Interpretacja indywidualna z dnia 17 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.151.2023.2.KW

Należności celne naliczone w związku z dostawami w roku 2019, 2020 zapłacone w 2022 r. należy zaliczyć do kosztów podatkowych w 2022 r. Tym samym, skoro wydatek poniesiony z ww. tytułu należy zaliczyć do kosztach podatkowych w 2022 r., to spowoduje to obowiązek dokonania korekty zeznania podatkowego składanego za rok 2022.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

‒wartości zapłaconych należności celnych stanowią koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy Cit – jest prawidłowe;

‒wartości zapłaconych należności celnych związanych z dostawami w roku 2019 i 2020 należy ująć w kosztach uzyskania przychodów roku 2022 i jednocześnie czy wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia korekt deklaracji za ten rok - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wartość zapłaconych należności celnych stanowi koszt uzyskania przychodów dla wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy cit oraz czy wartość zapłaconych należności celnych związanych z dostawami w roku 2019 i 2020 należy ująć w kosztach uzyskania przychodów roku 2022 i jednocześnie czy wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia korekt deklaracji za ten rok.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 maja 2023 r. (data wpływu 8 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) przy ulicy (…) wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy (…), wydział gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS: (…). NIP (…), REGON: (…) („spółka” lub „wnioskodawca").

Wnioskodawca zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 listopada 2022 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych („CIT” lub „ustawa CIT”) posiada siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za czym podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka ponosi wydatki związane z nabyciem towarów, transportem, logistyką oraz wszelkimi opłatami, w tym celnymi, związanymi z importem sprzedawanych towarów, między innymi z przemysłu meblarskiego. Przeważającym przedmiotem działalności wnioskodawcy jest zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności: sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana z kodem PKD: 46.90.Z. („działalność wnioskodawcy”).

W ramach prowadzonej działalności wnioskodawcy spółka w latach 2019-2020 dokonywała importu między innymi, drążków meblowych, metalowych wieszaków do szaf oraz pozostałych elementów z Chińskiej Republiki Ludowej i Hong Kongu („towary”). Towary zakupione przez Wnioskodawcę były zostały odprawione w Niemczech (w porcie w Hamburgu).

Importowane przez Wnioskodawcę towary były sprzedawane na bieżąco to znaczy w roku w 2019 r. oraz w 2020 r.

W ramach kontroli celno-skarbowej, w protokole kontrolnym z dnia 29 września 2021 r. przeprowadzonego przez Naczelnika (…) Urzędu Celno-Skarbowego w (…) („urząd"), Urząd stwierdził następujące:

‒przedmiotem importu były między innymi, drążki meblowe wykonane ze stali niestopowej,

‒kod taryfy celnej importowanego towaru został przez wnioskodawcę określony w sposób nieprawidłowy poprzez niewłaściwe zastosowanie pozycji 8302 wspólnej taryfy celnej dla przedmiotowego towaru o nazwie „drążki meblowe”, które powinny być klasyfikowane w ramach działu 73 o nazwie „artykuły z żeliwa lub stali” do pozycji 7306 obejmującej pozostałe rury. Przewody rurowe i profile drążone, z żeliwa lub stali.

‒zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym komisji (UE) 2015/110 z dnia 26 stycznia 2015 r. nakładającym ostatecznie cło antydumpingowe na przywóz niektórych spawanych rur i przewodów rurowych z żeliwa lub stali niestopowej pochodzących z Białorusi, Chińskiej Republiki Ludowej i Rosji oraz kończące postępowanie w odniesieniu do przywozu niektórych spawanych rur i przewodów rurowych z żeliwa lub stali niestopowej pochodzących z Ukrainy w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/20 na przywóz spawanych rur przewodów rurowych z żeliwa lub stali niestopowej o okrągłym przekroju poprzecznych i o średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 168,3 mm, z wyjątkiem rur przewodowych. W rodzaju stosowanych do rurociągów ropy naftowej lub gazu, rur okładzinowych i przewodów rurowych, w rodzaju stosowanych do wierceń ropy naftowej lub gazu, rur precyzyjnych (...) nakłada się ostatecznie cło antydumpingowe.

‒przedmiotowe towary spełniają warunki do zastosowania powyższego rozporządzenia do klasyfikacji taryfowej.

Dnia 17.01.2022 Hauptzollamt Hamburg wydał zawiadomienie o cłach nałożonych na importowane towary.

