek, co najmniej na cztery godziny przed wejściem do danego portu wyładunku:

a) port, do którego ma wejść statek, nazwę statku i jego oznakę rybacką;

b) przewidywaną godzinę przybycia do portu;

c) ilości w kilogramach wagi w relacji pełnej śledzia, makreli, ostroboka i błękitka zatrzymanych na burcie;

d) odpowiednie obszary geograficzne, w których dokonano połowów; obszar odnosi się do podobszaru i rejonu lub podrejonu, na którym na mocy prawa unijnego mają zastosowanie ograniczenia połowowe.

2. Kapitan unijnego statku rybackiego objętego obowiązkiem elektronicznej rejestracji danych z dziennika połowowego przesyła informacje, o których mowa w ust. 1, drogą elektroniczną do państwa członkowskiego bandery. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują te informacje państwu członkowskiemu, w którym ma odbyć się wyładunek. Elektroniczne dane z dziennika połowowego, o których mowa w art. 15 rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz informacje, o których mowa w ust. 1, można przesyłać w ramach jednego przekazywania elektronicznego.

3. Państwa członkowskie mogą ustalić krótszy okres powiadomienia niż okres określony w ust. 1. W takim przypadku zainteresowane państwa członkowskie informują Komisję 15 dni przed wejściem w życie krótszego okresu powiadomienia. Komisja i zainteresowane państwa członkowskie zamieszczają powyższą informację na swoich stronach internetowych.

Artykuł 81

Rozładunek

Właściwe organy zainteresowanego państwa członkowskiego nakładają wymóg, aby rozładunku wszelkich połowów, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia, nie rozpoczynano przed uzyskaniem wyraźnego zezwolenia. Jeżeli rozładunek ulega przerwaniu, przed ponownym rozpoczęciem rozładunku wymagane jest uzyskanie pozwolenia.

Artykuł 82

Dziennik połowowy

1. Bezzwłocznie po przybyciu do portu i przed rozpoczęciem rozładunku kapitan statku rybackiego, który nie jest objęty obowiązkiem elektronicznej rejestracji danych z dziennika połowowego, przedstawia właściwemu organowi państwa członkowskiego w porcie wyładunku wypełnione odpowiednie strony dziennika połowowego w celu inspekcji.

2. Ilości śledzia, makreli, ostroboka i błękitka zatrzymane na burcie, które zgłoszono przed wyładunkiem zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. c) niniejszego rozporządzenia, są równe ilościom odnotowanym w dzienniku połowowym po jego wypełnieniu.

Artykuł 83

Państwowe wagi najazdowe do ważenia świeżego śledzia, makreli, ostroboka i błękitka

Nie naruszając przepisów art. 72 niniejszego rozporządzenia, w przypadku kiedy wykorzystywane są państwowe wagi najazdowe, osoby fizyczne lub prawne ważące połowy, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia, wystawiają nabywcy dowód ważenia wskazujący datę i godzinę ważenia oraz numer rejestracyjny samochodu cysterny. Kopię dowodu ważenia dołącza się do dokumentu sprzedaży lub deklaracji przejęcia.

Artykuł 84

Prywatne wagi najazdowe do ważenia świeżych ryb

1. W uzupełnieniu przepisów art. 72 niniejszego rozporządzenia wykorzystywanie prywatnych wag najazdowych podlega również wymogom niniejszego artykułu.

2. Osoby fizyczne lub prawne ważące dowolne połowy, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia, prowadzą dla każdego urządzenia ważącego oprawiony rejestr z ponumerowanym stronami. Jest on wypełniany natychmiast po zakończeniu ważenia pojedynczego wyładunku, nie później jednak niż o godz. 23:59 czasu lokalnego w dniu zakończenia ważenia. W powyższym rejestrze podaje się:

a) nazwę i oznakę rybacką statku, z którego wyładowano dowolne połowy, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia;

b) numer rejestracyjny samochodów cystern i ich ładunek, jeżeli dowolne połowy, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia, przewieziono z portu wyładunku przed ważeniem zgodnie z art. 79 niniejszego rozporządzenia. Każdy ładunek samochodu cysterny jest ważony i rejestrowany oddzielnie. Łączna masa wszystkich ładunków samochodów cystern z tego samego statku może być jednak zarejestrowana w całości, jeżeli te ładunki samochodów cystern były ważone jeden po drugim i bez przerw;

c) gatunki ryb;

d) masę każdego wyładunku;

e) datę i godzinę początku i końca ważenia.

3. Nie naruszając przepisów art. 72 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, jeżeli ważenie odbywa się na przenośniku taśmowym, wszystkie przypadki stosowania urządzenia rejestruje się w oprawionym rejestrze ważenia z ponumerowanymi stronami.

Artykuł 85

Ważenie mrożonych ryb

Jeżeli waży się wyładowane ilości mrożonego śledzia, makreli, ostroboka i błękitka, masę mrożonych ryb wyładowanych w skrzynkach określa się w podziale na gatunki zgodnie z art. 73 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 86

Przechowywanie rejestrów ważenia

Wszystkie rejestry ważenia określone w art. 84 ust. 3 i art. 85 niniejszego rozporządzenia oraz kopie wszelkich dokumentów przewozowych w ramach planu kontroli lub wspólnego programu kontroli, o którym mowa w art. 79 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, przechowuje się przez co najmniej trzy lata.

Artykuł 87

Dokument sprzedaży oraz deklaracja przejęcia

Osoby fizyczne lub prawne odpowiedzialne za przedkładanie dokumentów sprzedaży i deklaracji przejęcia przedkładają takie deklaracje w odniesieniu do gatunków, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia, właściwym organom zainteresowanego państwa członkowskiego na ich wniosek.

Artykuł 88

Kontrole krzyżowe

Do czasu utworzenia komputerowych baz danych zgodnie z art. 109 rozporządzenia w sprawie kontroli właściwe organy przeprowadzają administracyjne kontrole krzyżowe dotyczące wszystkich wyładunków, porównując:

a) ilości śledzia, makreli, ostroboka i błękitka w podziale na gatunki, podane w uprzednim powiadomieniu o wyładunku zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. c) niniejszego rozporządzenia, z ilościami odnotowanymi w dzienniku połowowym;

b) ilości śledzia, makreli, ostroboka i błękitka w podziale na gatunki odnotowane w dzienniku połowowym z ilościami odnotowanymi w deklaracji wyładunkowej;

c) ilości śledzia, makreli, ostroboka i błękitka w podziale na gatunki odnotowane w deklaracji wyładunkowej z ilościami odnotowanymi w deklaracji przejęcia lub dokumencie sprzedaży;

d) obszar połowu odnotowany w dzienniku połowowym statku z danymi VMS dla danego statku.

Artykuł 89

Monitorowanie ważenia

1. Ważenie połowów śledzia, makreli, ostroboka i błękitka ze statku monitoruje się w podziale na gatunki. W przypadku statków przepompowujących ryby na ląd monitoruje się ważenie całego rozładunku. W przypadku wyładunków mrożonego śledzia, makreli, ostroboka i błękitka liczy się wszystkie skrzynki i monitoruje się metodę obliczania średniej wagi netto skrzynek określoną w załączniku XVIII.

2. Oprócz danych, o których mowa w art. 88 niniejszego rozporządzenia, kontroli krzyżowej poddawane są następujące dane:

a) ilości śledzia, makreli, ostroboka i błękitka w podziale na gatunki odnotowane w rejestrach ważenia państwowych lub prywatnych wag najazdowych oraz ilości w podziale na gatunki odnotowane w deklaracji przejęcia lub dokumencie sprzedaży;

b) ilości śledzia, makreli ostroboka i błękitka w podziale na gatunki odnotowane we wszelkich dokumentach przewozowych w ramach planu kontroli lub wspólnego programu kontroli, o którym mowa w art. 79 ust. 1 niniejszego rozporządzenia;

c) numery rejestracyjne samochodów cystern odnotowane w rejestrze zgodnie z art. 84 ust. 2 lit. b) niniejszego rozporządzenia.

3. Po zakończeniu rozładunku należy sprawdzić, czy na statku nie pozostały żadne ryby objęte przepisami szczególnymi niniejszej sekcji.

4. Wszystkie działania monitorujące objęte niniejszym artykułem i artykułem 107 niniejszego rozporządzenia są dokumentowane. Dokumentacja ta przechowywana jest przez co najmniej trzy lata.

ROZDZIAŁ III

Dokumenty sprzedaży oraz deklaracje przejęcia

Artykuł 90

Przepisy ogólne

1. W dokumencie sprzedaży i deklaracji przejęcia podaje się liczbę osobników, o której mowa w art. 64 ust. 1 lit. f) i art. 66 ust. 3 lit. e) rozporządzenia w sprawie kontroli, jeżeli odnośna kWota jest zarządzana według osobników.

2. Rodzaj postaci, o której mowa w art. 64 ust. 1 lit. g) rozporządzenia w sprawie kontroli, obejmuje stan postaci określony w załączniku I.

3. Cenę, o której mowa w art. 64 ust. 1 lit. l) rozporządzenia w sprawie kontroli, podaje się w walucie stosowanej w państwie członkowskim, w którym dokonuje się sprzedaży.

Artykuł 91

Formaty dokumentów sprzedaży oraz deklaracji przejęcia

1. Państwa członkowskie określają format stosowany w celu wypełniania i przekazywania dokumentów sprzedaży i deklaracji przejęcia przez zarejestrowanych nabywców, zarejestrowane aukcje lub inne podmioty lub osoby upoważnione przez państwa członkowskie oraz właściwe organy, o których mowa w art. 63 i 67 rozporządzenia w sprawie kontroli.

2. Elementy danych, które zarejestrowani nabywcy, zarejestrowane aukcje lub inne podmioty lub osoby upoważnione przez państwa członkowskie obowiązkowo odnotowują w swoich dokumentach sprzedaży lub deklaracjach przejęcia zgodnie z przepisami unijnymi, są również obowiązkowe w przypadku wymian między państwami członkowskimi.

3. Dane określone w art. 111 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, przekazywane w odniesieniu do działań w ciągu ostatnich 36 miesięcy przez państwo członkowskie, na którego terytorium nastąpiła pierwsza sprzedaż lub dokonano przejęcia, zostają udostępnione przez to państwo członkowskie na wniosek państwa członkowskiego bandery lub państwa członkowskiego, na którego terytorium dokonano wyładunku produktów rybołówstwa. Odpowiedź na wniosek zostanie wygenerowana automatycznie i przekazana bezzwłocznie.

4. Państwa członkowskie:

a) zapewniają, aby dane otrzymane zgodnie z niniejszym rozdziałem w postaci dostępnej do odczytu komputerowego były zapisywane i bezpieczne przechowywanie w skomputeryzowanych bazach danych przez co najmniej trzy lata;

b) podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, aby dane były wykorzystywane tylko do celów określonych w niniejszym rozporządzeniu; oraz

c) stosują wszelkie niezbędne środki techniczne w celu ochrony takich danych przed ich przypadkowym lub nielegalnym zniszczeniem, przypadkową utratą, pogorszeniem jakości, rozpowszechnieniem lub dostępem do nich osób niepowołanych.

5. W każdym z państw członkowskich jeden organ, o którym mowa w art. 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, jest odpowiedzialny za przekazywanie i odbieranie danych, zarządzanie nimi i przetwarzanie wszelkich danych objętych niniejszym rozdziałem.

6. Państwa członkowskie dokonują wymiany danych adresowych organów, o których mowa w ust. 5, jak również podają te dane Komisji i wyznaczonemu przez nią organowi w ciągu trzech miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

7. Wszelkie zmiany informacji, o których mowa w ust. 5 i 6, są przekazywane Komisji, wyznaczonemu przez nią organowi i innym państwom członkowskim, zanim staną się one skuteczne.

TYTUŁ V

NADZÓR

ROZDZIAŁ I

Sprawozdania z nadzoru

Artykuł 92

Informacje odnotowywane w sprawozdaniu z nadzoru

1. Sprawozdania z nadzoru, o których mowa w art. 71 ust. 3 i 4 rozporządzenia w sprawie kontroli, sporządza się zgodnie z załącznikiem XXIII do niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa członkowskie umieszczają dane zawarte w swoich sprawozdaniach z nadzoru w elektronicznej bazie danych, o której mowa w art. 78 rozporządzenia w sprawie kontroli, i zapewniają funkcje, o których mowa w pkt 2 załącznika XXIV do niniejszego rozporządzenia. Minimum informacji odnotowywanych w powyższej bazie danych stanowią informacje określone w załączniku XXIII. Sprawozdania z nadzoru w formie papierowej można również dodatkowo zeskanować do bazy danych.

3. Dane ze sprawozdań przechowuje się w bazie danych przez co najmniej trzy lata.

4. Po otrzymaniu sprawozdania z nadzoru, o którym mowa w ust. 1, państwo członkowskie bandery rozpoczyna działania wyjaśniające dotyczące działań swoich statków rybackich, do których odnosi się sprawozdanie z nadzoru.

5. Ustęp 1 stosuje się, nie naruszając przepisów przyjętych przez regionalne organizacje ds. rybołówstwa, których Unia Europejska jest umawiającą się stroną.

ROZDZIAŁ II

Obserwatorzy kontroli

Artykuł 93

Przepisy ogólne dotyczące obserwatorów kontroli

1. Nie naruszając przepisów szczególnych ustanowionych przez regionalną organizację ds. rybołówstwa lub uzgodnionych z państwem trzecim, na unijnych statkach rybackich, które objęto programem obecności obserwatorów kontroli, przebywa co najmniej jeden obserwator kontroli przez okres określony programem.

