RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 320/2006 (¹)przyjęto w celu umożliwienia rezygnacji z produkcji kwotowej najmniej konkurencyjnym producentom cukru. Zrzeczenie się kwot na mocy tego rozporządzenia nie osiągnęło jednak poziomu, którego pierwotnie oczekiwano.

(2) Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (²), liniowe zmniejszenie kwot krajowych i regionalnych należy przeprowadzić - z uwzględnieniem wyników uzyskanych w ramach systemu restrukturyzacji - nie później niż do końca lutego 2010 r., co pozwoli uniknąć zachwiań równowagi na rynku w następnych latach gospodarczych, począwszy od roku 2010/2011. Taka liniowa obniżka może negatywnie wpłynąć na najbardziej konkurencyjne przedsiębiorstwa i osłabić całą branżę. Aby temu zapobiec, konieczne jest usprawnienie funkcjonowania systemu restrukturyzacji, tak aby zwiększyć skalę zrzekania się kwot w ramach tego systemu.

(3) Brak pewności co do wysokości pomocy restrukturyzacyjnej, którą otrzymają przedsiębiorstwa cukrownicze, najwyraźniej zniechęca je do składania wniosków o pomoc restrukturyzacyjną, co wynika z faktu, że państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zwiększeniu minimalnego współczynnika procentowego pomocy zarezerwowanej zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 320/2006 dla plantatorów buraków cukrowych, trzciny cukrowej i cykorii oraz podmiotów świadczących usługi przy użyciu maszyn rolniczych. W celu wyeliminowania tej niepewności wysokość pomocy zarezerwowanej dla plantatorów i podmiotów świadczących usługi przy użyciu maszyn rolniczych należy ustalić na poziomie 10 % pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom cukrowniczym, a odnośni plantatorzy powinni otrzymać dodatkową wypłatę za rok gospodarczy 2008/2009. W niektórych przypadkach potrzebny jest dłuższy okres przygotowawczy do procesu restrukturyzacji. Gdy w takich przypadkach przedsiębiorstwa zdecydują się złożyć wniosek o pomoc restrukturyzacyjną, począwszy od roku gospodarczego 2009/2010, po to by nie stawiać wówczas plantatorów w niekorzystnej sytuacji, należy im przyznać dodatkową wypłatę również za rok gospodarczy 2009/2010, pod warunkiem że wniosek przedsiębiorstwa wpłynie do 31 stycznia 2008 r.

(4) Aby przedsiębiorstwa i plantatorzy uczestniczący w systemie restrukturyzacji w latach gospodarczych 2006/2007 i 2007/2008 nie znaleźli się w gorszej sytuacji, należy wypłacić im z mocą wsteczną różnicę między wysokością pomocy przyznawanej na te lata gospodarcze a wysokością pomocy, jaką przyznano by im na rok gospodarczy 2008/2009.

(5) Uznaje się, że aby stworzyć dalszą zachętę do udziału w systemie restrukturyzacji, właściwe jest, by przewidziane zostało zwolnienie z części tymczasowej składki restrukturyzacyjnej płaconej zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 320/2006 za rok gospodarczy 2007/2008, które przysługiwałoby przedsiębiorstwom zrzekającym się w roku gospodarczym 2008/2009 odsetka kwoty co najmniej równego współczynnikowi procentowemu wycofania zastosowanemu do danego przedsiębiorstwa w roku 2007/2008. Wysokość zwolnienia powinna odpowiadać temu współczynnikowi procentowemu wycofania.

(6) Ponadto właściwe jest ustanowienie dwuetapowej procedury składania wniosków, dzięki czemu przedsiębiorstwa, które do dnia 31 stycznia 2008 r. podejmą decyzję o zrzeczeniu się części przysługującej im kwoty, odpowiadającej co najmniej współczynnikowi procentowemu wycofania, powinny mieć możliwość złożenia do dnia 31 marca 2008 r. drugiego wniosku, który pozwoli im na zrzeczenie się kolejnej części lub całości przysługującej im kwoty w zależności od sytuacji panującej w tym momencie na rynku.

(7) Uważa się, że system restrukturyzacji przynosiłby lepsze rezultaty, gdyby plantatorzy mogli z własnej inicjatywy rezygnować z produkcji buraków cukrowych lub trzciny cukrowej, przeznaczonych do przetworzenia na cukier kwotowy. W tym celu w roku gospodarczym 2008/2009 plantatorom należy umożliwić bezpośrednie ubieganie się o pomoc przewidzianą w art. 3 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, pod warunkiem że zaprzestaną dostaw buraków cukrowych lub trzciny cukrowej do przedsiębiorstw, z którymi w poprzednim roku gospodarczym związani byli umowami dostawy. Państwa członkowskie powinny w konsekwencji zmniejszyć kwoty danych przedsiębiorstw cukrowniczych. W niektórych przypadkach właściwsze może okazać się zastosowanie tej możliwości na poziomie państwa członkowskiego niż na poziomie przedsiębiorstwa.