Dnia 20 września 2022 roku do Urzędu Skarbowego w (…) wpłynął jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający odzyskanie wierzytelności objętych Dyrektywą Rady 2010/24/UE wskazujący następujące wierzytelności: (i) wierzytelność Hauptzollamt Hamburg wobec spółki na kwotę eur 440.613,98 tytułem cła (Endgultige Antidumpingzolle) z datą powstania wierzytelności 1/17/2022, (ii) wierzytelność Hauptzollamt Hamburg wobec spółki na kwotę eur 19.520,00 tytułem cła (Verzugszinsesn zu Endgultige Antidumpingzolle) z datą powstania wierzytelności 1/17/2022, (iii) wierzytelność Hauptzollamt Hamburg wobec spółki na kwotę eur 11.490.13 tytułem cła (Zusatzzolle) z datą powstania wierzytelności 1/17/2022, (iv) wierzytelność Hauptzollamt Hamburg wobec spółki na kwotę eur 477 tytułem cła (Verzugszinses zu Zusatzzolle) z datą powstania wierzytelności 1/17/2022, łącznie na kwotę eur 472.101,11

Dnia 29 września 2022 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego w (…) wystosował zawiadomienie o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego spółki (prowadzonego przez (…) S.A.) na poczet należności pieniężnych na rzecz Hauptzollamt Hamburg w kwocie 2.285.998,33 zł.

Dnia 28 września 2022 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego w (…) wystosował zawiadomienie o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego spółki (bank (…) SA) na poczet należności pieniężnych na rzecz Hauptzollamt Hamburg w kwocie 2.284.998.83 zł

W związku z powyższym cała kwota należności celnych na rzeczy Hauptzollamt (urzędu celnego) Hamburg została zaspokojona w trzecim kwartale roku 2022.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1.Czy za rok podatkowy 2022 spółka złożyła sprawozdanie finansowe oraz zeznanie podatkowe.

Za rok podatkowy 2022 Spółka złożyła zeznanie podatkowe. Spółka nie zatwierdziła jeszcze sprawozdania finansowego za rok 2022.

2.Wykazanie związku przyczynowo skutkowego między poniesionymi kosztami na zapłatę cła antydumpingowego [...]?

Cło antydumpingowe nie pełni charakteru penalizującego natomiast ma na celu zapewnienie uczciwej konkurencji na rynku poprzez eliminację praktyk sprzedaży towarów po cenach poniżej kosztów produkcji lub niższych niż ceny na rynku wewnętrznym UE. Zapłata cła antydumpingowego przez Spółkę jest niezbędna dla wprowadzenia towarów na rynek krajowy. Bez uiszczenia cła, towar nie zostanie dopuszczony do sprzedaży, co uniemożliwia osiągnięcie przychodu z transakcji handlowej. Bez poniesienia tego wydatku, importer nie może wprowadzić towarów na rynek krajowy i osiągnąć przychodu ze sprzedaży. W związku z tym, wydatek na zapłatę cła antydumpingowego jest konieczny dla osiągnięcia przychodu ze sprzedaży towarów.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Informacji Skarbowej: 0111-KDIB2-1.4010.70.2021.5.AR z 28 maja 2021 r.

„W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 cit. Katalog włączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów, określony w art. 16 ust. 1 cit, ma charakter zamknięty. Mając na względzie cytowane wyżej przepisy wskazać należy, iż uiszczone przez spółkę komandytową cło antydumpingowe niewątpliwie jest związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży hurtowej towarów. Wydatek w postaci ww. Cła był ponadto poniesiony w celu uzyskania przychodu i nie jest ujęty w zamknięty m katalogu włączeń zawartym w art. 16 ust. 1 cit.”

Niezależnie od powyższego, zgodnie z orzecznictwem Sądów Administracyjnych - by wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, konieczne jest wykazanie przez podatnika związku — choćby pośredniego — poniesionego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jednocześnie przepisy nie wymagają wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu, ale że określony koszt został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub co najmniej zabezpieczenia albo zachowania jego źródła. Kosztem uzyskania przychodu będą zatem także takie wydatki, które — choć nic przyniosły w danej sytuacji przychodu — to jednak, obiektywnie rzecz oceniając, mogły go przynieść, bo służyły osiągnięciu przychodu, lub przyniosą one przychód w okresie późniejszym.

Pytania

1.Czy wartość zapłaconych należności celnych stanowi koszt uzyskania przychodów dla wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy cit?