2. Państwa członkowskie wyznaczają obserwatorów kontroli i dopilnowują, aby mogli wypełniać swoje zadania. Państwa członkowskie w szczególności zapewniają przewóz obserwatorów kontroli na odnośne unijne statki rybackie i z tych statków.

3. Obserwatorzy kontroli nie wypełniają innych zadań niż zadania ustanowione w art. 73 rozporządzenia w sprawie kontroli oraz w art. 95 niniejszego rozporządzenia, chyba że inne zadania należy wykonać na mocy unijnego programu obecności obserwatorów kontroli lub w ramach programu obecności obserwatorów regionalnej organizacji ds. rybołówstwa lub ustanowionego w ramach umowy dwustronnej z państwem trzecim.

4. Właściwe organy dopilnowują, aby do celów realizacji swoich zadań obserwatorzy kontroli posiadali środki komunikacji niezależne od systemu komunikacji statku rybackiego.

5. Niniejsze przepisy nie wpływają na uprawnienia kapitana statku rybackiego jako jedynego podmiotu decydującego o operacjach statku.

Artykuł 94

Niezależność obserwatorów kontroli

Aby obserwatorzy kontroli byli niezależni od właściciela, operatora, kapitana unijnego statku rybackiego i dowolnego członka załogi, zgodnie z art. 73 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, obserwator kontroli nie jest:

– krewnym ani pracownikiem kapitana unijnego statku rybackiego ani żadnego innego członka załogi, przedstawiciela kapitana ani właściciela ani operatora unijnego statku rybackiego, do którego został przypisany,

– pracownikiem przedsiębiorstwa kontrolowanego przez kapitana, członka załogi, przedstawiciela kapitana lub właściciela lub operatora unijnego statku rybackiego, do którego został przypisany.

Artykuł 95

Obowiązki obserwatorów kontroli

1. Obserwatorzy kontroli weryfikują odpowiednie dokumenty i odnotowują działania połowowe unijnego statku rybackiego, na którym przebywają, zgodnie z załącznikiem XXV.

2. W odpowiednich przypadkach obserwatorzy kontroli na unijnym statku rybackim zdają sprawozdanie urzędnikom, którzy mają przeprowadzić inspekcję tego statku rybackiego, po ich wejściu na statek. Jeżeli pozwala na to wyposażenie unijnego statku rybackiego i w odpowiednich przypadkach sprawozdanie to odbywa się podczas zamkniętego spotkania.

3. Obserwatorzy kontroli sporządzają sprawozdanie, o którym mowa w art. 73 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, stosując format określony w załączniku XXVI. Przekazują to sprawozdanie niezwłocznie, przy czym nie później niż w ciągu 30 dni po zakończeniu zadania, organom, którym podlegają, oraz właściwym organom państwa członkowskiego bandery. Właściwe organy, którym podlegają, udostępniają sprawozdanie na wniosek nadbrzeżnemu państwu członkowskiemu, Komisji lub wyznaczonemu przez nią organowi. Kopie sprawozdań udostępniane innym państwom członkowskim nie mogą obejmować miejsc, w których dokonano połowów, w odniesieniu do pozycji początkowej i końcowej każdej operacji połowowej, ale mogą obejmować dzienne łączne połowy w kilogramach ekwiwalentu wagi w relacji pełnej w podziale na gatunki oraz rejon ICES lub inny odpowiedni obszar.

Artykuł 96

(utracił moc)

TYTUŁ VI

INSPEKCJA

ROZDZIAŁ I

Przeprowadzanie inspekcji

Sekcja 1

Przepisy ogólne

Artykuł 97

Urzędnicy upoważnieni do prowadzenia inspekcji na morzu lub na lądzie

1. Urzędnicy odpowiedzialni za przeprowadzanie inspekcji, o których mowa w art. 74 rozporządzenia w sprawie kontroli, są upoważnieni przez właściwe organy państwa członkowskiego. W tym celu państwa członkowskie wydają swoim urzędnikom legitymację służbową, potwierdzającą ich tożsamość i uprawnienia. Każdy urzędnik w czasie pracy posiada przy sobie legitymację służbową i okazuje ją podczas inspekcji przy pierwszej możliwości.

2. Państwa członkowskie nadają swoim urzędnikom odpowiednie uprawnienia niezbędne do przeprowadzania kontroli i inspekcji oraz egzekwowania przepisów zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa.

Artykuł 98

Zasady ogólne

1. Nie naruszając przepisów zawartych w planach wieloletnich, właściwe organy państw członkowskich przyjmują metodę opartą na ryzyku, aby wybrać cele przeznaczone do inspekcji przy użyciu wszystkich dostępnych informacji. Zgodnie z powyższą metodą urzędnicy przeprowadzają inspekcje zgodnie z przepisami określonymi w niniejszym rozdziale.

2. Nie naruszając przepisów zawartych w planach wieloletnich, państwa członkowskie koordynują swoje działania w zakresie kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów. W tym celu przyjmują i realizują krajowe programy kontroli, o których mowa w art. 46 rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz wspólne programy kontroli, o których mowa w art. 94 rozporządzenia w sprawie kontroli, obejmujące zarówno działania na morzu jak i na lądzie niezbędne do zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa.

3. Stosownie do opartej na ryzyku strategii dotyczącej kontroli i egzekwowania przepisów każde państwo członkowskie przeprowadza w obiektywny sposób niezbędne działania inspekcyjne, aby zapobiec zatrzymywaniu na burcie, przeładowywaniu, wyładowywaniu, przenoszeniu do klatek i hodowli, przetwarzaniu, przewożeniu, przechowywaniu, wprowadzaniu do obrotu i składowaniu produktów rybołówstwa, które uzyskano dzięki działaniom niezgodnym z przepisami wspólnej polityki rybołówstwa.

4. Inspekcje prowadzone są w sposób, który w możliwym zakresie zapobiega wszelkim niekorzystnym skutkom dla higieny i jakości produktów rybołówstwa objętych inspekcją.

5. Państwa członkowskie dopilnowują, aby krajowe systemy informacyjne związane z rybołówstwem umożliwiały bezpośrednią elektroniczną wymianę informacji o inspekcjach w państwie portu między tymi systemami oraz z innymi państwami członkowskimi, Komisją i wyznaczonym przez nią organem, w zależności od przypadku, zgodnie z art. 111 rozporządzenia w sprawie kontroli.

Artykuł 99

Obowiązki urzędników na etapie przedinspekcyjnym

Na etapie przedinspekcyjnym urzędnicy zbierają, jeżeli to możliwe, wszystkie odpowiednie informacje, w tym:

a) licencje połowowe i upoważnienia do połowów;

b) informacje VMS związane z bieżącym rejsem połowowym;

c) informacje z nadzoru z powietrza i innych obserwacji;

d) wcześniejszą dokumentację inspekcyjną i informacje dostępne na zabezpieczonej części strony internetowej państwa członkowskiego bandery dotyczące danego unijnego statku rybackiego.

Artykuł 100

Obowiązki urzędników upoważnionych do przeprowadzenia inspekcji

1. Urzędnicy upoważnieni do przeprowadzenia inspekcji sprawdzają i uzupełniają właściwe pozycje określone w odpowiednim module inspekcji w sprawozdaniu z inspekcji w załączniku XXVII. W tym celu mogą wykonywać zdjęcia, nagrania wideo i nagrania audio zgodnie z prawem krajowym oraz – w odpowiednich przypadkach – pobierać próbki.

2. Urzędnicy nie ingerują w prawo każdego operatora do komunikacji z właściwymi organami państwa bandery podczas działań inspekcyjnych.

3. Urzędnicy uwzględniają wszelkie informacje podane zgodnie z art. 95 ust. 2 niniejszego rozporządzenia przez obserwatora kontroli na statku rybackim, który ma zostać poddany inspekcji.

4. Po zakończeniu inspekcji urzędnicy odpowiednio instruują operatorów na temat przepisów dotyczących rybołówstwa, które mają zastosowanie do zaistniałych okoliczności.

5. Jeżeli nie znaleziono dowodów na wyraźne naruszenie przepisów, po zakończeniu inspekcji urzędnicy możliwie najszybciej opuszczają statek rybacki lub obiekt poddany inspekcji.

Artykuł 101

Obowiązki państw członkowskich, Komisji i Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa

1. Właściwe organy państw członkowskich oraz – w odpowiednich przypadkach – Komisja i Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa dopilnowują, aby ich urzędnicy przeprowadzali inspekcje w sposób profesjonalny i z zachowaniem wysokich norm, jednocześnie zachowując uprzejmą i wrażliwą postawę.

2. Właściwe organy każdego państwa członkowskiego ustanawiają procedury, aby zapewnić sprawiedliwe i wnikliwe rozpatrywanie zgodnie z prawem krajowym wszelkich skarg, składanych przez operatorów w związku z przeprowadzeniem inspekcji przez ich urzędników.

3. Nadbrzeżne państwo członkowskie może – stosownie do odpowiednich uzgodnień z państwem członkowskim bandery statku rybackiego – zaprosić urzędników właściwych organów tego państwa członkowskiego do udziału w inspekcjach statków rybackich tego państwa członkowskiego, podczas gdy statki te prowadzą działania na wodach nadbrzeżnego państwa członkowskiego lub dokonują wyładunków w jego portach.

Sekcja 2

Inspekcje na morzu

Artykuł 102

Przepisy ogólne dotyczące inspekcji na morzu

1. Dowolny statek wykorzystywany w celach kontroli, w tym nadzoru, jest wyraźnie oznakowany chorągiewką lub symbolem określonym w załączniku XXVIII.

2. Jednostka, która umożliwia przewiezienie urzędników prowadzących inspekcje, jest oznakowana podobną flagą lub chorągiewką o wielkości odpowiedniej do wielkości jednostki, aby wskazać, że służy do zadań związanych z inspekcją rybołówstwa.

3. Osoby odpowiadające za statki inspekcyjne przestrzegają zasad dobrej praktyki morskiej i dokonują manewrów w bezpiecznej odległości od statku rybackiego zgodnie z międzynarodowymi przepisami w zakresie zapobiegania zderzeniom na morzu.

Artykuł 103

Wchodzenie na statki rybackie na morzu

1. Urzędnicy odpowiedzialni za przeprowadzenie inspekcji dopilnowują, aby nie podejmowano żadnych działań, które mogłyby zagrozić bezpieczeństwu statku rybackiego i jego załogi.

2. Urzędnicy nie wymagają, aby kapitan statku rybackiego, na który wchodzą lub z którego schodzą, zatrzymywał statek lub manewrował podczas łowienia lub wstrzymywał wydawanie lub wybieranie narzędzi połowowych. Urzędnicy mogą jednak wymagać przerwania lub opóźnienia wydania narzędzi połowowych, aby umożliwić bezpieczne wejście na statek lub zejście ze statku rybackiego, do czasu zakończenia wejścia na statek rybacki lub zejścia z niego. W przypadku wejścia na pokład opóźnienie to nie przekracza 30 minut od momentu wejścia urzędników na statek rybacki, chyba że stwierdzono naruszenie przepisów. Niniejszy przepis nie wpływa na fakt, że urzędnicy mogą wymagać wybrania narzędzi w celu przeprowadzenia inspekcji.

Artykuł 104

Działania prowadzone na statku

1. Prowadząc inspekcję, urzędnicy sprawdzają i uzupełniają wszystkie właściwe pozycje określone w odpowiednim module sprawozdania z inspekcji określonego w załączniku XXVII do niniejszego rozporządzenia.

2. Urzędnicy mogą wymagać od kapitana, aby wybrano narzędzie połowowe w celu inspekcji.

3. Zespoły inspekcyjne składają się normalnie z dwóch urzędników. W razie potrzeby do zespołów inspekcyjnych mogą dołączyć dodatkowi urzędnicy.

4. Inspekcja nie przekracza czterech godzin lub trwa do momentu wciągnięcia sieci i przeprowadzenia inspekcji sieci i połowu, w zależności od tego, który z tych okresów jest dłuższy. Powyższy przepis nie ma zastosowania w przypadku stwierdzenia wyraźnego naruszenia przepisów lub konieczności uzyskania przez urzędników dodatkowych informacji.

5. W przypadku stwierdzenia wyraźnego naruszenia przepisów do dowolnej części narzędzia połowowego lub statku rybackiego – w tym do pojemników na produkty rybołówstwa oraz przedziałów, w których mogą być one sztauowane – można solidnie przytwierdzić znaki identyfikacyjne i plomby, a urzędnik (urzędnicy) może (mogą) pozostać na statku przez czas niezbędny do zakończenia odpowiednich działań w celu zabezpieczenia i zachowania wszystkich dowodów wyraźnego naruszenia przepisów.

Sekcja 3

Inspekcje w porcie

Artykuł 105

Przygotowanie inspekcji

1. Bez uszczerbku dla poziomów referencyjnych określonych w indywidualnych programach kontroli i inspekcji oraz w art. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 (²⁹) inspekcja statku rybackiego odbywa się w porcie lub przy wyładunku w następujących przypadkach:

a) rutynowo z powodu objęcia metodą pobierania prób na podstawie zarządzania opartego na analizie ryzyka; lub

b) jeżeli podejrzewa się, że statek nie przestrzega przepisów wspólnej polityki rybołówstwa.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 lit. b), i nie naruszając przepisów ostatniego zdania art. 106 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, właściwe organy państw członkowskich dopilnowują, aby na statek rybacki poddawany inspekcji w porcie czekali po przybyciu do portu ich urzędnicy.

