RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 77/93/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (³) była wielokrotnie zmieniana merytorycznie (⁴) za względów przejrzystości i racjonalności. W związku z tym rozporządzenie to powinno zostać ujednolicone.

(2) Produkcja roślinna zajmuje we Wspólnocie bardzo ważne miejsce.

(3) Wydajność tej produkcji jest stale obniżana na skutek obecności organizmów szkodliwych.

(4) Ochrona roślin przed organizmami szkodliwymi jest absolutnie konieczna, nie tylko, aby nie dopuścić do zmniejszania wydajności rolnictwa, ale również, aby przyczynić się do jej zwiększenia.

(5) Działania mające na celu systematyczne zwalczanie organizmów szkodliwych we Wspólnocie ustanowione przez system ochrony roślin stosowany we Wspólnocie, jako przestrzeni bez granic wewnętrznych, miałyby jedynie ograniczoną skuteczność, jeżeli środki ochronne przeciwko wprowadzaniu organizmów szkodliwych do Wspólnoty nie byłyby stosowane jednocześnie.

(6) Potrzeba stosowania tych środków, która została dawno uznana i stała się przedmiotem wielu przepisów krajowych oraz konwencji międzynarodowych, łącznie z Międzynarodową Konwencją Ochrony Roślin (IPPC) z dnia 6 grudnia 1951 r. zawartą w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), która ma charakter ogólnoświatowy.

(7) Jednym z najważniejszych środków jest sporządzenie spisu szczególnie niebezpiecznych organizmów szkodliwych, których wprowadzanie do Wspólnoty powinno być zakazane, oraz organizmów szkodliwych, których wprowadzanie do Państw Członkowskich, w drodze przenoszenia przez niektóre rośliny lub produkty roślinne, powinno być również zakazane.

(8) Obecność niektórych z tych organizmów szkodliwych przy wprowadzaniu roślin i produktów roślinnych z państw, w których występują te organizmy, nie może być skutecznie kontrolowana. Konieczne staje się zatem ustanowienie, w niezbędnym zakresie, przepisów dotyczących zakazu wprowadzania niektórych roślin i produktów roślinnych lub zapewniających specjalne kontrole w krajach będących ich producentami.

(9) Takie kontrole fitosanitarne powinny być ograniczone do wprowadzania produktów pochodzących z państw nieczłonkowskich i do przypadków, w których istnieją poważne dowody na to, że naruszono jeden z przepisów fitosanitarnych.

(10) Konieczne jest ustanowienie, pod pewnymi warunkami, przepisów umożliwiających odstąpienie od stosowania niektórych przepisów. Jednakże doświadczenie wykazało, że potrzeba zastosowania odstąpienia od stosowania niektórych przepisów, w określonych przypadkach, może być tak samo pilna, jak zastosowanie środków ochronnych. W celu umożliwienia stosowania tych odstąpień procedura nadzwyczajna, przewidziana w niniejszej dyrektywie, powinna być również możliwa do zastosowania.

(11) Tymczasowe środki ochronne, które nie są przewidziane w niniejszej dyrektywie, powinny być przyjęte przez Państwo Członkowskie, w którym pojawi się problem, w przypadku grożącego niebezpieczeństwa wprowadzenia lub rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych. Komisja powinna być informowana o wszystkich przypadkach, które wymagają przyjęcia środków ochronnych.

(12) Uwzględniając znaczenie handlu roślinami i produktami roślinnymi między francuskimi departamentami zamorskimi a resztą Wspólnoty, pożądane jest stosowanie do nich przepisów niniejszej dyrektywy. Uwzględniając specyficzny charakter produkcji rolnej francuskich departamentów zamorskich, właściwe jest zapewnienie dodatkowych środków ochronnych uzasadnionych względami ochrony fitosanitarnej. Przepisy niniejszej dyrektywy należy również rozszerzyć na środki ochrony przeciwko wprowadzaniu organizmów szkodliwych do francuskich departamentów zamorskich z pozostałych części Francji.

(13) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1911/91 z dnia 26 czerwca 1991 r. w sprawie stosowania przepisów prawa wspólnotowego w odniesieniu do Wysp Kanaryjskich (⁵) włącza Wyspy Kanaryjskie do obszaru celnego Wspólnoty oraz do wspólnych polityk. Na mocy art. 2 i 10 niniejszego rozporządzenia stosowanie wspólnej polityki rolnej uzależnione jest od wejścia w życie szczególnych uzgodnień w sprawie dostaw. Stosowaniu temu muszą ponadto towarzyszyć szczególne środki dotyczące produkcji rolnej.

(14) Decyzja Rady 91/314/EWG z dnia 26 czerwca 1991 r. ustanawiająca program opcji szczególnych dla Wysp Kanaryjskich (Poseican) ze względu na oddalenie i wyspiarski charakter (⁶) określa ogólne zarysy rozwiązań, które mają być wprowadzone w celu uwzględnienia szczególnych problemów i ograniczeń, z którymi spotykają się te wyspy.

(15) W związku z tym, uwzględniając specyficzne warunki fitosanitarne Wysp Kanaryjskich, należy rozszerzyć stosowanie niektórych środków przewidzianych w niniejszej dyrektywie na okres kończący się sześć miesięcy po upływie terminu, do którego Państwa Członkowskie zobowiązane byłyby wprowadzić w życie przyszłe przepisy dotyczące załączników do niniejszej dyrektywy w celu ochrony francuskich departamentów zamorskich i Wysp Kanaryjskich.

(16) Do celów niniejszej dyrektywy należy przyjąć wzory świadectw zatwierdzonych w ramach Międzynarodowej Konwencji Ochrony Roślin, zmienione dnia 21 listopada 1979 r., w formie ujednoliconej, które zostały opracowane w ścisłej współpracy z organizacjami międzynarodowymi. Należy również określić niektóre zasady dotyczące warunków, zgodnie z którymi takie świadectwa mogą być wydawane, niektóre zasady stosowania, w okresie przejściowym, wcześniejszych wzorów oraz wymogów dotyczących wydawania świadectw w przypadku wprowadzania roślin i produktów roślinnych pochodzących z państw trzecich.

(17) W przypadku przywozu z państw trzecich roślin lub produktów roślinnych władze odpowiedzialne w tych krajach za wydawanie świadectw powinny być, w zasadzie władzami uprawnionymi do ich wydawania na mocy IPPC. Pożądane byłoby ustalenie listy tych władz dla nieumawiających się państw trzecich.

(18) Należy uprościć procedurę stosowaną w przypadku wprowadzania zmian w załącznikach do niniejszej dyrektywy.

(19) Należy dokładnie określić zakres stosowania niniejszej dyrektywy w odniesieniu do „drewna”. W szczególności użyteczne jest odniesienie się do szczegółowych opisów „drewna” znajdujących się w rozporządzeniach Wspólnoty.

(20) Niektóre nasiona nie są włączone do roślin, produktów roślinnych lub innych produktów, wymienionych w załącznikach do niniejszej dyrektywy, które muszą zostać poddane badaniom fitosanitarnym w państwie pochodzenia lub wysyłki, przed udzieleniem zezwolenia na wprowadzenie do Wspólnoty lub do handlu we Wspólnocie.

(21) Właściwe jest zapewnienie, w niektórych przypadkach, przeprowadzania urzędowych kontroli roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów pochodzących z państw trzecich przez Komisję w państwie trzecim, będącym krajem pochodzenia.

(22) Wspólnotowe kontrole powinny być przeprowadzane przez biegłych zatrudnionych przez Komisję, jak również przez biegłych zatrudnionych przez Państwa Członkowskie, którzy będą pracować dla Komisji. Należy określić rolę tych biegłych w związku z działaniami prowadzonymi w ramach systemu ochrony roślin Wspólnoty.

(23) Zakres stosowania wspomnianego systemu nie powinien być ograniczony do handlu między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi, ale powinien być rozszerzony na obrót w każdym pojedynczym Państwie Członkowskim.

(24) Zasadą jest, że wszystkie części Wspólnoty powinny korzystać z takiego samego poziomu ochrony przed organizmami szkodliwymi. Należy jednak uwzględnić zróżnicowanie warunków ekologicznych i rozmieszczenie niektórych organizmów szkodliwych. W konsekwencji należy zdefiniować pojęcie „stref chronionych”, w których występuje szczególne zagrożenie zdrowotności roślin, i objąć je szczególną ochroną na warunkach zgodnych z rynkiem wewnętrznym.

