PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 156, art. 157 ust. 3 i art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (²),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniach 23. i 24. marca 2000 r. w Lizbonie Rada Europejska wyznaczyła cel uczynienia z Unii Europejskiej najbardziej konkurencyjnej i dynamicznej, opartej na wiedzy gospodarki na świecie. Podkreśliła ona znaczenie stworzenia klimatu sprzyjającego małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP) oraz uznała za ważne rozpowszechnianie najlepszych praktyk i zapewnienie większej zbieżności między państwami członkowskimi. W dniach 15. i 16. czerwca 2001 r. w Göteborgu Rada Europejska uzgodniła strategię Unii na rzecz zrównoważonego rozwoju w celu zapewnienia, aby wzrost gospodarczy, integracja społeczna i ochrona środowiska dotrzymywały sobie kroku. Istotną rolę w zrównoważonym rozwoju odgrywają wzorce produkcyjne przedsiębiorstw.

(2) Aby przyczynić się do zwiększenia konkurencyjności i innowacyjności we Wspólnocie, do rozwoju społeczeństwa wiedzy oraz do zrównoważonego rozwoju opartego na harmonijnym wzroście gospodarczym, powinno się ustanowić Program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji (zwany dalej „Programem ramowym”).

(3) Jest to zgodne z przedstawionym na wiosennym posiedzeniu Rady Europejskiej komunikatem Komisji z dnia 2 lutego 2005 r. zatytułowanym „Wspólne działania na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia - Nowy początek Strategii Lizbońskiej”, domagającym się działań, które zapewnią wzrost i konkurencyjność oraz sprawią, że Europa stanie się bardziej atrakcyjnym miejscem do inwestowania i pracy, oraz przypominającym, że konieczne jest pobudzanie przedsiębiorczości, przyciąganie wystarczającego kapitału podwyższonego ryzyka dla zakładania przedsiębiorstw oraz utrzymanie silnej europejskiej bazy przemysłowej, przy jednoczesnym wspieraniu innowacji, zwłaszcza innowacji ekologicznych, wykorzystania technologii informacyjnych i komunikacyjnych (TIK) oraz zrównoważonego korzystania z zasobów. Podczas gdy konkurencyjność jest w dużej mierze zapewniana przez aktywne przedsiębiorstwa działające na otwartych, opartych na zasadach konkurencji rynkach oraz wspierana przez właściwe warunki ramowe, w szczególności przez ramy prawne przyjazne innowacjom, finansowanie przez Wspólnotę ma do odegrania rolę w zwiększeniu wsparcia i zapewnieniu uzupełniającego finansowania w celu zaradzenia sytuacjom, w których zawodzi rynek.

(4) Europejska Karta Małych Przedsiębiorstw (zwana dalej „Kartą”), zatwierdzona przez Radę Europejską w Santa Maria de Feira w dniach 19. i 20. czerwca 2000 r., nazywa małe przedsiębiorstwa „kręgosłupem europejskiej gospodarki”. Specyficzne właściwości, wymogi i oczekiwania małych przedsiębiorstw i zakładów rzemieślniczych powinny być bardziej efektywnie uwzględniane w politykach krajowych i europejskich. Środki wspólnotowe mające na celu wspieranie MŚP, takie jak komunikat Komisji z dnia 10 listopada 2005 r. zatytułowany „Wdrażanie wspólnotowego programu lizbońskiego - Nowoczesna polityka wzrostu i zatrudnienia dla MŚP”, powinny uwzględniać cele określone w Karcie, a Program ramowy powinien być wykorzystany jako środek prowadzący do osiągnięcia tych celów.

(5) Program ramowy powinien być w szczególności skierowany do MŚP w rozumieniu zalecenia Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczącym definicji mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw (⁴). Powinien on kłaść szczególny nacisk na charakterystyczne cechy i potrzeby „gazel biznesu”, a także mikroprzedsiębiorstw i zakładów rzemieślniczych oraz szczególnych grup docelowych, w tym kobiet przedsiębiorców.

(6) Program ramowy powinien skupić te szczegółowe środki Wspólnoty w dziedzinie przedsiębiorczości, MŚP, konkurencyjności przemysłu, innowacji, TIK, technologii dla środowiska oraz inteligentnej energii, które do chwili obecnej są regulowane następującymi aktami prawnymi: decyzją Rady 96/413/WE z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie wdrożenia wspólnotowego programu działań na rzecz wzmocnienia konkurencyjności przemysłu europejskiego (⁵), decyzją nr 1336/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie zbioru wytycznych dla transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych (⁶), rozporządzeniem (WE) nr 1655/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. dotyczącym instrumentu finansowego na rzecz środowiska (LIFE) (⁷), decyzją Rady 2000/819/WE z dnia 20 grudnia 2000 r. w sprawie wieloletniego programu na rzecz przedsiębiorstw i przedsiębiorczości, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) (2001-2005) (⁸), decyzją Rady 2001/48/WE z dnia 22 grudnia 2000 r. przyjmującą wieloletni wspólnotowy program mający na celu stymulowanie rozwoju i wykorzystania europejskich zasobów cyfrowych w sieciach globalnych oraz promowanie różnorodności językowej w społeczeństwie informacyjnym (⁹), decyzją nr 1230/200 3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. przyjmującą wieloletni program działania w dziedzinie energii: „Inteligentna Energia -Europa” (2003-2006) (¹⁰) w celu wsparcia zrównoważonego rozwoju w dziedzinie energii oraz decyzją nr 2256/ 200 3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. przyjmującą wieloletni program (2003-2005) monitorowania planu działań e-Europa 2005, rozpowszechniania dobrych praktyk oraz poprawy bezpieczeństwa sieci i informacji (MODINIS) (¹¹).

(7) Program ramowy powinien określić zbiór wspólnych celów, całkowitą kopertę finansową przeznaczoną na osiągnięcie tych celów, różne rodzaje środków wykonawczych oraz zawierać ustalenia dotyczące monitorowania i oceny oraz ochrony interesów finansowych Wspólnoty.

(8) Zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 11 marca 2003 r. zatytułowanym „Polityka innowacji: dostosowanie podejścia Unii w kontekście strategii lizbońskiej” i w świetle opracowanego przez OECD Podręcznika z Oslo, innowacja jest rozumiana jako pojęcie obejmujące odnowienie i poszerzenie gamy produktów i usług oraz powiązanych z nimi rynków; opracowanie nowych metod projektowania, produkcji, dostaw i dystrybucji; wprowadzenie zmian w zarządzaniu, organizacji pracy, warunkach pracy i umiejętnościach siły roboczej; pojęcie innowacji obejmuje innowacje technologiczne, pozatechnologiczne i organizacyjne.

(9) Program ramowy nie powinien obejmować działań w zakresie badań i rozwoju technologicznego przeprowadzanych zgodnie z art. 166 Traktatu. Powinien on mieć charakter uzupełniający w stosunku do Siódmego programu ramowego Wspólnoty na rzecz badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013) (¹²) (zwanego dalej „Siódmym programem ramowym na rzecz badań”) i poruszać kwestie innowacji, które obejmują innowacje pozatechnologiczne i technologiczne, które wykroczyły poza końcowy etap demonstracji i są gotowe do powielania rynkowego (testowanie innowacji do zastosowań rynkowych). Należy upewnić się, że nie występuje luka w finansowaniu pomiędzy rozwojem badań naukowych a zastosowaniem (transfer technologii, w tym faza zalążkowa). Dlatego też finansowanie transferu wyników badań na rynek jest zadaniem, które należy realizować w ścisłej koordynacji z Siódmym programem ramowym na rzecz badań i innymi stosownymi programami badawczymi.

(10) Program ramowy powinien również obejmować powielanie rynkowe istniejących technologii, które maja być stosowane w nowy i nowatorski sposób. W niektórych okolicznościach projekty pilotażowe dotyczące demonstracji technologicznych będą objęte oboma programami, tj. Programem ramowym i Siódmym programem ramowym na rzecz badań. Będzie się tak działo wyłącznie w przypadku, gdy niektóre rozwiązania technologiczne (na przykład normy techniczne w dziedzinie TIK) będą musiały być zatwierdzone na etapie powielania rynkowego innej zademonstrowanej już technologii.

(11) Program ramowy powinien uzupełniać fundusze strukturalne i inne właściwe programy wspólnotowe, umożliwiając jednocześnie funkcjonowanie każdego instrumentu zgodnie z jego własnymi szczególnymi procedurami. W ten sposób te same kwalifikujące się koszty nie powinny być finansowane podwójnie.

(12) Wspólne cele Programu ramowego powinny zostać osiągnięte przez programy szczegółowe zatytułowane: „Program na rzecz przedsiębiorczości i innowacji”, „Program na rzecz wspierania polityki w zakresie TIK” oraz „Inteligentna Energia - Program dla Europy”.

(13) Zasady przejrzystości i równych szans dla obu płci powinny być uwzględniane we wszystkich programach i działaniach objętych zakresem Programu ramowego.

(14) Niniejsza decyzja określa kopertę finansową dla całego okresu obowiązywania Programu ramowego będącą głównym punktem odniesienia dla władzy budżetowej podczas corocznej procedury budżetowej w rozumieniu pkt 37 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (¹³).

(15) Dla każdego programu szczegółowego powinien zostać zarezerwowany szczególny, orientacyjny budżet.

(16) W celu zapewnienia, aby finansowanie było przyznawane jedynie w celu zaradzenia sytuacjom, w których zawodzi rynek, oraz w celu uniknięcia zakłóceń w funkcjonowaniu rynku, finansowanie ze środków Programu ramowego powinno być zgodne z przepisami wspólnotowymi dotyczącymi pomocy państwa i związanymi z nimi instrumentami oraz z obowiązującą wspólnotową definicją MŚP.

(17) Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwane dalej „porozumieniem EOG”) oraz protokoły do układów stowarzyszeniowych przewidują udział zainteresowanych państw w programach Wspólnoty. Udział innych państw trzecich powinien być możliwy, jeżeli pozwalają na to układy i procedury.

(18) Program ramowy i programy szczegółowe powinny być regularnie monitorowane i poddawane ocenie, co pozwoli na ich ewentualne dostosowanie. Tam, gdzie jest to możliwe, w sprawozdaniach z oceny powinno się poddać analizie uwzględnienie problematyki płci w działaniach w ramach programu.

(19) Powinny również zostać podjęte właściwe środki zapobiegające nieprawidłowościom i nadużyciom oraz kroki niezbędne dla odzyskania utraconych, niewłaściwie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków finansowych zgodnie z rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (¹⁴) i (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowym i innym nieprawidłowościami (¹⁵) oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (¹⁶).

(20) Wzrost i konkurencyjność przedsiębiorstw w sektorach przemysłu i usług zależą od ich zdolności do szybkiego dostosowywania się do zmian, do wykorzystywania ich potencjału innowacyjnego oraz do opracowywania produktów wysokiej jakości. Przed tym wyzwaniem stoją przedsiębiorstwa każdej wielkości, szczególnie jednak przedsiębiorstwa mniejsze. Uzasadnione jest więc ustanowienie Programu na rzecz przedsiębiorczości i innowacji.

(21) Wspólnota może odgrywać rolę katalizatora oraz koordynatora wysiłków państw członkowskich. Może ona wnieść własny wkład do ich osiągnięć oraz je uzupełniać, w szczególności poprzez wspieranie wymiany krajowych i regionalnych doświadczeń i praktyk, definiowanie i rozpowszechnianie najlepszych praktyk i innowacyjnych pomysłów oraz przyczynianie się do tego, że usługi wspierające przedsiębiorstwa i innowacje, zwłaszcza usługi dla MŚP, są dostępne w całej Europie.

(22) Komunikat Komisji z dnia 28 stycznia 2004 r. zatytułowany „Stymulowanie technologii zrównoważonego rozwoju: plan działania w dziedzinie technologii środowiskowych dla Unii Europejskiej” apeluje o programy Wspólnoty służące wspieraniu rozwoju i wykorzystaniu technologii środowiskowych oraz o mobilizację instrumentów finansowych w celu podziału ryzyka inwestowania w technologie środowiskowe.

(23) W celu wspierania powstania europejskiego rynku innowacyjnych produktów i usług państwa członkowskie i Komisja muszą stworzyć atrakcyjne warunki dla innowacyjnych produktów i usług, m. in. za pomocą proaktywnego podejścia do zamówień publicznych w celu wspierania tworzenia wiodących rynków, poprawiając jednocześnie ich dostępność dla MŚP i jakość usług publicznych, oraz za pomocą lepszych uregulowań prawnych i standardów opartych na wczesnym przewidywaniu potrzeb. Komisja powinna opracować wytyczne w kwestii zamówień publicznych sprzyjających innowacji.

(24) W odniesieniu do innowacji technologicznych powinno się zachęcać MŚP do zaangażowania w sektory zaawansowanej technologii, takie jak przemysł kosmiczny i bezpieczeństwo, oraz do opracowywania aplikacji wykorzystujących możliwości oferowane przez system nawigacji satelitarnej Galileo.

