RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 11 ust. 3,

uwzględniając wniosek złożony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

1. Obowiązujące środki

(1) Rozporządzeniem (WE) nr 2022/95 (²) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz azotanu amonu pochodzącego z Rosji. W wyniku późniejszego dochodzenia, które wykazało absorpcję powyższego cła, środki te zmieniono na mocy rozporządzenia (WE) nr 663/98 (³). W następstwie wpłynięcia wniosku w sprawie wygaśnięcia oraz o przeprowadzenie przeglądu tymczasowego, na podstawie art. 11 ust. 2 i 3 rozporządzenia podstawowego, Rada nałożyła, w drodze rozporządzenia (WE) nr 658/2002 (⁴), ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 47,07 EUR za tonę na przywóz azotanu amonu objętego kodami CN 31023090 i 31024090 i pochodzącego z Rosji.

(2) Rozporządzeniem (WE) nr 132/2001 (⁵) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 33,25 EUR za tonę na przywóz azotanu amonu objętego kodami CN 31023090 i 31024090 i pochodzącego, między innymi, z Ukrainy.

(3) Rozporządzenie (WE) 658/2002 i rozporządzenie (WE) 132/2001 zwane są dalej „rozporządzeniami pierwotnymi”, a cła antydumpingowe ustanowione w tych rozporządzeniach określane są jako „istniejące środki”.

2. Wniosek o przeprowadzenie przeglądu

(4) W dniu 15 marca 2004 r. Komisja otrzymała wniosek, na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, o zbadanie zakresu stosowania istniejących środków, celem objęcia nimi nowych rodzajów produktów.

(5) Wniosek ten wniesiony został przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Nawozów (European Fertiliser Manufacturers Association - „EFMA”) w imieniu producentów reprezentujących większą część wspólnotowej produkcji azotanu amonu.

(6) Wniosek dotyczył nowych rodzajów produktów, zdefiniowanych jako nawozy na bazie azotanu amonu o zawartości azotu („N”) przekraczającej 28 %, lecz niższej niż 33 % masy, do których nie więcej niż 5 % odpowiednika P2O5 (fosforowy składnik pokarmowy, „P”) lub nie więcej niż 5 % odpowiednika K2O (potasowy składnik pokarmowy, „K”), zostało dodane, zmieszane lub też zmiksowane albo przetworzone z nawozem amonowym. Produkty te zwane są dalej „nowymi rodzajami produktów wymienionymi we wniosku”.

(7) W argumentacji powołano się na fakt, iż nowe rodzaje produktów wymienione we wniosku miały te same co rozpatrywany produkt podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz sprzedawane były za pośrednictwem tego samego kanału sprzedaży, tym samym użytkownikom końcowym oraz w tych samych celach. Ponadto wspomniano także, że w przywozie na teren Wspólnoty nowe rodzaje produktów klasyfikuje się za pomocą następujących kodów CN: 31051000, 31052010, 31052090, 31055100, 31055900 i 31059091.

3. Wszczęcie przeglądu

(8) W dniu 2 lipca 2004 r., zawiadomieniem opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej („zawiadomienie o wszczęciu przeglądu”), Komisja wszczęła częściowy tymczasowy przegląd środków antydumpingowych stosowanych w przypadku przywozu azotanu amonu pochodzącego z Rosji i Ukrainy, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Zakres tego przeglądu ograniczony był do definicji rozpatrywanego produktu.

(9) W argumentacji przedstawionej dnia 20 września 2004 r. EFMA poinformowało Komisję, że rosyjski producent rozpatrywanego produktu właśnie rozpoczął produkcję nowego rodzaju produktu niewymienionego we wniosku, o zawartości N przekraczającej 28 % masy, do którego dodano 6 % P. W związku z tym EFMA zażądało od Komisji rozważenia rozwiązań umożliwiających przyjęcie właściwego podejścia do wszystkich nowych rodzajów produktów na bazie azotanu amonu, o zawartości N przekraczającej 28 % masy. Jako że w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu znalazło się odniesienie do „nowych rodzajów produktów” bez żadnych bliższych danych na temat ich składu, uznano, że zawiadomienie objęło swoim zakresem również ten ostatni wniosek.