(25) Stosowanie wspólnotowego systemu ochrony roślin wobec Wspólnoty jako obszaru bez granic wewnętrznych i tworzenie stref chronionych powoduje konieczność rozróżnienia wymogów stosowanych wobec produktów wspólnotowych od tych stosowanych wobec produktów sprowadzanych z państw trzecich oraz określenia organizmów szkodliwych o istotnym znaczeniu dla stref chronionych.

(26) Najwłaściwszym miejscem do przeprowadzania kontroli fitosanitarnych jest miejsce produkcji. W przypadku produktów wspólnotowych kontrole te powinny być przeprowadzane obowiązkowo w miejscu produkcji i powinny obejmować wszystkie mające znaczenie rośliny i produkty roślinne tam uprawiane, produkowane, wykorzystywane lub tam obecne, jak również wykorzystywane do uprawy roślin podłoże uprawowe. Dla zapewnienia skuteczności systemu kontroli wszyscy producenci powinni zostać urzędowo zarejestrowani.

(27) W celu zapewnienia bardziej skutecznego stosowania wspólnotowego systemu ochrony roślin na rynku wewnętrznym konieczne jest, dla potrzeb kontroli fitosanitarnych, stworzenie możliwości wykorzystania innych pracowników administracji oprócz reprezentujących służby ochrony roślin Państw Członkowskich, których szkolenie powinno być koordynowane i wspierane finansowo przez Wspólnotę.

(28) Jeżeli wyniki kontroli są zadawalające, zamiast świadectwa fitosanitarnego używanego w handlu międzynarodowym produkty wspólnotowe będą nosić uzgodnione oznaczenie (paszport roślin) dostosowany do rodzaju produktu, w celu zapewnienia ich swobodnego przepływu w całej Wspólnocie lub w tych jej częściach, w których jest on ważny.

(29) Należy określić urzędowe środki, które powinny być podejmowane, w przypadku gdy wyniki kontroli okażą się niezadowalające.

(30) W celu zapewnienia zgodności ze wspólnotowym systemem ochrony roślin w kontekście rynku wewnętrznego należy ustanowić system urzędowych kontroli podczas wprowadzania produktów do obrotu. System ten powinien być w stopniu, w jakim jest to możliwe, niezawodny i jednolity w całej Wspólnocie, a także powinien wykluczać szczególną kontrolę na granicach między Państwami Członkowskimi.

(31) W ramach rynku wewnętrznego produkty pochodzące z państw trzecich powinny, co do zasady, podlegać kontroli fitosanitarnej przy ich pierwszym wprowadzeniu do Wspólnoty. Jeżeli wyniki kontroli okażą się zadawalające, należy wydać tym produktom paszport roślin, który umożliwi im swobodny przepływ w taki sam sposób jak produktom wspólnotowym.

(32) Aby stawić czoła sytuacji powstałej w wyniku urzeczywistniania rynku wewnętrznego ze wszystkimi niezbędnymi gwarancjami, konieczne jest wzmocnienie infrastruktury kontroli fitosanitarnej na szczeblu krajowym i wspólnotowym na granicach zewnętrznych Wspólnoty, przywiązując szczególną wagę do tych Państw Członkowskich, w których ze względu na położenie geograficzne znajdują się punkty wejścia do Wspólnoty. W tym celu Komisja zaproponuje włączenie niezbędnych środków do budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

(33) W celu poprawy skuteczności wspólnotowego systemu ochrony roślin w kontekście rynku wewnętrznego Państwa Członkowskie powinny ujednolicić metody pracy personelu odpowiedzialnego za ochronę zdrowotności roślin. Komisja przedstawia do dnia 1 stycznia 1993 r. wspólnotowy kodeks praktyk fitosanitarnych.

(34) Państwa Członkowskie nie mają możliwości uchwalania szczególnych przepisów fitosanitarnych dotyczących wprowadzania na ich terytorium roślin lub produktów roślinnych pochodzących z innych Państw Członkowskich. Wszystkie przepisy określające wymagania fitosanitarne odnoszące się do roślin i produktów roślinnych powinny być uchwalane na poziomie Wspólnoty.

(35) Konieczne jest stworzenie wspólnotowego systemu pomocy finansowej w celu pokrycia, na poziomie wspólnotowym, ryzyka, które może wystąpić w handlu w ramach wspólnotowego systemu ochrony roślin.

(36) Aby zapobiec zakażeniom wywoływanym przez organizmy szkodliwe pochodzące z państw trzecich, należy wprowadzić wspólnotowe wkłady finansowe przeznaczone na wzmocnienie infrastruktury kontroli fitosanitarnej na granicach zewnętrznych Wspólnoty.

(37) System ten powinien również przewidywać odpowiedni udział w niektórych wydatkach dotyczących szczególnych środków przyjętych przez Państwa Członkowskie w celu kontrolowania i, gdzie to właściwe, zwalczania zakażeń wywoływanych przez organizmy szkodliwe pochodzące z państw trzecich lub innych obszarów Wspólnoty oraz, o ile będzie to możliwe, naprawienia wyrządzonych przez nie szkód.

(38) Szczegółowe zasady działania mechanizmu udzielania wspólnotowej pomocy finansowej zostaną ustanowione z zastosowaniem przyspieszonej procedury.

(39) Należy zapewnić, aby Komisja była dokładnie informowana o możliwych przyczynach wprowadzenia omawianych organizmów szkodliwych.

(40) W szczególności Komisja powinna nadzorować prawidłowe stosowanie wspólnotowego systemu ochrony roślin.

(41) Należy ustalić, czy wprowadzenie organizmów szkodliwych spowodowane zostało niewłaściwie przeprowadzonymi badaniami lub kontrolami. W odniesieniu do skutków zastosowanie powinny znaleźć przepisy wspólnotowe, z uwzględnieniem pewnych szczególnych środków.

(42) Państwa Członkowskie i Komisja powinny ze sobą ściśle współpracować w ramach Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin, ustanowionego na mocy decyzji Rady 76/894/EWG (⁷).

(43) Niniejsza dyrektywa nie wpływa na zobowiązania Państw Członkowskich dotyczące terminów transpozycji i stosowania określonych w załączniku VIII część B,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. [1] (uchylony).

2. [2] (uchylony).

3. [3] (uchylony).

4. Państwa Członkowskie zapewniają bliską, szybką i skuteczną współpracę między sobą oraz Komisją w kwestiach objętych niniejszą dyrektywą. W tym celu każde Państwo Członkowskie ustanawia lub deleguje jeden organ, który jest odpowiedzialny co najmniej za koordynację i kontakty w powyższych kwestiach. Najlepiej wyznaczyć w tym celu urzędową organizację ochrony roślin utworzoną na mocy IPPC.

Komisja oraz pozostałe Państwa Członkowskie zostają powiadomione o wyznaczeniu organu oraz wszelkich dalszych zmianach.

Zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2 taki organ może być uprawniony do delegowania lub wyznaczania innym służbom zadań dotyczących koordynacji lub kontaktów, w zakresie związanym wyłącznie z kwestiami ochrony roślin objętymi niniejszą dyrektywą.

5. [4] (uchylony).

6. [5] (uchylony).

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy:

a) [6] (uchylona);

b) [7] (uchylona);

c) [8] (uchylona);

d) [9] (uchylona);

e) [10] (uchylona);

f) [11] (uchylona);

g) „urzędowe organy odpowiedzialne Państwa Członkowskiego” oznaczają:

i) urzędowe organizacje ochrony roślin Państwa Członkowskiego, określone w art. 1 ust. 4; lub

ii) jakikolwiek organ krajowy ustanowiony:

– na poziomie krajowym,

– albo na poziomie regionalnym, pod nadzorem władz krajowych, w granicach określonych konstytucją danego Państwa Członkowskiego.

Odpowiedzialne organy urzędowe państwa członkowskiego mogą zgodnie z ustawodawstwem krajowym delegować zadania określone w niniejszej dyrektywie – na ich odpowiedzialność i pod ich nadzorem – osobie prawnej prawa publicznego lub prywatnego, pod warunkiem że taka osoba prawna ani jej członkowie nie mają osobistego interesu w rezultatach podejmowanych przez nią działań.

