PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze co następuje:

(1) Rozporządzenie (EWG) nr 3922/91 (³) przewiduje wspólne normy bezpieczeństwa wymienione w załączniku II do tego rozporządzenia w odniesieniu do projektowania, produkcji, eksploatacji i obsługi samolotów, jak również osób i instytucji zaangażowanych w te działania. Zharmonizowane normy bezpieczeństwa miały zastosowanie do wszystkich statków powietrznych eksploatowanych przez operatorów wspólnotowych, niezależnie od tego, czy takie statki powietrzne były zarejestrowane w państwie członkowskim, czy w państwie trzecim.

(2) Art. 4 ust. 1 tego rozporządzenia wymaga przyjęcia wspólnych wymagań technicznych i procedur administracyjnych na podstawie art. 80 ust. 2 Traktatu w dziedzinach nie wymienionych w załączniku II do tego rozport.9rozporządzenia_R

(3) Art. 9 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2407/92 z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie przyznawania licencji przewoźnikom lotniczym (⁴) stanowi, że przyznanie i ważność licencji zależy od posiadania ważnego certyfikatu przewoźnika lotniczego, określającego działania objęte licencją i zgodnego z kryteriami określonymi w odpowiednim rozporządzeniu. Obecnie należy ustanowić takie kryteria.

(4) Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) przyjęło zbiór zharmonizowanych przepisów w sprawie zarobkowego przewozu lotniczego samolotami, zwany Europejskimi wymaganiami bezpieczeństwa lotniczego - Zarobkowy przewóz lotniczy (samoloty) (Joint Aviation Reąuirements - Commercial Air Transportation (Aeroplanes) 0AR-OPS 1), ze zmianami. Przepisy te (poprawka 8 z dnia 1 stycznia 2005 r.) określają poziom bezpieczeństwa wymagany dla tego rodzaju działania, i w związku z tym stanowią odpowiednią podstawę dla prawodawstwa wspólnotowego, obejmującego eksploatację samolotów. Należało dokonać zmian w JAR-OPS 1, aby był on zgodny z prawodawstwem i politykami Wspólnoty, uwzględniając jego liczne implikacje w dziedzinie gospodarczej i społecznej. Ta zmieniona wersja nie może zostać włączona do prawa wspólnotowego poprzez zwykłe odniesienie do JAR-OPS 1 w rozporządzeniu (EWG) nr 3922/91. Dlatego też do tego rozporządzenia powinien zostać dodany nowy załącznik zawierający wspólne zasady.

(5) Operatorom powietrznym należy zapewnić odpowiednią elastyczność, aby mogli zająć się nieprzewidzianymi, pilnymi okolicznościami operacyjnymi, lub potrzebami operacyjnymi o ograniczonym czasie trwania, lub zademonstrować, że mogą oni osiągnąć równoważny poziom bezpieczeństwa środkami innymi, niż zastosowanie wspólnych przepisów zawartych w załączniku (zwanym dalej „załącznikiem III”). Państwa członkowskie powinny w związku z tym zostać upoważnione do przyznawania zwolnień lub wprowadzania odstępstw od wspólnych wymagań technicznych i procedur administracyjnych. Takie zwolnienia i odstępstwa mogłyby, w niektórych przypadkach, zagrozić wspólnym normom bezpieczeństwa lub doprowadzić do zakłóceń na rynku, dlatego też ich zakres należy ściśle ograniczyć, a ich przyznanie powinno zostać poddane odpowiedniej kontroli wspólnotowej. W tym względzie, Komisja powinna zostać upoważniona do podejmowania środków zabezpieczających.

(6) Istnieją ściśle określone przypadki, w których państwom członkowskim powinno pozwolić się na przyjęcie lub zachowanie przepisów krajowych dotyczących ograniczeń czasu lotu i służby oraz wymagań dotyczących wypoczynku, pod warunkiem zachowania zgodności z wspólnie ustalonymi procedurami i obowiązywania jedynie do czasu określenia zasad wspólnotowych, opartych na wiedzy naukowej oraz najlepszych praktykach.

