Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2009-06-25
Wersja aktualna od 2009-06-25
obowiązujący
Alerty
DYREKTYWA 2001/77/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
z dnia 27 września 2001 r.
w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych
(ostatnia zmiana: DUUEL. z 2009 r., Nr 140, poz. 16) Pokaż wszystkie zmiany
Alerty
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji (1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),
uwzględniając opinię Komitetu Regionów (3),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (4),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Obecnie we Wspólnocie potencjał eksploatacyjny odnawialnych źródeł energii nie jest w pełni wykorzystany. Wspólnota uznaje potrzebę wspierania odnawialnych źródeł energii elektrycznej za sprawę priorytetową, zwłaszcza że jej wykorzystanie niesie za sobą pozytywny wpływ na ochronę środowiska i przyczynia się do trwałego rozwoju. Ponadto może tworzyć lokalne zatrudnienie i pozytywnie wpływać na spójność społeczną, a także przyczyniać się do zabezpieczenia dostaw i umożliwić przyspieszenie realizacji celów Kyoto. Dlatego też niezbędne jest zapewnienie lepszego wykorzystania tego potencjału w ramach wewnętrznego rynku energii elektrycznej.
(2) Wspieranie produkcji energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii jest dla Wspólnoty sprawą wysoce priorytetową, co znajduje odzwierciedlenie w treści białej księgi w sprawie odnawialnych źródeł energii (zwanej dalej białą księgą), uzasadniającej to potrzebą lepszego zabezpieczenia i zróżnicowania dostaw energii, ochrony środowiska i zwiększenia społecznej i ekonomicznej spójności. Sprawę tę poparły Rada w rezolucji z dnia 8 czerwca 1998 r. w sprawie odnawialnych źródeł energii (5) oraz Parlament Europejski w uchwale w sprawie białej księgi (6).
(3) Zwiększenie wykorzystania energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii stanowi ważny element pakietu środków zaradczych, niezbędnych w celu wdrożenia postanowień Protokołu z Kyoto do Konwencji ramowej Narodów Zjednoczonych o zmianach klimatycznych, a także wszelkich pakietów wytycznych mających znaczenie dla wywiązania się z przyszłych zobowiązań.
(4) Rada w swoich wnioskach z dnia 11 maja 1999 r. i Parlament Europejski w swojej rezolucji z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (7) zwróciły się do Komisji o przedłożenie Wspólnocie konkretnej propozycji, nakreślającej ramowe wytyczne w sprawie dostępu energii elektrycznej produkowanej z odnawialnych źródeł energii do rynku wewnętrznego. Ponadto Parlament Europejski w rezolucji z dnia 30 marca 2000 r. w sprawie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii i organizacji wewnętrznego rynku energii elektrycznej (8) podkreślił wagę wiążących i ambitnych celów w zakresie wykorzystania odnawialnych źródeł energii dla poprawy wyników i osiągnięcia celów Wspólnoty.
(5) Dla zapewnienia wzmożonej penetracji rynku przez wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w średnim okresie czasu należy zobowiązać wszystkie Państwa Członkowskie do wytyczenia krajowych celów indykatywnych w zakresie zużycia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii.
(6) Wspomniane wyżej krajowe cele indykatywne powinny być zgodne z wszelkimi zobowiązaniami krajowymi, przyjętymi przez Wspólnotę w ramach Protokołu z Kyoto.
(7) Komisja powinna dokonać oceny postępów Państw Członkowskich w zakresie osiągania ich krajowych celów indykatywnych oraz stopnia ich zgodności z globalnym celem indykatywnym, zakładającym 12 % krajowego zużycia brutto do roku 2010, z uwzględnieniem faktu, że cel indykatywny określony w białej księdze dla całej Wspólnoty na 12 % do roku 2010, zawiera również praktyczne wskazania co do wzmożenia działań zarówno na poziomie Wspólnoty, jak i w Państwach Członkowskich, mając na uwadze potrzebę uwzględnienia zróżnicowania krajowych uwarunkowań. Komisja, gdy to konieczne dla urzeczywistnienia tych celów, powinna przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie propozycje z ewentualnym wskazaniem celów bezwzględnie wiążących.
