Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 czerwca 2009 r., sygn. II SA/Wa 389/09
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Pisula - Dąbrowska, Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Sędzia WSA - Janusz Walawski, Protokolant - Sylwia Falkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi W. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Państwowej Straży Pożarnej - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...], - zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Uzasadnienie
Orzeczeniem Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w G. z dnia [...] września 2008 r. nr [...], uznano W. P. za całkowicie niezdolnego do służby w Państwowej Straży Pożarnej, a następnie w dniu [...] października 2008 r. zostało ono zatwierdzone przez Przewodniczącą Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w G.
W tej sytuacji Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...], działając na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 1 oraz art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (tekst jedn. z 2006 r. Dz. U. Nr 96, poz. 667 ze zm.), z dniem [...] grudnia 2008 r. zwolnił ze służby [...] W. P. W uzasadnieniu podał, że w dniu 12 listopada 2008 r. wpłynął wniosek Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej o zwolnienie skarżącego ze służby w związku z powyższym orzeczeniem lekarskim, a skoro w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy strażaka zwalnia się ze służby w przypadku orzeczenia przez komisję lekarską całkowitej niezdolności do służby, to po stronie organu powstaje taki obowiązek. Tym bardziej, że w sprawie nie zachodzą przesłanki określone w art. 45 ust. 1 ustawy. Niezależnie od powyższego, na zasadzie art. 108 § 1 k.p.a., nadano powyższej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, uzasadniając go ważnym interesem służby, w tym w szczególności koniecznością niezwłocznego wdrożenia decyzji w życie.