Interpretacja indywidualna z dnia 15 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.560.2023.2.DJ

Obowiązku płatnika w związku z udostępnieniem pracownikom w ich miejscu zamieszkania stacji ładowania samochodów elektrycznych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 sierpnia 2023 r. (wpływ 1 sierpnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzeń przyszłych

Sp. z o.o. („Spółka”, „Wnioskodawca") jest spółką prowadzącą sieć sklepów w modelu convenience store. Spółka prowadzi działalność w oparciu o model franczyzowy.

Spółka w ramach wypełniania swoich zobowiązań związanych z ograniczaniem negatywnego wpływu na środowisko naturalne, rozwija i wprowadza do obsługi przejazdów służbowych pracowników centrali oraz centrów logistycznych floty elektrycznych lub hybrydowych samochodów służbowych. W kolejnych latach Spółka zamierza rozszerzyć praktykę stosowania niskoemisyjnych pojazdów służbowych. Do tej pory flota samochodowa Spółki była oparta o pojazdy spalinowe, pracownicy mieli możliwość korzystania z samochodów zapewnionych przez Spółkę do celów służbowych, a także otrzymywali od Spółki karty paliwowe z określonym limitem kwotowym w celu pokrycia kosztów paliwa za przejazdy służbowe. Jednocześnie pracownicy posiadali możliwość użytkowania samochodów służbowych na cele prywatne. W zakresie rozliczenia prywatnego użytkowania samochodów służbowych Spółka stosowała reguły wynikające z art. 12 ust. 2a Ustawy o PIT, tj. rozliczenie na zasadzie ryczałtu w wysokości 250 lub 400 zł miesięcznie.

Z uwagi na charakter napędu elektrycznego lub hybrydowego Spółka zamierza zapewnić pracownikom możliwość ładowania samochodów służbowych w ogólnodostępnych stacjach ładowania. W tym celu pracownicy otrzymają możliwość ładowania samochodów służbowych na określonych zasadach. Polityka flotowa będzie umożliwiała w tym zakresie użytkowanie samochodów zarówno w celach służbowych jak i prywatnych. Dodatkowo, w celu obniżenia dla Spółki kosztów eksploatacji samochodów służbowych Spółka zamierza umożliwić pracownikom ładowanie samochodów służbowych w miejscu zamieszkania pracownika. Wynika to również z ograniczonego zasięgu aut o napędzie elektrycznym oraz możliwości ich ładowania ze zwykłego kontaktu lub stacji ładowania zamontowanej przy budynku jedno- lub wielorodzinnym, a nie jedynie na publicznie dostępnych stacjach paliw. W tym celu Spółka rozważa udostępnienie pracownikowi możliwości ładowania przy wykorzystaniu specjalnych stacji ładowania wyposażonych w czytniki pomiaru zużycia energii w miejscu zamieszkania pracowników. Takie rozwiązanie umożliwia sprawne ładowanie samochodu, np. w porze nocnej.

Niezależnie od polityki flotowej, została sporządzona umowa powierzenia mienia („Umowa”) pomiędzy pracownikiem i Spółką regulująca zasady udostępniania specjalnych stacji ładowania (dalej: "Urządzenie”) pracownikowi w celu ładowania samochodu. Spółka pozostając właścicielem lub leasingobiorcą urządzeń dokona tymczasowego montażu Urządzenia w miejscu zamieszkania pracownika. W tym zakresie Spółka bezpośrednio poniesie koszt montażu Urządzenia przez wybranego dostawcę w miejscu zamieszkania pracownika.

Zgodnie z Umową udostępnienie Urządzenia pracownikowi dokonywane jest na czas nie dłuższy niż czas pozostawania przez pracownika w stosunku pracy ze Spółką, wydłużony o czas potrzebny na demontaż sprzętu (do 30 dni). W momencie zakończenia współpracy pracownik będzie zobowiązany do umożliwienia demontażu oraz zwrotu Urządzenia na rzecz pracodawcy. Co więcej, Spółka przewiduje możliwość odpłatnego nabycia Urządzenia przez pracownika na warunkach określonych w odrębnej umowie dotyczącej przeniesienia własności urządzenia, po rozwiązaniu stosunku pracy.

Urządzenie traktowane jest jako narzędzie udostępnione pracownikowi w celu umożliwienia mu korzystania z samochodu służbowego. Podkreślić należy, że intencją Spółki nie jest przekazanie Urządzenia pracownikowi na jego własność, co wyraża się w odpowiednich zapisach Umowy. Przede wszystkim, przez cały czas trwania umowy i po jej ustaniu (w przypadku niewykupienia stacji przez pracownika) Urządzenie stanowi własność Spółki i traktowane jest jako jeden z niezbędnych elementów umożliwiających korzystanie z udostępnionego samochodu na zasadach ustalonych przez Spółkę.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielili Państwo w następujący sposób odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania:

1)

jak należy rozumieć stwierdzenie zawarte we wniosku, że „(...) Spółka rozważa udostępnienie pracownikowi możliwości ładowania przy wykorzystaniu specjalnych stacji ładowania wyposażonych w czytniki pomiaru zużycia energii w miejscu zamieszkania pracowników”, a w szczególności prosimy o poinformowanie:

a)kto będzie ponosił koszty zużycia energii (czy to pracownik będzie zużywał swój prąd) do ładowania samochodu służbowego;