3. Ustęp 1 nie wyklucza możliwości przeprowadzenia przez państwa członkowskie inspekcji na zasadzie losowej.

Artykuł 106

Inspekcje w porcie

1. Prowadząc inspekcje, urzędnicy sprawdzają i uzupełniają wszystkie właściwe pozycje określone w odpowiednim module sprawozdania z inspekcji określonego w załączniku XXVII do niniejszego rozporządzenia. Urzędnicy przestrzegają wszelkich wymogów szczegółowych, które mają zastosowanie do statku rybackiego poddanego inspekcji, w szczególności odpowiednich przepisów w planach wieloletnich.

2. Prowadząc inspekcję wyładunku, urzędnicy monitorują cały proces wyładunku od początku do końca odnośnej operacji. Przeprowadza się kontrolę krzyżową, aby porównać ilości w podziale na gatunki odnotowane w uprzednim powiadomieniu o przybyciu w celu wyładunku produktów rybołówstwa, ilości w podziale na gatunki odnotowane w dzienniku połowowym oraz ilości w podziale na gatunki wyładowane lub przeładowane, w zależności od przypadku. Niniejszy przepis nie wyklucza możliwości przeprowadzeni inspekcji po rozpoczęciu wyładunku.

3. Państwa członkowskie zapewniają skuteczną inspekcję i kontrolę obiektów wykorzystywanych w związku z działaniami połowowymi oraz późniejszym przetwarzaniem produktów rybołówstwa.

Artykuł 107

Inspekcja określonych wyładunków gatunków pelagicznych

W przypadku wyładunków śledzia, makreli, ostroboka i błękitka, o których mowa w art. 78 niniejszego rozporządzenia, właściwe organy państwa członkowskiego zapewniają, aby w pełni skontrolowano co najmniej 7,5 % wyładowanych ilości każdego gatunku oraz co najmniej 5 % wyładunków.

Sekcja 4

Inspekcje dotyczące przewozu

Artykuł 108

Zasady ogólne

1. Nie naruszając przepisów zawartych w planach wieloletnich, inspekcje dotyczące przewozu mogą odbywać się w dowolnym miejscu i czasie między punktem wyładunku a przybyciem produktów rybołówstwa do miejsca sprzedaży lub przetworzenia. Podczas przeprowadzania inspekcji podejmuje się konieczne środki, aby zapewnić zachowanie łańcucha chłodniczego produktów rybołówstwa poddanych inspekcji.

2. Nie naruszając przepisów zawartych w planach wieloletnich i krajowych programach kontroli lub indywidualnych programach kontroli i inspekcji, inspekcje dotyczące przewozu obejmują, jeżeli to możliwe, bezpośrednią kontrolę przewożonych produktów.

3. Bezpośrednia kontrola przewożonych produktów rybołówstwa obejmuje pobranie próbek reprezentatywnych dla różnych części przewożonych partii.

4. Prowadząc inspekcję dotyczącą przewozu, urzędnicy sprawdzają i uzupełniają wszystkie pozycje, o których mowa w art. 68 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli i wszystkie odpowiednie pozycje w module sprawozdania określonego w załączniku XXVII do niniejszego rozporządzenia. W ramach tych działań należy również sprawdzić, czy ilości przewożonych produktów rybołówstwa odpowiadają informacjom odnotowanym w dokumencie przewozowym.

Artykuł 109

Zaplombowane pojazdy

1. Jeżeli pojazd lub kontener zaplombowano, aby uniknąć manipulowania przy ładunku, właściwe organy państw członkowskich dopilnowują, aby w dokumencie przewozowym odnotowano numery seryjne plomb. Urzędnicy sprawdzają, czy plomby są nienaruszone i czy numery seryjne odpowiadają informacjom w dokumencie przewozowym.

2. Jeżeli usuwa się plomby, aby umożliwić inspekcję ładunku przed jego przybyciem na miejsce przeznaczenia, urzędnicy zastępują oryginalną plombę nową plombą, odnotowując informacje dotyczące plomby w dokumencie przewozowym oraz podając przyczyny usunięcia oryginalnej plomby.

Sekcja 5

Inspekcje dotyczące rynku

Artykuł 110

Zasady ogólne

W trakcie wizytacji chłodni, rynków hurtowych i detalicznych, restauracji lub wszelkich innych obiektów, w których przechowuje się lub sprzedaje ryby po wyładunku, urzędnicy sprawdzają i uzupełniają wszystkie właściwe pozycje wymienione w odpowiednim module sprawozdania z inspekcji określonego w załączniku XXVII do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 111

Dodatkowe metody i techniki

Poza pozycjami wymienionymi w załączniku XXVII państwa członkowskie mogą stosować dostępne metody i techniki w celu identyfikacji i zatwierdzania produktów rybołówstwa, ich źródła lub pochodzenia oraz dostawców i statków łowczych lub jednostek produkcyjnych.

Artykuł 112

Kontrola produktów rybołówstwa objętych mechanizmami składowania

Urzędnicy sprawdzają, czy produkty rybołówstwa objęte mechanizmem składowania, o którym mowa w art. 30 rozporządzenia (UE) nr 1379/2013, spełniają warunki określone w art. 30 i w art. 67 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 (³⁰).

ROZDZIAŁ II

Obowiązki operatorów

Artykuł 113

Ogólne obowiązki operatorów

1. Wszyscy operatorzy podlegający jurysdykcji dowolnego państwa członkowskiego mogą być poddawani inspekcji w odniesieniu do swoich obowiązków na mocy przepisów wspólnej polityki rybołówstwa.

2. Wszyscy operatorzy poddani inspekcji:

a) udostępniają urzędnikom na żądanie niezbędne informacje i dokumenty, w tym – jeżeli to możliwe – ich kopie lub odpowiednie bazy danych, dotyczące działań połowowych, które należy wypełniać i przechowywać w formie elektronicznej lub papierowej zgodnie z przepisami wspólnej polityki rybołówstwa;

b) umożliwiają dostęp do wszystkich części statków, obiektów oraz wszelkich środków transportu, w tym statków powietrznych i poduszkowców, wykorzystywanych w związku z działaniami połowowymi i przetwórczymi lub mających z nimi związek;

c) stale zapewniają bezpieczeństwo urzędnikom oraz czynnie pomagają urzędnikom i współpracują z nimi podczas wykonywania ich zadań związanych z inspekcją;

d) nie utrudniają urzędnikom prowadzącym inspekcje wykonywania obowiązków ani nie ingerują w nie, a także nie próbują zastraszać tych urzędników, ani nie nakłaniają do powyższych czynności innych osób;

e) zapewniają – jeżeli to możliwe – odosobnione miejsce spotkań w celu przekazywania informacji urzędnikom przez obserwatora kontroli, o czym mowa w art. 95 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 114

Obowiązki kapitana podczas inspekcji

1. Kapitan statku rybackiego poddawanego inspekcji lub jego przedstawiciel:

a) umożliwia urzędnikom bezpieczne i skuteczne wejście na statek zgodnie z zasadami dobrej praktyki morskiej po wysłaniu statkowi rybackiemu odpowiedniego sygnału przy użyciu międzynarodowego kodu sygnałów lub po określeniu zamiaru wejścia na statek drogą komunikacji radiowej przez statek lub śmigłowiec przewożący urzędnika;

b) zapewnia trap spełniający wymogi załącznika XXIX, aby umożliwić bezpieczny i dogodny dostęp do dowolnego statku, który wymaga wspięcia się na wysokość co najmniej 1,5 metra;

c) umożliwia urzędnikom wykonywanie zadań związanych z inspekcją, zapewniając wymaganą i zasadną pomoc;

d) umożliwia urzędnikom komunikowanie się z organami państwa bandery, państwa nadbrzeżnego i państwa dokonującego inspekcji;

e) ostrzega urzędników przed szczególnymi zagrożeniami dla bezpieczeństwa występującymi na statkach rybackich;

f) zapewnia urzędnikom dostęp do wszystkich miejsc na statku, wszystkich przetworzonych lub nieprzetworzonych połowów, wszystkich narzędzi połowowych oraz wszystkich odpowiednich informacji i dokumentów;

g) umożliwia urzędnikom bezpieczne zejście ze statku po zakończeniu inspekcji.

2. Kapitanów nie obowiązuje wymóg ujawniania wrażliwych informacji handlowych przez otwarte kanały radiowe.

ROZDZIAŁ III

Sprawozdanie z inspekcji

Artykuł 115

Wspólne przepisy dotyczące sprawozdań z inspekcji

1. Nie naruszając przepisów szczególnych przyjętych w ramach regionalnych organizacji ds. rybołówstwa, sprawozdania z inspekcji, o których mowa w art. 76 rozporządzenia w sprawie kontroli, obejmują właściwe informacje zawarte w odpowiednim module określonym w załączniku XXVII. Urzędnicy wypełniają sprawozdania podczas inspekcji lub możliwie najszybciej po jej zakończeniu.

2. Jeżeli w trakcie inspekcji stwierdzi się wyraźne naruszenie przepisów, w sprawozdaniu z inspekcji uwzględnia się jego elementy prawne i materialne wraz ze wszelkimi innymi informacjami dotyczącymi naruszenia przepisów. Jeżeli w trakcie inspekcji stwierdzi się kilka naruszeń przepisów, w sprawozdaniu z inspekcji odnotowuje się odpowiednie elementy każdego naruszenia.

3. Na koniec inspekcji urzędnicy powiadamiają o swoich ustaleniach osobę fizyczną odpowiedzialną za statek rybacki, pojazd, statek powietrzny, poduszkowiec lub obiekt poddany inspekcji (operatora). Operator ma możliwość przedstawienia uwag dotyczących inspekcji i ustaleń dokonanych podczas inspekcji. Uwagi operatora odnotowuje się w sprawozdaniu z inspekcji. Jeżeli urzędnicy nie posługują się tym samym językiem co operator podany inspekcji, podejmują odpowiednie działania, aby ich ustalenia były dla niego zrozumiałe.

4. Jeżeli jest to konieczne, operator ma prawo do kontaktu ze swoim przedstawicielem lub właściwymi organami państwa bandery, jeżeli wystąpią poważne trudności ze zrozumieniem wyników inspekcji oraz dotyczącego jej sprawozdania.

5. Format elektronicznego przekazywania, o którym mowa w art. 76 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, ustala się po konsultacjach między państwami członkowskimi a Komisją.

Artykuł 116

Wypełnianie sprawozdań z inspekcji

1. Jeżeli sprawozdanie z inspekcji sporządza się ręcznie w formie papierowej, jest ono wypełnione w sposób czytelny, nieścieralny i wyraźny. Nie wymazuje się ani nie zmienia żadnego wpisu. Jeżeli w sprawozdaniu sporządzonym ręcznie popełniono błąd, odpowiedni urzędnik starannie przekreśla i parafuje błędny wpis.

2. Urzędnik odpowiedzialny za inspekcję podpisuje sprawozdanie. Operatorowi umożliwia się podpisanie sprawozdania. Nie naruszając przepisów prawa krajowego, podpis operatora stanowi potwierdzenie sporządzenia sprawozdania i nie jest traktowany jako akceptacja jego treści.

3. Urzędnicy mogą sporządzać sprawozdania z inspekcji, o których mowa w art. 115 niniejszego rozporządzenia, w formie elektronicznej.

Artykuł 117

Kopia sprawozdania z inspekcji

Operatorowi przesyła się kopię sprawozdania z inspekcji, o którym mowa w art. 116 niniejszego rozporządzenia, nie później niż 15 dni roboczych po zakończeniu inspekcji i zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, którego suwerenności lub jurysdykcji podlega miejsce przeprowadzenia inspekcji. W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów ujawnienie sprawozdania podlega przepisom prawnym dotyczącym ujawniania informacji, które obowiązują w odnośnym państwie członkowskim.

ROZDZIAŁ V

Elektroniczna baza danych

Artykuł 118

Elektroniczna baza danych

1. W swoich krajowych programach kontroli państwa członkowskie uwzględniają procedury rejestracji przez urzędników sprawozdań z inspekcji w formie papierowej lub elektronicznej. Sprawozdania te są umieszczane w elektronicznej bazie danych, o której mowa w art. 78 rozporządzenia w sprawie kontroli, i zapewniają funkcje, o których mowa w pkt 2 załącznika XXIV do niniejszego rozporządzenia. Minimum informacji zawartych w elektronicznej bazie danych stanowią pozycje uzupełnione zgodnie z art. 115 ust. 1 niniejszego rozporządzenia i określone w załączniku XXVII jako obowiązkowe. Sprawozdania z inspekcji w formie papierowej również zeskanowuje się do bazy danych.

2. Baza danych jest dostępna dla Komisji i wyznaczonego przez nią organu zgodnie z procedurami określonymi w art. 114, 115 i 116 rozporządzenia w sprawie kontroli. Odpowiednie dane w bazie danych są również dostępne dla innych państw członkowskich w związku ze wspólnym planem rozmieszczenia.

3. Dane ze sprawozdań z inspekcji przechowuje się w bazie danych przez co najmniej trzy lata.

ROZDZIAŁ V

Inspektorzy unijni

Artykuł 119

Zgłaszanie inspektorów unijnych

1. W ciągu trzech miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie oraz Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa zgłaszają Komisji drogą elektroniczną imiona i nazwiska swoich urzędników, których należy ująć w wykazie inspektorów unijnych, o którym mowa w art. 79 rozporządzenia w sprawie kontroli.

2. Urzędnicy, których należy ująć w wykazie:

a) mają duże doświadczenie w dziedzinie kontroli i inspekcji rybołówstwa;

b) posiadają dogłębną wiedzę na temat prawodawstwa Unii Europejskiej dotyczącego rybołówstwa;

c) doskonale władają jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej, a drugim z tych języków w sposób zadowalający;

d) są odpowiednio sprawni fizycznie, by wykonywać swoje obowiązki;

e) w odpowiednich przypadkach przeszli podstawowe szkolenie w zakresie bezpieczeństwa na morzu.

