RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając Akt Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, w szczególności art. 25 ust. 4 akapit pierwszy,

uwzględniając zmieniony wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

na mocy art. 25 Aktu Przystąpienia, Traktaty oraz akty instytucji Wspólnot Europejskich stosuje się do Wysp Kanaryjskich z zastrzeżeniem odstępstw wymienionych w art. 25, 155 i w protokole 2 do tego Aktu;

na podstawie tych uzgodnień Wyspy Kanaryjskie są w szczególności wyłączone z obszaru celnego Wspólnoty, zastosowania wspólnej polityki handlowej, wspólnej polityki rolnej oraz wspólnej polityki rybołówstwa. Doświadczenie pokazało jednak, że do rozwoju Wysp Kanaryjskich lepiej przyczyni się pełna integracja ze wspólnotowymi politykami i proces urzeczywistniania rynku wewnętrznego; uzgodnienia przyjęte w Akcie Przystąpienia powinny zostać zmienione, a Wyspy Kanaryjskie zintegrowane ze wspólnotowym obszarem celnym;

na podstawie art. 25 ust. 4 akapit pierwszy Aktu Przystąpienia, Rada, na wniosek Hiszpanii, działając zgodnie z wnioskiem Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, może jednogłośnie zadecydować o włączeniu Wysp Kanaryjskich do obszaru celnego Wspólnoty i określić właściwe środki w celu odpowiedniego stosowania przepisów prawa wspólnotowego; Hiszpania złożyła taki wniosek, zgodnie z przepisem wyżej wymienionego art. w dniu 7 marca 1990 r.;

integracja Wysp Kanaryjskich ze wszystkimi wspólnotowymi politykami wymaga stopniowego procesu, przebiegającego w czasie trwania właściwego okresu przejściowego, bez uszczerbku dla specjalnych środków uwzględniających specyficzne ograniczenia wynikające z odległości Wysp Kanaryjskich, ich wyspiarskiego położenia oraz zawartych przez nie w przeszłości umów gospodarczych i podatkowych; ze względu na te środki należy przyjąć, na podstawie niniejszego rozporządzenia, program, w którym w szczególności uwzględniony zostanie peryferyjny i odległy charakter Wysp Kanaryjskich;

zastosowanie wspólnej polityki rolnej do Wysp Kanaryjskich umożliwi w szczególności wolny przepływ towarów na warunkach obowiązujących w kontynentalnej części Hiszpanii (koniec okresu przejściowego w dniu 31 grudnia 1995 r.), za wyjątkiem uzupełniających regulacji handlowych dotyczących zaopatrzenia Wysp Kanaryjskich. W ich ramach gwarantuje się wolny przepływ towarów między Wyspami Kanaryjskimi a pozostałą częścią Hiszpanii. Nieograniczone stosowanie wspólnej polityki rolnej zależy od wejścia w życie konkretnych uzgodnień w sprawie dostaw; polityce takiej muszą ponadto towarzyszyć szczególne środki w zakresie produkcji rolnej Wysp Kanaryjskich; dlatego należy utrzymać w mocy postanowienia Aktu Przystąpienia dotyczące stosowania wspólnej polityki rolnej do Wysp Kanaryjskich, za wyjątkiem przepisów regulujących dostęp towarów pochodzących z Wysp Kanaryjskich do pozostałych obszarów Wspólnoty, aż do dnia wejścia w życie wspomnianych uzgodnień w sprawie dostaw; w odniesieniu do bananów pozostają nadal w mocy postanowienia protokołu 2;

z zastrzeżeniem środków szczególnych, które należy ustalić w ramach obowiązujących przepisów prawnych, stosuje się wspólną politykę rybołówstwa od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na warunkach obowiązujących w kontynentalnej części Hiszpanii (koniec okresu przejściowego w dniu 31 grudnia 1995 r.) do Wysp Kanaryjskich;

położenie Wysp Kanaryjskich miało wpływ w ciągu ich historii na takie traktowanie, które wskutek wprowadzanych stopniowo specjalnych gospodarczych i podatkowych regulacji miało kompensować niekorzystne efekty geograficznego oddalenia archipelagu;

szersze włączenie Wysp Kanaryjskich do Wspólnoty jest przy tym możliwe do pogodzenia z utrzymaniem w mocy postanowień szczególnych dotyczących podatków pośrednich, w szczególności z dalszym wyłączeniem Wysp Kanaryjskich z terytorialnego zakresu stosowania wspólnego systemu podatkowego VAT na podstawie art. 26 w związku z załącznikiem I, V, 2 Aktu Przystąpienia zmieniającego art. 3 ust. 2 szóstej dyrektywy 77/388/EWG(⁴), oraz z dalszym wyłączeniem Wysp Kanaryjskich z terytorialnego zakresu stosowania dyrektyw dotyczących wyrobów tytoniowych na podstawie art. 26 w związku z załącznikiem I, V, 3 i 4 Aktu Przystąpienia;

