Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 stycznia 2021 r., sygn. II SA/Łd 187/20

Czystość i porządek; Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Robert Adamczewski Asesor WSA Anna Dębowska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Sieradzu na uchwałę Rady Gminy Brąszewice z dnia 18 kwietnia 2019 r. nr VI/34/2019 w sprawie uchwalenia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Brąszewice 1. stwierdza nieważność § 4 zaskarżonej uchwały w zakresie sformułowania: ,,z mocą obowiązującą od dnia 1 lipca 2019 r." oraz § 2, § 12 ust. 3, § 13 Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Brąszewice, stanowiącego załącznik do zaskarżonej uchwały; 2. w pozostałej części oddala skargę. dc

Uzasadnienie

18 kwietnia 2019 r. Rada Gminy Brąszewice na podstawie art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 506), powoływanej dalej jako: "u.s.g.", oraz art. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1454, poz. 1629), powoływanej dalej jako: "u.c.p.g.", podjęła uchwałę nr VI/34/2019 w sprawie uchwalenia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Brąszewice.

W skardze na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi Prokurator Rejonowy w Sieradzu wniósł o stwierdzenie jej nieważności.

Zaskarżonej uchwale prokurator zarzucił naruszenie art. 4 ust. 2 u.c.p.g.

W uzasadnieniu skargi prokurator wskazał, że w § 1 ust. 1 Rozdziału 1 Regulaminu, rada gminy zawarła zapis, że właściciele nieruchomości są obowiązani do zbierania następujących rodzajów odpadów komunalnych: papieru, metali, szkła, tworzyw sztucznych, opakowań wielomateriałowych, odpadów ulegających biodegradacji z podziałem na bioodpady i odpady zielone, przeterminowanych leków, chemikaliów, zużytych baterii i akumulatorów, zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, mebli, odpadów wielkogabarytowych, odpadów budowlano-rozbiórkowych, zużytych opon, odpadów zielonych, popiołu z palenisk gospodarstw domowych oraz odpadów komunalnych zmieszanych. Tymczasem art. 4 ust. 2 pkt 1 a-d u.c.p.g. stanowi wyraźnie, że regulamin ma określać szczegółowe zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy dotyczące wymagań w zakresie selektywnego zbierania i odbierania odpadów komunalnych obejmującego co najmniej: papier, metale, tworzywa sztuczne, szkło, odpady opakowaniowe wielomateriałowe oraz bioodpady, selektywnego zbierania odpadów komunalnych prowadzonego przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych w sposób umożliwiający łatwy dostęp dla wszystkich mieszkańców gminy, które zapewniają przyjmowanie co najmniej odpadów komunalnych: wymienionych w lit. a, odpadów niebezpiecznych, przeterminowanych leków i chemikaliów, odpadów niekwalifikujących się do odpadów medycznych powstałych w gospodarstwie domowym w wyniku przyjmowania produktów leczniczych w formie iniekcji i prowadzenia monitoringu poziomu substancji we krwi, w szczególności igieł i strzykawek, zużytych baterii i akumulatorów, zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, mebli i innych odpadów wielkogabarytowych, zużytych opon, odpadów budowlanych i rozbiórkowych oraz odpadów tekstyliów i odzieży, uprzątania błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z części nieruchomości służących do użytku publicznego, mycia i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi. Zaskarżona uchwała nie spełnia tych wymogów, gdyż pozbawiona jest obligatoryjnego elementu wskazanego wyżej w postaci selektywnego zbierania przez gminę odzieży i tekstyliów. Tym samym opisany akt prawa miejscowego nie wypełnia delegacji ustawowej. Konsekwencją tejże konstatacji jest uznanie uchwały za sprzeczną z prawem powszechnie obowiązującym. Niewyczerpanie zakresu przedmiotowego przekazanego przez ustawodawcę do uregulowania przez gminę skutkuje ułomnością uchwały, którą należy ocenić jako istotne naruszenie prawa skutkujące koniecznością stwierdzenia nieważności całej uchwały, a nie tylko jej części.