(8) W przypadku wykorzystywania odpadów jako źródła energii Państwa Członkowskie zobowiązane są do zachowania zgodności z aktualnie obowiązującym prawodawstwem wspólnotowymi w sprawie gospodarki odpadami. Stosowanie niniejszej dyrektywy pozostaje bez wpływu na definicje wymienione w załączniku 2a i 2b do dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (9). Wsparcie dla działań na rzecz wykorzystania odnawialnych źródeł energii powinno być zgodne z innymi celami Wspólnoty, w szczególności z tymi, które odnoszą się do hierarchii przetwarzania odpadów. Dlatego też, gdyby takie wsparcie miało naruszać tę hierarchię, w ramach przyszłego systemu wspierania odnawialnych źródeł energii nie należy popierać spalania niesegregowanych odpadów miejskich.
(9) Definicja biomasy wykorzystana w niniejszej dyrektywie nie wyklucza użycia w ustawodawstwie krajowym odmiennej definicji, sformułowanej w celach innych niż wymienione w niniejszej dyrektywie.
(10) Niniejsza dyrektywa nie wymaga, aby Państwa Członkowskie uznawały zakup gwarancji pochodzenia energii elektrycznej od innego Państwa Członkowskiego lub podobny zakup energii elektrycznej za element wypełnienia krajowego zobowiązania kontyngentowego. Jednakże w celu ułatwienia handlu energią elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii i udostępnienia konsumentowi przejrzystych kryteriów wyboru między energią elektryczną wytwarzaną z nieodnawialnych źródeł energii i energią elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii gwarancja pochodzenia takiej energii elektrycznej jest konieczna. Systemy dotyczące gwarancji pochodzenia same z siebie nie implikują prawa do czerpania korzyści z krajowych mechanizmów wsparcia, funkcjonujących w poszczególnych Państwach Członkowskich. Ważne jest, aby wszystkie formy energii elektrycznej produkowanej z odnawialnych źródeł energii były zaopatrzone w gwarancje pochodzenia.
(11) Istotne jest również wyraźne odróżnienie gwarancji pochodzenia od wymienialnych „zielonych certyfikatów”.
(12) Potrzeba społecznego poparcia dla odnawialnych źródeł energii znajduje odzwierciedlenie w wytycznych Wspólnoty dotyczących zakresu pomocy państwa w dziedzinie ochrony środowiska (10), która to pomoc, wśród innych możliwości, uwzględnia potrzebę wewnętrznej integracji kosztów zewnętrznych wytwarzania energii elektrycznej. Jednakże w odniesieniu do tego rodzaju poparcia społecznego nadal będą miały zastosowanie postanowienia Traktatu, w szczególności jego art. 87 i 88.
(13) Należy ustanowić ramy legislacyjne do celów rynku odnawialnych źródeł energii.
(14) Na szczeblu krajowym Państwa Członkowskie posługują się rozmaitymi mechanizmami wspierania rozwoju odnawialnych źródeł energii, łącznie z „zielonymi certyfikatami”, pomocą inwestycyjną, zwolnieniami podatkowymi lub obniżaniem podatku, zwrotami podatkowymi oraz systemami wsparcia cen bezpośrednich. Jednym z ważnych środków osiągnięcia celu niniejszej jest zagwarantowanie sprawnego funkcjonowania tych mechanizmów z zachowaniem zaufania ze strony inwestorów do chwili uruchomienia stosownych ram Wspólnoty.
(15) Wobec niedostatecznego doświadczenia w zakresie funkcjonowania systemów krajowych i obecnie stosunkowo niskiego udziału wspieranej cenowo energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii, jest za wcześnie jeszcze na decyzję w sprawie objęcia całej Wspólnoty ramowymi systemami wsparcia tego rodzaju energii.