Wspólnota z satysfakcją odnotowuje cele, do jakich dąży Hiszpania wprowadzając reformę przepisów gospodarczych oraz fiskalnych Wysp Kanaryjskich w aspektach podatkowych; reforma ta przewiduje stopniowe wprowadzenie aktualnego opodatkowania pośredniego jako instrumentu rozwoju gospodarczego i społecznego oraz finansowania budżetów lokalnych, co pozwoli stworzyć warunki całkowitego włączenia do Wspólnoty po upływie maksymalnie dziesięcioletniego okresu przejściowego;

najpóźniej do dnia 31 grudnia 2000 r. należy przyznać w odniesieniu do określonych produktów miejscowych w dwóch pięcioletnich etapach, w ramach dynamicznego procesu, zgodnie ze stopniowym włączaniem Wysp Kanaryjskich do unii celnej, zwolnienia z nowej opłaty przywozowej i produkcyjnej (APIM), pod warunkiem, że będzie to wspierać rozwój miejscowej działalności gospodarczej; jednakże zniesienie przytoczonej opłaty w odniesieniu do produktów podlegających wspólnej polityce rolnej musi być odroczone do czasu stosowania tej polityki, przy czym przy przywozie tych produktów z krajów trzecich należy utrzymać w mocy do tego samego czasu przepisy obowiązujące Wyspy Kanaryjskie w handlu z tymi krajami;

równolegle ze znoszeniem nowej opłaty przywozowej i produkcyjnej (APIM) należy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, w tym samym okresie przejściowym, wprowadzić Wspólną Taryfę Celną, w celu całkowitego włączenia Wysp Kanaryjskich do unii celnej do dnia 31 grudnia 2000 r.;

w przypadku produktów podlegających wspólnej polityce rolnej stosowanie Wspólnej Taryfy Celnej i pozostałych opłat przywozowych zależy od wejścia w życie specjalnych regulacji dotyczących zaopatrywania Wysp Kanaryjskich w podstawowe produkty rolne; w każdym wypadku, stopniowemu stosowaniu Wspólnej Taryfy Celnej do Wysp Kanaryjskich mogą towarzyszyć w razie potrzeby szczególne regulacje celne, bądź też regulacje, w których ustala się odstępstwa od wspólnej polityki handlowej dla niektórych produktów wrażliwych. Działania takiego rodzaju można przedsięwziąć także w odniesieniu do regulacji obowiązujących w strefach wolnocłowych;

opłata „arbitrio insular - tarifa especial”, którą stosuje się na warunkach przewidzianych w art. 6 ust. 3 protokołu 2 do produktów dostarczonych z innych części Wspólnoty, po dniu 31 grudnia 1992 r. nie jest stosowana, z zastrzeżeniem jej stosowania w określonych przypadkach najpóźniej do dnia 31 grudnia 2000 r., zgodnie z decyzją Rady; niniejsza opłata dotycząca produktów przywożonych z państw trzecich na Wyspy Kanaryjskie powinna być stopniowo zmniejszana od dnia 1 stycznia 1996 r., tak aby znieść ją do dnia 31 grudnia 2000 r., bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z obowiązujących porozumień;

należy przewidzieć możliwość stosowania regulacji ochronnych w okresie nie dłuższym niż do dnia 31 grudnia 1999 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Postanowienia Traktatów oraz aktów instytucji Wspólnot Europejskich, od których w Akcie Przystąpienia zapewniono odstępstwa stosuje się do Wysp Kanaryjskich zgodnie z warunkami wymienionymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 2

1. Od wejścia w życie przepisów szczególnych, określonych w ust. 2, stosuje się wspólną politykę rolną do Wysp Kanaryjskich, zgodnie z warunkami ustanowionymi w kontynentalnej części Hiszpanii. Jednakże:

— uzupełniający mechanizm handlowy przewidziany w Akcie Przystąpienia nie ma zastosowania do wprowadzenia na rynek Wysp Kanaryjskich danych produktów;

— obowiązujące postanowienia w kontynentalnej części Hiszpanii stosuje się do produktów pochodzących z Wysp Kanaryjskich i wysłanych do innych części Wspólnoty z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Zastosowaniu wspólnej polityki rolnej towarzyszą konkretne uzgodnienia w sprawie dostaw.