Odpowiedzialne organy urzędowe państwa członkowskiego zapewniają, by osobie prawnej, o której mowa w akapicie drugim, zgodnie z jej urzędowo zatwierdzonym statutem, powierzone było wyłącznie wykonywanie szczególnych zadań publicznych, z wyjątkiem badań laboratoryjnych, które taka osoba prawna może wykonywać nawet w przypadku, gdy nie wchodzą one w zakres jej szczególnych zadań publicznych.

Niezależnie od akapitu trzeciego odpowiedzialne organy urzędowe państwa członkowskiego mogą delegować badania laboratoryjne, o których mowa w niniejszej dyrektywie, osobie prawnej, która nie spełnia wymogów tego przepisu.

Badania laboratoryjne można delegować jedynie wtedy, gdy dany odpowiedzialny organ urzędowy zapewnia, by osoba prawna, której deleguje badania laboratoryjne, przez cały czas delegowania gwarantowała bezstronność, jakość oraz ochronę informacji niejawnych i brak konfliktu interesów między wykonywaniem delegowanych jej zadań a pozostałą jej działalnością.

Państwa Członkowskie zapewniają ścisłą współpracę między organami określonymi w akapicie pierwszym ppkt ii) i i).

Ponadto zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2 jakakolwiek osoba prawna powołana w imieniu organu lub organów określonych w akapicie pierwszym ppkt i) oraz działająca z upoważnienia i pod nadzorem takiego organu może zostać zatwierdzona, pod warunkiem, że nie ma ona osobistego interesu w wyniku podejmowanych przez siebie działań.

Jeden organ, wymieniony w art. 1 ust. 4 powiadamia Komisję o odpowiedzialnych organach urzędowych w danym Państwie Członkowskim. Komisja przekazuje te informacje innym Państwom Członkowskim;

h) [12] (uchylona);

i) „oświadczenie” lub „ środek” uznaje się za urzędowe, jeżeli oświadczenie jest złożone lub środek powzięty, z zastrzeżeniem przepisów art. 21:

– przez przedstawicieli urzędowej państwowej organizacji ochrony roślin państwa trzeciego lub przez innych przedstawicieli władz publicznych, którzy są wykwalifikowani i uprawnieni przez tę organizację ochrony roślin, w przypadku środków lub oświadczeń związanych z wydawaniem świadectw fitosanitarnych oraz świadectw fitosanitarnych ponownego wywozu lub ich odpowiedników w formie elektronicznej;

– przez takich przedstawicieli lub urzędników państwowych albo przez wykwalifikowanych pracowników zatrudnionych przez jeden z odpowiedzialnych organów urzędowych Państwa Członkowskiego we wszystkich innych przypadkach, pod warunkiem że pracownicy ci nie mają osobistego interesu w wyniku podejmowanych przez nich działań i posiadają podstawowe wymagane kwalifikacje.

Państwa Członkowskie zapewniają posiadanie przez ich urzędników i wykwalifikowanych pracowników kwalifikacji niezbędnych do właściwego stosowania niniejszej dyrektywy. Zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2 mogą zostać określone wytyczne dotyczące takich kwalifikacji.

Komisja, działając w ramach Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin, sporządza wspólnotowe programy, których wykonanie nadzoruje, dotyczące dalszego szkolenia urzędników państwowych i wykwalifikowanych pracowników w celu podniesienia wiedzy i doświadczenia zdobytego na szczeblu krajowym do poziomu wspomnianych powyżej kwalifikacji. Uczestniczy ona w finansowaniu dalszych szkoleń i przedstawia wnioski dotyczące włączenia potrzebnych na to środków do budżetu Wspólnoty.

j) „miejsce wprowadzenia" oznacza miejsce, gdzie po raz pierwszy wprowadza się produkty roślinne lub inne przedmioty do obszaru celnego Wspólnoty: port lotniczy w przypadku transportu lotniczego, port w przypadku transportu morskiego lub rzecznego, stacja kolejowa w przypadku transportu kolejowego oraz w przypadku innych rodzajów transportu – miejsce w urzędzie celnym odpowiedzialnym za obszar, gdzie przekroczona zostaje granica lądowa Wspólnoty;

k) "urzędowy organ miejsca wprowadzenia" oznacza odpowiedzialny organ urzędowy Państwa Członkowskiego zarządzający miejscem wprowadzenia;

l) „urzędowy organ miejsca przeznaczenia" oznacza odpowiedzialny organ urzędowy Państwa Członkowskiego zarządzający obszarem, gdzie mieści się "urząd celny miejsca przeznaczenia";

m) „urząd celny miejsca wprowadzenia" oznacza urząd w miejscu wprowadzenia, jak określono powyżej w lit. j);

n) „urząd celny miejsca przeznaczenia" oznacza urząd miejsca przeznaczenia w rozumieniu art. 340b ust. 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (⁸) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2787/2000 (Dz.U. L 330 z 27.12.2000, str. 1).;

o) [13] (uchylona);

p) „przesyłka" oznacza ilość towarów objętych jednym dokumentem wymaganym dla formalności celnych lub innych formalności, takich jak świadectwo fitosanitarne lub inny dokument zastępczy lub oznaczenie; przesyłka może składać się z jednej lub więcej partii;

q) „przeznaczenie celne" oznacza przeznaczenie celne wymienione w pkt 15 art. 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁹) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2700/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 311 z 12.12.2000, str. 17). (zwany dalej Wspólnotowym Kodeksem Celnym);

r) „tranzyt" oznacza przemieszczanie towarów objętych nadzorem celnym z jednego punktu do drugiego w obrębie obszaru celnego Wspólnoty, jak określono w art. 91 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

2. [14] (uchylony).

Artykuł 3

[15] (uchylony).

Artykuł 4

[16] (uchylony).

Artykuł 5

[17] (uchylony).

Artykuł 6

[18] (uchylony).

Artykuł 7

(skreślony).

Artykuł 8

(skreślony).

Artykuł 9

(skreślony).

Artykuł 10

[19] (uchylony).

Artykuł 11

1. [20] (uchylony).

2. [21] (uchylony).

3. W zakresie stosowania ust. 1 dane rośliny, produkty roślinne lub podłoże stają się przedmiotem jednego lub kilku następujących środków:

– odpowiednich zabiegów, następujących po wydaniu stosownego paszportu roślin zgodnie z art. 10, jeżeli zostanie stwierdzone, że w wyniku tych zabiegów warunki są spełnione,

– pozwolenia na przemieszczanie, pod urzędową kontrolą, do stref, gdzie nie stanowią dodatkowego zagrożenia,

– pozwolenia na przemieszczanie, pod urzędową kontrolą, do miejsc przetwórstwa przemysłowego,

– zniszczenia.

Zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2 mogą być przyjęte przepisy wykonawcze dotyczące:

– warunków, zgodnie z którymi powinien być przyjęty lub nie jeden lub kilka środków określonych w akapicie pierwszym,

– szczególnego charakteru i warunków dotyczących tych środków.

4. [22] (uchylony).

5. [23] (uchylony).

Artykuł 12

1. Państwa Członkowskie przeprowadzają wyrywkowo urzędowe kontrole w celu zapewnienia zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy, w szczególności z art. 10 ust. 2, bez jakiejkolwiek dyskryminacji, jeżeli chodzi o miejsce pochodzenia roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów oraz zgodnie z następującymi przepisami:

- okresowe kontrole w każdym miejscu i czasie, gdy przemieszczane są rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty,

- okresowe kontrole miejsc, gdzie rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty są uprawiane, produkowane, przechowywane lub sprzedawane oraz miejsca używane przez kupców,

- okresowe kontrole przeprowadzane jednocześnie z innymi kontrolami dokumentów, przeprowadzanymi z powodów innych niż ochrona roślin.

Kontrole muszą być regularnie przeprowadzane w miejscach wymienionych w urzędowym rejestrze zgodnie z art. 10 ust. 3 i art. 13c ust. 1b oraz w miejscach wymienionych w urzędowym rejestrze zgodnie z art. 6 ust. 6.

Kontrole przeprowadza się w przypadkach, gdy ujawnione zostaną fakty wskazujące, że nie zastosowano się do jednego lub więcej przepisów niniejszej dyrektywy.

