Wyrok SN z dnia 22 sierpnia 2018 r., sygn. III PK 62/17

1. Skoro przesłanką umożliwiającą rozwiązanie stosunku pracy z kuratorem w trybie art. 32 ust. 2 ustawy o kuratorach sądowych jest nieobecność kuratora w pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż rok, to powinna to być nieprzerwana roczna nieobecność z powodu choroby. Jeżeli kurator powraca do pracy przed upływem jednego roku nieobecności w pracy z powodu choroby, to okres roczny ulega przerwaniu i rozpoczyna bieg na nowo.

2. Wyrażona w art. 53 § 3 k.p. zasada związania możliwości rozwiązania stosunku pracy ze względu na określoną przyczyną niewykonywania pracy tylko do czasu podjęcia obowiązków przez pracownika wobec ustania tej przyczyny, wyraża istotne ratio także normy z art. 32 ust. 2 ustawy o kuratorach sądowych. Jest to wyraźnie pragmatycznie ustawiona granica kompetencji pracodawcy do radykalnej zmiany sytuacji pracownika tylko ze względu na niewykonywanie obowiązków z określonej przyczyny. Kompetencja ta traci swą podstawę (causę), gdy ustają jej przesłanki - pracownik wraca do pracy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bohdan Bieniek (przewodniczący)

SSN Jolanta Franczak (sprawozdawca)

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa R. M. przeciwko Sądowi Rejonowemu w R. o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 22 sierpnia 2018 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 1 lutego 2017 r., sygn. akt VIII Pa [...],

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w L. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy w B. wyrokiem z dnia 6 lipca 2016 r. oddalił powództwo R. M. przeciwko Sądowi Rejonowemu w R. o przywrócenie do pracy. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka od 1995 r. była zatrudniona w pozwanym

Sądzie na podstawie umowy o pracę, ostatnio na stanowisku kuratora specjalisty. W okresie zatrudnienia wielokrotnie korzystała ze zwolnień lekarskich i zwolnień z tytułu opieki nad dzieckiem oraz nad osobą dorosłą. Od dnia 4 marca 2013 r. do dnia 4 marca 2014 r. była nieprzerwanie nieobecna w pracy. Wystawiane w tym okresie zwolnienia lekarskie zazwyczaj nie obejmowały sobót, niedziel i dni wolnych od pracy. Kiedy powódka w wyżej wymienionym okresie nie była niezdolna do pracy z powodu choroby, korzystała ze zwolnienia z pracy z tytułu opieki nad chorym członkiem rodziny bądź z urlopu "na żądanie". Występowała też z wnioskami o udzielenie urlopu wypoczynkowego, które nie były jednak uwzględniane. Z tego względu pismem z dnia 24 kwietnia 2014 r. złożyła skargę do Państwowej Inspekcji Pracy, która nie stwierdziła uchybień pracodawcy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił powódce prawa do zasiłku chorobowego w dniach 23 kwietnia - 7 maja 2013 r., 14 maja 2013 r., 22 - 23 października 2013 r., 16 - 23 grudnia 2013 r. oraz 27-31 grudnia 2013 r. W wyniku odwołania powódki od tych decyzji, Sąd Rejonowy w L. zmienił zaskarżone decyzje i przyznał powódce prawo do zasiłku chorobowego. W dniu 20 czerwca 2013 r. orzeczeniem Sądu Dyscyplinarnego I Instancji Kuratorskiej Służby Sądowej Sądu Okręgowego w L. powódka została ukarana karą nagany z ostrzeżeniem. W dniu 29 stycznia 2014 r. otrzymała ona zaświadczenie lekarza medycyny pracy o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kuratora zawodowego, lecz do pracy wróciła dopiero w dniu 4 marca 2014 r., przy czym pracę świadczyła przez 3 dni - 4, 5 i 7 marca 2014 r., a następnie udała się na kolejne zwolnienie lekarskie. Pismem z dnia 19 maja 2014 r. pozwany, na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1014, dalej jako ustawa o kuratorach sądowych lub ustawa), rozwiązał z powódką stosunek pracy, wskazując jako przyczynę trwającą od dnia 4 marca 2013 r. - dłużej niż rok - nieobecność w pracy z powodu choroby. Minister Sprawiedliwości nie uwzględnił odwołania powódki, utrzymując decyzję pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy w mocy.