(25) Innowacje ekologiczne to wszelkie formy innowacji zmierzające do znacznego i widocznego postępu w kierunku realizacji celu w postaci zrównoważonego rozwoju, poprzez ograniczanie oddziaływania na środowisko lub osiąganie większej skuteczności i odpowiedzialności w zakresie wykorzystywania zasobów, w tym energii. Innowacja ekologiczna jest pojęciem ewoluującym, a Program ramowy musi w związku z tym zapewniać możliwość reagowania na zmiany. Promowanie innowacji ekologicznych poprzez Program ramowy ma na celu przyczynianie się do wdrażania planu działania w sprawie technologii środowiskowych.

(26) Uwzględniając działania w ramach Programu LIFE+ na rzecz środowiska („LIFE+”), Program ramowy powinien zachęcać do stosowania technologii środowiskowych za pomocą projektów pilotażowych i projektów powielania rynkowego, likwidując lukę między udaną demonstracją innowacyjnych technologii a ich wprowadzeniem na rynek oraz usuwając bariery w zdobywaniu rynku, promując podejście opierające się na zasadzie dobrowolności w takich dziedzinach, jak zarządzanie środowiskiem oraz skupiając odpowiednie podmioty w ramach sieci. Powinien on wspierać innowacje ekologiczne przedsiębiorstw poprzez realizację projektów i wspólnych inwestycji w fundusze kapitału podwyższonego ryzyka, lecz nie powinien podwójnie finansować tych samych kosztów, które są finansowane w ramach LIFE+.

(27) Rynkowe instrumenty finansowe Wspólnoty dla MŚP uzupełniają i wzmacniają efekty programów finansowania na poziomie krajowym. Mogą one w szczególności wspierać prywatne inwestycje na rzecz stworzenia nowych, innowacyjnych przedsiębiorstw oraz mogą wspierać przedsiębiorstwa o dużym potencjale wzrostu w fazie ekspansji w celu zmniejszenia stwierdzonej luki w zakresie kapitału własnego. Mogą one polepszyć dostęp istniejących MŚP do kredytów przeznaczonych na działania, które wspierają ich konkurencyjność i potencjał wzrostu.

(28) Europejski Fundusz Inwestycyjny (EFI) jest wyspecjalizowaną instytucją Wspólnoty, która zapewnia kapitał podwyższonego ryzyka oraz instrumenty gwarancyjne dla MŚP. Jego działania skupiają się na wspieraniu mikrofinansowa-nia i finansowania we wczesnej fazie zgodnie z zapotrzebowaniem rynku i najlepszymi praktykami. Przyczynia się on do osiągnięcia celów Wspólnoty, w tym społeczeństwa opartego na wiedzy, innowacji, wzrostu, zatrudnienia oraz wspierania ducha przedsiębiorczości. EFI zapewnia wymaganą ciągłość w zarządzaniu programami Wspólnoty i zebrał w tej dziedzinie rozległe doświadczenia. Z tego względu zarządzanie przez EFI w imieniu Komisji instrumentami finansowymi Wspólnoty dla MŚP uznane zostało w niezależnych ocenach za dobrą praktykę. EFI dysponuje również fachową wiedzą potrzebną do wspierania nowych działań inicjowanych przez państwa członkowskie w oparciu o partnerstwo publiczno-prywatne, mających na celu przyciągnięcie kapitału podwyższonego ryzyka z rynków kapitałowych z korzyścią dla innowacyjnych małych przedsiębiorstw.

(29) Przyszłe zmiany w otoczeniu finansowym i nowe standardy rachunkowości sprawiają, że instytucje finansowe stają się bardziej wyczulone na punkcie ryzyka, prowadzą do stworzenia „kultury ratingu” i mogą ograniczyć ofertę kredytową dla MŚP, przynajmniej w okresie przejściowym. Program na rzecz przedsiębiorczości i innowacji powinien w związku z tym stanowić odpowiedź na zmieniające się potrzeby finansowe MŚP, w tym potrzebę finansowania bliskiego przedsiębiorstwom oraz ich adaptacji do nowego otoczenia finansowego, przy jednoczesnym unikaniu zakłóceń w funkcjonowaniu rynku. Ponadto działania powinny przyczynić się do wzmocnienia zdolności instytucji finansowych do oceny ryzyka związanego z innowacjami w celu opracowania systemu oceny technologii i poprawy zdolności MŚP do lepszego wykorzystywania instrumentów finansowych dostępnych na rynkach.

(30) Wysokiej jakości usługi wspierające przedsiębiorstwa i innowacje odgrywają ważną rolę w zapewnieniu dostępu MŚP do informacji dotyczących funkcjonowania i możliwości wewnętrznego rynku towarów i usług, jak również w ponadnarodowym transferze innowacji, wiedzy i technologii. Mają też one kluczowe znaczenie w ułatwianiu MŚP dostępu do informacji o dotyczących ich przepisach Wspólnoty, także tych planowanych, co pozwala im na przygotowanie i dostosowanie się do nich w sposób najbardziej racjonalny z punktu widzenia kosztów. Istniejące europejskie sieci wsparcia dla przedsiębiorstw, na przykład ośrodki Euro Info i centra przekazu innowacji, przyczyniły się do zdobycia znacznego doświadczenia i kwalifikacji. Zewnętrzne oceny podkreśliły konieczność wzmocnienia horyzontalnej roli europejskich usług wspierających przedsiębiorstwa, łącznie z optymalizacją współpracy między istniejącymi usługami i panelami wsparcia technicznego w celu utworzenia jednego punktu obsługi świadczącego usługi w pełnym zakresie na podstawie zobowiązania do nieodsyłania petenta. Dotyczy to rozpowszechniania informacji o programach Wspólnoty i wspierania udziału MŚP w tych programach, w szczególności udziału MŚP w Siódmym programie ramowym na rzecz badań. W ocenach podkreśla się również znaczenie ułatwienia wymiany między Komisją a MŚP.

(31) Wspólnota powinna zaopatrzyć się w solidną bazę analityczną w celu wspierania kształtowania polityk w dziedzinie MŚP, przedsiębiorczości, innowacji i konkurencyjności w sektorach przemysłu. Baza taka powinna stanowić wartość dodaną w stosunku do informacji dostępnych w tych dziedzinach na poziomie krajowym. Wspólnota powinna troszczyć się o wspólne rozwijanie strategii konkurencyjności dla sektorów przemysłu i usług oraz o wspieranie najlepszych praktyk związanych z otoczeniem i kulturą przedsiębiorstw, włączając w to kwalifikacje, społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw i równe szansę dla kobiet i mężczyzn, a także wspieranie zakładania przedsiębiorstw przez młodych przedsiębiorców, między innymi poprzez kształcenie i ustawiczne szkolenie, od etapu edukacji szkolnej do etapu studiów wyższych.

(32) Na posiedzeniu w Brukseli w dniach 20. i 21. marca 2003 r. Rada Europejska nadała innowacjom i przedsiębiorczości znaczenie priorytetowe oraz podkreśliła, że Europa musi uczynić więcej dla przekształcania pomysłów w rzeczywistą wartość dodaną. Wezwała ona do dalszych działań zmierzających do stworzenia warunków sprzyjających innowacyjności przedsiębiorstw. Linearny model innowacji, który zakłada, że badania prowadzą bezpośrednio do innowacji, okazał się niewystarczający dla wyjaśnienia osiągnięć innowacji i dla zaproponowania właściwych odpowiedzi w postaci polityki na rzecz innowacji. Uznając fakt, że przedsiębiorstwa stanowią jądro procesu innowacji, w ramach Programu na rzecz przedsiębiorczości i innowacji powinno się przewidzieć środki finansowe na pobudzanie innowacyjnych działań przedsiębiorstw i przekształcanie innowacji w produkty rynkowe oraz środki stymulujące zarządzanie innowacjami i kulturę innowacji. Powinno to umożliwić zapewnienie, aby innowacje przyczyniały się do wspierania konkurencyjności i były praktycznie realizowane na poziomie przedsiębiorstw. Na posiedzeniu w Brukseli w dniach 25. i 26. marca 2004 r. Rada Europejska wskazała, że czyste technologie są niezbędne dla pełnego wykorzystania synergii między przedsiębiorstwem a środowiskiem. Wspieranie innowacji ekologicznych, obejmujących także innowacyjne czyste technologie, może pomóc w wykorzystaniu ich potencjału.

(33) Rynek transferu i przyswajania wiedzy jest często nieprzejrzysty, a zarówno brak informacji, jak i powiązań stwarza bariery rynkowe. Przedsiębiorstwa mają także problemy z integracją technologii niebędących częścią ich tradycyjnego obszaru działalności oraz z uzyskaniem dostępu do nowych rodzajów umiejętności. Ryzyko finansowe wiążące się z innowacjami może być wysokie, zyski mogą się opóźniać z powodu problemów w rozwoju, a podatki mogą nie być neutralne, jeśli chodzi o sukces lub porażkę. Może brakować umiejętności potrzebnych dla wykorzystania pojawiających się możliwości. Bariery instytucjonalne lub prawne mogą opóźniać lub przeszkadzać w pojawieniu się nowych rynków i dostępu do nich. Prawo upadłościowe może w dużym stopniu zniechęcać do podejmowania ryzyka związanego z działalnością gospodarczą ze względu na obawę przed niepowodzeniem. Sytuacja gospodarcza może poza tym decydować o tym, czy innowacja ma miejsce, czy też nie. Rozwój otoczenia przedsiębiorstw pobudzającego przedsiębiorczość, konkurencyjność i innowację powinien obejmować usprawnienie reform gospodarczych i administracyjnych związanych z przedsiębiorstwami i innowacjami, w szczególności gwarantujących podwyższenie konkurencyjności, zmniejszenie obciążeń administracyjnych w stosunku do MŚP i stworzenie lepszego środowiska prawnego dla przedsiębiorczości, tworzenia i transferu przedsiębiorstw, wzrostu i innowacji.

(34) Te bariery wejścia na rynek technologii innowacyjnych są szczególnie istotne w przypadku technologii środowiskowych. Zbyt często ceny rynkowe nie uwzględniają w pełni środowiskowych kosztów produktów i usług. Ta część kosztów, która nie jest nieuwzględniana w cenach rynkowych, ponoszona jest przez społeczeństwo jako całość, a nie przez sprawców zanieczyszczeń. Ta nieprawidłowość funkcjonowania rynku, w połączeniu z interesem Wspólnoty w zachowaniu zasobów, zapobieganiu zanieczyszczeniom i ochronie środowiska przy możliwie niskich kosztach, uzasadnia zwiększone wsparcie dla innowacji ekologicznych.

(35) Działania Wspólnoty na rzecz innowacji mają na celu wsparcie rozwijania polityki w zakresie innowacji w państwach członkowskich i ich regionach oraz ułatwienie wykorzystania synergii między regionalną, krajową i europejską polityką w zakresie innowacji a działaniami wspierającymi. Wspólnota może ułatwić wymiany ponadnarodowe, wzajemne uczenie się i tworzenie sieci oraz nadać rozmach współpracy w zakresie polityki na rzecz innowacji. Sieci wzajemnych kontaktów między zainteresowanymi stronami mają istotne znaczenie dla ułatwienia przepływu wiedzy i pomysłów, które są niezbędne dla innowacji.

(36) Rezolucja Rady zatwierdzona na posiedzeniu Rady ds. Telekomunikacji w Brukseli w dniu 9 grudnia 2004 r. stanowi podstawę dla wniosku dotyczącego nowej inicjatywy na rzecz społeczeństwa informacyjnego mającej wzmocnić wkład społeczeństwa informacyjnego w osiągnięcia Europy. W swoim wymienionym wyżej komunikacie z dnia 2 lutego 2005 r. Komisja proponuje skupienie wysiłków na „zapewnieniu silniejszego i trwałego wzrostu oraz tworzeniu liczniejszych i lepszych miejsc pracy”. Komisja podkreśla, że wykorzystanie TIK zarówno przez sektor prywatny, jak i publiczny stanowi kluczowy element dla poprawy osiągnięć w zakresie innowacji oraz konkurencyjności w Europie. W związku z tym powinno się ustanowić Program na rzecz wspierania polityki w zakresie TIK.

(37) Działania w ramach Programu na rzecz wspierania polityki dotyczącej TIK powinny także przyczyniać się do realizacji celów strategii i2010, uwzględniając jednocześnie inne programy wspólnotowe w dziedzinie TIK w celu uniknięcia dublowania działań.

(38) Technologie informacyjne i komunikacyjne stanowią podstawę gospodarki opartej na wiedzy. Przypada na nie około połowy wzrostu wydajności w nowoczesnych gospodarkach i dostarczają one jedyne swoim rodzaju rozwiązania dla istotnych wyzwań społecznych. Poprawa usług sektora publicznego i usług użyteczności publicznej musi nastąpić w ścisłej współpracy z odpowiednimi politykami Wspólnoty, na przykład w obszarach zdrowia publicznego, edukacji i kształcenia zawodowego, środowiska, transportu, rozwoju rynku wewnętrznego oraz konkurencji.