(10) Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że Komisja powinna przekształcić z urzędu przegląd częściowy na przegląd całkowity w świetle okoliczności, do których doszło od momentu nałożenia istniejących środków, w tym przyznania Rosji statusu gospodarki rynkowej oraz rozszerzenia UE o dziesięć nowych krajów. Jednakże nie zostały przedstawione dowody o wystarczającej dokładności i stosowności, które wskazywałyby na zmianę poziomu środków. Dlatego też stwierdzono, że nie istnieją podstawy do całkowitego przeglądu okresowego z urzędu. Po pierwsze przyznanie Rosji statusu gospodarki rynkowej samo w sobie nie oznacza, że automatycznie zmieniły się okoliczności związane z dumpingiem i szkodą dla poszczególnych producentów. Nie przedstawiono dowodu pokazującego, że margines dumpingu obliczony na podstawie rosyjskich cen i kosztów, porównanych z tymi w kraju analogicznym, znacząco różnił się od marginesów dumpingu obliczonych w poprzednich dochodzeniach. Po drugie rozszerzenie nie zmieniło automatycznie parametrów dumpingu i szkody, które stały się podstawą istniejącego środka, oraz nie zostały przedstawione żadne przekonywające dowody w celu usprawiedliwienia zmian w tym względzie.

(11) Ponadto niektóre zainteresowane strony zażądały wyjaśnienia, dlaczego rozpoczęte dochodzenie dotyczyło również Ukrainy, biorąc pod uwagę, że we wniosku nie było żadnych odniesień do przywozu nowych rodzajów produktu pochodzących z tego państwa. Biorąc pod uwagę, że przegląd okresowy był ograniczony do produktu objętego postępowaniem, uznano, że odnośne konkluzje nie były związane z okolicznościami charakterystycznymi dla poszczególnych państw, lecz stosowałyby się do wszystkich przywozów azotanu amonu podlegających środkom, niezależnie od ich pochodzenia.

(12) Producent wspólnotowy produktu objętego dochodzeniem twierdził podczas dochodzenia, że jeden z nowego rodzaju produktów został sklasyfikowany pod kodem CN 31059099. W odniesieniu do kodów CN 31052090 (wspomnianych we wniosku) oraz 31059099 dochodzenie ujawniło, że powyższe kody obejmowały jedynie nawozy z zawartością azotu nieprzekraczającą 10 % masy produktu suchego bezwodnego. Uznano zatem, iż powyższe kody nie mogą być wzięte pod uwagę, ponieważ nie obejmowały one tym bardziej nawozów, które w normalnych warunkach zawierały więcej niż 28 % masy azotu.

4. Kwestionariusze

(13) Komisja oficjalnie poinformowała władze krajów wywozu oraz wszystkie znane strony zainteresowane wszczęciem przeglądu. Kwestionariusze rozesłano do szesnastu producentów/eksporterów w Rosji oraz do jednego na Ukrainie, jak również do importerów, użytkowników, producentów i odpowiednich stowarzyszeń w obrębie Wspólnoty, wymienionych we wniosku lub znanych Komisji z innych źródeł. Zainteresowanym stronom stworzono możliwość przedstawienia swoich uwag na piśmie oraz wystąpienia z wnioskiem o wysłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu.

(14) Wypełnione kwestionariusze otrzymano od dwóch producentów-eksporterów z Rosji oraz jednego z Ukrainy, a także od jedenastu producentów z obszaru Wspólnoty. Kilku producentów-eksporterów, producentów ze Wspólnoty, importerów oraz kilka stowarzyszeń przejawiło swoje zainteresowanie tą kwestią i przesłało uwagi na ten temat. Zważywszy na dostępność wszelkich niezbędnych informacji i potrzebnych danych, nie uznano za konieczne przeprowadzenie wizyt weryfikacyjnych w siedzibach przedsiębiorstw, które przesłały odpowiedzi na pytania kwestionariusza.