Artykuł 120

Wykaz inspektorów unijnych

1. Na podstawie zgłoszeń państw członkowskich i Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa Komisja przyjmuje wykaz inspektorów unijnych sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Po sporządzeniu wstępnego wykazu państwa członkowskie oraz Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa zgłaszają Komisji do października każdego roku wszelkie zmiany, jakie pragną wprowadzić w wykazie na następny rok kalendarzowy. Komisja wprowadza odpowiednie zmiany w wykazie do dnia 31 grudnia każdego roku.

3. Wykaz oraz wprowadzone w nim zmiany publikuje się na oficjalnej stronie internetowej Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa.

Artykuł 121

Przekazywanie wykazu inspektorów unijnych regionalnym organizacjom ds. rybołówstwa

Wyznaczony przez Komisję organ przekazuje sekretariatowi regionalnej organizacji ds. rybołówstwa wykaz inspektorów unijnych, którzy mają przeprowadzać inspekcje w ramach tej organizacji.

Artykuł 122

Uprawnienia i obowiązki inspektorów unijnych

1. Wypełniając swoje zadania, inspektorzy unijni przestrzegają prawa Unii Europejskiej oraz – w takim zakresie, w jakim ma ono zastosowanie – prawa krajowego państwa członkowskiego, w którym przeprowadza się inspekcję, lub – jeżeli inspekcję przeprowadza się poza wodami Unii – prawa krajowego państwa członkowskiego bandery statku rybackiego poddanego inspekcji oraz odpowiednich przepisów międzynarodowych.

2. Inspektorzy unijni okazują legitymację służbową, potwierdzającą ich tożsamość i uprawnienia. W tym celu Komisja lub Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa wydaje im dokument potwierdzający ich tożsamość i uprawnienia.

3. Państwa członkowskie ułatwiają inspektorom unijnym wykonywanie obowiązków i udzielają im pomocy potrzebnej do wypełniania ich zadań.

4. Właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić inspektorom unijnym na to, aby pomagali inspektorom krajowym w wypełnianiu ich obowiązków.

5. Artykuły 113 i 114 niniejszego rozporządzenia stosuje się odpowiednio.

Artykuł 123

Sprawozdania

1. Inspektorzy unijni przedkładają dzienne podsumowanie działań inspekcyjnych, obejmujące rodzaj przeprowadzonej inspekcji oraz nazwę i numer identyfikacyjny każdego statku rybackiego lub jednostki poddanych inspekcji, właściwym organom państwa członkowskiego, na którego wodach przeprowadzono inspekcję, lub – jeżeli inspekcję przeprowadzono poza wodami Unii – państwu członkowskiemu bandery unijnego statku rybackiego poddanego inspekcji oraz Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa.

2. Jeżeli w trakcie inspekcji inspektorzy unijni stwierdzą naruszenie przepisów, niezwłocznie przedkładają skrócone sprawozdanie z inspekcji właściwym organom nadbrzeżnego państwa członkowskiego lub – jeżeli inspekcję przeprowadzono poza wodami Unii – właściwym organom państwa członkowskiego bandery statku rybackiego poddanego inspekcji oraz Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa. Takie skrócone sprawozdanie z inspekcji zawiera co najmniej datę i miejsce inspekcji, dane identyfikacyjne jednostki inspekcyjnej, dane identyfikacyjne przedmiotu inspekcji oraz rodzaj stwierdzonego naruszenia przepisów.

3. Inspektorzy unijni przedkładają kopię pełnego sprawozdania z inspekcji, w którym uzupełniono właściwe pozycje określone w odpowiednim module inspekcji w sprawozdaniu z inspekcji w załączniku XXVII, właściwym organom państwa członkowskiego bandery statku rybackiego lub jednostki poddanych inspekcji oraz właściwym organom państwa członkowskiego, na którego wodach przeprowadzono inspekcję, w ciągu siedmiu dni od daty inspekcji. Jeżeli inspektorzy unijni stwierdzili naruszenie przepisów, kopię pełnego sprawozdania z inspekcji przesyła się również Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa.

4. Sprawozdania dzienne i sprawozdania z inspekcji, o których mowa w niniejszym artykule, przesyła się Komisji na jej żądanie.

Artykuł 124

Działania następcze w związku ze sprawozdaniami

1. Państwa członkowskie podejmują działania w związku ze sprawozdaniami przedłożonymi przez inspektorów unijnych zgodnie z art. 123 niniejszego rozporządzenia w taki sam sposób, w jaki podejmują działania w związku ze sprawozdaniami własnych urzędników.

2. Państwo członkowskie, które wyznaczyło inspektora unijnego, lub – w odpowiednich przypadkach – Komisja lub Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa współpracują z państwem członkowskim, które podejmuje działania w związku ze sprawozdaniem przedłożonym przez inspektora unijnego, w celu ułatwienia postępowania sądowego i administracyjnego.

3. Na żądanie inspektor unijny uczestniczy i przedstawia dowody w postępowaniu w sprawie naruszenia przepisów wszczętym przez dowolne państwo członkowskie.

TYTUŁ VII

EGZEKWOWANIE PRZEPISÓW

SYSTEM PUNKTÓW ZA POWAŻNE NARUSZENIA PRZEPISÓW

Artykuł 125

Ustanowienie i działanie systemu punktów za poważne naruszenia przepisów

Każde państwo członkowskie wyznacza właściwe organy krajowe, które odpowiadają za:

a) ustanowienie systemu przyznawania punktów za poważne naruszenia przepisów, o którym mowa w art. 92 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli;

b) przyznawanie odpowiedniej liczby punktów właścicielowi licencji połowowej;

c) przenoszenie przyznanych punktów na każdego przyszłego właściciela licencji połowowej dla danego statku rybackiego, który został sprzedany, przekazany lub w inny sposób zmienił właściciela;

d) prowadzenie odpowiednich rejestrów punktów przypisanych każdemu właścicielowi licencji połowowej lub przeniesionych na właściciela każdej licencji połowowej.

Artykuł 126

Przyznawanie punktów

1. Właściwy organ państwa członkowskiego bandery przyznaje właścicielowi licencji połowowej dla danego statku rybackiego liczbę punktów za poważne naruszenia przepisów zgodnie z załącznikiem XXX.

2. Jeżeli w odniesieniu do tej samej osoby fizycznej lub prawnej będącej właścicielem licencji wykryto co najmniej dwa poważne naruszenia przepisów w trakcie jednej inspekcji, liczba punktów przyznanych właścicielowi licencji połowowej zgodnie z ust. 1 wynosi maksymalnie 12 punktów za wszystkie te naruszenia.

3. Właściciela licencji połowowej powiadamia się o przyznaniu mu punktów.

4. Punkty przypisuje się właścicielowi licencji połowowej w dniu określonym w decyzji o ich przyznaniu. Państwa członkowskie dopilnowują, aby stosowanie przepisów krajowych dotyczących skutków zawieszających postępowania wyjaśniającego nie powodowały, że system punktów jest nieskuteczny.

5. Jeżeli poważne naruszenie przepisów zostanie stwierdzone w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie bandery, punkty przyznają właściwe organy państwa członkowskiego bandery, o których mowa w art. 125 niniejszego rozporządzenia, po powiadomieniu na mocy art. 89 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli.

Artykuł 127

Powiadamianie o decyzjach

Jeżeli organ wyznaczony zgodnie z art. 125 niniejszego rozporządzenia nie jest jednym organem, o którym mowa w art. 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, jeden organ jest informowany o wszelkich decyzjach podjętych na podstawie niniejszego tytułu.

Artykuł 128

Przeniesienie prawa własności

Jeżeli statek rybacki został wystawiony na sprzedaż lub jest objęty innym rodzajem przeniesienia prawa własności, właściciel licencji połowowej informuje każdego potencjalnego przyszłego właściciela licencji połowowej o liczbie punktów, które są mu nadal przypisane, za pomocą poświadczonej kopii uzyskanej od właściwych organów.

Artykuł 129

Zawieszenie i cofnięcie na stałe licencji połowowej

1. Zgromadzenie 18, 36, 54 i 72 punktów przez właściciela licencji połowowej automatycznie powoduje odpowiednio pierwsze, drugie, trzecie i czwarte zawieszenie licencji połowowej na odpowiednie okresy, o których mowa w art. 92 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli.

2. Zgromadzenie 90 punktów przez właściciela licencji połowowej automatycznie powoduje cofnięcie na stałe licencji połowowej.

Artykuł 130

Działania następcze w związku z zawieszeniem i cofnięciem na stałe licencji połowowej

1. Jeżeli licencję połowową zawieszono lub cofnięto na stałe zgodnie z art. 129 niniejszego rozporządzenia, właściwe organy państwa członkowskiego bandery bezzwłocznie informują właściciela licencji połowowej, że licencję połowową zawieszono lub cofnięto na stałe.

2. Po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 1, właściciel licencji połowowej dopilnowuje, aby natychmiast wstrzymano wszystkie działania połowowe odnośnego statku rybackiego. Właściciel licencji połowowej dopilnowuje, aby statek ten natychmiast udał się do portu macierzystego lub portu wskazanego przez właściwe organy państwa członkowskiego bandery. Podczas tego rejsu narzędzia połowowe są związane i złożone zgodnie z art. 47 rozporządzenia w sprawie kontroli. Właściciel licencji połowowej dopilnowuje, aby z wszelkim połowem na statku rybackim postąpiono zgodnie z instrukcjami właściwych organów państwa członkowskiego bandery.

Artykuł 131

Wykreślanie licencji połowowych z odpowiednich wykazów

1. Jeżeli licencję połowową zawieszono lub cofnięto na stałe zgodnie z art. 129 ust. 1 lub 2 niniejszego rozporządzenia, statek rybacki, którego dotyczy zawieszona lub cofnięta na stałe licencja połowowa, określa się w rejestrze krajowym, o którym mowa w art. 24 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, jako statek bez licencji połowowej. Taki statek rybacki określa się również w powyższy sposób w unijnym rejestrze floty rybackiej, o którym mowa w art. 24 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

2. Cofnięcie na stałe licencji połowowej zgodnie z art. 129 ust. 2 niniejszego rozporządzenia nie wpływa na pułapy zdolności połowowej państwa członkowskiego wydającego licencję połowową, o których mowa w art. 22 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

3. Właściwe organy państw członkowskich natychmiast aktualizują wykaz, o którym mowa w art. 116 ust. 1 lit. d) rozporządzenia w sprawie kontroli, podając wszystkie przyznane punkty i wynikające z nich zawieszenia i cofnięcia na stałe licencji połowowych, w tym termin rozpoczęcia oraz okres obowiązywania zawieszeń i cofnięć.

Artykuł 132

Nielegalne połowy w okresie zawieszenia lub po cofnięciu na stałe licencji połowowej

1. Jeżeli statek rybacki, którego licencję połowową zawieszono lub cofnięto na stałe zgodnie z art. 129 niniejszego rozporządzenia, prowadzi działania połowowe w okresie zawieszenia lub po cofnięciu na stałe licencji połowowej, właściwe organy podejmują natychmiastowe środki egzekucyjne zgodnie z art. 91 rozporządzenia w sprawie kontroli.

2. Statek rybacki, o którym mowa w ust. 1, może w odpowiednich przypadkach zostać wpisany do unijnego wykazu statków NNN zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

Artykuł 133

Anulowanie punktów

1. Jeżeli licencję połowową zawieszono zgodnie z art. 129 niniejszego rozporządzenia, punkty, na podstawie których zawieszono licencję połowową, nie zostają anulowane. Wszelkie nowe punkty przyznawane właścicielowi licencji połowowej dodaje się do przyznanych już punktów do celów art. 129 niniejszego rozporządzenia.

2. W celu stosowania art. 92 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli, jeżeli punkty anulowano zgodnie z art. 92 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli, właściciela licencji połowowej traktuje się tak, jakby jego licencji połowowej nie zawieszono zgodnie z art. 129 niniejszego rozporządzenia.

3. Pod warunkiem, że łączna liczba punktów przyznanych właścicielowi licencji połowowej dla danego statku rybackiego przekracza dwa, dwa punkty zostają anulowane, jeżeli:

a) statek rybacki, który wykorzystano do naruszenia przepisów, z powodu którego przyznano punkty, stosuje następnie VMS lub rejestruje i przekazuje następnie dane z dziennika połowowego, deklaracji przeładunkowych i wyładunkowych, nie będąc prawnie zobowiązanym do stosowania tych technologii; lub

b) po przyznaniu punktów właściciel licencji połowowej dobrowolnie zgłasza się do udziału w działaniach naukowych na rzecz poprawy selektywności narzędzi połowowych; lub

c) właściciel licencji połowowej jest członkiem organizacji producentów i zaakceptował plan połowowy przyjęty przez organizację producentów w roku następującym po przyznaniu punktów, zakładający zmniejszenie uprawnień do połowów o 10 % w przypadku właściciela licencji połowowej; lub

d) właściciel licencji połowowej podejmuje połowy objęte programem oznakowania ekologicznego, którego celem jest certyfikacja i promocja oznakowań produktów z właściwie zarządzanych połowów morskich oraz badanie kWestii związanych ze zrównoważoną eksploatacją zasobów rybołówstwa.

W każdym trzyletnim okresie od daty ostatniego poważnego naruszenia przepisów właściciel licencji połowowej może tylko raz skorzystać z jednej z możliwości opisanych w lit. a), b), c) lub d), aby zmniejszyć liczbę przyznanych mu punktów, pod warunkiem, że takie zmniejszenie nie prowadzi do anulowania wszystkich punktów przypisanych licencji połowowej.

