RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 66,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Kompleksowy plan Rady dotyczący przeciwdziałania nielegalnej imigracji i handlowi ludźmi z dnia 28 lutego 2002 r., oparty na przedstawionym Parlamentowi Europejskiemu i Radzie komunikacie Komisji z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie wspólnej polityki wobec nielegalnej imigracji, wezwał do stworzenia bezpiecznej witryny intranetowej opartej na łączach internetowych w celu uzyskania bezpiecznego i szybkiego systemu wymiany informacji między Państwami Członkowskimi o nietypowych lub nielegalnych przepływach migracyjnych i związanych z nimi zjawiskach.

(2) Stworzenie takiej sieci i zarządzane nią powinno zostać powierzone Komisji.

(3) Dostęp do tej witryny intranetowej opartej na łączach internetowych powinien być ograniczony do uprawnionych użytkowników, stosownie do obowiązujących warunków, procedur i środków bezpieczeństwa.

(4) Ponieważ Państwa Członkowskie, działając pojedynczo, nie są w stanie w wystarczającym stopniu osiągnąć celu niniejszej decyzji, a mianowicie bezpiecznej i szybkiej wymiany informacji między Państwami Członkowskimi, który to cel ze względu na efekty postulowanych działań można lepiej zrealizować na szczeblu Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu.

(5) Niniejsza decyzja respektuje prawa podstawowe i przestrzega zasad przyjętych w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej jako ogólnych zasad prawa wspólnotowego.

(6) W kontekście planowanej witryny intranetowej opartej na łączach internetowych należy wziąć pod uwagę dyrektywę 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (²) i rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (³).

(7) Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁴).

(8) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, dlatego też nie jest nią związana ani jej nie podlega. Zważywszy, że niniejsza decyzja oparta jest na dorobku Schengen zgodnie z postanowieniami tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, z wyjątkiem jej postanowień ustanawiających system wymiany informacji o problemach związanych z powrotem obywateli państw trzecich w przypadkach niedotyczących osób, które nie spełniają lub przestały spełniać kryteria pobytu krótkookresowego obowiązujące na terytorium Państwa Członkowskiego na mocy przepisów dorobku Schengen, Dania, zgodnie z art. 5 powyższego protokołu, zadecyduje w terminie sześciu miesięcy od przyjęcia przez Radę niniejszej decyzji, czy włączy niniejszą decyzję do swojego prawa krajowego.

(9) W odniesieniu do Republiki Islandii i Królestwa Norwegii niniejsza decyzja, z wyjątkiem jej postanowień ustanawiających system wymiany informacji o problemach związanych z powrotem obywateli państw trzecich w przypadkach niedotyczących osób, które nie spełniają lub przestały spełniać kryteria pobytu krótkookresowego obowiązujące na terytorium Państwa Członkowskiego na mocy przepisów dorobku Schengen, stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej dnia 18 maja 1999 r. przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój przepisów dorobku Schengen (⁵), wchodzących w zakres określony w art. 1 pkt A, B, C i E decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tej Umowy (⁶).

(10) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja, z wyjątkiem jej postanowień ustanawiających system wymiany informacji o problemach związanych z powrotem obywateli państw trzecich w przypadkach niedotyczących osób, które nie spełniają lub przestały spełniać kryteria pobytu krótkookresowego obowiązujące na terytorium Państwa Członkowskiego na mocy przepisów dorobku Schengen, stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej pomiędzy Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój przepisów dorobku Schengen (⁷), wchodzących w zakres określony art. 1 pkt A, B, C i E decyzji 1999/437/WE, w związku z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/849/WE z dnia 25 października 2004 r. (⁸) oraz decyzji Rady 2004/860/WE z dnia 25 października 2004 r. (⁹) w sprawie podpisania tej umowy odpowiednio w imieniu Unii Europejskiej i Wspólnoty Europejskiej oraz tymczasowego stosowania niektórych jej postanowień.

(11) Należy poczynić ustalenia w celu umożliwienia przedstawicielom Islandii, Norwegii i Szwajcarii przyłączenie się do prac komitetu wspomagającego Komisję w realizacji jej uprawnień wykonawczych wynikających z niniejszej decyzji w odniesieniu do postanowień będących rozwinięciem dorobku Schengen.

(12) Zjednoczone Królestwo uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej i art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącej wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (¹⁰), w zakresie, w jakim działania przewidziane w jej ramach stanowią rozwinięcie przyjętych przez Zjednoczone Królestwo przepisów dorobku Schengen przeciwko organizowaniu nielegalnej imigracji, oraz art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, dokonawszy powiadomienia o swojej woli uczestnictwa w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.

