RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 63 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

a także mając na uwadze, co następuje:

1. Traktat z Amsterdamu ma na celu stopniowe tworzenie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości oraz powierza Komisji wspólne prawo inicjatywy ustawodawczej w celu podjęcia odpowiednich środków w sprawie zharmonizowanej polityki imigracyjnej.

2. Ust. 38 lit. c) (ii) planu działań Rady i Komisji, dotyczący optymalnego sposobu wprowadzenia w życie przepisów Traktatu z Amsterdamu w sprawie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości(³), przewiduje opracowanie zasad dotyczących procedur wydawania przez Państwa Członkowskie wiz długoterminowych oraz dokumentów pobytowych.

3. Rada Europejska na szczycie w Tampere w dniach 15 i 16 października 1999 r. podkreśliła potrzebę zharmonizowanej polityki imigracyjnej, zwłaszcza w świetle przepisów Traktatu odnoszących się do wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich.

4. Wspólne działania Rady 97/11/WSiSW(⁴), dotyczące jednolitego wzoru dokumentów pobytowych, potwierdza potrzebę zharmonizowania wzoru dokumentów pobytowych stały, wydawanych przez Państwa Członkowskie obywatelom państw trzecich. W konsekwencji uznaje się za właściwe, aby odtąd wspólnotowy akt prawny zastąpił wspólne działanie 97/11/WSiSW.

5. istotne jest, aby jednolity wzór dokumentów pobytowych zawierał wszystkie niezbędne informacje i odpowiadał bardzo wysokim normom technicznym, w szczególności w zakresie zabezpieczeń przed podrobieniem i fałszowaniem. Przyczyni się to do realizacji zadania zapobiegania i zwalczania nielegalnej imigracji oraz nielegalnego pobytu. Wzór powinien być przystosowany do wykorzystania przez wszystkie Państwa Członkowskie i posiadać powszechnie rozpoznawalne zharmonizowane cechy zabezpieczenia, widoczne dla gołego oka.

6. W celu udoskonalenia ochrony dokumentów pobytowych przed podrobieniem i fałszowaniem, Państwa Członkowskie i Komisja w regularnych odstępach czasu będą rozważać, stosownie do rozwoju technologii, potrzebę wprowadzenia zmian do zabezpieczeń wbudowanych w dokumenty pozwoleń, zwłaszcza włączenie i wykorzystanie nowych elementów biometrycznych.

7. Niniejsze rozporządzenie ustanawia jedynie te wymogi, które nie stanowią tajemnicy. Wymogi te należy uzupełnić wymogami, które pozostaną tajne w celu uniknięcia ryzyka podrobienia i fałszowania, a które nie mogą zawierać danych osobowych lub odniesień do takich danych. Kompetencje w zakresie przyjmowania takich dodatkowych wymogów technicznych należy przyznać Komisji, wspomaganej przez Komitet utworzony na podstawie art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1683/95 z dnia 29 maja 1995 r. ustanawiającego jednolity formularz wizowy (⁵). W tym względzie należy zapobiec jakiemukolwiek przerwaniu ciągłości w odniesieniu do dokumentów pobytowych wynikających z decyzji Rady z dnia 17 grudnia 1997 r. i z dnia 8 czerwca 2001 r.

8. Dla zapewnienia, żeby przedmiotowa informacja nie była ujawniana w szerszym zakresie niż jest to konieczne, istotne jest, aby każde Państwo Członkowskie wyznaczyło jeden organ odpowiedzialny za drukowanie jednolitego wzoru dokumentów pobytowych, przy czym w razie konieczności zachowana była możliwość zmiany tego organu przez dane Państwo Członkowskie. Ze względów bezpieczeństwa każde Państwo Członkowskie powinno podać nazwę właściwego organu do wiadomości Komisji oraz pozostałych Państw Członkowskich.

9. W porozumieniu z Komisją, Państwa Członkowskie stosują konieczne środki w celu zapewnienia zgodności przetwarzania danych osobowych z poziomem zabezpieczeń, o których mowa w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(⁶).

10. środki konieczne do wprowadzenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(⁷).

11. Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na zakres kompetencji Państw Członkowskich w odniesieniu do uznawania państw i jednostek terytorialnych oraz paszportów, dokumentów podróży i dokumentów tożsamości wydanych przez ich odnośne władze.

12. Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i w związku z tym nie jest nim związana ani mu nie podlega. Przyjmując, że niniejsze rozporządzenie ma bazować na dorobku Schengen zgodnie z przepisami trzeciej części tytułu IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w ciągu sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego rozporządzenia, stosownie do art. 5 wymienionego Protokołu, Dania podejmie decyzję co do ewentualnej jego transpozycji do swojego prawa krajowego.

13. W odniesieniu do Republiki Islandii i Królestwa Norwegii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku z Schengen mieszcząc się w obszarze określonym w art. 1 lit. b) decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen(⁸).

14. Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i Irlandii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej powiadomiło listem z dnia 3 lipca 2001 r. o swoim zamiarze wzięcia udziału w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia.

