KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

Uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2529/2001 z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego (¹), w szczególności jego art. 6 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnotowe kontyngenty taryfowe w odniesieniu do mięsa baraniego i koziego należy otworzyć na rok 2004 r. Cła i ilości, określone w rozporządzeniu (WE) nr 2529/2001, powinny być ustalane zgodnie z odpowiednimi umowami międzynarodowymi pozostającymi w mocy w ciągu 2004 r.

(2) Z zastrzeżeniem ratyfikacji Traktatu o Przystąpieniu Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji, Republika Czeska, Słowenia i Słowacja przystąpią do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. Dlatego kontyngenty przysługujące tym krajom powinny być otwarte tylko do dnia ich przystąpienia.

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 312/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie wykonania dla Wspólnoty przepisów dotyczących taryfy celnej ustanowionych w Układzie ustanawiającym stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi z jednej strony, a Republiką Chile z drugiej strony (²), przewiduje dodatkowy dwustronny kontyngent taryfowy w wysokości 2 000 ton zwiększany co roku o 10 procent, otwierany dla produktu o kodzie 0204 od dnia 1 lutego 2003 r. Kontyngent ten należy dodać do kontyngentu w ramach GATT/WTO dla Chile i należy zarządzać obydwoma kontyngentami w taki sam sposób od dnia 1 stycznia 2004 r.

(4) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1329/2003 z dnia 21 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 992/95 w odniesieniu do kontyngentów taryfowych na niektóre produkty rolne i rybołówstwa pochodzące z Norwegii (³) udziela dodatkowych dwustronnych koncesji handlowych dotyczących produktów rolnych.

(5) Niektóre kontyngenty taryfowe dla produktów na bazie mięsa baraniego i koziego zostały ustanowione dla krajów AKP w ramach Umowy z Cotonou (⁴).

(6) Ponieważ przywozem zarządza się w skali jednego roku kalendarzowego, w przypadku kontyngentów określonych na okres od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca wielkości ustalone na rok 2004 stanowią sumę połowy wielkości ustalonej na okres od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 30 czerwca 2004 r. i połowę wielkości przypadającą na okres od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 30 czerwca 2005 r.

(7) Należy ustalić wagę równoważnych tusz w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania wspólnotowych kontyngentów taryfowych. Ponadto w związku z tym, że niektóre kontyngenty taryfowe przewidują opcję przywozu albo żywych zwierząt, albo ich mięsa, wymagane jest stosowanie współczynnika konwersji.

(8) Doświadczenie w zakresie administrowania wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi wykazało, że niezbędna jest poprawa sposobu zarządzania tymi kontyngentami. Doświadczenie w zakresie stosowania systemu zarządzania zgodnie z zasadą kto pierwszy ten lepszy było pozytywne w odniesieniu do innych sektorów rolnych. W interesie uproszczenia procedur administracyjnych, kontyngenty dotyczące produktów na bazie mięsa baraniego i koziego pochodzącego z krajów trzecich powinny w drodze odstępstwa od rozporządzenia Komisji (WE) nr 1439/95 z dnia 26 czerwca 1995 r. ustalającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3013/89 w odniesieniu do przywozu i wywozu produktów sektora mięsa baraniego i koziego (⁵) być zarządzane zgodnie z przepisami art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2529/2001. Należy tego dokonać zgodnie z art. 308a, art. 308b i art. 308c ust. l rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w zakresie wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁶). W przypadku gdy przywozem zarządza sie zgodnie z tymi przepisami, pozwolenia na przywóz nie są już wymagane.

(9) W celu uniknięcia jakiejkolwiek dyskryminacji państw eksportujących i zważywszy, że w ostatnich dwóch latach równoważne kontyngenty taryfowe zostały szybko wyczerpane, kontyngenty taryfowe w ramach niniejszego rozporządzenia nie powinny być początkowo uważane za bliskie wykorzystania w rozumieniu art. 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przy zastosowaniu zarządzania zgodnie z zasadą kto pierwszy, ten lepszy. Dlatego organy celne powinny odstąpić od wymagania zabezpieczenia w odniesieniu do towarów początkowo przywożonych w ramach niniejszych kontyngentów zgodnie z art. 308c ust. l i art. 248 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. Z uwagi na specyfikę przechodzenia z jednego systemu zarządzania do drugiego nie stosuje się art. 308c ust. 2 i 3 tego rozporządzenia.

