RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 2792/1999(²) ustanawia przepisy dotyczące ochrony i rozwoju zasobów wodnych oraz rozwoju sektora akwakultury Wspólnoty.

(2) Prawodawstwo wspólnotowe przewiduje możliwość pomocy uzupełniającej na złomowanie wtedy, kiedy można zastosować plan odbudowy. W takim przypadku bądź jeśli nadzwyczajne środki stosowane przez Komisję lub Państwa Członkowskie mogą mieć podobny skutek, pomoc dla rybaków, którzy zostali zmuszeni do zarzucenia połowów wskutek wprowadzenia planu albo środków, powinna również zostać zwiększona. To samo powinno mieć zastosowanie do rybaków, którzy stracili pracę wskutek przyjęcia planu odbudowy lub nadzwyczajnych środków, a ich statki nie zostały złomowane.

(3) W dniu 19 września 2002 r. Komisja wydała komunikat do Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczący strategii trwałego rozwoju akwakultury europejskiej. Wprowadzenie w życie strategii wymaga zmiany rozporządzenia (WE) nr 2792/1999.

(4) Ochrona oraz rozwój zasobów wodnych nie dotyczy jedynie środków podejmowanych na morzu, ale także w wodach śródlądowych, w szczególności dotyczących gatunków anadromicznych i katadromicznych. W tym zakresie szczególnie ważne jest odtworzenie i ponowne otwarcie dróg migracji i obszarów tarła.

(5) Należy unikać wspierania wzrostu produkcji przekraczającego oczekiwany rozwój popytu. Należy poprawić strategie wprowadzania do obrotu, ale często brakuje rzetelnych statystyk dotyczących spożycia ryb, jak również analiz ekonomicznych dotyczących rynków i wprowadzania do obrotu produktów akwakultury.

(6) Szkodliwe zakwity alg są jednym z największych zagrożeń dla przyszłości hodowli mięczaków i skorupiaków w Europie. Czasami zakwit może utrzymywać się wyjątkowo długo i może wystąpić w okresie wzmożonej sprzedaży, a rekompensata dla hodowców mięczaków i skorupiaków dotkniętych zakwitem może być uzasadniona, za wyjątkiem przypadków powtarzania się zjawiska.

(7) Poszerzanie podstawowej wiedzy o sektorze obejmuje wszystkie aspekty hodowli i ma pierwszorzędne znaczenie dla akwakultury. Z powodu niewystarczających środków przeznaczonych na ten cel, istotne jest dalsze wspieranie badań stosowanych i rozwoju technologicznego akwakultury przez rozszerzanie możliwości ich finansowania ze środków publicznych i promowanie prywatnych inicjatyw w tej dziedzinie.

(8) Powinno się zachęcać przedsiębiorstwa akwakultury do doskonalenia działalności środowiskowej oraz do samodzielnego rozwijania inicjatyw wykraczających poza minimalne wymagania prawne w zakresie ochrony środowiska.

(9) Aby umożliwić usługowym statkom rybackim akwakultury korzystanie z pomocy finansowej ze środków publicznych, należy wprowadzić jasne rozróżnienie pomiędzy takimi statkami a statkami rybackimi określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa(³), ponieważ niektóre statki rybackie mogą być używane wyłącznie w akwakulturze, ale istnieje możliwość ich ponownego użycia w działalności połowowej.

(10) Aby zachęcać do stałego zmniejszania nakładów połowowych tam, gdzie został przyjęty przez Radę plan odbudowy lub gdzie zostały przyjęte przez Komisję lub Państwa Członkowskie nadzwyczajne środki, nie należy wymagać zwrotu pomocy, którą uprzednio otrzymały statki, które dotknęło wprowadzenie planu lub środków.

