PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 129d ustęp pierwszy,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (³),

działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 189b Traktatu (⁴) na podstawie wspólnego projektu zatwierdzonego dnia 16 kwietnia 1997 r. przez Komitet Pojednawczy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Celem ustanowienia i rozwoju transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych jest zapewnienie przepływu i wymiany informacji we Wspólnocie; obecne nakłady są koniecznym warunkiem umożliwienia obywatelom i przemysłowi – zwłaszcza małym i średnim przedsiębiorstwom – aby mogli w pełni czerpać korzyści z potencjału telekomunikacji we Wspólnocie i w ten sposób umożliwić powstanie „społeczeństwa informacyjnego”, w którym rozwój aplikacji, usług i sieci telekomunikacyjnych będzie miał kluczowe znaczenie dla zapewnienia dostępu dla każdego obywatela, spółki lub organu publicznego, włączając w to mniej rozwinięte lub peryferyjne regiony do każdego rodzaju lub ilości informacji, jakie mogą się okazać im potrzebne.

(2) W Białej Księdze „Wzrost, Konkurencyjność i Zatrudnienie” Komisja położyła nacisk na wagę powstania społeczeństwa informacyjnego, które poprzez wprowadzenie nowych stosunków ekonomicznych, politycznych i społecznych pomoże Unii w stawieniu czoła nowym wyzwaniom następnego stulecia, włączając w to wyzwanie tworzenia nowych miejsc pracy; powyższe zostało uznane na posiedzeniu Rady Europejskiej w Brukseli w grudniu 1993 r.

(3) Trynek wewnętrzny stanowi obszar bez granic, w ramach którego musi być zapewniony swobodny przepływ towarów, osób, kapitału i usług oraz gdzie już przyjęte lub będące w trakcie przyjmowania środki Wspólnoty wymagają znacznej wymiany informacji między osobami, podmiotami gospodarczymi i organami administracji; fakt posiadania skutecznych środków wymiany informacji ma istotne znaczenie dla poprawy konkurencyjności przedsięwzięć. wymiana informacji, o których mowa, może zostać zapewniona poprzez transeuropejskie sieci telekomunikacyjne; dostępność transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych wzmocni spójność społeczną i gospodarczą Wspólnoty.

(4) Ustanowienie i rozwój transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych musi umożliwiać swobodną wymianę informacji między osobami, podmiotami gospodarczymi i organami administracji, przy jednoczesnym poszanowaniu prawa osób do prywatności oraz praw własności intelektualnej i przemysłowej.

(5) W czerwcu 1994 r. w raporcie „Europa a globalne społeczeństwo informacyjne”, przygotowanym na posiedzenie Rady Europejskiej na wyspie Corfu, w dniach 24 i 25 czerwca 1994 r., członkowie grupy prominentnych przedstawicieli przemysłu zalecili realizację transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych oraz zabezpieczenie ich wzajemnej połączalności ze wszystkimi europejskimi sieciami; raport określa łączność ruchomą jako filar społeczeństwa informacyjnego, którego potencjał należy wzmocnić; Rada Europejska udzieliła ogólnej zgody na to zalecenie.

(6) Zalecenia, o których wyżej mowa, zostały przedłożone przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu w informacji zatytułowanej „Droga Europy do społeczeństwa informacyjnego: plan działania”; konkluzje Rady z posiedzenia w dniu 28 września 1994 r. na temat planu działań położyły nacisk na fakt, że szybki rozwój wysokosprawnych infrastruktur informacyjnych jest istotny dla Wspólnoty w oparciu o globalne, spójne i zrównoważone podejście.

(7) Artykuł 129c Traktatu nakłada na Wspólnotę wymóg ustanowienia zbioru wytycznych w sprawie celów, priorytetów i ogólnych kierunków przewidywanych środków w zakresie sieci transeuropejskich; wspomniane wytyczne muszą określić projekty wspólnego interesu; sieci transeuropejskie w zakresie infrastruktury telekomunikacyjnej obejmują trzy warstwy składające się na te sieci: aplikacje, ogólne usługi oraz podstawowe sieci.

(8) Społeczeństwo informacyjne nie może się rozwijać bez istnienia dostępnych aplikacji, a zwłaszcza aplikacji cieszących się zbiorowym zainteresowaniem, które wychodzą naprzeciw potrzebom użytkownika oraz które uwzględniają, gdzie właściwe, potrzeby osób starszych i niepełnosprawnych; w ten sposób aplikacje staną się ważną częścią projektów wspólnego interesu; aplikacje mające związek z telepracą muszą w szczególności uwzględniać przepisy prawne regulujące prawa pracowników w zainteresowanych Państwach Członkowskich.

