Interpretacja indywidualna z dnia 25 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.417.2024.1.RH

Dotyczy ustalenia, czy MZGK w związku z otrzymaniem prawa własności Urządzeń od X i Y powinien rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych bądź częściowo nieodpłatnych świadczeń.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy MZGK w związku z otrzymaniem prawa własności Urządzeń od X i Y powinien rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych bądź częściowo nieodpłatnych świadczeń.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej również jako: „MZGK”) jest sp. z o.o., której 100% udziałowcem jest gmina. Głównym celem MZGK jest zaspokajanie bieżących potrzeb mieszkańców gminy Z w zakresie:

• usług komunalnych;
• gospodarki wodnej i ściekowej;
• gospodarki mieszkaniowej.

MZGK zawarła 3 lipca 2020 r. porozumienie (dalej jako: „Porozumienie”) ze spółką X oraz ze spółką Y.

Zgodnie z preambułą do Porozumienia:

•X posiada kompleks hotelowo-apartamentowy w Z, który ma problemy z zapewnieniem wystarczającej dostawy wody do jego prawidłowego funkcjonowania;

•X zwróciła się do MZGK z wnioskiem o zwiększenie zapewnienia dostaw wody;

•Y zamierza wybudować kompleks apartamentowy w Z, tym samym zwrócił się do Wnioskodawcy z wnioskiem o zapewnienie dostaw wody w wysokości 18 m³/dobę, na co MZGK odmówił;

•istnieją możliwości techniczne, aby zagwarantować zwiększenie zapewnienia dostaw wody, jednak wymaga to uprzedniego przeprowadzenia inwestycji „Budowa stacji uzdatniania wody (…) z infrastrukturą towarzyszącą w Z., przy ul. (…) wraz z remontem istniejącego zbiornika wody” (dalej jako: „Inwestycja”).

Spółki X i Y:

•oświadczyły, że dla zwiększenia zapewnienia dostaw wody oraz zapewnienia dostawy wody przez MZGK, solidarnie zrealizują Inwestycję poprzez wykonanie niezbędnych robót budowalnych;

•oświadczyły, że po zrealizowaniu Inwestycji przekażą na rzecz Wnioskodawcy wszelkie urządzenia wodociągowe i inne elementy powstałej infrastruktury (dalej jako: „Urządzenia”);

•zobowiązały się do realizacji Inwestycji, w tym wybudowania Urządzeń, w terminie do 12 miesięcy, licząc od dnia przedłożenia przez MZGK, X i Y kompletnej dokumentacji budowlanej, umożliwiającej rozpoczęcie Inwestycji zgodnie z prawem.

MZGK zobowiązał się bezpośrednio po realizacji Inwestycji:

•przyjąć od X i Y Urządzenia;

•w przypadku X – wydać zwiększenie zapewnienia dostaw wody, a następnie zawrzeć umowę na dostarczenie zwiększonej ilości wody (ewentualnie aneks do istniejącej umowy na dostarczenie wody);

•w przypadku Y – wydać zapewnienie dostaw wody, a następnie zawrzeć umowę na dostarczenie wody;

•do utrzymywania, napraw i konserwacji Urządzeń, co umożliwi ich prawidłową eksploatację i dostarczanie X i Y uzgodnionych ilości wody.

Przejęcie Urządzeń do eksploatacji oraz na majątek MZGK nastąpi po:

•wybudowaniu Urządzeń, zgodnie z przedłożoną przez MZGK dokumentacją budowlaną,

•dostarczeniu, wymaganej przez MZGK, dokumentacji odbiorowej,

•potwierdzeniu dokonania przez MZGK odbioru końcowego Inwestycji, w tym Urządzeń, przejęcia Urządzeń do eksploatacji przez MZGK, co będzie utrwalone w sporządzonym przez Strony protokole odbioru końcowego.

Protokół będzie stanowił akt przekazania prawa własności na rzecz MZGK do wszelkich Urządzeń, a podstawę przeniesienia własności tych Urządzeń na rzecz MZGK stanowi treść Porozumienia, które wskazuje na określone świadczenia po każdej ze Stron.

X i Y (oświadczają - przypis organu), że z dniem sporządzenia Protokołu, X i Y dokonują przeniesienia na rzecz MZGK, w drodze cesji:

•wierzytelności z tytułu rękojmi i gwarancji, przysługujących im względem wykonawcy Inwestycji, w tym Urządzeń;

•praw autorskich do projektów i rozwiązań stanowiących podstawę realizacji Inwestycji, w tym Urządzeń;

•roszczeń do podmiotów trzecich, w zakresie niezbędnym dla eksploatacji Inwestycji, w tym Urządzeń.