(10) Wdrożenie zasady kto pierwszy ten lepszy wymaga wykonania pewnej dodatkowej pracy przygotowawczej w przypadku Australii i Nowej Zelandii z uwagi na duże wielkości kontyngentów oraz ich tradycyjne wykorzystanie. Z tego względu zasadę kto pierwszy ten lepszy należy stosować tylko w odniesieniu do przywozu z tych dwóch państw od dnia 1 maja 2004 r., a pozwolenia na przywóz należy utrzymać do dnia 30 kwietnia 2004 r. zgodnie z zasadami ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 1439/95. Wskutek tego należy przyjąć przepisy w odniesieniu do dostępnych wielkości w ramach każdego z tych dwóch systemów zarządzania.

(11) Należy wyjaśnić, jaki rodzaj dowodu potwierdzającego pochodzenie produktów trzeba przedstawić aby skorzystać z kontyngentów taryfowych według zasady kto pierwszy ten lepszy.

(12) Przy zgłaszaniu organom celnym produktów na bazie mięsa baraniego w celu przywozu trudno jest im ustalić czy produkty pochodzą z owiec domowych, czy owiec innego pochodzenia, co jest podstawą do określenia stosowania różnych stawek celnych. W związku z tym stosownym jest zapewnienie, aby dowód pochodzenia zawierał takie wyjaśnienie.

(13) Zgodnie z art. 3 dyrektywy Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa (⁷), i dyrektywą Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej zwierząt wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich i zmieniająca dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG i 90/675/EWG (⁸), przywóz może być dopuszczony tylko w przypadku produktów spełniających wymagania obowiązujących obecnie w państwach Wspólnoty zasad weterynaryjnych i certyfikacji.

(14) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Owiec i Kóz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie otwiera wspólnotowe kontyngenty taryfowe dla owiec, kóz, mięsa baraniego i koziego na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2004 r.

Artykuł 2

Opłaty celne stosowane do przywozu do Wspólnoty owiec, kóz, mięsa baraniego i koziego objętych kodami CN 0104 10 30, 0104 10 80, 0104 20 90, 0210 99 21, 0210 99 29 i 0204 pochodzących z krajów wskazanych w Załączniku należy zawiesić lub zmniejszyć zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 3

1. W odniesieniu do ilości wyrażonych wagą równoważnych tusz dla przywozu mięsa objętego kodem CN 0204 i zwierząt żywych objętych kodami CN 0104 10 30, 0104 10 80 i 0104 20 90, jak również do opłat celnych należy stosować wielkości określone w Załączniku.

2. Dla obliczania ilości wyrażonych „wagą równoważnych tusz” określonych w ust. 1, masę netto produktów z mięsa baraniego i koziego należy pomnożyć przez następujące współczynniki:

a) w przypadku zwierząt żywych: 0,47;

b) w przypadku mięsa z jagniąt i z koźląt bez kości: 1,67;

c) w przypadku baraniny bez kości, mięsa koziego bez kości innego niż z koźląt oraz dowolnej mieszaniny tych mięs: 1,81;

d) w przypadku produktów z kośćmi: 1,00.

3. „Koźlę” oznacza kozę w wieku do jednego roku.

Artykuł 4

W drodze odstępstwa od Tytułu II(A) i (B) rozporządzenia (WE) nr 1439/95, kontyngentami taryfowymi określonymi w Załączniku do niniejszego rozporządzenia dla państw z grupy państw nr 2, 3, 4 i 5 oraz dla Argentyny, Urugwaju, Chile, Islandii i Słowenii zarządza się według zasady kto pierwszy, ten lepszy zgodnie z art. 308a, art. 308b i art. 308c ust. l rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2004 r. Nie stosuje się art. 308c ust. 2 i 3 tego rozporządzenia. Nie są wymagane pozwolenia na przywóz.

Artykuł 5

1. W okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia 2004 r., kontyngenty taryfowe przewidziane dla Australii i Nowej Zelandii określone w Załączniku dla grupy państw nr 1 są zarządzane zgodnie z zasadami ustalonymi w Tytule II(A) rozporządzenia (WE) nr 1439/95.

W drodze odstępstwa od art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1439/95, organy wydające Australii i Nowej Zelandii mogą, do dnia 30 kwietnia 2004 r., wydawać dokumenty pochodzenia o okresie ważności krótszym niż trzy miesiące od daty ich faktycznego wydania. [1]

2. W okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r., w drodze odstępstwa od Tytułu II(A) rozporządzenia (WE) nr 1439/95, kontyngentami taryfowymi określonymi w ust. 1, zarządza się zgodnie z art. 4 niniejszego rozporządzenia.

Jednakże pozwolenia na przywóz wydane najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2004 r. na podstawie ust. 1 zachowują ważność do końca ich okresu ważności.