(7) Niniejsze rozporządzenie ma na celu ustanowienie zharmonizowanych norm bezpieczeństwa na wysokim poziomie, również w zakresie ograniczeń czasu lotu i służby oraz okresów wypoczynku. W niektórych państwach członkowskich istnieją zbiorowe układy pracy lub ustawodawstwo, które gwarantują lepsze warunki w zakresie ograniczeń czasu lotu i służby oraz w zakresie warunków pracy personelu pokładowego. Żaden z przepisów niniejszego rozporządzenia nie powinien być interpretowany jako ograniczenie możliwości zawierania czy utrzymywania tych układów. Państwa członkowskie mogą utrzymać w mocy ustawodawstwo zawierające bardziej korzystne przepisy niż te zawarte w niniejszym rozporządzeniu.

(8) Przepisy rozporządzenia (EWG) nr 3922/91 dotyczące procedury komitetu powinny zostać dostosowane w celu uwzględnienia decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (^!).

(9) Przepisy rozporządzenia (EWG) nr 3922/91 dotyczące zakresu jego stosowania powinny zostać dostosowane w celu uwzględnienia rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (²), jak również przepisów wykonawczych do tego rozporządzenia zawartych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1702/2003 z dnia 24 września 2003 r. ustanawiającym zasady wykonawcze dla certyfikacji statków powietrznych i związanych z nimi wyrobów, części i wyposażenia w zakresie zdatności do lotu i ochrony środowiska oraz dla certyfikacji organizacji projektujących i produkujących (³), oraz przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 2042/2003 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie nieprzerwanej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zezwoleń udzielanych instytucjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania (⁴).

(10) Niniejsze rozporządzenie, w szczególności przepisy w sprawie ograniczeń czasu lotu i służby oraz wymagań dotyczących wypoczynku, zgodnie z częścią Q załącznika III, uwzględnia ograniczenia i minimalne normy określone już w dyrektywie 2000/79/WE (⁵). Ograniczenia określone w tej dyrektywie powinny być zawsze przestrzegane w odniesieniu do personelu latającego w lotnictwie cywilnym. Przepisy części Q załącznika III oraz inne przepisy zatwierdzone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem nie powinny być w żadnym przypadku szersze, a tym samym zapewniać tym pracownikom mniejszego zakresu ochrony.

(11) Państwa Członkowskie powinny móc nadal stosować przepisy krajowe w sprawie ograniczeń czasu lotu i służby oraz wymagań dotyczących wypoczynku dla członków załóg, pod warunkiem, że limity przewidziane w przepisach krajowych są niższe od maksymalnych limitów, a wyższe od minimalnych limitów określonych w części Q załącznika III.

(12) Państwa Członkowskie powinny móc nadal stosować przepisy krajowe w sprawie ograniczeń czasu lotu i służby oraz wymagań dotyczących wypoczynku dla członków załóg w obszarach obecnie nie objętych częścią Q załącznika III, na przykład maksymalnej dziennej długości lotu dla lotów w jednoosobowym składzie oraz lotów w ramach nadzwyczajnych misji medycznych, przepisy dotyczące ograniczenia okresu służby lub wydłużenia okresu wypoczynku w wypadku wielokrotnego przekraczania stref czasowych.

(13) Uznaje się za stosowne przeprowadzenie naukowej i medycznej oceny przepisów dotyczących ograniczeń czasu lotu i służby oraz wymagań dotyczących odpoczynku, jak również, o ile to konieczne, przepisów dotyczących członków załogi, w terminie dwóch lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(14) Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć wpływu na stosowanie postanowień dotyczących inspekcji określonych w Konwencji w sprawie Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego sporządzonej w Chicago w roku 1944 oraz w dyrektywie 2004/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa statków powietrznych państwa trzeciego korzystających z portów lotniczych Wspólnoty (⁶).

(15) Ustalenia dotyczące szerszego zakresu współpracy w zakresie wykorzystania portu lotniczego na Gibraltarze zostały przyjęte w Londynie w dniu 2 grudnia 1987 r. przez Królestwo Hiszpanii i Zjednoczone Królestwo we wspólnej deklaracji Ministrów Spraw Zagranicznych obu państw. Ustalenia te nie weszły jeszcze w życie.

(16) W związku z tym, rozporządzenie (EWG) nr 3922/91 powinno zostać odpowiednio zmienione,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (EWG) nr 3922/91 wprowadza się następujące zmiany:

1) dodaje się następujący motyw po motywie dziewiątym:

„Stosowanie przepisów dotyczących ograniczeń czasu lotu i służby może prowadzić do znacznych zakłóceń harmonogramów służby tych przedsiębiorstw, których schematy organizacyjne opierają się wyłącznie na pracy nocnej. Na podstawie dowodów dostarczonych przez zainteresowane strony, Komisja powinna dokonać oceny i zaproponować dostosowanie przepisów dotyczących ograniczeń czasu lotu i służby w celu uwzględnienia tych specjalnych schematów organizacyjnych.”;

2) dodaje się następujące motywy zaraz po motywie dziesiątym:

„Do 16 stycznia 2009 r., Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego powinna przeprowadzić naukową i medyczną ocenę części Q i ewentualnie części O załącznika III. Na podstawie wyników tej oceny i zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 12 ust. 2, Komisja powinna, jeśli okaże się to niezbędne, niezwłocznie sporządzić i przedłożyć wnioski mające na celu poprawę odpowiednich przepisów technicznych.

W trakcie dokonywania oceny niektórych przepisów, o których mowa w art. 8a, należy kontynuować działania mające na celu dalszą harmonizację przyjętych dotychczas wymagań dotyczących szkoleń personelu pokładowego w celu ułatwienia swobodnego przepływu personelu pokładowego w obrębie Wspólnoty. W tym kontekście należy ponownie przeanalizować możliwość dalszej harmonizacji licencjonowania personelu pokładowego.”;

3) ostatni motyw zastępuje się motywem w brzmieniu:

„Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (*),

(*) Dz.U. L 184 z 17..7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11).”;

4) w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do harmonizacji wymagań technicznych oraz procedur administracyjnych w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego, związanej z eksploatacją i obsługą statków powietrznych, oraz osób i instytucji zaangażowanych w takie zadania.”;

b) dodaje się następujące ustępy:

„3. Zastosowanie niniejszego rozporządzenia w stosunku do portu lotniczego na Gibraltarze uważa się za pozostające bez uszczerbku dla odpowiednich stanowisk prawnych Królestwa Hiszpanii oraz Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do sporu dotyczącego władzy nad terytorium, na którym znajduje się port lotniczy.

4. Stosowanie niniejszego rozporządzenia do portu lotniczego na Gibraltarze zawiesza się do czasu wejścia w życie postanowień zawartych we wspólnej deklaracji Ministrów Spraw Zagranicznych Królestwa Hiszpanii oraz Zjednoczonego Królestwa, podpisanej w dniu 2 grudnia 1987 r. Rządy Hiszpanii i Zjednoczonego Królestwa poinformują Radę o dacie ich wejścia w życie.”;

5) w art. 2 dodaje się definicję w brzmieniu:

„(i) »Organ« w załączniku III oznacza właściwy organ, który wydał certyfikat operatora lotniczego (AOC).”;

6) art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

1. Bez uszczerbku dla art. 11, wspólne wymagania techniczne i procedury administracyjne stosowane we Wspólnocie w odniesieniu do zarobkowego przewozu lotniczego stanowią przepisy określone w załączniku III.

2. Odesłania do części M załącznika III lub do któregokolwiek z jej przepisów stanowią odesłania do części M rozporządzenia Komisji (WE) nr 2042/2003 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie nieprzerwanej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zezwoleń udzielanych instytucjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania (**) lub do jej odpowiednich przepisów.