2. Osoby kupujące rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, jako końcowi użytkownicy zawodowo związani z produkcją roślin, muszą przechowywać paszport danych roślin przez co najmniej jeden rok i umieszczać odpowiednie zapisy w swoich rejestrach.

Inspektorzy muszą mieć dostęp do roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów na wszystkich etapach łańcucha produkcji i obrotu. Są oni upoważnieni do wszelkich czynności niezbędnych dla przeprowadzenia kontroli urzędowych, łącznie ze sprawdzeniem paszportów i rejestrów roślin.

3. Państwa Członkowskie mogą do takich kontroli urzędowych zatrudnić ekspertów wymienionych w art. 21.

4. W przypadku gdy stwierdza się, na drodze urzędowej kontroli przeprowadzonej zgodnie z ust. 1 i 2, że rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty stanowią zagrożenie rozprzestrzenieniem szkodliwych organizmów, muszą być one poddane urzędowym środkom zgodnie z art. 11 ust. 3.

Bez uszczerbku dla notyfikacji i informacji wymaganych w art. 16 Państwa Członkowskie zapewniają, że w przypadku gdy dane rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty pochodzą z innego Państwa Członkowskiego, Państwo Członkowskie przyjmujące powyższe natychmiast informuje uprawniony organ tego Państwa Członkowskiego oraz Komisję o wynikach kontroli oraz urzędowych środkach, które podjęło lub zamierza podjąć. Zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2 można ustanowić ujednolicony system informacyjny.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie zapewniają bez uszczerbku dla:

- przepisów art. 3 ust. 3, art. 13b ust. 1, 2, 3, 4 i 5,

- określonych wymogów i warunków ustanowionych w odstępstwach przyjętych zgodnie z art. 15 ust. 1, w środkach równoważnych przyjętych zgodnie z art. 15 ust. 2 oraz w środkach zaradczych przyjętych zgodnie z art. 15 ust. 2, oraz w środkach zaradczych przyjętych zgodnie z art. 16 i

- szczególnych uzgodnień zawartych w sprawie zagadnień objętych niniejszym artykułem między Wspólnotą a jednym lub więcej państwami trzecimi,

i) - że rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty nie są skażone przez dane szkodliwe organizmy wymienione w załączniku II część A i

- że rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty wymienione w załączniku II część A nie są skażone przez dane szkodliwe organizmy wymienione w tym załączniku,

- w przypadku roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów wymienionych w załączniku IV część A, że odpowiadają one odpowiednim szczególnym wymogom określonym w tym załączniku lub, gdzie ma zastosowanie, opcjom deklarowanym w świadectwie zgodnie z art. 13a ust. 4 lit. b), i

ii) że rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty posiadają oryginał odpowiedniego "świadectwa fitosanitarnego" lub "świadectwa fitosanitarnego ponownego wywozu" wydanego zgodnie z przepisami ustanowionymi w art. 13a ust. 3 i 4, lub, gdzie właściwe, że oryginały innych zastępczych dokumentów lub oznakowań, jak określone i zezwolone w przepisach wykonawczych, są dołączone lub w inny sposób towarzyszą tym przedmiotom.

Świadectwa w formie elektronicznej mogą być uznane, pod warunkiem że spełnione są odpowiednie warunki określone w przepisach wykonawczych.

Urzędowo poświadczone kopie mogą być uznane w szczególnych przypadkach, które określone są w przepisach wykonawczych.

Przepisy wykonawcze wymienione w pkt ii) mogą być przyjęte zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2.

2. Ustęp 1 stosuje się w przypadku roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów przeznaczonych do stref chronionych, w odniesieniu do szkodliwych organizmów oraz określonych wymogów wymienionych odpowiednio w załączniku I część B, załączniku II część B i załączniku IV część B dla danej strefy chronionej.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty inne niż te wymienione w ust. 1 lub 2, które pochodzą z państwa trzeciego i przywożone są na obszar celny Wspólnoty, mogą od momentu wprowadzenia być poddane nadzorowi przez odpowiedzialne organy urzędowe, w odniesieniu do pierwszego, drugiego lub trzeciego tiret ust. 1 pkt i). Takie rośliny, produkty roślinne lub przedmioty obejmują drewno w formie materiałów sztauerskich, rozpórek, palet lub opakowań, których używa się w przewozie wszelkiego rodzaju przedmiotów.

W przypadku zastosowania przez organ urzędowy takiego nadzoru dane rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty pozostają pod takim nadzorem określonym w ust. 1 do czasu wypełnienia wszelkich odpowiednich formalności w celu upewnienia się, że zgodne są one z odpowiednimi wymogami ustanowionymi na mocy niniejszej dyrektywy.

Przepisy wykonawcze dotyczące rodzajów informacji oraz środków jej przekazu przez importerów lub ich agentów celnych dla odpowiedzialnych organów urzędowych w odniesieniu do roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów obejmujących różne rodzaje drewna, jak określono w akapicie pierwszym, przyjęte zostają zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2.

4. Bez uszczerbku dla art. 13c ust. 2 lit. a), gdy występuje zagrożenie rozprzestrzenieniem szkodliwych organizmów, Państwa Członkowskie stosują również ust. 1, 2 i 3 w stosunku do roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów poddanych jednemu z zatwierdzonych celnie rodzajów obróbki lub przeznaczeniu określonemu w art. 4 ust. 15 lit. b), c), d), e) Wspólnotowego Kodeksu Celnego lub w ramach procedur określonych w art. 4 ust. 16 lit. b), c) tego Kodeksu.

Artykuł 13a

1. a) Formalności wymienione w art. 13 ust. 1 obejmują dokładne kontrole przeprowadzane przez odpowiedzialne organy urzędowe, co najmniej:

i) w przypadku każdej przesyłki, dla której przy odprawie celnej deklaruje się, że zawiera rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty wymienione w art. 13 ust. 1, 2 lub 3 na odpowiednich warunkach, lub

ii) w przypadku gdy przesyłka składająca się z różnych partii posiada w deklaracji zapis, że każda taka partia zawiera lub składa się z roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów.

b) Kontrole mają na celu wykazanie:

i) czy przesyłka lub partia posiadają wymagane świadectwa, dokumenty lub oznakowanie zastępcze, jak określono w art. 13 ust. 1 pkt ii) (kontrole dokumentowe),

ii) czy przesyłka lub partia, w całości lub w reprezentatywnej próbce, zawiera rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty zgodne z deklaracją (kontrola dokumentów), i

iii) czy pojazdy transportowe, przesyłka lub partia, lub ich opakowania drewniane, w całości lub w reprezentatywnej próbce, zgodne są z wymogami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, jak określono w art. 13 ust. 1 pkt i) (kontrola zdrowia roślin), i czy stosuje się art. 16 ust. 2.

2. Kontrola dokumentów oraz kontrola zdrowia roślin są przeprowadzane rzadziej, jeżeli:

- czynności kontroli roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów w przesyłce lub partii zostały dokonane przez wysyłające państwo trzecie zgodnie z procedurami technicznymi wymienionymi w art. 13b ust. 6, lub

- rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty zawarte w przesyłce lub partii towarów są wymienione w przepisach wykonawczych przyjętych do tego celu zgodnie z ust. 5b, lub

- rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty w przesyłce lub partii pochodzą z państwa trzeciego, w stosunku do którego stosuje się postanowienia o zmniejszonej częstotliwości kontroli dokumentów i kontroli zdrowia roślin na podstawie wzajemnych układów pomiędzy Wspólnotą a tym państwem trzecim,

o ile nie istnieje poważne przypuszczenie, że wymogi ustanowione w niniejszej dyrektywie nie są spełnione.

Kontrole zdrowia roślin mogą również być przeprowadzane rzadziej, gdy istnieje dowód przedstawiony przez Komisję i oparty na doświadczeniu związanym z poprzednimi przypadkami wprowadzania takiego materiału tego samego pochodzenia do wszystkich odpowiednich Państw Członkowskich oraz po konsultacji z komitetem wymienionym w art. 18, który to dowód pozwala wierzyć, że rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty w przesyłce lub partii zgodne są z wymogami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, pod warunkiem że spełnione są szczegółowe warunki określone w przepisach wykonawczych zgodnie z ust. 5 lit. c).