Wnioskodawca wyjaśnia, w zakresie w jakim dotyczy to ładowania w miejscu zamieszkania pracownika, że koszty zużycia energii w miejscu zamieszkania będzie pierwotnie ponosił pracownik, zaś następnie koszt energii elektrycznej odpowiadający ładowaniu samochodu służbowego będzie zwracany pracownikowi. Jednocześnie, Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż kwestia rozliczenia kosztów zużycia energii elektrycznej nie stanowi przedmiotu wniosku, który jest ograniczony do zagadnienia powstania przychodu z tytułu czasowego udostępnienia stacji ładowania do wykorzystywania na cele służbowe, z możliwością wykorzystywania na cele prywatne.

b)jak (w jaki sposób) będzie wyglądało rozliczenie przez Państwa ponoszonych kosztów przez pracownika i jakie to będą koszty (prosimy wymienić konkretnie rodzaj tych kosztów);

Wnioskodawca wyjaśnia, że Spółka będzie ponosić koszty montażu i demontażu Urządzenia, które przez cały okres użytkowania pozostanie własnością Spółki. Spółka nie przewiduje opłat od pracowników z tytułu użytkowania Urządzenia. Rozliczenie zużycia energii dokonywane będzie raz w miesiącu poprzez przelew na rachunek bankowy pracownika. Koszty ograniczać będą się tylko do kosztów energii ustalanych w oparciu o zużycie prądu w kWh widniejące na rachunku za energię ponoszonych na bieżąco w celu ładowania samochodu, bez ponoszonych opłat stałych. Ewentualne awarie urządzenia do ładowania będą zgłaszane przez pracownika do pracodawcy, a za naprawy z tym związane odpowiedzialny jest pracodawca. Jednocześnie, Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż kwestia rozliczenia kosztów zużycia energii elektrycznej nie stanowi przedmiotu wniosku, który jest ograniczony do zagadnienia powstania przychodu z tytułu czasowego udostępnienia stacji ładowania do wykorzystywania na cele służbowe, z możliwością wykorzystywania na cele prywatne.

c)czy na pracowniku będzie ciążył obowiązek sfinansowania specjalnych stacji ładowania (dalej jako: „Urządzenie”) w miejscu zamieszkania pracownika, a jeśli tak to z czego (z jakiego konkretnie zapisu i z jakiego konkretnie aktu prawnego/umowy) taki obowiązek wynika); czy ww. obowiązek wypływa z umowy o pracę zawartej przez pracownika z Państwem - prosimy również o zacytowanie treści, na podstawie której wynika ten obowiązek;

Wnioskodawca wyjaśnia, że za sfinansowanie specjalnych stacji ładowania (dalej jako: ‘’Urządzanie”) odpowiedzialny jest pracodawca. Na pracowniku nie będą ciążyły żadne dodatkowe koszty związane z montażem Urządzenia z uwagi na fakt, iż Urządzenie przez cały okres użytkowania pozostaje własnością Spółki. Sposób finansowania specjalnych stacji ładowania wynika z Umowy między stronami tj. pracodawcą i pracownikiem, “Umowa wzajemna użyczenia powierzchni i powierzenia sprzętu do ładowania auta elektrycznego”. Umowa ta jest zawarta z uwagi na istniejący pomiędzy stronami stosunek pracy, w ramach którego pracownik uprawniony jest do korzystania z samochodu służbowego, na zasadach uregulowanych w Procedurze flotowej oraz Regulaminie korzystania z pojazdów samochodowych. Spółka w ramach rozwoju floty aut służbowych i wypełniania swoich zobowiązań związanych z ograniczaniem negatywnego wpływu na środowisko naturalne, rozwija i wprowadza do floty auta elektryczne lub hybrydowe plug-in.

W zamierzeniu użytkowanie Urządzenia będzie nieodpłatnie stąd też sformułowano we wniosku pytanie o potencjalny przychód po stronie pracownika w związku z montażem Urządzenia.

Zgodnie z Umową:

·“Pracodawca, przed przyjęciem Miejsca montażu zobowiązuje się do przeprowadzenia właściwych oględzin wskazywanego przez Pracownika Miejsca montażu, a Pracownik zobowiązuje się zapewnić niezakłócony dostęp do Miejsca montażu przedstawicielom firmy wskazanej przez Pracodawcę, jako właściwej do wykonania oględzin.”

a także:

·“Instalacja wraz z pracami montażowymi i uruchomienie oraz przeszkolenie Pracownika w obsłudze zostaną przeprowadzone przez specjalistyczny podmiot wskazany przez Pracodawcę, na wyłączny koszt Pracodawcy.”

d)jakie konkretnie warunki zawiera umowa powierzenia mienia (o której mowa we wniosku) zawarta pomiędzy Państwem a pracownikiem;

Wnioskodawca wyjaśnia, że zgodnie z umową powierzenia mienia pracodawca powierza pracownikowi (z obowiązkiem zwrotu) Urządzenie na czas trwania stosunku pracy.

Dodatkowo, Umowa kształtuje sposób rozliczenia kosztów ładowania przy użyciu Urządzenia i zgodnie z nią, rozliczenie między stronami będzie dokonane w formie jednomiesięcznej kwoty, zgodnie z informacjami wskazanymi powyżej.

