Kryteria

Wymogi dotyczące automonitorowania

1.

Jakość złomu otrzymanego w wyniku procesu odzysku

1.1.

Złom jest klasyfikowany zgodnie ze specyfikacjami klienta, specyfikacjami branżowymi lub normą w celu bezpośredniego wykorzystania w produkcji substancji lub przedmiotów metalowych w hucie lub odlewni.

Wykwalifikowany personel klasyfikuje każdą przesyłkę.

1.2.

Całkowita ilość materiałów obcych wynosi ≤ 2 % masy.

Materiały obce to:

1) metale nieżelazne (poza pierwiastkami stopowymi w każdym podłożu na bazie żelaza) oraz materiały niemetalowe, takie jak ziemia, pył, materiały izolacyjne i szkło;

2) palne materiały niemetalowe, takie jak guma, tworzywa sztuczne, tkanina, drewno i inne substancje chemiczne lub organiczne;

3) większe fragmenty (wielkości cegły), które nie przewodzą elektryczności, takie jak opony, rury wypełnione cementem, drewno lub beton;

4) pozostałości po topieniu, nagrzewaniu, oczyszczaniu powierzchni (w tym oczyszczaniu płomieniowym), szlifowaniu, wyrzynaniu, spawaniu i cięciu stali przy pomocy palnika uniwersalnego, takie jak żużel, zgorzelina walcownicza, pył z odpylania, pył szlifierski, szlam.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki.

W odpowiednich odstępach (co najmniej co 6 miesięcy) analizuje się reprezentatywne próbki materiałów obcych poprzez ważenie po magnetycznym lub ręcznym (w zależności od przypadku) oddzieleniu cząstek i przedmiotów żelaznych i stalowych poddanych dokładnym oględzinom.

Odpowiednią częstotliwość monitorowania poprzez pobieranie próbek ustala się, biorąc pod uwagę następujące czynniki:

1) przewidywaną zmienność (na przykład na podstawie wyników uzyskanych w przeszłości);

2) ryzyko nieodłączne zmienności dotyczącej jakości odpadów stosowanych jako wsad w procesie odzysku oraz przy późniejszym przetwarzaniu;

3) wewnętrzną precyzję metody monitorowania; oraz

4) stopień zbliżenia wyników do pułapu zawartości materiałów obcych wynoszącego maksymalnie 2 % masy.

Proces określania częstotliwości monitorowania należy dokumentować jako część systemu zarządzania jakością i udostępniać w celu kontroli.

1.3.

Złom nie zawiera nadmiernej ilości tlenku żelaza w żadnej formie, z wyjątkiem typowych ilości wynikających ze składowania przygotowanego złomu na zewnątrz w normalnych warunkach atmosferycznych.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny pod kątem występowania tlenków.

1.4.

Złom jest wolny od widocznego oleju, emulsji oleistych, smarów lub smarów stałych, z wyjątkiem bardzo niewielkich ilości, które nie spowodują jakiegokolwiek skapywania.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki, zwracając szczególną uwagę na te elementy, z których najprawdopodobniej może skapywać olej.

1.5.

Promieniotwórczość: nie występuje konieczność podjęcia natychmiastowych działań zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi przepisami dotyczącymi monitorowania oraz procedur reagowania w odniesieniu do promieniotwórczego złomu.

Niniejszy wymóg pozostaje bez uszczerbku dla podstawowych norm ochrony zdrowia pracowników i ludności przyjętych w aktach objętych zakresem rozdziału III Traktatu Euratom, w szczególności dyrektywy 96/29/Euratom (¹).

Wykwalifikowany personel monitoruje promieniotwórczość każdej przesyłki.

Do każdej przesyłki złomu dołączone jest świadectwo ustanowione zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi przepisami dotyczącymi monitorowania oraz procedur reagowania w odniesieniu do promieniotwórczego złomu. Świadectwo może stanowić część pozostałej dokumentacji dołączonej do przesyłki.