(9) Projekty wspólnych interesów mogą w wielu przypadkach być już wdrażane w obecnych sieciach telekomunikacyjnych, zwłaszcza Euro-ISDN, a zatem stwarzają transeuropejskie aplikacje; istnieje konieczność opracowania wytycznych określających powyższe projekty wspólnego interesu.

(10) Powinna istnieć koordynacja między wdrażaniem wybranych propozycji a podobnymi inicjatywami przyjętymi na szczeblu państwowym lub regionalnym we Wspólnocie.

(11) Przy doborze i wdrażaniu takich przedsięwzięć należy uwzględnić wszystkie infrastruktury oferowane przez obecnych i nowych dostawców.

(12) Dnia 9 listopada 1995 r. Parlament Europejski i Rada przyjęły decyzję 2717/95/WE w sprawie zbioru wytycznych na temat rozwoju EURO-ISDN (Cyfrowa Sieć Zintegrowanych Usług) jako sieci transeuropejskiej (⁵).

(13) Obecne sieci, które również obejmują ISDN, stają się zaawansowanymi sieciami oferującymi zróżnicowane możliwości szerokopasmowe przepływu danych, dostosowanymi do różnych potrzeb, a zwłaszcza do świadczenia usług multimedialnych i aplikacji; wdrażanie Zintegrowanych Szerokopasmowych Sieci Łączności (sieci IBC) będzie rezultatem tej ewolucji; sieci IBC będą stanowiły optymalną platformę dla aplikacji społeczeństwa informacyjnego.

(14) Prace Programu RACE (konkretny program badań i rozwoju technologicznego w dziedzinie technologii łączności (1990– 1994 r.)) ustanowionego decyzją 91/352/EWG (⁶) przygotowały podstawę i dostarczyły bazy technologicznej dla wprowadzenia sieci IBC w Europie.

(15) Prace Programu Esprit (konkretny program badań i rozwoju technologicznego, włączając demonstracje w dziedzinie technologii informatycznych (1994– 1998 r.)), ustanowionego decyzją 94/802/WE (⁷), przygotowały grunt i dostarczyły bazy technologicznej dla aplikacji technologii informatycznej.

(16) Wyniki prac konkretnych programów badań i rozwoju technologicznego w dziedzinie systemów telematycznych, cieszących się ogólnym zainteresowaniem (1991– 1994 r.) ustanowionych decyzją 91/353/EWG (⁸), oraz konkretnego programu badawczego i rozwoju technologicznego, włączając demonstracje w dziedzinie aplikacji telematycznych, cieszących się ogólnym zainteresowaniem (1994–1998), ustanowionego decyzją 94/801/EWG (⁹), przygotowały podstawę dla współdziałających aplikacji, cieszących się ogólnym zainteresowaniem w Europie.

(17) Należy zapewnić skuteczną koordynację między rozwojem transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych, które muszą wyjść naprzeciw rzeczywistym światowym potrzebom bez podejmowania próby przeprowadzania czysto doświadczalnych przedsięwzięć, a innymi programami wspólnotowymi, w szczególności konkretnymi programami czwartego ramowego programu badań, rozwoju technologicznego i pokazowego, programami na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw, ukierunkowanymi programami o zawartości informacyjnej (takimi jak INFO 2000 i MEDIA II) oraz pozostałą działalnością społeczeństwa informacyjnego; wspomniana koordynacja musi również być zapewniona w odniesieniu do projektów przewidzianych decyzjami Parlamentu Europejskiego i Rady, a dotyczących sieci transeuropejskich.

(18) Środki mające na celu zapewnienie współdziałania sieci telematycznych między administracjami mieszczą się w ramach przyjętych priorytetów w stosunku do niniejszych wytycznych dla transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych.

(19) W komunikacie z dnia 24 lipca 1993 r. na temat działań przygotowawczych w dziedzinie sieci transeuropejskich w zakresie zintegrowanej łączności szerokopasmowej Komisja uznała potrzebę przeprowadzenia działań przygotowawczych wraz z podmiotami sektora w celu sporządzenia stosownych wytycznych; wyniki wspomnianych działań tworzą podstawę dla wytycznych odnoszących się do sieci IBC w niniejszej decyzji.

(20) Sektor telekomunikacyjny podlega postępującej liberalizacji; rozwój aplikacji transeuropejskich, ogólnych usług oraz sieci telekomunikacyjnych będzie coraz bardziej opierał się na prywatnej inicjatywie; wspomniany rozwój transeuropejski musi odpowiadać potrzebom rynku w skali europejskiej lub rzeczywistym i dużym potrzebom społeczeństwa, które nie są zaspokajane wyłącznie siłami rynku; biorąc powyższe pod uwagę, zainteresowane podmioty sektora zostaną poproszone o przedłożenie konkretnych propozycji w drodze zastosowania odpowiedniej procedury stwarzającej dla każdego równe szanse; procedury te należy określić; Komitet wspomoże Komisję przy specyfikacji projektów wspólnego interesu.