Po zakończeniu stosunku pracy pracodawca dokonuje demontażu instalacji.

Zgodnie z umową, poza postanowieniami wskazanymi powyżej umowa przewiduje, że:

·"Umowa zostaje zawarta na czas trwania stosunku pracy między Pracodawcą a Pracownikiem i wygasa z chwilą ustania stosunku pracy z zastrzeżeniem § 5 ust. 1 powyżej.”

·‘’Pracodawca niniejszym powierza Pracownikowi z obowiązkiem zwrotu (z zastrzeżeniem § 5 ust. 1 poniżej) sprzęt służący do ładowania aut elektrycznych w postaci instalacji (…) (dalej „Instalacja”),”

·‘’Strony niniejszym postanawiają, że w przypadku zakończenia stosunku pracy pomiędzy Stronami, Pracodawca dokona demontażu instalacji w terminie ustalonym między Stronami nie późniejszym jednak niż 30 dni od dnia zakończenia stosunku pracy.”

e)czy Urządzenie zostanie zainstalowane w miejscu zamieszkania pracownika za zgodą pracownika, czy pracownik jest właścicielem nieruchomości, na której zamontowane zostanie Urządzenie;

Wnioskodawca wyjaśnia, że Urządzenie zostanie zainstalowane w miejscu zamieszkania, w miejscu do którego pracownik posiada tytuł prawny, zgodę właściwej wspólnoty/spółdzielni mieszkaniowej lub zarządcy nieruchomości.

Zgodnie z umową:

·„Pracownik zadeklarował, że w swoim miejscu zamieszkania, do którego posiada tytuł prawny wynikający z własności, najmu, użyczenia lub innego tytułu uprawniającego do złożenia takiego oświadczenia, posiada miejsce oraz dostęp do infrastruktury odpowiednie do zainstalowania ładowarki do auta elektrycznego (dalej „Miejsce montażu”);”

·‘’Pracownik oświadcza, że według jego najlepszej wiedzy wskazywane przez niego Miejsce montażu znajdujące się pod adresem, jest odpowiednie do zamontowania w nim ładowarki do aut elektrycznych, posiada do niego aktualny tytuł prawny i składając takie oświadczenie o użyczeniu powierzchni pod montaż instalacji nie narusza niczyich praw do miejsca.”

f)na czyje konkretnie zlecenie zostanie zamontowane Urządzenie w miejscu zamieszkania pracownika (czy na Państwa zlecenie jako pracodawcy);

Wnioskodawca wyjaśnia, że Urządzenie zostanie zamontowane na zlecenie Spółki.

g)w jaki sposób zamierzają Państwo rozliczać koszty związane z zainstalowaniem Urządzenia, koszty zużycia prądu i inne (jakie) koszty ponoszone w związku z użytkowaniem samochodów służbowych wykorzystywanych przez Państwa pracowników na potrzeby służbowe;

Odpowiedź na powyższe pytanie w zakresie rozliczenia kosztów zużycia energii elektrycznej została szczegółowo wskazana w punktach a i b. Za sfinansowanie montażu Urządzenia odpowiedzialny jest pracodawca, a następnie sprzęt ten podlega zwrotowi po zakończeniu zatrudnienia. Ponadto na pracowniku nie będą ciążyły żadne dodatkowe koszty związane z montażem i utrzymaniem instalacji.

h)w jaki sposób zamierzają Państwo rozliczać koszty związane z zainstalowaniem Urządzenia, koszty zużycia prądu i inne (jakie) koszty ponoszone w związku z użytkowaniem samochodów służbowych wykorzystywanych przez Państwa pracowników na potrzeby prywatne; czy w zakresie rozliczania prywatnego użytkowania samochodów służbowych będą Państwo stosowali reguły wynikające z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. rozliczenie na zasadzie ryczałtu), czy rozliczenie nastąpi w inny sposób (jaki?) - prosimy szczegółowo wyjaśnić ww. kwestię;

Wnioskodawca wyjaśnia, że użytkowanie Urządzenia na potrzeby prywatne jest nieodpłatne. W zakresie zużycia energii, jak wskazano w odpowiedzi na pytanie a), koszty zużycia energii będzie pierwotnie ponosił pracownik, zaś następnie koszt energii elektrycznej odpowiadający ładowaniu samochodu służbowego będzie zwracany pracownikowi. Możliwość zastosowania art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do prywatnego użytkowania stacji ładowania jest przedmiotem pytania nr 2 wniosku. W zakresie pozostałych kosztów prywatnego użytkowania samochodów służbowych na cele prywatne Spółka stosuje zasady wynikające z art. 12 ust. 2a.

i)w jaki sposób rozgraniczą Państwo wydatki ponoszone w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego na cele służbowe od wydatków ponoszonych w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego na cele prywatne pracownika;

Wnioskodawca wyjaśnia, że w oparciu o Interpretację Ogólną Ministra Finansów z dnia 11 września 2020 r. o numerze DD3.8201.1.2020 w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych oraz art. 12 ust. 2a Ustawy o PIT Spółka rozlicza koszty ponoszone z tytułu użytkowania samochodu służbowego ryczałtowo bez konieczności monitorowania i rozliczania ich osobno oraz zamierza stosować podobne zasady w odniesieniu do kosztu użytkowania stacji ładowania będącego przedmiotem niniejszego wniosku.