(16) Zachodzi jednak konieczność, po wystarczająco długim okresie przejściowym, dostosowania systemów wsparcia do stopnia rozwoju wewnętrznego rynku energii elektrycznej. Dlatego jest właściwe podjęcie przez Komisję zadania monitorowania sytuacji i przedstawienia sprawozdania z doświadczeń zebranych na polu stosowania systemów krajowych. Jeżeli jest to konieczne, w świetle wniosków zawartych w przedmiotowym sprawozdaniu Komisja powinna przygotować dla Wspólnoty wniosek włączenia w jej ramy systemów wsparcia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii. Wniosek ten powinien przybliżać osiągnięcie krajowych celów indykatywnych w zgodności z zasadami funkcjonowania wewnętrznego rynku energii elektrycznej oraz uwzględniać odmienne właściwości rozmaitych źródeł energii odnawialnej, a zarazem brać pod uwagę różne technologie i czynniki wynikające z położenia geograficznego kraju. Powinna również wspierać wykorzystywanie odnawialnych źródeł energii w sposób możliwie prosty i jednocześnie możliwie efektywny, szczególnie w kategoriach kosztów, oraz obejmować wystarczająco długie, co najmniej siedmioletnie okresy przejściowe, jak również prowadzić do podtrzymywania zaufania inwestorów i unikania zbędnych kosztów. Taka propozycja umożliwiłaby energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii skuteczne konkurowanie z energią elektryczną wytwarzaną z nieodnawialnych źródeł energii i ograniczyłaby koszty po stronie konsumenta, co jednocześnie w średnim okresie czasu przyczyniłoby się do zmniejszenia zapotrzebowania na poparcie społeczne.
(17) Wzmożona penetracja rynku energii elektrycznej produkowanej z odnawialnych źródeł energii przyczyni się do wprowadzenia ekonomii skali, a tym samym do redukcji kosztów.
(18) Ważne jest wykorzystanie mechanizmów rynkowych i rynku wewnętrznego, aby energia elektryczna wytwarzana z odnawialnych źródeł energii stała się konkurencyjna na rynku i atrakcyjna dla Europejczyków.
(19) Przy podejmowaniu decyzji o sprzyjaniu rozwojowi rynku odnawialnych źródeł energii należy wziąć pod uwagę jego pozytywny wpływ na szanse rozwoju regionalnego i lokalnego, na poszerzenie perspektyw wywozu, spójność społeczną i możliwości zatrudnienia, szczególnie w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw, jak również niezależnych producentów energii elektrycznej.
(20) Należy uwzględnić szczególną strukturę sektora źródeł energii odnawialnej, w szczególności przy okazji przeprowadzania rewizji procedur urzędowych związanych z uzyskaniem zezwoleń na budowę elektrowni wytwarzających energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii.
(21) W niektórych okolicznościach nie ma możliwości zapewnienia pełnego przesyłu i dystrybucji energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii bez uszczerbku dla niezawodności i bezpieczeństwa istniejącej sieci energetycznej i w tym kontekście gwarancje mogą obejmować odszkodowanie finansowe.
(22) Koszty przyłączenia do sieci nowych producentów energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii powinny mieć obiektywny charakter, przejrzysty i niedyskryminujący, z czego wynika konieczność rozważenia korzyści, jakich przydaje sieci zbudowanie i przyłączenie nowych generatorów.
(23) Z uwagi na fakt, że cele proponowanego działania nie mogą zostać w stopniu wystarczającym osiągnięte przez Państwa Członkowskie i w związku z tym mogą, z uwagi na rozmiar i efekty proponowanego działania, zostać lepiej osiągnięte na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości, jak określono w art. 5 Traktatu. Jednakże ich szczegółowe wykonanie powinno pozostać w gestii Państw Członkowskich, co pozwoli każdemu z nich wybrać sposób ich wykorzystania najkorzystniejszy z punktu widzenia ich szczególnej sytuacji. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, również określoną w tym artykule, wytyczne niniejszej dyrektywy ograniczają się do kręgu działań koniecznych dla osiągnięcia tych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
Cel
Celem niniejszej dyrektywy jest wspieranie zwiększania udziału odnawialnych źródeł energii w produkcji energii elektrycznej na wewnętrzny rynek energii elektrycznej oraz stworzenia podstaw dla opracowania przyszłych ram Wspólnoty w omawianym przedmiocie.
Artykuł 2
Definicje
[1] (skreślony).
Artykuł 3
Krajowe cele indykatywne
1. Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie działania w kierunku zwiększenia zużycia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii stosownie do krajowych celów indykatywnych określonych w ust. 2. Działania te muszą pozostawać w proporcji do celów, które mają być osiągnięte.
2. [2] (skreślony).
