KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych przeznaczonych dla konsumenta końcowego (¹), w szczególności jej art. 19 i 20,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 19 ust. 2 dyrektywy 2000/13/WE, władze niemieckie powiadomiły Komisję w dniu 1 marca 2004 r. o projekcie rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie dotyczące maksymalnych limitów dotyczących pozostałości pestycydów, mając na względzie wprowadzenie przepisów szczegółowych dotyczących obowiązkowego etykietowania owoców, warzyw i ziemniaków, które zostały poddane po zbiorach przetworzeniu przy zastosowaniu środków fitofarmaceutycznych, dla zapewnienia ich dalszego przechowywania.

(2) Zgodnie z nowym art. 3a, wprowadzonym projektem wyżej cytowanego rozporządzenia, etykietowanie owoców, warzyw lub ziemniaków przetwarzanych po zbiorach powinno zawierać informację „przetworzone po zbiorze przy użyciu.” wraz z nazwą zastosowanej substancji.

(3) Zgodnie z tym, co przewiduje art. 19 ust. 2 dyrektywy 2000/13/WE, Komisja zasięgnęła opinii pozostałychPaństw Członkowskich w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt.

(4) W skład prawa wspólnotowego wchodzą już pewne przepisy zmierzające do tego, aby użycie środków, o których mowa, nie stanowiło większego ryzyka dla zdrowia konsumentów. Z jednej strony, wspomniane środki powinny zostać dopuszczone do obrotu, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzenia do obrotu środków ochrony roślin (²), a z drugiej strony, maksymalne limity pozostałości pestycydów powinny zostać określone zgodnie z dyrektywą 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (³).

(5) W niektórych przypadkach może się ponadto okazać przydatne informowanie konsumentów, w formie napisu na etykiecie, o przetworzeniu dokonanym po zbiorze i w ten sposób umożliwienie im dokonania wyboru pomiędzy produktami poddanymi przetworzeniu i nieprzetworzonymi, lub podjęcia środków ostrożności takich jak umycie lub obranie produktów. Ten rodzaj środków jest stosowany zresztą w przypadku owoców cytrusowych zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1799/2001 (⁴), szczególnie przy zastosowaniu metody obliczania maksymalnych limitów pozostałości pestycydów, która w przypadku tych produktów uwzględnia fakt, iż normalnie są one spożywane obrane.

(6) W każdym razie taki środek, podjęty jednostronnie i jednakowo przez Niemcy w odniesieniu do wszystkich owoców i warzyw, mógłby doprowadzić w sposób nieproporcjonalny do zakłóceń w wymianach wewnątrz-wspólnotowych. W istocie jego zastosowanie zmusiłoby producentów lub handlowców pozostałych Państw Członkowskich do wprowadzenia specjalnego etykietowania owoców, warzyw i ziemniaków importowanych do Niemiec i do przyjęcia w związku z tym odpowiednich przepisów w zależności od przeznaczenia produktów od samego początku procesu produkcyjnego.

(7) Przypadki, w których niesharmonizowane przepisy krajowe, regulujące etykietowanie i prezentację określonych artykułów spożywczych lub ogólnie artykułów spożywczych, są akceptowalne, zostały ograniczone i wymienione w art. 18 ust. 2 dyrektywy 2000/13/WE. Oprócz przypadku, w którym byłyby one niezbędne dla ochrony zdrowia publicznego, środki takie są dopuszczalne, jedynie jeśli są uzasadnione motywami ścigania nadużyć lub ochroną własności przemysłowej i handlowej, wskazaniem źródła, nazwy pochodzenia towaru i ścigania nieuczciwej konkurencji.

(8) Władze niemieckie nie podają żadnego uzasadnienia pozwalającego ustalić, że przedstawiony projekt jest niezbędny dla osiągnięcia jednego z celów wymienionych w cytowanym powyżej art. 18 i że powstałe w ten sposób utrudnienie jest współmierne, podając jedynie cel poinformowania konsumenta o przetworzeniu dokonanym po zbiorze.

(9) W związku z powyższym, w przypadkach gdy wydawałoby się wskazane informowanie konsumenta o przetworzeniu dokonanym po zbiorze, co przewidują Niemcy, należałoby opracować rozporządzenie dotyczące oznakowania wspólnotowego. Jest tak w przypadku ortofenylfe-nolu i ortofenylfenatu sodu, ponieważ dyrektywa 2003/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵) przewiduje, że środki te zostaną usunięte z ustawodawstwa o domieszkach, jak tylko przepisy odnośnie etykietowania artykułów spożywczych przetwarzanych przy użyciu tych środków będą miały zastosowanie, zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym określającym maksymalne limity odpadów pestycydowych.

(10) Komisja będzie dalej prowadziła rozmowy z Państwami Członkowskimi w zakresie rozszerzenia oznakowania o przetworzeniu po zbiorze.

(11) Należy zatem od tej chwili powstrzymać się od wszelkiej narodowej inicjatywy w tej dziedzinie.

(12) Powyższe stwierdzenia skłoniły Komisję do wyrażenia odrębnej opinii, zgodnie z art. 19 ust. 3 dyrektywy 2000/13/WE.

(13) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywieniowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Republika Federalna Niemiec zobowiązuje się do niewdrażania swojego projektu rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie dotyczące maksymalnych limitów pozostałości pestycydów, mając na względzie wprowadzenie szczegółowych przepisów dotyczących obowiązkowego etykietowania owoców, warzyw i ziemniaków poddanych po zbiorze przetworzeniu dla zapewnienia ich dalszej konserwacji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Federalnej Niemiec.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 października 2004 r.