4. Jeżeli punkty anulowano zgodnie z ust. 3, właściciela licencji połowowej informuje się o tym anulowaniu. Właściciela licencji połowowej informuje się również o pozostałej liczbie punktów.

Artykuł 134

System punktów dotyczący kapitanów statków rybackich

Po sześciu miesiącach od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego tytułu państwa członkowskie powiadamiają Komisję o krajowych systemach punktów dotyczących kapitanów, o których mowa w art. 92 ust. 6 rozporządzenia w sprawie kontroli.

TYTUŁ VIII

ŚRODKI ZAPEWNIAJĄCE PRZESTRZEGANIE CELÓW WSPÓLNEJ POLITYKI RYBOŁÓWSTWA PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE

ROZDZIAŁ I

(skreślony)

Artykuł 135

(skreślony)

Artykuł 136

(skreślony)

Artykuł 137

(skreślony)

Artykuł 138

(skreślony)

ROZDZIAŁ II

Odliczanie uprawnień do połowów

Artykuł 139

Przepisy ogólne dotyczące odliczania uprawnień do połowów z powodu ich przekroczenia

1. Wielkość przekroczenia uprawnień do połowów w odniesieniu do dostępnych kWot i nakładu połowowego ustalonych na dany okres, o którym to przekroczeniu mowa w art. 105 ust. 1 i art. 106 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, określa się na podstawie danych liczbowych dostępnych piętnastego dnia drugiego miesiąca po upływie okresu objętego regulacją.

2. Wielkość przekroczenia uprawnień do połowów określa się w odniesieniu do uprawnień do połowów dostępnych na końcu każdego danego okresu dla danego państwa członkowskiego, uwzględniając wymiany uprawnień do połowów zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przeniesienia kWot zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 (³²), ponowny przydział dostępnych uprawnień do połowów zgodnie z art. 37 rozporządzenia w sprawie kontroli oraz odliczenie uprawnień do połowów zgodnie z art. 105, 106 i 107 rozporządzenia w sprawie kontroli.

3. Wymiana uprawnień do połowów zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w odniesieniu do danego okresu nie jest dozwolona po ostatnim dniu pierwszego miesiąca po upływie tego okresu.

Artykuł 140

Konsultacje dotyczące odliczenia uprawnień do połowów

W przypadku odliczeń uprawnień do połowów zgodnie z art. 105 ust. 4 i 5 oraz art. 106 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli Komisja konsultuje się z odnośnym państwem członkowskim w związku z proponowanymi środkami. Odnośne państwo członkowskie odpowiada na konsultację Komisji w ciągu 10 dni roboczych.

ROZDZIAŁ III

Odliczanie kWot z powodu nieprzestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa

Artykuł 141

Przepisy dotyczące odliczania kWot z powodu nieprzestrzegania celów wspólnej polityki rybołówstwa

1. Termin, w którym państwa członkowskie muszą wykazać, że łowisko może być bezpiecznie eksploatowane, o którym mowa w art. 107 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, ma zastosowanie od daty pisma Komisji do państwa członkowskiego.

2. W odpowiedzi na mocy art. 107 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli państwa członkowskie przedstawiają dowody materialne, dzięki którym można wykazać Komisji, iż łowisko może być bezpiecznie eksploatowane.

Artykuł 142

Określenie odliczanych ilości

1. Każde odliczenie kWot zgodnie z art. 107 rozporządzenia w sprawie kontroli jest proporcjonalne do zakresu i charakteru nieprzestrzegania przepisów dotyczących stad objętych planami wieloletnimi oraz wagi zagrożenia dla zachowania tych stad. Uwzględnia ono szkodę, którą spowodowało w tych stadach nieprzestrzeganie przepisów dotyczących stad objętych planami wieloletnimi.

2. Jeżeli odliczenie zgodne z ust. 1 nie może być dokonane względem kWoty, przydziału lub udziału w stadzie lub grupie stad, których dotyczy nieprzestrzeganie przepisów, ponieważ kWota, przydział lub udział w tymże stadzie lub grupie stad nie jest przyznany danemu państwu członkowskiemu lub nie jest wystarczający, wówczas Komisja po konsultacji z danym państwem członkowskim może w następnym roku lub w następnych latach dokonać odliczeń od kWot dotyczących innych stad lub grup stad przyznanych temu państwu członkowskiemu w tym samym obszarze geograficznym lub o tej samej wartości handlowej zgodnie z ust. 1.

TYTUŁ IX

DANE I INFORMACJE

ROZDZIAŁ I

Analiza i audyt danych

Artykuł 143

Przedmiot

Skomputeryzowany system zatwierdzania, o którym mowa w art. 109 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, obejmuje w szczególności:

a) bazę danych lub bazy danych z wszystkimi danymi, które system ma zatwierdzić, o których mowa w art. 144 niniejszego rozporządzenia;

b) procedury zatwierdzania, w tym kontrole jakości danych, analiza i kontrole krzyżowe wszystkich tych danych, o których mowa w art. 145 niniejszego rozporządzenia;

c) procedury dostępu Komisji lub wyznaczonego przez nią organu do wszystkich tych danych, o którym mowa w art. 146 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 144

Zatwierdzane dane

1. Do celów skomputeryzowanego systemu zatwierdzania państwa członkowskie dopilnowują, aby wszystkie dane, o których mowa w art. 109 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli, przechowywano w skomputeryzowanej bazie danych lub skomputeryzowanych bazach danych. Minimum, które należy uwzględnić, to pozycje wymienione w załączniku XXIII, pozycje określone w załączniku XXVII jako obowiązkowe, pozycje wymienione w załączniku XII oraz pozycje wymienione w załączniku XXXII. System zatwierdzania może również uwzględniać wszelkie inne dane niezbędne do celów procedur zatwierdzania.

2. Dane w bazach danych, o których mowa w ust. 1, są dostępne dla systemu zatwierdzania stale i w czasie rzeczywistym. System zatwierdzania ma bezpośredni dostęp do wszystkich tych baz danych bez udziału człowieka. W tym celu wszystkie bazy danych lub systemy w państwie członkowskim zawierające dane, o których mowa w ust. 1, są ze sobą powiązane.

3. Jeżeli dane, o których mowa w ust. 1, nie są automatycznie zapisywane w bazie danych, państwa członkowskie przewidują ręczne lub cyfrowe wprowadzanie do baz danych, które odbywa się niezwłocznie i z przestrzeganiem terminów ustanowionych w odpowiednim prawodawstwie. W bazie danych zapisuje się prawidłowo datę przyjęcia i wprowadzenia danych.

Artykuł 145

Procedury zatwierdzania

1. Skomputeryzowany system zatwierdzania zatwierdza każdy zbiór danych, o których mowa w art. 144 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, na podstawie automatycznych skomputeryzowanych algorytmów i procedur w sposób ciągły, systematyczny i dokładny. Zatwierdzanie obejmuje procedury kontroli podstawowej jakości danych i procedury sprawdzania formatu danych oraz wymogów minimalnych dotyczących danych, jak również bardziej zaawansowaną weryfikację poprzez szczegółową analizę szeregu zapisów zbioru danych przy użyciu metod statystycznych lub poprzez kontrolę krzyżową danych z różnych źródeł.

2. Dla każdej procedury zatwierdzania istnieje element wymierny lub zbiór elementów wymiernych, który określa, jakich zatwierdzeń dokonuje procedura, a także miejsce przechowywania wyników tych zatwierdzeń. Jeżeli ma to zastosowanie, podaje się odpowiednie odesłanie do prawodawstwa, którego stosowanie jest przedmiotem weryfikacji. Po konsultacji z państwami członkowskimi Komisja może określić standardowy zbiór elementów wymiernych, który należy stosować.

3. Wszystkie wyniki skomputeryzowanego systemu zatwierdzania – zarówno pozytywne, jak i negatywne – przechowuje się w bazie danych. Istnieje możliwość natychmiastowej identyfikacji wszelkich niespójności i przypadków nieprzestrzegania przepisów wykrytych dzięki procedurom zatwierdzania, jak również działań następczych podjętych w związku z tymi niespójnościami. Możliwe jest również wyszukanie danych identyfikacyjnych statków rybackich, kapitanów lub operatorów statków, w odniesieniu do których w ciągu ostatnich trzech lat wykryto powtarzające się niespójności i ewentualne przypadki nieprzestrzegania przepisów.

4. Działania następcze podjęte w związku z niespójnościami wykrytymi przez system zatwierdzania są powiązane z wynikami zatwierdzania, ze wskazaniem daty zatwierdzenia i działań następczych.

Jeżeli wykryte niespójności okażą się wynikiem błędnego wpisu danych, ten wpis danych zostaje poprawiony w bazie danych, z wyraźnym oznaczeniem, że dane poprawiono, jak również zapisem oryginalnej wartości lub wpisu oraz przyczyny poprawienia danych.

Jeżeli wykryta niespójność powoduje podjęcie działań następczych, wynik zatwierdzania zawiera powiązanie ze sprawozdaniem z inspekcji, w odpowiednich przypadkach, oraz działaniami następczymi.

Artykuł 146

Dostęp Komisji

1. Państwa członkowskie zapewniają Komisji lub wyznaczonemu przez nią organowi ciągły dostęp w czasie rzeczywistym do:

a) wszystkich danych, o których mowa w art. 144 ust. 1 niniejszego rozporządzenia;

b) wszystkich elementów wymiernych określonych dla systemu zatwierdzania, zawierających definicję, odpowiednie prawodawstwo i miejsce przechowywania wyników zatwierdzania;

c) wszystkich wyników zatwierdzania oraz działań następczych, z zaznaczeniem, czy pozycje danych poprawiano, oraz z powiązaniem z postępowaniami w związku z naruszeniem przepisów, jeżeli dotyczy.

2. Państwa członkowskie dopilnowują, aby dane, o których mowa w ust. 1 lit. a), b) oraz c), były dostępne dzięki zautomatyzowanej wymianie danych poprzez bezpieczne usługi sieciowe określone w art. 147 niniejszego rozporządzenia.

3. Dane można pobierać zgodnie z formatem wymiany danych oraz wszystkimi elementami danych określonymi w załączniku XII oraz w formacie XML. Inne pozycje danych, które są dostępne, a nie zostały określone w załączniku XII, są dostępne w formacie określonym w załączniku XXXII.

4. Komisja lub wyznaczony przez nią organ ma możliwość pobierania danych, o których mowa w ust. 1, dla dowolnego okresu i dowolnego obszaru geograficznego w odniesieniu do pojedynczego statku rybackiego lub wykazu statków rybackich.

5. Na uzasadniony wniosek Komisji odnośne państwo członkowskie niezwłocznie poprawia dane, w których Komisja stwierdziła niespójności. Odnośne państwo członkowskie niezwłocznie informuje inne zainteresowane państwa członkowskie o poprawieniu danych.

ROZDZIAŁ Ia

Zasady wymiany danych

Artykuł 146a

[1] W niniejszym rozdziale ustanawia się szczegółowe zasady wymiany danych, o których mowa w art. 111 i 116 rozporządzenia w sprawie kontroli, wymiany danych w ramach sprawozdań z inspekcji i nadzoru, o których mowa w art. 71, 76 i 83 rozporządzenia w sprawie kontroli, a także zgłaszania danych dotyczących połowów, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 4 rozporządzenia w sprawie kontroli.

Artykuł 146b

Definicje

Do celów niniejszego rozdziału stosuje się następujące definicje:

a) „warstwa transportowa” oznacza elektroniczną sieć służącą do wymiany danych dotyczących rybołówstwa, udostępnioną przez Komisję wszystkim państwom członkowskich i organowi przez nią wyznaczonemu do wymiany danych w sposób znormalizowany,

b) „raport” oznacza informacje zapisane w formie elektronicznej,

c) „komunikat” oznacza raport w jego formacie przesyłania danych,

d) „wniosek” oznacza wiadomość elektroniczną zawierającą żądanie dotyczące zestawu raportów.

Artykuł 146c

Zasady ogólne

1. Wszystkie komunikaty wymieniane są w oparciu o normę P1000 Centrum Narodów Zjednoczonych ds. Ułatwiania Handlu i Elektronicznego Biznesu (UN/CEFACT). Stosuje się jedynie pola danych, podstawowe elementy, obiekty i dobrze sformatowane wiadomości XML (Extensible Markup Language) zgodnie z definicją schematu XML (XSD) na podstawie katalogów norm UN/CEFACT.

2. Formaty raportu są oparte na normach UN/CEFACT, o których mowa w załączniku XII, i są udostępniane w rejestrze danych referencyjnych (ang. Master Data Register) na poświęconej rybołówstwu stronie internetowej Komisji Europejskiej.

3. Schematu XSD i kodów z rejestru danych referencyjnych na stronie internetowej Komisji Europejskiej poświęconej rybołówstwu używa się w odniesieniu do wszystkich wiadomości.

4. Datę i godzinę przekazuje się w formacie uniwersalnego czasu koordynowanego (UTC).

5. Wszystkie raporty mają niepowtarzalny identyfikator raportu.

6. Niepowtarzalny identyfikator rejsu połowowego w postaci czytelnej dla człowieka stosuje się do łączenia danych z dziennika połowowego z danymi z deklaracji wyładunkowej, deklaracji przeładunkowej, dokumentów sprzedaży, deklaracji przejęcia i dokumentów przewozowych.

7. Raporty dotyczące unijnych statków rybackich zawierają numer identyfikacyjny statku, o którym mowa w art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 (³³).