3. Państwa Członkowskie publikują, po raz pierwszy nie później niż dnia 27 października 2003 r., a w okresie późniejszym co dwa lata, sprawozdanie zawierające analizę osiągnięć w osiągnięciu krajowych celów indykatywnych, biorąc pod uwagę w szczególności czynniki klimatyczne mogące mieć negatywny wpływ na osiągnięcie tych celów, a także ukazujące, w jakim zakresie środki służące osiągnięciu tych celów pozostają w zgodności z krajowym zobowiązaniem odnoszącym się do wpływu na zmianę klimatu.
4. Komisja na podstawie określonych w ust. 2 i 3 sprawozdań Państw Członkowskich dokonuje oceny:
– zakresu poczynionych przez Państwa Członkowskie postępów w kierunku osiągnięcia krajowych celów indykatywnych,
– zakresu zgodności krajowych celów indykatywnych z globalnym celem indykatywnym, określającym krajowe zużycie energii elektrycznej brutto do roku 2010 w wysokości 12 %, w szczególności z zakładanym indykatywnym udziałem energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii w wysokości 22,1 % zużycia energii elektrycznej ogółem we Wspólnocie do roku 2010.
Komisja opublikuje swoje wnioski w sprawozdaniu, po raz pierwszy nie później niż dnia 27 października 2004 r., a w okresie późniejszym co dwa lata. Gdy jest to właściwe, sprawozdaniu każdorazowo towarzyszą propozycje dla Parlamentu Europejskiego i Rady.
Jeżeli w sprawozdaniu wymienionym w akapicie drugim znajduje się stwierdzenie, że najprawdopodobniej krajowe cele indykatywne nie pozostają w zgodności z globalnym celem indykatywnym z przyczyn nieusprawiedliwionych lub ten stan rzeczy nie znajduje uzasadnienia w wynikach najnowszych badań naukowych, propozycje te w odpowiedniej formie odnoszą się do celów krajowych, łącznie z wiążącymi celami.
Artykuł 4
[3] (skreślony).
Artykuł 5
[4] (skreślony).
Artykuł 6
[5] (skreślony).
Artykuł 7
[6] (skreślony).
Artykuł 8
[7] (skreślony).
Artykuł 9
Transpozycja
Państwa Członkowskie wprowadzają w życie najpóźniej do dnia 27 października 2003 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.
Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.
Artykuł 10
Wejście w życie
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Artykuł 11
Adresaci
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 27 września 2001 r.
(1) Dz.U. C 311 E z 31.10.2000, str. 320 i Dz.U. C 154 E z 29.5.2001, str. 89.
(2) Dz.U. C 367 z 20.12.2000, str. 5.
(3) Dz.U. C 22 z 24.1.2001, str. 27.
(4) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2000 r. (Dz.U. C 223 z 8.8.2001, str. 294), wspólne stanowisko Rady z dnia 23 marca 2001 r. (Dz.U. C 142 z 15.5.2001, str. 5) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 lipca 2001 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Rady z dnia 7 września 2001 r.
(5) Dz.U. C 198 z 24.6.1998, str. 1.
(6) Dz.U. C 210 z 6.7.1998, str. 215.
(7) Dz.U. C 210 z 6.7.1998, str. 143.
(8) Dz.U. C 378 z 29.12.2000, str. 89.
(9) Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str. 39. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 96/350/WE (Dz.U. L 135 z 6.6.1996, str. 32).
(10) Dz.U. C 37 z 3.2.2001, str. 3.
(11) Dz.U. L 27 z 30.1.1997, str. 20.