(13) Irlandia uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącej wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (¹¹), w zakresie, w jakim działania przewidziane w jej ramach stanowią rozwinięcie przepisów dorobku Schengen przeciwko organizowaniu nielegalnej imigracji, w których Irlandia uczestniczy.

(14) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, i bez uszczerbku dla art. 4 tego Protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie podlega w zakresie, w jakim działania przewidziane w jej ramach nie stanowią rozwinięcia przepisów dorobku Schengen przeciwko organizowaniu nielegalnej imigracji, w których Irlandia uczestniczy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejsza decyzja ustanawia bezpieczną, internetową sieć informowania i koordynacji służącą wymianie informacji dotyczących nietypowych przepływów migracyjnych, przypadków nielegalnego wjazdu lub imigracji oraz powrotu osób przebywających nielegalnie.

Artykuł 2

1. Komisja jest odpowiedzialna za stworzenie takiej sieci i zarządzanie nią, w tym także za jej strukturę i zawartość, a także za elementy służące wymianie informacji.

2. System wymiany informacji zawiera co najmniej następujące elementy:

a) system wczesnego ostrzegania o nielegalnej imigracji oraz siatkach przemytników;

b) sieć oficerów łącznikowych ds. imigracyjnych;

c) informacje o wykorzystywaniu wiz, dokumentów granicznych i dokumentów podróży w związku z nielegalną imigracją;

d) kwestie związane z powrotami.

3. Sieć zawiera wszelkie odpowiednie narzędzia, których poufny charakter zostanie określony zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 6 ust. 2.

4. Komisja wykorzystuje istniejącą platformę techniczną w ramach wspólnotowej, transeuropejskiej sieci elektronicznej wymiany danych między administracjami.

Artykuł 3

Zgodnie z procedurą określoną w art. 6 ust. 2 Komisja:

a) określa warunki i procedury nadawania pełnych lub ograniczonych praw dostępu do sieci;

b) formułuje zasady i wytyczne dotyczące warunków użytkowania systemu, w tym zasady dotyczące poufności, przesyłania, przechowywania, archiwizacji i usuwania informacji oraz standardowych formularzy.

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie zapewniają dostęp do sieci, stosownie do działań podjętych przez Komisję zgodnie z art. 3.

2. Państwa Członkowskie wyznaczają krajowe punkty kontaktowe, powiadamiając o nich Komisję.

Artykuł 5

1. Wprowadzenie danych do sieci nie ma wpływu na własność odnośnych informacji. Uprawnieni użytkownicy ponoszą wyłączną odpowiedzialność za przekazywane informacje i są zobowiązani zapewnić ich pełną zgodność z istniejącymi przepisami prawa wspólnotowego i krajowego.

2. Z wyjątkiem sytuacji, kiedy przekazana informacja została określona jako publicznie dostępna, dostęp do niej jest ściśle ograniczony do uprawnionych użytkowników sieci i nie może być ona ujawniana osobom trzecim bez uprzedniej zgody jej właściciela.

3. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki bezpieczeństwa w celu:

a) uniemożliwienia dostępu do sieci osobom nieuprawnionym;

b) zagwarantowania, że uprawnione osoby korzystające z sieci mają dostęp wyłącznie do danych wchodzących w ich zakres uprawnień;

c) uniemożliwienia odczytu, kopiowania, modyfikowania lub usuwania informacji z sieci przez osoby nieuprawnione.

4. Bez uszczerbku dla postanowień ust. 3, Komisja stosuje dalsze środki bezpieczeństwa zgodnie z procedurą określoną w art. 6 ust. 2.

Artykuł 6

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet ARGO, powołany zgodnie z decyzją Rady 2002/463/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. dostosowującą program działań dla współpracy administracyjnej w dziedzinie granic zewnętrznych, wiz, azylu i imigracji (program ARGO) (¹²).

2. W przypadku odesłania do niniejszego artykułu zastosowanie mają art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE.

3. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 7

1. W przypadkach podyktowanych koniecznością rozwoju sieci Komisja zawiera umowy z podmiotami prawa publicznego, utworzonymi na mocy Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie lub utworzonymi w ramach struktur Unii Europejskiej.

2. Komisja informuje Radę o postępie w negocjacjach dotyczących wszelkich takich umów.

Artykuł 8

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 9

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 16 marca 2005 r.