Wyrok NSA z dnia 9 lipca 2024 r., sygn. III OSK 785/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie sędzia NSA Mirosław Wincenciak sędzia del. WSA Hanna Knysiak - Sudyka po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 grudnia 2022 r. sygn. akt II SA/Wa 819/21 w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 14 stycznia 2021 r. nr: 558/E/SWA/BF/2021 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 22 grudnia

2022 r. sygn. akt II SA/Wa 819/21 wydanym po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z 14 stycznia 2021 r. nr 558/E/SWA/BF/2021 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329) dalej "p.p.s.a." uchylił zaskarżoną decyzję.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Komendant Główny Policji. Zaskarżając ten wyrok w całości zarzucił na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit a p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. zw. z art. 1 § 1 i 2 ustawy prawo o ustroju sądów administracyjnych w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 1610) dalej zwanej "ustawą nowelizującą" i art. 190 ust. 4 "oraz art." Konstytucji RP przez wyjście poza granice dopuszczalnej kontroli zgodności zaskarżonego rozstrzygnięcia i bezzasadne uznanie, iż organ naruszył art. 115a ustawy o Policji i art. 190 ust. 4 i art. 66 ust. 2 Konstytucji RP.