(21) Dnia 20 grudnia 1994 r. (¹⁰) zawarto modus vivendi między Parlamentem Europejskim, Radą a Komisją w zakresie środków wykonawczych do aktów prawnych przyjętych zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 189b Traktatu.

(22) Wytyczne i projekty wspólnego interesu, które dotyczą terytorium jakiegoś Państwa Członkowskiego, wymagają zgody tego państwa.

(23) Komisja i Państwa Członkowskie będą musiały podjąć działania w celu zapewnienia współdziałania sieci oraz koordynować z jednej strony działalność Państw Członkowskich ukierunkowaną na wdrażanie transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych, a z drugiej strony innych, porównywalnych projektów na szczeblu państwowym w takim stopniu, w jakim będzie to konieczne dla zapewnienia ogólnej spójności.

(24) Istotne dla optymalnego rozwoju społeczeństwa informacyjnego jest zapewnienie skutecznej wymiany informacji między Wspólnotą a państwami trzecimi, w szczególności państwami będącymi stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub państwami, które zawarły Układ o Stowarzyszeniu ze Wspólnotą.

(25) Jednakże do działalność podjętej w kontekście niniejszych wytycznych stosuje się w pełni zasady konkurencji ustanowione w Traktacie i przepisach wykonawczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejsza decyzja ustanawia wytyczne obejmujące cele, priorytety i ogólne kierunki działań przewidzianych w dziedzinie sieci transeuropejskich w zakresie infrastruktury telekomunikacyjnej. Niniejsze wytyczne określają projekty wspólnego interesu poprzez wskazanie takich projektów w załączniku I oraz poprzez określenie procedury i kryteriów ich wyszczególniania.

Artykuł 2

Wspólnota będzie wspierała połączenia międzysystemowe sieci w zakresie infrastruktury telekomunikacyjnej, ustanawianie i rozwój usług i aplikacji wynikających ze współdziałania, jak również dostępu do nich, mając na celu:

– ułatwienie przejścia w kierunku społeczeństwa informacyjnego, jak również rozpowszechnianie doświadczeń co do wpływu rozmieszczenia nowych sieci i aplikacji na działalność społeczną oraz promowanie zaspokojenia potrzeb społecznych i kulturalnych, a także poprawę jakości życia,

– poprawę konkurencyjności firm ze Wspólnoty, a zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw, a także wzmocnienie rynku wewnętrznego,

– wzmocnienie spójności gospodarczej i społecznej, w szczególności biorąc pod uwagę potrzebę połączenia regionów wyspiarskich, odciętych od morza i peryferyjnych z centralnymi regionami Wspólnoty,

– przyspieszenie rozwoju nowej działalności powodującej wzrost i prowadzącej do tworzenia stanowisk pracy.

Artykuł 3

Priorytetami przy realizacji celów określonych w art. 2 są:

– zbadanie i zatwierdzenie technicznej i komercyjnej wykonalności, a następnie wprowadzanie aplikacji wspierających rozwój europejskiego społeczeństwa informacyjnego, w szczególności aplikacji cieszących się zbiorowym zainteresowaniem,

– zbadanie i zatwierdzenie wykonalności, a następnie wprowadzanie aplikacji przyczyniających się do spójności gospodarczej i społecznej poprzez poprawę dostępu do informacji w całej Wspólnocie i rozwijaniu europejskiej różnorodności kulturowej,

– stymulowanie transgranicznych inicjatyw międzyregionalnych i inicjatyw skłaniających regiony, w szczególności znajdujące się w gorszym położeniu, do uruchamiania transeuropejskich usług telekomunikacyjnych i aplikacji,

– zbadanie i zatwierdzenie wykonalności, a następnie wprowadzanie aplikacji i usług przyczyniających się do wzmocnienia rynku wewnętrznego i tworzenia stanowisk pracy, w szczególności takich, które stwarzają możliwość małym i średnim przedsiębiorstwom poprawienia ich konkurencyjności we Wspólnocie i na szczeblu światowym,

– określenie, zbadanie i zatwierdzenie technicznej i komercyjnej wykonalności, a następnie rozwinięcie ogólnych usług transeuropejskich, dających ciągły dostęp do wszelkiego rodzaju informacji, również na obszarach wiejskich i peryferyjnych, a współdziałających z równorzędnymi usługami na światowym poziomie,

– zbadanie i zatwierdzenie wykonalności nowych zintegrowanych szerokopasmowych sieci łączności (IBC), gdy istnieje wymóg dla takich aplikacji i usług, oraz promocja wzajemnej połączalności takich sieci,

– określenie brakujących ogniw i usunięcie braków dla skutecznego połączenia i współdziałania wszystkich komponentów sieci telekomunikacyjnych na poziomie wspólnotowym i światowym, kładąc szczególny nacisk na podstawowe sieci telekomunikacyjne, określone w załączniku I.