ZAŁĄCZNIK
Wartości bazowe dla ustalanych w Państwach Członkowskich krajowych celów indykatywnych związanych z udziałem energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii w zużyciu energii elektrycznej brutto do roku 2010 (*)
W niniejszym załączniku podaje się wartości bazowe do ustalenia krajowych celów indykatywnych związanych z energią elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii („RES-E” ) określoną w art. 3 ust. 2:
|
| RES-E TWh 1997 (**) | RES-E % 1997 (***) | RES-E % 2010 (***) |
| Belgia | 0,86 | 1,1 | 6,0 |
| Bułgaria | 1,7 | 6 | 11(1) |
| Republika Czeska | 2,36 | 3,8 | 8(2) |
| Dania | 3,21 | 8,7 | 29,0 |
| Germany | 24,91 | 4,5 | 12,5 |
| Estonia | 0,02 | 0,2 | 5,1 |
| Grecja | 3,94 | 8,6 | 20,1 |
| Hiszpania | 37,15 | 19,9 | 29,4 |
| Francja | 66,00 | 15,0 | 21,0 |
| Irlandia | 0,84 | 3,6 | 13,2 |
| Włochy | 46,46 | 16,0 | 25,0 (3) |
| Cypr | 0,002 | 0,05 | 6 |
| Łotwa | 2,76 | 42,4 | 49,3 |
| Litwa | 0,33 | 3,3 | 7 |
| Luksemburg | 0,14 | 2,1 | 5,7 (4) |
| Węgry | 0,22 | 0,7 | 3,6 |
| Malta | 0 | 0 | 5 |
| Niderlandy | 3,45 | 3,5 | 9,0 |
| Austria | 39,05 | 70,0 | 78,1 (5) |
| Polska | 2,35 | 1,6 | 7,5 |
| Portugalia | 14,30 | 38,5 | 39,0 (6) |
| Rumunia | 14,9 | 28 | 33 |
| Słowenia | 3,66 | 29,9 | 33,6 |
| Słowacja | 5,09 | 17,9 | 31 |
| Finlandia | 19,03 | 24,7 | 31,5 (7) |
| Szwecja | 72,03 | 49,1 | 60,0 (8) |
| Zjednoczone Królestwo | 7,04 | 1,7 | 10,0 |
| Wspólnota | 372 | 13,2 | 21 |
| (*) Biorąc pod uwagę wartości bazowe określone w niniejszym załączniku, Państwa Członkowskie przyjmują konieczne założenie, że wytyczne dotyczące pomocy państwa na rzecz ochrony środowiska uwzględniają istnienie krajowych systemów wsparcia produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. (**) Dane te odnoszą się do krajowej produkcji RES-Ε w 1997 r., z wyjątkiem Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji, w przypadku których dane te odnoszą się do roku 1999, oraz Bułgarii i Rumunii, w przypadku których dane te odnoszą się do roku 2001. (***) Udział procentowy RES-Ε w 1997 r. (w latach 1999-2000 dla Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji, w 2001 r. dla Bułgarii i Rumunii) oraz w 2010 r. oblicza się na podstawie krajowej produkcji RES-Ε podzielonej przez krajowe zużycie energii elektrycznej brutto. Dla Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji krajowe zużycie energii elektrycznej brutto oblicza się na podstawie danych z 2000 r. Dla Bułgarii i Rumunii krajowe zużycie energii elektrycznej brutto oblicza się na podstawie danych z 2001 r. W przypadku handlu wewnętrznego RES-Ε (z uznaną certyfikacją bądź zarejestrowanym pochodzeniem) obliczenie tych udziałów procentowych wpłynie na wyniki dotyczące roku 2010 dla danego państwa członkowskiego, lecz nie na wynik ogółem dla całej Wspólnoty. (1) Na podstawie analizy wstępnej oraz zaktualizowanych informacji, 11 % cel określono w oparciu o pozytywne zmiany w zakresie źródeł odnawialnych oraz sprzyjające warunki klimatyczne. Możliwość osiągnięcia tego indykatywnego celu w dużej mierze zależy od wielkości całkowitych opadów rocznych, okresu, w których występują opady w ciągu roku oraz pozostałych czynników klimatycznych mających znaczący wpływ na poziom produkcji energii wodnej oraz wykorzystania energii słonecznej i energii wiatru. Ponadto wykorzystanie RES jest ograniczone odpowiednim prawodawstwem w dziedzinie środowiska i dziedzinach pokrewnych, które odpowiadają właściwemu prawodawstwu UE. (2) Przy uwzględnianiu indykatywnych wartości bazowych określonych w Załączniku, Republika Czeska zwraca uwagę na fakt, iż osiągnięcie wskazanego celu w wysokim stopniu zależy od czynników klimatycznych w znaczny sposób oddziałujących na ilość energii elektrycznej wytwarzanej w elektrowniach wodnych oraz wykorzystanie energii słonecznej i wiatru. Narodowy program efektywnego zarządzania zasobami