3. Ilość tymczasowo zarządzana zgodnie z ust. 2 wynosi rocznie dla Australii 18 650 ton, a dla Nowej Zelandii 226 700 ton minus oszacowane odpowiednie ilości wyrażone wagą równoważnych tusz, dla których pozwolenia na przywóz wydane są najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Tymczasowa ilość jest następnie dostosowywana na podstawie pozwoleń wydawanych z mocą obowiązującą w okresie kwietnia. Ilość ustalana w dniu 1 maja będzie następnie zwiększana o ilość wyrażoną wagą równoważnych tusz, o którą, wydane pozwolenia nie zostały wykorzystane lub wykorzystane tylko częściowo na podstawie pozwoleń zwróconych do właściwych władz. Pozwolenia nie zwrócone do 15 sierpnia uważane są za w pełni wykorzystane.

4. Dla celów przepisów ustępu 3 Państwa Członkowskie:

a) informują o ilościach określonych w art. 19 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1439/95, również jeśli chodzi o wagę równoważnych tusz;

b) powiadamiają Komisję pierwszego dnia roboczego danego tygodnia w przypadku kwietnia 2004 r. i następnie zgodnie z wymaganiami ustanowionymi w art. 19 ust. 2) rozporządzenia (WE) nr 1439/95, w sprawie pozwoleń na przywóz wydanych w uprzednim tygodniu, jak również odpowiedniej wagi równoważnych tusz;

c) w drodze odstępstwa od art. 19 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1439/95, informują o danych, określonych w tym punkcie nie później niż w dniu 25 sierpnia 2004 r.

5. W celu obliczenia wagi równoważnych tusz, o którym mowa w ustępach 3 i 4, stosuje się współczynniki określone w art. 3 ust. 2.

Artykuł 6

1. W celu skorzystania z kontyngentów taryfowych określonych w Załączniku i zarządzanych zgodnie z art. 4, należy przedstawić wspólnotowym organom celnym ważny dowód pochodzenia wydany przez właściwe organy zainteresowanego kraju trzeciego łącznie z deklaracją celną w sprawie dopuszczenia odnośnych towarów do wolnego obrotu. Pochodzenie towarów objętych kontyngentami taryfowymi innymi niż wynikające z preferencyjnych umów taryfowych określane jest zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa wspólnotowego.

2. Dowód pochodzenia określony w ust. 1 ustanawia się następująco:

a) w przypadku gdy kontyngent taryfowy, który stanowi część preferencyjnej umowy taryfowej dowodem pochodzenia jest dowód ustanowiony w tym układzie;

b) w przypadku innych kontyngentów taryfowych, dowodem pochodzenia jest dowód ustanowiony zgodnie z art. 47 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, zawierający oprócz elementów przewidzianych w tym artykule następujące dane:

– kod CN (przynajmniej cztery pierwsze cyfry),

– numer kolejny lub numery kolejne odnośnych kontyngentów taryfowych zgodnie z trzecim akapitem niniejszego ustępu,

– całkowita masa netto przypadająca na daną kategorię współczynnika określona w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia;

c) w przypadku państwa, którego kontyngent objęty jest lit. a) i b) łącznie, jest to dowód, określony w lit. a).

W przypadku, określonym w punkcie b), formularze zgodne z Załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1439/95, które zawierają wszystkie dodatkowe informacje wymagane w tym punkcie można stosować w okresie 2004 r., wykreślając tekst odnoszący się do pozwoleń na przywóz przy stosowaniu art. 4 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku gdy dowód pochodzenia określony w punkcie b) jest zgłoszony jako dokument towarzyszący tylko w odniesieniu do jednej deklaracji w sprawie dopuszczenia do wolnego obrotu, może on zawierać kilka numerów kolejnych. We wszystkich innych przypadkach zawiera on tylko jeden numer kolejny.

3. W celu skorzystania z kontyngentów taryfowych określonych w Załączniku dla państw grupy 4 w odniesieniu do produktów objętych kodem CN ex 0204, ex 0210 99 21 i ex 0210 99 29, dowód pochodzenia zawiera, w miejscu na opis produktu w tabeli, jeden z następujących wpisów:

a) „produkt/-y owczy/-e z gatunków owcy domowej;”

b) „produkt/-y owczy/-e z gatunków innych niż owce domowe;”

Te wskazania opowiadają wskazaniom określonym w świadectwie weterynaryjnym dołączonym do tych produktów.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od 1 stycznia 2004 r.

W odniesieniu do Republiki Czeskiej, Słowenii i Słowacji niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 30 kwietnia 2004 r. pod warunkiem wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier Malty, Polski, Słowenii i Słowacji.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 grudnia 2003 r.