3. Stosując wspólną politykę rolną należy uwzględnić szczególne uwarunkowania produkcji na Wyspach Kanaryjskich.

Artykuł 3

Wspólną politykę rybołówstwa stosuje się na warunkach ustanowionych w kontynentalnej części Hiszpanii również do Wysp Kanaryjskich, od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Zastosowaniu wspólnej polityki rybołówstwa towarzyszą szczegółowe środki zmierzające do uwzględnienia, w miarę potrzeb, szczególnych cech produkcji na Wyspach Kanaryjskich.

Artykuł 4

1. Na podstawie art. 26 w związku z załącznikiem I, V, 2 do Aktu Przystąpienia zmieniającego art. 3 ust. 2 szóstej dyrektywy 77/388/EWG, terytorium Wysp Kanaryjskich pozostaje poza zakresem stosowania wspólnego systemu podatkowego VAT.

2. Na podstawie art. 26 w związku z załącznikiem I, V, 3 i 4 do Aktu Przystąpienia, Hiszpania wstrzymuje stosowanie przepisów dyrektyw 72/464/EWG(⁵) i 79/32/EWG(⁶) do Wysp Kanaryjskich.

Artykuł 5

1. W okresie przejściowym, nie dłuższym niż do dnia 31 grudnia 2000 r., władze hiszpańskie mogą nałożyć opłatę przywozową i produkcyjną (APIM) na wszystkie produkty wprowadzone na Wyspy Kanaryjskie i tam wytworzone. Jednakże, z możliwości takiej w odniesieniu do produktów objętych wspólną polityką rolną można skorzystać dopiero od momentu wejścia w życie konkretnych uzgodnień w sprawie dostaw określonych w art. 2 ust. 2.

2. Do dnia 31 grudnia 1995 r. stawki opłaty ustalane są zgodnie z ust. 3. Od dnia 1 stycznia 1996 r. stawki te zmniejsza się corocznie o 20%, tak, aby opłata została zniesiona w ciągu okresu ustanowionego w ust. 1.

3. Wysokość opłaty w zależności od kategorii produktów wynosi od 0,1%-5%; w przypadku wyrobów tytoniowych może ona wynosić do 15% (kody CN 2402 10 00 i 2402 20 00). Opłata nie może być w żadnym razie podniesiona o więcej niż 15% stawki początkowej. Zmienność stawki opłaty nie może prowadzić w żadnym razie do dyskryminacji produktów Wspólnoty.

4. W okresie przejściowym, określonym w ust. 1, zezwala się na całkowite lub częściowe zwolnienia z opłaty do dnia 31 grudnia 1995 r. na korzyść miejscowych produktów, w zależności od potrzeb gospodarczych, z uwzględnieniem szczególnej sytuacji Wysp Kanaryjskich, zważywszy na cel ich całkowitego włączenia do unii celnej. Uwzględniając wspólnotowy plan wspierania, niniejsze zwolnienia z opłaty muszą stanowić część strategii rozwoju gospodarczego i społecznego Wysp Kanaryjskich i przyczyniać się do wspierania rozwoju miejscowej działalności gospodarczej, nie zmieniając jednak sytuacji handlowej w sposób, który byłby sprzeczny ze wspólnym interesem.

5. Zwolnienia podjęte przez właściwe organy na podstawie ust. 4 zgłasza się Komisji, która informuje o tym Państwa Członkowskie i w ciągu dwóch miesięcy decyduje o zgodności z celami zdefiniowanymi w przytoczonym ustępie. Jeżeli Komisja nie wyda opinii w tym terminie, zwolnienie z opłaty uważa się za zatwierdzone.

6. W ciągu 1995 r. Komisja, w porozumieniu z władzami hiszpańskimi, zbada oddziaływanie podjętych środków na gospodarkę Wysp Kanaryjskich i perspektywy ich integracji z obszarem celnym Wspólnoty. W połączeniu z takim badaniem rząd hiszpański może zostać upoważniony, zgodnie z kryteriami, o których mowa w ust. 4 i procedurą określoną w ust. 5, do utrzymania obowiązujących zwolnień w całości lub części, w okresie nie dłuższym niż do dnia 31 grudnia 2000 r.