2.Czy wartość zapłaconych należności celnych związanych z dostawami w roku 2019 i 2020 należy ująć w kosztach uzyskania przychodów roku 2022 i jednocześnie czy wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia korekt deklaracji za ten rok?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość zapłaconych należności celnych stanowi koszty uzyskania przychodu oraz że wartość zapłaconych należności celnych związanych z dostawami w roku 2019 i 2020 należy ująć w kosztach uzyskania przychodów roku 2022 i jednocześnie wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia korekt deklaracji za ten rok.

W zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 15 ustawy cit kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy cit. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Spółka jest przedsiębiorcą trudniącym się w sprzedaży hurtowej towarów (PKD 46.90.Z). Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana) z przemysłu meblarskiego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka ponosi wydatki związane z nabyciem towarów, transportem, logistyką oraz wszelkimi opłatami, w tym celnymi, związanymi z importem sprzedawanych towarów. Możliwość zaliczenia określonego rodzaju wydatków jako podatkowe koszty uzyskania przychodu opiera się na związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów). Aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu należy również rozpatrzyć czy poniesienie danego wydatku jest racjonalne i uzasadnione gospodarczo. Powyższe oznacza, że aby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, poniesiony wydatek musi być:

‒w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

‒definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒został właściwie udokumentowany,

‒w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

‒racjonalny i uzasadniony gospodarczo.

Poniesionego wydatku nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu. Jeżeli taki wydatek został określony w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztu zyskania przychodu określonym w art. 16 ust. 1 ustawy cit. Należy przy tym wskazać, że art. 16 ust. 1 pkt 18 wyłącza z kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z grzywnami i karami pieniężnymi orzeczonymi w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych grzywien i kar.

W przedstawionym stanie faktycznym spółka poniosła wydatek z tytułu cła antydumpingowego nałożonego na spółkę w związku ze złą klasyfikacją taryf celnych. Przedmiotowy wydatek związany był z importem towarów, które spółka następnie, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej sprzedała uzyskując przychód. Dokonując subsumpcji stanu faktycznego pod normę prawa podatkowego określoną w art. 15 ustawy cit zdaniem Wnioskodawcy, spółka zapłaciła cło antydumpingowe w związku z importem sprzedawanych, w ramach działalności gospodarczej, towarów generujących przychody po stronie spółki. Cło antydumpingowe jest swojego rodzaju opłatą nakładaną przez państwo na importowane towary. Spółka działając zgodnie z literą prawa była zobowiązana do zapłaty przedmiotowego cła co nie pozostawia wątpliwości co do racjonalności oraz uzasadnienia gospodarczego tego wydatku. Wydatek ma charakter definitywny a także został właściwie udokumentowany.

Ponadto należy stwierdzić, że cło antydumpingowe nie zostało wskazane jako wydatek niestanowiący koszty uzyskania przychodu.

Powyższa teza jest zgoda wykładnią prawa zaprezentowaną w następujących interpretacjach indywidualnych:

1)interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB2-1.4010.70.2021.5.AR z 28 maja 2021 r.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 cit. Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określony w art. 16 ust. 1 cit, ma charakter zamknięty mając na względzie cytowane wyżej przepisy wskazać należy, iż uiszczone przez spółkę komandytową cło antydumpingowe niewątpliwie jest związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży hurtowej towarów. Wydatek w postaci ww. cła był ponadto poniesiony w celu uzyskania przychodu i nie jest ujęty w zamkniętym katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1 cit."

2)interpretacja indywidualna z dnia 18 lutego 2016 r. IBPB-1-1/4510-243/15/ESZ

„Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów, określony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca nie wymienił cła (należności celnych). Tak więc zapłata cła antydumpingowego za 2011 r. jako koszt poniesiony przez wnioskodawcę i nieujęty w zamkniętym katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (art. 15 ust. 1 ww. Ustawy).”

3)interpretacja indywidualna z dnia 4 maja 2021 r. 0111-KDIB1-1.4010.26.2021.4.SG

„Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia wynika m.in., że sp. z o.o. (dalej jako: „podatnik”) pismem z dnia 14 października 2020 r. została poinformowana, że w związku z zakończeniem czynności prowadzonych przez Naczelnika Urzędu Celno- Skarbowego w (...) (dalej: „organ celno-skarbowy” lub „organ") rozpoczął on procedurę mającą na celu ustalenie pochodzenia i w rezultacie nałożenia cła antydumpingowego na towary przywożone przez podatnika w latach 2017-2019. Decyzją z dnia 11 grudnia 2020 r. (data odbioru 4 stycznia 2020 r. winno być: 4 stycznia 2021 r.) cło antydumpingowe na podatnika zostało nałożone. Ponadto, Organ wydał postanowienie w dniu 14 października 2020 r. w którym wszczął postępowanie w sprawie naliczenia podatku vat w związku z ustaleniami celnymi (wyżej opisane). Mając powyższe na względzie podatnik oczekuje, że otrzyma decyzję organu określającą wysokość podatku vat naliczonego w związku ze zwiększeniem podstawy opodatkowania w postaci cła antydumpingowego. Cło antydumpingowe zostało nałożone w roku 2020. Cło antydumpingowe zostało zapłacone w roku 2020. Wnioskodawca nie złożył sprawozdania finansowego za rok 2020. Zeznanie podatkowe już złożył. Wnioskodawca zakupił folie, które służą do pakowania towarów przez niego sprzedawanych. Ale również do dalszej sprzedaży (odsprzedaży). W związku z tym, wszystkie koszty związane z zakupem folii, wraz z cłem antydumpingowym, służyły i służą osiągnięciu przychodu."

W zakresie pytania nr 2

W zakresie kosztów uzyskania przychodów ustawodawca rozróżnia koszty podatkowe na:

‒koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód oraz

‒koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. Koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

W przedstawionym stanie faktycznym cło należy uznać za koszt podatkowy bezpośredni.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4 ustawy cit koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1.sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania. Albo

2.złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody natomiast koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa powyżej, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Mając na względzie powyższe, jeżeli koszty podatkowy został faktycznie poniesiony we wrześniu/październiku roku 2022 a przychód został osiągnięty w latach nabycia towarów tj. w latach 2019-2020, to zgodnie z powyższą zasadą przy rozliczeniu kosztów bezpośrednich na zasadzie wyjątku pozwalającego ująć te koszty w roku następnym w stosunku do tego, w którym wystąpił przychód, ustawodawca nie ograniczył się wyłącznie do jednego następnego roku podatkowego, umiejscowionego bezpośrednio po roku, w którym powstał przychód. Przepis ten zawiera otwartą formułę rozliczenia kosztów bezpośrednich w czasie, to jest w tym roku podatkowym następnym, w którym został poniesiony i udokumentowany koszt bezpośredni (0111-KDIB2-1.4010.70.2021.5.AR). W przedmiotowej sprawie koszt cła antydumpingowego został poniesiony zarówno w ujęciu memoriałowym (wydanie decyzji) oraz kasowo (zajęcie rachunku) nastąpiła w roku 2022 a nie ma możliwości ujęcia tego wydatku w roku podatkowym osiągnięcia przychodu (2019-2020) i mogą zostać ujęty w kosztach podatkowych za rok 2022.

Zgodnie z art. 81 § 1 ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ordynacji podatkowej). Innymi słowy podatnik ma prawo do złożenia korekty deklaracji. Przy czym to, czy w danej sytuacji korekta zostanie złożona oraz co zostanie w niej umieszczone zależy tylko i wyłącznie od decyzji podatnika. Natomiast odrębną kwestią jest to, czy dana korekta zostanie uznana przez organ podatkowy za skuteczną i prawidłową w świetle przepisów prawa podatkowego.

W związku w powyższym wnioskodawca może złożyć korektę deklaracji rocznej cit 8.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia czy:

‒wartości zapłaconych należności celnych stanowią koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy cit jest prawidłowe;

‒wartości zapłaconych należności celnych związanych z dostawami w roku 2019 i 2020 należy ująć w kosztach uzyskania przychodów roku 2022 i jednocześnie czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia korekt deklaracji za ten rok jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wśród wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca nie wymienił cła (należności celnych). Tak więc zapłata cła antydumpingowego związanego z dostawami w roku 2019 i 2020, jako koszt poniesiony przez Spółkę i nieujęty w zamkniętym katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT).

Na podstawie art. 9 ust. 1 updop:

Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Wspomniane powyżej prowadzenie ewidencji rachunkowej może wynikać m.in. z ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120, ze zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

1.koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów – w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);

2.koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia – są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT).

Moment potrącalności kosztów został uregulowany przez ustawodawcę w art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT.