(39) Powinno się wspierać zastosowanie i możliwie najlepsze wykorzystanie innowacyjnych rozwiązań opartych na technologiach informacyjnych i komunikacyjnych, w szczególności w zakresie usług w dziedzinach będących przedmiotem zainteresowania publicznego, łącznie z poprawą jakości życia defaworyzowanych grup społecznych, takich jak osoby niepełnosprawne lub osoby starsze. Wsparcie Wspólnoty powinno także ułatwić koordynację i realizację działań na rzecz rozwoju społeczeństwa informacyjnego we wszystkich państwach członkowskich.

(40) Średniookresowa ocena programu eTEN (transeuropejskie sieci telekomunikacyjne) zaleca zastosowanie podejścia zorientowanego na potrzeby w przypadku interwencji Wspólnoty w projekty wspierające transeuropejskie usługi w dziedzinach będących przedmiotem zainteresowania publicznego.

(41) W komunikatach Komisji dotyczących administracji elektronicznej (eRząd) oraz elektronicznych usług w dziedzinie zdrowia (eZdrowie) oraz związanych z nimi wnioskach Rady apeluje się o zwiększone wysiłki na rzecz innowacji, wymiany dobrych praktyk, interoperacyjności oraz wyraża się potrzebę zwiększonych synergii między pokrewnymi programami Wspólnoty. Interoperacyjność ma bardzo duże znaczenie dla rozwoju społeczeństwa informacyjnego.

(42) Ramy prawne dla podjęcia wyzwań związanych z treściami cyfrowymi w społeczeństwie informacyjnym zostały określone w dyrektywie 96/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 1996 r. w sprawie ochrony prawnej baz danych (¹⁷), dyrektywie 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (¹⁸) oraz dyrektywie 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (¹⁹).

(43) Stosowanie różnych praktyk wśród państw członkowskich wciąż stwarza bariery techniczne uniemożliwiające szeroki dostęp do informacji sektora publicznego w Unii i ich ponowne wykorzystanie.

(44) Działania Wspólnoty dotyczące treści cyfrowych powinny uwzględniać wielojęzyczny i wielokulturowy charakter Wspólnoty.

(45) Zasoby naturalne, których rozważne i racjonalne wykorzystywanie jest przewidziane w art. 174 Traktatu, obejmują, oprócz odnawialnych źródeł energii, ropę naftową, gaz ziemny i paliwa stałe, które stanowią podstawowe źródła energii, lecz są również głównymi źródłami emisji dwutlenku węgla.

(46) Zielona księga Komisji zatytułowana „W kierunku europejskiej strategii na rzecz zabezpieczenia dostaw energii” stwierdza, że Unia Europejska staje się coraz bardziej uzależniona od zewnętrznych źródeł energii i że uzależnienie to może wzrosnąć w perspektywie 20-30 lat do 70 %. Dlatego podkreśla ona potrzebę rozważenia polityki w zakresie dostaw w kontekście zdecydowanego działania w zakresie polityki dotyczącej zużycia energii oraz apeluje o lepsze zarządzanie zużyciem energii i kształtowanie go z uwzględnieniem perspektywy ekologicznej, szczególnie w transporcie oraz w budownictwie. Zielona księga apeluje również o nadanie priorytetowego znaczenia rozwijaniu nowych i odnawialnych źródeł energii w reakcji na światowe ocieplenie klimatu i dla osiągnięcia, ustalonego już we wcześniejszych planach działania i rezolucjach, celu polegającego na zwiększeniu udziału energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii brutto Wspólnoty do 12 % do roku 2010.

(47) Dyrektywa 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych (²⁰) wymaga, aby państwa członkowskie wyznaczyły orientacyjne cele krajowe zgodne z ogólnym orientacyjnym celem Wspólnoty wynoszącym 12 % krajowego zużycia energii brutto do 2010 r., i w szczególności z 22,1 % orientacyjnym udziałem energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych w całkowitym zużyciu energii elektrycznej we Wspólnocie do 2010 r. Komunikat Komisji z dnia 26 maja 2004 r. zatytułowany „Udział energii odnawialnej w UE” ostrzega, że cel 12 % udziału energii odnawialnej w ogólnym zużyciu energii we Wspólnocie w roku 2010 nie zostanie osiągnięty, jeżeli nie zostaną podjęte istotne dodatkowe wysiłki.

(48) Dyrektywa 200 2/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (²¹) wymaga, aby państwa członkowskie określiły minimalne wymagania dotyczące charakterystyki energetycznej dla nowych i istniejących budynków, zapewniły certyfikację energetyczną budynków oraz przewidziały regularne kontrole kotłów grzewczych i systemów klimatyzacji w budynkach.

(49) Dyrektywa 2003/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie wspierania użycia w transporcie biopaliw lub innych paliw odnawialnych (²²) wymaga, aby państwa członkowskie zapewniły, aby na ich rynkach oferowany był określony minimalny udział biopaliw i innych paliw odnawialnych.

(50) Dyrektywa 2004/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie wspierania kogeneracji w oparciu o zapotrzebowanie na ciepło użytkowe na rynku wewnętrznym energii i zmieniająca dyrektywę 92/42/ EWG (²³) wymaga, aby państwa członkowskie przeprowadziły analizy własnego potencjału w zakresie wysoko wydajnej kogeneracji i ustanowiły systemy wspierania odzwierciedlające stwierdzony potencjał krajowy.

(51) W celu ułatwienia realizacji tych działań Wspólnoty, osiągnięcia większego udziału w rynku przez odnawialne źródła energii oraz poprawy efektywności energetycznej potrzebne są szczegółowe programy wsparcia na poziomie Wspólnoty dla stworzenia możliwości zmierzania w kierunku zrównoważonych systemów energetycznych, w szczególności dla wsparcia standaryzacji wyposażenia technicznego związanego z wytwarzaniem energii ze źródeł odnawialnych lub korzystaniem z niej, dla zwiększenia wykorzystania technologii i rozpowszechniania najlepszych praktyk w zakresie sterowania zużyciem. To samo odnosi się do środków Wspólnoty dotyczących przedstawiania informacji o efektywności energetycznej urządzeń elektrycznych, elektronicznych, biurowych i komunikacyjnych oraz standaryzacji urządzeń świetlnych, grzewczych i klimatyzacyjnych. W związku z tym powinno się ustanowić program „Inteligentna Energia - Program dla Europy”.

(52) Program „Inteligentna Energia - Program dla Europy” powinien przyczyniać się do realizacji ogólnych celów w zakresie zwiększenia dywersyfikacji i bezpieczeństwa dostaw energii oraz poprawy konkurencyjności przedsiębiorstw w Unii, w szczególności MŚP, służąc równocześnie ochronie środowiska naturalnego i wypełnianiu międzynarodowych zobowiązań w tej dziedzinie. Środki na rzecz efektywniejszego wykorzystywania energii w tym programie szczegółowym powinny koncentrować się również na udoskonaleniu procesów produkcyjnych pod względem technologicznym oraz zwiększaniu efektywności poprzez poprawę logistyki transportowej.

(53) Osiągnięcie pełnych efektów istniejącej strategii w zakresie zrównoważonej energii wymaga nie tylko ciągłości we wsparciu Wspólnoty dla rozwijania i realizacji polityki oraz usuwania istniejących barier pozatechnologicznych poprzez rozszerzone kampanie informacyjne, lecz przede wszystkim wsparcia w przyspieszaniu inwestycji i stymulowaniu wprowadzania na rynek innowacyjnych technologii w całej Wspólnocie.

(54) Odnawialne źródła energii i zwiększona efektywność energetyczna przynoszą nie tylko korzyści dla środowiska, przedsiębiorstwa działające w tych branżach znajdują się wśród przedsiębiorstw o najszybszym wzroście we Wspólnocie, tworząc nowe miejsca pracy. Europejski przemysł w zakresie energii odnawialnej odgrywa wiodącą w świecie rolę w rozwoju technologii związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Dzięki takim technologiom następuje poprawa spójności gospodarczej i społecznej oraz zmniejsza się rozproszenie zasobów.

(55) Decyzja nr 1230/2003/WE wygaśnie dnia 31 grudnia 2006 r.

(56) Działania w trzech z czterech szczególnych obszarów programu ustanowionego decyzją nr 1230/2003/WE powinny być kontynuowane na podstawie niniejszego Programu ramowego: (i) wspieranie efektywnego wykorzystywania energii i racjonalne wykorzystywanie zasobów energetycznych („SAVE”); (ii) wspieranie nowych i odnawialnych źródeł energii („ALTENER”); oraz (iii) wspieranie efektywnego wykorzystywania energii i wykorzystywania nowych i odnawialnych źródeł energii w transporcie („STEER”).

(57) Międzynarodowy wymiar („COOPENER”) programu ustanowionego decyzją nr 1230/2003/WE powinien być kontynuowany w ramach nowych instrumentów Wspólnoty dotyczących pomocy dla państw trzecich jako element programu tematycznego dotyczącego środowiska i zrównoważonego zarządzania zasobami naturalnymi, w tym energią. Powinno się jednak ściśle powiązać odpowiednie elementy programu tematycznego oraz programu „Inteligentna Energia - Program dla Europy”, tak aby ułatwić MŚP wykorzystanie potencjalnych rynków zbytu inteligentnej energii poza Europą.

(58) W zgodzie z zasadami dobrych rządów i lepszego stanowienia prawa Komisja zleciła niezależnym ekspertom przeprowadzenie oceny ex ante odnowionego wieloletniego programu Wspólnoty w dziedzinie energii, który zastąpi bieżący program „Inteligentna Energia - Program dla Europy” po dniu 31 grudnia 2006 r. W swoim sprawozdaniu eksperci dochodzą do wniosku, że program „Inteligentna Energia - Program dla Europy” powinien być kontynuowany po roku 2006 oraz przekształcony w bardziej wszechstronny i ambitny instrument. Celem tego programu powinno również być dalsze umocnienie pozycji Europy i osiągniecie większej doskonałości w dziedzinie zrównoważonych technologii energetycznych i ich stosowania.

(59) W procesie wdrażania Programu ramowego powinno się uwzględnić potrzebę zagwarantowania jego przyjazności dla użytkownika i uproszczenia administracyjnego. Komisja powinna opublikować i szeroko rozpowszechnić podręcznik użytkownika, określający jasne, proste i przejrzyste ogólne zasady udziału beneficjentów w Programie ramowym. Powinno to w szczególności ułatwić udział MŚP. W podręczniku użytkownika powinno się opisać prawa i obowiązki beneficjentów, kwestie finansowe, takie jak kwalifikujące się koszty i stopy wsparcia, zasady dotyczące przepisów i procedur administracyjnych, w szczególności przyjazne dla użytkownika procedury składania wniosków, obejmujące w razie potrzeby dwuetapowy proces składania wniosków, pod warunkiem że taka procedura nie wydłuży czasu między oceną a podpisaniem umowy, zasady korzystania z wyników projektów i ich rozpowszechniania, a także zasady oceny i wyboru projektów oraz przyznawania pomocy.

(60) Na podstawie analizy kosztów względem korzyści Komisja może wykorzystać nową lub istniejącą agencję wykonawczą do realizacji Programu ramowego zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 58/2003 z dnia 19 grudnia 2002 r. ustanawiającym statut agencji wykonawczych, którym zostaną powierzone niektóre zadania w zakresie zarządzania programami wspólnotowymi (²⁴).

(61) W ramach Programu ramowego powinny również być wspierane analizy dotyczące przyszłych struktur i potrzeb europejskiej polityki w zakresie innowacji.

(62) Jako że cele niniejszej decyzji dotyczące zwiększenia konkurencyjności i innowacji we Wspólnocie nie mogą być w sposób wystarczający osiągnięte przez państwa członkowskie z powodu potrzeby ustanowienia wielostronnych partnerstw, transnarodowej mobilności oraz wymiany informacji w skali całej Wspólnoty, a w związku z tym mogą być lepiej osiągnięte na poziomie Wspólnoty z uwagi na charakter niezbędnych działań i środków, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności ustanowioną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.

(63) Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (²⁵).

(64) Uwzględniając charakter zagadnień będących przedmiotem programów szczegółowych, Komisja powinna być wspierana w realizacji poszczególnych programów szczegółowych przez różne komitety. Komitety te będą okresowo odbywać w jednym czasie posiedzenia w celu umożliwienia wspólnych posiedzeń, na których będą omawiane kwestie przekrojowe lub wspólne, zgodnie z ustaleniami komitetu zarządzającego EIP we współpracy z Komisją.

(65) W celu poprawy spójności między elementami Programu ramowego i jego skuteczności Komisja powinna uzyskać wsparcie ze strony panelu doradczego ds. konkurencyjności i innowacji.

(66) Decyzja nr 456/2005/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 2005 r. ustanawiająca wieloletni program wspólnotowy mający na celu zwiększenie dostępności, użyteczności i wykorzystania zasobów cyfrowych w Europie (²⁶) ustanawia wieloletni program zwany „eContentplus”. Decyzja ta wygaśnie w dniu 31 grudnia 2008 r. Środki przewidziane w celu rozszerzenia dostępności, funkcjonalności i użyteczności treści cyfrowych w Europie powinny być kontynuowane po tej dacie w ramach Programu na rzecz wspierania polityki w zakresie TIK, ustanowionego niniejszą decyzją.