3. Urzędowe "świadectwa fitosanitarne" lub "świadectwa fitosanitarne powtórnego wywozu" wymienione w art. 13 lit. 1) pkt ii) powinny być wystawione w co najmniej jednym z urzędowych języków Wspólnoty i zgodnie z przepisami ustawowymi lub wykonawczymi państwa trzeciego eksportu lub reeksportu, które zostały przyjęte, niezależnie od tego, czy jest ono stroną Porozumienia, czy nie, zgodnie z postanowieniami IPPC. Jest ono kierowane do Organizacji Ochrony Roślin Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej, jak określono w art. 1 ust. 4 akapit pierwszy ostatnie zdanie.

Świadectwo nie może być wystawiane przez państwo trzecie wcześniej niż na 14 dni przed datą wywozu z tego państwa trzeciego roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów ujętych w tym świadectwie.

Zawiera ono informacje zgodnie z wzorami przedstawionymi w Załączniku do IPPC, niezależnie od formatu.

Jest ono wzorowane na jednym ze wzorów określonych przez Komisję zgodnie z ust. 4. Świadectwo powinno być wystawiane przez organy uprawnione do tego na podstawie przepisów ustawowych lub wykonawczych danego państwa trzeciego, jako złożone, zgodnie z postanowieniami IPPC, do dyrektora generalnego FAO lub, w przypadku państw trzecich niebędących członkami IPPC, do Komisji. Komisja informuje Państwa Członkowskie o otrzymanych dokumentach.

4. a) Zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2 określone zostają przyjęte wzory, jak wyszczególniono w różnych wersjach Załącznika do IPPC. Zgodnie z tą samą procedurą zastępcze specyfikacje dla "świadectw fitosanitarnych" lub "świadectw fitosanitarnych ponownego wywozu" mogą zostać ustanowione przez państwa trzecie niebędące członkami IPPC.

b) Bez uszczerbku dla art. 15 ust. 4 świadectwa, w przypadku roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów wymienionych w załączniku IV część A sekcja I lub część B, określają w nagłówku "dodatkowe deklaracje" i, w stosownych przypadkach, które specjalne wymogi wymienione w różnych częściach załącznika IV są spełnione. Specyfikacja taka zawiera odniesienia do odpowiednich pozycji w załączniku IV.

c) W przypadku roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów, do których stosuje się specjalne wymogi ustanowione w załączniku IV część A lub część B, urzędowe "świadectwo fitosanitarne" wymienione w art. 13 ust. 1 pkt ii) zostaje wystawione przez państwo trzecie, z którego pochodzą te rośliny, produkty roślinne czy inne przedmioty (kraj pochodzenia).

d) Jednakże gdy odpowiednie specjalne wymogi mogą być spełnione również w innych miejscach niż kraj pochodzenia lub też gdy nie ma żadnych specjalnych wymogów, "świadectwo fitosanitarne" może być wystawione przez to państwo trzecie, z którego przywożone są rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty (państwo wysyłające).

5. Zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2 przepisy wykonawcze można przyjąć w celu:

a) ustanowienia procedur przeprowadzania kontroli zdrowia roślin wymienionych w ust. 1 lit. b) pkt iii), obejmujących minimalną liczbę i rozmiar próbek;

b) utworzenia listy roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów, w stosunku do których kontrole zdrowia roślin przeprowadzane są rzadziej, zgodnie z ust. 2 akapit pierwszy tiret drugie;

c) określenia szczegółowych warunków dla dowodów wymienionych w ust. 2 akapit drugi oraz kryteriów rodzaju i poziomu redukcji kontroli zdrowia roślin.

Komisja może określić wytyczne w stosunku do ust. 2 w zaleceniach wymienionych w art. 21 ust. 6.

Artykuł 13b

1. Państwa Członkowskie zapewniają, aby przesyłki lub partie, które przywożone są z państw trzecich i które nie zostały zadeklarowane jako zawierające lub składające się z roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów wymienionych w załączniku V część B, również zostały poddane kontroli przez organy urzędowe, gdy istnieje poważne przypuszczenie, że występują w nich takie rośliny, produkty roślinne czy inne przedmioty.

Państwa Członkowskie zapewniają, aby w każdym przypadku, gdy kontrola celna wykaże, że przesyłka czy partia pochodząca z państwa trzeciego zawiera lub składa się z niezadeklarowanych roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów wymienionych w załączniku V część B, urząd celny przeprowadzający kontrolę natychmiast powiadamiał urzędowy organ Państwa Członkowskiego w ramach współpracy opisanej w art. 13c ust. 4.

Jeżeli w wyniku takiej kontroli przeprowadzonej przez uprawniony organ urzędowy nie wyjaśnią się wątpliwości dotyczące tożsamości towaru, w szczególności w odniesieniu do rodzaju lub gatunku, lub pochodzenia roślin czy produktów roślinnych, uznaje się, że przesyłka zawiera rośliny, produkty roślinne czy inne przedmioty wymienione w załączniku V część B.

2. Pod warunkiem że nie istnieje zagrożenie rozprzestrzenieniem się szkodliwych organizmów we Wspólnocie:

a) nie stosuje się art. 13 ust. 1 w stosunku do wprowadzania do Wspólnoty roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów, które przewożone są z jednego punktu do drugiego na terenie Wspólnoty przekraczając terytorium państwa trzeciego bez zmiany ich statusu celnego (tranzyt wewnętrzny);

b) nie stosuje się art. 13 ust. 1 i art. 4 ust. 1 w przypadku wprowadzania na teren Wspólnoty roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów, które przewożone są z jednego punktu do drugiego, na terenie jednego lub więcej państw trzecich i które przekraczają terytorium Wspólnoty na mocy odpowiednich procedur celnych bez zmiany ich statusu celnego.

3. Bez uszczerbku dla przepisów art. 4 w odniesieniu do załącznika III i pod warunkiem że nie ma zagrożenia rozprzestrzeniania się szkodliwych organizmów na terenie Wspólnoty, art. 13 ust. 1 nie stosuje się w przypadku wprowadzania do Wspólnoty niewielkich ilości roślin, produktów roślinnych, produktów spożywczych czy karmy zwierzęcej, o ile są one przeznaczone do prywatnego użytku przez właściciela czy odbiorcę lub do celów spożycia podczas transportu.

Zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2 mogą być zastosowane szczegółowe przepisy określające warunki wykonania niniejszego przepisu, łącznie z określeniem definicji "niewielkich ilości".

4. Nie stosuje się art. 13 ust. 1 w określonych warunkach w przypadku wprowadzania do Wspólnoty roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów, które mają być użyte w próbach, celach naukowych lub pracy nad selekcją gatunku. Dane warunki określone są zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2.

5. Pod warunkiem że nie istnieje zagrożenie rozprzestrzeniania się szkodliwych organizmów na terenie Wspólnoty, Państwo Członkowskie może przyjąć odstępstwo, by art. 13 ust. 1 nie stosował się w określonych, indywidualnych przypadkach roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów, które uprawia się, produkuje lub używa w strefie granicznej państwa trzeciego i wprowadza do danego Państwa Członkowskiego do użytku w obszarach sąsiadujących z jego strefą graniczną.

Przy zastosowaniu takiego odstępstwa Państwo Członkowskie określa lokalizację oraz nazwiska osób tam pracujących. Szczegóły takie, które są regularnie aktualizowane, udostępniane są Komisji.

W przypadku roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów, które obejmuje takie odstępstwo wymienione w ustępie pierwszym, załącza się dokumenty potwierdzające lokalizację w danym państwie trzecim, z którego dane rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty pochodzą.

6. W uzgodnieniach technicznych między Komisją i uprawnionymi organami w niektórych państwach trzecich zatwierdzonych zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2, że działania wymienione w art. 13 ust. 1 lit. i) mogą być również wykonywane w ramach uprawnień Komisji i zgodnie z odpowiednimi przepisami art. 21 w wysyłającym państwie trzecim, we współpracy z urzędową organizacją ochrony roślin tego kraju.

Artykuł 13c

1. a) Formalności określone w art. 13a ust. 1, kontrole określone w art. 13b ust. 1 oraz kontrole zgodności z przepisami art. 4 w odniesieniu do załącznika III przeprowadzane są, jak określono w ust. 2, w połączeniu z formalnościami wymaganymi dla poddania się procedurom celnym, jak określono w art. 13 ust. 1 lub art. 13 ust. 4.

