Wyrok NSA z dnia 14 lipca 1993 r., sygn. I SA 1788/92

Uregulowanie zawarte w par. 5 ust. 2 zarządzenia nr 2 Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 lutego 1991 r. w sprawie powołania i trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej /M.P. nr 7 poz. 49/ wykracza poza upoważnienie ustawowe /art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych - Dz.U. nr 32 poz.191 ze zm./ i sprzeczne jest z przepisem art. 107 par. 1 Kpa.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Gminy Miasta K. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia 13 maja 1992 r. w przedmiocie odmowy przekazania nieruchomości i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.

UZASADNIENIE

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia 13 maja 1992 r. nr KKU-477/2/92/SSr, podpisaną tylko przez przewodniczącego składu orzekającego, utrzymała w mocy decyzję Wojewody K-kiego z dnia 23 grudnia 1991 r., którą ten na podstawie art. 5 ust. 4 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./ odmówił przekazania na własność Gminie K. "mienia ogólnonarodowego, w tym nieruchomości należących do K-kiego Przedsiębiorstwa Robót Komunalnych". W uzasadnieniu decyzji Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa podała, że Rada Miasta K. podjęła inicjatywę, wyrażoną w odpowiedniej uchwale, przejęcia wymienionego na wstępie przedsiębiorstwa państwowego jako mienia komunalnego.