(67) Środki przewidziane w decyzji 96/413/WE powinny zostać włączone do Programu na rzecz przedsiębiorczości i innowacji. Decyzja 96/413/WE powinna zatem zostać uchylona,

STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:

TYTUŁ I

PRZEPISY WSPÓLNE

ROZDZIAŁ I

Program ramowy na. rzecz konkurencyjności i Innowacji

Artykuł l

Ustanowienie

1. Niniejszym ustanawia się na okres od dnia l stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Program ramowy na rzecz działań Wspólnoty w dziedzinie konkurencyjności i innowacji, w którym szczególną uwagę poświęca się potrzebom MŚP (zwany dalej „Programem ramowym”).

2. Program ramowy przyczynia się do zwiększenia konkurencyjności oraz potencjału innowacyjnego Wspólnoty jako społeczeństwa o zaawansowanym poziomie wiedzy, funkcjonującego zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju opartego na stabilnym wzroście gospodarczym oraz charakteryzującego się wysoce konkurencyjną gospodarką rynkową o wysokim poziomie ochrony oraz poprawy jakości środowiska.

3. Program ramowy nie obejmuje działań związanych z badaniami, rozwojem technologicznym i demonstracjami, które są realizowane zgodnie z art. 166 Traktatu. Przyczynia się on do zlikwidowania luki między badaniami a innowacjami oraz do wspierania wszelkich form innowacji.

Artykuł 2

Cele

1. Program ramowy ma następujące cele:

a) zwiększanie konkurencyjności przedsiębiorstw, w szczególności MŚP;

b) promowanie wszelkich form innowacji, w tym innowacji ekologicznych;

c) przyśpieszenie tworzenia trwałego, konkurencyjnego, innowacyjnego społeczeństwa informacyjnego o charakterze integrującym;

d) promowanie efektywności energetycznej oraz odnawialnych źródeł energii we wszystkich sektorach, w tym w sektorze transportu.

2. Cele Programu ramowego są realizowane poprzez wdrażanie następujących programów szczegółowych ustanowionych w tytule II (zwanych dalej „programami szczegółowymi”):

a) Program na rzecz przedsiębiorczości i innowacji;

b) Program na rzecz wspierania polityki w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych (TIK);

c) program „Inteligentna Energia - Program dla Europy”.

Artykuł 3

Budżet

1. Koperta finansowa na realizację Programu ramowego wynosi 3 631 300 000 EUR.

2. Orientacyjny podział środków w ramach budżetu na poszczególne programy szczegółowe przedstawiono w załączniku L

3. Władza budżetowa zatwierdza wysokość dostępnych rocznych środków w granicach wynikających z ram finansowych.

Artykuł 4

Uczestnictwo państw trzecich

Program ramowy jest dostępny dla:

a) państw Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) będącymi członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), zgodnie z warunkami określonymi w porozumieniu EOG;

b) państw przystępujących i kandydujących korzystających ze strategii przedakcesyjnej, zgodnie z ogólnymi zasadami oraz warunkami ogólnymi dotyczącymi uczestnictwa tych państw w programach wspólnotowych ustanowionych w odpowiednich umowach ramowych oraz decyzjach rady stowarzyszenia;

c) państw Zachodnich Bałkanów, zgodnie z przepisami, które zostaną określone w wyniku zawarcia z tymi państwami umów ramowych w sprawie ich uczestnictwa w programach wspólnotowych;

d) innych państw trzecich, o ile pozwalają na to umowy oraz procedury.

ROZDZIAŁ II

Realizacja programu ramowego

Artykuł 5

Roczne programy prac

1. Komisja przyjmuje roczne programy prac dla programów szczegółowych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 46 ust. 2, uwzględniając potrzebę dostosowania do przyszłych zmian, w szczególności w związku z oceną śródokresową.

Komisja zapewnia wykonanie rocznych programów prac i niezwłocznie przekazuje Parlamentowi Europejskiemu szczegółowe informacje dotyczące ich przygotowania i realizacji.

2. Zmiany w rocznych programach prac dotyczące środków budżetowych, w wysokości przewyższającej l min EUR, są przyjmowane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 46 ust. 2.

Artykuł 6

Wspólne środki wykonawcze Programu ramowego

1. Instrumenty określone w tytule II rozdział I sekcja 2, rozdział II sekcja 2 i rozdział III sekcja 2 stanowią wspólny zestaw narzędzi na potrzeby Programu ramowego. Mogą one być wykorzystywane także do realizacji celów każdego programu szczegółowego zgodnie z odpowiednim rocznym programem pracy. Szczegółowy wykaz instrumentów jest określony w przewodniku dla użytkownika, o którym mowa w art. 47.

2. Przyznawanie finansowania następuje zgodnie z zasadami Wspólnoty dotyczącymi pomocy państwa oraz z instrumentami towarzyszącymi. Zastosowanie mają przepisy wspólnotowe dotyczące publicznego dostępu do dokumentów. Uwzględnić należy zasady przejrzystości i włączania problematyki płci do głównego nurtu działań politycznych.

Artykuł 7

Pomoc techniczna

W ramach koperty finansowej określonej w niniejszej decyzji mogą być również pokrywane niezbędne wydatki związane z działaniami przygotowawczymi, monitorowaniem, kontrolą, audytem i oceną, wymagane bezpośrednio dla skutecznego i wydajnego wdrożenia niniejszej decyzji oraz dla osiągnięcia jej celów.

Działania takie mogą w szczególności obejmować badania, spotkania, działania informacyjne, publikacje, wydatki na sprzęt informatyczny, systemy i sieci do celów wymiany oraz przetwarzania informacji, a także wszelkie inne wydatki na pomoc lub doradztwo techniczne, naukowe lub administracyjne, jakiego Komisja może potrzebować przy realizacji niniejszej decyzji.

Artykuł 8

Monitorowanie i ocena

1. Komisja regularnie monitoruje realizację Programu ramowego i wchodzących w jego skład programów szczegółowych. Bada również synergie w ramach Programu ramowego oraz synergie z innymi uzupełniającymi programami wspólnotowymi, a także w miarę możliwości z krajowymi programami współfinansowanymi przez Unię. Tam, gdzie jest to możliwe, Komisja bada również problematykę płci i poszanowanie zasady niedyskryminacji w działaniach programu.

Komisja sporządza roczne sprawozdanie z realizacji Programu ramowego i każdego z programów szczegółowych obejmujące analizę wspieranych działań pod względem wykonania finansowego, wyników oraz, tam, gdzie to możliwe, wpływu. Ponadto w rocznym sprawozdaniu z realizacji Programu na rzecz przedsiębiorczości i innowacji wyraźnie określa się działania w dziedzinie innowacji ekologicznych.

2. Program ramowy i wchodzące w jego skład programy szczegółowe podlegają ocenie środo kresowej i końcowej. Oceny te obejmują badanie kwestii, takich jak odpowiedniość, spójność i synergia, efektywność, skuteczność, trwałość, użyteczność oraz - tam, gdzie jest to możliwe i odpowiednie - podział finansowania na sektory. Ocena końcowa określa ponadto, w jakim stopniu Program ramowy jako całość i każdy z jego programów szczegółowych osiągnęły swoje cele.

Zarówno w przypadku oceny śródokresowej, jak i końcowej stosuje się odpowiednie metody określenia wpływu Programu ramowego i każdego z programów szczegółowych na ich cele, włącznie z konkurencyjnością, innowacją, przedsiębiorczością, wzrostem produktywności, zatrudnieniem i środowiskiem.

W ramach tych ocen badana jest jakość świadczonych przez partnerów sieciowych usług, o których mowa w art. 21 ust. 2.

Ocena śródokresowa może także zawierać elementy wchodzące w skład oceny ex post dotyczącej wcześniejszych programów.

3. Oceny śródokresowe i końcowe programów szczegółowych oraz niezbędne środki budżetowe są włączane do odpowiednich rocznych programów prac.

W rocznych programach prac w odniesieniu do każdego działania określane są wymierne cele oraz opracowane są właściwe kryteria oceny i wskaźniki jakościowe oraz ilościowe mające na celu sprawdzenie skuteczności osiągania wyników, które przyczynią się do realizacji celów Programu ramowego jako całości oraz celów odpowiednich programów szczegółowych.

Ocena śródokresowa i końcowa Programu ramowego oraz niezbędne środki budżetowe są włączone do rocznego programu prac dla Programu na rzecz przedsiębiorczości i innowacji.

4. Ocena śródokresowa Programu ramowego zostanie zakończona do dnia 31 grudnia 2009 r., a ocena końcowa do dnia 31 grudnia 2011 r.

Oceny śródokresowe i końcowe programów szczegółowych są przeprowadzane w sposób pozwalający na uwzględnienie ich wyników w ocenach śródokresowych i końcowych Programu ramowego.

5. Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu oraz Komitetowi Regionów roczne sprawozdania z wdrożenia oraz wyniki ocen śródokresowych i końcowych dotyczące Programu ramowego oraz wchodzących w jego skład programów szczegółowych.

5a. [1] Bez uszczerbku dla ust. 1–5, w przypadku projektów realizowanych na podstawie instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych, o którym mowa w art. 31 ust. 2, Komisja i EBI przedkładają Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w drugiej połowie 2013 r. sprawozdanie śródokresowe. Niezależną i pełną ocenę przeprowadza się w 2015 r.

Na podstawie tej oceny Komisja ocenia znaczenie inicjatywy na rzecz obligacji projektowych w ramach strategii Europa 2020, a także jej skuteczność w zwiększaniu wartości inwestycji w projekty o znaczeniu priorytetowym i poprawie efektywności wydatków Unii. Na podstawie tej oceny i przy uwzględnieniu wszystkich opcji Komisja rozważy zaproponowanie odpowiednich zmian regulacyjnych, w tym również zmian ustawodawczych, w szczególności jeżeli przewidywane wprowadzenie na rynek nie spełnia oczekiwań lub jeżeli pojawią się wystarczające alternatywne źródła długoterminowego finansowania dłużnego.

Sprawozdanie śródokresowe, o którym mowa w pierwszym akapicie, zawiera wykaz projektów, które skorzystały z instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych, o którym mowa w art. 31 ust. 2a–2e, a także informacje na temat warunków wyemitowanych obligacji oraz kategorii obecnych i potencjalnych przyszłych inwestorów.

Artykuł 9

Ochrona interesów finansowych Wspólnoty

1. Komisja zapewnia, aby przy realizacji działań finansowanych na mocy niniejszej decyzji interesy finansowe Wspólnoty były chronione dzięki stosowaniu środków mających na celu zapobieganie nadużyciom, korupcji oraz wszelkim innym działaniom niezgodnym z prawem poprzez skuteczne kontrole oraz odzyskiwanie kwot bezpodstawnie wypłaconych oraz, jeżeli wykryte zostaną nieprawidłowości, poprzez zastosowanie skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji, zgodnie z rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2988/95, rozporządzeniem (Euratom, WE) nr 2185/96 i rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999.

2. W odniesieniu do działań Wspólnoty finansowanych na mocy niniejszej decyzji, w przypadku jakiegokolwiek naruszenia przepisów prawa wspólnotowego, w tym naruszenia zobowiązań umownych ustanowionych na podstawie Programu ramowego, wynikającego z działania lub zaniechania podmiotu gospodarczego, które działa lub mogłoby działać na szkodę budżetu ogólnego Unii Europejskiej lub budżetów zarządzanych przez nią poprzez nieuzasadnioną pozycję wydatków, stosuje się rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 oraz rozporządzenie (Euratom, WE) nr 2185/96.

3. Wszystkie środki wykonawcze na podstawie niniejszej decyzji przewidują w szczególności nadzór oraz kontrolę finansową Komisji lub upoważnionego przez nią pełnomocnika oraz audytów wykonywanych przez Europejski Trybunał Obrachunkowy, w razie potrzeby na miejscu.

TYTUŁ II

PROGRAMY SZCZEGÓŁOWE

ROZDZIAŁ I

Program na rzecz przedsiębiorczości i innowacji

Sekcja 1

Cele i zakres działania

Artykuł 10

Ustanowienie i cele

1. Niniejszym ustanawia się Program na rzecz przedsiębiorczości i innowacji, w celu wspierania przedsiębiorstw, w szczególności MŚP, przedsiębiorczości, innowacji, w tym innowacji ekologicznej, oraz konkurencyjności przemysłu.

2. Program na rzecz przedsiębiorczości i innowacji przewiduje działania mające na celu wspieranie, ulepszanie, zachęcanie do i promowanie:

a) dostępu do finansowania przeznaczonego na rozpoczęcie i rozwój działalności MŚP oraz na inwestycje w działalność innowacyjną;

b) tworzenia otoczenia przyjaznego dla współpracy MŚP, w szczególności na szczeblu współpracy transgranicznej;

c) wszystkich form innowacji w przedsiębiorstwach;

d) innowacji ekologicznej;

e) kultury przedsiębiorczości i innowacji;

f) reform administracyjnych i gospodarczych związanych z przedsiębiorczością i innowacyjnością.