(11) Jeśli w przypadku planu odbudowy statek ma zastąpić sprzęt rybacki, należy pozostawić możliwość uznania pierwszej wymiany sprzętu rybackiego do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

(12) Na niektórych łowiskach można zażądać od statków Wspólnoty używania akustycznych urządzeń odstraszających w celu zmniejszenia przypadkowego chwytania i zabijania waleni. Koszt spełnienia takiego wymagania powinien kwalifikować się do objęcia pomocą w ramach modernizacji statków.

(13) Interwencje władz publicznych na rzecz akwakultury od końca lat siedemdziesiątych stymulowały wzrost produkcji, jednak obecnie sytuacja się zmieniła i nadprodukcja stanowi zagrożenie dla niektórych dziedzin działalności. Dlatego też należy określić nowe priorytety w ramach środków dotyczących akwakultury w programach Instrumentu Finansowego Orientacji Rybołówstwa, a w niektórych przypadkach należy zmniejszyć wielkość pomocy.

(14) Niektóre formy hodowli ryb mogą mieć korzystny wpływ na środowisko, łącząc działalność gospodarczą z zachowaniem lub rozwojem obszarów podmokłych. W takich okolicznościach zwiększenie wsparcia ze środków publicznych jest uzasadnione.

(15) Rozporządzenie (WE) nr 2792/1999 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 2792/1999 wprowadza się następujące zmiany:

1) Artykuł 10 ust. 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) wydatki na wyposażenie i modernizację nie będą kwalifikowały się do objęcia pomocą finansową przez pięć lat następujących po przyznaniu pomocy finansowej ze środków publicznych na budowę statku rybackiego, którego to dotyczy, poza wyposażeniem statku w systemy monitorujące lub w akustyczne urządzenia odstraszające.”

2) W art. 12 ust. 3 dodaje się literę w brzmieniu:

„e) w przypadku przyjęcia planu odbudowy przez Radę lub przyjęcia specjalnych lub nadzwyczajnych środków przez Komisję lub jedno lub więcej Państw Członkowskich, maksymalna wysokość pomocy, o której mowa w lit. b) i c), może zostać zwiększona o 20%. Ponadto wymóg trwałego wstrzymania działalności statku, na którym byli zatrudnieni rybacy, przewidziany w lit. b), nie powinien mieć zastosowania.”

3) W art. 12 ust. 4 litera c) otrzymuje następujące brzmienie:

„c) rekompensata, określona w ust. 3 lit. b) lub e), podlega zwrotowi w formie pro rata temporis w przypadku powrotu beneficjantów do pracy w zawodzie rybaka w terminie krótszym niż jeden rok od czasu wypłacenia im rekompensaty.”

4) W artykule 13 ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) prace mające na celu ochronę oraz rozwój zasobów wodnych, w tym zasobów słodkowodnych, z wyjątkiem zarybiania;”.

5) W artykule 15 ust. 3 lit. n) otrzymuje brzmienie:

„n) pogłębianie wiedzy oraz przejrzystości produkcji i rynku, w tym statystyk oraz analiz ekonomicznych.”

6) W art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

a) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Państwa Członkowskie mogą przyznać rekompensaty finansowe hodowcom mięczaków i skorupiaków, jeśli zanieczyszczenie hodowli spowodowane rozwojem produkującego toksyny planktonu bądź obecność planktonu zawierającego biotoksyny morskie, z uwagi na ochronę zdrowia ludzkiego, rodzą konieczność zawieszenia zbiorów na okres dłuższy niż cztery kolejne miesiące lub jeśli straty poniesione na skutek zawieszenia zbiorów w okresie wzmożonej sprzedaży wynoszą więcej niż 35% rocznego obrotu odnośnego przedsiębiorstwa, obliczonego na podstawie średniego obrotu tego przedsiębiorstwa w ostatnich trzech latach. Przyznanie rekompensaty może obejmować nie więcej niż sześć miesięcy zawieszenia zbiorów w ciągu całego okresu od wejścia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1421/2004 z 19 lipca 2004 r.^(*) zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2792/1999 ustanawiające szczegółowe zasady i uzgodnienia dotyczące pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa do końca 2006 r.