15. Zgodnie z art. 1 wymienionego Protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia. Wskutek tego oraz z zastrzeżeniem art. 4 wyżej wspomnianego Protokołu, przepisy niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania w odniesieniu do Irlandii,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Dokumenty pobytowe wydawane przez Państwa Członkowskie obywatelom państw trzecich sporządza się według jednolitego wzoru i zapewnia się wystarczająco dużo miejsca na umieszczenie tam informacji wymienionych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia. Dokumenty pobytowe dla obywateli państw trzecich wydaje się jako odrębne dokumenty w formacie ID 1 lub ID 2. Każde Państwo Członkowskie może dodać w odpowiednim miejscu jednolitego wzoru ważne informacje dotyczące charakteru zezwolenia oraz prawnego statusu osoby zainteresowanej, w szczególności informację co do posiadania/nieposiadania pozwolenia na pracę.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia,

a.) „dokument pobytowy” oznacza upoważnienie wydane przez władze danego Państwa Członkowskiego zezwalające obywatelowi państwa trzeciego na legalny pobyt na danym terytorium, z wyjątkiem:

(i) wiz;

(ii) zezwoleń wydanych do czasu rozpatrzenia wniosku o azyl, wniosku o wydanie dokumentu pobytowego lub wniosku o przedłużenie ważności dokumentu pobytowego;

(ii)a) zezwoleń wydawanych w wyjątkowych przypadkach w celu przedłużenia dozwolonego pobytu o okres nieprzekraczający jednego miesiąca;

(iii) upoważnień na okres pobytu nieprzekraczający sześciu miesięcy, wydanych przez Państwa Członkowskie niestosujące przepisów art. 21 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiką Federalną Niemiec i Republiką Francuską o stopniowym znoszeniu kontroli na wspólnych granicach(⁹);

b) „obywatel państwa trzeciego” oznacza osobę, która nie jest obywatelem Unii w rozumieniu art. 17 ust. 1 Traktatu.

Artykuł 2

1. Dodatkowe wymogi techniczne dla jednolitego wzoru dokumentów pobytowych, odnoszące się do poniższych kwestii, ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 7 ust. 2:

a) dodatkowe elementy i wymogi dotyczące zabezpieczeń, w tym podwyższone standardy przeciwdziałające podrabianiu, przerabianiu i fałszowaniu;

b) techniczne standardy i metody w zakresie wypełniania jednolitego dokumentu pobytowego;

c) pozostałe standardy przestrzegane przy wypełnianiu dokumentu pobytowego.

d) specyfikacje techniczne dotyczące nośnika z zapisem cech biometrycznych i bezpieczeństwa tego nośnika, w tym ochrony przed nieuprawnionym dostępem;

e) wymagania jakości wizerunku twarzy i odcisków palców oraz odnośne wspólne normy;

f) wyczerpujący wykaz dodatkowych zabezpieczeń krajowych, które mogą zostać dodane przez państwa członkowskie zgodnie z lit. h) załącznika.

2. Kolory jednolitego dokumentu pobytowego można zmieniać zgodnie z procedurą określoną w art. 7 ust. 2.

Artykuł 3

Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 7 ust. 2, można podjąć decyzję, że specyfikacje, o których mowa w art. 2, są niejawne i nie podlegają publikacji. Są one wtedy udostępniane jedynie wyznaczonym przez państwa członkowskie podmiotom odpowiedzialnym za druk oraz osobom odpowiednio upoważnionym przez państwa członkowskie lub Komisję.

Każde Państwo Członkowskie wyznacza jeden organ odpowiedzialny za drukowanie jednolitego dokumentu pobytowego. Nazwa tego organu jest podana przez Państwo Członkowskie do wiadomości Komisji i pozostałych Państw Członkowskich. Ten sam organ może zostać wyznaczony przez dwa lub więcej Państw Członkowskich. Każde Państwo Członkowskie jest uprawnione do zmiany wyznaczonego organu. Informuje ono w stosownym trybie Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 4

Z zastrzeżeniem zasad ochrony danych, osoby, którym wydano dokument pobytowy, mają prawo do weryfikacji danych szczegółowych zawartych w dokumentach pobytowych, jak również, gdzie stosowne, do dokonania korekt lub skreśleń.

Na dokumencie pobytowym ani na nośniku pamięci dokumentu pobytowego określonym w art. 4a nie umieszcza się żadnych informacji w formie nadającej się do odczytu maszynowego, o ile nie przewiduje tego niniejsze rozporządzenie lub załącznik do niego lub o ile taka informacja nie została umieszczona w odnośnym dokumencie podróży przez wydające ten dokument państwo zgodnie z jego przepisami krajowymi. Państwa członkowskie mogą w pamięci mikroprocesora, o którym mowa w pkt 16 załącznika, przechowywać również dane wymagane w usługach elektronicznych, takich jak elektroniczna administracja publiczna i działalność gospodarcza oparta na rozwiązaniach teleinformatycznych, oraz dodatkowe postanowienia dotyczące dokumentu pobytowego. Wszystkie dane krajowe muszą jednak być logicznie oddzielone od danych biometrycznych, o których mowa w art. 4a.