Przeprowadzane są one zgodnie z postanowieniami Międzynarodowej konwencji w sprawie harmonizacji kontroli towarów na granicach, w szczególności jej załącznika 4, jak zatwierdzono w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1262/84(8) (¹⁰) Dz.U. L 126 z 12.5.1984, str. 1.

b) Państwa Członkowskie zapewniają, aby importerzy, niezależnie czy są producentami, roślin, produktów czy innych przedmiotów wymienionych w załączniku V część B czy też nie, musieli być ujęci w urzędowych rejestrach Państwa Członkowskiego pod urzędowym numerem ewidencyjnym. Przepisy art. 6 ust. 5 akapity trzeci i czwarty stosuje się odpowiednio w przypadku takich importerów.

c) Państwa Członkowskie zapewniają również:

i) aby importerzy lub ich agenci celni przesyłek składających się lub zawierających rośliny, produkty roślinne czy inne przedmioty wymienione w załączniku V, część B umieszczali na przynajmniej jednym z dokumentów wymaganych przy poddaniu się procedurze celnej, jak określono w art. 13 ust. 1 lub art. 13 ust. 4 informacje odnoszące się do zawartości przesyłki i obejmujące:

- informacje dotyczące rodzaju roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów, przy użyciu kodu z Zintegrowanej Taryfy Wspólnoty Europejskiej (Taric),

- stwierdzenie: "Ta przesyłka zawiera produkty o znaczeniu fitosanitarnym" lub jakiekolwiek inne zastępcze oznakowanie, jak uzgodniono pomiędzy urzędem celnym w miejsce wprowadzenia i danym organem urzędowym,

- numery referencyjne wymaganej dokumentacji fitosanitarnej,

- urzędowy numer rejestracyjny importera, jak określono w lit. b);

ii) aby władze lotniska, portu lub importerzy albo operatorzy, na podstawie wcześniejszych uzgodnień, w momencie uzyskania informacji o rychłym przybyciu takiej przesyłki natychmiast powiadamiali o tym urząd celny miejsca wprowadzenia oraz urzędowy organ.

Państwa Członkowskie mogą zastosować przepis, mutatis mutandis, w przypadkach transportu lądowego, w szczególności gdy przyjazd oczekiwany jest w godzinach otwarcia urzędowego organu lub innego biura, jak określono w ust. 2.

2. a) "Kontrole dokumentowe" oraz kontrole wymienione w art. 13b ust. 1 oraz kontrole zgodności z przepisami art. 4 w odniesieniu do załącznika III muszą być przeprowadzane przez urzędowy organ w miejscu wprowadzenia lub w porozumieniu z odpowiedzialnym organem urzędowym i władzami celnymi tego Państwa Członkowskiego przez urząd celny w miejscu wprowadzenia.

b) "Kontrole dokumentów" oraz "Kontrole zdrowia roślin" muszą być przeprowadzone bez uszczerbku dla lit. c) i d) przez urzędowy organ miejsca wprowadzenia w połączeniu z formalnościami celnymi wymaganymi do celów poddania się procedurze celnej, jak określono w art. 13 ust. 1 lub art. 13 ust. 4, albo w tym samym miejscu, gdzie przeprowadzone są te formalności, na terenie urzędowego organu miejsca wprowadzenia lub w jakimkolwiek innym miejscu znajdującym się w pobliżu i wyznaczonym lub zatwierdzonym przez władze celne i odpowiedzialny organ urzędowy, innym niż miejsce przeznaczenia określone w lit. d).

c) Jednakże w przypadku tranzytu towarów nieprzeznaczonych dla Wspólnoty urzędowy organ miejsca wprowadzenia może zadecydować, w porozumieniu z organem miejsca przeznaczenia, że wszystkie lub część "kontroli dokumentów" oraz "kontroli zdrowia roślin" przeprowadzone są przez organ urzędowy miejsca przeznaczenia, czy to na jego terenie lub też w jakimkolwiek innym miejscu znajdującym się w pobliżu i wyznaczonym lub zatwierdzonym przez władze celne i odpowiedzialny organ urzędowy, innym niż miejsce przeznaczenia określone w lit. d). Jeżeli nie ma takiego uzgodnienia, wszystkie "kontrole dokumentów" i "kontrole zdrowia roślin" są przeprowadzone przez urzędowy organ miejsca wprowadzenia w którymkolwiek miejscu określonym w lit. b).

d) Zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2 mogą być określone niektóre przypadki lub okoliczności, w których "kontrole dokumentów" i "kontrole zdrowia roślin" mogą być przeprowadzane w miejscu przeznaczenia, jak np. miejsce produkcji, zatwierdzone przez organ urzędowy oraz władze celne odpowiedzialne za obszar, w którym znajduje się miejsce przeznaczenia, zamiast w innych, określonych wyżej miejscach, pod warunkiem że spełnione są określone gwarancje i dokumenty odnoszące się do roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów.

e) Zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2 ustanowione zostają przepisy wykonawcze w sprawie:

- minimalnych wymogów dla przeprowadzenia "kontroli zdrowia roślin" na mocy lit. b), c) i d),

- określonych gwarancji i dokumentów dotyczących roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów dla miejsc określonych w lit. c) i d), w celu upewnienia się, że nie istnieje zagrożenie rozprzestrzeniania się szkodliwych organizmów podczas transportu,

- łącznie z określeniem przypadków na mocy lit. d), określonych gwarancji i minimalnych wymogów dotyczących kwalifikacji miejsca przeznaczenia w odniesieniu do magazynowania i warunków składowania.

f) We wszystkich przypadkach kontrole zdrowia uznaje się jako integralną część formalności określonych w art. 13 ust. 1.

3. Państwa Członkowskie stanowią, że odpowiednie oryginały lub wersje elektroniczne świadectw lub zastępczych dokumentów innych niż oznakowanie, jak określono w art. 13 ust. 1 pkt ii), wydane przez odpowiedzialne organy urzędowe do celów "kontroli dokumentów" zgodnie z przepisami art. 13a ust. 1 lit. b) pkt i), zostają po kontroli oznaczone "wizą" tego urzędu oraz jego nazwą i datą przedłożenia tego dokumentu.

Zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2 może być ustanowiony ujednolicony system w celu zapewnienia, że informacja uwzględniona w świadectwie, w przypadku określonych roślin przeznaczonych do sadzenia, przekazana zostaje urzędowemu organowi Państwa Członkowskiego lub obszaru, gdzie rośliny te mają być zasadzone.

4. Państwa Członkowskie przekazują Komisji i innym Państwom Członkowskim wykaz miejsc wyznaczonych jako miejsca wprowadzenia. Wszelkie zmiany dotyczące tego wykazu są również niezwłocznie przekazywane na piśmie.

Państwa Członkowskie tworzą wykaz miejsc, jak określono w ust. 2 lit. b) i c), oraz miejsc przeznaczenia znajdujących się pod ich zarządem. Wykazy te są udostępnione Komisji.

Każdy urzędowy organ miejsca wprowadzenia oraz każdy urzędowy organ miejsca przeznaczenia przeprowadzający kontrole dokumentów lub kontrole zdrowia roślin musi spełniać pewne minimalne wymogi w odniesieniu do infrastruktury, personelu i wyposażenia.

Zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2 wyżej wymienione minimalne wymogi ustanowione są w przepisach wykonawczych.

Zgodnie z tą procedurą ustanawia się też szczegółowe przepisy dotyczące:

a) rodzaju dokumentów wymaganych dla poddania się procedurze celnej, na których podstawie uzyskana jest informacja określona w ust. 1 lit. c) pkt i);

b) współpracy między:

i) urzędowym organem miejsca wprowadzenia i miejsca przeznaczenia;

ii) urzędowym organem miejsca wprowadzenia i urzędem celnym miejsca przeznaczenia;

iii) urzędowym organem miejsca przeznaczenia i urzędem celnym miejsca przeznaczenia; i

iv) urzędowym organem miejsca wprowadzenia i urzędem celnym miejsca przeznaczenia.