Artykuł 11

Dostęp do finansowania przeznaczonego na rozpoczęcie i rozwój działalności MŚP

Działania związane z dostępem do finansowania przeznaczonego na rozpoczęcie i rozwój działalności MŚP oraz na inwestycje w działalność innowacyjną, w tym na rzecz innowacji ekologicznych, mogą obejmować:

a) zwiększenie wysokości inwestycji kapitału podwyższonego ryzyka oraz instrumentów inwestycyjnych oferowanych przez „anioły biznesu”;

b) zapewnienie efektu dźwigni finansowej instrumentom finansowania wierzycielskiego MŚP;

c) poprawę otoczenia finansowego i gotowości inwestycyjnej MŚP.

Artykuł 12

Współpraca MŚP

Działania związane ze współpracą MŚP mogą obejmować:

a) rozwój usług wspierających działalność MŚP;

b) działania na rzecz środków umożliwiających MŚP współpracę i zachęcających je do współpracy z innymi przedsiębiorstwami i innymi podmiotami innowacyjnymi za granicą, w tym zaangażowania MŚP w dziedzinie norm europejskich i międzynarodowych;

c) promowanie i ułatwianie międzynarodowej współpracy przedsiębiorstw, w tym na poziomie regionalnym i poprzez sieci MŚP sprzyjające koordynacji i rozwojowi ich działalności gospodarczej i przemysłowej.

Artykuł 13

Działania innowacyjne

Działania związane z innowacjami mogą obejmować:

a) promowanie innowacji charakterystycznych dla danego sektora, klastrów, sieci innowacji, partnerstwa publiczno-prywatnego w zakresie innowacji oraz współpracy z właściwymi organizacjami międzynarodowymi i stosowanie zarządzania innowacjami;

b) wspieranie krajowych i regionalnych programów na rzecz innowacji gospodarczych;

c) wspieranie wykorzystania innowacyjnych technologii i koncepcji oraz innowacyjnego stosowania istniejących technologii i koncepcji;

d) usługi wspierające na rzecz międzynarodowej wymiany wiedzy i transferu technologii oraz ochrony własności intelektualnej i przemysłowej, a także zarządzania nią;

e) opracowywanie i badanie nowych rodzajów usług innowacyjnych;

f) rozwój technologii i wiedzy poprzez archiwizację i transfer danych.

Artykuł 14

Działania w zakresie innowacji ekologicznych

Działania dotyczące innowacji ekologicznych mogą obejmować:

a) wspieranie wykorzystania technologii środowiskowych i innowacji ekologicznych;

b) współinwestowanie w fundusze kapitału podwyższonego ryzyka, które zapewniają kapitał miedzy innymi przedsiębiorstwom inwestującym w innowacje ekologiczne zgodnie z procedurą określoną w załączniku II;

c) promowanie sieci i klastrów na rzecz innowacji ekologicznych oraz partnerstw publiczno-prywatnych w dziedzinie innowacji ekologicznych, opracowywanie innowacyjnych usług dla przedsiębiorstw oraz ułatwianie lub wspieranie innowacji ekologicznych;

d) promowanie nowych i zintegrowanych sposobów podejścia do innowacji ekologicznych w takich dziedzinach, jak zarządzanie środowiskiem i przyjazne dla środowiska projektowanie produktów, procesów i usług, z uwzględnieniem ich całego cyklu życia.

Artykuł 15

Kultura przedsiębiorczości i innowacji

Działania w zakresie promowania kultury przedsiębiorczości i innowacji mogą obejmować:

a) kształtowanie postaw, umiejętności i kultury przedsiębiorczości oraz równoważenie ryzyka i korzyści wynikających z przedsiębiorczości, w szczególności w przypadku kobiet i młodych ludzi;

b) wspieranie otoczenia gospodarczego sprzyjającego innowacji, rozwojowi i wzrostowi przedsiębiorstw;

c) wspieranie opracowywania polityk oraz współpracy miedzy podmiotami, w tym współpracy ponadnarodowej pomiędzy zarządzającymi programami na poziomie krajowym i regionalnym, w szczególności w celu promowania programów i środków przyjaznych dla MŚP;

d) zachęcanie do tworzenia i transferu przedsiębiorstw.

Artykuł 16

Reformy administracyjne i gospodarcze związane z przedsiębiorczością i innowacyjnością

Działania dotyczące reform administracyjnych i gospodarczych związanych z przedsiębiorczością i innowacyjnością mogą obejmować:

a) gromadzenie danych, analizę i monitorowanie realizacji oraz opracowywanie i koordynację polityk;

b) wkład na rzecz definiowania i promowania strategii konkurencyjności związanych z sektorami przemysłowym i usługowym;

c) wspieranie wzajemnej edukacji w administracji krajowej, regionalnej i lokalnej.

Sekcja 2

Realizacja

Artykuł 17

Wspólnotowe instrumenty finansowe dla MŚP

1. Wspólnotowe instrumenty finansowe stosuje się w celu ułatwienia MŚP dostępu do finansowania w niektórych fazach ich cyklu rozwoju: przy ich zakładaniu, w fazie startu, w fazie ekspansji oraz na etapie transferu przedsiębiorstwa. Odpowiednie instrumenty obejmują inwestycje dokonywane przez MŚP na przykład w zakresie rozwoju technologicznego, innowacji, w tym innowacji ekologicznych, oraz transferu technologii, a także rozszerzenia prowadzonej działalności gospodarczej za granicę.

2. Instrumenty, o których mowa w ust. 1, są następujące:

a) instrument na rzecz wysokiego wzrostu i innowacji w MŚP (GIF);

b) system poręczeń dla MŚP (SMEG);

c) system rozwijania zdolności MŚP (CBS).

3. Postanowienia dotyczące wdrażania poszczególnych instrumentów są zawarte w załączniku II.

Artykuł 18

Instrument GIF

1. Instrumentem GIF w imieniu Komisji zarządza Europejski Fundusz Inwestycyjny (EFI).

Instrument GIF wypełnia następujące zadania:

a) wspieranie zakładania i finansowania MŚP oraz zmniejszenie luki w finansowaniu poprzez zwiększanie dostępności kapitału własnego i kapitału ryzyka, która uniemożliwia MŚP wykorzystanie ich potencjału wzrostu, w celu usprawnienia europejskiego rynku kapitału podwyższonego ryzyka;

b) wspieranie innowacyjnych MŚP o wysokim potencjale wzrostu, w szczególności zajmujących się badaniami, rozwojem oraz innymi innowacyjnymi działaniami.

2. Instrument GIF składa się z dwóch następujących elementów:

- element pierwszy - „GIF1” - obejmuje inwestycje realizowane we wczesnej fazie rozwoju przedsiębiorstwa (faza zalążkowa i faza startu). Instrument obejmuje inwestycje w wyspecjalizowane fundusze podwyższonego ryzyka, takie jak fundusze finansujące wczesne stadium rozwoju przedsiębiorstwa, fundusze działające w skali regionalnej, fundusze skupiające się na określonych sektorach, technologiach lub działaniach w dziedzinie badań i rozwoju technologii oraz fundusze związane z inkubatorami, które z kolei udostępniają kapitał MŚP. Może również być współinwestorem w funduszach i instrumentach finansowych wspieranych przez „anioły biznesu”,

- element drugi - „GIF2” - obejmuje inwestycje na etapie ekspansji i dokonuje inwestycji w wyspecjalizowane fundusze podwyższonego ryzyka, które z kolei udostępniają kapitał typu „quasi-equity” lub kapitał własny innowacyjnym MŚP o wysokim potencjale wzrostu w fazie ich ekspansji. Inwestycje z GIF2 unikają kapitału typu „buy-out” lub refinansowania służącego wyprzedaży aktywów nabywanego przedsiębiorstwa.

Instrument GIF może inwestować w pośredników współdziałając, o ile to możliwe, z krajowymi lub regionalnymi programami mającymi na celu tworzenie małych firm inwestycyjnych.

Oprócz finansowania z GIF większość kapitału zainwestowanego w jakikolwiek fundusz musi pochodzić od inwestorów działających w okolicznościach odpowiadających zasadzie inwestora z gospodarki rynkowej, bez względu na charakter prawny i strukturę własności tych inwestorów.

Artykuł 19

SMEG

1. Instrumentem SMEG w imieniu Komisji zarządza EFI.

Zadania Instrumentu SMEG są następujące:

a) udzielanie kontrgwarancji lub, tam, gdzie to właściwe, współgwarancji na rzecz programów gwarancyjnych działających w kwalifikujących się państwach;

b) udzielanie gwarancji bezpośrednich na rzecz innych właściwych pośredników finansowych.

2. Na instrument SMEG składają się cztery następujące elementy:

- element pierwszy, a) finansowanie długu przy pomocy pożyczek lub leasingu, zmniejsza szczególne trudności MŚP przy pozyskiwaniu funduszy albo wynikające z ryzyka postrzeganego jako większe w przypadku inwestycji w niektóre działania związane z wiedzą, takie jak rozwój technologiczny, innowacje i transfer technologii, albo wynikające z braku wystarczającego zabezpieczenia;

- element drugi, b) finansowanie przy pomocy mikrokredytów, ma zachęcać instytucje finansowe do odgrywania większej roli w zakresie udzielania kredytów na mniejsze kwoty, które z reguły pociągają za sobą proporcjonalnie wyższe jednostkowe koszty obsługi kredytobiorców nieposiadających wystarczającego zabezpieczenia. Oprócz gwarancji lub kontrgwarancji pośrednicy finansowi mogą otrzymywać dotacje kompensujące częściowo wysokie koszty administracyjne charakterystyczne dla finansowania przy pomocy mikrokredytów,

- element trzeci, c) gwarancje dla inwestycji funduszy kapitału własnego lub kapitału typu „quasi-equity” w MŚP, obejmuje inwestycje udostępniające kapitał zalążkowy lub kapitał w fazie startu, jak również finansowanie mezani-nowe, mające na celu zmniejszenie szczególnych trudności, na jakie napotykają MŚP z powodu słabej struktury finansowej oraz wynikających z transferu przedsiębiorstwa,

- element czwarty, d) sekurytyzacja portfeli dłużnych MŚP, pozwoli na pozyskanie dodatkowych środków na pokrycie długu dla MŚP zgodnie z właściwymi uzgodnieniami dotyczącymi podziału ryzyka z odnośnymi instytucjami. Wsparcie dla tych transakcji zależy od tego, czy instytucja zobowiąże się przeznaczyć znaczną część uzyskanej płynności pozyskanego kapitału na pożyczki dla nowych MŚP w rozsądnym okresie. Kwota nowych środków na pokrycie długu jest obliczana w stosunku do kwoty gwarantowanego ryzyka portfela i negocjowana - wraz z okresem - indywidualnie z każdą instytucją.

Artykuł 20

CBS

1. Instrument CBS jest zarządzany przy udziale międzynarodowych instytucji finansowych, w tym Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju (EBOR), Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI), Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego oraz Banku Rozwoju Rady Europy (BRRE).

Zadania instrumentu CBS są następujące:

a) poprawa odnoszącej się do inwestycji i technologii specjalistycznej wiedzy o funduszach i innych pośrednikach finansowych inwestujących w innowacyjne MŚP lub MŚP wykazujące znaczny potencjał wzrostu;

b) zwiększanie podaży kredytów dla MŚP poprzez ulepszenie procedur oceny wiarygodności finansowej w ramach kredytowania MŚP.

2. Na CBS składa się działanie w zakresie kapitału zalążkowego oraz działanie w zakresie partnerstwa.

W ramach działania w zakresie kapitału zalążkowego udzielane są dotacje mające pobudzić napływ kapitału podwyższonego ryzyka dla innowacyjnych MŚP oraz innych MŚP wykazujących potencjał wzrostu, włącznie z działającymi w tradycyjnych sektorach gospodarki, poprzez wsparcie dla funduszy zalążkowych i funduszy na rozruch lub podobnych organizacji. Wsparcie może być udzielane także na długoterminowe zatrudnienie dodatkowego personelu posiadającego specjalistyczną wiedzę z zakresu inwestycji lub technologii.

W ramach działania w zakresie partnerstwa udzielane są dotacje na rzecz pośredników finansowych w celu pokrycia kosztów pomocy technicznej mającej na celu poprawę ich procedur oceny wiarygodności finansowej dla finansowania zadłużenia MŚP, w celu pobudzenia napływu środków na rzecz MŚP w państwach o niskim poziomie pośrednictwa bankowego.

Na użytek działania w zakresie partnerstwa „niski poziom pośrednictwa” oznacza bankowość w państwach, w których kredyt wewnętrzny jako procent produktu krajowego brutto znajduje się znacznie poniżej średniej we Wspólnocie, zgodnie z właściwymi danymi Europejskiego Banku Centralnego lub Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Działania w zakresie partnerstwa towarzyszą liniom kredytowym lub podziałowi ryzyka zapewnianym przez międzynarodowe instytucje finansowe bankom partnerskim lub instytucjom finansowym z państw kwalifikujących się. Znaczna część działania odnosi się do ulepszenia zdolności banków i innych instytucji finansowych do oszacowania ekonomicznej żywotności projektów, w których znacząca rolę odgrywają innowacje ekologiczne.