Na podstawie art. 15 ust. 4 updop:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 4b tej ustawy:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Na podstawie art. 15 ust. 4c updop:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e updop:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka ponosi wydatki związane z nabyciem towarów, transportem, logistyką oraz wszelkimi opłatami, w tym celnymi, związanymi z importem sprzedawanych towarów, między innymi z przemysłu meblarskiego. W ramach prowadzonej działalności wnioskodawcy spółka w latach 2019-2020 dokonywała importu między innymi, drążków meblowych, metalowych wieszaków do szaf oraz pozostałych elementów z Chińskiej Republiki Ludowej i Hong Kongu („towary”). Towary zakupione przez Wnioskodawcę były zostały odprawione w Niemczech (w porcie w Hamburgu). Importowane przez Wnioskodawcę towary były sprzedawane na bieżąco to znaczy w roku w 2019 r. oraz w 2020 r. Dnia 17.01.2022 Hauptzollamt Hamburg wydał zawiadomienie o cłach nałożonych na importowane towary. Dnia 20 września 2022 roku do Urzędu Skarbowego w (…) wpłynął jednolity tytuł wykonawczy umożliwiający odzyskanie wierzytelności objętych Dyrektywą Rady 2010/24/UE. Dnia 29 września 2022 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego w (…) wystosował zawiadomienie o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego spółki (prowadzonego przez (…) S.A.) na poczet należności pieniężnych na rzecz Hauptzollamt Hamburg w kwocie 2.285.998,33 zł. Dnia 28 września 2022 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego w (…) wystosował zawiadomienie o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego spółki (bank (…)) na poczet należności pieniężnych na rzecz Hauptzollamt Hamburg w kwocie 2.284.998.83 zł. W związku z powyższym cała kwota należności celnych na rzeczy Hauptzollamt (urzędu celnego) Hamburg została zaspokojona w trzecim kwartale roku 2022. Za rok podatkowy 2022 Spółka złożyła zeznanie podatkowe. Spółka nie zatwierdziła jeszcze sprawozdania finansowego za rok 2022. Zapłata cła antydumpingowego przez Spółkę jest niezbędna dla wprowadzenia towarów na rynek krajowy. Bez uiszczenia cła, towar nie zostanie dopuszczony do sprzedaży, co uniemożliwia osiągnięcie przychodu z transakcji handlowej. Bez poniesienia tego wydatku, importer nie może wprowadzić towarów na rynek krajowy i osiągnąć przychodu ze sprzedaży. W związku z tym, wydatek na zapłatę cła antydumpingowego jest konieczny dla osiągnięcia przychodu ze sprzedaży towarów.

Odnosząc powołane wcześniej przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w przypadku cła związanego z zakupionymi towarami handlowymi należy mówić o bezpośrednim związku tego rodzaju wydatku z przychodami ze sprzedaży tych towarów.

Ponadto, należy wskazać, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami ustawy o CIT, Spółka ma obowiązek prowadzenia dokumentacji w sposób pozwalający na prawidłowe ustalanie przychodów i związanych z nimi kosztów uzyskania przychodów.

Jak wskazano wyżej, w roku podatkowym, w którym powstały odpowiadające im przychody, są również potrącalne bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

‒sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

‒do dnia złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po upływie ww. terminów, są natomiast potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Przy rozliczeniu kosztów bezpośrednich na zasadzie wyjątku, pozwalającego ująć te koszty w roku następnym w stosunku do tego, w którym wystąpił przychód, ustawodawca nie ograniczył się wyłącznie do jednego następnego roku podatkowego, umiejscowionego bezpośrednio po roku, w którym powstał przychód. Przepis ten zawiera otwartą formułę rozliczenia kosztów bezpośrednich w czasie, to jest w tym roku podatkowym następnym, w którym został poniesiony i udokumentowany koszt bezpośredni.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż zapłacone przez Spółkę należności celne jako wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, może stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, jako wydatek związany bezpośrednio z uzyskaniem przychodu, pod warunkiem jego właściwego udokumentowania.

Z uwagi na okoliczność, że poniesienie kosztu w postaci należności celnych w związku z wydaną decyzją, zarówno memoriałowo jak i kasowo, nastąpiło w 2022 r. nie ma możliwości ujęcia go jako kosztu uzyskania przychodów w rozliczeniach podatkowych roku podatkowego 2019, 2020. Z tej też przyczyny stosownie do art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zapłacone przez Spółkę należności celne stanowią koszt uzyskania przychodu, w momencie jego poniesienia, co jest zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w 2022 r.

W myśl art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

§ 1. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

§ 2. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że należności celne naliczone w związku z dostawami w roku 2019, 2020 zapłacone w 2022 r. należy zaliczyć do kosztów podatkowych w 2022 r. Tym samym, skoro wydatek poniesiony z ww. tytułu należy zaliczyć do kosztach podatkowych w 2022 r., to spowoduje to obowiązek dokonania korekty zeznania podatkowego składanego za rok 2022.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).