j)czy montaż specjalnych stacji ładowania w miejscu zamieszkania pracownika będzie dokonywany w interesie pracownika, czy w interesie Państwa jako pracodawcy (prosimy uzasadnić odpowiedź);

Powyższa okoliczność została wyjaśniona we wniosku: udostępnienie do korzystania w miejscu zamieszkania stacji ładowania pojazdu elektrycznego lub hybrydowego nie jest dokonywane w interesie pracownika, ani nie jest też wydatkiem, który ten musiałby ponieść nie będąc zatrudnionym w Spółce. Konieczność zamontowania stacji ładowania w miejscu zamieszkania pracownika wynika bezpośrednio z faktu, iż zgodnie z polityką samochodową Spółki, pracownikowi został przypisany samochód służbowy o napędzie elektrycznym lub hybrydowym. Użytkowanie samochodu służbowego wynika z zakresu i charakteru zadań pracownika poleconych do wykonania przez pracodawcę (Spółkę). Jednocześnie, to Spółka jest podmiotem posiadającym interes we wprowadzeniu floty pojazdów niskoemisyjnych i umożliwieniu korzystania z nich z uwagi na wypełnianie swoich zobowiązań związanych z ograniczaniem negatywnego wpływu na środowisko naturalne oraz ograniczenie kosztów wynikających z ładowania pojazdów w ogólnodostępnych stacjach ładowania. Montaż stacji ładowania pozwala ponadto Spółce monitorować zużycie prądu na cele ładowania samochodu służbowego, co nie byłoby możliwe, gdyby pracownicy korzystali wyłącznie z zastanej infrastruktury w miejscu zamieszkania.

k)czy pracownik zobowiązany byłby do przeznaczenia własnych środków pieniężnych w sytuacji, gdyby Państwo nie sfinansowali zakupu i montażu Urządzenia, a jeśli tak to na jakiej podstawie pracownik musiałby ponieść ekonomiczny ciężar kosztów zakupu i montażu tego Urządzenia;

Wnioskodawca wyjaśnia, że gdyby Spółka nie zdecydowała się na montaż Urządzenia pracownik w pierwszej kolejności zobowiązany byłby do korzystania z ogólnodostępnych stacji ładowania. Pracownik ma do dyspozycji kartę „paliwową”, którą płaci za ładowanie na publicznych stacjach, co jest dla Spółki rozwiązaniem generującym wyższy koszt w porównaniu z ładowaniem w miejscu zamieszkania. Dodatkowo, dostępność stacji ładowania jest ograniczona co również wpływa na konieczność ładowania samochodu w domu. W przypadku ładowania pojazdu w miejscu zamieszkania, możliwe jest dokonanie tego przy wykorzystaniu istniejącej instalacji elektrycznej (bez zamontowania stacji ładowania). Niemniej, w sytuacji montażu Urządzenia, cykl ładowania jest znacznie krótszy, a ponadto Spółka uzyskuje możliwość monitorowania zużycia prądu w odniesieniu do danego Urządzenia. A contrario, w przypadku ładowania przy użyciu zastanej infrastruktury elektrycznej, Spółka może uzyskać od pracownika jedynie informację o całościowym zużyciu energii elektrycznej w jego miejscu zamieszkania.

l)czy pracownik po zamontowaniu ww. Urządzenia w miejscu jego zamieszkania, będzie w dowolny sposób je wykorzystywał (tj. np. nie tylko w celu ładowania samochodu służbowego, ale także w swoich innych celach prywatnych - jakich); czy w umowie zawarte zostały wskazówki co do zakresu użytkowania Urządzenia oraz ograniczenia co do wykorzystania tego Urządzenia przez pracownika;

Wnioskodawca wyjaśnia, że pracownik będzie miał możliwość korzystania z Urządzenia w celach prywatnych w celu naładowania samochodu do użytku prywatnego. W tym zakresie sformułowano pytanie 2 wniosku w celu potwierdzenia, czy przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, jaki powstanie z tego tytułu będzie się zawierał w kwocie ryczałtu wynikającej z Ustawy o PIT.

Dodatkowo, Spółka informuje pracowników, że stacja służy wyłącznie do ładowania auta służbowego oraz że niedozwolone jest ładowanie auta prywatnego, ze względu na zakłócenie danych pomiarowych, jakie są raportowane przez ładowarkę (ilość pobranych kWh). Rozpoczęcie i zakończenie ładowania wymaga autoryzacji kartą, która jest przypisana do samochodu służbowego.

m) czy jest możliwe określenie wartości „czasowego udostępnienia przez Spółkę pracownikowi” do korzystania w miejscu zamieszkania specjalnej stacji ładowania pojazdu elektrycznego lub hybrydowego, a jeśli tak to w jaki sposób ta wartość zostanie przez Państwa ustalona.

Wnioskodawca wyjaśnia, że nie jest możliwe obiektywne określenie wartości czasowego udostępnienia przez Spółkę pracownikowi stacji ładowania pojazdu z uwagi na mieszany, służbowo-prywatny charakter użytkowania urządzenia.

Z uwagi na powyższe sformułowano pytania we wniosku w celu potwierdzenia skutków podatkowych obydwu form użytkowania (służbowej i prywatnej).