8. Państwa członkowskie wykorzystują dokumenty wykonawcze dostępne na stronie internetowej Komisji Europejskiej poświęconej rybołówstwu do zapewnienia wymiany wiadomości.

Artykuł 146d

Przekazywanie komunikatów

1. Wszystkie przekazy są w pełni automatyczne i bezpośrednie i odbywają się za pośrednictwem warstwy transportowej.

2. Przed przekazaniem komunikatu nadawca powinien przeprowadzić automatyczną kontrolę, aby sprawdzić, czy komunikat jest prawidłowy zgodnie z minimalnymi zasadami walidacji i weryfikacji danych dostępnymi w rejestrze danych referencyjnych na poświęconej rybołówstwu stronie internetowej Komisji Europejskiej.

3. Odbiorca informuje nadawcę o odbiorze komunikatu, przekazując komunikat zwrotny oparty na UN/CEFACT P1000-1: Zasady ogólne. Komunikaty systemu monitorowania statków oraz odpowiedzi na wniosek nie otrzymują wiadomości zwrotnej.

4. W przypadku usterki technicznej po stronie nadawcy i braku dalszej możliwości wymiany komunikatów, nadawca powiadamia wszystkich odbiorców o problemie. Nadawca podejmuje niezwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia problemu. Wszystkie komunikaty, które muszą być dostarczone do odbiorców, są przechowywane do momentu usunięcia problemu.

5. W przypadku usterki technicznej po stronie odbiorcy i braku dalszej możliwości odbioru komunikatów, odbiorca powiadamia wszystkich nadawców o problemie. Odbiorca podejmuje niezwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia problemu.

6. Po dokonaniu naprawy awarii systemu związanej z nadawcą, nadawca przekazuje możliwie jak najszybciej niewysłane wiadomości. Można zastosować procedurę ręczną.

7. Po dokonaniu naprawy awarii systemu związanej z odbiorcą, brakujące informacje muszą być dostępne na żądanie. Można zastosować procedurę ręczną.

8. Wszyscy nadawcy i odbiorcy komunikatów oraz Komisja ustanawiają procedury awaryjne w celu zapewnienia ciągłości działania.

Artykuł 146e

Korekty

Poprawki do raportów są rejestrowane w takim samym formacie jak oryginał raportu, ze wskazaniem, że raport został poprawiony w oparciu o UN/CEFACT P1000-1: Zasady ogólne.

Artykuł 146f

Wymiana danych VMS

1. Dane VMS na temat pozycji statków należy przesyłać między państwami członkowskimi, jak również między państwami członkowskimi i Komisją lub wyznaczonym przez nią organem, w formacie pozycji statku w standardzie XSD opartym na normie UN/CEFACT P1000-7.

2. Systemy państw członkowskich bandery są zdolne do wysyłania komunikatów z systemu monitorowania statków.

3. Systemy państw członkowskich bandery są również w stanie odpowiadać na wnioski o dane z systemu monitorowania statków w odniesieniu do rejsów połowowych, które rozpoczęły się w ciągu poprzednich 36 miesięcy.

Artykuł 146g

Wymiana danych dotyczących działalności połowowej

1. Dane z dzienników połowowych, uprzednich powiadomień, deklaracji przeładunkowych i deklaracji wyładunkowych, o których mowa w artykułach 15, 17, 22 i 24 rozporządzenia w sprawie kontroli, należy przesyłać między państwami członkowskimi, jak również między państwami członkowskimi i Komisją lub wyznaczonym przez nią organem, w formacie działalności połowowej w standardzie XSD opartym na normie UN/CEFACT P1000-3.

2. Systemy państw członkowskich bandery są zdolne do wysyłania komunikatów z systemu monitorowania statków oraz są w stanie odpowiadać na wnioski o dane z systemu monitorowania statków w odniesieniu do działalności połowowej, która rozpoczęła się w ciągu poprzednich 36 miesięcy.

Artykuł 146h

Wymiana danych dotyczących sprzedaży

1. Dane z dokumentów sprzedaży i deklaracji przejęcia, o których mowa w artykułach 63 i 67 rozporządzenia w sprawie kontroli, należy przesyłać między państwami członkowskimi, jak również między państwami członkowskimi i Komisją lub wyznaczonym przez nią organem, w formacie sprzedaży w standardzie XSD opartym na normie UN/CEFACT P1000-5.

2. Jeżeli dane z dokumentu przewozowego, o których mowa w art. 68 rozporządzenia w sprawie kontroli, są wymieniane między państwami członkowskimi, jak również między państwami członkowskimi i Komisją lub wyznaczonym przez nią organem, wykorzystywany do tego format jest również oparty na normie UN/CEFACT P 1000-5.

3. Systemy państw członkowskich bandery są zdolne do przesyłania komunikatów z dokumentów sprzedaży i deklaracji przejęcia oraz są w stanie udzielać odpowiedzi na wnioski o udostępnienie danych z dokumentów sprzedaży i deklaracji przejęcia w odniesieniu do operacji przeprowadzonych w ciągu poprzednich 36 miesięcy.

Artykuł 146i

Przekazywanie zagregowanych danych na temat połowów

1. [2] Państwa członkowskie bandery stosują standard XSD oparty na normie UN/CEFACT P1000-12 jako format przekazywania Komisji zagregowanych danych dotyczących połowów, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 4 rozporządzenia w sprawie kontroli.

2. Dane z raportu połowowego powinny być agregowane według miesięcy, w których gatunki zostały złowione.

3. [3] Raport połowowy oparty jest na wyładowanych ilościach. Jeżeli połowy nie zostały jeszcze wyładowane, należy dostarczyć szacunkowy raport połowowy z adnotacją „zatrzymano na burcie”. Korektę z dokładnym wskazaniem masy i miejscu wyładunku przekazuje się przed 15. dniem miesiąca następującego po wyładunku.

4. Jeśli przepisy unijne nakładają wymóg wykazywania stad lub gatunków w raportach z połowów wielogatunkowych na różnych poziomach agregacji, stada te i gatunki zgłasza się jedynie w najbardziej szczegółowym z wymaganych sprawozdań.

Artykuł 146j

Zmiany do formatów XML i dokumenty wykonawcze

1. [4] Decyzje o zmianach w formatach XML i dokumentach wykonawczych, które należy stosować przy wszystkich elektronicznych wymianach danych między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a Komisją lub wyznaczonym przez nią organem, w tym zmianach wynikających z art. 146f, 146 g, 146h i 146k, Komisja podejmuje w porozumieniu z państwami członkowskimi.

2. Zmiany, o których mowa w ust. 1, są wyraźnie określone w rejestrze danych referencyjnych na stronie internetowej Komisji Europejskiej poświęconej rybołówstwu i opatrzone datą wejścia tych zmian w życie. Takie zmiany nie wchodzą w życie przed upływem sześciu miesięcy i nie później niż 18 miesięcy po ich wprowadzeniu. Terminy określane są przez Komisję w porozumieniu z państwami członkowskimi.

Artykuł 146k

Wymiana danych dotyczących inspekcji i nadzoru

[5] 1. Formatem, który ma być stosowany przy wymianie danych dotyczących inspekcji i nadzoru, o których mowa w art. 71, 76 i 83 rozporządzenia w sprawie kontroli, między państwami członkowskimi jak również między państwami członkowskimi a Komisją lub wyznaczonym przez nią organem, jest domena Inspekcja i Nadzór w standardzie XSD opartym na normie UN/CEFACT P1000-8.

2. Począwszy od daty ustalonej w porozumieniu z państwami członkowskimi zgodnie z art. 146j ust. 2, systemy państw członkowskich są w stanie przesyłać komunikaty z inspekcji i nadzoru oraz odpowiadać na wnioski o dane dotyczące inspekcji i nadzoru zgodnie z domeną Inspekcja i Nadzór w standardzie XSD opartym na normie UN/CEFACT P1000-8.

ROZDZIAŁ II

Strony internetowe państw członkowskich

Artykuł 147

Działanie stron internetowych i usług sieciowych

1. Do celów oficjalnych stron internetowych, o których mowa w art. 115 i 116 rozporządzenia w sprawie kontroli, państwa członkowskie tworzą usługi sieciowe. Dzięki usługom sieciowym treść oficjalnych stron internetowych dostępna jest w sposób dynamiczny i w czasie rzeczywistym a dostęp do danych jest automatyczny. W razie potrzeby państwa członkowskie dostosowują istniejące bazy danych lub tworzą nowe bazy danych w celu zapewnienia wymaganej treści dla usług sieciowych.

2. Usługi sieciowe umożliwiają Komisji i wyznaczonemu przez nią organowi pobranie w dowolnym momencie wszystkich dostępnych danych, o których mowa w art. 148 i 149 niniejszego rozporządzenia. Zautomatyzowany mechanizm pobierania danych opiera się na protokole i formacie elektronicznej wymiany, o których mowa w załączniku XII. Usługi sieciowe tworzy się zgodnie z normami międzynarodowymi.

3. Każda podstrona oficjalnej strony internetowej, o której mowa w ust. 1, zawiera po lewej stronie menu, w którym znajdują się hiperłącza do wszystkich innych podstron. Na dole podstrony widnieje również definicja powiązanej usługi sieciowej.

4. Usługi sieciowe i strony internetowe działają w sposób scentralizowany, zapewniając tylko jeden punkt dostępu na każde państwo członkowskie.

5. Komisja może ustanowić wspólne normy, specyfikacje techniczne i procedury dotyczące interfejsu strony internetowej, kompatybilnych technicznie systemów komputerowych i usług sieciowych dla państw członkowskich, Komisji i wyznaczonego przez nią organu. Komisja koordynuje proces tworzenia powyższych specyfikacji i procedur po konsultacji z państwami członkowskimi.

Artykuł 148

Publicznie dostępna strona internetowa i publiczne usługi sieciowe

1. Publicznie dostępna część strony internetowej zawiera stronę główną i różne podstrony. Publiczna strona główna zawiera hiperłącza z odesłaniami do art. 115 lit. a)–g) rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz odesłania do podstron z informacjami, o których mowa we wspomnianym artykule.

2. Każda publiczna podstrona zawiera co najmniej jedną z pozycji informacji wymienionych w art. 115 lit. a)– g) rozporządzenia w sprawie kontroli. Podstrony, jak również powiązane usługi sieciowe, zawierają co najmniej informacje określone w załączniku XXXIII.

Artykuł 149

Zabezpieczona strona internetowa i bezpieczne usługi sieciowe

1. Zabezpieczona część strony internetowej zawiera stronę główną i różne podstrony. Zabezpieczona strona główna zawiera hiperłącza z odesłaniami do art. 116 ust. 1 lit. a)–h) rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz odesłania do podstron z informacjami, o których mowa we wspomnianym artykule.

2. Każda zabezpieczona podstrona zawiera co najmniej jedną z pozycji informacji wymienionych w art. 116 ust. 1 lit. a)– h) rozporządzenia w sprawie kontroli. Podstrony, jak również powiązane usługi sieciowe, zawierają co najmniej informacje określone w załączniku XXIV.

3. Zarówno zabezpieczona strona internetowa, jak i bezpieczne usługi sieciowe wykorzystują elektroniczne zaświadczenia, o których mowa w art. 116 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kontroli.

TYTUŁ X

WYKONANIE

ROZDZIAŁ I

Wzajemna pomoc

Sekcja 1

Przepisy ogólne

Artykuł 150

Zakres

1. W niniejszym rozdziale ustanawia się warunki wzajemnej współpracy państw członkowskich na szczeblu administracyjnym z innymi państwami członkowskimi, z państwami trzecimi, z Komisją i wyznaczonym przez nią organem, służącej zapewnieniu skutecznego stosowania rozporządzenia w sprawie kontroli oraz niniejszego rozporządzenia. Niniejszy rozdział nie stanowi przeszkody dla wprowadzania innych form współpracy administracyjnej przez państwa członkowskie.

2. W ramach niniejszego rozdziału nie zobowiązuje się państw członkowskich do udzielania wzajemnej pomocy w przypadkach, w których mogłoby to narazić ich krajowe systemy prawne, porządek publiczny, bezpieczeństwo lub inne fundamentalne interesy na szkodę. Przed odrzuceniem wniosku o pomoc państwo członkowskie, do którego zwrócono się o pomoc, konsultuje się z wnioskującym o pomoc państwem członkowskim w celu ustalenia, czy możliwe jest częściowe udzielenie pomocy przy zachowaniu pewnych warunków. W przypadku braku możliwości udzielenia pomocy zgodnie z wnioskiem, o fakcie tym i o przyczynach jego zaistnienia niezwłocznie informowane są wnioskujące o pomoc państwo członkowskie oraz Komisja lub wyznaczony przez nią organ.

3. Niniejszy rozdział nie wpływa na stosowanie w państwach członkowskich przepisów dotyczących postępowań karnych i pomocy prawnej w sprawach karnych, w tym na przepisy dotyczące tajemnicy dochodzenia sądowego.

Artykuł 151

Koszty

Państwa członkowskie same ponoszą koszty realizacji wniosku o pomoc i zrzekają się wszelkich roszczeń z tytułu zwrotu kosztów poniesionych w wyniku stosowania niniejszego tytułu.

Artykuł 152

Jeden organ

Jeden organ, o którym mowa w art. 5 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli, stanowi centralny urząd łącznikowy odpowiedzialny za stosowanie niniejszego rozdziału.

Artykuł 153

Środki następcze

1. Jeżeli organy krajowe podejmą decyzję, w odpowiedzi na wniosek o pomoc wystosowany na podstawie niniejszego rozdziału lub w wyniku spontanicznej wymiany informacji, o podjęciu środków, których wdrożenie możliwe jest jedynie za zgodą lub na wniosek organu sądowego, przekazują one zainteresowanemu państwu członkowskiemu i Komisji lub wyznaczonemu przez nią organowi wszelkie informacje na temat tych środków, które mają związek z nieprzestrzeganiem przepisów wspólnej polityki rybołówstwa.