Artykuł 4

Zarys środków, jakie mają zostać wdrożone dla osiągnięcia celów określonych w art. 2, obejmuje:

– specyfikację projektów wspólnego interesu w drodze ustanowienia programu pracy,

– działania ukierunkowane na zwiększenie świadomości osób, podmiotów gospodarczych i administracji odnośnie do korzyści, jakie można czerpać z transeuropejskich usług i aplikacji telekomunikacyjnych,

– działania ukierunkowane na stymulowanie połączonych inicjatyw użytkowników i dostawców do uruchomienia przedsięwzięć w dziedzinie transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych, w szczególności sieci IBC,

– wsparcie, w ramach metod określonych w Traktacie, dla działań badawczych i zatwierdzających wykonalność, a następnie dla wprowadzania aplikacji, w szczególności aplikacji cieszących się zbiorowym zainteresowaniem oraz zachęcania do ustanowienia współpracy podmiotów publicznych i prywatnych, w szczególności w drodze partnerstwa,

– stymulowanie podaży i korzystania z usług i aplikacji dla małych i średnich przedsiębiorstw i użytkowników zawodowych, którzy stanowią źródło zatrudnienia i wzrostu,

– promocję wzajemnej połączalności sieci, współdziałania usług i aplikacji szerokopasmowych oraz potrzebnych im infrastruktur, w szczególności dla multimediów, aplikacji, a także promocja współdziałania między istniejącymi szerokopasmowymi usługami i aplikacjami.

Artykuł 5

Rozwój sieci transeuropejskich w dziedzinie infrastruktury telekomunikacyjnej zostanie podjęty na podstawie niniejszej decyzji w drodze wdrażania projektów wspólnego interesu. Projekty wspólnego interesu są wymienione w załączniku I.

Artykuł 6

Zgodnie z art. 7, 8 i 9 projekty wspólnego interesu, wymienione w załączniku I, są określane przy użyciu kryteriów zawartych w załączniku II. Określonym w ten sposób projektom przysługuje pomoc Wspólnoty, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2236/95 z dnia 18 września 1995 r., ustanawiającym ogólne zasady udzielania pomocy finansowej Wspólnoty w dziedzinie sieci transeuropejskich (¹¹).

Artykuł 7

1. Opierając się na treści załącznika I, Komisja, po przeprowadzeniu konsultacji z podmiotami sektora oraz po uwzględnieniu innych polityk dotyczących sieci transeuropejskich, przygotuje program pracy, który zostanie przyjęty zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 8, a następnie zaprosi do składania propozycji.

2. Komisja sprawdzi, czy projekty dotyczące terytorium Państwa Członkowskiego zostały zatwierdzone przez zainteresowane Państwo Członkowskie.

Artykuł 8

1. Komisja odpowiada za wykonanie niniejszej decyzji.

2. W przypadkach określonych w art. 9 ust. 1 Komisję wspomaga komitet złożony z przedstawicieli Państw Członkowskich pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.

Przedstawiciel Komisji przedkłada komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komitet przedłoży opinię na temat projektu w terminie określonym przez przewodniczącego, w zależności od stopnia pilności sprawy. Opinia musi być wydana większością przewidzianą w art. 148 ust. 2 Traktatu w przypadku, gdy Rada podejmuje decyzję na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w komitecie będą ważone w sposób przewidziany w tym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

Komisja przyjmie proponowane środki, jeżeli są one zgodne z opinią komitetu.

Jeżeli proponowane środki nie są zgodne z opinią komitetu lub jeżeli opinia taka nie zostaje przedstawiona, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie propozycję dotyczące środków, które mają być podjęte. Rada stanowi kwalifikowaną większością.

Jeżeli po upływie trzech miesięcy od daty zwrócenia się do Rady Rada nie podejmie decyzji, proponowane środki zostaną przyjęte przez Komisję.

Artykuł 9

1. Procedura ustanowiona w art. 8 znajduje zastosowanie do:

– przygotowań i uaktualniania programu pracy, określonych w art. 7,

– określania treści zaproszeń do składania propozycji,

– ustalania specyfikacji projektów wspólnego interesu, przy posługiwaniu się kryteriami zawartymi w załączniku II,

– określania dodatkowego wsparcia i działań koordynacyjnych,

– środków, jakie mają zostać podjęte w celu dokonania oceny wdrażania programu pracy pod względem finansowym i technicznym.