Pytania

1)Czy czasowe udostępnienie przez Spółkę pracownikowi do korzystania w miejscu zamieszkania stacji ładowania pojazdu elektrycznego lub hybrydowego na cele służbowe będzie stanowiło przychód pracownika określony w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, a tym samym będzie skutkowało powstaniem obowiązków płatnika po stronie Spółki?

2)Czy czasowe udostępnienie przez Spółkę pracownikowi do korzystania w miejscu zamieszkania stacji ładowania pojazdu elektrycznego lub hybrydowego w zakresie w jakim będzie ona wykorzystywana do ładowania pojazdu wykorzystywanego na cele prywatne będzie zawierało się w kwocie ryczałtu z tytułu użytkowania samochodu służbowego na cele prywatne określonej w art. 12 ust. 2a Ustawy o PIT, a tym samym czy będzie skutkowało powstaniem obowiązków płatnika po stronie Spółki wyłącznie w odniesieniu do kwoty ryczałtu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania 1, udostępnienie przez Spółkę pracownikowi do korzystania w miejscu zamieszkania stacji ładowania pojazdu elektrycznego lub hybrydowego na cele służbowe nie będzie stanowić przychodu pracownika i tym samym podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji po stronie Spółki nie powstanie obowiązek płatnika zgodnie z art. 8 Ordynacji Podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania 2, kwota ryczałtu określona w ustawie o PIT (tj. 250 lub 400 PLN) obejmuje wartość nieodpłatnego świadczenia wynikającego z możliwości korzystania z samochodu służbowego na cele prywatne, a także koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu. Z uwagi na charakter zastosowanego napędu, w samochodach o napędzie elektrycznym lub hybrydowym normalnym kosztem związanym z ogólnym użytkowaniem samochodu jest m.in. koszt ładowania samochodu. W związku z powyższym, w zakresie w jakim pracownik Spółki korzysta z udostępnionej przez Spółkę w miejscu zamieszkania pracownika stacji ładowania samochodu służbowego ryczałt, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT obejmuje koszty korzystania z tego rodzaju urządzenia, a zatem nie powstaje po stronie pracownika przychód przekraczający wartość ryczałtu w kwocie 250 lub 400 PLN i w konsekwencji po Stronie Spółki powstanie obowiązek płatnika określony w art. 8 Ordynacji podatkowej wyłącznie w odniesieniu do kwoty ryczałtu.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z cytowanym przepisem, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1.obliczenie,

2.pobranie,

3.wpłacenie,

- podatku, zaliczki lub raty.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 9 ust. 2 Ustawy o PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f Ustawy o PIT nie stanowią inaczej, jest nadwyżka przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Katalog źródeł przychodów zawiera art. 10 Ustawy o PIT. W art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT, jako źródło przychodu wymieniono m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę, kapitały pieniężne lub odpłatne zbycie praw majątkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, za przychód z tytułu zatrudnienia należy uznać wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń rzeczowych lub ekwiwalentów pieniężnych, niezależnie od źródła finansowania tych wypłat i świadczeń.

Na podstawie art. 32 ust. 1 Ustawy o PIT zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że co do zasady, wszelkie świadczenia, które Spółka przyznaje pracownikom nieodpłatnie (np. nieodpłatne korzystanie z samochodu służbowego) powinny stanowić ich dodatkowy przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, chyba że przepisy Ustawy o PIT lub innych aktów prawnych przewidują zwolnienie w odniesieniu do określonych świadczeń lub nie stanowią one faktycznego przysporzenia po stronie pracownika (Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13).

W odniesieniu do świadczeń uznanych za przychód pracownika Spółka jako pracodawca powinna mieć obowiązek płatnika określony w art. 8 Ordynacji podatkowej. A contrario, w odniesieniu do świadczeń niestanowiących przychodu pracownika lub korzystających ze zwolnienia z opodatkowania, Spółka nie ma obowiązków płatnika.

Brak obowiązków płatnika w odniesieniu do udostępnienia stacji ładowania wykorzystywanej w celach służbowych.

Dokonując wykładni przepisów w opisywanym zdarzeniu na uwadze należy mieć wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. K 7/13, który dokonał ustalenia jakie kryteria charakteryzować muszą nieodpłatne świadczenie, aby zakwalifikować je jako przychód pracownika ze stosunku pracy.

Zgodnie z uzasadnieniem TK o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia można mówić jedynie w przypadku, gdy świadczenia te:

1.zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2.zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3.korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Mając na uwadze powyższe kryteria, należy zauważyć, że udostępnienie do korzystania w miejscu zamieszkania stacji ładowania pojazdu elektrycznego lub hybrydowego nie jest dokonywane w interesie pracownika, ani nie jest też wydatkiem, który ten musiałby ponieść nie będąc zatrudnionym w Spółce. Konieczność zamontowania stacji ładowania w miejscu zamieszkania pracownika wynika bezpośrednio z faktu, iż zgodnie z polityką samochodową Spółki, pracownikowi został przypisany samochód służbowy o napędzie elektrycznym lub hybrydowym. Użytkowanie samochodu służbowego wynika z zakresu i charakteru zadań pracownika poleconych do wykonania przez pracodawcę (Spółkę).