(8) Aby uniknąć sytuacji, w której składanie przez plantatorów wniosków o pomoc zagrozi bytowi gospodarczemu danych przedsiębiorstw cukrowniczych, zmniejszenie kwoty powinno ograniczać się do 10 % kwoty przyznanej każdemu przedsiębiorstwu, co odpowiada odsetkowi kwoty, który państwo członkowskie może przenieść w każdym roku gospodarczym zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(9) W przypadku gdy kwota przedsiębiorstwa cukrowniczego zostaje zmniejszona w związku ze złożonymi przez plantatorów wnioskami o pomoc, przedsiębiorstwo to powinno otrzymać pomoc restrukturyzacyjną, jak określono w art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 320/2006. W rezultacie wysokość przyznanej pomocy powinna być taka, jak określono w art. 3 ust. 5 lit. c) tego rozporządzenia. Należy jednak obniżyć te wartości, jeżeli przedsiębiorstwo nie podejmuje działań na rzecz pracowników dotkniętych zmniejszeniem produkcji kwotowej.

(10) Przedsiębiorstwo cukrownicze, na którego sytuację wpływ mają wnioski o pomoc złożone przez plantatorów, powinno do dnia 31 stycznia poprzedzającego dany rok gospodarczy zachować prawo do złożenia wniosku o pomoc restrukturyzacyjną przewidzianą w art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, pod warunkiem że zrzeka się ono części kwoty, która odpowiada co najmniej temu samemu poziomowi zmniejszenia kwoty, który byłby wynikiem złożenia przez plantatorów wniosków o pomoc. W takim przypadku wniosek o pomoc złożony przez przedsiębiorstwo cukrownicze powinien zastąpić wnioski plantatorów.

(11) Artykuł 6 rozporządzenia (WE) nr 320/2006 przewiduje pomoc na rzecz dywersyfikacji. Pojawiła się potrzeba doprecyzowania znaczenia ust. 4 akapit trzeci tego artykułu. Należy wyjaśnić, że pomoc należna zgodnie z tym artykułem, dotycząca środków przewidzianych w ramach osi 1 i osi 3 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (³), jest ograniczona kwotami i stawkami wsparcia przedstawionymi w załączniku do tego rozporządzenia.

(12) W art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006 określono terminy wypłaty pomocy w ramach funduszu restrukturyzacji. Doświadczenie pokazuje, że przyspieszenie wypłat mogłoby pod pewnymi warunkami stanowić dodatkową zachętę do przyjmowania pomocy. Należy zatem upoważnić Komisję do podjęcia decyzji w sprawie takiego środka, przy czym należy uwzględnić dostępność środków finansowych w funduszu.

(13) Rozporządzenie (WE) nr 320/2006 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione.

(14) W niniejszym rozporządzeniu należy uwzględnić fakt, że zrzeczenie się całości kwoty produkcyjnej syropu inulinowego w ramach systemu restrukturyzacji nastąpiło już w roku gospodarczym 2006/2007. Nie jest już zatem konieczne wymienianie tego produktu ani surowca, z którego jest wytwarzany, tj. cykorii,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 320/2006 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:

_„c) zrzekasię części lub całości kwoty przydzielonej przez nie jednej lub kilku swoim fabrykom i nie wykorzystuje urządzeń produkcyjnych tych fabryk do rafinacji surowego cukru trzcinowego.

Ten ostatni warunek nie ma zastosowania w odniesieniu do:

- jedynego zakładu przetwórstwa w Słowenii,

- jedynego zakładu przetwórstwa buraków w Portugalii,

istniejących w dniu 1 stycznia 2006 r., ani do rafinerii przemysłowych w rozumieniu art. 2 pkt 13) rozporządzenia (WE) nr 318/2006.”;

b) w ust. 6 akapit pierwszy i drugi otrzymują brzmienie:

„Kwota stanowiąca 10 % odpowiedniej pomocy restrukturyzacyjnej określonej w ust. 5 jest zarezerwowana dla:

a) plantatorów buraków cukrowych i trzciny cukrowej, którzy w okresie poprzedzającym rok gospodarczy, o którym mowa w ust. 2, zawarli z odnośnymi przedsiębiorstwami umowy dostawy do celów produkcji cukru w ramach odpowiednich kwot, których się zrzeczono;

b) podmiotów będących osobami prywatnymi lub przedsiębiorstwami, które na podstawie umowy wykonywały prace na rzecz plantatorów przy użyciu swoich maszyn rolniczych, odnośnie do produktów i w okresie, o których mowa w lit. a).