2. Komisja informuje komitet na każdym jego posiedzeniu o postępach we wdrażaniu programu pracy.

Artykuł 10

Niniejsza decyzja ma zastosowanie wobec Cyfrowej Sieci Zintegrowanych Usług (ISDN) bez uszczerbku dla decyzji 2717/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.

Artykuł 11

Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne środki w celu ułatwienia wdrażania projektów wspólnego interesu zgodnie z zasadami Wspólnoty. Procedury upoważniające, jakie mogą okazać się potrzebne, zostaną przeprowadzone w możliwie najszybszym czasie zgodnie z prawodawstwem Wspólnoty.

Artykuł 12

Niniejsza decyzja nie uchybia jakimkolwiek zobowiązaniom finansowym Państwa Członkowskiego lub Wspólnoty.

Artykuł 13

Uczestnictwo państw trzecich, w szczególności państw będących Stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub państw, które zawarły Układ o Stowarzyszeniu ze Wspólnotą, może zostać zaaprobowane przez Radę, w zależności od konkretnego przypadku, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 228 Traktatu, aby umożliwić im uczestnictwo w realizacji przedsięwzięć podjętych we wspólnym interesie oraz w promocji połączeń i współdziałania sieci telekomunikacyjnych, pod warunkiem iż nie pociąga to za sobą wzrostu nakładów pomocy wspólnotowej.

Artykuł 14

Co trzy lata Komisja przedkłada raport na temat wykonania niniejszej decyzji Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.

Raport zawiera ocenę wyników uzyskanych przy pomocy wspólnotowej w poszczególnych dziedzinach projektów w stosunku do ogólnych celów oraz zawiera ocenę społecznego oddziaływania wprowadzenia aplikacji po ich rozmieszczeniu.

Wraz z raportem Komisja przedkłada właściwe wnioski w sprawie dokonania zmian w załączniku I do niniejszej decyzji na bazie rozwoju technicznego i uzyskanych doświadczeń.

W przypadku braku decyzji w terminie do dnia 31 grudnia czwartego roku uznaje się, iż załącznik I traci moc, z wyjątkiem przepisów w sprawie zaproszeń do składania propozycji, które już zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich przed tą datą.

Artykuł 15

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 czerwca 1997 r.

ZAŁĄCZNIK I

IDENTYFIKACJA PROJEKTÓW WSPÓLNEGO INTERESU

Transeuropejskie sieci telekomunikacyjne otworzą rynek Wspólnoty dla nowych aplikacji i usług, które stworzą bazę dla budowy społeczeństwa informacyjnego. Są one ważne dla wspierania dobrobytu Wspólnoty, tworzenia stanowisk pracy oraz wzmocnienia spójności gospodarczej i społecznej.

W zasadzie został przyjęty trójwarstwowy model jako ten, który stanowi najbardziej odpowiednie ramy dla scharakteryzowania transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych. Do wspomnianych warstw należą:

– warstwa „aplikacji” , poprzez którą użytkownicy wchodzą w interakcję z ogólnymi usługami i podstawowymi sieciami w celu zaspokojenia potrzeb zawodowych, edukacyjnych i społecznych,

– warstwa „ogólnych usług” , którą tworzą ogólne usługi wraz z systemem zarządzania nimi. Wspierając wspólne wymagania aplikacji oraz dostarczając wspólnych narzędzi dla rozwoju i wdrażania nowych aplikacji, usługi te uzupełniają aplikacje, jednocześnie wspomagając ich współdziałanie,

– warstwa „podstawowych sieci”, która zapewnia fizyczny dostęp, transport i elementy łączące sieci, włączając w to zarządzanie nimi i sygnalizację. Elementy te zapewniają wzajemną połączalność w ramach transeuropejskiej sieci.

Powyższe trzy warstwy tworzą spójną strukturę, w której aplikacje są wspierane dwoma niższymi warstwami: ogólnymi usługami i podstawowymi sieciami. W szczególności nie można oferować aplikacji przy braku jednej z pozostałych dwóch warstw; jednakże każda warstwa musi być wystarczająco otwarta, aby wspierać jakikolwiek element warstwy znajdującej się bezpośrednio nad nią. W tym kontekście projekty wspólnego interesu muszą być identyfikowane na podstawie ich zdolności operacyjnych do wspierania celów przewidzianych w niniejszej decyzji.

Kolejne sekcje określają w każdej warstwie sieci transeuropejskich projekty wspólnego interesu, które muszą zostać określone zgodnie z art. 9 i zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 8.

