Koszty podatkowe a bilansowe

Przepisami ustawy o rachunkowości (art. 17 ust. 2) ustawodawca uregulował kwestie zasad ewidencji obrotów i stanów zapasów w księgach rachunkowych. Decyzja dotycząca wyboru jednej z czterech metod ewidencji zapasów pozostaje w gestii kierownika jednostki. Do kluczowych przesłanek branych pod uwagę przy podejmowaniu takiej decyzji należy bezsprzecznie zaliczyć potrzeby kontroli wewnętrznej danej jednostki, a co za tym idzie, zakres niezbędnych informacji o zapasach, a także wymagania zewnętrzne co do wyceny stanu zapasów. Ponadto dokonując takiego wyboru rozwiązań dopuszczonych ustawą - w myśl zasady istotności sformułowanej w art. 8 ust. 1 ustawy o rachunkowości - należy zapewnić możliwość wyodrębnienia wszystkich zdarzeń niezbędnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki przy jednoczesnym zachowaniu zasady ostrożności (art. 7 ustawy o rachunkowości). Wybór metody ewidencji zapasów powinien zostać potwierdzony w dokumentacji przyjętych zasad (polityki) rachunkowości, zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości pisemna dokumentacja opisująca politykę rachunkowości powinna w szczególności określać metody wyceny aktywów i pasywów oraz metody ustalania wyniku finansowego w zakresie, w jakim ustawa pozostawia jednostce prawo wyboru.