1.6.

Złom nie wykazuje żadnych właściwości niebezpiecznych wymienionych w załączniku III do dyrektywy 2008/98/WE. Złom jest zgodny z dopuszczalnymi wartościami stężenia określonymi w decyzji 2000/532/WE (²) i nie przekracza dopuszczalnych wartości stężenia określonych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 850/2004 (³).

Właściwości poszczególnych elementów zawartych w stopach żelaza i stali nie są istotne dla niniejszego wymogu.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki. W przypadku gdy w wyniku oględzin powstanie podejrzenie, że występują potencjalne właściwości niebezpieczne, podejmuje się dalsze odpowiednie środki w zakresie monitorowania, takie jak pobieranie próbek i badania, w zależności od przypadku.

Personel jest przeszkolony w zakresie potencjalnych właściwości niebezpiecznych, które mogą dotyczyć złomu żelaza i stali oraz w zakresie składników materiałowych i cech, które umożliwiają wykrycie właściwości niebezpiecznych.

Procedurę wykrywania materiałów niebezpiecznych dokumentuje się w ramach systemu zarządzania jakością.

1.7.

Złom nie zawiera żadnych pojemników pod ciśnieniem, zamkniętych lub niewystarczająco otwartych, które mogą spowodować wybuch w piecu metalurgicznym.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki.

2.

Odpady stosowane jako wsad w procesie odzysku

2.1.

Jako wsad można stosować wyłącznie odpady zawierające odzyskiwalne żelazo lub odzyskiwalną stal.

Wykwalifikowany personel, który jest przeszkolony w zakresie metod rozpoznawania odpadów niespełniających kryteriów określonych w niniejszej sekcji, dokonuje kontroli przyjęcia dotyczącej wszystkich otrzymanych odpadów (poprzez oględziny) oraz dołączonej dokumentacji.

2.2.

Odpadów niebezpiecznych nie stosuje się jako wsadu, chyba że przedstawiono dowody na to, że zastosowano procesy i techniki określone w sekcji 3 niniejszego załącznika, aby usunąć wszystkie właściwości niebezpieczne.

2.3.

Następujących odpadów nie stosuje się jako wsadu:

a) opiłków i wiórów, które zawierają ciecze, takie jak olej lub emulsje oleiste; oraz

b) beczek i pojemników (z wyjątkiem wyposażenia pojazdów wycofanych z eksploatacji), które zawierają lub zawierały oleje lub farby.

3.

Procesy i techniki przetwarzania

3.1.

Złom żelaza lub stali posegregowano u źródła lub podczas zbiórki oraz przechowywano osobno lub przetworzono wsad odpadowy, aby oddzielić złom żelaza i stali od składników niemetalowych i nieżelaznych.

3.2.

Zakończono wszystkie etapy przetwarzania mechanicznego (na przykład cięcie, rozdrabnianie lub granulowanie, sortowanie, oddzielanie, czyszczenie, usuwanie zanieczyszczeń, opróżnianie) niezbędne do przygotowania złomu do bezpośredniego zastosowania jako wkład w celu ostatecznego wykorzystania w hutach i odlewniach.

3.3.

W przypadku odpadów zawierających składniki niebezpieczne mają zastosowanie następujące wymogi szczegółowe:

a) materiał wsadowy, który pochodzi ze zużytego sprzętu elektrotechnicznego lub elektronicznego lub z pojazdów wycofanych z eksploatacji, poddano wszystkim etapom przetwarzania wymaganym w art. 6 dyrektywy 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴) oraz w art. 6 dyrektywy 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵);

b) chlorofluorowęglowodory w usuwanym wyposażeniu wychwycono w procesie zatwierdzonym przez właściwe organy;

c) kable rozdrobniono lub usunięto z nich izolację. Jeżeli kabel zawiera osłony organiczne (z tworzyw sztucznych), zostały one usunięte zgodnie z najlepszą dostępną techniką;

d) beczki i pojemniki zostały opróżnione i oczyszczone; oraz

e) substancje niebezpieczne w odpadach, których nie wymieniono w lit. a), skutecznie usunięto w procesie zatwierdzonym przez właściwy organ.