(**) Dz.U. L 315 z 28.11.2003, str. 1.”;

7) art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W odniesieniu do dziedzin nie objętych załącznikiem III, wspólne wymagania techniczne i procedury administracyjne są przyjmowane na podstawie art. 80 ust. 2 Traktatu. Komisja przedstawia w odpowiednich przypadkach i tak szybko, jak jest to możliwe, właściwe wnioski w tych dziedzinach.”;

8) art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Statki powietrzne eksploatowane na mocy pozwolenia przyznanego przez Państwo Członkowskie zgodnie ze wspólnymi wymaganiami technicznymi i procedurami administracyjnymi mogą być eksploatowane w warunkach identycznych w innych Państwach Członkowskich, bez dalszych wymagań technicznych lub oceny ze strony tych innych Państw Członkowskich.”;

9) art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Państwa Członkowskie uznają certyfikaty wydane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przez inne Państwo Członkowskie lub podmiot działający w jego imieniu, podmiotom lub osobom podlegającym ich właściwości i nadzorowi, zaangażowanym w obsługę produktów i eksploatację statków powietrznych.”;

10) art. 8 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8

1. Przepisy art. 3 - 7 nie stanowią dla Państwa Członkowskiego przeszkody dla podjęcia niezwłocznej reakcji na problem bezpieczeństwa związany z produktem, osobą lub organizacją objętymi niniejszym rozporządzeniem.

Jeżeli problem bezpieczeństwa jest wynikiem nieodpowiedniego poziomu bezpieczeństwa, przewidzianego wspólnymi wymaganiami technicznymi i procedurami administracyjnymi, lub braków w tych wymaganiach i procedurach, Państwo Członkowskie niezwłocznie informuje Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie o podjętych środkach i ich powodach.

Komisja decyduje, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 12 ust. 2, czy nieodpowiedni poziom bezpieczeństwa lub braki we wspólnych wymaganiach technicznych i procedurach administracyjnych uzasadniają dalsze stosowanie środków przyjętych zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu. W takim przypadku, podejmuje ona również niezbędne kroki dla dokonania zmian w odpowiednich wspólnych wymaganiach technicznych i procedurach administracyjnych zgodnie z art. 4 lub 11. Jeżeli środki podjęte przez Państwo Członkowskie uznane zostaną za nieuzasadnione, cofa ono te środki.

2. Państwo Członkowskie może przyznać zwolnienia z wymagań technicznych i procedur administracyjnych określonych w niniejszym rozporządzeniu w przypadku nieprzewidzianych, nagłych okoliczności operacyjnych lub w przypadku wymagań operacyjnych o ograniczonym czasie trwania.

Komisja i inne Państwa Członkowskie są informowane o przyznanych zwolnieniach, jeżeli mają one charakter powtarzający się lub jeżeli są one przyznane na okres dłuższy niż dwa miesiące.

W przypadku gdy Komisja i inne Państwa Członkowskie zostaną poinformowane o zwolnieniach przyznanych przez Państwo Członkowskie zgodnie z akapitem drugim, Komisja bada, czy zwolnienia takie są zgodne z celami bezpieczeństwa niniejszego rozporządzenia lub jakimkolwiek innym stosownym przepisem prawodawstwa wspólnotowego.

Jeśli Komisja uzna, że przyznane zwolnienia nie są zgodne z celami bezpieczeństwa niniejszego rozporządzenia lub jakimkolwiek innym stosownym przepisem prawodawstwa wspólnotowego, podejmuje decyzję w sprawie środków bezpieczeństwa zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 12a.

W takim przypadku, dane Państwo Członkowskie cofa zwolnienie.

3. W przypadkach, gdy poziom bezpieczeństwa równoważny poziomowi osiąganemu dzięki stosowaniu wspólnych wymagań technicznych i procedur administracyjnych zawartych w załączniku III do niniejszego rozporządzenia może zostać osiągnięty za pomocą innych środków, Państwa Członkowskie mogą, bez dyskryminacji ze względu na narodowość wnioskodawców i z uwzględnieniem konieczności niezakłócania konkurencji, przyznać pozwolenie z odstąpieniem od tych przepisów.