Artykuł 21

Usługi wspierające działalność gospodarczą i innowacje

1. Zachęca się do działań w zakresie usług wspierających działalność gospodarczą i innowacje, w szczególności w odniesieniu do MŚP.

2. Mając na uwadze uznane doświadczenie i kompetencje istniejących europejskich sieci wsparcia dla przedsiębiorstw, wsparcie finansowe może być udzielane na rzecz partnerów sieciowych w celu świadczenia w szczególności:

a) usług w zakresie informacji, informacji zwrotnej, współpracy podmiotów gospodarczych i umiędzynarodowienia;

b) usług w dziedzinie innowacji oraz transferu zarówno technologii, jak i wiedzy;

c) usług zachęcających MŚP do udziału w Siódmym programie ramowym na rzecz badań.

Szczegóły dotyczące takich usług przedstawiono w załączniku III.

3. Komisja dokonuje wyboru partnerów sieciowych w drodze zaproszenia do składania wniosków w odniesieniu do różnych usług, o których mowa w ust. 2. W wyniku tej procedury Komisja może zawrzeć umowę ramową o partnerstwie z wybranymi partnerami sieciowymi, w której określone są rodzaje oferowanych działań, procedura przyznawania dotacji oraz ogólne prawa i obowiązki każdej ze stron. Umowa ramowa o partnerstwie może obejmować cały okres trwania programu.

4. Oprócz usług, o których mowa w ust. 2, Komisja może dostarczać wsparcia finansowego na realizację innych działań w ramach Programu ramowego, w następstwie zaproszenia do składania wniosków, które może być ograniczone do partnerów sieciowych. Dzięki takim usługom zainteresowane strony i potencjalni użytkownicy mogą uzyskać wszechstronną pomoc związaną z możliwościami wsparcia w ramach Programu ramowego.

5. Komisja wspiera partnerów sieciowych, udostępniając właściwe wsparcie w zakresie koordynacji oraz wsparcie operacyjne. Organizacje z siedzibą w państwach nieuczestniczących w Programie ramowym mogą uzyskać zezwolenie na skorzystanie z tego wsparcia w zakresie koordynacji oraz wsparcia operacyjnego.

6. Komisja zapewnia wzajemną współpracę pomiędzy partnerami sieciowymi, a w przypadku gdy jeden z partnerów sieciowych nie jest w stanie odpowiedzieć na skierowane bezpośrednio do niego zapytanie, przekazuje zapytanie właściwemu partnerowi sieciowemu.

Artykuł 22

Innowacja oraz projekty pilotażowe w zakresie innowacji ekologicznej i projekty powielania rynkowego

Wspólnota udziela wsparcia na rzecz projektów związanych z pierwszym zastosowaniem lub powielaniem rynkowym technik, produktów lub praktyk w zakresie innowacji ekologicznych, mających znaczenie dla Wspólnoty, których techniczna demonstracja była udana, lecz które ze względu na poziom pozostałego ryzyka nie są jeszcze dostatecznie obecne na rynku. Projekty takie służą wspieraniu szerszego zastosowania takich technik, produktów lub praktyk w uczestniczących państwach oraz ułatwieniu ich wprowadzania na rynek.

Artykuł 23

Analiza, rozwój i koordynacja polityk oraz tworzenie partnerstw

W celu wspierania analizy, rozwoju i koordynacji polityk z państwami uczestniczącymi mogą być podejmowane następujące działania:

a) badania, gromadzenie danych, badania opinii publicznej i publikacje, o ile to możliwe oparte na oficjalnych danych statystycznych;

b) tworzenie partnerstw i spotkania ekspertów, w tym ekspertów reprezentujących instytucje publiczne, ekspertów delegowanych przez MŚP oraz inne zainteresowane strony, konferencje i inne wydarzenia;

c) podnoszenie świadomości, tworzenie sieci oraz inne związane z tym działania;

d) analiza porównawcza wyników na szczeblu krajowym i regionalnym oraz praca nad opracowaniem dobrych praktyk, w tym ich rozpowszechnianie i realizacja.

Artykuł 24

Środki wspierające Program na rzecz przedsiębiorczości i innowacji

Komisja regularnie podejmuje następujące działania:

a) analiza i monitorowanie konkurencyjności i kwestii sektorowych, w tym roczny raport Komisji na temat konkurencyjności przemysłu europejskiego;

b) przygotowanie ocen wpływu środków wspólnotowych o szczególnym znaczeniu dla konkurencyjności przedsiębiorstw oraz ich publikacja w celu określenia obszarów w ramach obowiązujących przepisów wymagających uproszczenia lub potrzeby nowych instrumentów legislacyjnych dla zwiększenia atrakcyjności innowacji we Wspólnocie;

c) ocena określonych aspektów lub określonych środków wykonawczych w odniesieniu do Programu na rzecz przedsiębiorczości i innowacji;

d) rozpowszechnianie właściwych informacji w odniesieniu do Programu na rzecz przedsiębiorczości i innowacji.

Sekcja 3

Roczny program prac

Artykuł 25

Roczny program prac

Roczny program prac określa szczegółowo i zgodnie z celami wyznaczonymi w art. 10:

a) środki niezbędne do jego realizacji;

b) priorytety;

c) cele ilościowe i jakościowe;

d) odpowiednie kryteria oceny oraz wskaźniki jakościowe i ilościowe do analizy skuteczności wyników, które będą przyczyniać się do osiągnięcia celów programów szczegółowych i programu ramowego jako całości;

e) harmonogramy operacyjne;

f) zasady udziału;

g) kryteria wyboru i oceny środków.

Roczny program prac musi wyraźnie określać środki promujące innowacje ekologiczne.

Działań, o których mowa w art. 24, nie uwzględnia się w rocznym programie prac.

ROZDZIAŁ II

Program na rzecz wspierania polityki dotyczącej TIK

Sekcja 1

Cele i zakres działania

Artykuł 26

Ustanowienie i cele

1. Niniejszym ustanawia się Program na rzecz wspierania polityki dotyczącej TIK w celu wsparcia polityki w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych.

2. Program na rzecz wspierania polityki TIK obejmuje następujące działania:

a) stworzenie jednolitej europejskiej przestrzeni informacyjnej i wzmacnianie rynku wewnętrznego produktów i usług z zakresu TIK, a także produktów i usług opartych na TIK;

b) [2] pobudzanie innowacji poprzez zwiększenie zakresu stosowania TIK i łączności szerokopasmowej oraz inwestycji w te technologie;

c) stworzenie społeczeństwa informacyjnego o charakterze integrującym oraz bardziej skutecznych i wydajnych usług w dziedzinach będących przedmiotem publicznego zainteresowania oraz poprawa jakości życia.

3. Działania, o których mowa w ust. 2, są realizowane ze szczególnym naciskiem na promowanie i podnoszenie świadomości na temat możliwości i korzyści, jakie TIK oferują obywatelom, organom publicznym i przedsiębiorstwom, w szczególności MŚP.

Artykuł 27

Jednolita europejska przestrzeń informacyjna

Działania związane z jednolitą europejską przestrzenią informacyjną mają na celu:

a) zapewnienie łatwego dostępu do usług opartych na TIK oraz tworzenie warunków odpowiednich dla szybkiej, właściwej i skutecznej konwergencji komunikacji i usług cyfrowych, obejmujących między innymi interoperacyjność, stosowanie otwartych standardów oraz bezpieczeństwo i aspekty zaufania;

b) poprawę warunków dla rozwoju treści cyfrowych, uwzględniając wielojęzyczność i różnorodność kulturową;

c) monitorowanie Europejskiego społeczeństwa informacyjnego poprzez gromadzenie danych i analizę rozwoju, dostępności oraz korzystania z usług komunikacji cyfrowej, w tym rozwoju Internetu, dostępu do połączeń szerokopasmowych i ich wykorzystania oraz rozwoju treści i usług.

Artykuł 28

Innowacje poprzez szersze stosowanie oraz inwestycje w TIK

Działania związane z innowacjami poprzez szersze stosowanie oraz inwestycje w TIK mają na celu:

a) promowanie innowacji w procesach, usługach i produktach, które są możliwe dzięki TIK, w szczególności w MŚP i usługach publicznych, z uwzględnieniem wymagań dotyczących niezbędnych wymogów dotyczących kwalifikacji;

b) umożliwianie współdziałania podmiotów publicznych i prywatnych, jak również partnerstw na rzecz przyśpieszenia innowacji oraz inwestycji w TIK;

c) promowanie i podnoszenie świadomości na temat możliwości i korzyści, jakie TIK i ich nowe zastosowania oferują obywatelom i podmiotom gospodarczym, w tym zwiększanie zaufania i otwartości wobec nowych TIK oraz zachęcanie do debaty na poziomie europejskim na temat pojawiających się tendencji i rozwoju w zakresie TIK.

Artykuł 29

Społeczeństwo informacyjne o charakterze integrującym, bardziej wydajne i skuteczne usługi w dziedzinach będących przedmiotem zainteresowania publicznego oraz poprawa jakości życia

Działania związane z tworzeniem społeczeństwa informacyjnego o charakterze integrującym oraz bardziej skutecznych i wydajnych usług w dziedzinach będących przedmiotem zainteresowania publicznego oraz poprawą jakości życia mają na celu:

a) zwiększenie dostępności TIK, w tym treści cyfrowych, oraz umiejętności ich wykorzystywania przez użytkowników;

b) wzmacnianie zaufania i pewności, jak również wspieranie wykorzystania TIK, w szczególności w odniesieniu do kwestii prywatności;

c) poprawę jakości, skuteczności, dostępności i dostępu do usług elektronicznych w dziedzinach będących przedmiotem zainteresowania publicznego oraz uczestnictwa, jakie umożliwiają TIK, w tym - tam, gdzie to właściwe -interoperacyjnych ogólnoeuropejskich lub transgranicznych usług publicznych, jak również tworzenie elementów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania i rozpowszechnianie dobrych praktyk.

Sekcja 2

Wykonanie

Podsekcja 1

Realizacja projektów, działania na rzecz najlepszych praktyk oraz sieci tematyczne

Artykuł 30

Kwestie ogólne

Program na rzecz wspierania polityki dotyczącej TIK może być realizowany za pomocą projektów, działań na rzecz najlepszych praktyk oraz sieci tematycznych, w tym działań na rzecz testowania i prezentowania na szeroką skalę innowacyjnych usług publicznych o wymiarze ogólnoeuropejskim.

Projekty, działania na rzecz najlepszych praktyk oraz sieci tematyczne mają na celu stymulowanie rozwoju i jak najlepsze wykorzystanie innowacyjnych rozwiązań opartych na TIK, zwłaszcza w odniesieniu do usług w dziedzinach będących przedmiotem zainteresowania publicznego i MŚP. Wsparcie Wspólnoty ułatwi również koordynację i realizację działań na rzecz tworzenia społeczeństwa informacyjnego w państwach członkowskich.

Artykuł 31

Projekty, działania na rzecz najlepszych praktyk oraz sieci tematyczne

1. Wspierane będą następujące działania:

a) projekty obejmujące realizację, projekty pilotażowe oraz projekty obejmujące powielanie rynkowe;

b) działania na rzecz najlepszych praktyk w celu rozpowszechniania wiedzy i dzielenia się doświadczeniami w całej Wspólnocie;

c) sieci tematyczne grupujące różne zainteresowane podmioty wokół jednego celu, w celu ułatwienia działań koordynacyjnych i transferu wiedzy.

2. [3] Projekty, o których mowa w ust. 1 lit. a), mają na celu promowanie innowacji, transferu technologii oraz rozprzestrzeniania nowych technologii gotowych do wprowadzenia na rynek.

Unia może przyznać dotację jako wkład do budżetu projektów.

Alternatywnie Unia może wnieść, na etapie pilotażowym w latach 2012 i 2013, wkład finansowy na rzecz EBI służący tworzeniu rezerw oraz alokacji kapitału na potrzeby instrumentów dłużnych lub gwarancji, które mają zostać udzielone przez EBI z jego własnych zasobów w ramach instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych.

2a. [4] Instrument oparty na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych, o którym mowa w ust. 2 akapit trzeci, to wspólny instrument Komisji i EBI wnoszący wartość dodaną jako działanie Unii, który stanowi odpowiedź na trudną sytuację w zakresie możliwości uzyskania odpowiedniego rynkowego finansowania inwestycji oraz zapewnia dodatkowość. W ramach tego instrumentu unika się zakłóceń konkurencji, ma on na celu osiągnięcie efektu mnożnikowego oraz łączy interesy w formie wsparcia jakości kredytowej. Instrument oparty na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych:

a) ma postać instrumentu dłużnego lub gwarancji udzielonej przez EBI przy wsparciu w formie wkładu z budżetu Unii z przeznaczeniem na finansowanie projektów w dziedzinie TIK i łączności szerokopasmowej, uzupełniając lub przyciągając finansowanie przez państwa członkowskie lub sektor prywatny;

b) zmniejsza ryzyko obsługi długu projektu oraz ryzyko kredytowe posiadaczy obligacji;

c) jest wykorzystywany wyłącznie w odniesieniu do projektów, których rentowność finansowa opiera się na dochodach uzyskanych w ramach projektu.