Artykuł 6

1. W okresie przejściowym, nie dłuższym niż do dnia 31 grudnia 2000 r., Wspólna Taryfa Celna (WTC) będzie stopniowo wprowadzana zgodnie następującym harmonogramem;

— do dnia 31 grudnia 1992 r. stosowane stawki celne będą odpowiadać do 30% stawek WTC; od dnia 1 stycznia 1993 r. stawki będą odpowiadać do 35% stawek WTC i będą rosły do 40% stawek WTC od dnia 1 stycznia 1994 r. i do 50% od dnia 1 stycznia 1995 r.;

— od dnia 1 stycznia 1996 r. stawki niniejsze będą corocznie zwiększane o 10%, prowadząc do pełnego stosowania stawek WTC do końca okresu przejściowego;

2. Jednakże, zastosowanie stawek WTC i innych należności przywozowych w ramach wspólnej polityki rolnej będą zawieszone do dnia wejścia w życie konkretnych uzgodnień w sprawie dostaw określonych w art. 2 ust. 2.

3. Stosowanie WTC na Wyspach Kanaryjskich będzie odbywać się bez uszczerbku dla szczególnych środków taryfowych czy odstępstw od wspólnej polityki handlowej, jeśli będzie to potrzebne, dotyczących niektórych produktów wrażliwych. Środki celne mogą być też podjęte odnośnie do uzgodnień stosowanych w strefach wolnocłowych.

4. Do produktów z innych części Wspólnoty stosuje się na Wyspach Kanaryjskich opłatę „arbitrio insular - tarifa especial”, ustaloną w art. 6 ust. 3 protokołu 2 do Aktu Przystąpienia; okres jej obowiązywania nie może zostać przedłużony na dłużej niż do dnia 31 grudnia 1992 r. Jednakże, Rada może, na wniosek Hiszpanii i zgodnie z procedurą określoną w art. 6 ust. 3 protokołu 2, zezwolić na stosowanie tej opłaty w odniesieniu do niektórych produktów wrażliwych do dnia 31 grudnia 2000 r. Bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z istniejących porozumień, należy stopniowo obniżać tę opłatę w przypadku produktów przywożonych pochodzących z państw trzecich tak, aby została zniesiona do dnia 31 grudnia 2000 r.

5. W przypadku stwierdzenia, że zastosowanie akapitu pierwszego prowadzi do załamania obrotów w handlu, Komisja może podjąć decyzję, że różnicę w należnościach przywozowych pobiera się od towarów w swobodnym obrocie na Wyspach Kanaryjskich w chwili wprowadzania na inne części obszaru celnego Wspólnoty.

Artykuł 7

Wspólną politykę handlową stosuje się do Wysp Kanaryjskich w terminach ustanowionych dla Hiszpanii w Akcie Przystąpienia bez uszczerbku dla szczególnych środków określonych w art. 2 ust. 2, art. 6 ust. 3 i art. 10 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

Komisja przyjmuje właściwe środki zapobiegające ruchowi spekulacyjnemu czy załamaniu obrotów w handlu wynikających ze zmiany porozumień handlowych stosowanych do Wysp Kanaryjskich.

Artykuł 9

Rada, na wniosek Komisji, po konsultacji z Parlamentem Europejskim i Komitetem Ekonomiczno - Społecznym, przyjmuje program wyboru problemów wynikających głównie z oddalenia i peryferyjnego położenia Wysp Kanaryjskich. Program ten zawiera specjalne środki, określone w art. 2 ust. 2 i 3, art. 3 i art. 6 ust. 3. Ten wielosektorowy program działania zawiera środki legislacyjne i zobowiązania finansowe odnoszące się do zastosowania wspólnych polityk oraz uwzględnia specyficzne ograniczenia Wysp Kanaryjskich, a także wywoła skutek przed dniem 31 grudnia 1992 r. w drodze przyjęcia przez Radę lub Komisję niezbędnych aktów prawnych zgodnie z postanowieniami Traktatu.

Artykuł 10

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1991 r.

2. Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące stosowania wspólnej polityki rolnej stosuje się od wejścia w życie konkretnych uzgodnień w sprawie dostaw przewidzianych w art. 2 ust. 2. Uzgodnienia te wchodzą w życie nie później niż dnia 1 stycznia 1992 r. Jednakże, postanowienia protokołu 2 do Aktu Przystąpienia dotyczące dostępu produktów pochodzących z Wysp Kanaryjskich do pozostałej części Wspólnoty wygasają wraz wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Postanowienia protokołu 2 do Aktu Przystąpienia odnoszące się do bananów są nadal stosowane.

Artykuł 11

Środki ochronne przewidziane w art. 379 Aktu Przystąpienia stosuje się na wymienionych tam warunkach do sektorów, których dotyczą nowe uzgodnienia włączające Wyspy Kanaryjskie do Wspólnoty, ale tylko do dnia 31 grudnia 1999 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 26 czerwca 1991 r.