^(*) Dz.U. L 260 z 6.8.2004, str. 1.”;

b) w ust. 3 pierwszy akapit otrzymuje brzmienie:

„Udział finansowy z IFOR w środkach określonych w ust. 1, 1 a i 2 na jedno Państwo Członkowskie w ciągu całego okresu od 2000 r. do 2006 r. nie może przekroczyć wyższego z dwóch następujących progów: 1 miliona EUR lub 4% finansowej pomocy Wspólnoty dla sektora w danym Państwie Członkowskim.”;

c) w ust. 3 dodaje się akapit trzeci w brzmieniu:

„W przypadku przyjęcia planu odbudowy przez Radę lub przyjęcia nadzwyczajnych środków przez Komisję lub jedno lub więcej Państw Członkowskich, art. 10 ust. 3 lit. b) ppkt ii) nie ma zastosowania.”;

d) ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Powtarzające się sezonowe zawieszenie działalności połowowej i w dziedzinie akwakultury nie kwalifikuje się do rekompensaty na podstawie ust. 1, 1a, 2 i 3.”

7) W art. 17 ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Inicjatywy na małą skalę w zakresie badań stosowanych, których całkowity koszt nie przekracza 150 000 EUR, a czas trwania trzech lat, realizowane przez operatora gospodarczego, instytucję naukową bądź techniczną, reprezentatywną organizację profesjonalną lub inną właściwą instytucję kwalifikują się do projektów pilotażowych, pod warunkiem że przyczyniają się do osiągnięcia celów trwałego rozwoju akwakultury we Wspólnocie.”

8) W załączniku III wprowadza się następujące zmiany:

a) punkt 1.4 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) Statki muszą być wpisane do rejestru statków rybackich Wspólnoty przez co najmniej pięć lat, z wyjątkiem sprzętu rejestrowanego w Systemach Monitorowania Statków lub akustycznych urządzeń odstraszających. Zmiany w charakterystyce statków muszą być przekazywane do rejestru, zaś statki modernizowane muszą być mierzone zgodnie z przepisami Wspólnoty.”;

b) w pkt 1.4 lit. b) wprowadza się następujące zmiany:

– w ppkt iii) wprowadza się następujące zmiany:

„iii) poprawy warunków pracy oraz bezpieczeństwa, i/lub”,

– dodaje się ppkt w brzmieniu:

„iv) zakupu akustycznych urządzeń odstraszających do celów rozporządzenia (WE) nr 812/2004 z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadkowych połowów waleni w rybołówstwie^(*);

^(*) Dz.U. L 150 z 30.4.2004, str. 12.”;

– ostatni akapit otrzymuje brzmienie:

„Bez uszczerbku dla przepisów art. 16 ust. 2, wymiana sprzętu rybackiego nie jest uznawana za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą finansową, poza przypadkami, gdy statek jest przedmiotem planu odbudowy i ma trwale zakończyć działalność na przedmiotowym łowisku poławiając inne gatunki innym sprzętem rybackim. W takim przypadku Komisja może zdecydować, że pierwsza wymiana sprzętu rybackiego, jeśli możliwości połowowe są znacząco ograniczone przez plan odbudowy, może zostać zaliczona do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.”;

c) pierwsze zdanie w pkt 2.1 otrzymuje brzmienie:

„Wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą ze środków IFOR mogą dotyczyć instalacji urządzeń stacjonarnych lub przenośnych służących do ochrony oraz rozwoju zasobów wodnych, do rekultywacji rzek i jezior, w tym obszarów tarła, do ułatwienia gatunkom wędrownym migracji w górę i dół rzek oraz do naukowego monitoringu projektów.”;

d) punkt 2.2 otrzymuje brzmienie:

„2.2. Akwakultura:

a) do celów niniejszego rozporządzenia

»akwakultura« oznacza hodowlę bądź uprawę organizmów wodnych przy stosowaniu technik opracowanych w celu zwiększenia produkcji organizmów, których to dotyczy, powyżej naturalnej zdolności środowiska; organizmy takie pozostają własnością osoby fizycznej lub prawnej w ciągu całego stadium hodowli bądź uprawy, do zbiorów włącznie;

b) organizatorzy projektów intensywnej hodowli ryb przekażą organowi zarządzającemu informacje przewidziane w załączniku IV do dyrektywy 85/337/EWG^(*) z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne, wraz ze swoimi wnioskami o udzielenie pomocy finansowej ze środków publicznych. Organ zarządzający podejmie decyzję w sprawie tego, czy dany projekt musi zostać przedstawiony do oceny zgodnie z przepisami art. 5-10 niniejszej dyrektywy. W przypadku gdy zostaje przyznana pomoc finansowa ze środków publicznych, koszt gromadzenia informacji na temat wpływu na środowisko oraz wszelkie koszty oceny będą kwalifikowały się do objęcia pomocą ze środków IFOR;

c) początkowe koszty poniesione przez przedsiębiorstwa akwakultury w związku z udziałem w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie ustanowionych rozporządzeniem (WE) nr 761/2001^(**) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. dopuszczającym dobrowolny udział organizacji w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS), jak również inwestycje dotyczące prac związanych z instalacją bądź poprawą cyrkulacji wody w przedsiębiorstwach akwakultury oraz na usługowych statkach rybackich będą kwalifikować się do objęcia pomocą;

d) statki rybackie określone w art. 3 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa^(***) nie będą uznawane za statki usługowe, nawet jeśli są używane wyłącznie w akwakulturze;

e) w ramach środków związanych z akwakulturą w programach IFOR za priorytetowe uznaje się:

i) rozwój technik znacząco zmniejszających wpływ na środowisko;

ii) poprawę tradycyjnej działalności w obszarze akwakultury, ważnej dla zachowania otoczenia społecznego oraz środowiskowego określonych obszarów;

iii) modernizację istniejących przedsiębiorstw;

iv) środki korzystne dla akwakultury objęte zakresem art. 14 i 15 niniejszego rozporządzenia;

v) zróżnicowanie hodowanych gatunków;

f) w drodze odstępstwa od kolumny dla grupy 3 w tabeli 3 pkt 2 załącznika IV oraz bez uszczerbku dla stawek pomocy finansowej dla regionów peryferyjnych, stosuje się następujące stawki pomocy finansowej:

i) dla inwestycji dotyczących korzystania z technik znacząco zmniejszających wpływ na środowisko lub dotyczących projektów hodowli ryb, które mają korzystny wpływ na środowisko, udział prywatnych beneficjentów (C) wynosi co najmniej 30% kwalifikujących się wydatków w regionach celu 1 oraz co najmniej 50% na innych obszarach. Ocena korzyści dla środowiska będzie przeprowadzona na koszt organizatora i sprawdzona przez organ zarządzający. W przypadku gdy pomoc finansowa ze środków publicznych zostanie przyznana, koszty oceny będą kwalifikowały się do objęcia pomocą ze środków IFOR;

ii) dla inwestycji dotyczących tworzenia nowych intensywnych hodowli ryb, niewyliczonych wśród priorytetów w lit. e), udział prywatnych beneficjentów (C) wynosi co najmniej 50% kwalifikujących się wydatków w regionach celu 1 oraz co najmniej 70% na innych obszarach.

^(*) Dz.U. L 175 z 5.7.1985, str. 40. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 156 z 25.6.2003, str. 17).

^(**) Dz.U. L 114 z 24.4.2001, str. 1. Rozporządzenie zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r.

^(***) Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.”

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie 20 dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 lipca 2004 r.

W imieniu Rady

C. VEERMAN

Przewodniczący