2b. [5] Ryzyko ponoszone przez Unię w związku z instrumentem opartym na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych, wraz z opłatami z tytułu zarządzania i innymi kosztami kwalifikowalnymi, w żadnym przypadku nie przekracza kwoty unijnego wkładu w ten instrument ani nie wykracza poza termin zapadalności portfela bazowego instrumentów wsparcia jakości kredytowej. Ogólny budżet Unii nie jest obciążany żadnym innym zobowiązaniem. Dodatkowe ryzyko związane z operacjami dotyczącymi obligacji projektowych ponosi zawsze EBI.

2c. [6] Główne warunki, zasady i procedury dotyczące instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych są określone w załączniku IIIa. Szczegółowe warunki i zasady realizacji instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych, w tym warunki i zasady związane z podziałem ryzyka, wynagrodzeniem, monitorowaniem i kontrolą, określa się w porozumieniu o współpracy zawartym między Komisją a EBI. Komisja i EBI zatwierdzają porozumienie o współpracy zgodnie ze swoimi odpowiednimi procedurami.

2d. [7] W roku 2013, w ramach budżetu przeznaczonego na realizację polityki w zakresie TIK i łączności szerokopasmowej zgodnie z regułą określoną w lit. b) załącznika I, może zostać wykorzystana kwota w wysokości do 20 mln EUR. Ze względu na ograniczony czas trwania etapu pilotażowego w ramach instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych wszelkie dochody uzyskane do dnia 31 grudnia 2013 r. można ponownie wykorzystać na nowe instrumenty dłużne i gwarancje w ramach tego samego instrumentu opartego na podziale ryzyka oraz na projekty spełniające te same kryteria kwalifikowalności, aby zmaksymalizować wartość inwestycji otrzymujących wsparcie. W przypadku gdy instrument oparty na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych nie zostanie przedłużony na kolejne wieloletnie ramy finansowe, wszelkie pozostające środki zwracane są na poczet dochodów budżetu ogólnego Unii.

2e. [8] W uzupełnieniu wymogów dotyczących sprawozdawczości, określonych w pkt 49 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami, oraz bez uszczerbku dla wszelkich innych wymogów dotyczących sprawozdawczości regulacyjnej, na etapie pilotażowym Komisja co sześć miesięcy przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat funkcjonowania instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych, w tym również na temat warunków finansowych i dystrybucji wszystkich wyemitowanych obligacji projektowych.

3. Działania na rzecz najlepszych praktyk są prowadzone w ramach klastrów zajmujących się określonymi tematami i połączonymi sieciami tematycznymi.

Wkład Wspólnoty na rzecz działań, o których mowa w ust. 1 lit. b), jest ograniczony do bezpośrednich kosztów uznanych za niezbędne lub odpowiednie dla realizacji szczegółowych celów działania.

4. Sieci tematyczne mogą być połączone z działaniami na rzecz najlepszych praktyk.

Wsparcie dla działań tematycznych jest udzielane na dodatkowe kwalifikujące się koszty koordynacji i realizacji sieci. Wkład Wspólnoty może pokrywać dodatkowe kwalifikujące się koszty wymienionych środków.

Podsekcja 2

Pozostałe przepisy

Artykuł 32

Wnioski

Wnioski o wsparcie ze strony Wspólnoty dla projektów, działań na rzecz najlepszych praktyk i sieci tematycznych, o których mowa w art. 31, muszą zawierać plan finansowy przedstawiający wszystkie elementy finansowania projektów, w tym wnioskowane wsparcie finansowe ze strony Wspólnoty, oraz wszelkie inne wnioski o udzielenie wsparcia z innych źródeł. Wnioskodawcy składający wnioski o inne formy wsparcia ze strony Wspólnoty, na przykład usługi lub badania, mogą również w odpowiednich przypadkach być zobowiązani do dostarczenia informacji dotyczących planu finansowego.

Artykuł 33

Analizy, rozwój i koordynacja polityk z państwami uczestniczącymi

W celu wspierania analiz, rozwoju i koordynacji polityk z państwami uczestniczącymi są podejmowane następujące działania:

a) badania, gromadzenie danych, badania opinii publicznej i publikacje, o ile to możliwe oparte na oficjalnych danych statystycznych;

b) spotkania ekspertów, w tym ekspertów reprezentujących instytucje publiczne, ekspertów delegowanych przez MŚP oraz inne zainteresowane strony, konferencje i inne wydarzenia;

c) podnoszenie świadomości, tworzenie sieci oraz inne związane z tym działania;

d) analiza porównawcza realizacji na szczeblu krajowym oraz praca nad opracowaniem dobrych praktyk, w tym ich rozpowszechnianie i realizacja.

Artykuł 34

Promowanie, komunikacja, dzielenie się informacjami i ich rozpowszechnianie

1. Do celów wspierania realizacji Programu na rzecz wspierania polityki dotyczącej TIK lub przygotowania przyszłych działań podejmowane są następujące czynności:

a) promowanie, rozpowszechnianie, działania informacyjne i komunikacyjne;

b) wymiana informacji, wiedzy i doświadczeń, organizacja konferencji, seminariów, warsztatów lub innych spotkań oraz zarządzanie działaniami prowadzonymi przez klastry.

2. Środki przeznaczone na wprowadzanie do obrotu produktów, procesów i usług, działalność marketingową i promocje sprzedaży nie kwalifikują się do uzyskania wsparcia.

Artykuł 35

Projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania: zamówienia oparte o specyfikacje techniczne opracowane we współpracy z państwami członkowskimi

Jeżeli jest to konieczne dla realizacji celów Programu na rzecz wspierania polityki dotyczącej TIK oraz jeżeli istnieje wyraźne wspólne zainteresowanie państw członkowskich w zakresie ogólnoeuropejskiego rozpowszechniania produktów, usług, komponentów usług podstawowych lub modułów, Komisja może ustanowić projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania obejmujące niezbędne zadania techniczne i organizacyjne. Istniejące inicjatywy uwzględnia się w celu uniknięcia powielania działań.

We współpracy z państwami członkowskimi Komisja uzgadnia wspólne specyfikacje techniczne oraz harmonogramy realizacji tego rodzaju projektów. Na podstawie tych wspólnych specyfikacji technicznych i harmonogramów realizacji Komisja publikuje zaproszenia do składania ofert w zakresie wykonania odnośnych projektów. Takie zaproszenia do składania ofert są realizowane wyłącznie przez Komisję zgodnie ze wspólnotowymi zasadami mającymi zastosowanie do zamówień.

Sekcja 3

Roczny program prac

Artykuł 36

Roczny program prac

Roczny program prac przedstawia szczegółowo i zgodnie z celami przedstawionymi w art. 26:

a) środki niezbędne do ich realizacji;

b) priorytety;

c) cele ilościowe i jakościowe;

d) odpowiednie kryteria oceny oraz wskaźniki jakościowe i ilościowe do analizy skuteczności w zakresie osiągania wyników, które będą przyczyniać się do osiągnięcia celów poszczególnych programów i Programu ramowego jako całości;

e) harmonogramy operacyjne;

f) zasady udziału;

g) kryteria wyboru i oceny środków.

ROZDZIAŁ III

Inteligentna. Energia - Program dla Europy

Sekcja 1

Cele i zakres działania

Artykuł 37

Ustanowienie i cele

1. Niniejszym ustanawia się program „Inteligentna Energia -Program dla Europy” wspierający efektywność energetyczną, odnawialne źródła energii oraz różnorodność energetyczną. Program przyczynia się do zapewnienia pewnej i zrównoważonej energii dla Europy, wzmacniając europejską konkurencyjność.

2. Program „Inteligentna Energia - Program dla Europy” obejmuje działania mające na celu w szczególności:

a) poprawę efektywności energetycznej oraz racjonalne wykorzystanie zasobów energetycznych;

b) promowanie nowych i odnawialnych źródeł energii i wspieranie dywersyfikacji źródeł energii;

c) promowanie efektywności energetycznej oraz zastosowania nowych i odnawialnych źródeł energii w transporcie.

Artykuł 38

Cele operacyjne

Pod względem operacyjnym program „Inteligentna Energia -Program dla Europy” ma na celu:

a) dostarczanie elementów niezbędnych dla poprawy zrównoważonego rozwoju, rozwijanie potencjału miast i regionów, jak również opracowywanie środków legislacyjnych wymaganych dla osiągnięcia wyznaczonych celów strategicznych; tworzenie środków i instrumentów służących do realizacji działań następczych, monitorowania i oceny wpływu środków przyjętych przez Wspólnotę i jej państwa członkowskie w obszarach, których dotyczy ten program;

b) wzmacnianie we wszystkich państwach członkowskich inwestycji w nowe i najbardziej skuteczne technologie w dziedzinie efektywności energetycznej, odnawialnych źródeł energii oraz dywersyfikacji źródeł energii, w tym w transporcie, poprzez likwidację luki pomiędzy udanymi prezentacjami technologii innowacyjnych a ich rzeczywistym wprowadzeniem na rynek na szeroką skalę w celu pobudzenia publicznych i prywatnych inwestycji, promowanie ważnych technologii strategicznych, obniżenie kosztów, zwiększenie doświadczenia rynkowego oraz przyczynienie się do zmniejszenia ryzyka finansowego i innych rodzajów ryzyka oraz barier, które hamują tego rodzaju inwestycje;

c) usuwanie niezwiązanych z technologią przeszkód na drodze do tworzenia skutecznych i inteligentnych wzorców produkcji i zużycia energii poprzez promowanie zwiększania możliwości instytucyjnych między innymi na poziomie lokalnym i regionalnym, poprzez podnoszenie świadomości, zwłaszcza poprzez edukację, wspieranie wymiany doświadczenia i know-haw wśród głównych zaangażowanych podmiotów, a także na poziomie ogólnym wśród przedsiębiorstw i obywateli, oraz poprzez stymulowanie rozprzestrzeniania najlepszych praktyk i najlepszych dostępnych technologii, w szczególności poprzez ich promowanie na poziomie Wspólnoty.

Artykuł 39

Efektywność energetyczna i racjonalne wykorzystanie zasobów (SAVE)

Działania na rzecz efektywności energetycznej i racjonalnego wykorzystania zasobów energii mogą obejmować:

a) poprawę efektywności energetycznej i zapewnianie racjonalnego zużycia energii, w szczególności w sektorach budownictwa i przemysłowym, z wyłączeniem działań objętych art. 41;

b) wsparcie dla opracowywania środków legislacyjnych i ich stosowania.

Artykuł 40

Nowe i odnawialne zasoby (ALTENER)

Działania na rzecz promowania nowych i odnawialnych zasobów energetycznych mogą obejmować:

a) promowanie nowych i odnawialnych źródeł energii do celów scentralizowanej i rozproszonej produkcji energii elektrycznej, cieplnej i chłodniczej oraz wspieranie tym samym zróżnicowania źródeł energii, z wyjątkiem działań objętych art. 41;

b) włączanie nowych i odnawialnych źródeł energii do środowiska lokalnego oraz systemów energetycznych;

c) wsparcie dla opracowywania środków legislacyjnych i ich stosowania.

Artykuł 41

Energia w transporcie (STEER)

Działania na rzecz promowania efektywności energetycznej oraz zastosowania nowych i odnawialnych źródeł energii w transporcie mogą obejmować:

a) inicjatywy wspierające dotyczące wszystkich aspektów transportu mających związek z energią oraz dotyczące zróżnicowania paliw;

b) promowanie paliw odnawialnych oraz efektywności energetycznej w transporcie;

c) wsparcie dla opracowywania środków legislacyjnych i ich stosowania.

Artykuł 42

Zintegrowane inicjatywy

Działania łączące kilka szczególnych obszarów, o których mowa w art. 39, 40 oraz 41, lub odnoszące się do niektórych priorytetów wspólnotowych mogą obejmować:

a) włączanie efektywności energetycznej i odnawialnych źródeł energii do kilku sektorów gospodarki;

b) łączenie różnych instrumentów, narzędzi i podmiotów w ramach tego samego działania lub projektu.