(¹) Dyrektywa Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiająca podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (Dz.U. L 159 z 29.6.1996, s. 1).

(²) Decyzja Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2000 r. zastępująca decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3).

(³) Rozporządzenie (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 7).

(⁴) Dz.U. L 37 z 13.2.2003, s. 24.

(⁵) Dz.U. L 269 z 21.10.2000, s. 34.

Kryteria

Wymogi dotyczące automonitorowania

1.

Jakość złomu

1.1.

Złom jest klasyfikowany zgodnie ze specyfikacjami klienta, specyfikacjami branżowymi lub normą w celu bezpośredniego wykorzystania w produkcji substancji lub przedmiotów metalowych poprzez rafinację lub przetapianie.

Wykwalifikowany personel klasyfikuje każdą przesyłkę.

1.2.

Całkowita ilość materiałów obcych wynosi ≤ 5 % masy lub uzysk metalu wynosi ≥ 90 %.

Materiały obce to:

1) metale inne niż aluminium i stopy aluminium;

2) materiały niemetalowe, takie jak ziemia, pył, materiały izolacyjne i szkło;

3) palne materiały niemetalowe, takie jak guma, tworzywa sztuczne, tkanina, drewno i inne substancje chemiczne lub organiczne;

4) większe fragmenty (wielkości cegły), które nie przewodzą elektryczności, takie jak opony, rury wypełnione cementem, drewno lub beton; lub

5) pozostałości po przetapianiu aluminium i stopów aluminium, nagrzewaniu, oczyszczaniu powierzchni (w tym oczyszczaniu płomieniowym), szlifowaniu, wyrzynaniu, spawaniu i cięciu stali przy pomocy palnika uniwersalnego, takie jak żużel, zgary, szumowiny, pył z odpylania, pył szlifierski, szlam.

Producent złomu aluminium sprawdza zgodność poprzez monitorowanie ilości materiałów obcych lub przez określenie uzysku metalu.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki.

W odpowiednich odstępach (co najmniej co 6 miesięcy) analizuje się reprezentatywne próbki każdej klasy złomu aluminium, aby zmierzyć całkowitą ilość materiałów obcych lub uzysk metalu.

Reprezentatywne próbki uzyskuje się zgodnie z procedurą pobierania próbek opisaną w normie EN 13 920 (¹).

Całkowitą ilość materiałów obcych mierzy się za pomocą ważenia po oddzieleniu cząstek i przedmiotów z aluminium od cząstek i przedmiotów składających się z materiałów obcych – ręcznie lub innymi metodami oddzielania (na przykład przy użyciu magnesu lub wykorzystaniu gęstości jako podstawy).

Uzysk metalu mierzy się zgodnie z następującą procedurą:

1) określenie masy (m₁) po usunięciu i określeniu wilgoci (zgodnie z pkt 7.1. normy EN 13920-1:2002);

2) usunięcie i określenie wolnego żelaza (zgodnie z pkt 7.2. normy EN 13920-1:2002);

3) określenie masy metalu po wytopieniu i zestaleniu się (m₂) po procedurze określenia uzysku metalu zgodnie z pkt 7.3. normy EN 13920-1:2002;

4) obliczenie uzysku metalu m [%] = (m₂/m₁) × 100.

Odpowiednią częstotliwość analizy reprezentatywnych próbek ustala się, biorąc pod uwagę następujące czynniki:

1) przewidywaną zmienność (na przykład na podstawie wyników uzyskanych w przeszłości);

2) ryzyko nieodłączne zmienności dotyczącej jakości odpadów stosowanych jako wsad w procesie odzysku oraz wydajności procesów przetwarzania;

3) wewnętrzną precyzję metody monitorowania; oraz

4) stopień zbliżenia wyników do pułapu dotyczącego całkowitej ilości materiałów obcych lub do progu dotyczącego uzysku metalu.