2. Przekazanie informacji musi być każdorazowo poprzedzone zgodą wydaną przez organ sądowy, jeżeli wymagają tego przepisy prawa krajowego.

Sekcja 2

Informacje przekazywane bez uprzedniego wniosku

Artykuł 154

Informacje przekazywane bez uprzedniego wniosku

1. W przypadku gdy państwo członkowskie dysponuje wiedzą o ewentualnych przypadku nieprzestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności o poważnym naruszeniu przepisów, o którym mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, lub posiada uzasadnione podejrzenia, że może dojść do tego rodzaju naruszenia, niezwłocznie powiadamia ono inne zainteresowane państwa członkowskie oraz Komisję lub wyznaczony przez nią organ. W ramach tego powiadomienia przekazywane są wszelkie niezbędne informacje, a powiadomienia dokonuje się za pośrednictwem jednego organu, o którym mowa w art. 152 niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje środki egzekucyjne w stosunku do nieprzestrzegania przepisów lub naruszenia, o których mowa w ust. 1, powiadamia pozostałe zainteresowane państwa członkowskie i Komisję lub wyznaczony przez nią organ za pośrednictwem jednego organu, o którym mowa w art. 152 niniejszego rozporządzenia.

3. Wszystkich powiadomień na mocy niniejszego artykułu dokonuje się na piśmie.

Sekcja 3

Wnioski o pomoc

Artykuł 155

Definicja

Do celów niniejszej sekcji „wniosek o pomoc” oznacza wniosek skierowany przez jedno państwo członkowskie do drugiego państwa członkowskiego lub przez Komisję lub wyznaczony przez nią organ do państwa członkowskiego w sprawie:

a) informacji, w tym informacji zgodnie z art. 93 ust. 2 i 3 rozporządzenia w sprawie kontroli;

b) środków egzekucyjnych; lub

c) powiadomienia administracyjnego.

Artykuł 156

Wymogi ogólne

1. Państwo członkowskie wnioskujące o pomoc dopilnowuje, aby wszystkie wnioski o pomoc zawierały wystarczające informacje w celu umożliwienia państwu członkowskiemu proszonemu o pomoc udzielenie odpowiedzi na wniosek, w tym wszelkie niezbędne dowody dostępne na terytorium państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc.

2. Wnioski o pomoc składane są jedynie w uzasadnionych przypadkach, w których istnieje wiarygodna przesłanka, by sądzić, że doszło do nieprzestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności poważnego naruszenia, o którym mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, oraz gdy państwo członkowskie wnioskujące o pomoc nie jest w stanie uzyskać informacji lub podjąć środków, o które wnioskuje, we własnym zakresie.

Artykuł 157

Przekazywanie wniosków i odpowiedzi

1. Wnioski przesyłane są jedynie przez jeden organ państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc, przez Komisję lub wyznaczony przez nią organ, na ręce jednego organu państwa członkowskiego proszonego o pomoc. Wszystkie odpowiedzi na wniosek przesyłane są w ten sam sposób.

2. Wnioski o wzajemną pomoc i odpowiedzi na nie przekazywane są na piśmie.

3. Odpowiednie jedne organy uzgadniają, w jakim języku przesyłane są wnioski i odpowiedzi jeszcze przed wystosowaniem wniosku. W przypadku braku porozumienia wnioski przekazywane są w języku urzędowym (językach urzędowych) państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc, a odpowiedzi w języku urzędowym (językach urzędowych) państwa członkowskiego proszonego o pomoc.

Artykuł 158

Wnioski o udzielenie informacji

1. Państwo członkowskie przekazuje, na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc, wniosek Komisji lub wniosek wyznaczonego przez nią organu, wszelkie istotne informacje niezbędne w celu ustalenia, czy doszło do nieprzestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności poważnego naruszenia, o którym mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, lub w celu ustalenia, czy istnieje uzasadnione podejrzenie, że może do nich dojść. Informacje te przekazywane są za pośrednictwem jednego organu, o którym mowa w art. 152 niniejszego rozporządzenia.

2. Państwo członkowskie proszone o pomoc przeprowadza, na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc, wniosek Komisji lub wniosek wyznaczonego przez nią organu, właściwe dochodzenie administracyjne dotyczące działań, które stanowią, lub z perspektywy państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc wydają się stanowić nieprzestrzeganie przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności poważne naruszenia, o których mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli. Państwo członkowskie proszone o pomoc powiadamia państwo członkowskie wnioskujące o pomoc i Komisję lub wyznaczony przez nią organ o wynikach przedmiotowego dochodzenia administracyjnego.

3. Na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc, wniosek Komisji lub wniosek wyznaczonego przez nią organu państwo członkowskie proszone o pomoc może zezwolić właściwemu urzędnikowi państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc na towarzyszenie urzędnikom państwa członkowskiego proszonego o pomoc, Komisji lub wyznaczonego przez nią organu w trakcie dochodzenia administracyjnego, o którym mowa w ust. 2. W przypadku gdy możliwość realizacji określonych czynności została w ramach krajowych przepisów dotyczących postępowania karnego ograniczona do urzędników specjalnie wyznaczonych przez prawo krajowe, urzędnicy organu wnioskującego o pomoc nie uczestniczą w takich czynnościach. W żadnym wypadku nie uczestniczą oni w przeszukiwaniu pomieszczeń ani formalnym przesłuchiwaniu osób przeprowadzanym zgodnie z prawem karnym. Urzędnicy państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc, przebywający w państwie członkowskim proszonym o pomoc, zobowiązani są każdorazowo do przedstawiania pisemnego upoważnienia określającego ich tożsamość oraz oficjalną funkcję.

4. Na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc państwo członkowskie proszone o pomoc przekazuje wszelkie dokumenty lub kopie poświadczone za zgodność z oryginałem, znajdujące się w jego posiadaniu i mające związek z nieprzestrzeganiem przepisów wspólnej polityki rybołówstwa lub poważnymi naruszeniami, o których mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli.

5. Standardowy formularz służący do wymiany informacji w odpowiedzi na wniosek znajduje się w załączniku XXXIV.

Artykuł 159

Wnioski o zastosowanie środków egzekucyjnych

1. Państwo członkowskie proszone o pomoc, w oparciu o dowody, o których mowa w art. 156 niniejszego rozporządzenia, niezwłocznie podejmuje, na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc, wniosek Komisji lub wniosek wyznaczonego przez nią organu, wszelkie konieczne środki egzekucyjne w celu doprowadzenia do zaprzestania, na swoim terytorium lub na wodach morskich podlegających jego suwerenności lub jurysdykcji, wszelkich przypadków nieprzestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa lub poważnych naruszeń, o których mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli.

2. Państwo członkowskie proszone o pomoc może konsultować się z państwem członkowskim wnioskującym o pomoc, z Komisją lub wyznaczonym przez nią organem w toku podejmowania środków egzekucyjnych, o których mowa w ust. 1.

3. Państwo członkowskie proszone o pomoc informuje państwo członkowskie wnioskujące o pomoc, inne zainteresowane państwa członkowskie, Komisję lub wyznaczony przez nią organ o podjętych środkach i ich skutkach, za pośrednictwem jednego organu, o którym mowa w art. 152 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 160

Termin udzielenia odpowiedzi na wnioski o udzielenie informacji i zastosowanie środków egzekucyjnych

1. Państwo członkowskie proszone o pomoc niezwłocznie przekazuje informacje, o których mowa w art. 158 ust. 1 i art. 159 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, przy czym nie później niż 4 tygodnie od dnia otrzymania wniosku. Państwo członkowskie proszone o pomoc i wnioskujące o pomoc, Komisja lub wyznaczony przez nią organ mogą uzgodnić różne terminy.

2. Jeżeli państwo członkowskie proszone o pomoc nie jest w stanie udzielić odpowiedzi w terminie, informuje ono państwo członkowskie wnioskujące o pomoc, Komisję lub wyznaczony przez nią organ na piśmie o przyczynach niemożności dotrzymania terminu oraz o możliwym terminie udzielenia odpowiedzi.

Artykuł 161

Wnioski o powiadomienie administracyjne

1. Na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc oraz zgodnie z prawem krajowym regulującym kWestię powiadamiania o podobnych instrumentach i decyzjach państwo członkowskie proszone o pomoc powiadamia podmiot będący ich adresatem o wszelkich instrumentach i decyzjach podejmowanych w obszarze objętym wspólną polityką rybołówstwa, w szczególności dotyczących kWestii regulowanych rozporządzeniem w sprawie kontroli lub niniejszym rozporządzeniem, które pochodzą od organów administracyjnych państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc i mają zastosowanie na terytorium państwa członkowskiego proszonego o pomoc.

2. Wnioski o powiadomienie składa się przy użyciu standardowego formularza znajdującego się w załączniku XXXV do niniejszego rozporządzenia.

3. Państwo członkowskie proszone o pomoc przekazuje swoją odpowiedź państwu członkowskiemu wnioskującemu o pomoc niezwłocznie po dokonaniu powiadomienia za pośrednictwem jednego organu, o którym mowa w art. 152 niniejszego rozporządzenia. Odpowiedzi udziela się przy użyciu standardowego formularza określonego w załączniku XXXVI.

Sekcja 4

Relacje z Komisją lub wyznaczonym przez nią organem

Artykuł 162

Wymiana informacji między państwami członkowskimi i Komisją lub wyznaczonym przez nią organem

1. Natychmiast po wejściu w ich posiadanie każde państwo członkowskie powiadamia Komisję lub wyznaczony przez nią organ o wszelkich informacjach, które uzna za istotne, a które dotyczą metod, praktyk lub ujawnionych tendencji mających zastosowanie lub przypuszczalnie mających zastosowanie w przypadkach nieprzestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności poważnych naruszeń, o których mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli.

2. Komisja lub wyznaczony przez nią organ powiadamia państwa członkowskie, niezwłocznie po wejściu w ich posiadanie, o wszelkich informacjach, które mogą być pomocne w egzekwowaniu przepisów rozporządzenia w sprawie kontroli lub niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 163

Koordynacja ze strony Komisji lub wyznaczonego przez nią organu

1. W przypadku gdy państwo członkowskie dowiaduje się o działaniach stanowiących lub wydających się stanowić nieprzestrzeganie przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności poważne naruszenia, o których mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, i mających szczególne znaczenie na szczeblu unijnym, powiadamia ono Komisję lub wyznaczony przez nią organ niezwłocznie o wszelkich stosownych informacjach niezbędnych do ustalenia stanu faktycznego. Komisja lub wyznaczony przez nią organ przekazuje te informacje do pozostałych zainteresowanych państw członkowskich.

2. Do celów ust. 1 działania stanowiące nieprzestrzeganie przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności poważne naruszenia, o których mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, uznaje się za działania o szczególnym znaczeniu na szczeblu Unii Europejskiej, w szczególności jeżeli:

a) działania te są lub mogą być powiązane z działaniami w innym państwie członkowskim lub innych państwach członkowskich; lub

b) zdaniem państwa członkowskiego możliwe jest, że podobne działania podjęte zostały również w innych państwach członkowskich.

3. Jeżeli Komisja lub wyznaczony przez nią organ uzna, że działania stanowiące nieprzestrzeganie przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności poważne naruszenia, o których mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, zostały podjęte w przynajmniej jednym państwie członkowskim, powiadamia ona o tym fakcie zainteresowane państwa członkowskie, które możliwie najszybciej przeprowadzają dochodzenia. Właściwe państwa członkowskie możliwie najszybciej powiadamiają Komisję lub wyznaczony przez nią organ o ustaleniach poczynionych w ramach tych dochodzeń.

Sekcja 5

Relacje z państwami trzecimi

Artykuł 164

Wymiana informacji z państwami trzecimi

1. Jeżeli państwo członkowskie otrzyma od państwa trzeciego lub regionalnej organizacji ds. rybołówstwa informacje istotne dla zapewnienia skutecznego stosowania rozporządzenia w sprawie kontroli i niniejszego rozporządzenia, państwo to przekazuje te informacje pozostałym zainteresowanym państwom członkowskim, Komisji lub wyznaczonemu przez nią organowi za pośrednictwem jednego organu, w granicach dopuszczalnych na mocy umów dwustronnych zawartych z danym państwem trzecim lub przepisów regionalnej organizacji ds. rybołówstwa.

2. Państwa członkowskie mogą przekazywać informacje otrzymane na mocy niniejszego rozdziału państwu trzeciemu lub regionalnej organizacji ds. rybołówstwa za pośrednictwem jednego organu na mocy umowy dwustronnej zawartej z tym państwem trzecim lub zgodnie z przepisami tej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa. Przekazanie to następuje po wcześniejszej konsultacji z państwem członkowskim, które udostępniło te informacje jako pierwsze, oraz zgodnie z prawodawstwem unijnym i krajowym dotyczącym ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych.

3. Komisja lub wyznaczony przez nią organ może, w ramach umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów zawieranych między Unią a państwami trzecimi lub w ramach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem lub podobnych porozumień, w których Unia jest umawiającą się stroną lub współpracującym podmiotem niebędącym stroną, przekazywać pozostałym stronom przedmiotowych umów, organizacji lub porozumień istotne informacje dotyczące nieprzestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa lub poważnych naruszeń, o których mowa w art. 42 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 oraz w art. 90 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, pod warunkiem udzielenia zgody przez państwo członkowskie, które dostarczyło tych informacji zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 (³⁴).