5. Okres objęty dochodzeniem

(15) Okres objęty dochodzeniem obejmował przedział od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 30 czerwca 2004 r. Dane zgromadzone od roku 2000 do końca okresu objętego dochodzeniem miały posłużyć zbadaniu trendów w sprzedaży, przywozie i zakupach rozpatrywanego produktu oraz nowych rodzajów produktów na rynku wspólnotowym.

B. ROZPATRYWANY PRODUKT W ŚWIETLE ROZPORZĄDZEŃ PIERWOTNYCH

(16) Rozpatrywanym produktem jest azotan amonu pochodzący z Rosji i Ukrainy, objęty kodami CN 31023090 (azotan amonu inny niż w roztworze wodnym) oraz 31024090 (mieszaniny azotanu amonu z węglanem wapnia lub innymi nieorganicznymi substancjami niebędącymi nawozami, o zawartości azotu przekraczającej 28 % masy). Azotan amonu jest nawozem azotowym w stanie stałym, powszechnie wykorzystywanym w rolnictwie. Produkt ten, w formie bryłek lub granulek, jest wytwarzany z amoniaku i kwasu azotowego, przy czym zawartość N przekracza 28 % masy.

(17) Podkreśla się fakt, że rozpatrywany produkt zawsze zawiera nieorganiczne substancje niebędące nawozami, których obecność jest konieczna, gdyż pełnią one rolę stabilizującą. Może on niekiedy również zawierać bardzo niewielkie ilości drugorzędnych składników lub mikroskładników pokarmowych (⁶). Obecność nieorganicznych substancji niemających właściwości użyźniających, drugorzędnych składników lub mikroskładników pokarmowych może zostać uznana za śladową i nie ma wpływu na klasyfikację celną rozpatrywanego produktu. Azotan amonu, wraz z tymi substancjami lub składnikami pokarmowymi (zwanymi dalej „substancjami śladowymi lub składnikami pokarmowymi”), określany jest w niniejszym rozporządzeniu mianem „rozpatrywanego produktu”.

C. WYNIKI DOCHODZENIA

(18) W celu stwierdzenia, czy istniejące środki nie już są wystarczające dla przeciwdziałania szkodliwym skutkom dumpingu, zbadano, czy: 1) nowe rodzaje produktów wymienione we wniosku posiadają te same co rozpatrywany produkt właściwości chemiczne i fizyczne oraz przeznaczenie; 2) istnieją nowe rodzaje produktów inne niż wymienione we wniosku i posiadające lub mogące posiadać te same co rozpatrywany produkt właściwości chemiczne i fizyczne oraz przeznaczenie; 3) na podstawie faktów stwierdzonych w ramach poprzednich punktów oraz w świetle nowych okoliczności istnieje konieczność jaśniejszego sformułowania definicji i opisu rozpatrywanego produktu.

(19) W celu zdefiniowania pojęć chemicznych i agronomicznych użytych w niniejszym rozporządzeniu wykorzystano zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 2003/2003 (⁷) („rozporządzenie w sprawie nawozów”) definicje podstawowych składników pokarmowych (N, P, K), drugorzędnych składników pokarmowych (jak: wapń, magnez, sód i siarka), mikroskładników pokarmowych (jak: bor, kobalt, miedź, żelazo, mangan, molibden i cynk), nawozów na bazie azotanu amonu o wysokiej zawartości azotu (N powyżej 28 %), nawozów prostych (z zawartością tylko jednego podstawowego składnika pokarmowego) oraz nawozów wieloskładnikowych (z zawartością więcej niż jednego podstawowego składnika pokarmowego).

