Wyrok NSA z dnia 16 marca 2010 r., sygn. I OSK 1706/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędzia NSA del. Teresa Rutkowska Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 września 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 696/09 w sprawie ze skargi Ł. K. na decyzję Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia (...) marca 2009 r. nr (...) w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 września 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 696/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia (...) marca 2009 r. nr (...) oraz decyzję Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia (...) marca2009 r. nr (...) w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego decyzją z dnia (...) marca 2009 r. nr (...) utrzymał w mocy własną decyzję z dnia (...) marca2009 r. nr (...) odmawiającą Ł. K. udostępnienia informacji publicznej, zgodnie z wnioskiem strony z dnia 19 lutego 2009 r.

Z ustaleń organu oraz akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy:

Wnioskiem z dnia 19 lutego 2009 r. Ł. K. wystąpił do Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego (dalej CBA), na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), o udostępnienie informacji, z rozbiciem na poszczególne lata od wejścia w życie ustawy o CBA do końca 2008 r., w zakresie: 1) ile przeprowadzono postępowań sprawdzających, w celu wydania poświadczenia bezpieczeństwa osobowego (z podziałem na zwykle, poszerzone i specjalne), 2) ilu osobom odmówiono wydania poświadczenia bezpieczeństwa (z podziałem na zwykle, poszerzone i specjalne), 3) jakie przesłanki w jakiej ilości, były powodem wydania odmownych decyzji lub cofnięcia poświadczenia bezpieczeństwa (np. z uwagi na niewłaściwe postępowanie z informacjami niejawnymi - art. 35 ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie informacji niejawnych), 4) w ilu przypadkach Prezes Rady Ministrów podtrzymał lub uchylił decyzję o odmowie lub cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa, 5) ile przeprowadzonych kontrolnych postępowań sprawdzających (z podziałem na zwykle, poszerzone i specjalne).