Zasady te zawierają wzory formularzy dokumentów używanych przy takiej współpracy, środki ich przekazywania, procedury wymiany informacji między urzędowymi organami i urzędami oraz środki, które należy podjąć w celu identyfikacji przesyłki i partii oraz w celu ochrony przez rozprzestrzenianiem się szkodliwych organizmów, w szczególności podczas transportu, do momentu zakończenia formalności celnych.

5. (uchylony).

6. Artykuł 10 ust. 1 oraz 3 stosuje się, mutatis mutandis, do roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów wymienionych w art. 13, o ile wymienione są one w załączniku V część A, i gdzie uznaje się, na podstawie formalności wymienionych w art. 13 ust. 1, że spełnione są warunki w nim ustanowione.

7. Jeżeli nie stwierdza się na podstawie formalności wymienionych w art. 13 ust. 1, że warunki w nim ustanowione są spełnione, natychmiast podjęte zostają następujące urzędowe środki (jeden lub więcej):

a) odmowa wprowadzenia na teren Wspólnoty całości lub części przesyłki;

b) przewożenie, pod urzędowym nadzorem i zgodnie z odpowiednimi procedurami celnymi, w trakcie przewożenia na terenie Wspólnoty, do miejsca przeznaczenia poza terenem Wspólnoty;

c) usunięcie zarażonych/zakażonych produktów z przesyłki;

d) zniszczenie;

e) nałożenie kwarantanny do czasu uzyskania wyników badania lub urzędowych testów;

f) w wyjątkowych przypadkach i wyłącznie w ściśle określonych warunkach odpowiednie zabiegi, w których wyniku urzędowy organ Państwa Członkowskiego uzna, że spełnione zostały wymogi i że zlikwidowane zostało zagrożenie rozprzestrzeniania się szkodliwych organizmów; odpowiednie zabiegi mogą również być zastosowane w odniesieniu do szkodliwych organizmów niewymienionych w załącznikach I lub II.

Artykuł 11 ust. 3 akapit drugi stosuje się mutatis mutandis.

W przypadku odmowy wymienionej w lit. a) przewiezienia poza teren Wspólnoty wymieniony w lit. b) lub usunięcia wymienionego w lit. c) Państwo Członkowskie ustanawia, że świadectwa fitosanitarne lub świadectwa fitosanitarne ponownego wywozu oraz wszelkie inne dokumenty wydane w momencie zgłoszenia roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów na miejscu wprowadzenia mają zostać unieważnione przez odpowiedzialny urzędowy organ. W wyniku ich unieważnienia odpowiednie świadectwa lub dokumenty są opatrzone znajdującą się w widocznym miejscu trójkątną czerwoną pieczęcią z napisem "świadectwo unieważnione" lub "dokument unieważniony" przystawioną przez dany organ urzędowy oraz z nazwą tego organu i datą wydania odmowy, rozpoczęcia przewozu poza terytorium Wspólnoty lub usunięcia. Napis taki jest wykonany drukowanymi literami w co najmniej jednym z urzędowych języków Wspólnoty.

8. Bez uszczerbku dla powiadomień i informacji wymaganych nas mocy art. 16 Państwa Członkowskie zapewniają, aby odpowiedzialne organy urzędowe informowały organizacje ochrony roślin państwa trzeciego produkującego i wysyłającego rośliny, produkty roślinne i inne przedmioty w wszystkich przypadkach, gdzie zostały one zatrzymane jako nieodpowiadające wymogom ochrony roślin, oraz przekazują im powody tego zatrzymania, bez uszczerbku dla działań, jakie Państwo Członkowskie może podjąć lub podjęło w stosunku do zatrzymanej przesyłki. Informacji takiej udziela się natychmiast, tak aby organizacja ochrony roślin oraz, gdzie ma zastosowanie, Komisja mogły zbadać sprawę z uwzględnieniem w szczególności podjęcia kroków niezbędnych do zapobieżenia występowania w przyszłości podobnych wypadków. Zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2 może zostać ustanowiony ujednolicony system informacyjny.

Artykuł 13d

1. Państwa Członkowskie zapewniają pobieranie opłat (opłaty fitosanitarne) w celu pokrycia kosztów związanych z kontrolą dokumentową, kontrolą dokumentów oraz kontrolą zdrowia roślin określonych w art. 13a ust. 1, które przeprowadzane są zgodnie z art. 13. Wysokość opłat uwzględnia:

a) wynagrodzenia, łącznie z ubezpieczeniem społecznym, inspektorów przeprowadzających takie kontrole;

b) pomieszczenia biurowe, inne pomieszczenia, narzędzia i urządzenia do przeprowadzania tych kontroli;

c) pobieranie próbek do kontroli wzrokowej lub do badań laboratoryjnych;

d) badania laboratoryjne;

e) działania administracyjne (obejmujące koszty operacyjne) wymagane dla efektywnego przeprowadzania kontroli. Mogą one obejmować wydatki wymagane na szkolenia wstępne i stażowe dla inspektorów.

2. Państwa Członkowskie mogą albo określić wysokość opłat fitosanitarnych na podstawie szczegółowego kosztorysu wykonanego zgodnie z ust. 1 lub też zastosować opłatę standardową, jak określono w załączniku VIIIa.

Jeżeli zgodnie z art. 13a ust. 2 kontrole niektórych grup roślin, produktów roślinnych czy innych przedmiotów pochodzących z państw trzecich przeprowadzane są z mniejszą częstotliwością, Państwa Członkowskie pobierają proporcjonalnie mniejsze opłaty fitosanitarne od wszystkich przesyłek i partii w danej grupie, niezależnie od tego, czy zostały one poddane kontroli, czy też nie.

Zgodnie z procedurą wymienioną w art. 18 ust. 2 można przyjąć przepisy wykonawcze w celu określenia wysokości zredukowanej opłaty fitosanitarnej.

3. Jeżeli opłata fitosanitarna jest ustalona przez Państwo Członkowskie na podstawie kosztów poniesionych przez dany organ urzędowy tego Państwa Członkowskiego, dane Państwo Członkowskie informuje o tym Komisję z podaniem sposobu obliczenia takich opłat w odniesieniu do pozycji wymienionych w ust. 1.

Wszelkie opłaty pobierane zgodnie z akapitem pierwszym nie mogą przekroczyć kosztów faktycznie poniesionych przez odpowiedzialny organ urzędowy Państwa Członkowskiego.

4. Nie zezwala się na pośrednie lub bezpośrednie zwroty opłat określonych w niniejszej dyrektywie. Jednakże możliwe zastosowanie standardowej opłaty przez Państwo Członkowskie, jak ustanowiono w załączniku VIIIa, nie jest traktowane jako pośredni zwrot.

5. Standardowa opłata określona w załączniku VIIIa pozostaje bez uszczerbku dla dodatkowych opłat pobieranych na pokrycie dodatkowych kosztów poniesionych na specjalne działania w związku z kontrolą na przykład dodatkowych kosztów podróży inspektorów lub okresów oczekiwania inspektorów z powodu opóźnień w dostawie przesyłki, kontroli przeprowadzanych poza godzinami pracy, dodatkowych kontroli lub badań laboratoryjnych wymaganych, oprócz tych określonych w art. 13, w celu potwierdzenia wniosków wysuniętych na podstawie kontroli, specjalne środki fitosanitarne wymagane przez akty Wspólnoty oparte na art. 15 lub 16, środki podjęte zgodnie z art. 13c ust. 7 lub tłumaczenie wymaganych dokumentów.

6. Państwa Członkowskie wyznaczają organy uprawnione do pobierania opłat fitosanitarnych. Opłata jest płacona przez importera lub jego agenta celnego.

7. Opłaty fitosanitarne zastępują wszelkie inne opłaty pobierane przez Państwa Członkowskie na poziomie krajowym, regionalnym czy lokalnym za kontrole wymienione w ust. 1 oraz ich poświadczanie.

Artykuł 13e

[24] (uchylony).

Artykuł 14

[25] (uchylony).

Artykuł 15

[26] (uchylony).

Artykuł 15a

[27] Państwa członkowskie wprowadzają przepisy, zgodnie z którymi wszelkie osoby świadome występowania agrofagów wymienionych w załączniku I lub załączniku II lub agrofagów objętych jednym ze środków zgodnie z art. 16 ust. 2 lub art. 16 ust. 3, lub osoby, które mają powód, by podejrzewać występowanie takich agrofagów, natychmiast zgłaszają ten fakt właściwemu organowi, a na wniosek tego właściwego organu przekazują posiadane przez siebie informacje dotyczące występowania tych agrofagów. W przypadku gdy powiadomienie nie zostało przedłożone na piśmie, jest urzędowo odnotowywane przez właściwy organ.