1. Właściwości chemiczne i fizyczne oraz przeznaczenie rozpatrywanego produktu i nowych rodzajów produktów wymienionych we wniosku

(20) Rozpatrywany produkt wytwarzany jest z amoniaku (NH3) i kwasu azotowego (HNO3), z których połączenia uzyskuje się azotan amonu (NH4NO3, zwany dalej „AN”). Zawartość N w rozpatrywanym produkcie przekracza 28 % masy (zwykle waha się pomiędzy 33 % a 34 %). Stosunek zawartości AN do N, uzależniony od mas atomowych tych składników, wynosi 2,86. Zatem ponieważ rozpatrywany produkt zawiera ponad 28 % N w masie, automatycznie zawiera on również ponad 80 % AN w masie (zwykle pomiędzy 94 % a 97 %) (⁸). Zgodnie z treścią motywu (17), rozpatrywany produkt zawiera również substancje śladowe lub składniki pokarmowe, których ogólna zawartość nie może przekroczyć 20 % masy, przy założeniu, że co najmniej 80 % masy rozpatrywanego produktu stanowi AN.

(21) Skład chemiczny rozpatrywanego produktu charakteryzują dwie główne cechy: forma, w jakiej występuje N, oraz ogólny poziom zawartości N i AN. N występuje w formie grupy azotanowej (anionu azotanowego NO3-) lub amonowej (kationu amonowego NH4+), zaś wzajemny stosunek tych grup wynosi 1:1. Poziom zawartości N zawsze przekracza 28 % masy, a zatem, zgodnie z powyższymi danymi, poziom AN zawsze przekracza 80 % masy.

(22) W odniesieniu do nowych rodzajów produktów wymienionych we wniosku ustalono, że wytwarzane są one również z amoniaku i kwasu azotowego, przy czym zawartość N przekracza 28 % masy, a zawartość AN w związku z tym przekracza 80 % masy. Te nowe rodzaje produktów mogą także, oprócz AN, zawierać substancje śladowe lub składniki pokarmowe. Także i w tych produktach N występuje w formie grupy azotanowej lub amonowej, zaś wzajemny stosunek tych grup wynosi ok. 1:1.

(23) Niemniej jednak nowe rodzaje produktów wymienione we wniosku zostały poddane dodatkowemu procesowi, mającemu na celu dodanie podstawowych składników pokarmowych (⁹) innych niż N, to jest P lub K, których obecność spowodowała przekształcenie produktu w nawóz wieloskładnikowy (¹⁰). Nawóz ten można otrzymać w wyniku reakcji chemicznej lub w procesie mieszania. Pomimo dodania innych podstawowych składników pokarmowych oraz niezależnie od rodzaju transformacji (reakcja chemiczna lub proces mieszania) stwierdzono, że proces ten nie ma wpływu na żadne z kluczowych właściwości chemicznych AN zawartego w nawozie, tj. ani na formę, w jakiej występuje N, ani na ogólny poziom N i AN, który przekraczał, odpowiednio 28 % i 80 % masy.

(24) Ponadto z uwagi na ogólny poziom N i AN zaistniała konieczność wprowadzenia rozróżnienia pomiędzy nawozami wieloskładnikowymi otrzymanymi w wyniku reakcji chemicznej, a nawozami uzyskanymi w wyniku mieszania. W pierwszym przypadku ustalono, że maksymalna zawartość P lub K równa 5 %, wskazana we wniosku, jest kompatybilna chemicznie z zawartością AN przekraczającą 80 % (maksymalna dopuszczalna zawartość P lub K w nawozach wieloskładnikowych o poziomie AN wyższym niż 80 % wahała się pomiędzy 7,4 % i 12 % masy, zależnie od użytego składnika - 7,4 % dla polifosforanu amonu, 9,2 % dla fosforanu diamonu, 10,4 % dla fosforanu monoamonu oraz 12 % dla chlorku potasu). W przypadku nawozów wieloskładnikowych otrzymywanych w procesie mieszania stwierdzono, że produkt będący wynikiem tego procesu składa się z granulek lub bryłek rozpatrywanego produktu zmieszanych z granulkami lub bryłkami składników pokarmowych P lub K w sposób, który gwarantuje, że AN stanowi co najmniej 80 % ogólnej masy nawozu wieloskładnikowego.