1. Aplikacje

Aplikacje muszą uwzględniać potrzeby lingwistyczne oraz muszą być zdolne do takiego współdziałania, aby przynieść maksymalne korzyści użytkownikom w całej Wspólnocie. O ile będzie to możliwe do zastosowania, to uwzględnią one konkretne potrzeby mniej rozwiniętych lub mniej zaludnionych regionów. Muszą one wyjść naprzeciw możliwie najszerszym grupom użytkowników oraz wykazywać dostęp obywateli do usług cieszących się zbiorowym zainteresowaniem. Dla dobra osób niepełnosprawnych należy uwzględnić szczególne wymagania na wczesnym etapie planowania projektów z uwzględnieniem dostępu do usług.

Projektami wspólnego interesu dla aplikacji są:

– sieć łącząca uniwersytety i ośrodki badawcze: należy stworzyć zaawansowaną transeuropejską sieć, zdolną do wysyłania aplikacji multimedialnych, łączącą uniwersytety i ośrodki badawcze w całej Europie, z otwartym dostępem do ich bibliotek,

– kształcenie i szkolenie na odległość: zaawansowane usługi w zakresie kształcenia i szkolenia na odległość muszą zostać udostępnione szkołom, uczelniom, podmiotom gospodarczym i jednostkom. Muszą zostać utworzone ośrodki, które będą dostępne na odległość w całej Wspólnocie w celu zapewnienia kursów i usług szkoleniowych dla małych i średnich przedsiębiorstw, dużych spółek, systemów edukacyjnych i administracji publicznych. Należy opracować i promować nowe podejścia wobec wszystkich znaczących aspektów oświaty i szkolenia w celu ułatwienia przejścia w kierunku społeczeństwa informacyjnego,

– telematyka zdrowotna: powinny zostać wprowadzone transeuropejskie sieci i aplikacje oparte na wspólnych normach, które połączyłyby wszystkich uczestników sektora zdrowotnego w skali Wspólnoty, w szczególności internistów, szpitale i publiczne ośrodki zdrowia,

– telematyka transportu: należy w pełni wykorzystać transeuropejskie sieci telekomunikacyjne w celu dostarczania usług ukierunkowanych na użytkownika w dziedzinie wsparcia logistycznego dla przemysłów transportowych oraz w dziedzinie rozwoju usług z wartością dodaną, takich jak usługi informacyjne, zintegrowane usługi płatnicze i rezerwacji, planowanie podróży i kierowanie na trasie oraz zarządzanie frachtem i parkiem. Ponadto należy objąć transportowe usługi telematyczne na obszarach miejskich, uwzględniając normalizację i wymogi współdziałania. Wprowadzenie tych usług, opartych na zaawansowanych stacjonarnych i ruchomych sieciach telekomunikacyjnych, musi zapewnić konieczną komplementarność i współdziałanie z transeuropejskimi sieciami transportowymi, gdy tylko będzie to możliwe,

– telematyka środowiska: sieci transeuropejskie mogą stanowić znaczny wkład w monitorowanie środowiska i zarządzanie nim, włączając w to awaryjne zarządzanie. Ten wkład mógłby nastąpić poprzez wdrożenie systemów informatycznych gromadzących dane na temat środowiska i udostępnienie ich właściwym władzom, a także poprzez utworzenie niezawodnych systemów łączności wspomagających działania interwencyjne w sytuacjach awaryjnych,

– telepraca: rozwój telepracy (w biurach, a jeśli możliwe, w domach) wspierany zaawansowanymi systemami telekomunikacyjnymi, przyczyni się do stworzenia nowych form elastyczności w rozłożeniu geograficznym miejsc pracy oraz sposobu organizacji pracy. Poprzez decentralizację działalności zawodowej telepraca może się również przyczynić do zmniejszenia negatywnych dla środowiska naturalnego skutków codziennego przemieszczania się do miejsca zamieszkania. Rozwój telepracy może być wspierany przez wdrażanie przedsięwzięć mających na celu udostępnianie indywidualnych narzędzi telematycznych dla telepracowników, jak również przez tworzenie ośrodków pracy telematycznej dla pracowników objazdowych. Należy zwrócić szczególną uwagę na oszacowanie oraz społeczne konsekwencje tych aplikacji,

– usługi telematyczne dla małych i średnich przedsiębiorstw: projekty wspólnego interesu będą stanowiły wsparcie dla korzystania z transeuropejskich aplikacji i usług telekomunikacyjnych przez małe i średnie przedsiębiorstwa Wspólnoty, poprzez stworzenie połączenia z organami publicznymi, stowarzyszeniami handlowymi, konsumentami, klientami i dostawcami, włączając w to usługi informatyczne i handel elektroniczny. Należy generalnie zwiększyć świadomość wśród małych i średnich przedsiębiorstw w zakresie rozwiązań opartych na telematyce,

– elektroniczne przetargi: należy założyć transeuropejską elektroniczną sieć przetargową, opartą na procedurach elektronicznych dokonywania zamówień publicznych, w których uczestniczą administracja publiczna i dostawcy we Wspólnocie,