W celu minimalizacji własnych kosztów związanych z eksploatacją, w tym ładowaniem samochodów elektrycznych lub hybrydowych Spółka preferuje ładowanie pojazdów w miejscu zamieszkania ponad korzystanie z ogólnodostępnych stacji ładowania. W tym celu Spółka we własnym interesie, aby umożliwić efektywne kosztowo (z perspektywy Spółki) ładowanie pojazdów służbowych zapewnia dostęp do stacji ładowania w miejscu zamieszkania pracowników. Należy podkreślić, iż udostępnienie pracownikowi Urządzenia jest ograniczone czasowo i podlega ono zwrotowi w przypadku zakończenia stosunku pracy. Pracownik jedynie posiada możliwość odkupienia Urządzenia na potrzeby własne, w przypadku zakończonej współpracy ze Spółką, niemniej do tego czasu to Spółka pozostaje właścicielem urządzenia, które pracownik użytkuje na podstawie umowy powierzenia mienia zawartej na podstawie art. 124 i nast. Kodeksu Pracy.

Najnowsze orzecznictwo, powołując się na wskazany wyżej wyrok Trybunału Konstytucyjnego, również wskazuje na konieczność uwzględnienia warunku interesu pracownika w celu uznania danego świadczenia za przychód po stronie pracownika. Tak wypowiedział się m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 maja 2021 r. (Wyrok NSA z 14 maja 2021 r., II FSK 547/19). Zgodnie z uzasadnieniem Sądu:

„Skorzystanie ze świadczenia (...) wykupionego przez pracodawcę (...) nie jest spełnione w interesie [pracownika], ale w interesie pracodawcy oraz nie przynosi pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Udostępnienie miejsc noclegowych [nieodpłatnych świadczeń] pracownikom leży wyłącznie w interesie pracodawcy, a nie pracowników, którzy swoje potrzeby mieszkaniowe zaspokajają w innym miejscu i w inny sposób oraz którzy - gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków wynikających z umowy o pracę - nie mieliby powodu do ponoszenia kosztu takich noclegów [świadczeń]”.

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż pracownik nie mając obowiązku korzystania z samochodu służbowego o napędzie elektrycznym lub hybrydowym nie miałby w ogóle potrzeby poniesienia wydatku na cele montażu stacji ładowania. W rezultacie, pracownik nie unika wydatku, którego w normalnym stanie rzeczy poniósłby z majątku prywatnego. Zatem korzystanie z udostępnionej przez Spółkę stacji ładowania jest przyczynowo-skutkowo powiązane wyłącznie z wykonywaniem obowiązków służbowych.

Z kolei Sąd Okręgowy w Zielonej Górze 21 czerwca 2022 r. wydał wyrok w sprawie dotyczącej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (Wyrok SO w Zielonej Górze z 21 czerwca 2022 r., IV U 1848/20.) w sprawie dotyczącej finansowania kosztów noclegu związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych i wskazał, że:

“Jeżeli prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracownika nocowania w hotelu, aby w określonym czasie wynikającym z kontaktów handlowych pracodawcy i kontrahenta dotrzeć do kontrahenta lub miejsca pracy, to zapewnienie tej możliwości przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika, ale wypełnieniem przez pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy tak, aby była ona wydajna i należytej jakości (wyroki NSA z 23 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 233/15 i II FSK 234/15).”

W opinii Wnioskodawcy, analogiczne wnioski należy podjąć w przedmiotowym stanie faktycznym.

Jak wskazują orzeczenia sądów administracyjnych (wyroki: z 5 maja 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1925/15, z 23 września 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2142/15, z 25 października 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2491/15, z 11 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1766/15, z 14 września 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 824/16, z 8 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 1247/16, z 21 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Go 363/16, z 16 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Ke 1/17,) świadczeniem pracodawcy udostępniającego pracownikowi samochód służbowy nie jest samo udostępnienie samochodu, w tym z możliwością jego użytkowania dla celów prywatnych. Świadczeniem pracodawcy jest zapewnienie możliwości jego prawidłowego używania, a także ponoszenie wszystkich niezbędnych wydatków umożliwiających takie używanie, tj. kosztów eksploatacji, w tym materiałów eksploatacyjnych, kosztów związanych z zakupem paliwa, czy badań technicznych.

Jak wynika z powyższego, obowiązkiem pracodawcy w odniesieniu do pojazdów spalinowych jest zapewnienie pracownikowi paliwa oraz możliwości tankowania auta (często poprzez przyznanie kart paliwowych). Z uwagi na specyfikę pojazdów o napędzie elektrycznym i hybrydowym, w celu zapewnienia możliwości normalnego użytkowania samochodu służbowego pracodawca ma obowiązek zapewnienia nie tylko paliwa do pojazdu (energii elektrycznej), ale również faktycznej możliwości uzupełnienia energii elektrycznej w pojeździe, co odbywa się poprzez wyposażenie samochodu w kabel do ładowania oraz zapewnienie dostępu do stacji ładowania. Z uwagi na brak rozwiniętej sieci stacji ładowania w Polsce (na koniec marca 2023 r. w całej Polsce funkcjonowało jedynie 2699 ogólnodostępnych stacji ładowania pojazdów elektrycznych - https://mapaelektromobilnosci.pl/) pracodawca jest zmuszony zapewnić pracownikowi możliwość ładowania pojazdu w miejscu zamieszkania.