Po konsultacji z zainteresowanymi stronami państwa członkowskie ustalają okres, o którym mowa w akapicie pierwszym.”;

c) dodaje się ustępy w brzmieniu:

„7. Na rok gospodarczy 2008/2009 plantatorom, o których mowa w ust. 6 lit. a), wypłaca się dodatkowo 237,5 EUR za tonę kwoty cukru, której się zrzekają.

Ta dodatkowa wypłata dokonywana jest także za rok gospodarczy 2009/2010, w przypadku gdy dane przedsiębiorstwo zrzeka się części lub całości kwoty cukru przydzielonej mu od tego roku gospodarczego, pod warunkiem że wniosek złożony zostanie do dnia 31 stycznia 2008 r.

8. Niniejszy ustęp ma zastosowanie do:

a) przedsiębiorstw, które w ramach systemu restrukturyzacji w latach gospodarczych 2006/2007 lub 2007/2008 zrzekły się części lub całości przyznanej im kwoty, oraz

b) plantatorów, na których sytuację ma wpływ zrzeczenie się kwoty, o którym mowa w lit. a).

W przypadku gdy sumy przyznawane przedsiębiorstwom i plantatorom w latach gospodarczych 2006/2007 i 2007/2008 były mniejsze niż sumy, jakie otrzymaliby, poddając się restrukturyzacji na warunkach mających zastosowanie w roku gospodarczym 2008/2009, wypłaca się im różnicę z mocą wsteczną.

To samo ma zastosowanie do producentów syropu inuli-nowego i plantatorów cykorii. W tym celu plantatorów cykorii uznaje się za uprawnionych do dodatkowej wypłaty, o której mowa w ust. 7.”;

2) po art. 4 ust. 1 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„1a. Przedsiębiorstwa, aby zrzec się od roku gospodarczego 2008/2009 kolejnej części lub całości przyznanej im kwoty, mogą złożyć dodatkowy wniosek o pomoc restrukturyzacyjną, do dnia 31 marca 2008 r., w przypadku gdy:

- uznano wnioski z inicjatywy plantatorów, zgodne z art. 4a, lub wnioski przedsiębiorstwa, zgodne z ust. 1 niniejszego artykułu, dotyczące zrzeczenia się kwoty od roku gospodarczego 2008/2009, oraz

- kwota, której się w związku z tym zrzeczono, odpowiada co najmniej współczynnikowi procentowemu wycofania ustalonemu w dniu 16 marca 2007 r. w art. 1 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 290/2007 z dnia 16 marca 2007 r. ustalającego, na rok gospodarczy 2007/2008, współczynnik procentowy, o którym mowa w art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 (*).

Jednakże przedsiębiorstwa znajdujące się w państwach członkowskich, w których współczynnik procentowy wycofania ustalony w dniu określonym w akapicie pierwszym tiret drugie wynosi 0, mogą skorzystać z możliwości przewidzianej w tym akapicie niezależnie od tego, czy wcześniej doszło do złożenia wniosków z inicjatywy plantatorów lub przez same przedsiębiorstwa.

(*) Dz.U. L 78 z 17.3.2007, str. 20.”;

3) dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 4a

Wniosek o pomoc restrukturyzacyjną składany przez plantatorów

1. Na rok gospodarczy 2008/2009 każdy plantator buraków cukrowych lub trzciny cukrowej, przeznaczonych do przetworzenia na cukier kwotowy, może skierować do odpowiedniego państwa członkowskiego bezpośredni wniosek o pomoc, przewidzianą w art. 3 ust. 6 i 7, wraz z załączonym zobowiązaniem do zaprzestania dostaw określonych ilości kwotowego buraka cukrowego lub kwotowej trzciny cukrowej przedsiębiorstwu, z którym w poprzednim roku gospodarczym zawarł umowę dostawy.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego w ramach porozumienia branżowego można podjąć decyzję, że tylko plantatorzy, którzy w poprzednim roku gospodarczym zawarli umowy dostawy z jednym i tym samym przedsiębiorstwem, mają prawo do złożenia wniosku, o którym mowa w akapicie pierwszym, pod warunkiem że:

- kwota przyznana temu przedsiębiorstwu odpowiada co najmniej 10 % pozostałej kwoty cukru określonej dla danego państwa członkowskiego w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oraz

- wielkość kwoty cukru, której ma się zrzec to przedsiębiorstwo, powiększona o wielkość kwoty cukru, której zrzekły się już wszystkie przedsiębiorstwa w danym państwie członkowskim w rezultacie poprzednich wniosków, zgodnych z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, odpowiada co najmniej 60 % kwoty cukru określonej dla tego państwa członkowskiego w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w dniu 20 lutego 2006 r. W odniesieniu do państw członkowskich, które w dniu 1 lipca 2006 r. nie były członkami Wspólnoty, odesłanie do załącznika III dotyczy wersji stosowanej w dniu przystąpienia tych państw do Wspólnoty.