Na użytek niniejszego rozporządzenia cechy biometryczne w dokumentach pobytowych są wykorzystywane wyłącznie po to, by sprawdzić:

a) autentyczność dokumentu;

b) tożsamość posiadacza za pomocą bezpośrednio dostępnych porównywalnych cech, gdy prawo krajowe wymaga okazania dokumentu pobytowego.

Artykuł 4a

Jednolity wzór dokumentów pobytowych obejmuje nośnik pamięci z zapisem wizerunku twarzy i zapisem dwóch odcisków palców posiadacza dokumentu dokonanymi w formatach interoperacyjnych. Dane te są zabezpieczone, a nośnik pamięci ma wystarczającą pojemność i wydajność, aby zagwarantować ich integralność, autentyczność i poufność.

Artykuł 4b

Do celów niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie pobierają od obywateli państw trzecich identyfikatory biometryczne, obejmujące wizerunek twarzy i dwa odciski palców.

Procedurę ustala się zgodnie z rozwiązaniami krajowymi stosowanymi w danym państwie członkowskim oraz z gwarancjami określonymi w konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka.

Pobiera się następujące identyfikatory biometryczne:

– zdjęcie dostarczone przez wnioskodawcę lub wykonane przy składaniu wniosku, oraz

– dwa płaskie odciski palców utrwalone cyfrowo.

Specyfikacje techniczne dotyczące pobierania identyfikatorów biometrycznych ustala się w trybie określonym w art. 7 ust. 2 oraz zgodnie z normami ICAO i wymogami technicznymi dotyczącymi paszportów wydawanych przez państwa członkowskie swoim obywatelom zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2252/2004 z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie norm dotyczących zabezpieczeń i danych biometrycznych w paszportach i dokumentach podróży wydawanych przez państwa członkowskie (¹⁰).

Pobranie odcisków palców jest obowiązkowe w przypadku osób w wieku od sześciu lat.

Z obowiązku składania odcisków palców zwolnione są osoby, od których pobranie ich jest fizycznie niemożliwe.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do obywateli państw trzecich, którzy są:

- członkami rodzin obywateli Unii, korzystających z prawa swobody przepływu,

- obywatelami Państw Członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu będących stroną Porozumienia o sprawie Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz członków ich rodzin, korzystających z prawa swobody przepływu, zgodnie z wymienionym układem,

- obywatelami państw trzecich, którzy nie podlegają obowiązkowi posiadania wizy i którzy posiadają zgodę na pobyt w Państwie Członkowskim przez okres poniżej trzech miesięcy.

Artykuł 5a

Jeżeli państwa członkowskie stosują jednolity wzór do celów innych niż te, których dotyczy niniejsze rozporządzenie, muszą przedsięwziąć odpowiednie środki, aby wyeliminować możliwość pomyłki z dokumentem pobytowym, o którym mowa w art. 1, oraz aby na karcie był jasno określony cel, w jakim została wydana.

Artykuł 6

Środki niezbędne do wprowadzenia niniejszego rozporządzenia w życie przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną, określoną w art. 7 ust. 2.

Artykuł 7

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet utworzony na podstawie art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1683/95.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na dwa miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na kompetencje Państw Członkowskich dotyczące uznawania państw i jednostek terytorialnych oraz paszportów, dokumentów tożsamości i dokumentów podróży wydanych przez ich władze.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie wystawiają dokumenty pobytowe określone w art. 1, według jednolitego wzoru nie później niż rok po przyjęciu dodatkowych elementów i wymogów dotyczących zabezpieczeń, określonych w art. 2 ust. 1 lit. a).

Od tego momentu w zainteresowanych Państwach Członkowskich, wspólne działanie 97/11/WSiSW zostaje zastąpione niniejszym rozporządzeniem.

Przechowywanie obrazu twarzy jako pierwotnego identyfikatora biometrycznego jest wprowadzane w życie najpóźniej dwa lata, a przechowywanie dwóch odcisków palców najpóźniej trzy lata od przyjęcia odpowiednich środków technicznych określonych w art. 2 ust. 1 lit. d) i e).

Wdrożenie niniejszego rozporządzenia nie ma wpływu na ważność już wydanych dokumentów pobytowych, chyba że państwo członkowskie postanowi inaczej.

W okresie przejściowym czyli przez dwa lata po przyjęciu specyfikacji technicznych dotyczących wizerunku twarzy, o których mowa w akapicie trzecim niniejszego artykułu, dokument pobytowy można nadal wydawać w formie naklejki.

Jednakże ważność upoważnień uprzednio udzielonych w formie innego wzoru dokumentu pobytowego, nie podlega zmianie wskutek wprowadzenia jednolitego wzoru dokumentów pobytowych, o ile zainteresowane Państwo Członkowskie nie postanowi inaczej.

Artykuł 10

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w Państwach Członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 13 czerwca 2002 r.