W § 5 Porozumienia zawarto zastrzeżenie, że w przypadku, gdy po realizacji Inwestycji, w tym podpisaniu Protokołu, MZGK będzie uchylać się od wypełnienia (w części lub w całości) obowiązków, opisanych w Porozumieniu, wówczas MZGK będzie zobowiązany do zwrotu na rzecz X i Y wszelkich udokumentowanych kosztów, poniesionych przez X i Y, związanych z zawarciem Porozumienia i realizacją przedmiotu Porozumienia.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż grunty, na których posadowione są Urządzenia, nie należą do niego, jednak ma on prawo do dysponowania przedmiotowymi gruntami.

Pytanie

Czy MZGK w związku z otrzymaniem prawa własności Urządzeń od X i Y powinien rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych bądź częściowo nieodpłatnych świadczeń?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z otrzymaniem prawa własności Urządzeń od X i Y nie powinien on rozpoznać przychodu z nieodpłatnych bądź częściowo nieodpłatnych świadczeń.

Uzasadniając ww. stanowisko Wnioskodawca wskazał, że art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 z późn. zm.; dalej jako: „ustawa o CIT”) stanowi, że przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe i instytucje gospodarki budżetowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o CIT nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Jednakże dla celów podatkowych, za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Pojęcie „nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia” oparte na gruncie przepisów prawa podatkowego ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Może bowiem obejmować wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przychód z nieodpłatnych świadczeń powstaje wówczas, gdy podatnik otrzymuje, rzeczy, prawa, świadczenia w naturze lub też możliwość korzystania z tych rzeczy lub praw bez obowiązku świadczenia wzajemnego.

Nieodpłatność świadczenia charakteryzuje się jednostronnością, czyli podatnik otrzymuje coś i nie jest zobowiązany do świadczenia wzajemnego, jest to świadczenie pod tytułem darmym, czyli podatnik w zamian nie jest zobowiązany do świadczenia czegokolwiek obecnie ani w przyszłości.

W powyższym zakresie należy odnieść się również do orzecznictwa sądów administracyjnych:

• do wyroku NSA z dnia 8 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3424/14: „Sedno rozpatrywanej sprawy sprowadza się do kwestii prawidłowej wykładni art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. i rozumienia pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”, które przepis ten kwalifikuje jako przychód, stanowiąc, że przychodami są: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie).

Trafnie WSA w Poznaniu spostrzegł, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poza uszczegółowieniem w art. 12 ust. 6 sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń, nie precyzują tego pojęcia. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wykładnia tego przepisu i sposób rozumienia pojęcia nieodpłatnych świadczeń przez WSA w Poznaniu są nieprawidłowe. Wprawdzie przy interpretacji przepisów prawa podatkowego dopuszczalne jest korzystanie z interpretacji i rozwiązań wypracowanych w doktrynie prawa cywilnego, jednakże wykładnia przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. nie może pozostawać w oderwaniu od całokształtu uregulowań prawnopodatkowych. Sposób rozumienia pojęcia nieodpłatnych świadczeń był przedmiotem uchwały składu siedmiu sędziów NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02. Zwrócono w niej uwagę, że pojęcie nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. ma szerszy zakres niż jego odpowiednik w prawie cywilnym. Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, zgodnie z którym pojęcie to obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Stanowisko to znalazło następnie potwierdzenie w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06. W uchwale tej Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że o ile w prawie cywilnym nie ma świadczenia bez świadczącego, o tym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest istotne kto świadczył, ani czy w ogóle działanie innego podmiotu było źródłem przysporzenia majątkowego. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że o odmiennym od cywilistycznego rozumienia pojęcia „świadczenia” w odniesieniu do podatku dochodowego od osób prawnych stanowi zasada wyrażona w art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Skoro nie jest ważne źródło przychodów, lecz sam fakt osiągnięcia dochodu, to tym bardziej nie jest ważne czy osiągnięty dochód był następstwem działania (zaniechania) innej osoby, czy też nie. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym skargę kasacyjną Dyrektora IS w rozpatrywanej sprawie podziela powyższe poglądy NSA wyrażone w wyżej przywołanych uchwałach składu siedmiu sędziów NSA. Podkreślić należy, że „nieodpłatnym świadczeniem” w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. jest odniesienie przez podatnika określonej korzyści pod tytułem darmym, tj. podatnik w zamian nie jest zobowiązany do świadczenia czegokolwiek obecnie ani w przyszłości. Trafnie zauważono w orzecznictwie sądowym, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia może być także konsekwencją działań własnych, a więc jednostronnych (por. wyrok NSA z dnia 1 września 2005 r., sygn. akt FSK 2596/04). Bez znaczenia dla stosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. pozostaje wola stron określonej czynności prawnej do dokonania przysporzenia w majątku konkretnego podatnika”.

• do wyroku NSA z dnia 22 października 2020 r., sygn. akt II FSK 1613/18 - „Użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. określenie „otrzymanie nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw” należy rozumieć, jako niewywołujące przychodu w sytuacji, gdy czynność prawna jest ze swej istoty zawsze nieodpłatna. Przychód zaś powstawałby w takich przypadkach, gdy podatnik zmieniając charakter czynności prawnej odpłatnej, dokonuje jej jako nieodpłatnej. W takim przypadku z istoty rzeczy powinien liczyć się na gruncie prawa podatkowego z negatywnymi konsekwencjami podatkowymi”.

• do wyroku NSA z dnia 23 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 2881/17 – „Ocena czy podmiot dokonujący świadczenia w konkretnym stanie faktycznym w zamian za to świadczenie uzyskał korzyść, która może być uznana za ekwiwalent tego świadczenia wymaga szczegółowego zbadania stanu faktycznego konkretnej sprawy. Dla uznania, że dane świadczenie stanowi otrzymane przez podatnika nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. nie jest wystarczające jedynie stwierdzenie, że świadczący nie uzyskuje wynagrodzenia od podatnika z tytułu wykonanego świadczenia. Potwierdza to orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego - w szczególności wyrok z 21 maja 2003 r., sygn. akt I SA/Wr 3249/00 (LEX Nr 82360), w którym sąd uznał, że świadczenie na rzecz spółki z o.o. w postaci pełnienia przez wspólnika tej spółki funkcji prezesa lub członka zarządu bez wynagrodzenia nie będzie nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., jeśli w zamian za pełnienie takiej funkcji bez wynagrodzenia spełniający uzyska lub ma uzyskać wzajemnie pewną korzyść majątkową, niezależnie czy wartość takiej korzyści odpowiada wartości ekonomicznej świadczenia na rzecz spółki”.

• do wyroku WSA w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Po 142/17 – „Dla uznania, że dane świadczenie stanowi otrzymane przez podatnika nieodpłatne świadczenie nie jest wystarczające jedynie stwierdzenie, że świadczący nie uzyskuje wynagrodzenia od podatnika z tytułu wykonanego świadczenia. Nieodpłatnym świadczeniem jest odniesienie przez podatnika określonej korzyści pod tytułem darmym, tj. podatnik w zamian nie jest zobowiązany do świadczenia czegokolwiek obecnie, ani w przyszłości. Przy czym bez znaczenia dla stosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. pozostaje wola stron określonej czynności prawnej do dokonania przysporzenia w majątku konkretnego podatnika”.

• do wyroku NSA z 28 sierpnia 1995 r., sygn. akt SA/Wr 2612/94 – „Spółka nie uzyskała nieodpłatnych świadczeń, w rozumieniu art. 12 ust. 1 PDOPrU. Zgodnie bowiem z § 7 umowy, Spółka zobowiązana była ponosić, między innymi, koszty ubezpieczenia majątku, z którego miała korzystać, podatki od środków transportowych, podatek od gruntów, budynków i budowli, a nadto zobowiązana była do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z prowadzeniem działalności przy użyciu objętych używaniem części majątku likwidowanego Przedsiębiorstwa.

Spółka zatem była zobowiązana do ponoszenia takich świadczeń, które nie są wydatkami związanymi ze „zwykłymi kosztami utrzymania rzeczy”, jak to w odpowiedzi na skargę określał organ odwoławczy”.

Wnioskodawca wyjaśnia, że X i Y podjęły się solidarnej realizacji Inwestycji poprzez wykonanie niezbędnych robót budowlanych w celu zwiększenia zapewnienia dostaw wody na rzecz tych podmiotów, natomiast MZGK zobowiązał się bezpośrednio po realizacji Inwestycji:

•przyjąć od X i Y Urządzenia;

•w przypadku X – wydać zwiększenie zapewnienia dostaw wody, a następnie zawrzeć umowę na dostarczenie zwiększonej ilości wody (ewentualnie aneks do istniejącej umowy na dostarczenie wody);

•w przypadku Y – wydać zapewnienie dostaw wody, a następnie zawrzeć umowę na dostarczenie wody;

•do utrzymywania, napraw i konserwacji Urządzeń, co umożliwi ich prawidłową eksploatację i dostarczanie X i Y uzgodnionych ilości wody.

Dodatkowo wprowadzono zastrzeżenie, że w przypadku, gdy po realizacji Inwestycji, w tym podpisaniu Protokołu, Wnioskodawca będzie uchylać się od wypełnienia (w części lub w całości) obowiązków, opisanych w Porozumieniu, wówczas MZGK będzie zobowiązany do zwrotu na rzecz X i Y wszelkich udokumentowanych kosztów, poniesionych przez X i Y, związanych z zawarciem Porozumienia i realizacją przedmiotu Porozumienia.

Odnosząc się do powyższego Wnioskodawca uważa, iż w analizowanym przypadku nie mamy do czynienia z przychodem z nieodpłatnych świadczeń. X i Y zrealizowali Inwestycje pod warunkiem, iż Wnioskodawca zobowiąże się do zapewnienia dostaw zwiększonej ilości wody zarówno dla X jak i Y. Dodatkowo po stronie MZGK ciąży obowiązek utrzymywania, napraw i konserwacji Urządzeń. Co więcej w przypadku w którym MZGK nie wypełniłby chociażby w części ciążących na nim obowiązków wówczas zobowiązany zostałby do zwrotu wszelkich udokumentowanych kosztów poniesionych przez X i Y.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy nie można uznać, iż mamy do czynienia z nieodpłatnym otrzymaniem, ponieważ MZGK jako podmiot otrzymujący Urządzenia ma w zamian za ich otrzymanie, obowiązek wykonania innego świadczenia – zapewnienia dostaw zwiększonej ilości wody, obowiązek utrzymywania, napraw i konserwacji Urządzeń oraz w przypadku niedopełnienia tych obowiązków do zwrotu wszelkich poniesionych kosztów przez X i Y.

Wnioskodawca uważa, iż nie otrzymuje Urządzenia pod tytułem darmym, bez obowiązku świadczenia wzajemnego. Ze względu na fakt, iż strony akceptują wskazane w porozumieniu kwoty – tj. wartość Urządzenia i zobowiązania Wnioskodawcy, to Wnioskodawca uważa, iż strony uznają świadczenia wzajemne za ekwiwalentne.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w związku z otrzymaniem prawa własności Urządzeń od X i Y nie powinien on rozpoznać przychodu z nieodpłatnych bądź częściowo nieodpłatnych świadczeń.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Z istoty podatku dochodowego od osób prawnych wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Powołana ustawa ustala zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustala, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca się w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe. Zdarzeniem, z którym ustawodawca wiąże obowiązek podatkowy jest m.in. otrzymanie „nieodpłatnego świadczenia”.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w związku z otrzymaniem prawa własności Urządzeń od X i Y powinni Państwo rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych bądź częściowo nieodpłatnych świadczeń.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że skoro X i Y po samodzielnym zrealizowaniu Inwestycji przekażą na rzecz Wnioskodawcy nieodpłatnie wszelkie urządzenia wodociągowe i inne elementy powstałej infrastruktury i w wyniku tego przekazania Wnioskodawca stanie się właścicielem Urządzeń, to po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Istotą w przedmiotowej sprawie jest nieodpłatne przekazanie praw własności do Urządzeń, bowiem to na tej podstawie Wnioskodawca stanie się ich właścicielem, które po przekazaniu przez X i Y stanowić będą składniki majątku Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że przychód podatkowy w związku z nieodpłatnym przekazaniem prawa własności do Urządzeń w sytuacji finansowania przez X i Y usług realizacji Inwestycji zgodnie z zawartą umową Porozumienia powstanie zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Nie zmienia tego przedstawiona we własnym stanowisku Wnioskodawcy opinia, że w zamian za otrzymane Urządzenia Wnioskodawca zobowiązany jest do dostawy zwiększonej ilości wody, utrzymywania, naprawy i konserwacji Urządzeń, bowiem samo dostarczanie wody w wyższej ilości niż uprzednio umówiona przy zachowaniu, analogicznych jak w przypadku innych odbiorców warunków usługi nie świadczy o ekwiwalentności świadczeń Wnioskodawcy na rzecz spółek X i Y, ze świadczeniem spółek X i Y na rzecz Wnioskodawcy. Z opisu sprawy, na podstawie którego wydana została niniejsza interpretacja, nie wynika bowiem, że przekazanie Urządzeń nastąpiło w zamian za uzyskanie przez spółki X i Y korzystnych, w stosunku do innych odbiorców, warunków opłaty za dostarczenie wody (np. poprzez zwolnienie czasowe z opłaty za dostarczenie wody, obniżenie ceny wody, itp.). Natomiast utrzymywanie, naprawa i konserwacja Urządzeń będących własnością racjonalnie działającego podmiotu gospodarczego jest normalnym zachowaniem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, niezależnym od sposobu nabycia tego majątku. Jest to obowiązek tego podmiotu względem własnego majątku, aby możliwe było prowadzenie na tym majątku dalszej działalności. Przyszłe, ewentualne niedopełnienie przez Wnioskodawcę obowiązków względem spółek X i Y co do zapewnienia dostawy zwiększonej ilości wody, które to zdarzenie jest niepewne i nie jest określone co do wartości również ekwiwalentności wartości przekazanych Wnioskodawcy Urządzeń stanowić nie może.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy MZGK w związku z otrzymaniem prawa własności Urządzeń od X i Y powinien rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych bądź częściowo nieodpłatnych świadczeń jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych we wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).