Sekcja 2

Wykonanie

Artykuł 43

Projekty służące promocji i rozpowszechnianiu

Wspiera się następujące działania:

a) badania strategiczne na podstawie wspólnej analizy oraz regularnego monitorowania rozwoju rynku oraz tendencji w zakresie energii do celów opracowania przyszłych środków legislacyjnych lub do celów przeglądu obowiązującego prawodawstwa, w tym w odniesieniu do funkcjonowania wewnętrznego rynku energii, dla realizacji średnio- i długoterminowej strategii w dziedzinie energii w celu promowania zrównoważonego rozwoju, jak również dla opracowania wspólnie z przemysłem i innymi zainteresowanymi podmiotami długoterminowych dobrowolnych zobowiązań oraz dla opracowywania norm, systemów oznakowania oraz systemów certyfikacji; w odpowiednich przypadkach również we współpracy z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi;

b) tworzenie, rozszerzanie lub reorganizacja struktur i instrumentów na rzecz zrównoważonego rozwoju w dziedzinie energii, włącznie z zarządzaniem energią na poziomie lokalnym i regionalnym, jak również tworzenie właściwych produktów finansowych i instrumentów rynkowych w oparciu o doświadczenia obecnie i uprzednio działających sieci;

c) promowanie trwałych systemów energetycznych i urządzeń w celu przyspieszenia ich przenikania na rynek oraz stymulowanie inwestycji w celu ułatwienia przejścia od demonstracji do wprowadzenia do obrotu bardziej wydajnych technologii, kampanie uświadamiające i tworzenie struktur instytucjonalnych;

d) tworzenie struktur informacyjnych, edukacyjnych i szkoleniowych, wykorzystywanie wyników, promowanie i rozpowszechnianie know-haw oraz najlepszych praktyk obejmujących ogół konsumentów, rozpowszechnianie wyników działań i projektów oraz współpraca z państwami członkowskimi za pośrednictwem sieci operacyjnych;

e) monitorowanie wdrażania oraz wpływu prawodawstwa wspólnotowego oraz środków wspierających.

Artykuł 44

Projekty powielania rynkowego

Wspólnota udziela wsparcia na rzecz projektów dotyczących powielenia na rynku innowacyjnych technik, procesów, produktów lub praktyk mających znaczenie dla Wspólnoty, których techniczna prezentacja była udana. Projekty te służą wspieraniu szerszego zastosowania takich technik, procesów, produktów lub praktyk w uczestniczących państwach oraz ułatwieniu ich wprowadzania na rynek.

Sekcja 3

Roczny program prac

Artykuł 45

Roczny program prac

Roczny program prac określa szczegółowo i zgodnie z celami przedstawionymi w art. 37:

a) środki niezbędne do ich realizacji;

b) priorytety;

c) cele ilościowe i jakościowe;

d) odpowiednie kryteria oceny oraz wskaźniki jakościowe i ilościowe do analizy skuteczności w zakresie osiągania wyników, które będą przyczyniać się do osiągnięcia celów poszczególnych programów i Programu ramowego jako całości;

e) harmonogramy operacyjne;

f) zasady udziału;

g) kryteria wyboru i oceny środków.

TYTUŁ III

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 46

Komitety

1. Komisje wspierają następujące komitety:

a) Komitet ds. Programu na rzecz Przedsiębiorczości i Innowacji (EIP), zwany komitetem zarządzającym EIP;

b) Komitet ds. Programu na rzecz Wspierania Polityki dotyczącej TIK, zwany komitetem zarządzającym TIK;

c) Komitet ds. Programu „Inteligentna Energia - Program dla Europy” (IEE), zwany komitetem zarządzającym IEE.

Komisja, wspomagana przez Komitet zarządzający EIP w ścisłej współpracy z komitetami zarządzającymi TIK i IEE, zapewnia pełną koordynację i współpracę w ramach całego Programu ramowego, w tym zarządzanie strategiczne i spójne wdrażanie ogólne.

2. W odniesieniu do komitetów, o których mowa w ust. l, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitety, o których mowa w ust. l, przyjmują swoje regulaminy wewnętrzne.

Artykuł 47

Podręcznik użytkownika

1. Po wejściu w życie Programu ramowego Komisja opublikuje czytelny i przyjazny dla użytkownika podręcznik, w którym określone zostaną jasne, proste i przejrzyste ogólne zasady dotyczące udziału beneficjentów w Programie ramowym. Podręcznik ułatwia w szczególności udział MŚP.

2. Komisja zapewnia, aby okres między przedłożeniem wniosków oraz zawiadomieniem o wynikach oceny był jak najkrótszy. Wyniki oceny wysyłane są w rozsądnym terminie.

Artykuł 48

Strategiczny panel doradczy ds. konkurencyjności i innowacji

Komisji doradza strategiczny panel doradczy ds. konkurencyjności i innowacji złożony z przedstawicieli przemysłu i organizacji gospodarczych, w tym przedstawicieli MŚP oraz innych ekspertów. Powinni oni dysponować wiedzą na temat sektorów i kwestii objętych Programem ramowym, w tym finansowania, TIK, energii oraz innowacji ekologicznych.

Artykuł 49

Uchylenie

Niniejszym uchyla się decyzję 96/413/WE.

Artykuł 50

Środki przejściowe

Środki wykonawcze służące realizacji celu określonego w art. 27 lit. b) są do dnia 31 grudnia 2008 r. wdrażane zgodnie z decyzją nr 456/2005/WE.

Następnie działania rozpoczęte na mocy decyzji nr 456/2005/WE do tego dnia są administrowane zgodnie z tą decyzją, przy czym komitet ustanowiony tą decyzją zostaje zastąpiony przez komitet zarządzający TIK powołany na mocy art. 46 ust. 1 lit. b) niniejszej decyzji.

W odniesieniu do usług, o których mowa w art. 21 ust. 2 lit. a), Komisja może do dnia 31 grudnia 2007 r. kontynuować działalność sieci Euro Info Centre i zawieranie z jej członkami rocznych specjalnych umów o dotacje, finansowanych w ramach niniejszego Programu ramowego, utrzymując operacyjne zasady wieloletniego programu na rzecz przedsiębiorstw i przedsiębiorczości ustanowionego decyzją 2000/819/WE.

Artykuł 51

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 24 października 2006 r.

ZAŁĄCZNIK IIIa

Główne warunki, zasady i procedury instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych, o którym mowa w art. 31 ust. 2c [9]

EBI jest partnerem w zakresie rozłożenia ryzyka i zarządza wkładem Unii w instrument oparty na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych w jej imieniu. Szczegółowe warunki wdrażania tego instrumentu, w tym nadzoru nad nim i jego kontroli, określa się w umowie o współpracy między Komisją a EBI, z uwzględnieniem przepisów określonych w niniejszym załączniku.

a) Instrument EBI

1. Instrument oparty na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych będzie w odniesieniu do każdego kwalifikowalnego projektu instrumentem podporządkowanym i będzie miał formę instrumentu dłużnego lub gwarancyjnego lub obie te formy, aby ułatwić emisję obligacji projektowej.

2. Jeżeli EBI jest lub zostanie wierzycielem w odniesieniu do danego projektu, prawa EBI wynikające z instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych mają charakter drugorzędny w stosunku do obsługi zadłużenia związanego z uprzywilejowanym długiem i charakter uprzywilejowany w odniesieniu do finansowania poprzez emisję akcji oraz jakiegokolwiek innego finansowania związanego z finansowaniem poprzez emisję akcji.

3. Instrument nie przekracza 20 % całkowitej kwoty uprzywilejowanego wyemitowanego długu.

b) Budżet

TIK:

2013: do 20 mln EUR

Wniosek w sprawie przesunięcia wyżej wymienionych kwot zostaje złożony do dnia 31 grudnia 2012 r., i zawiera prognozę zapotrzebowania na zaplanowany wkład Unii.

W razie konieczności prognoza ta może służyć jako podstawa opartego na zapotrzebowaniu zmniejszenia kwoty na rok 2013, co do której decyzję podejmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 46 ust. 2.

c) Rachunek powierniczy

1. EBI tworzy rachunek powierniczy, na którym przechowywane są wkłady i dochody Unii wynikające z jej wkładu.

2. Ze względu na ograniczony czas trwania fazy pilotażowej odsetki zgromadzone na rachunku powierniczym i inne dochody wynikające z wkładu Unii, takie jak opłaty gwarancyjne, marża odsetkowa i marża ryzyka w odniesieniu do kwot wydatkowanych przez EBI, dodawane są do kwot na rachunku powierniczym. Komisja może jednak zdecydować, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 46 ust. 2, że mają one zostać zwrócone do linii budżetowej przeznaczonej na program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji oraz TIK.

d) Wykorzystanie wkładu Unii

Wkład Unii jest przeznaczony przez EBI na:

1) zabezpieczenie ryzyka w postaci rezerw na pokrycie pierwszej straty w przypadku instrumentów podporządkowanych dla każdego kwalifikowalnego projektu, zgodnie ze stosownymi przepisami EBI i oceną ryzyka przeprowadzoną przez EBI w ramach obowiązującej w EBI polityki;

2) pokrycie wszelkich niezwiązanych z projektem kwalifikowalnych kosztów ustanowienia instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych, w tym również jego oceny, i zarządzania tym instrumentem.

e) Podział ryzyka i dochodów

Schemat podziału ryzyka wynikający z lit. d) odzwierciedlony jest w odpowiednim podziale – między Unię i EBI – marży ryzyka, którą EBI obciąża swego kontrahenta z tytułu każdego instrumentu w ramach portfela projektów.

f) Ustalanie cen

Wycena instrumentów obligacji projektowych opiera się na marży ryzyka zgodnie z odpowiednimi standardowymi zasadami i kryteriami EBI.

g) Procedura składania wniosków

Wnioski o ochronę przed ryzykiem w ramach instrumentu opartego na podziale ryzyka w związku z obligacjami projektowymi kierowane są do EBI zgodnie ze standardową procedurą składania wniosków obowiązującą w EBI.

h) Procedura zatwierdzania

EBI przeprowadza ocenę dotyczącą kwestii ryzyka, kwestii finansowych technicznych i prawnych, a także podejmuje decyzję w sprawie wykorzystania instrumentów opartych na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych i dokonuje wyboru odpowiedniego rodzaju instrumentu podporządkowanego zgodnie z ustandaryzowanymi zasadami i kryteriami, w szczególności z wytycznymi polityki ryzyka kredytowego EBI oraz stosowanymi przez EBI kryteriami wyboru w odniesieniu do kwestii społecznych, środowiskowych i klimatycznych.

i) Czas trwania

1. Wkład Unii do instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych przekazuje się nie później niż do dnia 31 grudnia 2013 r. Faktyczne zatwierdzenie instrumentów obligacji projektowych przez Radę Dyrektorów EIB następuje nie później niż dnia 31 grudnia 2014 r.

2. W przypadku wygaśnięcia instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych w trakcie obecnych wieloletnich ram finansowych wszystkie środki pozostałe na rachunku powierniczym, inne niż środki przekazane i środki konieczne do pokrycia innych kosztów i wydatków kwalifikowalnych, zwracane są do linii budżetowej przeznaczonej na program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji oraz TIK.

3. Środki przeznaczone na instrument oparty na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych są zwracane na odpowiedni rachunek powierniczy wraz z wygaśnięciem instrumentów lub po ich spłacie, pod warunkiem zapewnienia wystarczającej ochrony przed ryzykiem.

j) Sprawozdawczość

Komisja i EBI uzgadniają warunki dotyczące sprawozdawczości rocznej dotyczącej funkcjonowania instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych.

Ponadto Komisja przy wsparciu EBI co sześć miesięcy przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat funkcjonowania instrumentu, przy czym pierwsze sprawozdanie jest przedkładane sześć miesięcy po podpisaniu umowy o współpracy, o której mowa w art. 31 ust. 2c.

k) Monitorowanie, kontrola i ocena

Komisja monitoruje funkcjonowanie instrumentu, w tym również w razie potrzeby poprzez kontrole na miejscu, oraz przeprowadza inspekcje i kontrole zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (*).

Instrumentami podporządkowanymi zarządza EBI zgodnie ze swymi zasadami i procedurami, w tym również stosując odpowiednie środki audytu, kontroli i monitorowania. Ponadto Rada Dyrektorów EBI, w której Komisja i państwa członkowskie mają swoich przedstawicieli, zatwierdza każdy instrument podporządkowany i monitoruje, czy EBI jest zarządzany zgodnie ze swoim statutem i ogólnymi wytycznymi Rady Gubernatorów.

W drugiej połowie 2013 r. Komisja i EBI przedłożą Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie śródokresowe na temat funkcjonowania pilotażowego instrumentu opartego na podziale ryzyka w ramach obligacji projektowych w celu optymalizacji tego instrumentu.

Pełna niezależna ocena zostanie przeprowadzona w 2015 r. po zatwierdzeniu ostatnich operacji dotyczących obligacji projektowych. Obejmie ona m.in. wartość dodaną, dodatkowość w stosunku do innych instrumentów Unii lub państw członkowskich i innymi dostępnymi formami długoterminowego finansowania dłużnego, osiągnięty efekt mnożnikowy, ocenę ryzyka oraz powstanie lub korektę ewentualnych zakłóceń. Ocena obejmie też wpływ na rentowność finansową projektów, ich liczbę, warunki i koszty emisji obligacji, wpływ na rynki obligacji, a także kwestie dotyczące wierzyciela kontrolującego i udzielania zamówień. W miarę możliwości ocena będzie zawierać porównanie kosztów alternatywnych sposobów finansowania projektów, w tym również przy pomocy pożyczek bankowych. Podczas fazy pilotażowej ocenie podlega każdy wybrany projekt.

(*) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.