(25) W odniesieniu do właściwości fizycznych stwierdzono, że są one ściśle związane z agronomicznymi właściwościami nawozu, a zatem mogą zostać zbadane w kontekście tych ostatnich. Agronomiczne właściwości nawozu uzależnione były najczęściej od zawartych w nim podstawowych składników pokarmowych (¹¹), formy, w jakiej występowały, oraz ich ilości w masie. W świetle powyższych kryteriów ustalono, że zarówno rozpatrywany produkt, jak i nowe rodzaje produktów wymienione we wniosku mają te same właściwości agronomiczne, zależne od zawartości N i AN. Forma, w której występował N - ta sama dla obydwu kategorii produktów - pozwalała na spełnienie wymagań uprawowych roślin odnośnie do N zarówno w perspektywie krótkookresowej, jak i średnio-/długookresowej. Rzeczywiście, część tego pierwiastka wyrażona w formie grupy azotanowej jest łatwo i szybko absorbowana przez rośliny uprawne, podczas gdy część wyrażona w postaci grupy amonowej musi zostać poddana dodatkowemu procesowi (fermentacji wywoływanej przez bakterie zawarte w glebie) przed jej przyswojeniem przez rośliny. Ponadto progowa zawartość wynosząca 28 % również wydaje się mieć istotne znaczenie dla zaspokojenia specyficznego zapotrzebowania roślin na N, co zostało potwierdzone na szczeblu wspólnotowym w treści rozporządzenia w sprawie nawozów, którego art. 25 stanowi, że nawozy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu mogą zostać zdefiniowane jako takie wyłącznie wówczas, gdy zawierają ponad 28 % N w masie. Co za tym idzie, zarówno rozpatrywany produkt, jak i nowe rodzaje produktów wymienione we wniosku w równym stopniu zaspokajają specyficzne zapotrzebowanie roślin uprawnych na N, pomimo faktu, iż nowe rodzaje produktów zawierają dodatkowo podstawowe składniki pokarmowe inne niż N, tj. P lub K, gdyż nie wpływa to ujemnie na właściwości agronomiczne N.

(26) Na koniec, w kwestii przeznaczenia produktów, żadna ze stron nie zakwestionowała stwierdzenia, że zarówno rozpatrywany produkt, jak i nowe rodzaje produktów wymienione we wniosku wykorzystywane były w okresie objętym dochodzeniem przez tych samych rolników do tych samych celów, pod warunkiem spełnienia wymogu dotyczącego zawartości AN. Wniosek ten potwierdziły badania rynku, w wyniku których ustalono, że niemal wszyscy rolnicy, którzy zgodzili się na udział w badaniach, zaprzestali stosowania rozpatrywanego produktu na rzecz nowych rodzajów produktów ze względu na niższą cenę tych ostatnich. Fakt ten potwierdził również importer.

(27) Ponadto nowe rodzaje produktów określane były jako AN lub NP/NK/NPK. Stanowi to dowód słuszności wniosku, że strategia rynkowa dostawcy (producenta-eksportera i importera) oraz sposób postrzegania produktu przez konsumenta są zbieżne w kwestii uznania, iż rozpatrywany produkt oraz nowe rodzaje produktów zaspokajają te same potrzeby.

(28) Sformułowano zatem wniosek, że z chemicznego i fizycznego/agronomicznego punktu widzenia nowych rodzajów produktów wymienionych we wniosku nie można uznać za rozpatrywany produkt, z uwagi na obecne w nich podstawowe składniki pokarmowe inne niż N, a mianowicie P lub K. Jednakże rozpatrywany produkt i nowe rodzaje produktów wymienione we wniosku są identyczne po względem zawartości AN (jeżeli przekracza ona 80 % masy), substancji śladowych i składników pokarmowych, które mogą zawierać, jak również podstawowego przeznaczenia. W związku z powyższym, uwzględniając zawartość AN oraz substancji śladowych i składników pokarmowych w nowych rodzajach produktów wymienionych we wniosku, należy również uznać je za rozpatrywany produkt.