– autostrada informacji miejskiej: należy promować utworzenie sieci i usług łączących gospodarstwa domowe, podmioty gospodarcze, organizacje społeczne i administracje oraz udostępniające on-line multimedialne usługi informacyjne, edukacyjne, kulturalne, rozrywkowe i turystyczne w skali lokalnej, regionalnej, państwowej i Wspólnoty. Należy promować połączenia między sieciami miejskimi i regionalnymi,

– usługi biblioteczne: powinny zostać wprowadzone zaawansowane transeuropejskie usługi sieciowe, w których uczestniczą wszelkiego rodzaju biblioteki (narodowe, uniwersyteckie, naukowe, publiczne itd.), w celu zapewnienia skutecznego dostępu zarówno do zasobów zorganizowanej wiedzy, jak i bogactwa kulturowego w bibliotekach całej Wspólnoty dla wspierania życia gospodarczego, społecznego, oświatowego i kulturalnego we Wspólnocie,

– usługi telematyczne dla rynku pracy: należy rozwinąć usługi sieciowe, takie jak bazy danych o stanowiskach pracy, w celu wspomagania zmian zachodzących na rynku pracy we Wspólnocie oraz w celu wspomagania walki z bezrobociem,

– dziedzictwo kulturalne i językowe: należy uruchomić inicjatywy mające na celu wspieranie zachowania i dostępu do europejskiej kultury i dziedzictwa artystycznego oraz wykazanie potencjału infrastruktury informatycznej w celu stymulowania prac twórczych, a także wspieranie rozwoju wpływów miejscowych w językach lokalnych oraz ich upowszechnianie.

2. Ogólne usługi

Projektami wspólnego interesu dla sieci ogólnych usług są:

– wykonywanie operacyjnych transeuropejskich ogólnych usług, które w szczególności powinny obejmować pocztę elektroniczną, systemy przekazu plików, dostęp on-line do elektronicznych baz danych oraz usługi wideo. Jako że istnieje pilne zapotrzebowanie na powyższe transeuropejskie ogólne usługi, to będą one korzystały z istniejących lub powstających sieci stacjonarnych lub ruchomych oraz z działających już systemów dostępu dla użytkownika. Powinny one zawierać elementy usług stosowanych na szczeblu Wspólnoty, takie jak spisy, rozliczenia, legalizacje, ochrona danych i bezpieczeństwo informacji, ochrona własności intelektualnej i związane z nią wynagrodzenie, transeuropejski „kiosk” i sieciowe pomoce nawigacyjne, usługi umożliwiające dostęp obywateli, usługi płatnicze itd.,

– postępujące rozszerzenie ogólnych usług w kierunku środowiska multimedialnego. Usługi te stworzą końcowym użytkownikom możliwość dostępu do usług multimedialnych i będą mogły obejmować między innymi pocztę multimedialną, szybkie przemieszczanie plików i usługi wideo, włączając w to audycje na żądanie. Należy zachęcać zarówno użytkowników będących przedsiębiorcami, jak i mieszkańców, do korzystania z usług multimedialnych. Należy także zachęcać do integracji nowych elementów usług takich jak automatyczne tłumaczenie, rozpoznawanie mowy, graficzne interfejsy użytkownika, inteligentni agenci i narzędzia do interakcji użytkowników i personalizacji,

– wprowadzenie niezastrzeżonego podpisu cyfrowego jako podstawy świadczenia otwartych usług i mobilności użytkowania: ogólne usługi będą polegały na dużej liczbie dostawców usług uzupełniających i konkurujących. Dostarczanie otwartych usług i mobilność użytkowania będą miały kluczowe znaczenie oraz będą wymagały elektronicznych nazw (podpisów cyfrowych) pozwalając na właściwą ochronę prywatności, aby mogły być ogólnie dostępne i wspierane.

3. Podstawowe sieci

Projektami wspólnego interesu dla podstawowych sieci są:

– Cyfrowe Sieci Zintegrowanych Usług: z uwagi na komercyjną i techniczną transeuropejską dostępność, dziś ISDN jest najbardziej odpowiednią przełączaną podstawową siecią cyfrową, która jest w stanie wesprzeć nowe usługi i aplikacje. Jej obecny rozwój stanowi szansę dla Europy, jej rynek i wymiar geograficzny są uzasadnione wdrażaniem tych nowych usług i aplikacji w skali europejskiej. Należy jednak mieć na uwadze, że ISDN stanowi dopiero pierwszy etap oraz że powinna ona rozwinąć się w kierunku środka umożliwiającego dostęp użytkownika do podstawowych usług szerokopasmowych. Szczególną uwagę należy poświęcić usunięciu braków w celu zapewnienia skutecznego współdziałania usług,