1.3.

Złom nie zawiera polichlorku winylu (PVC) w postaci osłon, farb i tworzyw sztucznych.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki.

1.4.

Złom jest wolny od widocznego oleju, emulsji oleistych, smarów lub smarów stałych, z wyjątkiem bardzo niewielkich ilości, które nie spowodują jakiegokolwiek skapywania.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki, zwracając szczególną uwagę na te elementy, z których najprawdopodobniej może skapywać olej.

1.5.

Promieniotwórczość: nie występuje konieczność podjęcia natychmiastowych działań zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi przepisami dotyczącymi monitorowania oraz procedur reagowania w odniesieniu do promieniotwórczego złomu.

Niniejszy wymóg pozostaje bez uszczerbku dla podstawowych norm ochrony zdrowia pracowników i ludności przyjętych w aktach objętych zakresem rozdziału III Traktatu Euratom, w szczególności dyrektywy Rady 96/29/Euratom (²).

Wykwalifikowany personel monitoruje promieniotwórczość każdej przesyłki. Do każdej przesyłki złomu dołączone jest świadectwo ustanowione zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi przepisami dotyczącymi monitorowania oraz procedur reagowania w odniesieniu do promieniotwórczego złomu. Świadectwo może stanowić część pozostałej dokumentacji dołączonej do przesyłki.

1.6.

Złom nie wykazuje żadnych właściwości niebezpiecznych wymienionych w załączniku III do dyrektywy 2008/98/WE. Złom jest zgodny z dopuszczalnymi wartościami stężenia określonymi w decyzji 2000/532/WE (³) i nie przekracza dopuszczalnych wartości stężenia określonych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 850/2004 (⁴).

Właściwości poszczególnych elementów zawartych w stopach aluminium nie są istotne dla niniejszego wymogu.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki. W przypadku gdy w wyniku oględzin powstanie podejrzenie, że występują potencjalne właściwości niebezpieczne, podejmuje się dalsze odpowiednie środki w zakresie monitorowania, takie jak pobieranie próbek i badania, w zależności od przypadku.

Personel jest przeszkolony w zakresie potencjalnych właściwości niebezpiecznych, które mogą dotyczyć złomu aluminium oraz w zakresie składników materiałowych i cech, które umożliwiają wykrycie właściwości niebezpiecznych.

Procedurę wykrywania materiałów niebezpiecznych dokumentuje się w ramach systemu zarządzania jakością.

1.7.

Złom nie zawiera żadnych pojemników pod ciśnieniem, zamkniętych lub niewystarczająco otwartych, które mogą spowodować wybuch w piecu metalurgicznym.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki.

2.

Odpady stosowane jako wsad w procesie odzysku

2.1.

Jako wsad można stosować wyłącznie odpady zawierające odzyskiwalne aluminium lub odzyskiwalne stopy aluminium.

Wykwalifikowany personel, który jest przeszkolony w zakresie metod rozpoznawania odpadów niespełniających kryteriów określonych w niniejszej sekcji, dokonuje kontroli przyjęcia dotyczącej wszystkich otrzymanych odpadów (poprzez oględziny) oraz dołączonej dokumentacji.

2.2.

Odpadów niebezpiecznych nie stosuje się jako wsadu, chyba że przedstawiono dowody na to, że zastosowano procesy i techniki określone w sekcji 3 niniejszego załącznika, aby usunąć wszystkie właściwości niebezpieczne.

2.3.

Następujących odpadów nie stosuje się jako wsadu:

a) opiłków i wiórów, które zawierają ciecze, takie jak olej lub emulsje oleiste; oraz

b) beczek i pojemników (z wyjątkiem wyposażenia pojazdów wycofanych z eksploatacji), które zawierają lub zawierały oleje lub farby.

3.

Procesy i techniki przetwarzania

3.1.