2. Właściwości chemiczne i fizyczne oraz przeznaczenie rozpatrywanego produktu i nowych rodzajów produktów innych niż wymienione we wniosku

(29) Przeprowadzono również dochodzenie co do istnienia nowych rodzajów produktów innych niż wymienione we wniosku, które posiadają lub mogą posiadać te same co rozpatrywany produkt podstawowe właściwości chemiczne i fizyczne oraz przeznaczenie i które mogłyby również zostać uznane za rozpatrywany produkt.

(30) Jak już wcześniej wspomniano, za główne cechy chemiczne warunkujące właściwości agronomiczne rozpatrywanego produktu uznano sposób wyrażenia zawartości N oraz ogólny poziom N i AN. Zbadano więc, czy zawartość lub potencjalna zawartość w innych nawozach N wyrażonego w formie grupy azotanowej i amonowej przekracza 28 % masy (oraz czy poziom AN przekracza w związku z tym 80 % masy).

(31) Określono następujące nowe rodzaje produktów: 1) sole podwójne i mieszaniny siarczanu amonu z azotanem amonu (aktualnie objęte kodem CN 31022900); 2) sole podwójne i mieszaniny azotanu wapnia z azotanem amonu (aktualnie objęte kodem CN 31026000); 3) sole podwójne i mieszaniny złożonych soli magnezowych z azotanem amonu (aktualnie objęte kodem CN 31029000); oraz 4) nawozy NPK, NP i NK, w których zawartość P, K lub PK przekracza zawartość określoną we wniosku (5 %), lecz nie przekracza wartości progowej dopuszczalnej z chemicznego punktu widzenia przy zawartości N większej niż 28 % (patrz motyw (24)). Lista ta nie jest wyczerpująca.

(32) W kwestii przeznaczenia tych produktów stwierdzono, że dzięki ich strukturze chemicznej oraz właściwościom agronomicznym mogą one być wykorzystywane do tych samych co rozpatrywany produkt celów, pod warunkiem że zawartość N jest dostateczna, czyli utrzymuje się na poziomie wyższym niż 28 % masy (a zatem poziom AN przekracza 80 % masy).

(33) Na podstawie powyższego wyciągnięto wniosek, że rozpatrywany produkt oraz nowe rodzaje produktów inne niż wymienione we wniosku są produktami identycznymi pod względem zawartości AN (jeżeli przekracza ona 80 % masy) oraz substancji śladowych i składników pokarmowych, które mogą zawierać, jak również pod względem zasadniczego przeznaczenia. Zatem, uwzględniając zawartość AN oraz substancji śladowych i składników pokarmowych w nowych rodzajach produktów innych niż wymienione we wniosku, należy również uznać je za rozpatrywany produkt.

(34) Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że włączenie nawozów, które nie zostały uznane we wniosku za problematyczne, było nieuzasadnione. W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, że celem niniejszego dochodzenia było objęcie wszystkich nowych rodzajów produktu, które powinny być uznane za produkt objęty postępowaniem, ponieważ mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz takie samo zastosowanie podstawowe. Zgodnie z tym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania odwołano się do „nowych rodzajów produktu”, bez podawania dodatkowych szczegółów dotyczących ich składu chemicznego, w celu zbadania na podstawie obiektywnych kryteriów, czy i które nowe rodzaje produktu powinny zostać objęte. Z tego względu uznano, że wszystkie rodzaje nawozów, które zawierały produkt objęty dochodzeniem, oraz ich klasyfikacja taryfowa powinny zostać poddane dochodzeniu oraz włączone do niniejszego rozporządzenia. Wniosek ten musiał zatem zostać odrzucony.

