Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 marca 2012 r., sygn. III SA/Gd 76/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Orłowska Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Jolanta Sudoł Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Wioleta Gładczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 marca 2012 r. sprawy ze skargi R. Ż. na decyzję Komendanta Policji z dnia 28 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie opinii służbowej oddala skargę

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 sierpnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w sprawie o sygn. akt III SA/Gd 156/11 uchylił decyzję Komendanta Powiatowego Policji z dnia 27 sierpnia 2010 r. nr [...] .

Decyzją tą organ poinformował R. Ż., że utrzymuje w mocy wydaną w stosunku do niego opinię służbową. Okresowa opinia służbowa (24.07.2007 r. - 20.07.2010 r.), sporządzona w dniu 29 lipca 2010 r., dotyczyła służby stałej młodszego aspiranta R. Ż. pełniącego służbę w Zespole ds. Prewencji Kryminalnej Nieletnich i Patologii Komendy Powiatowej Policji w K. W części III opinii, dotyczącej m.in. wywiązywania się opiniowanego z obowiązków oraz realizacji zadań i czynności wskazano, że "[...] opiniowany z powierzonych obowiązków służbowych wywiązuje się w sposób dostateczny. [...] W okresie opiniowania kilkakrotnie odmówił pełnienia służby patrolowej z funkcjonariuszami ZPI pomimo wystąpienia takiej potrzeby w służbie".

R. Ż. nie zgadzał się z stwierdzeniem zawartym w dziale III opinii, podając, że sytuacja taka nie miała miejsca.

W uzasadnieniu wyroku Sąd, przywołując orzeczenia sądów administracyjnych stwierdził, że skarga dotycząca rozstrzygnięcia, którego przedmiotem jest opinia służbowa funkcjonariusza Policji , jest dopuszczalna.

Następnie Sąd wskazał, że organ odwoławczy ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że utrzymuje zaskarżoną opinię w mocy, nie odnosząc się ani do odwołania , ani też nie wyjaśniając, dlaczego opinię utrzymał w mocy. Organ odwoławczy powinien sprawę rozpatrzyć zarówno z punktu widzenia kontroli prawidłowości rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, jak też merytorycznie. Braki w uzasadnieniu faktycznym i prawnym pozbawiają Sąd możliwości dokonania oceny, czy zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem. Organ miał wydać decyzję zgodną z treścią art. 107 k.p.a.