Proces budowlany w opinii Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego

Obowiązek uwzględnienia wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich może w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu następować w granicach określonych ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego (lub przepisami szczególnymi) i nie może obejmować kwestii objętych zakresem regulacji prawa budowlanego.

1. Skoro ustawodawca zdecydował się na rozdzielenie w postępowaniu administracyjnym dwu faz procesu inwestycyjnego, niedopuszczalne byłoby przyjęcie założenia, że przedmiotem badania zarówno w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jak i w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę byłyby te same okoliczności.

Istota postępowania o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu sprowadza się w zasadzie do badania zgodności zamierzenia inwestycyjnego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (art. 43 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym).

Kwestie sporne co do zagadnień techniczno-budowlanych mogą być zatem rozstrzygane tylko w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę.

2. W związku z art. 67 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, miejscowym planem w rozumieniu nowej ustawy stał się z dniem 1 stycznia 1995 r. także uchwalony przed tą datą plan ogólny i jest on przepisem gminnym, stanowiącym podstawę do wydania decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Utraciły natomiast moc z dniem wejścia w życie nowej ustawy te postanowienia planu ogólnego, które zobowiązywały do uchwalenia planu szczegółowego.