10 najistotniejszych wyroków Sądu Najwyższego w 2023 r. O tym powinien wiedzieć dział HR
Dokumentowanie czasu pracy najczęściej odnosi się do ewidencji czasu pracy. Należy jednak pamiętać, że w szerokim rozumieniu obejmuje ono także harmonogramy czasu pracy, potwierdzenia obecności w pracy (np. lista obecności, dane z systemu elektronicznego, za pomocą którego potwierdzana jest obecność w pracy), jak również dokumentację związaną z ustaleniem konkretnych rozwiązań z zakresu czasu pracy
Niektórzy pracownicy pracują w zadaniowym systemie czasu pracy. Pracodawca chce dla nich prowadzić uproszczoną ewidencję czasu pracy. Czy w ramach uproszczeń może w tej ewidencji pomijać usprawiedliwione i nieusprawiedliwione nieobecności w pracy?
Pracodawca powinien prowadzić ewidencję czasu pracy dla każdego pracownika. Może ją obecnie prowadzić zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej. Nie ma też przeszkód, żeby część dokumentacji prowadzić w formie papierowej, a resztę w formie elektronicznej.
Od 1 stycznia 2019 r. pracodawcy muszą prowadzić akta osobowe składające się z czterech części: A, B, C i D. Każda z nich może zostać podzielona na mniejsze części, tak aby można było przechowywać w nich oświadczenia lub dokumenty powiązane ze sobą tematycznie.
Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Czasem pracy jest zatem nie tylko czas, w którym pracownik faktycznie świadczy pracę na rzecz pracodawcy, ale również czas, w którym pracodawca może wydawać pracownikowi polecenia i dyspozycje związane z rodzajem pracy określonym w zawartej umowie o pracę
Czas pracy pracowników zakładów opieki zdrowotnej został określony w ustawie z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z 1991 r. Nr 91, poz. 408 ze zm.) i ma zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w tych zakładach, niezależnie od ich formy organizacyjnej czy formy własności. Przepisów tych nie stosuje się jednak do pracowników zatrudnionych u lekarzy prywatnie praktykujących
Czy możemy wprowadzić zadaniowy czas pracy dla określonych osób w firmie: logistyka, kierownika serwisu, kierownika produkcji, koordynatora produkcji, brygadzisty? Jeżeli tak, to czy wystarczy, że zostanie on wprowadzony na podstawie obwieszczenia (nie jesteśmy zobowiązani do tworzenia regulaminu pracy)? Chcemy, aby pracownicy mogli wykonywać swoją pracę w różnych godzinach w ciągu dnia. Jak wygląda
Zamierzam zatrudnić pracownika na pełny etat w zadaniowym systemie czasu pracy. Będzie pracował w różne dni tygodnia i w różnym wymiarze godzinowym w poszczególne dni, w zależności od liczby wykonywanych zadań. Jak w informacji o warunkach zatrudnienia zapisać dobową i tygodniową normę czasu pracy tego pracownika? Jak prowadzić dla niego ewidencję czasu pracy?
Czasu pracy kierowców jest regulowany przez różne akty prawne, co sprawia duże kłopoty z jego rozliczaniem. Poszczególne regulacje odrębnie kształtują transport ze względu na obszar, na którym jest on prowadzony, jak również to, jakimi pojazdami jest wykonywany. Inne bowiem regulację należy stosować dla transportu wewnątrzkrajowego, na obszarze Unii Europejskiej, a jeszcze inne w transporcie pozaunijnym
Pracodawca, którego pracownicy wykonują pracę poza zakładem pracy, może rozważyć wprowadzenie dla nich zadaniowego systemu czasu pracy. W takim systemie pracodawca rozlicza pracownika z wykonanych zadań i nie musi rejestrować jego godzin pracy.
Od 1 stycznia 2012 r. zaczną obowiązywać zmienione przepisy dotyczące czasu pracy kierowców. Wchodzące w życie zmiany są odzwierciedleniem problemów, z jakimi zmagali się dotychczas pracodawcy zatrudniający kierowców. Nowelizacja ma na celu ułatwienie organizowania czasu pracy tej grupy pracowników oraz ograniczenie niebezpieczeństw związanych z wykonywaniem tego typu obowiązków, a w szczególności
Przepisy kodeksu wykroczeń oraz kodeksu karnego nie definiują wprost pojęć wykroczenia oraz przestępstwa. Można jednak uznać, iż wykroczeniem jest czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia, pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny lub nagany, a przestępstwem - czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia