Opodatkowanie usługi organizacji konferencji stawką VAT w wysokości 23%.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 3 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT usług organizacji konferencji. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 maja 2024 r. (wpływ 29 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest między innymi działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca zawarł z A. umowę, której przedmiotem jest wspólna organizacja oraz obsługa konferencji naukowej (…), która odbędzie się (…). Konferencja (…) jest jednym z największych w Polsce wydarzeń naukowo – biznesowych poświęconych sztucznej inteligencji, której celem jest zapoznanie uczestników z najnowszymi osiągnięciami nauki w tej dziedzinie.

Podział obowiązków i kompetencji związany z organizacją konferencji pomiędzy współorganizatorów jest następujący:

1)Do obowiązków Wnioskodawcy wynikających z zawartej umowy należy między innymi:

a)obsługa rejestracji uczestników konferencji;

b)obsługa finansowa konferencji, w tym pobieranie od uczestników konferencji opłat za uczestnictwo „fee” oraz wystawienie faktur;

c)organizacja pozostałych świadczeń, jak: przygotowanie recepcji, zapewnienie usług gastronomicznych, organizacja kolacji powitalnej, organizacja uroczystej kolacji itp.

2)Do obowiązków A. należy przygotowanie konferencji pod względem merytorycznym, w tym między innymi:

a)opracowanie merytoryczne programu konferencji;

b)promocja konferencji;

c)ustalenie składu Komitetu Naukowego i Komitetu Organizacyjnego konferencji

d)zaproszenie osób wygłaszających wykłady plenarne;

e)przygotowanie bazy adresowej ewentualnych uczestników konferencji i wysłanie zawiadomień o konferencji;

f)prowadzenie korespondencji merytorycznej dotyczącej konferencji Uczestnikami konferencji są w większości przedstawiciele uczelni wyższych w Polsce, tj. pracownicy naukowi, nauczyciele akademiccy, doktoranci oraz studenci.

Uczestnicy konferencji przygotowują i zgłaszają swoje prace tematyczne w formie wystąpienia lub plakatu, który następnie jest omawiany podczas sesji posterowej. Część z tych prac jest w późniejszym okresie publikowana w czasopismach branżowych. Podczas konferencji zaproszeni przez organizatorów prelegenci wygłaszają swoje tematyczne referaty, mające na celu przedstawienie uczestnikom najnowszych osiągnięć w dziedzinie sztucznej inteligencji.

Od uczestników konferencji pobierana jest opłata „Fee”, którą pobiera i fakturuje Wnioskodawca. Opłata zawiera:

• dostęp do wszystkich prezentacji przewidzianych podczas konferencji;
• materiały konferencyjne;
• lunche oraz przerwy kawowe;
• przyjęcie powitalne oraz uroczystą kolację;
• pieszą wycieczkę po (…).

Wnioskodawca nalicza od opłaty za udział w konferencji VAT w stawce 23%, jednak powziął wątpliwości czy usługa ta nie powinna korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Nie posiada też zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych.

Udział w konferencji nie jest potwierdzany wydaniem zaświadczenia lub certyfikatu potwierdzającego podniesienie kompetencji uczestników. Celem konferencji jest wymiana doświadczeń naukowych oraz dyskusji w ramach tematów przedstawionych na konferencji.

A. jest stowarzyszeniem działającym w oparciu o ustawę o stowarzyszeniach, którego celami, zgodnie ze statutem jest między innymi (…). Stowarzyszenie zgodnie ze statutem prowadzi działalność mającą na celu rozpowszechnianie wiedzy specjalistycznej i podnoszenie poziomu zawodowego, w szczególności w ramach, kursów, szkoleń, konferencji, odczytów, wystaw, pokazów technicznych itp.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Zgodnie z umową współpracy, opłaty za udział w konferencji potwierdzane są fakturą wystawianą przez Wnioskodawcę w imieniu własnym, a zatem stroną umów o udział w konferencji jest wyłącznie Wnioskodawca.

Umowa była zawierana na całą usługę organizacji konferencji bez podziału na usługi Wnioskodawcy i A. Poprzez zawarcie umowy należy rozumieć, zgłoszenie uczestników i dokonanie opłaty za udział w konferencji.

Umowy na świadczenie organizacji konferencji zawierane są z uczelniami.

Wnioskodawca, jako strona Umowy, jest odpowiedzialny za:

a)obsługę rejestracji uczestników konferencji, poprzez przygotowanie strony internetowej konferencji wraz z formularzem rejestracyjnym oraz pobieranie opłat od uczestników;

b)obsługę finansową konferencji, tj. pobieranie opłat od uczestników konferencji, a także wystawców i sponsorów i wystawianie faktur;

c)organizację pozostałych świadczeń, takich jak przygotowanie recepcji i jej obsługa w czasie trwania konferencji, zapewnienie usług gastronomicznych, organizacja kolacji, przygotowanie dla uczestników listy rekomendowanych hoteli.

Wynagrodzenie za ww. usługi Wnioskodawcy zostało ustalone w umowie w formie ryczałtowej i opodatkowane stawką VAT 23%.

A. nie jest podwykonawcą Wnioskodawcy. Działa jako współorganizator konferencji.

Usługą jako całość jest organizacja konferencji. Wszystkie usługi wymienione we wniosku składają się łącznie na usługę organizacji ww. konferencji. Poszczególne usługi, jak np. catering, wynajem sali, same wykłady, bez zaistnienia pozostałych usług, nie mają żadnej przydatności dla organizatora merytorycznego oraz uczestników konferencji. W tym kontekście usługi te są ze sobą związane nierozerwalnie. Niezaistnienie któregokolwiek z elementów spowoduje niską, wręcz zerową atrakcyjność wydarzenia dla uczestników – odstawałoby by bowiem od przyjętych praktyk, obecnych na innych tego typu wydarzeniach.

Usługi wymienione we wniosku są częścią składową całej konferencji. Konferencja została zorganizowana według obowiązujących dla tego typu usług standardów i wymienione usługi składowe są niezbędne do wykonania całej usługi organizacji konferencji. Wszystkie usługi są konieczne, ze względu na czas trwania konferencji oraz jej cele.

Konferencja jest konferencją kilkudniową o intensywnej ilości wykładów i prezentacji, a zatem elementem koniecznym jest zapewnienie uczestnikom wszystkich elementów i usług wskazanych we wniosku.

Poszczególne usługi służą realizacji świadczenia głównego, jakim jest organizacja konferencji, ponieważ organizacja kilkudniowej konferencji bez zapewnienia uczestnikom zaplecza gastronomicznego nie spotkałaby się z zainteresowaniem ze strony uczestników, a ponadto organizacja także sfery gastronomicznej pozwala na pełne zaplanowanie czasu konferencji i jej poszczególnych elementów, w tym czasu na posiłki czy odpoczynek.

Wynagrodzenie dla Wnioskodawcy zostało ustalone ryczałtowo, jedną kwotą za całą realizację przedmiotu Umowy. Wynagrodzenie zostało skalkulowane w oparciu o przewidywaną liczbę uczestników konferencji.

Celem świadczenia usług jest organizacja konferencji. Wnioskodawca nie przewiduje żadnego dodatkowego dochodu poza wynagrodzeniem przewidzianym w Umowie.

Wnioskodawca nie posiada statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk lub instytutu badawczego.

Organizowana konferencja nie stanowi usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.

Konferencja jest organizowana dla uczestników zawodowo zajmujących się sztuczną inteligencją, a zatem udział w konferencji z pewnością pogłębia wiedzę do celów zawodowych, jednak kształcenie zawodowe nie jest głównym celem konferencji.

Oceną i opisem zgłoszonych przez uczestników prac zajmował się Komitet Organizacyjny, który dokonując oceny kierował się określonymi wymaganiami. Prace zgłaszane, aby zostały dopuszczone do prezentacji musiały zostać zaakceptowane przez Organizatorów. Wnioskodawca, który odpowiedzialny był za prawidłowe wykonanie ściśle określonych zadań (od strony technicznej, nie naukowej), nie posiada wiedzy na ten temat, jakie konkretnie kwalifikacje były wymagane od uczestników konferencji.

Uczestnicy to przedstawiciele wielu różnych zawodów, w większości byli to pracownicy uczelni z całej Polski. Wnioskodawca nie posiada wiedzy jak dokładnie uczestnicy będą wykorzystywać wiedzę zdobytą podczas konferencji.

Konferencja nie była organizowana na podstawie przepisów szczególnych.

W zakresie opisanej usługi organizacji konferencji nie uzyskał Pan akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.

Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy usługa organizacji konferencji jest finansowana w całości, bądź w co najmniej 70% ze środków publicznych. Udział uczestników opłacany był przez różne polskie uczelnie, oraz firmy których przedstawiciele brali udział w konferencji. W przypadku, gdy płatnikiem była uczelnia publiczna, źródłem finansowania mogły być środki publiczne, jednak Wnioskodawca nie ma wiedzy w jakiej wysokości czy proporcji.

Wnioskodawca nie ma dokumentacji potwierdzającej jakie jest źródło finansowania udziału w konferencji każdego z uczestników.

„Fee” to jedyna opłata pobierana od uczestników.

W zdecydowanej większości przypadków opłaty ponosiły podmioty zgłaszające uczestników (nie bezpośrednio uczestnicy), jak np. uczelnie.

Pytanie

Czy Wnioskodawca prawidłowo nalicza od opłaty za udział w konferencji VAT w stawce 23%, czy też powinien zastosować zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy udział w konferencji współorganizowanej przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 23%, a przepis art. 43. ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT nie ma zastosowania.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT, zwolnione z VAT są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w ust. 26, które finansowane są w całości ze środków publicznych.

Jednocześnie, stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r. poz. 701 ze zm.) - zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. finansowanie danego szkolenia ze środków publicznych.

Należy zaznaczyć, że 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Również w wyroku z 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

W ocenie Wnioskodawcy współorganizowana konferencja nie spełnia podstawowego kryterium zwolnienia z VAT, tj. nie stanowi usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, gdyż po zakończeniu konferencji uczestnicy nie zdobywają żadnej konkretnej umiejętności zawodowej, lecz poszerzają swoją wiedzę na temat najnowszych osiągnięć w dziedzinie nauki, którą się na co dzień zajmują. Jest to zapewne cenne doświadczenie zawodowe, jednak zdaniem Wnioskodawcy nie spełnia to kryteriów stricte kształcenia zawodowego, a tym bardziej przekwalifikowania zawodowego. Brak spełnienia podstawowej przesłanki zwolnienia, powoduje, że bez znaczenia pozostaje fakt, iż konferencja w ok. 90% jest finansowana ze środków publicznych z uwagi na większościowy udział w konferencji przedstawicieli uczelni publicznych.

A zatem Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prawidłowo pobiera 23% podatek VAT od opłat za udział w konferencji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność, stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Generalnie system podatku od wartości dodanej opiera się na zasadzie, że każde świadczenie jest traktowane odrębnie i niezależnie na potrzeby opodatkowania tym podatkiem.

Ani dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), ani też przepisy krajowe nie zawierają definicji świadczenia złożonego. Brak również szczególnych uregulowań dotyczących przesłanek uznawania danego świadczenia za świadczenie złożone. Ocena, w jakich okolicznościach świadczenia powiązane należy traktować jako świadczenia jednolite, kształtowana jest na bazie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W szczególności wskazać należy wyrok Trybunału z 6 lipca 2006 r. w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd, w którym Trybunał stwierdził, że należy dać prymat ochronie zasady, nierozszerzania zwolnienia podatkowego nad traktowaniem kilku dostaw jako świadczenia złożonego, opodatkowanego wedle zasad dotyczących świadczenia głównego. Każde odstępstwo od zasadniczej stawki podatku od towarów i usług powinno być zatem interpretowane ściśle i ta ogólna zasada musi być brana bezwzględnie pod uwagę przy ocenie okoliczności konkretnej sprawy.

W pewnych jednak okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem, odpowiednio, prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, gdy nie są one niezależne (por. np. wyrok TSUE z 2 grudnia 2010 r. w sprawie C-276/09 Everything Everywhere Ltd, z 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP, z 17 stycznia 2013 r. w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing sp. z o.o.). Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawiera zatem wskazówki dotyczące warunków jakie muszą być spełnione żeby uznać określony zespół świadczeń za świadczenie złożone.

Jedna transakcja występuje zatem wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (por. np. wyrok TSUE z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, wyrok z 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland sp. z o.o., ww. wyrok C-392/11, ww. wyrok C-224/11).

Ponadto jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, natomiast pozostałe świadczenie lub świadczenia stanowią świadczenie lub świadczenia dodatkowe/pomocnicze, traktowane z punktu widzenia podatkowego tak jak świadczenie główne, tj. dzielące los prawny świadczenia głównego. W szczególności świadczenie należy uznać za dodatkowe/pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego, tj. stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z tego świadczenia (por. ww. wyrok TSUE C-349/96, C-392/11, C-224/11 lub też C-155/12).

Poza tym w wyroku z 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service Srl Trybunał wskazał, że aby stwierdzić, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową, należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym Trybunał wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy, z uwagi na fakt, że to właśnie perspektywa nabywcy powinna być podstawą do ustalenia, jaki był rzeczywisty charakter świadczenia. Tak również TSUE orzekł w wyroku z 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09: „W szczególności świadczenie należy uznać za dodatkowe w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego”.

Natomiast w wyroku z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i in., Trybunał wskazał, że art. 2 (1) VI Dyrektywy:

należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.

Powyższe oznacza, że dla oceny, czy w danej sytuacji są spełnione przesłanki dla uznania danego zespołu świadczeń za jedno świadczenie kompleksowe jest ocena, czy w przypadku wydzielenia poszczególnych świadczeń, dla nabywcy będą one miały istotną wartość. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej, praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowanie do poszczególnych jego elementów odrębnych cen.

Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

W celu ustalenia, czy świadczenia stanowią kilka niezależnych świadczeń czy jedno świadczenie, należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji (por. ww. wyrok TSUE C-392/11 lub C-224/11). Nie ma jednak bezwzględnej zasady dotyczącej ustalania zakresu danego świadczenia z punktu widzenia podatku VAT, a co za tym idzie, w celu ustalenia zakresu danego świadczenia należy wziąć pod uwagę ogół okoliczności, w jakich ma miejsce dana transakcja.

Z opisu sprawy wynika, że:

• usługą jako całość jest organizacja konferencji;
• wszystkie usługi wymienione we wniosku składają się łącznie na usługę organizacji ww. konferencji. Poszczególne usługi, jak np. catering, wynajem sali, same wykłady, bez zaistnienia pozostałych usług, nie mają żadnej przydatności dla organizatora merytorycznego oraz uczestników konferencji. W tym kontekście usługi te są ze sobą związane nierozerwalnie. Niezaistnienie któregokolwiek z elementów spowoduje niską, wręcz zerową atrakcyjność wydarzenia dla uczestników – odstawałoby by bowiem od przyjętych praktyk, obecnych na innych tego typu wydarzeniach.
• usługi wymienione we wniosku są częścią składową całej konferencji. Konferencja została zorganizowana według obowiązujących dla tego typu usług standardów i wymienione usługi składowe są niezbędne do wykonania całej usługi organizacji konferencji. Wszystkie usługi są konieczne, ze względu na czas trwania konferencji oraz jej cele;
• konferencja jest konferencją kilkudniową o intensywnej ilości wykładów i prezentacji, a zatem elementem koniecznym jest zapewnienie uczestnikom wszystkich elementów i usług wskazanych we wniosku.
• poszczególne usługi służą realizacji świadczenia głównego, jakim jest organizacja konferencji, ponieważ organizacja kilkudniowej konferencji bez zapewnienia uczestnikom zaplecza gastronomicznego nie spotkałaby się z zainteresowaniem ze strony uczestników, a ponadto organizacja także sfery gastronomicznej pozwala na pełne zaplanowanie czasu konferencji i jej poszczególnych elementów, w tym czasu na posiłki czy odpoczynek;
• celem świadczenia usług jest organizacja konferencji;
• od uczestników konferencji pobierana jest przez Pana opłata „Fee”. Opłata zawiera: dostęp do wszystkich prezentacji przewidzianych podczas konferencji, materiały konferencyjne, lunche oraz przerwy kawowe, przyjęcie powitalne oraz uroczystą kolację, pieszą wycieczkę po (…).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w okolicznościach sprawy oferuje Pan kompleksową usługę organizacji konferencji.

Okoliczności sprawy nie dają podstaw do uznania, że oferowane przez Pana usługi mają charakter samoistny. Przedmiotowe czynności stanowią element usługi złożonej związanej z organizacją konferencji. Wskazał Pan, że poszczególne usługi służą realizacji świadczenia głównego, jakim jest organizacja konferencji, ponieważ organizacja kilkudniowej konferencji bez zapewnienia uczestnikom zaplecza gastronomicznego nie spotkałaby się z zainteresowaniem ze strony uczestników, a ponadto organizacja także sfery gastronomicznej pozwala na pełne zaplanowanie czasu konferencji i jej poszczególnych elementów, w tym czasu na posiłki czy odpoczynek. Od uczestników będzie pobierana jedna opłata, obejmująca wszystkie świadczenia składające się na organizowaną konferencję. Co ważne, wskazał Pan, że z uczestnikiem konferencji była zawierana jedna umowa na całą usługę organizacji konferencji.

Jak wskazano powyżej, w przypadku świadczenia złożonego cechą charakterystyczną takiego świadczenia jest nierozerwalność jego poszczególnych elementów. W tym przypadku poszczególne elementy świadczenia stapiają się ze sobą, tworząc nowe, niezależne świadczenie. Z punktu widzenia przeciętnego konsumenta, w przypadku jednego świadczenia złożonego jego poszczególne elementy tracą swoją niezależność ustępując nowemu świadczeniu sui generis. Ocenie podlega wyłącznie jedno świadczenie w całości. Jeżeli świadczeniobiorca nie może otrzymać jednego elementu świadczenia bez innego, przemawia to za jednym świadczeniem złożonym.

Ze względu na jeden, wspólny cel - w tej konkretnej sprawie - wszystkie wykonywane przez Pana czynności składały się na świadczenie złożone. Były one podejmowane przez Pana w celu należytego wykonania całej usługi organizacji konferencji, jaka była przedmiotem umów zawieranych z uczestnikami i stworzyły obiektywnie jedno, nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Poszczególne czynności (usługi) składające się na świadczenie kompleksowe będące przedmiotem wniosku są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość sprzedawaną nierozłącznie.

Jednocześnie, nie można stwierdzić, że świadczenie polegające na organizacji pieszej wycieczki po (…) jest niezbędne do rzetelnego i właściwego świadczenia usługi organizacji opisanej konferencji. Nie sposób uznać wycieczki po (…) za konieczną, do przygotowania i przeprowadzenia konferencji w taki sposób, że w sensie gospodarczym usługi te tworzyłyby jedną całość i ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Nie można również uznać, że piesza wycieczka po (…) będzie zdeterminowana przez usługę główną – organizację konferencji oraz że nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez tego świadczenia. Powyższe okoliczności wskazują, że organizacja pieszej wycieczki po (…), nie stanowi środka do lepszego wykonania usługi organizacji konferencji. Piesza wycieczka po (…) stanowi usługę odrębną, niebędącą elementem składowym kompleksowej usługi organizacji konferencji.

Podsumowując, w tej konkretnej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym (usługą złożoną), polegającym na zorganizowaniu konferencji – z wyłączeniem usługi zorganizowania pieszej wycieczki po (…).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:

zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

a)jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,

b)uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

 W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:

zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

a)prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b)świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c)finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane

Jak stanowi art. 43 ust. 17 ustawy:

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1)nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub

2)ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

 Stosownie do art. 43 ust. 17a ustawy:

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Określenie „ścisły związek” oznacza, że do wykonania usługi podstawowej niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej usługi.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia.

Natomiast żeby usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Wskazania wymaga, że w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE:

państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Od 1 lipca 2011 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia:

usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

I tak, kierując się wskazówkami ww. rozporządzenia Rady UE zawierającymi definicję kształcenia zawodowego, podkreślenia wymaga, że kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika takiego szkolenia. Definicja usług kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, zawarta w ww. rozporządzeniu, kładzie nacisk na „bezpośredni” związek nauczania z daną branżą lub zawodem, co narzuca stosowanie specyficznego programu nauczania dla skonkretyzowanego odbiorcy.

Pana wątpliwości sprowadzają się do rozstrzygnięcia czy w odniesieniu do usługi organizacji konferencji powinien Pan zastosować zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Dokonując oceny, czy opisana usługa kompleksowa jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy spełnione są warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 zwalnia od podatku usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt. 26.

Organizowana przez Pana kompleksowa usługa organizacji konferencji nie spełnia przesłanek umożliwiających skorzystanie ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Wskazał Pan bowiem, że nie jest Pan jednostką objętą systemem oświaty, nie posiada Pan zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych, nie posiada Pan statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk ani instytutu badawczego.

W przedmiotowej sprawie należy zatem przeanalizować, przesłanki warunkujące prawo do zastosowania zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, konferencja musi obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą czy zawodem i musi mieć na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

• formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,
• na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe,
• szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.

Jak wynika z powyższej analizy, dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, istotne jest – w pierwszej kolejności – uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzenia wymaga, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

Jak wyżej wskazano przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości lub w części ze środków publicznych.

Przy czym odesłanie w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy do „odrębnych przepisów” odnosić się może wyłącznie do przepisów, które określają formy i zasady usług szkoleniowych w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Odrębne przepisy określające formy i zasady to przepisy, z których wynika np. program szkolenia, ilość godzin szkolenia, tematyka, krąg osób objętych szkoleniem, warunki, jakie musi spełnić organizator kształcenia.

W opisie sprawy podał Pan informacje, z których wynika, że:

• podczas konferencji zaproszeni przez organizatorów prelegenci wygłaszają swoje tematyczne referaty, mające na celu przedstawienie uczestnikom najnowszych osiągnięć w dziedzinie sztucznej inteligencji;
• celem konferencji jest wymiana doświadczeń naukowych oraz dyskusji w ramach tematów przedstawionych na konferencji;
• organizowana konferencja nie stanowi usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego;
• konferencja jest organizowana dla uczestników zawodowo zajmujących się sztuczną inteligencją, a zatem udział w konferencji z pewnością pogłębia wiedzę do celów zawodowych, jednak kształcenie zawodowe nie jest głównym celem konferencji;
• uczestnicy to przedstawiciele wielu różnych zawodów, w większości byli to pracownicy uczelni z całej Polski. Nie posiada Pan wiedzy jak dokładnie uczestnicy będą wykorzystywać wiedzę zdobytą podczas konferencji.

Należy stwierdzić, że świadczona przez Pana usługa organizacji konferencji nie spełnia definicji usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Z okoliczności sprawy wynika, że głównym celem opisanej kompleksowej usługi organizacji konferencji nie było uaktualnienie, ani poszerzenie wiedzy do celów zawodowych uczestników. We wniosku wskazał Pan, że konferencja jest organizowana dla uczestników zawodowo zajmujących się sztuczną inteligencją, jednak kształcenie zawodowe nie jest głównym celem konferencji. Uczestnikami byli przedstawiciele wielu różnych zawodów, w większości byli to pracownicy uczelni z całej Polski.

W rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia z nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, ani nauczaniem mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika kursu (szkolenia). Dana usługa będzie więc stanowić usługę w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, gdy w zamierzeniu ma prowadzić do podwyższenia kwalifikacji zawodowych i poziomu wiedzy osób biorących udział w kursach (szkoleniach) oraz ma na celu ich szeroko pojęty rozwój zawodowy.

Jak już wskazano, głównym celem uczestnictwa w konferencji była wymiana doświadczeń naukowych oraz dyskusji w ramach tematów przedstawionych na konferencji (w zakresie najnowszych osiągnięć w dziedzinie sztucznej inteligencji), nie zaś kształcenie, w wyniku którego uczestnicy podniosą swoje kwalifikacje zawodowe. Istotnym w rozpatrywanej sprawie jest to, że wykonana przez Pana usługa nie była ukierunkowana na podniesienie poziomu wiedzy uczestników konferencji w kontekście ich rozwoju zawodowego. Brak jest zatem uzasadnienia dla powiązania zorganizowanej przez Pana konferencji z szeroko pojętym rozwojem zawodowym.

Tym samym dla opisanej przez Pana kompleksowej usługi organizacji konferencji nie znalazło zastosowania zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z uwagi na to, że usługi tej nie można uznać za usługę kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania zawodowego.

W konsekwencji jest Pan zobowiązany opodatkować kompleksową usługę organizacji konferencji oraz usługę organizacji pieszej wycieczki po (…) na zasadach właściwych dla tych świadczeń.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy o VAT mogą Państwo wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe od 1 listopada 2019 r. – przy czym WIS dotyczy stanu prawnego obowiązującego od 1 lipca 2020 r. Zatem kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).