– komercyjne wprowadzenie Modułu Przekazu Asynchronicznego (ATM) i innych sieci IBC: tę dziedzinę należy uznać za wciąż objętą największym wspólnym interesem Europy,

– współdziałanie istniejących sieci IBC: istniejące sieci (dla usług stacjonarnych, ruchomych lub satelitarnych) powinny zostać połączone oraz współdziałać między sobą oraz z sieciami o wysokiej prędkości opartymi na ATM w celu zaoferowania najbardziej odpowiednich i oszczędnych rozwiązań dla różnych sytuacji, które będą miały miejsce w trakcie tworzenia społeczeństwa informacyjnego. Ta kwestia stanowi sedno rozwoju sieci IBC i jest w szczególności istotna dla małych i średnich przedsiębiorstw, jak również dla rynków zawodowych i lokalnych,

– rozwój stacjonarnych, ruchomych i satelitarnych sieci w celu wspierania aplikacji i usług, o których wyżej mowa.

4. Projekty o szczególnym znaczeniu

Niektóre projekty wspólnego interesu mają szczególne znaczenie dla rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Są to ogólne usługi, aplikacje cieszące się zbiorowym zainteresowaniem a dotyczące kształcenia i szkolenia na odległość, dziedzictwa kulturowego, usług dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz telematyka transportu, środowiska i zdrowia. Zaproszenia do składania propozycji w sprawie tych projektów będą z reguły publikowane przynajmniej raz w roku. W związku z powyższym Komisja przedłoży Parlamentowi sprawozdanie.

5. Dodatkowe wsparcie i działania koordynacyjne

Oprócz wspierania projektów wspólnego interesu, Wspólnota powinna inicjować działania ukierunkowane na stworzenie właściwego środowiska. Te działania będą miały swój wkład w rozwój właściwej atmosfery i zgodnych działań dotyczących państwowej i regionalnej działalności dla celów stymulowania i promowania nowych aplikacji i usług, w zgodności z wdrażaniem programów w innych dziedzinach, jak również dla celów rozwoju sieci IBC. Będą one obejmowały konsultacje z europejskimi organami normalizacyjnymi i planowania strategicznego oraz koordynację z działalnością finansowaną przez inne finansowe instrumenty wspólnotowe. Obejmuje to:

– opracowanie ukierunkowanych specyfikacji oraz przejście do ich zastosowania. Te specyfikacje będą pomocne dla uczestników sektora przy podejmowaniu prawidłowych decyzji inwestycyjnych,

– określenie sposobów dostępu do sieci IBC we wszystkich trzech wymienionych warstwach,

– ustanowienie wspólnych specyfikacji opartych na europejskich i światowych normach,

– popieranie współpracy między uczestnikami sektora, w szczególności między nowymi i odizolowanymi uczestnikami, takimi jak korzystający z sieci telewizji kablowej, jak również współpracy z użytkownikami,

– koordynacja działalności podejmowanej na podstawie niniejszej decyzji z pokrewnymi wspólnotowymi i krajowymi programami.

ZAŁĄCZNIK II

KRYTERIA SPECYFIKACJI PROJEKTÓW WSPÓLNEGO INTERESU

Projekty wspólnego interesu zostaną wyodrębnione spośród przedsięwzięć przedkładanych przez zainteresowanych uczestników sektora w odpowiedzi na zaproszenie do składania propozycji przewidzianych w art. 7 na podstawie ich zgodności z celami i priorytetami ustanowionymi odpowiednio w art. 2 i 3. Projekty te muszą być ponadnarodowe w tym rozumieniu, że zostały one powzięte w celu zaspokajania potrzeb istniejących w wielu Państwach Członkowskich. Jako zasada powinny one być wdrażane w wielu Państwach Członkowskich, lecz wdrażanie w pojedynczym Państwie Członkowskim będzie dopuszczalne, jeżeli służy to szerszemu interesowi transeuropejskiemu.

Ponadto będą brane pod uwagę kryteria ekonomiczne i finansowe zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 2236/95. Kryteria, z których będzie się korzystać w ramach tego rozporządzenia, w celu podjęcia decyzji o udzieleniu wsparcia finansowego dla konkretnego przedsięwzięcia, są następujące:

– potencjalna efektywność ekonomiczna projektu, która powinna zostać zapewniona,

– dojrzałość projektu,

– stymulujący skutek, jaki wywoła interwencja wspólnotowa na publiczne i prywatne finansowanie,

– solidność pakietu finansowego,

– bezpośrednie lub pośrednie skutki społeczno-gospodarcze, zwłaszcza na zatrudnienie,

– konsekwencje dla środowiska,

– koordynacja różnych części projektu w czasie, w szczególności przy projektach transgranicznych.