W takich przypadkach, zainteresowane Państwo Członkowskie informuje Komisję o zamiarze przyznania takiego pozwolenia, powodach jego przyznania i warunkach określonych w celu zapewnienia osiągnięcia równoważnego poziomu bezpieczeństwa.

Komisja, w terminie 3 miesięcy od powiadomienia przez Państwo Członkowskie, wszczyna procedurę, o której mowa w art. 12 ust. 2 w celu podjęcia decyzji, czy proponowane pozwolenie na środek może zostać przyznane.

W takim przypadku, Komisja przekazuje swoją decyzję wszystkim Państwom Członkowskim, które uzyskują uprawnienie do zastosowania tego środka. Właściwe przepisy załącznika III mogą również zostać zmienione w celu odzwierciedlenia takiego środka.

Art. 6 i 7 stosują się do danego środka.

4. Niezależnie od przepisów ust. 1, 2 oraz 3, Państwo Członkowskie może przyjąć lub utrzymać przepisy dotyczące OPS 1.1105 punkt 6, OPS 1.1110 punkty 1.3 oraz 1.4.1, OPS 1.1115, a także OPS 1.1125 punkt 2.1 części Q załącznika III, do czasu ustanowienia zasad wspólnotowych opartych na wiedzy naukowej i najlepszych praktykach.

Państwo Członkowskie informuje Komisję o przepisach, które zdecyduje się utrzymać.

W odniesieniu do przepisów krajowych stanowiących odstępstwo od przepisów OPS 1, o których mowa w akapicie pierwszym, a które Państwa Członkowskie zamierzają przyjąć po wejściu w życie załącznika III, Komisja, w terminie 3 miesięcy od powiadomienia przez Państwo Członkowskie, wszczyna procedurę, o której mowa w art. 12 ust. 2, w celu podjęcia decyzji, czy przepisy te są zgodne z celami niniejszego rozporządzenia w zakresie bezpieczeństwa oraz innymi przepisami prawa wspólnotowego, oraz czy mogą one być stosowane.

W takim przypadku, Komisja przekazuje swoją decyzję w sprawie pozwolenia na środek wszystkim Państwom Członkowskim, które uzyskują uprawnienie do stosowania tego środka. Właściwe przepisy załącznika III mogą zostać zmienione w celu odzwierciedlenia takiego środka.

Art. 6 i 7 stosują się do tego środka.”;

11) dodaje się art. 8a w brzmieniu: „Artykuł 8a

1. W terminie do 16 stycznia 2009 r., Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego przeprowadza naukową i medyczną ocenę przepisów załącznika III część Q, oraz, jeżeli jest to właściwe, części O.

2. Bez uszczerbku dla art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (*), Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego udziela Komisji pomocy w przygotowaniu wniosków dotyczących zmian stosowanych przepisów technicznych załącznika III część O i części Q.

(*) Dz.U. L 240 z 7.9.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1701/2003 (Dz.U. L 243 z 27.9.2003, str. 5).”;

12) art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 12 ust. 2, dokonuje niezbędnych zmian wynikających z postępu naukowo-technicznego we wspólnych wymaganiach technicznych i procedurach administracyjnych, wymienionych w załączniku III.”;

13) art. 12 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 12

1. Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, zwany dalej komitetem.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

Okres, o którym mowa w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE, wynosi trzy miesiące.

3. Komitet przyjmuje swój regulamin.”;

14) dodaje się art. 12a w brzmieniu: „Artykuł 12a

W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się procedurę zabezpieczającą, określoną w art. 6 decyzji 1999/468/WE.

Przed podjęciem decyzji, Komisja konsultuje się z komitetem.

Okres, o którym mowa w art. 6 lit. b) decyzji 1999/468/WE, wynosi trzy miesiące.

Jeżeli Państwo Członkowskie przekazuje decyzję Komisji Radzie, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może podjąć inną decyzję w terminie trzech miesięcy.”;

15) tekst w załączniku do niniejszego rozporządzenia dodaje się jako załącznik III.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 11 rozporządzenia (EWG) nr 3922/91, załącznik III stosuje się ze skutkiem od 16 lipca 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, 12 grudnia 2006 r.