Artykuł 16

[28] (uchylony).

Artykuł 17

(skreślony).

Artykuł 18

[29] (uchylony).

Artykuł 19

(skreślony).

Artykuł 20

[30] (uchylony).

Artykuł 21

1. W celu zapewnienia właściwego i jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy oraz z zastrzeżeniem kontroli przeprowadzanych z upoważnienia Państw Członkowskich Komisja może ze swojego upoważnienia zlecić ekspertom przeprowadzenie kontroli zadań wymienionych w ust. 3, na miejscu lub nie, zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

W przypadku gdy kontrole te przeprowadzane są w Państwie Członkowskim, powinny być przeprowadzane we współpracy z urzędowym organem ochrony roślin tego Państwa Członkowskiego, zgodnie z ust. 4 i 5 oraz zgodnie z procedurą określoną w ust. 7.

2. Eksperci określeni w ust. 1 mogą być:

– zatrudnieni przez Komisję,

– zatrudnieni przez Państwa Członkowskie i do dyspozycji Komisji przez pewien czas lub ad hoc.

Powinni oni posiadać, co najmniej w jednym Państwie Członkowskim, kwalifikacje wymagane od osób odpowiedzialnych za przeprowadzanie i nadzorowanie urzędowych kontroli fitosanitarnych.

3. Kontrole wymienione w ust. 1 mogą być przeprowadzane w stosunku do następujących zadań:

- monitorowanie badań zgodnie z art. 6,

- przeprowadzanie urzędowych kontroli zgodnie z art. 12 ust. 3,

- monitorowanie lub, w ramach przepisów ustanowionych w ust. 5 akapit piąty, przeprowadzanie kontroli we współpracy z Państwami Członkowskimi zgodnie z art. 13 ust. 1,

- przeprowadzanie lub monitorowanie działań określonych w ustaleniach technicznych wymienionych w art. 13b ust. 6,

- przeprowadzanie dochodzenia zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 i art. 16 ust. 3,

- monitorowanie działań wymaganych w ramach przepisów ustalających warunki, w których określone szkodliwe organizmy rośliny, produkty roślinne czy inne przedmioty mogą być wprowadzone do lub przewożone na terenie Wspólnoty lub określonych stref chronionych, do celów prób lub naukowych, lub w celach pracy nad selekcją gatunku wymienionych w art. 3 ust. 9, art. 4 ust. 5, art. 5 ust. 5 i art. 13b ust. 4,

- monitorowanie działań wymaganych w ramach uprawnień przyznanych na podstawie art. 15, w ramach środków podjętych przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 16 ust. 1 lub 2, lub w ramach środków przyjętych na podstawie art. 16 ust. 3 lub 5,

- pomoc Komisji w sprawach wymienionych w ust. 6,

- wypełnianie innych obowiązków przydzielonych ekspertom w szczegółowych przepisach wymienionych w ust. 7,

4. W celu wypełnienia zadań wymienionych w ust. 3 eksperci określeni w ust. 1 mogą:

– odwiedzać szkółki, gospodarstwa i inne miejsca, w których rośliny, produkty roślinne lub inne produkty są lub były uprawiane, produkowane, przetwarzane lub przechowywane,

– odwiedzać miejsca, w których przeprowadza się badania określone w art. 6 lub kontrole określone w art. 13,

– konsultować się z urzędnikami urzędowych organów ochrony roślin Państw Członkowskich,

– towarzyszyć krajowym inspektorom Państw Członkowskich przy przeprowadzaniu działań mających na celu wykonanie niniejszej dyrektywy.

5. W ramach współpracy wymienionej w ust. 1 akapit drugi urzędowy organ ochrony roślin danego Państwa Członkowskiego powinien zostać poinformowany, z odpowiednim wyprzedzeniem, o zadaniu, aby umożliwić dokonanie niezbędnych ustaleń.

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie uzasadnione kroki w celu zapewnienia, że realizacja celów i skuteczność kontroli nie są zagrożone. Powinny zapewnić, aby biegli mogli bez przeszkód wykonywać swoje zadania, i podejmują wszelkie uzasadnione kroki w celu udostępnienia im, na ich wniosek, dostępnego niezbędnego wyposażenia, łącznie ze sprzętem i personelem laboratoryjnym. Komisja zapewnia zwrot kosztów wynikających z takich wniosków, w granicach dostępnych środków, które zostały przeznaczone na ten cel w budżecie ogólnym Unii Europejskiej. Przepis ten nie stosuje się do wydatków związanych z następującymi rodzajami żądań z powodu udziału danych ekspertów w kontrolach importowych Państw Członkowskich: badania laboratoryjne i pobieranie próbek dla kontroli wzrokowej lub dla badań laboratoryjnych oraz już uwzględnione w opłatach wymienionych w art. 13d.

We wszystkich przypadkach, w których wymagają tego przepisy krajowe, biegli powinni posiadać odpowiednie umocowanie urzędowej organizacji fitosanitarnej zainteresowanego Państwa Członkowskiego i przestrzegać zasad i procedur, które obowiązują urzędników tego Państwa Członkowskiego.

Jeżeli zadanie polega na nadzorowaniu badań określonych w art. 6, nadzorowaniu kontroli określonych w art. 13 ust. 1 lub prowadzeniu postępowań określonych w art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 3, żadne decyzje nie mogą być podejmowane na miejscu. Biegli przedstawiają Komisji sprawozdanie ze swojej działalności oraz swoje uwagi.

Jeżeli zadanie polega na przeprowadzaniu kontroli określonych w art. 13 ust. 1, kontrole te powinny być włączone do ustalonego programu kontroli i być zgodne z zasadami postępowania ustanowionymi przez zainteresowane Państwo Członkowskie; jednakże w przypadku wspólnej kontroli zainteresowane Państwo Członkowskie zezwala na wprowadzenie przesyłki do Wspólnoty tylko, jeżeli organizacja ochrony roślin tego państwa i Komisja wyrażą na to zgodę. Zgodnie z procedurą określoną w art. 18 ust. 2 warunek ten może zostać rozszerzony na inne niepodlegające odwołaniu wymogi stosowane do przesyłek przed ich wprowadzeniem do Wspólnoty, jeżeli doświadczenie pokazuje, że takie rozszerzenie jest konieczne. W przypadku różnicy zdań między biegłymi Wspólnoty a inspektorem krajowym zainteresowane Państwo Członkowskie w oczekiwaniu na ostateczną decyzję podejmuje niezbędne środki o charakterze tymczasowym.

We wszystkich przypadkach krajowe przepisy postępowania karnego i sankcji administracyjnych stosuje się zgodnie ze zwykłymi procedurami. Jeżeli biegli nabiorą uzasadnionego podejrzenia naruszenia przepisów niniejszej dyrektywy, informują o tym właściwe władze zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

6. [31] (uchylony)..

7. [32] (uchylony).

8. [33] (uchylony).

Artykuł 22

(uchylony).

Artykuł 23

(uchylony).

Artykuł 24

(uchylony).

Artykuł 25

(uchylony).

Artykuł 26

(uchylony).

Artykuł 27

[34] (uchylony).

Artykuł 27a

Do celów niniejszej dyrektywy oraz bez uszczerbku dla jej art. 21, art. 41–46 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie urzędowych kontroli przeprowadzanych w celu zapewnienia weryfikacji zgodności z prawem paszowym i żywnościowym, zasadami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt mają zastosowanie jako właściwe (¹¹).

Artykuł 28

[35] (uchylony).

Artykuł 29

[36] (uchylony).

ZAŁĄCZNIK I

(uchylony) [37]

ZAŁĄCZNIK II

(uchylony) [38]

ZAŁĄCZNIK III

(uchylony) [39]

ZAŁĄCZNIK IV

(uchylony) [40]

ZAŁĄCZNIK V

(uchylony) [41]

ZAŁĄCZNIK VI

(uchylony) [42]

ZAŁĄCZNIK VII

(uchylony) [43]

ZAŁĄCZNIK VIII

(uchylony) [44]

ZAŁĄCZNIK IX

(uchylony) [45]