3. Wnioski

(35) W świetle powyższych ustaleń stwierdzono, że wszystkie nowe rodzaje produktów powinny zostać uznane za rozpatrywany produkt wyłącznie na podstawie zawartości AN - jeżeli przekracza ona 80 % masy - oraz substancji śladowych i składników pokarmowych, lecz bez uwzględniania podstawowych składników pokarmowych, takich jak P i K. Co za tym idzie, w celu stosowania istniejących środków jedynie wobec rozpatrywanego produktu stanowiącego składnik wszystkich nowych rodzajów produktów konieczne wydaje się zagwarantowanie proporcjonalnego stosowania tych środków.

(36) W związku z powyższym uważa się, że w przypadku przywozu nawozów wieloskładnikowych (¹²) na bazie azotanu amonu, o zawartości azotu przekraczającej 28 % masy, istniejące środki należy stosować proporcjonalnie do zawartości AN oraz innych substancji śladowych i składników pokarmowych w tych nawozach. W celu uproszczenia procedury celnej oraz zastosowania właściwych stawek opłat celnych odpowiadających ilości rozpatrywanego produktu w nawozie wieloskładnikowym ustanowiono cztery przedziały stawek, zaś każda z nich odnosi się do innej grupy nawozów wieloskładnikowych, pośród których: pierwsza grupa zawiera mniej niż 3 % masy P lub K, druga - co najmniej 3 % masy, lecz mniej niż 6 % masy P lub K, trzecia - co najmniej 6 % masy, lecz mniej niż 9 % masy P lub K, a czwarta - co najmniej 9 % masy, lecz nie więcej niż 12 % masy P lub K.

(37) Na koniec sformułowano wniosek, iż opis rozpatrywanego produktu zamieszczony w normatywnej części rozporządzeń pierwotnych wymaga doprecyzowania, a mianowicie wyrazy „azotan amonu” należy zastąpić wyrażeniem „nawozy stałe o zawartości azotanu amonu przekraczającej 80 % masy”, celem stwierdzenia, że istnieje kilka rodzajów nawozów, których zawartość AN przekracza 80 % masy, zaś zawartość N wyrażona jako azot azotowy oraz azot amoniakalny, przekracza 28 % masy, oraz celem uniknięcia przypadków ewentualnego mylenia rozpatrywanego produktu z jego głównym składnikiem (AN).

(38) Kilka zainteresowanych stron nie zgodziło się z, jak to same nazwały, rozszerzeniem zastosowania istniejącego środka na produkty inne niż produkt objęty postępowaniem. Przypomina się, że powyższe wnioski nie przewidują rozszerzenia zastosowania istniejącego środka na nowe rodzaje produktów, lecz jedynie ich proporcjonalne stosowanie do produktu objętego postępowaniem, zawartego w nowych rodzajach produktu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1) Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 658/2002 otrzymuje brzmienie:

„1. Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz nawozów stałych o zawartości azotanu amonu przekraczającej 80 % masy, objętych kodami CN: 31023090, 31024090, ex31022900, ex31026000, ex31029000, ex31051000, ex31052010, ex31055100, ex31055900 i ex31059091 i pochodzących z Rosji.”.

2) Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 132/2001 otrzymuje brzmienie:

„1. Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz nawozów stałych o zawartości azotanu amonu przekraczającej 80 % masy, objętych kodami CN: 31023090, 31024090, ex31022900, ex31026000, ex31029000, ex31051000, ex31052010, ex31055100, ex31055900 i ex31059091 i pochodzących z Ukrainy.”.

3) Artykuł 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 658/2002 otrzymuje brzmienie:

„2. Stawka ostatecznego cła antydumpingowego jest wyrażona jako stała kwota euro za tonę, jak podano poniżej:

4) Artykuł 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 132/2001 otrzymuje brzmienie:

„2. Stawka ostatecznego cła antydumpingowego jest wyrażona jako stała kwota euro za tonę, jak podano poniżej:

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 21 czerwca 2005 r.