Świadczenie urlopowe w 2024 r. - ile wynosi i komu przysługuje

Świadczenie urlopowe jest alternatywą dla świadczeń przyznawanych w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W sytuacji, gdy w firmie nie funkcjonuje ZFŚS, świadczenie urlopowe stanowi formę dodatkowego wynagrodzenia dla pracownika. Pracodawca wypłaca świadczenie urlopowe raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. W 2024 roku wysokość świadczenia urlopowego dla pracownika zatrudnionego na pełen etat w tzw. normalnych warunkach pracy wynosi – 2417,14 zł.

 Wysokość odpisu na ZFŚS w 2024 roku >>>

Obowiązkowe świadczenia i wypłaty dla pracowników w 2024 r. >>>

Zasady te nie dotyczą pracodawców będących jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi, gdyż oni tworzą fundusz bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników (art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zfśs).

Przepisy ustawy o zfśs wskazują pracodawców, którzy mogą wypłacać świadczenie urlopowe, ale nie stanowią, że takie świadczenie musi być wypłacane obowiązkowo.

Informacja o nietworzeniu ZFŚS i niewypłacaniu świadczenia urlopowego

Pracodawcy nieobjęci układem zbiorowym pracy oraz niezobowiązani do wydania regulaminu wynagradzania muszą poinformować pracowników o nietworzeniu funduszu i niewypłacaniu świadczenia urlopowego w pierwszym miesiącu danego roku kalendarzowego, w sposób przyjęty u danego pracodawcy (np. przez wywieszenie na tablicy ogłoszeń, wręczenie pracownikom pism informujących w tej sprawie, przesłanie informacji pocztą elektroniczną). Z kolei pracodawcy objęci układem zbiorowym pracy lub zobowiązani do wydania regulaminu wynagradzania informację w sprawie nietworzenia funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego zamieszczają w tych dokumentach.

Zasada ustalania zatrudnienia według stanu na 1 stycznia danego roku oznacza, że nie ma znaczenia ewentualne późniejsze zwiększenie lub zmniejszenie stanu zatrudnienia. O rodzaju obowiązków socjalnych na cały rok przesądza więc liczba zatrudnionych pracowników według stanu na 1 stycznia danego roku.

Świadczenie urlopowe raz w roku

Jeżeli pracodawca zatrudniający mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty zdecyduje się wypłacać świadczenie urlopowe, to wówczas będzie zobowiązany stosować zasady jego wypłaty określone w art. 3 ust. 4–6 ustawy o zfśs.

Świadczenie urlopowe wiąże się z zatrudnieniem u danego pracodawcy, ale nie jest uzależnione od stażu pracy, okresu zatrudnienia u danego pracodawcy czy pełnionej funkcji. Wypłata świadczenia nie zależy też od sytuacji życiowej, rodzinnej czy materialnej pracownika. Pracodawca wypłaca świadczenie „z urzędu”, pracownik nie jest zobowiązany do składania jakichkolwiek wniosków w tej sprawie. A zatem to pracodawca pilnuje terminów wypłaty tego świadczenia dla poszczególnych pracowników. Świadczenie urlopowe należy wypłacić pracownikowi najpóźniej w przeddzień rozpoczęcia korzystania przez niego z urlopu wypoczynkowego (art. 3 ust. 5a ustawy o zfśs). Wynika to z roli tego świadczenia, czyli ułatwienia pracownikowi sfinansowania wypoczynku.

Przy wypłacie świadczenia nie ma znaczenia, czy wykorzystywany przez pracownika 14-dniowy urlop jest urlopem zaległym z poprzednich lat czy przysługuje pracownikowi za bieżący rok. Ważne jest tylko, aby urlop obejmował 14 kolejnych dni kalendarzowych – zarówno dni robocze, jak i niedziele oraz święta. W rezultacie, w tych 14 kolejnych dniach liczba dni urlopu może być znacznie mniejsza.

Jeżeli w danym roku pracownik w ogóle nie skorzysta z urlopu wypoczynkowego bądź urlop nie obejmie kolejnych 14 dni, wówczas świadczenie urlopowe nie przysługuje. Podobnie jest, jeśli pracodawca nie udzieli urlopu wypoczynkowego mimo wniosku pracownika w tej sprawie.

Wysokość świadczenia urlopowego w 2024 roku

Wysokość świadczenia urlopowego nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego, odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika. Zwrot „nie może przekroczyć” oznacza, że świadczenie urlopowe może być niższe od wysokości odpisu odpowiedniego dla danego rodzaju zatrudnienia pracownika, ale nie może przekroczyć ustalonej wysokości. Wysokość świadczenia dla zatrudnionych ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika. Natomiast w stosunku do pracowników młodocianych nie ma zastosowania zasada uwzględniania wymiaru czasu pracy przy ustalaniu wysokości świadczenia urlopowego.

Podstawą do naliczenia odpisu na ZFŚS oraz wysokości świadczenia urlopowego jest przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w 2023 r. i w drugim półroczu 2023 roku.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 16 lutego 2024 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2023 r. i w drugim półroczu 2023 r. przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej, pomniejszone o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe w 2023 r. wyniosło 6246,13 zł, a w drugim półroczu 2023 r. wyniosło 6445,71 zł.

Kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych obciążają koszty działalności pracodawcy (art. 6 ust. 1 ustawy o zfśs).

Świadczenie urlopowe nie podlega składkom na ubezpieczenia społeczne pracowników, nie jest także objęte składką na ubezpieczenie zdrowotne.

Opracowanie: Katarzyna Bogucka

ZFŚS. Zasady prowadzenia i tworzenia - NIEZBĘDNIK KADROWO-PŁACOWY >>>