KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni (¹), w szczególności jej art. 10,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/363/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i na ich powierzchni (²), w szczególności jej art. 10,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (³), w szczególności jej art. 7,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (⁴), w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Następujące istniejące substancje czynne dodano do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG: MCPA i MCPB na mocy dyrektywy Komisji 2005/57/WE (⁵), tolilfluanid na mocy dyrektywy Komisji 2006/6/WE (⁶), tritikonazol na mocy dyrektywy Komisji 2006/39/WE (⁷).

(2) Następujące nowe substancje czynne dodano do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG: etoksazol na mocy dyrektywy Komisji 2005/34/WE (⁸), mezosulfuron na mocy dyrektywy Komisji 2003/119/WE (⁹), indoksakarb na mocy dyrektywy Komisji 2006/10/WE (¹⁰) i 1-metylocyklopropen na mocy dyrektywy Komisji 2006/19/WE (¹¹).

(3) Włączenie rozpatrywanych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG opierało się na ocenie przedłożonych informacji dotyczących proponowanego zastosowania. Informacje dotyczące tego zastosowania zostały przedłożone przez niektóre państwa członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) tej dyrektywy. Dostępne informacje zostały poddane analizie i są wystarczające, aby ustalić niektóre najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (MRL).

(4) W przypadku braku wspólnotowego lub tymczasowego MRL państwa członkowskie mają ustanowić krajowy tymczasowy MRL zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG, przed wydaniem zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające wspomniane substancje czynne.

(5) Wspólnotowe MRL oraz poziomy zalecane przez kodeks żywnościowy są ustalane i oceniane według podobnych procedur. W odniesieniu do tolilfluanidu istnieje pewna liczba MRL zawartych w kodeksie, które uwzględniono. Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości oparte na MRL zawartych w kodeksie zostały ocenione pod względem ryzyka dla konsumentów. W oparciu o analizy dostępne Komisji nie stwierdzono żadnego niemożliwego do przyjęcia ryzyka w przypadku stosowania toksykologicznych punktów końcowych.

(6) W sprawozdaniach Komisji z przeglądu, które zostały przygotowane w związku z włączeniem rozpatrywanych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, ustalono akceptowalne dzienne pobranie (ADI) oraz, w przypadkach, w których było to konieczne, ostrą dawkę referencyjną (ARfD) dla wspomnianych substancji. Narażenie konsumentów produktów spożywczych zawierających rozpatrywane substancje czynne zostało ocenione zgodnie z procedurami wspólnotowymi. Uwzględniono również wytyczne opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia (¹²) oraz opinię Komitetu Naukowego ds. Roślin (¹³) w sprawie przyjętej metodologii. Wyciągnięto wniosek, że zaproponowane MRL nie doprowadzą do przekroczenia ADI i ARfD.

(7) W celu zapewnienia odpowiedniej ochrony konsumenta przed wpływem pozostałości wynikających z niedozwolonych zastosowań środków ochrony roślin należy określić tymczasowe NDP dla odpowiednich kombinacji produktów i pestycydów na poziomie dolnej granicy oznaczenia analitycznego.

(8) Ustalenie na poziomie Wspólnoty tymczasowych MRL nie wyklucza ustanowienia przez państwa członkowskie tymczasowych MRL dla rozpatrywanych substancji, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG i z jej załącznikiem VI. Uważa się, że okres czterech lat jest wystarczający, by umożliwić dalsze stosowanie danej substancji czynnej. Po upływie tego okresu tymczasowy MRL powinien się stać ostateczny.

(9) Konieczne jest zatem wprowadzenie zmian odnośnie MRL określonych w załącznikach do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG, aby zapewnić właściwy nadzór i kontrolę zakazu ich stosowania oraz w celu ochrony konsumenta.

(10) W związku z tym należy odpowiednio zmienić dyrektywy 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/WE.

(11) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 86/362/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

W dyrektywie 86/363/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 3

W dyrektywie 90/642/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III [1] do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują najpóźniej do dnia 16 listopada 2007 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 17 listopada 2007 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst głównych przepisów prawa krajowego dotyczących dziedziny objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 6

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 maja 2007 r.