Jakie są zasady funkcjonowania kas zapomogowo-pożyczkowych w jednostkach budżetowych
Głównym celem funkcjonowania pracowniczej kasy zapomogowo-pożyczkowej jest udzielanie jej członkom pomocy materialnej w formie długo- i krótkoterminowych pożyczek oraz - w miarę posiadanych środków - zapomóg na zasadach określonych w statucie kasy. Członkami kasy mogą być pracownicy, emeryci i renciści, a także, za zgodą zarządu kasy, osoby wykonujące pracę na innej podstawie niż stosunek pracy.
Szczegółowe zasady tworzenia i działania kas zapomogowo-pożyczkowych określa rozporządzenie Rady Ministrów z 19 grudnia 1992 r. w sprawie pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych oraz spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych w zakładach pracy (dalej rozporządzenie o pkzp).
Utworzenie kasy pracowniczej
Kasa zapomogowo-pożyczkowa może zostać utworzona u pracodawcy, u którego co najmniej 10 jego pracowników zadeklarowało chęć przynależności do niej. Jeżeli w danym zakładzie nie znajdzie się minimalna liczba członków-założycieli, wówczas można powołać kasę międzyzakładową (§ 2 ust. 3 rozporządzenia o pkzp). Działalność kasy międzyzakładowej odbywa się na zasadach właściwych dla kasy zakładowej. Członkami pracowniczej kasy zapomogowo-pożyczkowej mogą być - bez względu na przynależność związkową - pracownicy (bez znaczenia pozostaje wymiar czasu pracy, rodzaj zawartej umowy i wykonywanej pracy), emeryci i renciści (art. 39 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych). Ponieważ przepisy nie wykluczają innych osób jako członków kasy, można przyjąć, że za zgodą zarządu kasy mogą być nimi również zleceniobiorcy i wykonawcy umów o dzieło.
POTRZEBUJESZ POMOCY?