Złom aluminium posegregowano u źródła lub podczas zbiórki oraz przechowywano osobno lub przetworzono wsad odpadowy, aby oddzielić złom aluminium od składników niemetalowych i niealuminiowych składników metalowych.

3.2.

Zakończono wszystkie etapy przetwarzania mechanicznego (na przykład cięcie, rozdrabnianie lub granulowanie, sortowanie, oddzielanie, czyszczenie, usuwanie zanieczyszczeń, opróżnianie) niezbędne do przygotowania złomu do bezpośredniego zastosowania jako wkład w celu ostatecznego wykorzystania.

3.3.

W przypadku odpadów zawierających składniki niebezpieczne mają zastosowanie następujące wymogi szczegółowe:

a) materiał wsadowy, który pochodzi ze zużytego sprzętu elektrotechnicznego lub elektronicznego oraz z pojazdów wycofanych z eksploatacji, poddano wszystkim etapom przetwarzania wymaganym w art. 6 dyrektywy 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵) oraz w art. 6 dyrektywy 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁶);

b) chlorofluorowęglowodory w usuwanym wyposażeniu wychwycono w procesie zatwierdzonym przez właściwe organy;

c) kable rozdrobniono lub usunięto z nich izolację. Jeżeli kabel zawiera osłony organiczne (z tworzyw sztucznych), zostały one usunięte zgodnie z najlepszą dostępną techniką;

d) beczki i pojemniki zostały opróżnione i oczyszczone;

e) substancje niebezpieczne w odpadach, których nie wymieniono w lit. a), skutecznie usunięto w procesie zatwierdzonym przez właściwy organ.

(¹) EN 13920-1:2002; Aluminium i stopy aluminium – Złom – Część 1: Wymagania ogólne, pobieranie próbek i badania; CEN 2002.

(²) Dz.U. L 159 z 29.6.1996, s. 1.

(³) Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3.

(⁴) Dz.U. L 229 z 30.4.2004, s. 1.

(⁵) Dz.U. L 37 z 13.2.2003, s. 24.

(⁶) Dz.U. L 269 z 21.10.2000, s. 34.

1.

Producent/importer złomu:

Imię i nazwisko/nazwa:

Adres:

Osoba do kontaktu:

Tel.:

Faks:

E-mail:

2.

a) Nazwa lub kod kategorii złomu zgodnie ze specyfikacjami branżowymi lub normą:

b) jeżeli dotyczy – najważniejsze przepisy techniczne specyfikacji klienta, takie jak skład, wielkość, rodzaj i właściwości:

3.

Przesyłka złomu jest zgodna ze specyfikacją lub normą, o których mowa w pkt 2:

4.

Masa przesyłki w tonach:

5.

Wydano świadectwo przeprowadzenia badania promieniotwórczości złomu zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi przepisami dotyczącymi monitorowania oraz procedur reagowania w odniesieniu do promieniotwórczego złomu:

6.

Producent złomu stosuje system zarządzania jakością zgodny z art. 6 rozporządzenia (UE) nr 333/2011 (¹), który został sprawdzony przez akredytowanego weryfikatora lub – w przypadku gdy złom, który przestał być odpadem, został przywieziony na obszar celny Unii – przez niezależnego weryfikatora:

7.

Przesyłka złomu spełnia kryteria, o których mowa w art. 3 lit. a)–c) oraz art. 4 lit. a)–c) rozporządzenia (UE) nr 333/2011 (¹):

8.

Oświadczenie producenta/importera złomu: Oświadczam, że zgodnie z moją najlepszą wiedzą powyższe informacje są kompletne i poprawne.

Imię i nazwisko/nazwa:

Data:

Podpis:

(¹) Rozporządzenie Rady (UE) nr 333/2011 z dnia 31 marca 2011 r. ustanawiające kryteria określające, kiedy pewne rodzaje złomu przestają być odpadami na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (Dz.U. L 94 z 8.4.2011, s. 2).