energetycznymi i użycia energii ze źródeł odnawialnych został zatwierdzony przez Rząd w październiku 2001 i zakłada on osiągnięcie do 2005 r. udziału energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych na poziomie 3,0 % krajowego zużycia brutto energii elektrycznej (z wyłączeniem dużych elektrowni wodnych powyżej 10 MW) oraz na poziomie 5,1 % (włączając w to duże elektrownie wodne powyżej 10 MW). Przy braku zasobów naturalnych nie jest możliwe dodatkowe znaczące zwiększenie produkcji zarówno dużych jak i małych elektrowni wodnych. (3) Włochy przyjmują stanowisko, że udział w wysokości 22 % byłby wartością realną przy założeniu, że krajowe zużycie energii elektrycznej brutto w roku 2010 wyniesie 340 TWh. Biorąc pod uwagę wartości bazowe określone w niniejszym załączniku, Włochy przyjęły założenie, że krajowa produkcja energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii brutto w roku 2010 wyniesie 76 TWh. Liczba ta obejmuje udział części odpadów miejskich i przemysłowych niepoddających się biodegradacji, wykorzystanych zgodnie z przepisami wspólnotowymi odnoszącymi się do gospodarki odpadami. W związku z tym możliwość osiągnięcia określonego w niniejszym załączniku celu indykatywnego jest uwarunkowana, między innymi, efektywnym poziomem krajowego popytu na energię elektryczną w roku 2010. (4) Luksemburg, biorąc pod uwagę indykatywne wartości bazowe wymienione w niniejszym załączniku, przyjmuje stanowisko, że określony na rok 2010 cel jest możliwy do osiągnięcia jedynie w zależności od tego, czy: – zużycie energii elektrycznej w roku 2010 ogółem nie przekroczy zużycia z roku 1997, – ilość energii elektrycznej wytwarzanej z energii wiatru można pomnożyć przez współczynnik 15, – ilość energii elektrycznej wytwarzanej z biogazu można pomnożyć przez współczynnik 208, – można w całej rozciągłości uwzględnić energię elektryczną wytwarzaną z wykorzystaniem jedynej w Luksemburgu spalarni odpadów miejskich, która to energia w roku 1997 stanowiła połowę energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii, – można zwiększyć do 80 GWh ilość energii elektrycznej wytwarzanej fotowoltaicznie, oraz w jakim stopniu, z technicznego punktu widzenia, wyżej wymienione warunki można spełnić w wyznaczonym czasie. Wobec braku zasobów naturalnych wyklucza się dodatkowy wzrost ilości energii elektrycznej wytwarzanej w elektrowniach wodnych. (5) Austria przyjmuje stanowisko, że udział w wysokości 78,1 % byłby wartością realną przy założeniu, że krajowe zużycie energii elektrycznej brutto w roku 2010 wyniesie 56,1 TWh. Ze względu na fakt, że wytwarzanie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych jest w wysokim stopniu zależne od energii wodnej, a w związku z tym od rocznych opadów deszczu, wartości dla lat 1997 i 2010 należy obliczyć stosownie do planu długofalowego, biorącego za podstawę warunki klimatyczne i hydrologiczne. (6) Portugalia, biorąc pod uwagę wartości bazowe określone w niniejszym Załączniku, przyjmuje stanowisko, że aby zachować udział energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych z roku 1997 jako cel indykatywny na rok 2010, należy przyjąć założenie, iż: – możliwa będzie kontynuacja krajowego planu budowy nowej hydroelektrowni o mocy przekraczającej 10 MW, – moc pozostałych źródeł energii odnawialnej, której pozyskanie będzie możliwe jedynie przy finansowym wsparciu ze strony państwa, zwiększy się ośmiokrotnie w stosunku rocznym w porównaniu z wydajnością uzyskaną w ostatnim okresie. Założenia te sugerują, iż nowe możliwości wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, z wyjątkiem wielkich hydroelektrowni, wzrosną w stosunku rocznym dwukrotnie w stosunku do współczynnika wzrostu krajowego zużycia energii elektrycznej brutto. (7) W fińskich planach działań związanych z odnawialnymi źródłami energii cele wyznacza się według ilości odnawialnych