ROZDZIAŁ II

Obowiązki w zakresie sprawozdawczości

Artykuł 165

Format i terminy sprawozdań

1. W przypadku pięcioletnich sprawozdań, o których mowa w art. 118 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli, państwa członkowskie stosują dane określone w załączniku XXXVII.

2. Sprawozdanie określające przepisy, które zostały zastosowane do sporządzenia sprawozdań na temat danych podstawowych, o którym mowa w art. 118 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kontroli, przesyła się sześć miesięcy po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie. W przypadku zmiany powyższych przepisów państwa członkowskie przesyłają nowe sprawozdanie.

TYTUŁ XI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 166

Uchylenia

1. Uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 2807/83, rozporządzenie (EWG) nr 3561/85, rozporządzenie (EWG) nr 493/87, rozporządzenie (EWG) nr 1381/87, rozporządzenie (EWG) nr 1382/87, rozporządzenie (WE) nr 2943/95, rozporządzenie (WE) nr 1449/98, rozporządzenie (WE) nr 2244/2003, rozporządzenie (WE) nr 1281/2005, rozporządzenie (WE) nr 1042/2006, rozporządzenie (WE) nr 1542/2007, rozporządzenie (WE) nr 1077/2008 oraz rozporządzenie (WE) nr 409/2009.

2. Rozporządzenie (WE) nr 356/2005 traci moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2012 r.

3. Odesłania do uchylonych rozporządzeń traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 167

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, z wyjątkiem tytułu VII, który wchodzi w życie dnia 1 lipca 2011 r.

Jednak tytuł II rozdział III oraz tytuł IV rozdział I stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r. Zgodnie z art. 124 lit. c) rozporządzenia w sprawie kontroli oraz wcześniejszego ustępu tytuł VII stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 kWietnia 2011 r.

ZAŁĄCZNIK X

INSTRUKCJE DLA KAPITANÓW STATKÓW RYBACKICH ZOBOWIĄZANYCH DO WYPEŁNIANIA I PRZEDKŁADANIA DZIENNIKA POŁOWOWEGO, DEKLARACJI WYŁADUNKOWEJ LUB DEKLARACJI PRZEŁADUNKOWEJ

W dzienniku połowowym należy rejestrować co najmniej następujące ogólne informacje dotyczące działalności połowowej statku lub statków zgodnie z art. 14, 15, 21, 22, 23 i 24 rozporządzenia w sprawie kontroli oraz tytułem III rozdziały I, II i III niniejszego rozporządzenia, bez uszczerbku dla innych szczególnych elementów i zasad wymaganych przez przepisy prawa unijnego, krajowe organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego bądź przez regionalną organizację ds. zarządzania rybołówstwem.

1. INSTRUKCJE DOTYCZĄCE DZIENNIKA POŁOWOWEGO

Kapitan (kapitanowie) obu statków prowadzących działania połowowe w parze prowadzą dziennik połowowy, wykazując ilości złowione i zatrzymane na burcie, w taki sposób, aby zapobiec podwójnemu policzeniu połowu.

W dzienniku w formie papierowej podczas tego samego rejsu połowowego obowiązkowe elementy danych są zapisywane na każdej stronie.

2. INSTRUKCJE DOTYCZĄCE DEKLARACJI WYŁADUNKOWEJ/PRZEŁADUNKOWEJ

W przypadku wyładunku lub przeładunku produktów rybołówstwa, które zważono z użyciem systemów zatwierdzonych przez właściwe organy państw członkowskich na statku rybackim dokonującym połowów, przekazującym albo odbierającym, wówczas należy podać w deklaracji wyładunkowej lub przeładunkowej faktyczną masę ilości wyładowanych lub przeładowanych w kilogramach masy produktu, z podziałem na gatunki, podając jednocześnie:

a) postać ryb (pozycja (17) w papierowym dzienniku połowowym), stosując kody zawarte w tabeli 1 w załączniku I (O);

b) jednostkę miary dla wyładowywanych lub przeładowywanych ilości (pozycja 18 w papierowym dzienniku połowowym); należy podać wagę jednostki w kilogramach masy produktu. Jednostka ta może być inna niż zarejestrowana w dzienniku połowowym (O);

c) całkowitą masę w podziale na gatunki wyładowane lub przeładowane (pozycja 19 w papierowym dzienniku połowowym); należy podać masę ilości każdego gatunku faktycznie wyładowanych lub przeładowanych (O).

Połowy wymiarowe są rejestrowane z wykorzystaniem kodów ogólnych LSC (ang. legally size catches). Połowy poniżej minimalnych rozmiarów odniesienia do celów ochrony należy rejestrować oddzielnie od połowów wymiarowych przy użyciu kodu ogólnego BMS (ang. below minimum size). Do oznaczenia gatunków należy stosować kody FAO 3-alfa,

d) masa powinna odpowiadać masie wyładowanego produktu, tj. po jakimkolwiek przetworzeniu na pokładzie. Właściwe organy w państwie członkowskim stosują współczynniki przekształcenia w celu obliczenia odpowiedniej masy w relacji pełnej zgodnie z art. 49 niniejszego rozporządzenia,

e) podpis kapitana (pozycja 20 w papierowym dzienniku połowowym) (O),

f) podpis oraz nazwisko i adres agenta i obserwatora w stosownych przypadkach (pozycja 21 w papierowym dzienniku połowowym),

g) odpowiedni geograficzny obszar połowu: obszar, podobszar i podrejon FAO, rejon ICES, NAFO, podobszar NEAFC, obszar CECAF, podobszar GFCM lub obszar połowowy państwa trzeciego (pozycja 22 w papierowym dzienniku połowowym). Należy stosować w taki sam sposób jak w przypadku informacji o pozycji i obszarze geograficznym, o których mowa powyżej (O).

3. DODATKOWE INSTRUKCJE DOTYCZĄCE REJESTROWANIA NAKŁADU POŁOWOWEGO W DZIENNIKU POŁOWOWYM

Kapitanowie unijnych statków rybackich rejestrują w dzienniku połowowym następujące informacje dodatkowe dotyczące czasu spędzonego na łowiskach objętych systemem zarządzania nakładem połowowym:

a) wszystkie informacje wymagane w tej sekcji należy zapisywać w papierowym dzienniku połowowym pomiędzy pozycjami 15 i 16;

b) czas należy rejestrować jako uniwersalny czas koordynowany (UTC);

c) szerokość i długość geograficzną zapisuje się w stopniach i minutach w przypadku, gdy nie jest wykorzystywany system GPS, a jeśli urządzenie GPS jest używane – w stopniach i minutach w układzie dziesiętnym (w formacie WGS 84);

d) nazwy gatunków ryb należy rejestrować za pomocą kodów FAO alfa-3.

3.1. Informacje dotyczące nakładu połowowego

a) Przepływanie przez strefę nakładu połowowego

Jeżeli uprawniony statek rybacki przepływa przez strefę nakładu połowowego bez prowadzenia działalności połowowej w tej strefie, należy wypełnić dodatkową rubrykę w papierowym dzienniku połowowym lub wypełnić deklarację elektroniczną. Należy podać następujące informacje:

— data,

— strefa nakładu połowowego,

— daty i czas każdego wpłynięcia/wypłynięcia,

— pozycja w momencie każdego wpłynięcia i wypłynięcia z podaniem szerokości i długości geograficznej,

— połów zatrzymany na burcie w chwili wpłynięcia, w podziale na gatunki,

— wyraz „przepływanie”.

b) Wpłynięcie do strefy nakładu połowowego

Jeżeli statek rybacki wpływa do strefy nakładu połowowego, w której prawdopodobnie będzie prowadził działalność połowową, należy wypełnić dodatkową rubrykę w papierowym dzienniku połowowym lub wypełnić deklarację elektroniczną. Należy podać następujące informacje:

— data,

— wyraz „wpłynięcie”,

— strefa nakładu połowowego,

— pozycja z podaniem szerokości i długości geograficznej,

— godzina wpłynięcia,

— połów zatrzymany na burcie w chwili wpłynięcia, w podziale na gatunki, oraz

— gatunki docelowe.

c) Wypłynięcie ze strefy nakładu połowowego

Jeżeli statek rybacki opuszcza strefę nakładu połowowego, w której prowadził działalność połowową, i jeżeli wpływa do innej strefy nakładu połowowego, w której również ma zamiar prowadzić działalność połowową, należy wypełnić dodatkową rubrykę w papierowym dzienniku połowowym lub wypełnić deklarację elektroniczną. Należy podać następujące informacje:

— data,

— wyraz „wpłynięcie”,

— pozycja z podaniem szerokości i długości geograficznej,

— nowa strefa nakładu połowowego,

— godzina wypłynięcia/wpłynięcia,

— połów zatrzymany na burcie w chwili wypłynięcia/wpłynięcia, w podziale na gatunki, oraz

— gatunki docelowe.

Jeżeli statek rybacki opuszcza strefy nakładu połowowego, w której prowadził działalność połowową, oraz jeśli statek nie będzie prowadził dalej takiej działalności w tej strefie nakładu połowowego, należy wypełnić dodatkową rubrykę w papierowym dzienniku połowowym lub wypełnić deklarację elektroniczną. Należy podać następujące informacje:

— data,

— wyraz „wypłynięcie”,

— pozycja z podaniem szerokości i długości geograficznej,

— strefa nakładu połowowego,

— godzina wypłynięcia,

— połów zatrzymany na burcie w chwili wypłynięcia, w podziale na gatunki, oraz

— gatunki docelowe.

d) Połowy międzystrefowe (³)

Jeżeli statek rybacki prowadzi połowy międzystrefowe, należy wypełnić dodatkową rubrykę w papierowym dzienniku połowowym lub wypełnić deklarację elektroniczną. Należy podać następujące informacje:

— data,

— wyraz „międzystrefowy”,

— czas pierwszego wypłynięcia i strefa nakładu połowowego,

— pozycja pierwszego wpłynięcia z podaniem szerokości i długości geograficznej,

— czas ostatniego wpłynięcia i strefa nakładu połowowego,

— pozycja ostatniego wypłynięcia z podaniem szerokości i długości geograficznej,

— połów zatrzymany na burcie w chwili wypłynięcia/wpłynięcia, w podziale na gatunki, oraz

— gatunki docelowe.

e) Informacje dodatkowe dotyczące statków rybackich wykorzystujących narzędzia bierne

— jeżeli statek rybacki wystawia lub przestawia narzędzia bierne, należy podać następujące informacje:

— data,

— strefa nakładu połowowego,

— pozycja z podaniem szerokości i długości geograficznej,

— wyrazy „wystawianie” lub „przestawianie”,

— godzina;

— po zakończeniu przez statek operacji połowowych z wykorzystaniem narzędzi biernych:

— data,

— strefa nakładu połowowego,

— pozycja z podaniem szerokości i długości geograficznej,

— wyraz „zakończenie”,

— godzina.

3.2 Informacje dotyczące komunikatów o ruchach statków

Jeżeli od statku rybackiego prowadzącego działalność połowową wymaga się przekazywania właściwym organom raportu połowowego zgodnie z art. 28 rozporządzenia w sprawie kontroli, wówczas oprócz informacji, o których mowa w pkt 3.1, należy wpisać następujące informacje:

a) data i godzina komunikatu,

b) pozycja geograficzna statku rybackiego, z podaniem szerokości i długości geograficznej,

c) środki łączności oraz, tam gdzie ma to zastosowanie, nazwa stacji radiowej, z jakiej korzystano, oraz

d) adresat lub adresaci komunikatu.

(¹) O którym mowa w art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r. dotyczącego rejestru statków rybackich Wspólnoty (Dz.U. L 5 z 9.1.2004, s. 25).

(²) O których mowa w art. 15 ust. 4 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/812 z dnia 20 maja 2015 r., w szczególności:

— gatunki, których poławianie jest zakazane i które zostały jako takie zdefiniowane w unijnym akcie prawnym przyjętym w obszarze wspólnej polityki rybołówstwa;

— gatunki, co do których dowody naukowe wykazują wysokie wskaźniki przeżycia, przy uwzględnieniu cech narzędzia połowowego, praktyk połowowych i danego ekosystemu;

— połowy podlegające wyłączeniom de minimis;

— ryby wykazujące uszkodzenia spowodowane przez drapieżniki.

(³) Statki rybackie pozostające w strefie nakładu połowowego w obrębie pięciu mil morskich po obu stronach linii oddzielającej dwie strefy nakładu połowowego odnotowują pierwsze wpłynięcie i ostatnie wypłynięcie w ciągu 24 godzin.

ZAŁĄCZNIK XII

STANDARDY ELEKTRONICZNEJ WYMIANY DANYCH [6]

Format elektronicznej wymiany danych opiera się na normie UN/CEFACT P 1000. Wymiany informacji dotyczących podobnej działalności są pogrupowane w dziedziny i określone w dokumentach zawierających specyfikacje wymagań dotyczących działalności (ang. Business Requirements Specifications, BRS).

Normy są dostępne w odniesieniu do:

P 1000 – 1; Zasady ogólne,

P 1000 – 3; Domena Działalność połowowa,

P 1000 – 5; Domena Obrót,

P 1000 – 7; Domena Pozycja statku,

P 1000 – 8; Domena Inspekcja i nadzór

P 1000 – 12; Domena Zagregowane dane na temat połowów.

Dokumenty BRS i tłumaczenia w postaci nadającej się do odczytu komputerowego (XMD) są dostępne w rejestrze danych referencyjnych na poświęconej rybołówstwu stronie internetowej Komisji Europejskiej. Dokumenty dotyczące stosowania, których należy użyć w celu wymiany danych, są również dostępne na tej stronie.