Mając na uwadze specyficzne odmienności techniczne napędu elektrycznego lub hybrydowego należy zatem uznać, iż czasowy montaż i demontaż oraz korzystanie przez pracownika z Urządzenia mającego na celu umożliwienie szybkiego ładowania pojazdów służbowych mieści się w kategorii kosztów związanych z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu. Nie budzi wątpliwości, iż intencją ustawodawcy było dostosowanie przepisów Ustawy o PIT do specyfiki użytkowania samochodów służbowych innych niż spalinowe, co wynika z faktu znowelizowania art. 12 ust. 2a pkt 1 Ustawy o PIT w tym kierunku na podstawie ustawy z dnia 29 października 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r. W efekcie, interpretując zarówno przepisy Ustawy o PIT, jak i mając na uwadze postanowienia interpretacji ogólnej Ministra Finansów nr DD3.8201.1.2020 z dnia 11 września 2020 roku w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych, należy uznać konieczność montażu urządzeń do ładowania pojazdów elektrycznych lub hybrydowych w miejscu zamieszkania pracownika za związane z użytkowaniem aut niebędących autami spalinowymi.

W ocenie Wnioskodawcy, czasowe udostępnienie przez Spółkę pracownikowi do korzystania w miejscu zamieszkania stacji ładowania pojazdu elektrycznego lub hybrydowego w celach służbowych nie będzie stanowiło przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Mając na uwadze powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek płatnika zgodnie z art. 8 Ordynacji Podatkowej.

Brak obowiązków płatnika w odniesieniu do udostępnienia stacji ładowania wykorzystywanej w celach prywatnych.

Stosownie do treści art. 12 ust. 2a Ustawy o PIT wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1)250 zł miesięcznie - dla samochodów o mocy silnika do 60 kW oraz samochodów stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1083 i 1260) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy,

2)400 zł miesięcznie - dla pozostałych samochodów.

Przy czym w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a (art. 12 ust. 2b Ustawy o PIT). Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika (art. 12 ust. 2c ustawa o PIT).

Jak wskazano w wywodzie powyżej, bazując na orzeczeniach sądów administracyjnych oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów nr DD3.8201.1.2020 z dnia 11 września 2020 roku w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych pracodawca zapewnia nie tylko samochód służbowy, ale również zobowiązany jest pokrywać koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu.

W wyroku z 10 lipca 2018 r. sygn. akt II FSK 1185/16 Naczelny Sąd Administracyjny zaprezentował stanowisko w którym mówi, że „Pracodawca przekazując samochód służbowy, oddaje poszczególnym pracownikom do użytku pojazd gotowy do jazdy zarówno z zapewnionym paliwem, jak i materiałami eksploatacyjnymi. Korzystanie z samochodu służbowego nie jest przecież możliwe bez paliwa. (...) Tylko wówczas możliwe jest jego skuteczne wykorzystywanie, jeżeli samochód jest w pełni przygotowany do eksploatacji. W ocenie Spółki, udostępnienie pracownikowi Urządzenia w celu ładowania samochodu elektrycznego lub hybrydowego jest niezbędnym narzędziem, które w pełni przygotowuje samochód do eksploatacji.

Jak wskazano powyżej, z uwagi na specyfikę pojazdów o napędzie elektrycznym i hybrydowym, w celu zapewnienia możliwości normalnego użytkowania samochodu służbowego pracodawca ma obowiązek zapewnienia nie tylko paliwa do pojazdu (energii elektrycznej), ale również faktycznej możliwości uzupełnienia energii elektrycznej w pojeździe, co odbywa się poprzez wyposażenie samochodu w kabel do ładowania oraz zapewnienie dostępu do stacji ładowania. Z uwagi na brak rozwiniętej sieci stacji ładowania w Polsce pracodawca jest zmuszony zapewnić pracownikowi możliwość ładowania pojazdu w miejscu zamieszkania. W rezultacie czasowy montaż i demontaż oraz korzystanie przez pracownika z Urządzenia mającego na celu umożliwienie szybkiego ładowania pojazdów służbowych mieści się w kategorii kosztów związanych z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu. Przyjąć należy zatem, że wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych określona w art. 12 ust. 2a Ustawy o PIT obejmuje również koszty udostępnienia do korzystania w miejscu zamieszkania stacji ładowania.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, iż w zakresie w jakim Spółka udostępnia Urządzenie w miejscu zamieszkania pracownika, które jest następnie wykorzystywane do ładowania pojazdu służbowego wykorzystywanego również na cele prywatne, przychód pracownika z tego tytułu zawiera się w kwocie ryczałtu w wysokości 250 lub 400 PLN. Uznać należy zatem, że w związku z powyższym po stronie Spółki nie powstanie obowiązek płatnika z art. 8 Ordynacji podatkowej w odniesieniu do kwoty przewyższającej kwotę ryczałtu w wysokości 250 lub 400 PLN.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stosownie do jego treści:

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

Na mocy art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl art. 12 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 12 ust. 3 powołanej ustawy:

Natomiast, obowiązek poboru podatku przez zakład pracy został wskazany w art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2023 r. Zgodnie z tym przepisem:

Z przedstawionych w podaniu zdarzeń przyszłych wynika, że rozważają Państwo wprowadzenie do obsługi przejazdów służbowych pracowników floty elektrycznych lub hybrydowych samochodów służbowych. Spółka zamierza rozszerzyć praktykę stosowania niskoemisyjnych pojazdów służbowych. Z uwagi na charakter napędu elektrycznego lub hybrydowego planują Państwo zapewnić pracownikom możliwość ładowania samochodów służbowych w ogólnodostępnych stacjach ładowania. Polityka flotowa będzie umożliwiała w tym zakresie użytkowanie samochodów zarówno w celach służbowych jak i prywatnych. Dodatkowo, zamierzają Państwo umożliwić pracownikom ładowanie samochodów służbowych w miejscu zamieszkania pracownika, co wynika również z ograniczonego zasięgu aut o napędzie elektrycznym oraz możliwości ich ładowania ze zwykłego kontaktu lub stacji ładowania zamontowanej przy budynku jedno lub wielorodzinnym. W tym celu Spółka rozważa udostępnienie pracownikowi możliwości ładowania przy wykorzystaniu specjalnych stacji ładowania wyposażonych w czytniki pomiaru zużycia energii w miejscu zamieszkania pracowników. Niezależnie od polityki flotowej, została sporządzona umowa powierzenia mienia („Umowa”) pomiędzy pracownikiem i Spółką regulująca zasady udostępniania specjalnych stacji ładowania ("Urządzenie”) pracownikowi w celu ładowania samochodu. Spółka pozostając właścicielem lub leasingobiorcą urządzeń dokona tymczasowego montażu Urządzenia w miejscu zamieszkania pracownika (Spółka bezpośrednio poniesie koszt montażu Urządzenia). Zgodnie z Umową udostępnienie Urządzenia pracownikowi dokonywane jest na czas nie dłuższy niż czas pozostawania przez pracownika w stosunku pracy ze Spółką, wydłużony o czas potrzebny na demontaż sprzętu (do 30 dni). W momencie zakończenia współpracy pracownik będzie zobowiązany do umożliwienia demontażu oraz zwrotu Urządzenia na rzecz pracodawcy. Urządzenie traktowane jest jako narzędzie udostępnione pracownikowi w celu umożliwienia mu korzystania z samochodu służbowego.

Zatem, jak wynika z treści sprawy (co również podkreślili Państwo w uzupełnieniu podania), przedmiot wniosku jest ograniczony tylko do zagadnienia powstania przychodu z tytułu czasowego udostępnienia stacji ładowania na cele służbowe z możliwością wykorzystywania na cele prywatne (nie jest to np. kwestia rozliczenia kosztów zużycia energii elektrycznej).

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 wskazał na obiektywne kryteria, którymi należy się kierować przy określaniu, czy w analizowanym przypadku mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem na rzecz pracownika. Przede wszystkim kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leży w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w majątku pracownika. Zastosowanie tego obiektywnego kryterium wyróżnienia świadczeń będących przychodem pracownika, zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, prowadzi do wniosku, że zaoszczędzenie wydatku przez pracownika może stanowić przysporzenie objęte podatkiem dochodowym. Taka ocena jest jednak poprawna tylko wtedy, gdy świadczenia te pracodawca spełnia na wniosek pracownika lub dysponując uprzednią zgodą pracownika na ich przyjęcie.

W konsekwencji, „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

-po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

-po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

-po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)”.

Jeżeli którykolwiek z warunków nie zostanie spełniony, nieodpłatnego świadczenia nie będzie można uznać za przychód pracownika.

W niniejszej sprawie nie jest spełniona ww. przesłanka druga, gdyż świadczenie polegające na udostępnianiu do korzystania w miejscu zamieszkania stacji ładowania pojazdu elektrycznego lub hybrydowego nie jest dokonywana w interesie pracownika, ani nie jest też wydatkiem, który Wnioskodawca musiałby ponieść nie będąc zatrudnionym w Spółce. Konieczność zamontowania stacji ładowania w miejscu zamieszkania pracownika wynika bezpośrednio z faktu, iż zgodnie z polityką samochodową Spółki, pracownikowi został przypisany samochód służbowy o napędzie elektrycznym lub hybrydowym. Użytkowanie samochodu służbowego wynika z zakresu i charakteru zadań pracownika poleconych do wykonania przez pracodawcę (Spółkę). Jednocześnie, to Spółka jest podmiotem posiadającym interes we wprowadzeniu floty pojazdów niskoemisyjnych i umożliwieniu korzystania z nich z uwagi na wypełnianie swoich zobowiązań związanych z ograniczaniem negatywnego wpływu na środowisko naturalne oraz ograniczenie kosztów wynikających z ładowania pojazdów w ogólnodostępnych stacjach ładowania. Montaż stacji ładowania pozwala ponadto Spółce monitorować zużycie prądu na cele ładowania samochodu służbowego, co nie byłoby możliwe, gdyby pracownicy korzystali wyłącznie z zastanej infrastruktury w miejscu zamieszkania.

Mając powyższe na uwadze, czasowe udostępnienie stacji ładowania samochodu służbowego (wykorzystywanego zarówno na cele służbowe jak i w celach prywatnych) do korzystania w miejscu zamieszkania pracownika (w okolicznościach wskazanych we wniosku) nie będzie przychodem pracownika, a na Państwu nie będą ciążyć obowiązki płatnika z tego tytułu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).