źródeł energii do wykorzystania w roku 2010. Cele te wyznaczono na podstawie szczegółowych opracowań z przeszłości. Plan działań został zatwierdzony przez rząd fiński w październiku 1999 r. Zgodnie z fińskim planem działań udział energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii do roku 2010 wyniósłby 31 %. Taki cel indykatywny jest bardzo ambitny i jego osiągnięcie w Finlandii wymagałoby uruchomienia środków wsparcia na szeroką skalę. (8) Szwecja, biorąc pod uwagę wartości bazowe określone w niniejszym załączniku, przyjmuje stanowisko, że możliwości osiągnięcia celu są w wysokim stopniu zależne od czynników klimatycznych, mających ogromny wpływ na poziom produkcji energii wodnej, w szczególności od wahań w pomiarach opadów deszczu, opadów deszczu w różnych porach roku oraz przepływu wód w rzekach. Ilości energii elektrycznej wytwarzanej w hydroelektrowniach mogą ulegać znacznym zmianom. W latach nadzwyczaj suchych produkcja może wynosić zaledwie 51 TWh, podczas gdy w latach obfitych opadów deszczu może sięgać 78 TWh. Dlatego też wskaźnik z roku 1997 należy przeliczyć na podstawie planu długofalowego, na podstawie wyników badań naukowych z dziedziny hydrologii i badań nad zmianą klimatu. W krajach charakteryzujących się wysokim udziałem produkcji energii wodnej jest to powszechnie stosowana metoda, polegająca na wykorzystaniu danych statystycznych dotyczących przepływu wód w rzekach odnotowanego w okresie od 30 do 60 lat. Stąd, zgodnie z metodologią szwedzką i na podstawie warunków odnotowanych w latach 1950-1999, biorąc poprawkę na wahania w ogólnej zdolności produkcyjnej w zakresie energii wodnej oraz w ilości opadów na przestrzeni określonych lat, średnia produkcja energii wodnej wynosi 64 TWh, co odpowiada jej udziałowi za rok 1997 w wysokości 46 %i w tym kontekście Szwecja stoi na stanowisku, że dla roku 2010 bardziej realny jest udział w wysokości 52 %. Ponadto możliwości Szwecji w osiągnięciu celu ogranicza fakt, że pozostałe niewykorzystane rzeki znajdują się pod ochroną prawną. Ponadto możliwości Szwecji w osiągnięciu celu w wysokim stopniu zależą od: – rozwoju elektrociepłownictwa (CHP), w zależności od gęstości zaludnienia, zapotrzebowania na ciepło i postęp technologiczny, w szczególności w dziedzinie wykorzystania gazyfikacji czarnego ługu, oraz – dopuszczenia elektrowni wiatrowych zgodnie z prawem krajowym, z uwzględnieniem społecznej akceptacji oraz od postępu technologicznego i rozbudowy sieci elektroenergetycznych. | |||
[1] Art. 2 skreślony przez art. 26 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.Urz.UE L 140 z 05.06.2009, str. 16). Zmiana weszła w życie 25 czerwca 2009 r. z mocą od 1 kwietnia 2010 r.
[2] Art. 3 ust. 2 skreślony przez art. 26 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.Urz.UE L 140 z 05.06.2009, str. 16). Zmiana weszła w życie 25 czerwca 2009 r. z mocą od 1 kwietnia 2010 r.
[3] Art. 4 skreślony przez art. 26 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.Urz.UE L 140 z 05.06.2009, str. 16). Zmiana weszła w życie 25 czerwca 2009 r. z mocą od 1 kwietnia 2010 r.
[4] Art. 5 skreślony przez art. 26 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.Urz.UE L 140 z 05.06.2009, str. 16). Zmiana weszła w życie 25 czerwca 2009 r. z mocą od 1 kwietnia 2010 r.
[5] Art. 6 skreślony przez art. 26 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.Urz.UE L 140 z 05.06.2009, str. 16). Zmiana weszła w życie 25 czerwca 2009 r. z mocą od 1 kwietnia 2010 r.
[6] Art. 7 skreślony przez art. 26 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.Urz.UE L 140 z 05.06.2009, str. 16). Zmiana weszła w życie 25 czerwca 2009 r. z mocą od 1 kwietnia 2010 r.
[7] Art. 8 skreślony przez art. 26 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.Urz.UE L 140 z 05.06.2009, str. 16). Zmiana weszła w życie 25 czerwca 2009 r. z mocą od 1 kwietnia 2010 r.