2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, składa się przed dniem 30 listopada 2007 r. Wnioski można składać od dnia 30 października 2007 r.

3. Dane państwo członkowskie sporządza wykaz wniosków, o których mowa w ust. 1, uszeregowanych chronologicznie według daty złożenia i w terminie 10 dni po upływie terminu składania wniosków, o którym mowa w ust. 2, podaje do wiadomości Komisji i zainteresowanych przedsiębiorstw całkowitą wysokość kwoty, której dotyczą otrzymane wnioski.

4. Do dnia 15 marca 2008 r. dane państwo członkowskie uznaje wnioski plantatorów - według kolejności chronologicznej, o której mowa w ust. 3, i po weryfikacji określonej w art. 5 ust. 2 tiret czwarte - do wysokości 10 % kwoty cukru przyznanej każdemu z przedsiębiorstw oraz zmniejsza proporcjonalnie kwotę cukru danego przedsiębiorstwa zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi niniejszego artykułu, dane państwa członkowskie na tych samych warunkach uznają jednak wnioski plantatorów do wysokości 10 % pozostałej kwoty cukru określonej dla tego państwa członkowskiego w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

W przypadku gdy osiągnięty zostaje którykolwiek z limitów 10 %, o których mowa w akapicie pierwszym, dane państwo członkowskie odrzuca wnioski powyżej tego limitu według kolejności chronologicznej ich złożenia.

Dane przedsiębiorstwo opracowuje i wprowadza w życie plan społeczny, o którym mowa w art. 4 ust. 3 lit. f).

5. W następstwie uznania wniosków zgodnie z ust. 4, przyznawana pomoc restrukturyzacyjna jest następująca:

a) dla plantatorów i podmiotów świadczących usługi przy użyciu maszyn rolniczych - 10 % odpowiedniej sumy pomocy określonej w art. 3 ust. 5 lit. c) oraz dla plantatorów - dodatkowa wypłata, o której mowa w art. 3 ust. 7;

b) dla przedsiębiorstw - odpowiednia suma pomocy określona w art. 3 ust. 5 lit. c), pomniejszona o 10%, lub o 60 % jeżeli dane przedsiębiorstwo nie spełnia wymogu określonego w ust. 4 akapit trzeci niniejszego artykułu.

6. Ustępów 4 i 5 niniejszego artykułu nie stosuje się, gdy złożony przez przedsiębiorstwo zgodnie z art. 4 wniosek, w którym zrzeka się ono większej kwoty niż kwota, której dotyczą wnioski plantatorów, został uznany od roku gospodarczego 2008/2009. To samo stosuje się w przypadku gdy wniosek przedsiębiorstwa, w którym zrzeka się ono więcej niż 10 % swojej kwoty, został uznany od roku gospodarczego 2008/2009.”;

4) w art. 5 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„W przypadku złożenia dodatkowych wniosków o pomoc restrukturyzacyjną zgodnie z art. 4 ust. 1a, państwa członkowskie po weryfikacji, o której mowa w art. 5 ust. 2 tiret czwarte, podejmują decyzję o przyznaniu pomocy związanej z tymi wnioskami do końca kwietnia 2008 roku.”;

5) w art. 6 ust. 4 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Pomoc przewidziana w ust. 1 niniejszego artykułu nie przekracza sum ani stawek wsparcia określonych w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.”;

6) artykuł 10 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Komisja może podjąć decyzję o odroczeniu wypłaty pomocy, o której mowa w art. 6, 7, 8 i 9, do czasu wpłynięcia niezbędnych środków finansowych do funduszu restrukturyzacji lub - gdy fundusz ten dysponuje niezbędnymi środkami finansowymi - o przyspieszeniu terminów wypłaty tej pomocy.”;

7) w art. 11 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„6. W roku gospodarczym 2008/2009 przedsiębiorstwa, do których zastosowanie miał współczynnik procentowy wycofania określony w dniu 16 marca 2007 r. w art. 1 ust. 1 lub art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 290/2007 i które zrzekają się odsetka kwoty co najmniej równego temu współczynnikowi procentowemu wycofania, zwalnia się z części tymczasowej składki restrukturyzacyjnej należnej za rok gospodarczy 2007/2008.

Jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zmniejszenie tymczasowej składki restrukturyzacyjnej oblicza się mnożąc składkę przez współczynnik procentowy wycofania, określony zgodnie z art. 1 ust. 1 lub art. 1 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 290/2007.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 9 października 2007 r.